Heimskringla - 08.06.1911, Qupperneq 7

HEIMSKRINGEA
WINNIPEG, 8. JÚNÍ 1911. * 7
Töfralæknirinn.
EFTIK
■ÁLF ORMSTUNGU.
Ilefiröu séð lækniritm ?
Er hann ekki ákaflega einkenni-
legur ?
Er hann ekfci skelfilega fallegur ?
Er hann ekki góömannlegur ?;
Er hann annars nokkuö líkur
öörum mönnum ?
Svona spurningar og þessum lík'-
ar beyröi maður á hverjum gatna-
anótum, í hverju húsi, og, hvar sem
tveir eöa fleiri töluðu saman.
Alt var í uppnámi. Allir uröu
lasnir. Meira að segja þeir, sem
alment voru álitnir heilsuhestar ó>
■drepandi. þteir fundu til gigtar-
stingja eða innvortis kvilla,kveisu,
höfuðverkjar, sjóndepru, magnleys-
is eða einhvers sjúkdóms. Allir
vildu verða fyrstir að ná fundi
■þessa töfralæknis, sem læknaði all-
ar meinsemdir með makalausum
töfrakrafti, svalaði hverri þrá, sef-
aði allar sorgir, — að eins með
±rú og handaþukli.
Og nú var læknirinn kominn
mitt á meðal þeirra. Fólkið þyrpt-
ist utan um þennan undramann.
Eyrsta dag.inn fékk mannauming-
inn ekki tíma til snæðings, enda
trúðu sumir því fastlega, að hann
aeti ekki mat, hann neytti einhvers
reðra sýr til 1 fsviðurhalds.
Umhverfis húsið, sem hann
dvaldi í, stóð fjöldi af fólki frá
morgni til kvelds, eins og á upp-
iboðsþiugi. þar var fólk á öllum
aldri og öllum stærðum, með alla
upphugsanlega sjúkdóma, o,g allir
keptu að sama takmarkinu, að ná
fundi hans, — taka í hendina á
honum, einkum gamla kvenfólkið.
.Kerlingarnar þóttust sjá einhverja
guðdómlega blíðu skína úr augum
hans, og sumar þóttust finna þægi
legan hitastraum og nýtt líf fara
um sig alla frá hvirfli tdl táa, þeg-
ar hann snerti þær, og sumar
þóttust meira að segja sjá, og fuli-
yrtu að það væri, geislahringur
um höfuðið á honum, eins og þær
höfðu séð á myndum af Kristi.
■Og í bvert sinn sem einhver vesal-
ingur ko út frá þessum lausn-
ara, troðfullir af fölskum vonum,
þá var sleginn um hann hringur af
fölum og hóstandi aumingjum, öðr-
um með kreftar fætur og höndur,
og allir spurðu að því sama :
Hvað gerði hann við þig ? Hvað
sagði hann þér ? Sagði hann þér
hatnaði ? Finnurðu nokkurn mun
á þór ? Ertu nokkuð betri ? því
allir þráðu það sama, að fá bót
meina sinna, — fá að lifa.
En læknirinn virtist ekki taka
neitt eftir öllum þessum gaura-
gangi. Hann leit framan í alla,
sem inn komu, néri með höndun-
um ofurlítið þá, sem einhverja út-
vortis meinsemd höfðu og sagði,
að þeim mundi betur hatna með
tímanum, en þeir yrðu að trúa að
þeim batnaði. Suömm innvortis
veikum vísáði hann á meðul, en
sá varð stunidum gallinn á því, að
iþegar sjúklingurinn átti að fara að
:fá þau meðul, þá þektu vísindin
ekk'ert til þeirra.
Sumu af yngra fólkinu spáði
han:i fyrir, hel/.t um giftdngar og
glæsilega framtíð. Sumum sagði
haim að loka sig afsíðis einhvern
■vissan tíma á hverjum degi, og
kasta frá sér öllum áhyggjum og
’ibara trúa og biðja, þá fyltist alt
í kring um þá með anda framlið-
iuna, og þeim mundi batna.
Og allir trúðu og allir vonuðu,
og allir vildu lifa, og allir börg-
ruðu guðsmauninum eitthvað.
