Tíminn - 22.04.1871, Blaðsíða 2
6
nö oss Kfgi frleðin l;l;ír,
síðan byfrjjði land vort. lýður,
liðin sjea þúsund úr.
Þá er skylt vjer hátíð höldum,
heitt ef elskum fósturláð;
lof og þakkir Guði gjnldum,
gæzku fyrir hans og náð.
Yokum bræður ! vinnum sóma,
vorri kæru fósturgrund,
fagran mennta lífguin Ijóma,
lygi hötum hverja stund;
með samheldi huga glöðum
heyjum stríð mót lasta sið,
oss að marki æðra hröðum,
elskum forna þjóðernið.
1.
tí r b r j e f i.
„ITjer ber fátt til tíðinda, er f frá-
sögur sje færandi ; það er eins og ein-
hver unaðslegrósemi hafi tekið sjer bólfestu
í hinum skrautlega? höfuðstað Norðlend-
inga. Blóðin cður tírnaritin, eru hið eina
er hreifing er á ; þau segja frjettirnar,
og þau skýra fyrir inönnutn stjórnarbótar-
málið. Að öðru leyti er lijer eigi nein
breyting á lífi manna, neina ef þeir
minniháttar taka sjer einu staupi ofmargt,
eður annað jafnmerkilegt kenrur fyrir, er
eigi til stórskaða fyrir almenningsheill,
er fært á betraveg
Nú mun inega lullyrða, að hugur
manna lijer um sveitir, hafi hvaillað frá
þvf, að Islcndingar gjörist landnámsmenn
í Brasilfu, enda er land það cigi hentugt
sökum hins mikla hita, fyrir hiea hálf-
frosnu þjóð vora. — Oðru máli er að
gegna, þó hinir yngii og uppvaxandi
Jandar vorir, kynni nú að Iíta vonaraug-
pm til A m c r í k u,— þar sem 500,000 af
frændum vorum úr Noregi búa, — þegar
þeir hafa lesið brjef þaðan, er fyrir
skömmu hafa verið þýdd úr norzku blaði
og prentuð í Reykjavfk,— en fást nú að
sögn til kaups hjá verzlunarstjóra Steincke
á Akureyri. — Brjcf þessi lýsa nákvæm-
lega tjörum þeim er Norðmenn hljóta að
sæta, er þoir koma til Atneríku, og tel
jeg því lslendingurn ómissandi að lesa
þau, það er að skilja ef þeim dytti í
hug að bregða sjer til Vesturheims. Beri
maður nú saman brjefin —ásamt ritgjörð í
7. nr. Gangl þ. á. —, við ásigkomulagið
hjer á landi er hægðarleikur að gjöra
sjer ljósa hugmynd utn, hverju menn
sleppa ef þeir fara hjeðan og hvað tek-
ur við.
(Framh. síðar).
öskudagurinn,
með afleKingum af
Sprengik veldinu*.
eptir
Bessa Bessason,
(Framh). Það var nú komið fram á
útmánuði, og áraði vel, því vetur var
hinn bezti. Fá bar svo við löngu fyrir
dag á Oskudagsmorguninn, að
önnur vinnukonan á Stórugiund, sein hjet
S æ r ú n, iirökk upp úr svefni með hijóð-
um, greip báðum höndum uin brings-
*) Vjer viljtim bitja. að allir lesendur þessa
blabs sje vaxnir yfir þann hjegóma, að
tmeykslast á því, þó smn orbalillæki í sögu
þessaii sje í minnstalaei fæeb utan ; því
þess ber at) gæta, ab afintýrib er lekib úr
hinu daglega sveilalíli, og tmin því hinnm á-
gæta bölundi hafa þótt rjcttast ab iáta orb«
in halda sjer ems og þau kotna fyrir,
Úigelendurnir.