Heimskringla - 01.09.1910, Page 7

HEIMSKEINGtA
WINSIPEG, 1. SEPT. 1910. fiifc 7
»M IHMMIM* MMMMMM
1ROBLIN HOTEL *
llð Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 A-dag hús í Vestnr-
Canada. Keyrsla ÓKeypis miili
vairnstöðva og hóssins ð. nóttn oa,
degi. A''hlynuiuig hios bez'a. Við-
skifri Islendinoa óskast. oi.AFt’K
O. ÓLAFSSON, íslendingnr, af-
greiöir yöur. Heimsiekjiö hann. —
| O. ROY, eigandi.
Farmer’s
Trading Co.
(KLAC'k & BOLK)
HAFA EINUNGIS
BESTU VÖRUTEGUNDIR.
Einu umboðsuienn fyrir :—
“SLATER” Skóna RÓðu.
“FIT-RITE” Fatnaðinn.
“H.B. K.” prjónafélagið.
“HELENA” pils og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvfirutegundir.
“ DEERING ” akuryrkju
verkfæri o, s. frv.
Beztuvörur Lágtverð
Fljót og nákvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
THB QUALITY STOKB
Wynyard, Sask.
JIMMYTS HOTEL
BEZTU VÍN OGVINDLAR.
vInveitari t.h.fraser,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Elgandl
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST. iSÆÍeon.
P. O'CONNKLL. elgandl, WINNIPKG
Beztu teguodir af viuföngum og vind
um, aðhlynning KÓð húsið endurhætt
Woodbine Hotel
466 MAIN 8T.
Stmista Billiard Hall 1 NorövestnrlandioD
Tlu Pool-Horö.—Alskounr vfoó* vÍDdlar
Gistin^ og fwöi: $1.00 á dag og þar yfir
l.eimoit A Metou
Eiffeudnr.
JOHN DUFF
PIT'MBER, GAS ANDSTEAM
FITTER
Alfc v -k vel vandað, og veröiö rétt
664 N« * Oame Ave. Phone 3815
Wí.nuipeg
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hófcel. Besta verk, Agæt
verkfwri; Raksfcur 15e en Hárskuröur
25c. — Oskar viöskifta íslendinga. —
S. K. HALL
TEACHIR OF PIANO and HARMQVY
STUDIO: 701 Victor St.
Haustkensla byrjar lst Sept.
Til skémtunar og fróð-
leika fyrir fólkið.
EFTIR E. H. JÖHNSON
í einni ritgérð minni béðan, ekki
als fyrirl’ingu, drap ég f fljótheit-
utn ú gleðina og f'"gnuðinn, sem
varð liér á meðal fólks, við útkomu
“Pólreiðinnar V’ol. IVT; eu sú gleði,
og sá fögnuður. var sem ekki neitt
f samanburði við pau undur og
ósköp, sem existéraðist f hjörtum
hinna trúuðu, þegar þeir lásu það 1
Heimskringlu 19 maí að það stæði
nú til, áður eu langt um líður, að
öllu þvf bezta, úr öllum trúar-
briigðum.yrði safnað f eitt,” og þá,
“þegar svo væri kornið, yrði alt svo
fullkomið” já, hver efast um f>að
sagði páfagaukurinn. Þá mætti nú
held ég segja og það með góðri
áherslu: “Það er fullkomnað.” Á
þessari jörðu gætu menn varla
vænst eftir mikið betra, þvf það fer
nærri, að f>að mundi lfkast trúar-
ástandinu, sem prt-dikað er.að eigi
að verða f hinu eilffa lffi, þar trúa
sjálfsagt allir þvf sama, og engir
öðru en f>ví sem rétt er, hvort sem
pað verður samtfningur úr öllum
trúarbrögðum eða eitthvað annað.
Eg vil leiða hest minn frá, að
grufla nokkuð úti f>að. Hitt verð-
hendi næst að athuga svolítið, með
fáum orðum, þetta sem nú „kvað
standa til,” og vil ég nú reyna að
géra f>að, eftir minnu beztu sanu-
færingu og þekkingu.
