Tíminn - 11.02.1874, Blaðsíða 6

14
með endurskerptri trúarsjón;
sjáið í ftokki frelstra manna
hvar fagnar sá við dýrðartrón,
sem yður gladdi lifs á leið,
og leið sem hetja kross og neyð.
9. Til hans, hin sömu lífs á töndin,
að liðnum þrautum sorgarels
endurleyst brunar bráðfleyg öndin
á björtum vagni fagrahvels.
Metið nú böl heims barnaspil,
og berist örugg þangað til.
10. Nú ertu vinur hafinn hærra,
en hugmynd fái til þín náð;
þitt verkasvið er vorðið stærra,
og verðkaup unnið iengi þráð.
Vjer mænum upp, en minning þín
býr meðal vor unz lífið dvín.
G. Torfason.
1. VÍSA
iir dauðaóð Sigurðar Breiðfjörðs sál. (eptir minni,
vísurnar voru 5, en 4 eru týndar).
Sál mín þú líkjast svani skalt þeim hvíta,
er syngjandi að dauðans porti fer,
hröð (glöð) þjer upp til himins ljósa flýta,
hvar þúsund fegri söngvar mæta þjer.
ÁRFERÐI OG FRJETTiR.
Síðan á nýári heíur veðuráttan hjer á Suð-
urtandi verið þannig: Fyrst kafaldshríðar af norðri
með grimmdarfrosti, eða blotar þess á milli er
hvorttveggja hefur ollað jarðbönnum og áfreðum.
Frostin hafa stígið mest: 4. jan. 15° R, en á
Giisbakka varð það 18° R, aptur hjer 13. og 15.
s. mán. 15°, svo 18. 17—18° og 23. 18°. En
svo kom hláka 27.-28. sama mán., svo snjó
leysti nokkuð og jarðir komu upp hjer um pláz
og um Borgarfjörð. 29. gekk í útsynning með
jelagangi í 2 daga, og spillti högum, en aptur
hreinsuðust nokkuð hagar í mara þeim er kom
31. s. m. Síðan hefur verið veðurblíða með frost-
hægðum. í gær og í dag er mara hláka.
— Með sjómönnum er nýlega komu aö norð-
an er að frjetta snjódýpt og jarðbannir yfir allt
norðurland, rneð frostgrimmdum er varð hæst
22° R., 14. jan. í Eyjafirði. Hafþök af ís fyrir
norðurlandi og hann verið samfrosta við lagnað-
arísinn. í hríðunum um Jólin varð farandi mað-
ur úti í Skagafirði. 3 birnir höfðu komið á land
í vetur á Ströndum, og verið þegar unnir.
— Með sendimanni Indriða Sigurðssyni frá
Veturliðastöðum í Fnjóskadal er kom hjer 7. þ.
m., bárust þessar frjettir úr brjefum frá norður-
landi: 15. jan. «Á veturnóttum mátti heita að
hver skepna kæmi hjer (í Fnjóskadal) á gjöf, snjór-
inn kom þá dæmalaus, að mikilleik og þar með
áfreði, þó víða hafi komið upp nokkur jörð, horfir
samt harðindalega á, nú um stundir. Næstliðinn
mánudag (12. s. m.) var hjer einhver hin grimm-
asta hríð á norðan með hvassviðri og frosti fram
úr hófi, fylltist þá allt af hafís, er fraus samanvið
lagnaðarísinn». . . . Ur öðru brjefi, 10. janúar :
"Næstliðinn sunnudag (4. s. m.) var 19° frost í
Fnjóskadal, í dag er 14° frost með bruna stór-
hríð» . . . og af 18. s. m. frá Akureyri: «Hjer
er staklega hörð veðurátta, svo að mönnum býður
við ef lengi helzt, mjög lítið um jörð, þar sem
venjulega er hagasælt; augalaust af hafís inn á
Leiru, er rak inn í stórhríðinni II.—12. þ. mán.
engin höpp hafa fengist með þessum ís, utan í
vök nálægt Skjaídarvík, náðust 13 hnýsur; ein-
stöku menn hafa fundið í ísnum dálítið af reka-
smælki, og 2 allvænar spítur» . . . «eigi sjest hjer
út fyrir hafísinn af háfjöllum» . . . «Merkismanna
lát eru fá, Jón bóndi Gíslason á Þrjúgsá í Eyja-
firði dó í vetur, bókmennta- og gáfumaður».
U t s v a r óðalsbónda Sigurjóns Jóhannes-
sonar á Laxamýri til fátækra í Húsavíknrhreppi
hafði verið næstliðið haust 3 14 rd., sem mun
dæmafátt, ef ekki dæmalaust hjer á landi, að bóndi,
sem ekki á þó meir en hjer um hátt á annað
hundrað hundraða í fasteign, skuli þurfa á einu
ári að svara slíku stórfje út, og auk þess árlega,
að gefa öðrum fátækum annað eins eða meira fje.
þess væri óskandi að land vort ætti marga slíka
stórbændur og göfuglynda bjargvætti».
— "Þriðjudaginn II. þ. mán. (nóv), voru sjó-
menn að beita línu, á Syðri-Haga áÁrskógsströnd,
sáu þeir þá glampa mikinn á norðvesturloptinu í
stefnu yfir Krossahnjúk, brátt varð glampi þessi