Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1996, Qupperneq 100

104
ARBOK FORNLEIFAFELAGSINS
6. tnyud. Ncermynd afhluta af skilfjölinni á 5. mynd, NKA 1950x283, sem fannst 1991.
A brúninni á langhlið hennar sjást greinHega slitför eftir uppistöðuþrœðina. Ljósmynd, tekin
í Nationalmuseet, Kaupmannahöfn, í október 1992: Elsa E. Guðjónsson.
ar líkur séu á að fjölin sé í raun hluti af hlein úr vefstað, þá kann að vera
að skoran hafi komið til síðar eða að fjölin hafi alfarið verið höfð til ann-
arra nota en í vefstað.
Skilfjalir. Tvær fjalir fundust í bæjarrústunum 555 árið 1991 (NKA
1950x283) og 1992 (NKA 1950x645), 143 og 74 cm að lengd; sú fyrr-
nefnda var 11,1 cm breið, 2,4 cm þykk og brotin á báðum endum (5. og
6. rnynd). Hin var með annan enda brotinn og hinn heilan; þykkt hennar
var 2,5 cm og mesta breidd 12 cm, en nrjókkaði í 10 cm við óbrotna
endann. Breidd og þykkt á báðum fjölunum samsvara mjög málununr, 11
og 2,2 cm, á íslensku skilfjölinni senr heinrild er til unr (tafla III). Eins og
áður er lýst stóðu skilfjalir á íslenskunr vefstöðunr hornrétt út frá lrlein-
unum og hefur það fyrirkonrulag til þessa aðeins þekkst frá Islandi (1. og
4. mynd). A báðunr grænlensku fjölununr eru áberandi slitför nreð
óreglulegu millibili á brúnunr langhliða, greinilega eftir harðspunnna
uppistöðuþræði úr ull senr hafa nuddast þar við á báðunr lrliðunr, og
virðist svo sem þversnið brúnanna báðunr nregin á öðrunr lárétta fleti
styttri fjalarinnar (NKA 1950x645) sé aðeins ávalt, en þversniðið á brún-
ununr á hinunr fletinunr frenrur hvasst (7. nrynd). Af slitförum þessunr
virðist ljóst að skilfjölununr báðunr hefur verið konrið fyrir hornrétt út
frá hleinununr eins og á íslensku vefstöðununr - þótt ekki verði sagt
hvernig þær hafr verið festar þar eð engin nrerki þar unr hafa fundist - og
ennfrenrur verður að ætla að fyrrnefndi flöturinn á styttri skilfjölinni, sá
með ávölunr brúnunr, hafr snúið upp, en hinn niður.45 Við óskaddaða
endann á þessari sönru fjöl (NKA 1950x645) er annars vegar 23 cnr og
hins vegar 26 cm breitt bil þar senr engin slitför eru á brúnunr,46 en hafa
ber í huga að þegar ofið er liggja engir uppistöðuþræðir við brúnir skil-
fjalar nær lrleinunum en vefrýnrið, senr afmarkast af ystu rifgötunr beggja
vegna, segir til unr (tafla Ia), og enda fjær þeinr ef ofnar eru nrjórri voðir.