En enginn mundi minstu vitund
eftir Narfa gamla í Koti, aema
gigtar Gudda gamla ; hún sagði
það væri himinhrópandi synd og
bölvuð skömm af kristnu fólki, að
láta ekki Narfa gamla vita af þess-
um lækni. Hún vœri sannfærð um,
■að hann gaeti læknað hann. Hún
sagði, að mjaðmirnar á sér væru
eins og nýsleginn túskildingur síð-
, an hún hefðd farið til hans, og hún
hljóp í einum spretti heim til
Narfa gamla.
Narfi gamli bjó ofurlítið utau-
vert við bæinn með kierlingunni
sinni. Hann hafði verið talsverður
búnubbur og gróðamaður á fyrri
árum, og framúrskarandi sparsam-
•ur, en hafði nú síðustu árin legið
alveg rúmfastur í hjartveiki og
máttleysi í fótum, og nú bjuggu
þau á ofurlitlum landsbletti og
höfðu tvær kýr og dálítinn garð,
hænsi og andir og ýmsar tegundir
alifugla, og voru vel sjálfbjarga
efnalega.
Og nú var Gudda gamla sest hjá
Narfa og farin að fræða hann á
þessum nýja læknir.
Eg er alveg hárviss um, að hann
getur læknað þig. þú vissir tiú,
, hvernig ég hefi verið í mjöðlninni,
gigtin sem hefir ætiað mig lifandi
að drepa ; en nú get ég ekki sagt
■ég finui til bennar. Mér finst ég
nærri getd flogið, sagði Gudda í
nokkurs konar eldmóð.
Eg er ibúinn að kosta ærið nógu
til meöala árangurslitið, mælti
Narú dauflega.
Ó, blessaður, hann læknar ekki
svoleiðis, sagði Gudda, og baðaði
út höndunum, og hann setur ekk-
ert upp, og maður þarf ekki að
■borga honum neitt, fremur en
manni lízt. Hann læknar með anda
trú.
•er það áburð-
spurði Narfi
Andarú, andarú,
ur ©ða iuntaka ?
nokkuð hressari.
það er hvorki áburður eða inn-
taka, blessaður vert, sagði Gudda
I alvog forviða hissa á þekkingar-
ideysi Narfa. Ilann læknar með
' öndum og kostar ekkert.
En andir eru peningavirði núna,
kella mín, og varla heid ég að ég
fari að lóga öndunum okkar, þœr
eru ekki svo margar, upp á von
en enga vissu um bata, sagði Narfi
með ákafa.
Ó, þú skilur mig ekki, Narfi
i minn góður, sagði Gudda, dálítið
háðslega, en þó hreykin af ment-
unaryfirburðum sínum fram jrfir
Narfa..
Nú, eru það þá viltar andir, eða
máske einhver ný anidategund ?
spurði Narfi hikandi og hálfragur
, að edga mikið undir kunnáttu
! Guddu.
iSJei, nei, nei, blessaður Narfi
minn, ég hélt að allir könnuðust
við andatrú. það eru engar andir,
engir fuglar. Hann notar anda
framliðinna til að hjálpa sér að
lækma lifandi menn, sagði Gudda,
og þandist út við þessa mikilvægu
skýringu.
j Andir — framliðinna — lækna —
ldfandi — menn, tautaði Narfi í
einhverri skilningsleysis leiðslu.
Geta þær þá ekki flogið?
i Nú fór að vandast málið fyrir
Guddu. Hún vissi ekki, hvernig
hún gueti komið Narfa í skilning á
þessu, án þess hann kærnist í geðs-
hræringu. — það eru gúðar sálir
dáinna manna, góðar vofur, góðir
draugar, sem læknirinn segir að
séu alt í kring um okkur og vilji
okkur vel, og geri alt fy.rir okkur,
ef við bara trúum á þá, og leitum
þeirra réttilega, sagði Gudda, og
þóttist nú hafa komið heppilega
: orðum að öðru eins vandamáli.
