Heimskringla - 22.12.1910, Blaðsíða 3

heimskiingla
WINNTPEG, 22. des. lf E.
H*«i. :*
uHún iðrast.,,
Eins og til stóö sýndi hdö Is-
lenzlca stúdentafélag ledk þennan
þann 10. og 12. þ.m., og var hann
vel sóttur í bæöi skiftin, þó betur
hiö síöara, — og virtust áhorfend-
urnír yfirleitt skemta sér hiö
beata.
Eins og áÖur var um getið, er
leikurinn frumsaminn, og höfund-
amir eru J. P. Pálsson laeknir og
Jón læknisefni Steíánsson. Ijiedkur-
inn £er fram á Engl.indi á önd-
verðri sreytjándu öld og fjallar um
hugnekki, ástir og riddaraskap.
Saga leiksins er í stuttu rrnáli sú
aö greifinn yfir Strafíords greifa-
diæmi hefir veriö rœndur peningum
og skjölum af Victor Hardy stigat
manni, sem siöarmeir kemxir í Ijós
aÖ er systursonur greifans, en sem
á unga aldri hefir lent í ræningja-
höndum, og sem tekiö hefir upp
þann atvinnuveg, þá er honum óx
fiskur um hrygg, — en sem þó vár
svo eöallyndur, að ræm\ aö eins
þá ríku, til að bæta. úr þörfum
hinna bágstöddu. — Strafford
greifi unir tapi sínu illa, og endir-
iun veröur, að Berry barún, sem
ólmur vill eignast hönd og hjarta
Lilly greifadóttur, býöst aö fara
og handsama ræningjann og er
heitiö greifadiótturinni aö launum,
ef honum skyldi takast þaö. En
ferö barúnsins verður fýluför, og
hann kemur heim aftur meÖ skot
gegnum eyrað og ber sig aumlega.
þegar svo cr komiö, hygst I.illy
greifadóttir, að sýna hugrekki sitt
og kænsku og íer á fund rændngj-
ans ásamt vinkonu sinni og telur
honum trú um, að unnustd Ivennar
sé fangi í höll greifans, og bdður
ræningjann hjálpar, og Hcdtir haiin
henni sinu liösinni, og aö leysa
unnusta h/ennar úr haldinti næsta
mánjudag. — Greifadóttirin fer
heim og segir frá gjöröum sínum
og fær hrós fyrir hugrekki sitt. Eu
þegar hún heyrir, aö eigi að líf-
láta ræningjann, ef hann náist, þá
fer hún aö iörast gjöröa sinna,
því henni liefir litist vel á ræningj-
ann. Vierður þaö þá úr, aö htuiíer
aftur á íund hans og aövarar
hann, segir honttm frá svikttm sín-
um og viðtökunum, scm honttm
séu ætlaöar. — Rændnginn vieröur
liugfanginn í Lilly, eins og hún i
honttm, og þar sem liann grttnar,
aö hann mttni vera hinn týndi
systursonttr greifans, hygst hann
aö hafa tal af greifamtm, og þegar
þeir hittast, kemst þaö í ljós, að
svo er, og sugamaðurinn eignast
frænku sínd, hina fögrtt greifadótt-
ur.
þetta er saga leiksins, og hafa
höfundarnir komið hienni fyrir í 5
þáttum og 7 atriöum, — sem telj-
ast verður fremur sem galli ; þess
færri, sem þættirnir eru og lengri,
þess betra, er nú alment viður-
kent. — Annars voru samtöiin i
leiknum góð og samræmi hiö ibezta
í öllu, og erum viö þess fullvissir,
að meö góðum leikkröftum og
nokkrum smábreytingúm mœtti
gera hatin “success”.
J>aö er samt ledtt, aö hötfundarn-
ir, sem báðir eru hæfileikamenn,
skuli ekki geta, fundið nedtt nýti-
legt í leikrit í nútímanum, heldur
þurfi aö fara 4 aldir aftur í tím-
aun. Næsti lakur, sem þeir semja,
væri óskandi, aö færi fram á vor-
um dögum. Við skiljum ekki í
ööru, en finna mætti nægilegt eíni,
— ef vel væri leitaö.
