Tíminn - 14.02.1872, Blaðsíða 7

»
samdægurs. — Um þetta leyti árs hafa menn ekki
átt að venjast jafngóðu flskiríi, sem nú heflr verið
hjer, þar sem að hjer eru nú komnir framt að
tveggja hundraða meðalhlutir.
Hin miklu og margvíslegu veikindi hjer manna
á meðal, virðast að vera i rjenun sem stendur.
Sagt er að kýr gjöri hjer um pláss gott gagn,
þótt heyin sjeu góð, sjeu þau þó áburðarfrek, og
tala menn um að það muni vera því að kenna, að
of seint hafl verið farið að slá.
ÍJtlendar. Um miðjan dag hinn 11. þ. m.
kom hingað til staðarins skonnert-skipið «Cito»
75 tons, skipstjórnarmaður A. B. Lassen, eptir
35 daga farð frá Iímhöfn eður Helsingjaeyri,
fyrir tilhlutun kaupmanna okkar hjer og erlendis;
færði nú skip þetta hlaðfermi af kornvöru og öðr-
um nauðsynjum, og er þannig komið í veg fyrir
hinn kvíðvænlega skort, sem leit út fyrir að mundi
verða á kornvöru hjer upi pláss í vetur, hvar fyrir
vjer kunnum þeim góðar þakkir. Af alslags mat-
vöru mun skip þetta hafa fært hingað nál. 700
tunnur; þrátt fyrir hið mikla lestagjald, munu þó
kaupmenn vorir selja vörur þessar með sama verði
og hjer hefir verið síðan i haust, þó leika tvímæli
á því.
Hið siðasta póstskip fyrra árs fór hjeðan hinn
: 29. nóvbr., og var að eins 10 daga á heimleið
sinni til Kmhafnar, hvar það kom 9. desember.
Vjer höfum ekki haft tækifæri til að yfirfara
útlendu blöðin, eður fá frjettir úr þeim, en eptir
brjefum frá Kmhöfn frjettist: að veðrátta hafi verið
fremur góð erlendis, þó talsverð frost í desemb.
Almennur friður er sagður í Norðurálfunui, —
pennastriðs er enn ekki getandi milli Frakka og
Prússa.
— Landa vorum guðfræðingi Jóni A. Bjaltalín
var veitt 5. desember f. á. Secriteraembættið við
í «Advocat«-bibliotekið íEdinarborg; hafði þorleifur
heitinn Repp haft embætti þetta áður.
ENDURMINNING.
Tímanna hlaup er hulið
hverfulum sjónum manns,
mótblásturs-dustið dulið
dimmum í jeljakrans.
Skapanna-leið er lagin
lifendra hjer á jörð;
sem líði sól of sæinn,
er sendir varma jörð.
Vonir í veiku hjarta
verða stundum að leik.
Loptið (í blænum) bjarta
byrgist af þokureyk.
Skilnaður værra vina
opt veldur sárum móð.
Andstreymið hryggir hina,
unz helkalt storknar blóð.
Ilvar þá á heimsins kaldri
hjervistar naumu leið?
hvar þá að öllum aldri
er æfi fulltryggt skeið?
L. R.
Sum hafa skáld á ýmsum öldum
allmikið lastað kvennfólkið,
eflaust af haturs anda’köldum
ofmargir fylgja slíkum sið,
afvega leiddur andi manns
ei kann að gæta sannleikans.
Ef lesum mannkynssögu sanna,
seyrða vjer finnum karlmenn þar
víst ei færri, en vonda svanna,
verður því minnst til sönnunar,
að þeir, sem lasta fljóðin frið,
fara með logið spott og níð.
Virðing og frelsi fögru sviptar
fyr voru konur snemma á tíð,
og margvíslega mjög af-skiptar.
máttu þær reyna þungbært stríð,