Andar, sálir, vofur, góðir draug-
ar dáinna manna, — þetta er ó-
mögulagt ; allir draugar eru vond-
ir og vilja munnum ilt eitt, sagði
Narfi og fór hrollur um hann, og
augnaráðið varð flóttalegt. Hann
liafði frá barndómi verið ákaflega
myrkfælinn, og sumir héldu, að
hjartveikin ætti aðallega þangað
rót sina að rekja. En Gudda var
þrautseig og þíbbin fyrir, og áður
en hún fór var hún búin að vinna
Narfa gamla til að láta læknirinn
koma næsta dag. Maður hefir þá
ekkert að naga sig í handarbökin
f/rir, ef maður reynir alt, sem í
manns valdi stendur, sagði gigtar
Gudda um leið og hún kvaddi
Narfa.
i Daginn eftir var fenginn túlkur,
því Narfi gamli var viðlíka vel að
sér í ensku og andatrú, til að fara
með læknirinn heim til Narfa
gamla í Koti. Dæknirinn leit ógn-
ar blíðlega til Narfa og skoðaði
hann í krók pg kring og neri ofur-
lítið á honum fæturna, og lét svo
túlkinn segja honum, að hann yrði
að varast allar geðshræringar og
áhyggjur, og hafa scm mesta kyrð
og rólegheit í kringum sig, Inðja
og trúa að honum batnaði og
helzt að hugfea ekki neitt.
En þá vildi Narfi fá að vita,
hvort nokkirir andar eða góðar
vofur væru í kring um sig.
Læknirinn hugsaði sig um stund-
arkorn. Já, hann sagði það væri
kveumannsandi, sem hefði stöðugt
gát á honum, og elskaði hann og
vildi honum vel, og það væri kon-
an hans.
Nú var Narfa öllum lokið. það
var svo sem engum blöðum um
) það að fletta, að hann vissi meira
en aðrir menn.. Hvernig fór hann
að vita, að hann hefði átt konu
áður en þessa. Hún sem bafði dá-
ið fyrir mörgum árum heima á
Islandi. En það þótti Narfa einna
ótrúlegast, hvernig anda konu
sinnar gæti þótt vænt um sig nú,
henni hefði aldrei þótt vænt um
hann í lifanda lífi, og fann liann
sart til þess, hvað hann hefði oft
verið vondur við hana og nískur
og stundum slegið til hennar og
j hún grátið. Og Narfi varð gagn-
tekinn ótta trú og auðmýkt fyrir
þessum alt sjáandi manni. Hann
hlaut að vita um það alt ; hann
j hlaut að vita alla skapaða hluti á
himni og jörðu, og honum fanst
hann ætla að bráðna og verða að
engu.
Læknirinn áminti Narfa um, að
varast allar áhyggjur, og alt, sem
hefði æsandi áhrif á geðsmunina,
og helzt að hugsa ekki neitt. Svo
kvaddi hann og fór. En það fanst
Narfa hörð kenning, og hann sá á
svipstundu alt búið splundrast og
ver'ða að engu ; hann hafði þó
hingað til haldið því saman með
óþreytandi umhugsun og fyrir-
hyg.gju. Og nú fór Narfi að æfa
sig í því, að hugsa ekki ueitt, en
það varð þyngri þrautin. Hann
sneri sér upp í horn, lét aftur aug-
un og reyndi að leggjast í dá; en
þá var eins og hugsanirnar vökn-
uðu fyrir alvöru, og nti seildust
upp úr öllu ýmsar óþægilegar end-
urminningar löngu liðinna tíma,
eins og til að kvelja hann og
stríða honum.
En hugsunin u'm að nurla og
draga saman, varð þó yfirsterkari
öllu.
Hvað skyldu nú kýrnar græða
sig mikið næsta mánuð ? Og hvað
mikið smjör yrði hægt að leggja
inn í búðina ? Hvað skyldu nú
hænsin verpa mörgum dúsínum á
dag ? O.g hvað ætli vtrðið verði á
eggjunum ? þau voru i langt of
lág.u verði í fyrra ; ef þau yrðu
dálítið hærri, þá skyldi hann ,ekki
smakka eitt einasta egg, — nei,
svei mér ekki eitt egg. það væri
annars réttast, að fara og drepa
sumt af þessum gömlu hænum,
þær væru hvort sem er hættar að
verpa, eins og hún Loðlöpp gamla,
móðir og amma og langamma
biníia hænsanna. Og svo gamla
hanann, hann Ráðrík, sem allir
litiu hanarnir væru hræddir við.—
Og hvað skyldu grísirnir verða
þungir, þegar þeim yrði slátrað ?