HvaÖ leikendumim víövlkur, þá
eru þeir allir gersamlega óvanir,
og er því furða, hvað sumir leysa
hlutverk sín vel aí hendi. Sérstak-
lega virtist okkur lilly greifadótt-
ir, setm ungfrú j\Iagne4i 'Bergmaatn
lék, prýöásvel áf lvendi léýst. Og
hið sama má segja um herra Bald-
tir Johnson, setn lék Steddson
skrifara greifans. Gróifinn, sem
annar af höfundunum (Jón Stef-
ánsson) lék, var góöur með köft-
um, og eins leystu þau Miss Laura
Halldórsson :(sem lék vinstúlku
Lillvs greáíadóttur) og M. S. Kel-
ly (sem þjónn greifans) hlutverk
sín, þó smá væru, vel ai licndi.
Ilerra Ilallgrimúr Johnsón, sem
lék Tuma fifl, hélt áliorfendnnum
skiellihlægjandi meöan hann var 4
Ieiksvi'ðinu, en sem oft' vill verða,
ha'ttir óvönum viö að yfirdrífa
þess konar hlutverk og var því
líkt variö hér.
Victor ræningi var leikinn af
Gordon Pálssyiii, og mátti segja,
aö það hlutverk væri honum um
megn. Að sönnu var hann hinn
karlmannlegasti ræningi, en hatin
vantaðd algjörlega alt fjör og lip-
urð, sem hlutverk hahs útheimtir,
og ekki mun þaö hafa verið siður
á seytjátidu öldinni, þegar liraust-
u r nddari festi sér ásttney sína,
að hantt glápti á haiia sem tröll á
heiðríkju, og snertd ekki viö henni.
Góö faömlög hefðu veriö nær lagd.
Sá, setn lék tippskaijninginn., har-
ún Rerry, var heldur ekki því
starfi vaixinn. Góður leikari er
rtauðsynlegur í þaö hlutverk, ef
það á að njóta sín.
Ilvað búningunum viövíkur, þá
voru þedr ágaetir, og leiktjöldin
voru prý'ðisvel máluð af Fred
Swanson.
í heild sinni hefir Stúdentafélag-
iö leyst lei-k þennan vel af hendi,
þegar tekið ier tilli.t, til alls, — og
V'iö erum þakklát bæði því og höf-
undum leiksins fyrir skcmtunina.
Borgarinn í Lögbergi.
I hinu fræga(! ) aukablaöi Lög-
bergs, sem kom út 12. þ.m., er
meöal annars góögætis gretnar-
stúfur, sem nefnist “Rainnsóknin”,
og á að vera árétting 4 grein
minni með sama nafni.
“Borgarinn” er hógvaer í þessari
grcán sinni og viröist hafa þaö eitt
í hnganum, aö boöa almenningii
þaö, sem er eöa var sannast og
réttast í þessu máli, en, vitanlega
bríigslar mér um rangfærslu og óJ
sannindi.
Mér dettur ekki í hug, að fara
að endurtaka það, sem ég skrifaöi
áður. þaö var alt í samraami við
það, sem þá var framkomið í mál-
inu, og þaö, sem Dr. Shearer
sjálfur hafði að segja, breytti aö
litlu pöa engu leyti gangi málsins,
frá mínu sjónarmiöi. það er reýnd
ar satt, að hann stóö viö orð sín,
en játaði um leiö, að h-ann væri
meö öllu gjörsamlega ókunnu'gur
Winnipeg og siöferðisásigkomulagi
borgarinnar, — heföi að eins fáriö
eftir sögusögn skrifara “Social
and Moral Reform Council” hér í
bænum, herra Buchanan, og ann-
ara klerka, sem hann haföi hitt að
máli dag þann, er hann dvaldi
hér í Winnipeg.
AÖ óg hafi því á einn eða annaii
hátt hallað réttu máli, get ég alls
ekki viöurkent. þó ég leitaðist við
að taka í lurginn á slúður- og ró.g-
berutn þeim, sem virtust hafa það
eitt markmið, aö troöa heiöur
borgarinnar of in í saurinn, — og
taka málstað þeárra manna, sem
við vorum sanníœrðir tim að vildu
borginni og borgarbúum alt hiö
bezta.