Eg gat þess hér að framHii, að
þessi tíðindi, eða spádómur; eða
hvað helzt sem heppilegast væri að
kalla það, het'ði vakið mikla gleði f
hjfirtuui hiuua trúuðu, enn mitt f
þessari óumræðilegu gleði. og öll-
um þeim fögnuði sem átti sér stað
við téða fregn,A'aknaði sú spurning
f hugum manua: Bver mundi nú
verða líklegastur til að komu þessu
mikla þarfa verki f framkvæmd og
en frernur, hvar tnundi vei ða hent-
ugasti staðurinn fyrir hinu n/a
söfnuð, til að byggja sín Joss hús,
tilbiðja sinn endursknpaða Jehóva.
Vóru margir á þeirri skoðum, að
enginn vœri færari að ger-i þetta,
en spámaðurinn sjálfur, en aðrir
mæltu á móti: ekki veit ég fyrir
hvaða ástæðu. Hinir |>rióju vóru
á f>eirri skoðum, að það mundi nú
ekki ganga mikið betur að fá maim
til að útfæra þessa reformation en
það liefur geugið til f>essa dags, að
fá maun til f>ess að skrifa laud-
náms sögu Vestur-Isleudinga. En
þetta fer nú varla svo. og, álit ég
alveg ástæðulaust að kvíða nokkuö
fyrir f>ví. Það hefur aldrei komið
fyrir f heiminum en, að ekki hafi
orðið eitthvað til þess sem á að
verða og svo mun fara tneð þetta.
Mér flnnst ég treysta mér til — *þ<5,
auðvitað sé égeingin Demosthenes
— að npplýsa fólk svo Iftið um
þetta, og hvernig það getur hug-
legast orðið. Eg er semsé þaulles-
in í guða og goðafræði allra trúar-
bragðaflokka, og hefi þar að au i
kynt mér alla spádótnajbæði eldri
og yngri, og þar í finn ég helst,
hina „áreiðanlegustu” undirstöðu
fyrir því, hvernig þetta gétur með
hægasta móti existerast! og er J>að
seni fylgir:
í einum af áminnstum spádóm-
um stenlur það: að maður nokknr.
stórvitur, og stórvirtur! hafi feng-
ið, sent á hinni nýtjándu öld, opin-
beringu.eða spádóinslega vitran um
f>að, að hann ætti eftir að lifa það,
að verða faðir að þeim mesta spek-
ingi sem nokkur tíma hefði verið f
heiminum, og að sá spekingur yrði
allra spekinga æðstur, gérði meira
krafta og fnrðuverk, en nokkurn
hefði nokkurn tfma dreymt um.
Má því svo sern nærri géta, hvaða
gleði tilfinuingar hafi lifnað f sálar
djúpi mannskepnunnar, við aðra
eins opii.beringu, sem óefað hefur
komið af hæðum ofan! Hann réði
sér valla. Haun lék allur á reiði-
skálfl. Ilann gat ekki um annað
hngsað en að reyna að koma þessu
f framkvæmd sem allra fyrst, og
segir sagan; spádómurinn ætlaði
ég að segja, að hann hafi þar og
þá, f þessum opinberinga sælu
draumi, boðið kérlingu, sem var
fimmtlu ára að aldri, þau náðar
kjör, að mega verða móðir að spek-
ingnum. En það hafði farið lfkt
fyrir henni, og Jósep gamla, þegar
Madame Fótifar, ætlaði að fara að
verða góð við hann. Kérlingar
kindin hafnaði semsé þessu sóma
boði, sem hafði þær sorglegu, eu
þó til sömu tfðar eðliiegu atteið-
iugar, að spekingurinn er ófæddur
en,og bégt að segja hvað lengi það
kann að dragast, að menn fái þá
æru að lita slfkann mann. En.
hvað sem öllu þessu lfður, og hvert
sem ég lifi þá tfð eða ekki, þá trúi
eg þvf samt — og svo géra náttúr-
lega fleirri .— eins og Gyðingar
trúa með Krist, að h»nn eigi eftir
að fæðast, og að þessi makalausi
spekingur, verði óefað maðurinn
sem „safnar ðllu f>vf bezta saman
úr öllum trúarbrögðum,” og býr til
úr J>vf eiua „alfullkomna lieild.”