þeir ættu að gera skilding, því
nú var svínakjöt í afar verði, —
sjálfsagt eina fimtiu dali, já, vel
það, ef þeim væri sómi sýndur,
greyunum. — Og svo kom læknir-
inn, og Narfa varð bilt við, því
nú var hann farinn að svíkjast
um og farinu að hugsa. Og ef
kerlingunni varð á, að gera ein-
hvern skarkala með pottinn eða
pönnuna, þá varð Narfi gamli æf-
ur og sagðist þurfa að hafa næði,
og ekkert mega hugsa, það væri
skipun læknisins.
En svo kom myrkrið og nóttin.
Narfi lá glaðvakandi og gat ekki
sofnað. Haijn fór ósjálfrátt að
hugsa um andaua og vofurnar.
tíkyldi nokkuð svoleiðis vera í
kring um hann núna ? Hann varð
hálfhræddur og órólegur, og nú
ruddist fram í huga hans hver
draugasagan á fætur annari. Hann
; dauðlangaði til að kveikja á lamp-
j anum aitur, en það var eyðslu-
I semi. Og nú tók dúsín og hálft af
| eggjum fyrir eina könnu af oliu, —
nei það dugði ekki.
Hann fór að reyna að ryfja
j upp einhverja bæn en þá mundi
hann ekki nokkurra bæn eða nokk-
urt verss, nema rétt byrjunina á
faðirvori. það var eins og öllu
| svoleiðis væri stolið úr minni
j hans. Hann mátti heldur ekkert
I hugsa.
Og svona lá Narfi andvaka og
löðrandi sveittur langt fram á
nótt.
En skyldi hann nú sjá nokkra
anda eða vofur, ef hann opnaði
augun. það var ef tif vill ekki eig-
andi undir því ; en hann þurfti
ekki að vera hræddur við þá, þeir
voru alfir góðir og vildu honum
[ vel. það var áreiðanlegt, fyrst
| læknirinn sagði það. Hann gat
j ekki sagt ósatt, hann var langt
fyrir ofan það.
Og ekki skrökvaði Gudda. það
var nú alveg merkilega sannsögul
manneskja, eins mikið og hún tal-
j aði þó. Og læknir‘nn og Gudda
' stóðu honum fyrir hugskotssjón-
; um, nakin og al-saklaus, eins og
J Adam og Eva áður en þau átu
eplið.
Jú, honum var vost óhætt að'
| opna augun, og þ& fanst honum
j hann sjá alt eina hnoðra, hvíta
j °g rauða og allavega lita, sveima
! yfir rúminu sínu. Hann flýtti sér
1 að loka augunum og varð enn
hræddari.
En þetta hlaut að vera ímyndun
og ekkert annað, honum hafði
hlotið að missýnast. En hann
þurfti ekki að vera hræddur, — ef
þetta hefðu verið andar, þá væru
þeir góðir og vildu honum vel, —
dæmalaus vitleysa að vera hrædd-
ur. Hann Opnaði augun aftur. Nei,
það var ekki missýning, það var
engin ímyndun. Nú sú hann þá, og
honum sýndist sumir taka á sig
mannsmynd, og aðrir verða að ó-
freskjum og skaka sig og skæla,
líða svo í burtu og sameinast
myrkrinu. Hann varð magnþrota
af skelfingu. Hann langaði til að
kalla til konu sinnar að koma
með ljós, en kom ekki upp nokkru
hljóði, og nú fanst honum hann
sjá ýmisleg undur, þó hann hefði
aftur augun.
Alt í einu hlunkaðist eitthvað
þungt, þungt ofan á fæturnar á
honum. Hann rak upp voðaorg, og
þegar ráðskonan hans vrar búin að
kveikja ljós og komin að rúminu,
þá var Narfi gamli steindauður, en
uppáhalds kötturinn hans lá mak-
indalegur og malandi ofan>á fótun-
um á. honum.
Og nú var Narfi gamli orðinn að
anda eða vofu eða draugi, og gat
verið hvar sem hann vildi og farið
að lækna lifandi fólk.