Kosningadagurinn sýndi l'ka ó-
svikið, aö allir rétthugsandi menn
voru á okkar máli. Kjósendurnir
fleygðu öllutn slúöursögunum
þann dag frama.n i höfunda þeirra,
— lýstu fyllu trausti yfir borgar- .
stjóra Evans og stefnu hans, en
virtu aö vettugi gattragang hinua,; j
— alveg eins og það átti aö vera.
I
þó “Borgarinn” í Lög.bergi sé
glámskygn á ágæti tnanna, þá er
engin ástæða fyrir almenning að
vera þaö.
Sú röksemdafærsla hjá “Borgar-
anum”, sem hefir viö eimta rttiest
rök að styöjast, er, að 'fáir mundu
vilja lvafa liúsin í nánd við sig, og
eignir manna þar í grendinni hefðu
stórttm fallið í verði. En einhvers-
staðar veröa vondir að vera, og
einhverjir veröa að liöa — fyrir
heill og velferö borgarinnar, enda
sýndu kosningarnar þaö glögglega
aö eiumiitt nágrannar pútnahús-
anna álitu svo einttig, og einmitt
beir fylgdu Evans aö málum, svo
hann fékk mikinn irLeirihluta í hin-
um tveimur kjörstööum, sem voru
i ttiámunda við einangraða svæðið.
Og sú kjördieild í beild sinni lýsti
velþóknun sitiitii vfir stcfnu borgar-
stjórans, cn fyrirdæmdi Dr. Shear-
er og hans tióta, að maklegleik-
um, — því j>eir eru án efa gáíaðir
í fi. kjördeild.
Annajrs só ég ettga frekari á-
stæðti til að svara hinum heiðraða
“Borgara”. Allar ráðleggingar
lians og heilræöi komu að engu
haldi í kosningunum, hvort sem
var.
En áöur cn ég kveð “Borgar-
ann” með. öllu, skal þess getiö, að
G.T.J., sem hattm veit ekki hver
er, hefir ekki enn sem komið er
getigið í heilagt hjóttaband, eöa
oröið heimilisfaðir á annan liátt,
eins og “Borgarinn” gefur í skyn
aö vel gæti verið.
Gunnl. Tr. Jónsson.
Islands fréttir.
Jóns Hólabiskups Arasonar og
sona hans var hátíðlega rninst
víösvegar tint ísland jxtnn 7. nóv.
sl., jtví þann dag voru Liðnar þrjár
stóraldir, þ.e. 360 ár, frá líftáti
þeirra feðga aö Skálholti (7. nóv.
1850).
í Reykjavík var þeirra íeðga
minst á ýmsa vegu, bæði meÖ
guösþjónustu í katólsku kirkjunni
; Landakoti og meö sérstöku sam-
sæti að Hotel Reykjavík, undir
forustu þórhallar bskups og ann-
ara leiöandi bœjarbúa. þar hélt
biskupinn aöalræðuna um JónAra-
son og Klemens Jónsson landritari
talaöi fyrir mintii Islands. Einnig
hélt Jón sagnfræöingur Jónsson
fyrirlestur um Jón Arason í Ðáru-
búð. þorsteinn skáld Erlingsson
orti kvæði jtað, er hirtist á öðr-
um stað í jiessu blaöi, og átti aÖ
syngjíi l>aö í samsætinu á Hotel
Reykjavík, en það þótti ganga of
nærri Dönum og lúterskunnd o'g
I var j>að því ekkd sungið, heldur
l rot úr tmnniiiig'arljóðum þeim, er
Matthías Jochtintsson orti endur
jfyrir löngu. — I Hafnarfirði hélt
Yalgerður Jónsdóttir Yium.
Eins og getið var um hér í
iblaðinu á dögunum, andaðist að
heimili sonur síns, Jóns ver/lun-
armanns Vdutn í Foam I/ake,
Sask., föstudagskveldið 25. nóv.
ekkjan Valgerður Jónsdóttir Vi-
um. Battiamein hennar var lifrar-
sjúkdómur. Hún var búin að
vera heilsubiluö nú í síöastliðin
tvö ár, en alt síðaKtliÖið surrtar
af og til rúmföst. Hún var kotrx.
in á efri aldur, en háfði þó að
öllu óskerta sálarkrafta fram í
andlátiö.
