Tíminn - 06.07.1872, Blaðsíða 6

66
NÝ VATNSVEITINGA-MYLNA.
Það er næsta leiðinlegt að vita, að engir ís-
lendingar, að því oss er kunnugt, hafa farið á
gripasýninguna í Iímh., því þeir hefðu að líkind-
um getað kynnt sjer margt sem hefði mátt að
gagni koma hjá oss. Hið bezta sem hefir komið
hingað til landsins í sumar, er vatnsveitingamylna
Magnúsar Jónssonar í Bráðræði, er hann hefir
keypt sjer fyrir 50 rd. (eða rúmt gripsverð), slík
mylna getur gjðrt ómetanlegt gagn; hún er næsta
einföld, svo að íslenzkir smiðir geta búið hana
til, það er hægt að flytja hana úr einum stað í
annan til áveitinga, og sje hún sett í læk, tjörn
eða pitt, getur hún, þegar góður kaldi er, malað
vatninu upp svo hátt, að undir vatnið má leggja
stærra eða minna svæði eptir því sem til hagar
með hallann. Vjer viljum ekki þreyta lesendur
vora með langri lýsingu, en vjer viljum ráða öll-
um góðum búmönnum til sem hafa áhuga til að
bæta jarðir sínar, að koma ekki svo hingað, að
þeir ekki skoði mylnuna hans Magnúsar, sem er
manna fúsastur til að sýna hana, og leiðbeina
mönnum í þessu eins og öllu sem að búskap lít-
ur. Hann sem er frumkvöðull að því, að vatns-
veitingum er komið nokkuð lengra hjá oss sunn-
lendingum en áður var, og getur líka sýnt hvernig
rækta á jörð úr holti og margt annað, sem vera
má til eptirdæmis.
UM BREYTING A PENINGUM.
Eins og kunnugt er, hafa ýmsir af hinum
stærri þjóðum peninga úr gulli. í hinu þýzka
keisaradæmi er nýlega búið að lögleiða gullmynt.
Þann 1. júní þ. á. hefir stjórain sett nefnd manna
til að taka til álita, hvort í Danmörku eigi að
innleiða gullpeninga, annaðhvort eingöngu eða á-
samt með siifurpeningum, og eiga menn þessir
að gjöra uppástungu um, á hvern hátt að breyt-
ingin geti orðið sem hagkvæmust, það er nú sjálf-
sagt að lítil þjóð sem Danmörk, verður að haga
peningalagi sínu aptir einhverju af stórveldunum,
svo sem: Englandi, Frakklandi og t’ýzkalandi, en
það mætti gleðja oss íslendinga, ef hentugir
gullpeningar gætu komið í staðinn fyrir silfur,
sem sökum þunga og fyrirferðar er erfitt að
flytja og geyma fyrir þá sem annars hafa það.
SMÁVEGIS ÚTL. FRJETTIR.
Þjóðólfur hefir í blaðinu nr. 32—33 talað um
sænsku kolanámurnar, og gjört mikið orð afþeim,
og er það rjett hermt. I Svíþjóð var stofnað
hlutafjelagið til þess að vinna nárnurnar, og var
til ætlast að 5 milíónir væri settar í þetta fyrir-
tæki. Fjeð vannst mjög greiðlega, og fóru hluta-
brjefin að ganga í kaupum og sölum hærra verði,
en þau voru útlátin fyrir með fyrsta, af því menn
gjörðusjermiklar vonir um fyrirtækið. Ennúþað, að
það voru Svíar sem gjörðu sjer miklar hugmyndir,
en eigi Danir of litlar, er Ijósasti vottur að hluta-
brjefin, sem komin voru upp í 300 rd., fjellu
snögglega niður í 100 rd., eða sama verð og þau
voru gefin út fyrir með fyrsta1. Menn eru einnig
í Danmörku farnir að hafa áhuga á því að finna
kol, og þykjast hafa fundið vott til þeirra.
— Hinn nafnfrægi ferðamaður Livingstone hefir
nokkur ár verið á ferð í Afríku, og voru menn
orðnir vonardaufir um, að hann væri á lífi; nú
hefir spurst til Englands, að hann mundi vera
niður kominn hjá villiþjóðum í Afriku og vegni
vel. Einn af fyrri samferðamönnum hans Burton
sem er nafnfrægur vísindamaður, er kominn
hingað til íslands með síðasta gufuskipi, og hefir
hann verið síðan hjer í bænum, en mun innan
skamms fara til Krísivikur, Heklu og Húsavíkur,
til að skoða brennisteinsnámur og sjá ummerkin
eptir jarðskjálftann.
— Eldsvoðinn í Chicago, um húsbrunann í
þessari miklu borg í Norður-Ameríku, hafablöðin
skýrt áður frá, og er nú búið að telja saman fjár-
tjón það, er borgarmenn urðu fyrir; af því sem
brann voru 160 milíónir rd. trygðar í brunabótar-
fjelögum. Nokkur brunabótafjelög gátu eigi staðið
í skilum; allur skaðinn er metinn 500 millíónir rd.
1) Sjá „Dagbladet“ 7. júuí naestl.