Og eftir að Narfi var dáinn, fór
það að kvisast, að hann hefði átt
peninga, og það ekki svo lítið.
Og allir mintust Narfa gamla
hlýlega, og allir vissu eitthvað um
hann, sem var hrósvert, og hver
vildi vera fyrstur að hjálpa eitt-
hvað til að koma honum í jörð-
ina. Og meðan Narfi stóð uppi,
voru látin loga tvö stór ljós. það
voru einu næturnar, sem ljós
höfðu logað yfir Narfa. Honum
hefði einhverntíma þótt það eyðslu
semi.
Og svo var Narfi gamli jarðað-
ur með viðhöfn og virðingu, í
sjötíu dollara kistu og spánýjum
tuttugu dollara fötum. það voru
þrisvar sinnum dj'rari föt, heldur
enn hann hafði nokkru sinni átl
meðan hann réði kaupum sjálfur,
— og alt á hans eigin kostnað.
Og viku seinna kom út í Lög-
bergi skrautprentuð æviminning,
að góðum guði hefði þóknast, að
burtkalla heiðursöldunginn Narfa
Bárðarson. Og svo voru talin upp
helztu æviatriði hans : að hann
hefði verið trygglyndur og fclags-
lvndur, vel greindur og fróður ;
hefði verið sannur trúmaður, eu
forðast allar kreddur og hjátrú,
°íT fylgst með tímanum til hins
síðasta ; ástríkur eiginmaður, virt-
ur og elskaður af öllum. Nú sárt
syrgður af vinum og vandamönn-
um.
það var í annað sinn, sem
Narfa gamla hafði verið minst á
prenti ; en hitt skiftið var fyrir
löngu síðan heima á íslandi, eitt-
hvað í sambandi við nokkur
hundruð krónur, sem tapast höfðit
En Narfi vissi ekkert um það, —
hann var þá á leiðinni til Ameríku.
En nú var hann al-saklaus af
því fyrir löngu.
En á undan hverjum stormi eða
veðurbreytingum hljóp gigtin i
mjöðmina á Guddu gömlu.og reif
þar og tætti eins miskunnarlaust
og nokkurntíma, og nú var Gudda
orðin veður-spákona alls bæjarins.
Hún mintist aldrei á læknirinn eða
andatrú. En oft var hún að reyna
að ráða þá dularfullu gátu, þegar
hún var ein, hvort kötturinn eða
læknirinn eða hún sjálf liefði drep-
ið Narfa gamla í Koti.
Dry kkj uskapur
og tóbaksnautn.
Ef til væri meðal, sem læknaði
drykkjuskap og tóbaksnautn, án
vitundar og tilverknaðar neytand-
andans sjálfs, þá yrði það merk-
asta uppfynding aldarinnar, því
hver drykkjumaður og tóbaksneyt-
ancLi hyrfi á skömmum tíma.
Hvef sem hefir í hyggju að
lækna annanhvorn þennan ávana
kunningja sinna á þennan hátt,
mun sjá, hversu fráleitt það er, ef
hann hugsar ögn um það.
það þarf að beita fullkominni
einlægni við þann, sem lækna skal.
Með hans aðstoð má lækna hann
af hvorum þessum löstum, en á-
rangurslaust án hans hjálpar og
samþykkis.
Dr. McTaggart í Toronto, Can.,
ábyrgist, að lækna menn af
drykkjuskap á þremur til fjórum
dögum, ef forskriftum hans er ná-
kvæmlega framfylgt. Læknirinn
hefir selt þétta ofdrykkju læknis-
lyf til fleiri ára og hefir bætt
fjölda manns. Lyfið kostar að
eins $25.00 og mun reynast eins
vel, ef ekki betur, o.g nokkur $100
lækning, sem völ er á.
Meðal hans móti tóbaksneyzlu,
er sérstaklega tilbúið í þvi skyni.
Kostar að eins $2.00, og geta
menn læknast af því á hér um bil
tvedmur vikum
Bæði lyfin eru ágæt til styrking-
ar líkamans, og hafa engin óholl
eftirköst á þann, sem læknaður er.
Fjöldi vottorða gefin af fúsum
vilja. Getur hver fengið að sjá
þau, sem þess óskan
Lyfin send, þegar borgun er
fengin. Burða<rgjald ókeypis. Bréfa-
viðskifti boðin, — stranglega
heimuleg.
