Heimskringla - 04.05.1911, Blaðsíða 4

BlS.4 V/INNIPEG, 4. MAÍ 1911.
HEIMSKRIN GEA
Heimskringla
Pnblished every Thursday by The
Heimskringla News & Fublishiog Go. Ltd
VerO blaOsios f Canada og Kandar
|2.00 um ériö (fyrir fram boraaO).
Öent til islands $2.U) (fyrir fram
borgaC)
B. L. BALD WINtíON
Editor ðc Manager
Otiice:
729 Sherbrooke Street, WinDÍpeg
BOX 3083. Talsfmi Qarry 41 10,
Dómsúrskurður í máli
Þingvalla-safnaðar.
1910 löggilti meirihluta flokkurinn fyrir sakborninga, af fiaman-
trúarfélají þetta samkvæmt lög'im | jjreindum ástæöum, er oss eigi
ríkis þessa, en eftir því sem ég lit
á málavöxtu, kemur þetta aíriSi
eigi til greina. Eignin er ein og
einn fjóröi hluti ekru lands og á
Ar-
mauösynlegt að athuga, hvort
najiðsyn hafi tilborið fyrir kirkju-
félagið, að tilkynna sakborniJigum,
hvenœr málið yrði tekið fyrir eða
því er kirkja og kirkjugarður. Ar- I hvort nokkur tilkynning var í raun
ið 1886 gaf eigandi þessa lands af-
sals-bréf til “Norðurhluta Gardar-
safnaöar”, svo notað yrði tix graí*
reits. Afsalsbréf þetta var vafa-
laust ógílt, sökum þess enginn
eigaþegi var, er Jagaheimild hefði
til að halda etgnarrétti til fast-
eignar, þar sem eigi voru né tru
og veru gefin.
Vér komum nú að öðru atriði
þessarar málsóknar.
Eigin, sem um er að ræða, var
fenpán sérstökum, nafngreindum
monitum, sem fulltrúum þingvalla-
safnaöar .og eftirmönnum þeirra
sam
nein lög í þessu ríki, er heimili ó- itm aldur og æfi. Lantlspil! in var
Crescentdale
Ekkert skilvrðí
í afsals-bréfinti.
löggjltu, frjálsu íélagi að þiggja og ; gefin af edganda.
halda eignarrétti til fasteignar, án I var tekið fram
I íjárhaldsmanns sem miðils. AriðjFéð til kirkjubyggitigar var greitt
I 1894 afsöluðu lögeigenditr þessa í af safnaðarfólkinu. Um þetta 1 vti
; la'tlfls því til Jobs Sigurðsson- vorti allir
| ar, -Tól*t,jinS SigúrSssoiiar, Olals | ir kenningum,
þess var getið í síðasta blaði,
að dómur hefði fallið í máli því,
er um nokkurn tíma undanfarinn
hefir verið fyrir rétti í Pembina
County í Norður-Dakota milli
meiri og minnihluta í þingvalla-
söfnuði, út áf því, að meirihlutinn
sagði ság úr kirkjufélagiuu.
Eins og þegar ' fyrir löngu tr
kunnugt orðið, klofnaði kírkjuiélag
’ Ólafssonar, sem fulltrúa þingvalla-
í safnaðar, trú-félags í Petnbina-
í sýslu in.nan Norður-Dakota-ríkis,
j og eftirmanma þeirra um aldur og
i æfi. þetta var fullgilt afsals-hréf.
| Sbr. 4539- grein endutbaettra laga,
safnaðarlimir samþykkr
trúarsetníngtini ÖJf
trú, sem fram er tekin í safnað.tr-
[ lögtinum. Er nokkurt skilyrði gef-
j ið í skyn ? Sækjendur segja : Já.