Þetta finnst oss nú mjög sennilegt
og ekkert eftir géfa, fyrir eu vér
megum til. Sp'dómur |>essi, er
ein, áreiðanleg og óhrekjandi
“vissa” inaðurinn sem fékk vitran-
ina lifir en, og er sjálfsagt viljugur
að staðfesta þetta, ef Jþess skildi
krafist, að vér förum hér með sann-
leikann, og eins það, að gétur vorar
og trú ineð spekingjþenna.eru ekki
griptiar úr lausu lofti. En ' þá
,,þegar svo er komið” verður nú
gaman að lifa 1 heimi vorum. Þi
kémur nú þessi „alsherjar friður”
seui vér höfum heyrt talað um; þá
leikur lambið sér við ljónið; þá
skrifa uú engir „'‘kammir og sví-
viringar” í blöð; alt verður J>t „vfs-
dóms vindur”. Þá situr nú gull
hjá gulli, og dinumenskan um-
faðmar k, ennprýðina; þá verður
Nellie sezt í hásætið, og þá jórtrar
enginn lengur um eyra-rúnu,o s frv.
samber „Völuspá hina nýrri”. £n
um samansöfnunar stoðin er eng -
I
um blöðum að fletta; hann verður
hvergi nema á Pólnum f aldingarð-
inum gamla. Bpekingurinn og faðir
hans láta hreinsa þar svo til.að J>að j
ætti að verða þolanlegur bústaður j
hinna rétt-trúuðu; jafnvel um allar j
eilffðir. Bíður nokkur betur ?
Dánarfregn.
Þann 21. Jfl í 1910 andaðist að
heimili sfnu í Marietta.Wash. kon-
an Steinun Blöndal.hún var 57 ára
og nokkra mánaða gömul. Hún
hafði verið heilsutæp um tveggja
ára tfma en tveimur dögum áður ep
hún dó fjekk húti slag og inisti
máttinn, og málið litlu sfðar. Hún
var jarðsett 22.júlí að Woodlon graf-
reit f Ferndeil, að mörgu fólki við-
stöddu.
Steinun heitiu var fædd að
Flögu f Húnavatuss/slu 12. Nóv-
ember 1853.
Foreldrar hennar vóru Gfsli Sig-
urðson og Astlis Magnúsdóttir. Hún
ólst upp f Húnavatussýslu og átti
þar heimili [>angað til hún flutti
til Canada fyrir 21 ári síðan. Ári
sfðar giftist húu eftir lifaudi manni
sínum Hannes Iflöndal, litlu siðar
fluttu þau sig til Kyrrahafsins og
hafa löngum sfðan búið í Marietta,
Wash.
Þeim hjónuui varð tveggjabarna
auðið sem bæði dóu f æsku.
Steinun heitin varð vel greind
kona og hafði frammúrskarandi
mintii, hún var sérstaklega brjóst-
góð og mátti ekkert anmt sjá, vin-
föst og trygglynd. Hennar er þvf
sárt saknað af öllum sem kyntust
henni.
Og s rt syrgð af eftirlifandi
eiginmanni sem hún reyudist trúr
vinur og stoð, f hverju sem að
höndum bar.
Hvar er Jóhannesína.
íslandsbréf hefir veriÖ skiliö eft-
ir á skrifstofu Hei tnskrinjjlu árit-
aÖ til Kröken Jóhann>esína Jó-,
hannesdóttir, sem, fór frá Ilorti-
brekku í Ólafsfirði, en síöast frá
Reykjum á Reykjaströnd, til Ame-
ríku. — Hver, sem veit um veru-
stað konu þessarar, er beðinu. að
tilkynna það að Ileimskringlu.' —
J>að er áríðandi, að bréfið komist
til hennar.
SPURNING. — Ilefir nágranni
minn eöa nokkur óviðkomandi
maðtir rétt til að £ara með ‘team’
Ojr vagn yfir sla-gjukind mitt, án
míns leyfis, þegar komið er að
því að slá það, og hann gerir ]>aö
án allra nauðsynja ? lif ekki,
hverju varðar það ? Bóndi.