Valgeröur heitin var fædd að
Nesi f Geiradalshrepp í Barða-
strandarsýslu árið 1847, síÖla
vetrar. Voru foreldrar bennar
Þau Jón Sigmundarson og Val-
Reröur Guðmtindsdóttir, hjón i
í Geiradalshrepp. 1 heimæ
usttm ólst Valgcrður upp, þar
tU hún var t,m tvítugt, aö hún
gi tist yfir að Valshamri í sömu
sveat, þórði syni Brynjólfs 'Vi-
ttms og GttðrtVaar þórðardóttur
skaldkonm HÖfðu þaU Brynjólf-
ur og Guðrun bmð „m á Vals-
hatnri, er var oignarjörö þeirra.
Tóku nú þórður Dg Valgerður
heiti’.i við búi, og bjiiggu þ^r o{.
an til sumarsins 1883, að þau
seldu jörð sína og fluttu alfaritt
af landi burt, ásatnt börnum
sfnum 4, er j>á voru 4 lifi og öll
í ómegð, og foreldrum þórðar.
Settust þau að í Íslendíngabygð-
injti í Norður Dakota, og 'dvöldu
þann vetur skamt suðaustur af
ViVimi Olountain P.O.), ásamt
fleiri Vestítröingum, er þar höfðu
tekið sér bólfestu. Var þangað
þá fluttur fyrir skömmu frá Nýja
íslartdi Jón Jónsson frá Mari (er
kýr þar en-.i) bróðursonur Gu5-
rúnar skáldkonu. Vorið eítir
tóku þau Valgcrður heitin og
I>órður sig upp og fluttu á land,
er þau tókti sér skamt norðttr
af Akra. þar andaðist þórður
iicitinn árið 1886. Flutti Valgerð-
ur heitiu sig j>á nokkru síðar
suður yfir Tungu-á, á hittar svo-
nefndu eystri Sandhæðir. Bjó
hún þar með sonunt sínum utn
nokktir ár, eða upp að árjnu
1964. Á þessum árum misti hún
börn sín 2, son og dóttir.
Vorið 1904 fluttu syit/ir hennar
tvór, er eftár voru á lífi, ásamt
hettni vestur til Foam I>ake ný-
lendu í Saskatchewan. A þvi
ferðalagi veiktist y.igri bróðir-
inn, Guðmundur, og eftir viku
legu andaðist á Almennia spítal-
anttm hér í bænum. Af 13 börn-
um hennar var þá að eins eitt
eftir a lífi, Jón ver/lnnarmaður í
Foam Lake, er hún dvaldist hjá,
unz hún sjálí var kölluð til hvíld-
ar, sem *fyrr segir.
Jaröarför hemiar fór fram frá
kirkju Foam I>ake bæjar mið-
vikudaginn 30. nóv., aö viðstödd
um flestum enskum og íslenzkum
er heima áttu í bænum og grend-
intii. Yfir henni töluðu séra
Maigniús J. Skaptason frá Souris
t Norður Dakota og séra Rögnv.
Pétursson frá Winnip>eg. Flutti
hinrt síðarnefndi einnig nokkur
minitingarorð 4 ensku. Ilún var
jarðsett í grafreit Foam I/ake
bvgðar, er stendur 4 öldumynd-
ttðu svæði um 3 mílur norður af
bænum.
Með fráfalli Valgerðar heitinn-
ar er gengin til moldar ein af
[ vorum vestur-íslenzkti landnáms-
konum, er peyna fékk í fullum
rtiæii stríð og baráttu frumbýl-
ingsarantva hér. En með stakri
huicr.nrýði og jireki tók hún móti
öllutn erfiðleikum, enda var ltún
gædd frábærri stillingu og jafn-
lvndi. Hún var íöst i lund, trygg
jog drenglynd, skýrledkskona mik-
il og oröhög vel.
Blessuð sé minnrng hcnnar.
R. P.
Einar skáld Hjörleifsson fyrirlest-
ur um Jón Arason, og á Akureyri
gekst bæjarstjórnin fyrir bátíða-
haldi til minningar um þá feðga.
Matthias skáld Jochumson var
75 ára þann 11. nóv. sl. Bárust
skáldinu heillaóskir víðsvcgar að
við Jxtð tækifæri, bæði utan lands
og innan.
