Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1868, Blaðsíða 14

14
með helgum il í hjarta þjáð,
sem himins þyrstir eplir náð.
Öll vinahjálp er völt og myrk
æ, veit því Drottinn líkn og styrk.
2.
Mig hefur leitt þín mildi blíð
margbreytt í gegnum lífsins stríð,
þungbærum harmi frelsað frá
og friðarveginn bent mér á;
þitt orð og náðarandi þinn
mig endurnærði Drottinn minn!
3.
Og þegar minna synda sekt
mitt sundurkrumdi hjartað frekt,
og vinar fann eg engan arm,
sem af mér létti þungum harm,
þá hrærðist blessað hjarta þitt
ó licrra Guð! við kveinið milt.
4.
Og syndakvittun sál mín fékk
þá særð að Jesú krossi gekk,
og hann í trnnni liélt sér við,
er heimi sekum keypti frið,
og sundur dauðans brustu bönd
þá blíð mig snerti náðarhönd.
5.
En lífsins baut er hál og hætt,
og holdið veikt í freistni mætt,
í hverju spori hætla ný,
og hjartað særða biður því:
miskunarhöndin helga þín,
himneski faðir! gæti mín.