Sakborn ngar segja : Nei. Mjög
virðul'g röð heímilda styður mál-
[ stað sakiborninga.
r
1905. Tilfærð grein var viðtckin l
]>essjt lögsagnarumdæmi i janúar
1871. þittgvalla-söfruiður var mvnd
aður og varð til eins og trúíélag
einungis fyrir framkvæmdir ein-
Vestur-íslendinga í tveut, þannig, j staklinga þess félags. Hið eyangel-
að fjöldi frjálshugsandi imnna og i isk lút. kirkjufélag íslendinga í
kvenna innan ýmsra safnaða kirk ju i Vesturheimi veitti honum ekkert
félagsins fanst þeim vera hrundið vald eða réttindi, og átti í rauii
út úr andlegu samneyti við meiri- og veru eitgan þátt í myndan hans
hluta með fyrirdæmingar-vfirlýs- þegar grundvallarlög þingvalla-
ingu, sem gerð var á kirkjuþingi safnaðar vortt samþykt, höfðu þatt
1909, þar sem skoðauir 'peirra 1 og hafa enn. meðal annars, þetta
róttlausar í
þeirra
kirkju-
voru lýstar
íélaginu.
Út af yfirlýsingu þessari sögðu
einir tiú söfnuðir sig úr kirkjufé-
lagtnu og slitu sambandi við það.
Á sumum stöðum hafa smá safn-
aðarbrot dregið taum kirkjufclags-
ims, og svo var það i þingvalla-
söfnuði. Aður en söfnuðunnn gekk
úr kjrkjufélaginu, sagði hann presti
sinum upp þjónustu, sökum þess
að presturinn reyndi á allar lundir
að brjóta meirihlutann undir sig
og beygja undir ok kirkjufélagsins.
Upp úr því sagði dálítill rtinni-
hluti sig úr samvinnu við meiri-
hlutann. Síðan samþykti söfntið-
urinn í einu hljóði að ganga út úr
kirkjufélaiginu 5. júní 1910 og st-ndi
úrsögni sína forseta kirkjufélagsins.
Fyrir kirkjuþing tók safnaðarbrot-
íð sig isaman og kaus mann til að
mæta á kinkjuþingi og leggja þá
kröfu fyrir kirkjuþing, að þeir,
safnaðarbrotið, er á þess battdi
væri, yrði úrskurðað hinn rétti
‘þingvalla-söfnuður, er gera mætti
tilkall til safnaðareignanna. ]>essa
kröfu lét kirkjufélagið ekki lcngi
bíða aö uppfylla, og feldi par dóm
svo að segja i sjálfs sín sök og án
þess að spyrja um nokkura máls-
vörn af hendi meirihluta safnaðar-
ins.
1 ágústmánuði náði þingvalla-
söfnuður löggildingu og mælti sú
löggilding engum mótmælum af
heiKli safnaöarbrotsins. Fyrst er
kom fram 4 haust og minnihluti
hafði áranigurslaust reynt að fá
vald yfir kirkjumú, kaus hanu sér
fulltrúa. þá var um leið farið að
efna til málshöfðunar og kæruskjal
birt, er krafðist þess, að eignir
safnaðarins væru dæmdar minni-
hluta, og meirihluti sviftur þeim ■
með öllu.
Úrskurð clómarans birfum vér í
nákvæmri þýðingu. Hann ber með
sér, að dómarinn hefir litið svo 6,
að þingvalla-söfnuður hafi haft
fylsta rétt til, að segja sig ár
kirkjufélagi:m, að sú úrsögn hafi
verið góð og gjld tim leið og hún
v*r gerð, og alls engrar viður-
kenningar af kirkjuíélagsins hálíu
hafi þurft við. Sambandinu inilli
ákvæði :
“ Ouðs orð, eins og það er opin-
berað í hinum kanónisku bókum
I ritningarinnar, er hin sanna tipp-
j spretta og hið fullkomna lögmál
fyrir kenning, trú og hegðan safn-
I aðarins. Söfnuðnrinn játast undir
| lærdóma heilagrar ritningar á
sama hátt og hin lúterska kirkja
á Islandi í trúarjátningarritum j
sínum”.