Ingólfur, brennivínshlaðiö, hefir
einu slnni enn skift um ritstjórn,
Andrés Björnsson látið af, en
Gunnar Egilsson, cand. phil., tekið
við í hans stað. — Andrés hygst
nú að leggja stund á lögfræði tir
j>essu.
Helgi Guðmundsson, héraðslækn-
ir í Siglufjarðarhéraði, hefir sagt
aí sér fyrir elli sakir.
Hafnarfjarðar kaupstaiður befir
keypt verzlunarhús og allar eignir
Brydes ver/.lunar þar í kaupstaðn-
um fyrir 37Ja þúsund krónur, óg
má það teljast gjaíverð, þegar tek-
ið er tillit til þess, að edgi all-lítill
hluti af húsum kaupstaðarms stóð
á lóðuín ver/lunarinnar.
Guðfræðáskandídat þórður Odd-
geirsson, frá Vestmantiaevjum, hef-
ir nýskeð verið vígður aðstoðar-
prestur scra Jóns Halldórssonar
að Sauðaitiesi. ,
Guðmundur þorsteinsson lækna-
skólakandídat, hefir verið settur
læknir í Skagafjarðar lækndshéraði
sem losnaði við fráiall Siguröar
læknis Pálssonar.
“Gull” heitir ný skáldsaga eftir
Einar Hjörleifsson, og er íraitihald
áí sögunni “Ofurefli". Hún kemur
út seinna í vetur.
Aflabrögð fremur lítil kringutn
alt landið. þó hafa reykvíksku
botnvörpungarnir fengið dágóðan
afla nýverið.
þrítugan hval rak fyrir skömmu
á þönglahakkafjöru í þorgeirsfirði
á Norðurlandi.
Sex meiðyrða'mál, sem ráðherra
hcfðaði gegn Pétri Zóphoníassyni,
þjtóðólfs ritstjóra, voru dæmd í
undirrétti fyrir skömmu og var
ritstjórinn sektaður í 5 málumum
um 175 kr. og 75 kr. málskostnað.
Kitt málið féll niöttr.
Séra Jatob Benediktsson, faðdr
Jóns Jakobssoiiar landsbókavarð-
ar, og einit af allra el/tu prest.um
íslands, andaðist að Kirkjubæ í
Norðurmúlasýslu utn miðjan nóv-
eitiber. Var íæddur 1826.
Páll Jóhannsson., Pálssonar
1 prests frá Bægiisá, bóndi í Forn-
ltaga í Ilörgárdal, andaðist að
| ttfimiL' sinu 14. nóv. eftir margra
j ára legu, nær áttræöur að aldri.
| Var merkur bóndi og bóka- og
! íróðleiksvinur.
Dr. Jóttas Jónassen, íyrrum
j landlæknir, andaðist j>riðjudaginn
22. nóv. sl. að heitnili síiiu í
I Reykjavík'. Hann var fæddur 1840
j og varð því 70 ára gamall. Dr.
Jónassen sat leugi á alþingi, setn
konungkjörinn þingmaður, og sem
læknir var hann fráhœr starfs- og
eljumaðttr og vel l'átdnn. Ekkja
lians er þórttnn systir Hannesar
Hafsteins, fyrverandi ráðherra.
Fréttabréf.
BLAINE, WASH.
26. nóv. 1910.
Herra ritstjóri Ileimskringlu.
það er nú liðið heilt ár síðan ég
sendi j>cr fréttalínur héðan, og }>ar
ai leiðandi ætti að vera efni fytir
hendi í íréttagrein. Eg ætla þó að
eins að minuast með íám orðum á
i kringumstæður fólksins yfir höfuð,
og ýtnsa viöburði, sem hér ltafa
átt sér stað.
Veðuráttan hefir verið hér yfir-
leitt góð, eins og vant er. Engar
stórbreytingar, hvað það snertir
hafa komið fyrir, sem höfðu nokk-
ur óvanaleg áheif á þroskun korn-
tegunda, eða annara jarðar-
vaxta.
AtV'inna ltefir verið hér yfirleitt
góð næstl. sutnar, og þar af leið-
andi líður fólkinu yfir höfuð fjár-
hagslega vel. Og hvað Islendinga
sérstaklega snertir, hugsa ég að
flestum jæirra sé að vaxa efnalegt
sjálfstæði.