Skrifið eða ráðgist við
K K ALBERT,
einka-umboðsmaður í V.-Canada,
708 McArthur Bldg., Winnipeg.
PRENTUN
VER NJOTUM, sem stendur, viðskipta margra
Winnipeg starfs- og “Business”-manna,—
En þ<5 erum vér enþá ekki ánægðir. —•
Vér viljum fá alþýðumenn sem einatt notast við illa
prentun að reyna vora tegund. — Vér ábyrgjumst
að gera yður ánægða. — láfmið yðar næstu prent.
pöntun til —
PH03STE GAKPY 334
THE ANDERSON CO.
PROMPT PRINTERS
555 Sargent Ave. Winnipeg, Man.
Th«f Hyland Navigation Co.
hefur nú opnað
SUMAR SKEMTIFERSA SKRÁSETNINGAR
Margar þegar skráðar.
TJALDSTAÐIR til leigu til sumardvalar, í
“HYLAND PARK"
Rétt við ána. Dýrðlegt útsyni. títrætisvagnar á hverjum tuttugu
mfnútum.
HYLAND NAÝIGATION CO.
13 Bank of Hamilton Chambers. Winnipeg.
IÐ
T.L.
(CNIQN MADE)1—
Western Uicar Factory
Thomas Lee, eieandi Winnnipeg

(©'
U \ LDREl SKALTU geyma til É
§ TN morguns sem hægt er að gera §;
g f dag. Pantið Heimskringlu f dag.
Smbmm—■""";" ° ——
6)

♦----------------------♦
! Bókalisti.
{ N. OTrfiN53N S,- River Par, W’p’g.

Ljóömæli PAls Jónssonar i bandi (3) 85
Sama bók (aö eins 2 eint. (3) 60
Jökulrósir 15
Dalarósir (3) 20
Hamlet Tíðindi Prestafélagsins i hinu forna (3) 45
Hóiaskifti (2) 15
Grant skipstjón (2) 40
Börn óveðursins (3) 55
Umhverfls jörðina á áttatlu dögum (3) 60
Bliodi maðurinD (3) 15
Fjórblaöaöi smármn (3) 10
Kapitola (í II.|Bindum) (3) 1.25
Eggort ólafsson (B, J.) 15
Jón Ólaf9sonar Ljóömæli 1 skrautbaadi (3) 60
Kristinfræöi (2) 45
Kvæði Hannesar Blöndal (2) 15
Mannkynssaga (P. M.) í’bandi (5) 85
Mestur í heimi, i b. B
Prestkosningin, Leikrit, eftir P.E., í b. (3) 30
Ljóðabók M. Markússonar 50
Ritreglur (V. Á), í b. 20
Suudreg ur, 1 b. 15
*,Teröi ljós Vestan hafs og austnn, Prjár sögur eftir 15
E. H.. ib. 90
Víkingarnir áHálogandi eftir H. Ibsen 25
Porlákurjhelgi 15
Ofurefli, skálds. (E. H.) i b. 1.50
Ólöf í Ási (8) «
Smælingjar,'5 sögur (E. H.), í b- 85
SkemtisCgui eftii S. J. Jóharnesson 1907 25
Kvæði eftir samaffrá 1905 25
Ljóömæli eftir sama. (Með mynd höfund
arins) frá 1897 Safn til sögu og ísl. bókmenta í b., III. bindi og þaö sem út er komið 25
af því fjórða (53c) 9.4
fslendingasaga eftir B, Melsted I. bindi
bandi, ogþað sem át er komið af 2, b. (25c) 2.85
Lýsing íslands eftir P. Thoroddson í b.(16c) 1.90
Fernir forníslenzkir rímuaflokkar, er
Finnur Jónsson gaf út, bandi (5cj 85
Alþingisstaöur hinn forni eftir Sig, Guð-
mundson, í b. (4c) 90
Um kristnitökuna árið 1000, eftir B. M.