SVAR. — Nei. Kn betra væri
þéf samt að girða landið og aug-
lvsa friöhvlgi þess. Rf menn aka
utn land þitt eftir að þú befir aug-
lýst “No Tresspass”, þá ættir þú
að geta átt lagasök á hendur
þeim. Ritstj.
Sendið Heimskring’lu til
vina yðar á Islandi

THE DOMINION BANK
HORNI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborg’aður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000.00
Vé>' éskum efrir viðskiftun verzlunar mamn oe ábyreumst atf eefa þeim
fullnæeju. S’parisjóésdeild vor er sú stæista sem nokaur b-nki hetir í *
bortfjnni.
íbúendur þessa hluta borearianar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita aA er algerlega trygg. Nafn vort er fullirygginK óhlat-
leika, By jíð spaii ínulegg fyrir sjilfa yðar, koma yðar og bðrn.
H. A. KKIHIIT. RÁÐSMAÐUR.
Með þvl aö biöja fefinlega om
“T.L. CKfAH,” þá ertu viss að
fá ágtefcan vindil.
(UNION MADE)
Western l'igar Factory
Thomas Lee, eieaudi Winnnipejc
Yitur maður
er varkár með að drekka ein-
göngu HREINT ÖL. þér g>etið
jafna reitt yður á
DREWRY’S
REDWOQD LAGEÍR.
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöttgu
úr Malt og Hops. Biðjiö ætíð um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
STRAX
í DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆNNA.
Manitoba á undan.
Manitoba hefir víðáttumikla vatnsfleti til uppgufunar og úr
fellis. þetta, hið nauðsjTilegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
Enn^á eru 25 milíón ekrur óbygðar.
Ibúatal fylkisins árið 1901 var 225,211, en er nú orðið um
500,000, sem má teljast ánægjuleg aukning. Arið 1901 var hveiti
og hafra og bygg framleiðslan 90,367,085 bushela ; á 5 árum
hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel.
Winnipeg borg hafði árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
150,000 ; hefir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskildar eignir
Winnipegborgar árið 1901 voru 826,400,770, en árið 1908 voru
þær orðnar $116,106,390. Höfðu meir en þrefaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru óviðjafnanleg,— í einu orði sagt, eru í
fremsta ílokki nútíðartækja : Fjórar þverlandsbrautir liggja
um fylkið, fullgerðar og í smíðum, og með miðstöðvar í Win-
nipeg. 1 fylkinu eru nú nálega 4 þúsund mílur aí fullgerðum
járnbrautum.
Manitoba hefir tekið meiri landbúnaðarlegum og efnalegum
framförum en nokkurt annað land í heimi, og er þess vegna á-
kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, af því þetta fylki býður
beztan arð af vinnu og fjáríleggi.
Skrifið eftir upplýsingum til : —
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Véinnipeg, Man.
A. A. C; LaRIVIERE, 22 Alltance Bldg., Montreal, Quebec,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
.1. .1 (ÍOLBKV.
Deputy Minister af Agriculture and Immigration, Winnijæg.
t.

382 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
bóndastúiku sem sat við hlið hennar og las í lær-
dómskverinu sínu. Barn þetta var nefnilega ekki
nógu gamalt til að taka J>átt í fræðslu hinna barn-
annai. — “Já, ef litla Anna er kappsöm og iðin,"
sagði María, “þá kemst hún bráðum í hóp hinna, og
getur skilið alt það skrítna og skemtilega sem
meistarinn kennir eldri stúlkunum og drengjunnm.
Litla Aima gerði það sem hún gat, enda var hún
orðin svo vel læs, að það var að eins á stöku stað
sem hún statnaði á orðunumi; og af því hún var iðin
og námfús, hafði María góða von um framför hennar.
þegar presturinn kom stóðu öll börnin upp, en
Ilolm gekk á mótd tengdaföður sínum og heilsaði
honum. Systurnar og móðir Jæirra þutu til Maríu
og settust við hlið hennar á rólmfjölina.