Eg vil þá næst geta þess, að
hér í bætium voru framkvæ’md tvö
stórvirki sl. sumar, sem eru ný í
sögti jæssa bæjar. Fyrst að stór
hluti af verzlunarstrætinu var
| stednlagt. Og auk þess voru gang-
j stéttir endurbættax víða í bænum.
þetta kostaði mikla peninga og
| gaf mörgutn atvinnu.
Annað stórvirki og stór framför
átti sér stað með þvi, aö vínsölu-
hústtnum var lokað hér í bœnum
1. júlí. Fyrsta framkvæmdarstarfið
í því efni var áskortr.t til bæjar-
stjórnarinnar, undirrituð af fjölda
fólks. Bæjarstjórnin neitaðd svo
vínsölumönnum mn framhaldandi
vínsöluleyfi, svo hœrinn varð ‘þur'
eins og j>eir kalla bér). þetta til-
Læki bæjarstjórnarirmar álitu vín-
solumennirnir að væri ranglátt
^jörræði, og kröfðust því almennr-
ar atkvæðagreiðslu (Local Option)
sem heimiluð er samkvæmt ríkis-
lögum. þetta var þeim veitt. Nú
var unnið hart á báðar hliðar, en
útkoman varð sú, 8. sept,, aö
mó’tstöðuílokkur vínsalanna hafði
um 70 atkvœði í meirihluta, svo
Blaine verður “þur” fyrir það
fyrsta í tvö ár. — það má telja
}>eim íslendingum til gildis, sem
hér búa, að flestir þeirra unnu
kappsamlega og greiddu atkvœði
með betri hliðinni. — Síðan þessi
sigur hér í Blaiae var unninn, ,hefir
alnvenn atkvæðagreiðsla átt sér
stað í mörgum bæjum ri ríkinu, og
í fleiri tilfellum hefir vinsöluhliöin
orðið ttnddr. Hér í sveitinni.(Wha.t-
com County) er að eins eimt lítill
bær, sem ekki hefir úrskurðaö að j
útrýma vvnsöluhúsunum, j>að er
bærinn Sttmas, og svo beyri ég
sagt, að það sé vínsöluhola á Pt.
Roberts, en ég tel víst, að Islend-
ingar þar líði haita ekki til lengd-
ar. — þaö þóttu stórtíðindi, þeg-
ar fréttist, aö'BelLingham og Ever-
ett, sem báðir eru talsvert stórir
bæir, hefðu haft meirihluta atkv. á
móti vínsöluhúsunum. þetta er
skoðað sem tákn tímanna, eða á-
samt fleiru sönnun fyrir því, að
W'ashington ríki verði innan skams I
leyst frá því ánauðaroki, sem á-
fengið veldur. Enda vinna flestir
góöir þeganar ríkisins í þá átt. —
það, sem mest af öllu styrkir
þessa von manna er : að konurnar
í ríkinu ;hafa nú fengið viðurkend-
an sinn kosningar og kjörgengis-
rétt, því það má telja víst, að
þærúoti öfl sín og atkvæði til þess
að vinna að sigri málefiiisins, af
því það felur í sér siðgæðisþrosk-
utt einstaklinganna og sæmd fyrir
ríkið í heáld sinni. það er vissu-
lega ánægjuefni fyrir alla frjáls-
hugsandi tm-tm, }>egar }>eir sjá, að
meirihluti atkvæðisbærra manna í
tinhverri' ríkisheild hefir náð þeim
menningarþroska, að viðurkenna
full maunréttindi konuunar með
atkvæðum sínum, eins og gert var
hér í ríkinu hinn 8. sept.— Islen/.k-
ar konur hér í bænurn tóku sinn
bátt í, að hjáll>a }>essu máli áfram
— þær stofnuð félag t því efit', og
nokkrir karltnenn gengu í það
þeim til aðstoðar. Eg hvgg, að
allir atkvæðisbærir landar hér í
bænum hafi stutt framgang þessa
máls með atkvæðum sínutn.