I Crunvallarlög þingvalla safnað-
ar höfðu líka þetta ákvæði, þrgar
| þau voru sannþykt,:
“ Söfnuðurinn skal vera í s-,ín-
bandi við hið lút. kirkjufélag ts-
I lendinga hér í landi, sem f vlgi
sömu trúarjátningu og hann”.
Grundvallarlög þessi kveða einn-
ig svo á, að brevta megi þeim
með tveim-þriöju atkvæða á safn-
aðarfundi, svo framarlega sú lil-
laga til breytingar hafi uerið rædd
I á riæsta fundi á uadan, uctna
. fyrstu málsgrein, sem að ofan er
tilfærð, má eigi breyta. Yfifleitt er
þá stjórnarfyrirkomulag þingva’.ia-
safnaiðar sniðið eftir stjórnarfvrir-
komulagi lútersku kirkjuunar. —
Sjórnarfyrirkomulag haits er líkara
þvi, sem á sér stað í fcirkjudeild-
um Kongrega/.ionalista og Bapt-
I ista, en kirkjudeildum Presbytcra
! eða Meþódista. þingvalla-söfntiður
samþykti að ganga í kirkjufélagiö
skömmti eftir að hann var invr.d-
aður og að litlum tíma !ið:ium var
umsókn hans veitt af hinu evar.g-
elisk lúterska kdrkjufélagi íslend-
i:vga í Vesturhedmi. Á meðan þiug-
valla-söfnuður stóð í sambandi við
kirkjufélagið, álít ég að úrskurður
í þess væri bindandi fyrir söfnuðinn
í öllum kirkjumálum, nerna Jiar
| sem um eigið valdasvið |>ess er að
ræða ; en eftir að söfnuðtirinn
j hafði lögjega slitið sambandi sinu
First Baptist Church vs. Fort
(Tex.) 54 S. W. 892.
Wallace vs Hughes (Ky.) 115 S.
W. 684.
Brundage vs. Deardorf, 92 Fc:d.
214. '
Watson vs. Jones, 13 Wall. 679.
Vafalaust eru aðrir úrskurðir,
sem feldir hafa verið eins. Mál-
staður sækjenda hefir meðal arn-
ars þær heimildir við að styðjast,
er nú skal greina :
Christian Church vs. Church of
Christ (111.) 76 N.E. 703.
Franke vs. Mann, et al. (Wis )
81 N.W. 1014, 1019.
Marian vs. Evangelical Creed
(Wis.) 113 N.AV. 66 ; 121 N.W.
604.
Smith vs. Pedigo (Ind.) 33 N.E.
777 ; 44 N.E- 363.
Baker vs. Ducker (Cal.) 21 Pac.
764.
Mount Helm Baptist Church \s.
Jones (Miss.) 30 So. 714.
Fuchs vs. Meisel (Mich.) 60
W. 773.
Park vs. Champlin (Ia.) 64
W. 674.
N.
N.
Eftir nákvæma og grandgæfilega
athugan þessa spurnar-atriðis hefi
ég komist að þeirri niðurstöðu,
að hánir síðarnefndu dómsúrskurð-
jr hafi beUÍ ástæður yið að styðj-
ast, og sé réttir að frutnhugsan.
þegar lögigjöf er fyrir nendi, eins
og í New York-ríki (áður fyr) og
Michigan, verður ekkert ótilgreint
skilyrði tekið til greina, sem tak-
marki vald meirihlutans til að
ráða fyrir ttm afnot eignarinr.ar.