“Haldið þið áirarn, carissime! ” sagði presturinn,
þegar hann var búinn að þrýsta hendi tengdasonar
síns; “haltu áfram kienslunni. Eg sest hér á meðal
áheyrenda þinna.”
Himinglaður lagðist presturinn endilangur i gras-
ið hfá börnunum.
Holm hélt áíram.
Fjörið og skilgreiningin í fyrirlestri hans var svo
ljós, að allir nemendurnir, jafnvel -]>eir gáfnasnauð-
ustu, skildu hann, og hlustuðu líka á hann með ná-
kvæmri'.'eftirtekt. Iikki eitt einasta orð af óbrotnum
og auðskdldum sannleika, sem hann sagöi börnum
þessum, fór fram hjá þeim. Og þó að eirtstöku
sinnum kæmu fyrir setningar sem nemendurnir skildu
ekki straix, þá vissu þedr að l>eir máttu biðja um
nánari skýringar að fyrirlestrinum afstöðnum. Medst-
ari Holm notaði eingar kenslubækur o.g fékk börnun-
um ekkert ákveðið að læra. Fyrst gaf hann þeim
nákvaema lvsingu af því úrlausnarefni sem bann vdldi
láta þau Jjekkja, og svo reyndi hann með spurningtim
að komast eftir að hv© miklu leytd þau hefðu skilið
F O R LAGA LEIKURINN 383
hann. þessi aðferð var, eftir hans skoðun, ekki að
eins hin ipzta, heldur einnig sú eina mögulega. “Lexí-
urnar skilja þau ekki," sagði hann, 'en munnlegar
skýringar skilja þau, <>g auk J>ess hefi eg etiga.n tíma
til aö sinna hverju einstöku barni. þau verða því
öll í einu að hlusta á ]>að sem ég vil leiða í ljós, og
gera svo seinna gredn fyrir skilningi sínum á því."
þetta kvöld stóð fyrirlestur Holms yfir eina
klukkuStund, og svo fór hann. að spyrja þau á þenna
hátt: ’i
“Nú, .Mads Persens öli, getur þú sagt mér hvern-
ig jörðdn er löguð?”
“Hnöttótt," svaraði drengurinn.
“Og þú, Eiríkur,, veiztu hvort hún er kyr eða að
hún hreyfir sig?”
•'Hún er kyr,” svaraði Eiríkur, sem ef til vill
hefir ekki tekið eins vel eftir og aðrir.
1 það er skilningur þinn sem er kvr, Eiríkur,"
sa.gði Holm. “Nú, börn, hvað segið þið um )>etta?”
“Hún hreyfir sig í kringum sólina,” svöruðu hin
bijrndn öll sem einum rómi.
þannig hélt kenslan áfram góða stund. Hvert
eirtt baTn fékk sína spcurningu, og flest af þeim sýndu
að þau höfðu skilið orð kennarans rétt. Svo leyfði
hann þeim að fara hedm, þegar búið var að flytja
bæn og lesa einn kapítula í Nýja Testamentinu, sem
öll börnin höfðu eitt eintak af með sér. Lesturinn
gekk eftir röð, eátt eða tvö vers handa hverju barni,
°g þegar eittihvað var sern þau ekki skildu, þá var
það skýrt fyrir J>eim. Síðan þökkuðu börnin ketvn-
aranum fyrir leiðbeiningarnar, lofuðu að muna þær
og fóru.
Skömmu siðar sátu báðir mennirnir, tengdafaðir-
inn og tengdasonurinn á rólufjölinni, því kvenfólkið
\;ar farið inn í húsið.
“þetta er sannarleg guðsþjónusta,” sagði prest-
3S4 SÖGÚSAFN HKIMSKRINGLU
tirinn., um kið og hann horfc'i á eftir hinum hverfandi
barnahóp, ‘‘guösþjónusta, sem á rót sina að rekja
til eðallvndrar hugsunar. G.uö bljessi tilraunir }>ínar
sonur minn.”
Ilolm svaraði engu. Svipur hans var þungbú-
inn. það var auðséð að einhver sorg þjáði glaða
sinnið hans.
“þú ]>egir,’’ sagði presturinn, “og ert hryggur á
svip. Hvað gengur að þér?”