Mrs. M. J. Benedictsson frá Win-
nipeg kotn hingað nokkru fyrir
kosningadaginn. Hún hafði ltér fyr-
trlestur, langan og fróðlegan, viö-
víkjandi kvenréttindamálinu, og
fékk góða álievrtt. Auk }>ess helir
hún haldið hér ræður á s<tmkotn-
um, og j>ess utan kynst niörgutn
persónuleiga,. Hún fiutti ræður sín-
ar skipulega, alvarlega og djarf
miannlegíi, sem sannar sannfæring
hennar og áhttga fyrir máklnun-
um. það virðist, að hún Lvafi tals
vert tnikla og fjölhæfa tnentun, og
jvar af leiðandi miklum andlegutn
öflum yíir að ráða, setn hún viLl
beita, o.g hefir beitt til þess að
opna skilningiarvit karLa og kvenna
svo j>au sjái og viðurkenni hið
eðlilega persónufrelsi og jaínrétti
allra tnantnt. j>að væri ba-ði gagn
og sóini fyrtr íslenzkar konttr, sér-
staklega, ef þær ynnu að því, að
gera Alrs, Benedictsscn jtægilegra
ett verið Ivefir að vinna á starfs-
sviði menningarittnar.
Eins og auglýst var í blöðunum
sl. vor, var tslenddngadagur hald-
inn ltér í bænutn 2. ágúst. jxtr var
fjölmenni tnikið samankomið aí
Islend'ingum, írá ýmsum stöðum
og ba-jum hér á ströndinni. Vana-
legar skemtiathafndr þessa dags
fóru frant þar og verðlaunum út-
bý’tt. þar voru iluUar ræður og
kvæði og þess á milli voru sungn-
ir íslenzkir söttgvar, af söngflokki
héðtvn úr bæntnn. Söntgurinn og
ræðtirnar og aðrir lilutar pró-
gramsins var yfir höfuð vel af
hendi leyst. A. Daníelsson var for-
seti dagsins. Tveir af beztu ræðu-
mönnttnum tneðal íslendinga hér á
ströudinni fluttn aðalræðurnar, W.
Anderson frá Vancouver og séra
J. A. Sdgurðsson. j>að var hugö-
nærnt að lteyra lvinn fyrnefnda
lýsa ættjarðarást og bróðurkær-
leika. Og þá ekki síður ánægjulegt
að heyra hinn síðarneínda rekja
söguna og draga út úr hentii lær-
dóm fyrir nútímann. Mr. Sigurðs-
son ltefir eins og. kunnugt er,
mikla ræðumannshœfdeika og mik-
il skynsamleg öfl, grundvölluð á
jjekkingu, og }>css vegna er það
inikill skaði fvrir samtíðina, að
haittt skuli ekki allstaðar fylla
flokk framsóknarmannanna.
Félagslífiö meðal Islendinga hér
í bænum hefir iitlum eða engum
breytingum tekið á árinu suo óg
viti. þar er alt rólegt eins og tíð-
arfarið. Engin stór-tilþrif, ekki í
kirkjttmálum, hvað þá öðrum efn-
um. Sömu félögin eru nú við líði
og starfandi. Samt hugsa ég að
fólkið fylgi með menningarstraum-
um tímans, og þoli í því efni sam-
anburð við sumar aðrar íslenzkai-
bygðir. það les blöð og bækur,
frjálst og óháð að mestu öllum á-
hrifum af afturhaldsöflum gomla
tímans.
Nokkrir haía dáið hér á árinu,
og hefir }>ess ver'.ð getið í blöðuu-
ttm. Nokkrir haia gengið í hjú-
sikajparfélag, og nokkrtr nýir menn
hafa komið inn í hetmmn. Jxetta
gengur hér alt náttúrliega og eðli-
lega eins og annarstaðar. Nokkrir
eru líkamlega veikir, en fólkið lið-
sinnir }>eim og reynir til að bœta
kjör þeirra. M. J.
Til Magnúsar
Ingimarssonar.
Tantallon, Sask.,
í tilefni af því, að fyrir skemstu
ritaði ég grein í HeintskTÍnglu, og
bað þig að sanna iHma-li þín um
herra B. L. Baldwittson og blaðið
ið Hedmskringlu, sent þú áður
varst búinn — eða reyndir — að
svívirða, í svokölhiðtt fréttabréfi
úr þinni bygð, — og má lesa það
í Lögbergi, eins og alhvn annan ill-
gimis-vaðal, sem út tir þínum ves-
alingis litla heila fæðist.