þiegar eignin er fengin fulltrúum
trúarfélags,, því trúairfélagi til af-
nota, verðttr yfirkitt að álit.a, að
skilyrði fylgi í þá átt, að þeir
verði að nota eágnina, er hafa
kenningar, trúarsetningar og trá,
sem er í samræmi við kennlngn
trúarsetningar og trú meðlimanna,
er eigniin kom í þeirra hendur, c>g
hún var upphaflega notuð, netna
eitthvað það sé í gruadvallarlög-
um félagsins eða fundargerðum
meðlimanna. sem þeir allir bafa
látið sér lynda, sem leiðir til ann-
arar niðurstöðu. Mér virðist það
ljóst, að sakbomingar (meirihlut-
við kirkijufélagið, væri úrskurður innj1 hafi vikið frá kenningu, trúar-
Á'itandi kröíuna eftir RiVer Ijots á hentugum stöðitm,
höfum við fengið til eignar landsp ildu af ‘River Lots' 32 til 35 í St.
Charíes, á milli þjóðvegsins og Assiniboine árinnar.
þcssar lóðir liggja rétt vestur af ASSlNIBOlNE_I’ARK og
°g nýja HÁSKÓLASTÆDINU. og snúa yfir 400 fet aö1 ánni og jafn-
mörg fet að þJÓÐVEGINUM, þar sem starfandi SPÓRBR AUT
er nú þegar.
Við vonum, að þeir, sem hala í hyggju, að reisa íbúðarhús á
góðum stað, íhugi lóðir vorar ; og þeir, sem GRÆÐ A V11, J A,
geta ekki varið peitingum sínum betur en að kaupa þessar ár-lóðir.
þær eru viss auðnuvegur
Tilboð vort er þannig, að þeir þurfa að hafa hraðann á, stm ná
vilja þessum úrvalslóðum.
þó við hefjum ekki sölu á þessum lóðum fyr en næstkomandi
mánudag, þá tökmm við á móti pöntunum nú þegar.
REDM0ND & JENNIS0N
203 Bank of Nova Scotia Chambers
WINNIPEG, MAN.
Telephone Main 7471
“Sundrist söfnuðurinn, heldur sá
hluti eigninni, sem heldur fast \ ið
þessi safnaðarlög”.
Hér er skýrt ákvæði í grund-
[ vallarlögum safnaðarius í fullu
samræmi við það, sem ég álít að
| sé algeng lögvenja, þar sem slík á-
| kvæði vanta. En hvað gerði þing-
valla-söfnuður ? Árið 1906 nam
J hann úr gildi 11. grein grundvaU tr
[ laganna. Samkvæmt öllu, er fram
J hefir komið, var þetta gert með
þess ekki hindandi fyrir söfnuðinn
jafnviel í kirkjumálum. Að svo
miiklu leyti sem vitnafeiðslan svn-
ir gekk alt greiðlega og með sam-
hug í söfnuðinum frá því hann var
mvndaðtir og þangað til haustið
1908, þe.gar ágreiningur kont upp
með safnaðarfólkinu út af trú og
kenuingu. Tveir flokkar risu app
setningum og trú, sem átti sér
stað, er þingvalla-söfntiður var
mvndaður og ekki virðist hafa vcr
ið vikið frá þangað haustið 1908.
þessa skoðan byggi ég að mcstu
leyti á yfirlýsingti, samþyktri aí
sakboritingum 5. júní 1910, þcgar
þeir sögðu sig úr kirkjufélaginu.
Að sönnu neita sakborningar nú,
safnaðarins og kirkjufélagsins hafi j gerði hvor jjm sig tilkall til að j að þeir hafi ætlað að ftla þá hug-
verið slitið fvrir kirkjuþmg, og Vera hinn oini réfcti þiagvalla söfn-
þess vegna það alls ekkert dóms-
vald haft, samkvæmt hlutarins
eðli. þetta bendum vér á sem mik-
ilsvert atriði, þar sem hér er um
það að ræða, hvort kirkjufélagið
eetur haldið í söfnuði, sem úr því
kynni að vilja ganga, þangað ril
það hefir náð eignum þess.
