Heilbrigðistíðindi - 08.11.1870, Blaðsíða 8

40
on Salmiakspiritus, þynntur meí) 2 portum eíia þremur af vatni. Líka
má vib hafa terebenthinolíu þynnta meí) tveim portum af brennivíni. Kulda-
pollarnir læknast bezt vib térebinthinsalve, sem fæst í lyfjabúbum, en sjen
þeir stórir eí;a þrálátir og gamlir, er allajafna bezt aí) sýna þá lækni til viV
gjorba.
HEYSOTT á monnnm og skepnum. J>egar heyib er mygglab e?)a leiri
blandab, veldur þab heysótt bæfci monnum og skepnum. Híin getnr opt
orbifc allill, og jafnvel hættuleg. Slíkt hey þarf ab hrista einkar vel, á?)ur þa?)
er geflí), og er óhnltast fyrir garíimanninn, ab binda þonnnm klút fyrir and-
litií), meíían hann er aí) leysa og hrista heyi<). Klúturinn þarf aí) ná yfir
allt andlitií), svo ab hann geti varnab mygglunni og óþverrannm frá aí) kom-
ast inn í vitin. Brjóstþyngsli þau, er heysóttin gjórir, geta orftií) mjóg al-
varleg, og er allajafna naubsynlegt ab leita læknisrába vií) þeim.
Allt mygglaft hey er reibhestum mjóg óholt, og getur brálbskemmt þá á
stuttnm tíma, þegar mygglan kemst ofan í lungnu. Ileki naubur til, a?) gefa
þaí) liestum, ímynda jeg mjer, ab skást sje afo væta þaí) nokkuft, áí)ur en
gefib er, því met) því móti fer mygglan sí^ur nibur í lungun; en í maganum
gjórir hón minni skat)a á óllum skepnnm.
NYMJOLK I TAUGAYEIKINNI. Menn eru opt í vandræcíum meí) þafc,
á hverju menn eigi a£ næra þá sjuklinga, er liggja í taugaveikinni, og opt
getur þaí) vib sjávarsíbuna veri?) mjóg órhngt, a?) ótvega þeim holla fæí)n;
til sveita, þar sem kóabu er, er þaí) aptur á móti hægt, því aí) nýmjólkin
•er þeim einkarholl, en finnist þeim sjálfura hón heldur þung, eba vilji þeir
fá uppkóst af henni, raeban sóttin er sem megnost, þá er nýhleypt mysa bæbi
holl og Ijóffeng næring, og er óhætt ab láta flesta sjóklinga drekka af henni
ah vilja sínum. J>aí) hefor verih almenn tró hjer, ab nýmjólkin ætti ah setja
slím í magann, en slíkt eru bábiljur einar. Öllnm sjóklingum er hollast ah
'drekka svo sem hálfan eha heilan pela í einn, meb tveggja stunda milli-
hili, svo aí) þeir nm dægrií) fái 5 til 6 pela aí) minnsta kosti. Hafl sjókl-
ángarnir mikinn nihurgang, er flóuí) volg undanrenning þeim einkarholl, því
hón er bæhi nærandi og stóhvandi.
f>ah er gamalt mállak á landi voru, aí) bera skuli sjóklingum mat, en
bjó«6a eigi; þetta er gnllvæg regla, eigi sízt í taugaveikinni, því ab einmitt
í henni er tilfinuing sjúklinga svo sljóvguh, ab þeir finna alls eigi til svengd-
arinnar, og því er alveg nauhsynlegt, ab gefa þeim næringu líkt og lyf væru;
því ab ætti ah bíba eptir því, ab þá fari ah langa í mat, geta þeir auh-
veldlega órmagnazt og dáih af næringarleysi. f>ah er því í þessari sótt harhla
nauhsynlegt og ómissandi, a?) gjalda vel varhuga vib þessu.
Útgefandi: Dr. Jón Hjaltalín.
Reykjavík 1870. Prentari: Einar Þórðarson.