Olsen (6c) 90
íslenzkt fornbréfasafn,7. bindi innbund-
iö, 3h. af8b. (1.70) 27.80
Biskupasögur, II. b. innbundið (42c) 5.15
Landfræöissaga íslands eftir Þ. Th., 4.
b. innbundið (55c). Í7.75
Rithöfunda tal A íslandi 1400—1882, ef-
tir J. B., i bandi (7c) 1.00
Upphaf allsherjarríkis á íslandi eftir
K. Maurer, i b. (7c) 1.15
Auðfrœði, e. A. ól., í bandi (6c) 1.10
Presta og prófastatal á íslandi 1869, i b.(9c 1.25
Norðurlaudasaga eftir P. Melstod, i b.(8c) 1.50
Nýjatestamontið, í vönduöu bandi (lOc) 65
Sama, i ódýru baudi (8c) 30
Kóralbók P. Guðjónssonar jíO
Sama bók í bandi 110
Svartfjallasynir (5) 60
Aldamót (Matt. Joch,) 20
Harpa (4) 60
Ferðaminningar í baudi, (5) 90
Bóndinn “ 35
Minningarit] (Matt. Joch.) “ 35
Tvndi faðirinD “ 35
Nasreddin, 1 bandi 35
Ljóömæli J. Pórðarsonar (3) 45
Ljóðmæli Gestur Pálssou “ 75
Maximi Petrow [(2)1 45
Leyni-sambandið (2) 40
Hinn óttalegi leyndardómr (2) 50
Sverð og bagall (2) 30
Waldimer Níhilisti 75
Ljóðmæli M. Joch. I,-V. bd.. 1 skrautb. (15) 4,00
Afmælisdagar Guðm Finnbogasonar 1.00
Bréf Tómarar Sœmundsson (4) 75
Sam a bók 1 skrautbandi (4)1.15
íslenzk-ensk orðabók, G. T. Zoega (10)(1.80
Gegnum brim og boða 90
Ríkisréttindi íslands 50
Systurnar frá Grænedal 35
Œflntýri handa börnum 30
Vísnakver Páls lögmans Vldalins 1.25
Ljóðmæli Sig. Júl. Jónannesson 1.00
Sögur frá Alhambra 30
Minningarrit Templara 1 vönduöu’bandi I.65
Sama;bók, í bandi i.5o
Pétur blásturbelgur 10
Jón Arason 0
Skipið sekkur 60
Jóh. M. Bjarnason, Ljóðmæli 55
Maður og Koua 1 25
Fjaröa mál 25
Beina mál 10
Oddur Lögmaður 95
Grettis Ljóð. 65
Dular, Smá”ögur 50
Hinrik Heilráði, Saga 20
Andvari 1911 75
Œtisaga Benjamin Franklins 45
Sðgusafn þjóðyiljans I—II árg. 3sc; III árg. 20c
IVárg. 20c; V.árg. 20;V1. 4,; VII. 4. VIII.
árg. 55: lX.árg. 55; X. árg. 55; XI. árg. 55;
XII. árg. 45; XlII.árg, 45: XIV. érg, 55;
XV. árg. 30: XVi. árg. 25; XVii, árg..45; XViii
árg. 55 ; XiX, árg. 25.
Alt sögusafn þjóðviljan selt á $7.00
Eldraunin (Skáldsaga) 50
Vallyes sögur 55
Valdimar munkur 60
Kynlegur þjófur 55
Sagan af star.<aði Stórvirkssyni 1 bandi 5O
óbundin 3
Rtmur af Sörla sterka í bandi 40
óbundÍD 30
Myndin af fiskiskipinu 1.10
Bækur söglufélagsins Eeykavlk;
Moröbréfabæklingur 1,35
Byskupasögur, 1—6, 1,95
Aldarfarsbók Páls lögmanns Vldalin *s
Tyrkjaránið,I—IV, 2,90
Guðfrœöingatal fré 1707— 07 1.10
Bæknr Sögufélagsins fá éskrifendur fyrir
nœrri hálfvirði,—$3.80.
Umboðsmenn mínir 1 Selkirk eru, Dalman
j bræöur.
j t>ess skal getið viðvlkjandi bandinu 6 Forn-
! aldarsögunum Norðurlanda, að það er mjög
; vandað, handbundið skrautband, vel frá gengiö
! eins er meö Bréf Tómasar Sæmundssonar.
Tölurnar í svigum tákna burðargjald,er send-
i t mað pöntunum