Annars er það ekki tilgangur
Hkr., að taka þátt i þessu deilu-
máli. En blaðið Grand íorks Her-
ald, dags. 25. f. m., flytur otðrétt-
an dómsúrskurð Templeton’s dóin-
1 ara í máli þessu, og með því að
allir Vestur-ísl. hafa í huga fvlgst
með málinu frá byrjtin, þvfcir rétt
að bárta hér dómsáfcvæðið í heild
sinni til fróðleiks lesendum blaðs-
ins’
• • •
Dómsástæður og dómnr.
Mál þetta snýst um réttinn til
eigna og afnota fasfceignar þtirrar,
sem lýst er í kæruskjalinu. Sækj-
endur eru minnihluti þingvalla-
safnaðar og sakbomingar eru
meiriMuti þess safnaðar. þing-
valla-söfnuður er ólöggilt, friálst
trúarfélag, og eru meðlimir þess af
íslenzku þjóðerni. þimgvalla-söfnuð-
iir var myndaður og grunhvallar-
lög samþykt í marz 1889; Arið
uður. Meirihluta flokkurinn (sak-
borningar í þessu máli) sögðu
presti sínum, séra K. K. ólafsson,
upp þjónustu og 5. júní 1910 nam
hann úr gildi þá grein safnaðar-
laganna, er ákveður, að söfnttður-
inn skyldi standa í sambani við
kirkjufélagið, og samþykti yfirlýs-
ingu um, að slífca sambandi við
kirkjufélagjð. Jw>tta hafði söfntið-
ttrinn rétt til að gera, án leyfis
kirkjufélagsins, samkvæmt eðli og
stjórnarskipnlagi þessarar sér-
stöku kirkjudeildar.
Barfcholomew vs. Lutheran Con-
gregation, 350. F. 567.
Lawson vs. Kolbenson, et. aL,
61 111. 405,
Pulis vs. Iserman (N.J.) 58 Atl.
554.
Úrskurður kirkjufélagsins frá 20.
júní 1910, eftir úrsögn safnaðarins,
að sækjendur væri hinn eini rétti
þingvalla-söfnuður, hafði eigi á-
kvæðis-ivald um hina sönnu af-
stöðu flokkanUa í máli þessu.
Sakborn.ingar neituðu úrskurðar-
valdi kirkjufélagsins og neituðu að
leggja ágreiningsmálið að sinu
Ieyti undir úrskurð þess. þar sem
ég úrskurða, að dómur kirkjnfé-
lagsins hafi eitki verið bindandi
myTid í þeirri yfirlýsingu, sc.it orð-
in benda til, og skömmu eftir að
sú yfirlýsing vas samþykt, gerðu
þeir aðra yfirlýsdngti þess efnis, oð
þeir hefði ávaltjhaldið sér iast við
tipprunalega játningu. En ég er
þeirrar skoðunar, að yfirlýsingin 5.
júní 1910 taki fram hina sönnu af-
stöðu þeirra þá, að því er trú og
kennin.gu snertir, og að þeir sétt
nú eigi í samræmi við kenningtt
safnaðarins eins og hún- er tekin
fram í grundvallarlögum hans. —
Ég hefi sterkan grun á, að sak-
borningar, er þeir hugsuðtt sig um,
hafi óttast, að skoðanir þær, sem
fram voru téknar í yfirlýsingu frá
5. júní 1910, gæti stofnað í hættu
rétti þedrra til að ráða cignum
sem nú er ágreiningur um, og því
gert yfirlýsingu þá, er neitar, að
þeir hefði þessar skoðanir, svo
sýna mættu þeir á papptr, að þeir
héldi fast við upprunalegar trúar-
játningar. Væritekkert annað kom-
ið í ljós, ætti dómur að falla s.ckj-
endum í vil.
