Íslendingur - 19.04.1875, Blaðsíða 5

37
verið vitfirrtir. Jeg sagði, að fsestir peirra
mundu hafa haft djúpa eða fasta J>ekk-
ingu á, hvernig stjórnarmálefnum vorum
yrði hrundið í lag á sem hagkvæmastan
hátt. Jeg er sannfærður um, að hver
og einn pingmaður vor hefur lagt pað
eitt til málanna, sem hann áleit rjett-
ast en jeg efast um, að petta álit peirra
hafi hjá öllum peirra verið sprottið af
fastri og djúpri pekkingu á málunum.
J>jer segið pað ósatt, að jeghafi skamm-
að pingmenn vora fyrir stöðuglyndi
Jjeírra í J>ví, að lieimta löggjafarvald og
fjárforráð fyrir Tjjóðfjelag vort. Jeg sagði,
að |>að væri ekki nóg, að hehnta lög-
gjafarvald og fjárforræði; pað verður að
gjöra meira; menn purfa að hyggja kröf-
ur sínar á skynsamlegum rökum, og sýna
ífam á, hvernig jm nýja stjórnarfyrir-
komulagi, sem sprettur af hinu umbeðna
löggjafarvaldi og fjárforræði haganlegast
verði fyrir komið lijá oss.
Brjefrifarinn hermir, að jeg hafi sagt,
að stjórnin hafi boðið oss sjómannaskóla,
sem liefði jtann mikla kost, að öll kennsl-
an ætti að fram fara í honum á dönsku.
petta eru slík ósannindi hjá brjef-
ritaranum, að þau geta ekki afsakast
með öðru en pvi, að liann sje enn pá
sama sjónvitlausa flónið, og hann var,
pegar liann ritaði fyrri grein sína í
Norðanfara (3.—4. tölubl.), Hvar hef
jeg sagt, að kenslan ætti að framfara
á dönsku? og hvar stendur pað? pvert
á móti er pað fullkunnungt öllum öðr-
um, en sjónvitlausum flónum, eins og
brjefritaranum, að pað var íslenzkur
maður, sem mundi liafa gefið kost á sjer
til að kenna sjómannafræði, ef skólinn
hefði komizt á. En jeg sagði, að ekki
væru til kennslubæktir á íslenzku í sjó-
mannafræði, og pótt menn fyrst um sinn
hefðu orðið að nema af dönskum bók-
um 1 sjómannaskólanum, pá var pað ekki
meira, en hvað viðgengst í latínuskólan-
um. Eða veit brjefritarinn ekki, að í
latínuskólanum eru margar kennslubæk-
ur pær á Dönsku, er piltar nema af,
og dettur pó víst engiun í liug, að segja,
að kennslan í latínuskólanum fari fram
á dönsku. Jeg hef hvergi látið pað í
ljósi, að stjórnin sje „alvitur“ eða að
liún liafi jafnan á rjettu að standa, en
pjóðin á röngu. Eigi brjefritarinn sjálf-
ur pessi, sem önnur ósannindi sín. En
vesta vitleysukastið fær hann, pegar
liann fer að tala um pann rjett, sem
peir áttu að hafa, samkvæmt frumvarpi
stjórnarinnar, sem útskrifaðir væru úr
sjómannaskólanum. En bæði er pað svo
ljóst tekið fram í Alpingistíðindunum,
og líka í „Tímanum", að pað er til-
gangslaust að ætla sjer að skýra pað
betur hjer. p>að skín út úr orðum „brjef-
ritarans“ að hann er æfur út af pví, að
stjprnin skuli hafa vogað að ákveða
nokkuð um rjettindi sjómanna vorra;
en meðan pessum politisku glömrurum
ekki tekst að svipta landið allri stjórn,
og hrinda pví niður í pá ógæfu og glöt-
un, sem stjórnleysi jafnan hefur haft í
för með sjer, pá verða peir að sætta
sig við, pó stjórn vor, hvort sem hún
er dönsk eða enzk eða hver sem hún
er ákveði pau rjettindi, er hún vill veita
skólum peim, er hún stofnsetur.
Jeg vil nú ráða Norðara til að taka
ekki fleiri greinir af „brjefritaranum“
um petta efni, fyrri en að „Birni er
batnaður banakringluverkurinn“, pvípótt
hann ekki pykist eða sje upp úr pví
vaxinn, að fara með ósannindi eintóm,