Máni - 19.10.1880, Blaðsíða 5

25
M Á N I.
26
Dbrm. á Gautlöndum og sira Benrdikt
Kristjánsson, prófastur í Múla.
í Suðurmúlasýslu: Trytjgvi Gunnars-
son, kaupstjóri, og Jón Olafsson, ritst.jóri
á Eskifirði.
í Vestur-Skaptafellssýslu: ólafur Pá/s-
son, umboðsmaður á Höfðabrekku.
í Rangárvallasýslu : Sir/hvatur Árna-
son, hreppstjóri á Eyvindarholti og Slú/i
þorvarðarson, bóndi á Fytjarmýri.
í Vestmanneyjasýslu: þorsteinn Jóns-
son, bóndi í Nýjabæ.
Um kosningar í Norður-Múlasýslu og
Austur-Skaptafellssýslu hefir eigi fréttst.
Sagt er og að kjósa verði upp aptur í Ár-
nessýslu, sakir forrngalla á kosningunni.
Um leið og vér getum þessara þings-
manna, er nú eru kosnir óskum vér þeim til
hamingju og að starf þeirra verði til blessunar
fósturjörðu vorri og niðum vorum. Að vorri
hyggju eru þingmenn þessir margir heppi-
lega valdir, enda er það hið nauðsýnlegasta
fyrir þjóðina, og hún vandi kosningar og
velji nýta fulltrúa fyrir sig á þing. Jnngmenn
vorir eiga nú sannarlega mikið ætlunarverk
fyrir höndum, landi voru og lýð til frarn-
fara, og virðist oss, sem nú væri ráð fyrir
þjóðina að undirbúa sem fyrst mál þau, er
hún hyggur að leggja fyrir næsta þing, og
hreifa þeim í blöðunum. Með því að rita í
fyrir þeim, að hermennirnir ættu að ganga
í lið með þjóðinni, og Rússar allir ættu að
gjöra upphlaup sem einn maður og ekki
treysta keisaranum um of. «Sýnist mér það
svívirðing, að svo margar miljónir manna
skuli eigi geta gjört neitt fyrir sjálfa sig,
heldur verja öllum sínum kröptum í anuara
þarfir». En bændur svöruðu að eins: «Vér
ætlum að selja þig fram yfirvöldunum fyrir
slíka ræðu», og það gjörðu þeir að lokum.
Stefán var sendur til Síberíu, svo sem
upphlaupsmaður.
f»riðji bróðirinn hét JJemían; hafði
hann farið til bæjanna í Austur-Rússlandi
og unnið þar mjög; en þótt hann ynni af
blöðin um málefni þau, er næst liggja fyrir
alþingi, mundi þingmönnum verða gjört, hægra
fyrir, er þeir væru búnir að heyra álit manna
um þau, en þetta hefir eins og fleira of mjög
verið vanrækt hingað til. Enginn getur reyn-
dar ætlast til, að öllu verði hrundið í rétt
horf, þegar undir eins, meðan þjóðin er svo
sofandi og hirðulaus að hreifa nauðsynjamál-
um sínum í blöðunum, eða á héraðs fundum
heima hjá sér, en ávalt er þó nóg lagt fyrir
þingið, já miklu meira en það getur afkastað
á hinum ákveðna tíma annaðhvert ár, og eptir
þeim fjölda af málum sem lögð hafa verið
fyrir þingið um nokkur ár að undanförnu,
er þingtíminn orðinn allt of stuttur og
veitti valla af þótt alþingi væri háð á hverju
ári. Vér gjörum oss sannarlega ofmikinn
skaða með því, að leggja slíkan mála fjöida
fyrir þingið alveg óundirbúin í héraði, og
ætlumst til ofmikils af þingmönnum, er vór
heimtum að þeir gjöri þau úrslit málanna
á þínginu, er öllum líki. Vér álösum sum-
um þingmönnum fyrir það, að þeir tali of-
mikið og öðrum að þeir þegji, og eyði þannig
tímanum til ónýtis og lifi af landsins f'é fyrir
ekki neitt, en hvernig eiga þeir að fara að,
þegar lítið eða ekkert er undir búið (hvorki i
blöðunum né heima) fyrri en komið er inn
í þíngsalinn? En á eptir þegar þingið hefir
gjört þau eða þau úrslit mála, sem orðið,
ölium kröptum, gat hanti þó naumlega baft,
ofan af fyrir sér. Peninga gat hann alls
eigi fengið, því verkstjórarnir héldu þeim
sjálfir handa sér. Einhverju sinni var hann
þar við, er nokkrir bændur höfðu á móti
því að gjalda skatta, og kváðust vera of fá-
tækir tii þess; var þá sent eptir presti, er
áminnti þá um að hlýða yfirvöldunum; fór
þá Demían að keppa við hann um þetta
efni, og lauk því máli svo, að hann einnig
var sendur til Síberíu.
Hér um bil á sama tíma var fjórði
bróðirinn, er Lúkas hét, sendur þangað
líka. Honum hafði fundist svo mjög til um
klaustur eitt, er hann sá, hina hvítu múr-