Nú kem ég að því atrtði, er úr-
slitum ræður í máli þessu. Hvað
sýna bin lomótmæltu sannana-
,gögn?‘ Ellefta grein safnaðailag-
anna, sem'í gildi var, cr eignin
kom í hendur safnaðarins, hefir
meðal annars þetta ákvæði .
íullu samkomulagi og álítast verð-
tir, að allir safnaðarlimir liafi sam-
þykt, að neroa skyldi grein þessa
tir gildi. Hver var tilgangurinn
með að nema lagagrein þessa úr
gildi ? Ég befi vissulega engan rétt
til að gera ráð fyrir, að tilga.’igs-
laust hafi greinin verið numiti úr
gildi, eða með öðrum orðum, að
umráð yfir eignum hafi átt að
vera þau sömu eftir breytinguna
og áður. Af þessu fæ ég að eins
dregið þá ályktun, að tilgangurinn
| með að nema greinina úr gíldi,
j hafi verið sá, að láfca eigna-uinráð-
in hvíla í höntJum meirihluta snfn-
i aðarlima. Sækjendur hafa sætt sig
við þessa niðurstöðu og hafa því
{ ekkert umkvörtunarefni ( a r e
bound by it). Sakborningar
eru meirihluti þingvalla-safnaðar
og hafa umráð edgnanna.
því skal dómur feldur sakborn-
itigum í vil, og mega lögmenn
þeirra gera formlegan úrskurð til
undirskriftar.
Dagsett 24. apríl 1911.
Charles F. Templeton,
dómari.
þess skal getið, að löginenn sr.k-
borninga, sem málið ttnnu, voru
þeir Hjálmar A. Bergmann, hcðan
úr borg, og Barði G. Skúlason,
frá Grand Forks, N. Dak.— Aftur
höfðu sækjendur þrjá lögmenn :
tvo íslendinga, B. Gíslason, frá
Minneota, Minn., og P. Johnson,
frá Cavalier, N. Dak., og ainerík-
anskan lagagarp mikinn, er Math-
ews beitir. — Ér því augljóst, að
málið hefir verið sótt Jg varið af
kappd miklu.
Nýja stjórnarskráin.
Islaud á nýja stjórnarskrá í
vændum. Neðri deild alþingis hefir
samþykt frumvarp. til stjóruar-
skipunarlaga, og vafalaust fellir
efri deild það ekki. Má því fylli-
lega búast við, að það verði að
1 lögum á sínum tíma.
Helztu breytingar á stjórnar-
skránni, sem frumvarpiö íer fram
á, eru :
Ráðherrar skulu vera 3, skipaðir
af konungi. Hann skiítir og stcrf-
um með þeim. Einn þeirra kveður
hann til forsætis, og stýrir sá ráð-
herrastefnum. Hver ráðherra skrif-
ar tindir með konttngi ályktanir
um þati málefná, er undir hann
liggja sérstaklega, og ber hann á-
byrgð á stjórnarathöfninni. For-
sætisráiðherrann ber að jafnaði
málin ttndir konung, einnig fvrir
hönd hinna ráðgjafanna. íslen/.k
mál skulu ekki borin upp í ríkis-
ráði Dana. Undirskrift konungs
undir ályktanir um löggjöf og
stjórn, veitir þeim gildi, þegar
ráðherra ritar undir það með h:>n-
um.
þá ertt breytingar á fyrirkotniu-
lagi alþingiis. Konungkjörnu þing-
tnenninoi á að afnema og fylla sæti
þeirra með þjóðkjörnttm fulltrú-
um. Á alþingi eiga því að sitja 40
þjóðkjörnir þingmenn. Alþingi
verður skfft i tvær deildir, sem áð-
ur, efri og neðri deild. 1 efri deild
eiga að sitja 15 þingmcnn, í stað
14, kosnir til 12 ára með hlutfalls-
kosningum, þriðjungur fjórða
hvert ár. *— í neðri deild eiga að
sitja 25 þingmenn, í stað 26; skulu
þeir kosnir fcil 6 ára, allir í cinu,—
Til efri deildar skal einnig kjósa
'Varaþingmenh, sem taka sæti í .
