Heimdallur - 01.05.1884, Blaðsíða 3

67
þátt í því, að stjórnarskráin 5. janúar 1874
kom út.
1. dag aprílm. 1873 varð Finsen fyrsti lands-
; liöfðingi íslands.
Hiimar Finsen er stjórnsamur og duglegasti
embættismaður; hann hafði gott eptirlit með em-
bættismönnum þeim, sem undir honum stóðu, og
ferðaðist optsinnis um landið í því skyni. Honum
mun mikið hafa verið það að þakka, að póstmál
vor eru komin í viðunanlegt horf, gufuskipaferðirnar,
vegabætur, og í stuttu máli er víst óhætt að segja,
að Hilmar Finsen hefur átt eigi líþinn þátt í því,
að landi voru hefur farið talsvert fram síðustu
10 árin.
Hilmar Finsen er giptur Ólúfu, dóttur jústits-
ráð Bojesens, og eiga þau hjón 4 börn á lífi, en 2
eru dáin.
Hilmar Finsener kommandöraf Dbr. og danne-
brogsmaður, riddari af heiðursfylkingu Frakka og
Stanislásorðu Rússa
Björn Bjarnarson.
Til Konráðs Gíslasonar.
I^að er enn ómælt og ómetið, hvað mikið
íslenzkur fróðleikur og bókvísi eiga Próf. K. Gísla-
syni að þakka í svo marga staði. Kvæði það, sem hér
er prentað á eptir, er ei annað, enn lítill vottur þess
þakklætis, sem við allir erum honum um skyldir,
og ber það sjálft bezt með sjer, þar sem upphafið
er kveðið fyrir meir enn 36 árum, en niðurlagið
fyrst í fyrra, að einlæg viðurkenning þessa er ei
höfundinum ný, þó sjaldan hafi verið tækifæri til
að láta hana koma opinberlega fram. En hitt
kann sumurn heldur að vera nokkuð nýrra, að
Konráð er ei síður hinn djúpspakasti maður um
allan fornan fróðleik og málvísi, hvort sem heldur
er í latínu eða grísku, enn um norrænar og
íslenzkar sögur og skáldskap, og skilst ei kvæðið
til hlítar, nema þess se einnig gætt.
Kaupmannahöfn 8. Mai 1884.
«Leiðr er jeg á lögum,
leiðr á molludögum,
leiðr á lífsins snögum,
leiðr á flestum brögum,
leiðr á lýðum rögum,
og lærdóms sundrhlutan,
leiðr á öllu utan
íslendingasögum.
f>ú hefr sjálfr sagt, að er
sorg og ami grandi þér,
þú í sögurn fornum fyndir
fagrtærar svalalindir!
[>að er satt, jeg sje nú betr,
enn segir þetta böguletr,
að sá er munr á sögum fornurn
og sögum, er getr þessi öld,
sem hjá hnetti himinbornum
hangi tjörublys um kvöld;
og svo er á eptir sögum nýjum
sögur að lesa um forna öld,
sem er út úr svælubýjum
um svalandi og fögur kvöld
út á frjálsa að ganga grund
— jeg get ei verið að nefna lund —
eðr eptir dauðadá
daprs vetrar gæðing á
í hressanda vorblæ um heiðar að ríða
og hugann svo losa við angr og kvíða.»
1846—47.
Svo kvað um nótt, Corrado mio!
kveldförull sveinn við lítinn þrótt,
en þessi sveinn, nú það var lo,
og þessi nótt var bjarnar nótt,
þegar að húm af Huldar slóð
Heimis úr görðum skýldi þjóð,
þegar á fold,um frænings jól
fölnaða skein of dauffeg sól —
þegar að árið aldar hjet
átján hundruð, þess eg get,
fjörutíu, fyllum tal,
fimm og einn, ef ráða skal
ártal víst á óðarskjal.
0. Br.