“ö, faðdr. Hverjum gat komið til hugar að
þessi skóli, sem ég hlakkaði- svo mikið til aö set ja á
stofn, skvldi verða J>yrnir í augum sumra htldri
mannaiMia hér í sókninni, en það er hann, og það er
þaö sem hrvggir mig og mér gremst.”
“J>eir vddja ekki unna bændunum neinnar fræðslu,
ég veit það svo vel, sonur minn. ö., ég þekki mjög
vel þetcta, þröngsýna eðli_J>eir vilja ekki—svo ég
noti orð hiinnar vitsmuna.hlindu prófastsfrúar—leyfa
innrás hinna ruddalegu flokka á andlegá vísindavelli.
þannig eru þeir, og í brodd.i fylkingar ér prófastur
Washolm, einn af undirstöðubjálknm kirkjunnar. En
við skulum bjóða þeim birginn.”
‘Ö, faðir, ef hér væri aðeins að tala um prófast-
inn. En, veiztu hver hefir knúð þau hjón til að
snúast gogn mér og mínum skóla?”
“Nei,” svaraði presturinn. “Hver er þaö ?”
“]>að er fvrverandi húsbóndi minn, barúninn f
Ldljudal. Ilann gerði mér boð að £nna sig í gær, og
lét mér i té hinar hörðustu ásakanir fyrir þetta
heimskulega fyrirtæki mitt,—sem honum þóknaðist að
nefna það.”
“Og hverju svaraðir þú honum?” spuröi prestur-
inn ákafur.
“Eg sagði honum f kurteisum en ákveðnum róm,
að eg væri frjáls og sjálfstæður maður, sem ekki
þyrfti leitgur að hlýða skipimum hans, og að eitvinn
FORLAGALKIKURIXN 355
hefði ástæðu til að veita mér árás á meðan ecr -íerði
ekkert ólöglegt..”
“það var rétt, sonur minn,” sagöi presturinn.
“Hdð satna sagöi ég í dag við prófastinn og konn-
hans....Nú......og barún Ehrenstam?”
“þú beföir átt að sjá æðiö í honum. það var
voðalegt. Ilann krepti hendurnar og froðuíeldí a£
ilsku. ‘Yeiztu þá ekki,” Jjrutnaði hann, ‘ að sá sem
hefir gefið þér jörð, getur tekið hana frá J>ér aftnr..
getur rekið þig og f.jölskyldu þína burtu af henni ?
Tnska, eins og J>ú ert, sem lifir á minni miskunn-
semi, ætti ekki að hefjast handa á móti velgerða-
manni sínum.”
“Svívirðilegt! ” kalbiði presturinn, og eldur brantv
i augum hans. “Og hverju svaraðir þú?”
“Hr. barún,” svaraði ég, “virðiag fyrir þinttm
gráu hárum býður mér að vedta tilslökun, enda þótt
að orð ]>ín verðskuldi ofaniigjöf. F<.g lifi ekki á þinni
miskunnsemí og skulda Jxt enga þökk. Bújörðina
sem þú lézt mig fá fyrir vin.nu mina samkvæmt
samning.i, getur J>ú tkki tekið af mér. Að því er
skólann minn snertir, þá held ég áfram með hann
þrátt fyrir voasku þínai hr. barún. Vertu sæll.”
Um leið og eg sagði þetta, opnaði eg dyrnar og
yfirgaf hann, alveg óðan af vonsku.
“þvi hefir svarað ved, sonur minn,” sagði prestnr-
inn, “og ég vona að þú látir ekki hræða þig héreftír,
I>að sem maður álítur vera rétt, það sem maðnr
álítur vera skyldu sína—}>að verðmr maður að gera,
þrátt fyrir alt mótlæti og erfiðleika. Og að öðra
leyti...hvað getur barúninn gert þér?”
“Hann getur ekki svift mig jörðinni, það er nú
víst. En með áhrifum }>eim, sem auðurinn vdtir
honum getur hann ©iðilagt ávextina af starfi míim.
Harn getur fyrirboðið bændunum að senda börn sín
í minn skóla....”