Eg tók það fram, að ei þú ekki
með gildum rökum saiutaðiir þessi
illmæli, þá hlytir þú a>5 skoðast
sem illgjarn heimsk-
i n g i. — þess<t nafnbót hefir þú
hátíðlega við þig fest, því í stað-
inn fyrir rök og ástæður, sem ég
af þér krafði, settdir þú mér í Lög-
bergi 6. þ. m. (des.) magnaðon
skamniaþvætting, setn algert snvst
nm mig og mína persému, en var-
ast að koma nálíegt efninu, setn
til grnndvallar lá. þar af leiðandi
engin rök, engar s«innsvnir frá
jtinni hendá, og }>ess vepna verður
'þú nú að taka afleiðingarnar og
bera nafnið “illgjnrn htimski'ngi”.
Mér er alveg sama, hvað mikið
<>g hvað lenpi þú reytiir að rubba
tipp og hattga sain-.tn brígslum utn
mig, eða til mín. — Kg hefi rnargt
orð ritað, og stundum lent í töln-
vert höröum viðskiftum vegna
.stefnufestu mimtar og hreinskilni.
En ég hefi aldrei borið menn
brígslum, eða hamast á persón-
unni í stað jx-ss að ræöa tnálefnið.
M kt er svo Ijótt og andstyggi-
legt, um leiö og það er litilmann-
legt, að ég víla ekki fvrir mér að
kalla þá, sem það gera, hundingja
en ekki tnenn.
þessari grein gvtnr yer ð lokið,
jjví engtt er svarandi af sttn lur-
lausa þvættingmitri, sem j>ú send'r
tnér. Kn af bví jjú skoðar tni ■;
(meö öðru góðu), svni grimmasl a
óvin kirkju o«r kristitMl ms — luiV
ingja, eða eignnlega Langt um
verra —, þá hefi óy p-timan af að
ntinna j>ig á, svrstaklera sökum
]>ess, að ]>ú jnkist vera < furl tið
hrot af guðsmanni, og hafir þvi
fullan rétt til a - n:rvr,i upp á Lör-
berg eins <>'.’ í 1 is íd'ur h nlur
og ausa þar hv-rtt óhróðri, seti
tilh'nvigiing ji’it hið r — \á minn t
h’g á síðustu viðvörnninn í 22.
versi 5. kap. Matth us r gttðsni ,
í fjtllræðu frvls irans, jv. ssi orð :
'h v e r s e tn s e r t r , þú put -
leysingi, vintmr til he-’vítis elds".
Að vt'su tntin |> -t hafa verið tal-
að tl lærisveinanua. Fn s-mt
gildir, — þú, jjú ert að hrevkjt
jx'r upp til að sýtvust ofurlfíið
postulahrot.
það er tiginlegt þetta atriði,
sem snertir hel' t t’HLtvniitigítr mín-
ar i vitlausu greininni j:jnni. Og
mér fittst stór var.di, og illa sæm-
andi', að bera tnettn jv.im brigslum
í opiiiiberum hlöðum.
Eins og tók fra/in átfur, þá er
mér öldungis sama, hó þú haldii
áfram að prýða síðttr I<öghvrgs
með óhróðri um mi«r. En sanni
næst yrði það að likiudum, eins
og þú sjálfur giefur í skyn, að þér
væri skammar minst að þegja.
Lárus Guðmuadsson,
Góðar stöður.
Geta ungir, framgjarnir menn og
konur feagið á járnbrauta eð.v
loftskeyta stöðvum.
Síðan 8 kl. stunda lögdn gengtt í
gildi og siðan loftskeyta fregn-
sending varð útbreidd ná vajitar
10 þúsund telegrapliers (íregn •
sendla). Launin til að lrirja með'
eru frá $70 til $90 á máuuð'i. Vér
störfum undir umsjón telegrapu
yfirmanna og ölltini sem verða
fullnuma eru ábyrgðar at.vimni-
stöður.
Skrifið eftir öllum uppl/singttm
til þeirrar stofnunar sem nxst vð-
ur er. NATIONAT, TELEGRAF
INSTITUTK, Cincinatti, Ohio,
'Philadielpliia, Pa., Memphis, Tenn.,
Columbia, S. C., Davenport, 111.,
Poítland, Ore.