Tíminn - 11.02.1874, Blaðsíða 1

Verð blaðsim (/2 artcir) árg.
4 $. Fyrri hlulinn greiðist
fyrir lok marzm., en síðari
hlutinn fyrir útgiingu júlí-
mánaðar 1874 til ábyrgðar-
mannsim.
iráMisM#
„Tímans í straumi stöndum,
sterkléga sem oss ber“.
Auglýsingar verða teknar í bl.,
fyrir 3 /3 smálelurslínan, en
2 /3 stœrraletursl. Parfleg-
ar ritgj. til almenningsheilla
verða borgaðar eptir sam-
komulagi við ábyrgðarm.
3. ár.
Reykjavík, 11. febrúar 1874.
3.-4. blað.
— SKIPKOMA. 26. f. mán. hafnaði sig hjer
skonnert «Reykjavík», 92,14 tons, fermd kolum
og steinolíu til 3. verzlana, konsúis E. Siemsens
í Reykjavík, Ilafnarfjarðar og Reflavíkur, skipið
hafði langa og stranga útivist, og því eigi nein tið-
indi með því að frjetta.
•j- Hinn 8. f. mánaðar andaðist hjer í bænum,
ekkjufrú Iíirstin Sveinbjörnsen, sann-
arleg merkiskona, og treguð af öllum þeim er
hana þekklu. Ilún var hin mesta söngkona, rödd-
in inndæi og fögur, og gat hún því tekið undir
með söngmanninum mikla:
Engla kvaki eg mun þar
Undirtaka glaður,
Á fögrum akri eilífðar
Endurvakinn maður.
týfíf’ Ferð til Akureyrar og |>ingeyjarsýslu
með Indriða Sigurðssyni, byrjar hjeðan 12. þ. m.
og geta allir sem vilja, komið brjefum og smá-
sendingum með þessari ferð fyrir sanngjarnan
burðareyrir, til Jóns Borgörðings, fyrir kl. 7 eptir
miðjan dag þann 11. þ. mán.
Reykjavík, 1. janúar 1874.
f>jóðhátíðar árið 1874 ríður í garð með hörk-
um og harðindum, svo að elztu menn muna eigi
eins slæma tíð, að því er veðuráttina snertir.
Strax í haust um rjettir vestuaði veðuráttan, og
eptir veturnætur með hörðum frostum, stormum
og óskapa fönnum og öllu þvi illu er slíku óveðri
fylgdi. Fje hefur fennt hjá bændum, slormar
hrakið það í sjó og vatnsföll, bráðapestin hefur
fækkað því, og bændur verða í drjúgara lagi að
taka til heyjanna; þeir hljóta að skera hjer af
heyjum ef harðindunum heldur áfram. Svona er
nú útlitið hjer á um áramótin, og má segja að árið
1873, er byrjaði svo vel, hafi orðið næsta enda-
sleppt, og sannast á því máltækið, «enginn dag-
ur er til enda tryggur».
Af því vjer verðum að fara fljótt yfir, er það
einungis stuttlega, að vjer lítum yfir hið liðnaár;
atburðirnir á því eru svo kunnir, að þeir þurfa
ei langrar lýsingar, og vjer minnumst því að eins
stultlega á þá.
Öll afiabrögð hafa verið í viðnnanlegu lagi á
því liðna ári, og fiskiveiðarnar sem eru stundað-
ar af svo mörgum manni hafa gefið meðal af-
rakstur. Skepnurnar hafa gjört víðast hvar gott
gagn að sumrinu til, þó að heyin að vetrinum til
væru Ijelt. Skurðarfje hjer syðra var fremur vænt.
Öll íslenzk vara seldist vel, og þegar á allt erlit-
ið, samsvarar verðhækkunin á útlenzku vörunni
ekki við hækkunina á hinni íslenzku ; þar eð hrossa-
salan var svo arðsöm; á engu ári munu jafnmargir
peningar hafa komið inn í landið, sem á umliðnu
ári, og hefur þess í mörgu sjeð góðan stað.
Verzlunarfjelögin hafa haft sama góða gang
og í fyrra, þau sem voru stofnuð, hafa haldið á
fram, og ný fjelög hafa farið á stað; verði nú vel
álialdið, farið með hyggni, framsýni og fremur
öllu með varkárni, og eigi of hart í fyrsta spretti,
má fullyrða að fjelög þessi munu blómgast, og
gefa góðan arð með tímanum. þegar litið er á
það fje sem lagt er í þessi fjelög, verður því ekki
neitað, að íslendingar eiga nú góðan hlutaísinni
eigin verzlun, þar þeir engan áttu fyrir nokkrum
árum, og getur slíkt talist til framfara vorra. Fje
það sem nú er lagt í verzlunarfjelög, (nærfellt
IbOjOOOrd.1) er gróði, sem landsmenn hafa sett
fastan, og sem á að bera þeim árlegan arð. Auk
þessa hafa nokkrir menn aukið þilskipastól sinn,
1/ petta er ab víea nokkub byggt i ágizkuo.
9