forföllum reglulegu þingmannanna. |
Konttngur getur upplevst ueðri
deild þingsins, en efri deild ekki,—
Kosningarrétt til beggja þingdeild-
anna hafa ÍMcði menn og konur,
sem náð hafa 25 ára aldrinum,
hafi þau óskert mannorð og þiggi
ekki af sveit, og þcss utan kunna
að lesa og skrifa. — þetta bekk-
ingarskilvrði er nýhrigði, er oss
vixðist óþarft me'ð öllu, því fáir
munu þeir vera heima, sem ekki
eru lesandi og skrifandi.
þegar meiri hluti beggja þing-
deildanna heimtar aukaþing, verð-
ur forseti í sameinuðu þingi að
kalla það saman, svo fljótt sem
tök eru til.
J>etta eru hinar helztu brevting-
ar, sem frumvarpið gerir á al-
þingi, og munu allir vera sam-
mála um það, að aínám konting-
kjvrinna þingmatnta var þarft verk
og mauðsyn. það befir svo þrá-
faldlega sýnt sig, að þeir l:afa ver-
ið þrándur í götu fyrir mörgutn
framfara og velferðarmálum þjóð-
arinnar, og að jafnaði verið danstc-
lundaðir íhaldsseggir. — Be/t
sýndi það sig við síðustu ráö-
berraskiftd, hvaða óheill getar af
þeim hlotist, og hvernig þeir voru.
verkfæri að traðka þjóöræðinu.
Einnig munu flestir frjálslyttdir
menn vera glaðir yfir því, að kon-
um er veáttur kosndingaréttur c.g
kjörgenigá, — og þar fara íslend-
ingar fram úr ltestum menuingar-
] þjóðum heimsins, þó margar séu .
aö hugsa um hið sama.
Aftur fceljum vér óréttlátt, að ’
[binda aldurstakmarkið til kosu-
[ ingaréttar við 25 ár. Flestir munu i
[ vera færir um, að neyta kosninga-
réttar 21 ára, og það aldurstak-
mark hafa margar þjóðir uppfcekjð
— og engin haft ástæðu til að iðr-
ast, sem slíkt hefir gert. — Og
hví ættu ekki hin íslenzku ung-
menni að vera fyllilega vaxin þeim
vanda, eins'og til dæmis ungmemii
Canada og Finnlands? Vér sjáum
það ekki.
Afnám “orða og titla”, sem
þeir Bjarni frá Vogi og Jón þor-
kclsson fengu bætt inn í frum-
varpið, teljum vér vel til falliði —
Hégómadýrð og krossasótt suutra
Islendinga hefir mörgttm þótt
hveimleið og óþjóðleg. Krossatild-
ur oig fánýtar nafnbætur gera
manninn engu göfugri eöa meiri,
en hefir oftlega brennimerkt þann,
sem hlotið hefir, sem Dana-vin. —
Afnám þeirra er því þjóðerni voru .
til sómá.
Hvað sannbandinu við Dan-.
mörku viðvíkur, stendur í írum-
varpinu svohljóðandi :
“ Nú samþykkir alþingi að gera
breytingar á sambandinu á milli
Islands og Danmerkur, og skal þ&
Ieggja það mál undir atkvæði allra
kosningabærra manna í landinu,
og skál atkvæðaigreiðslan vera ■
leynileg.”
Verði frumvarp þetta samþykt
ai þinginu, sem enginn vafi virðist
á, verður þingið rofið og kosning-
ar látnar fara fram þegar á þessu
sumri. Má búast við, að ef nokk-
urru sinni hafi fast verið sóttar
kosningar, þá verði það nú. Um
margt verður barist og mikið til-
efni til harðrar baráttu. — En
þess óskum vér, að úrslitin verði
landihu og þjóðinni til heilla.