Heilbrigðistíðindi - 01.06.1879, Blaðsíða 4

44
í verzlunarinnar gangi, og hefur legið það nú um lang-
an tíma:
„þ>að hefur þessu landi
þjakað allra mest,
auður óteljandi
agn og matan bezt
árlega gengr út úr því;
aptur kemur ekki margt
utan glingrin ný.
Hjálpuðust ekki áðr
elztu börnin mín?
sízt þau smakka náðu,
sykur, brennivín,
ekki tóbak eða te;
vitlaus öldin verður nú,
nema vökvuð á því sje“.*
(Sjá kvæði Eggerts Olafssonar ,,ísland“)
Almennt Iieilsnfar.
Eptir því, sem mjer er skrifað frá ýmsum stöðum
landsins, og samkvæmt þeim frjettum, er berast hing-
að með ferðamönnum og lestamönnum, er lungnabólg-
an ávallt að stinga sjer niður á ýmsum stöðum, og
bendir það á, að skerpan er enn langt frá horfin úr
loptinu; en þó er hún auðsjáanlega enn minni en hún
var fyrir nokkrum vikum síðan, enda er lopthitinn nú
að aukast. Um aðrar landfarsóttir heyri jeg lítið talað,
og það mun óhætt mega fullyrða, að á taugaveikinni
beri mjög lítið á flestum stöðum.
*) ^>essi nýju sælgæti, er menn nú kalla export-kaffi og malað kaffi
voru þá enn óþekkt; annars mundi Éggert hafa minnzt þeirra með
virðing og þakklátsemi (!)