Heimskringla - 26.10.1911, Síða 3

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 26. OKT. 1911.
3. BLS.
Leslie-doktorinn
og Rúðn-íörin.
1 “Hujrsanabrotum” sínum, sem
gefst að líta á öðrum stað hér í
blaðinu, helgar Sig. Júl. Jóhannes-
son III. kaflann Rúðuborgarför
Skúla Thoroddsens, og þykist þar
skýra frá málavöxtum réttilega
og hlutdrægnislaust. “Mótmæli
þeir sem þora, að sagan sé hér rétt
sögð”, segir blessaður doktorinn
að cndingu.
* Ég ætla að gerast svo djarfur,
að hreyfa mótmælum. Frásögn
hans er einhliða, í fylsta lagi óná-
kvæm og röng.
það er Kristján Jónsson ráð-
herra, en ekki Skiili Thoroddsen,
sem komið hefir af stað hinu svo
ncfnda Rúðuborgar-hneyksli.
Ráðherrann hljóp eftir kjapta-
þvættingi. Sá orðrómur var lát-
inn myndast, að Skúli Th. hefði
aldrei til Rúðuborgar komið, og
notar ráðherra sér þann orðróm
sem átyllu til að senda fyrir-
spurnar símskeyti til Frakklands,
sem þannig eru orðuð, sem verið
væri að leita eftir alþingisforsetan-
um spm glæpamanni.
1 fyrstu voru símskeytin tvö,
sem stjórnarráðið sendi. Yar ann-
að til danska konsúlsins í Rúðu,
en hitt til gistihússins, sem Skúli
bjó á : — Skevtið til konsúlsins
hljóðar- svona :
■“Útvegið áreiðanlegar upplýs-
ingar um það, hvort alþingisfor-
seti Skúli Thoroddsen hafi dvalið í
Roen meðan hátíðahöldin stóðu
'vfir. L æ s t hafa búið á Hotel
de la’Poste”.
1 skeyti þessu véfengir ráðherr-
ann bersýnilega orð Skúla, því
orðið 1 æ s t bendir til þess að
fremur er búist við að frásögn
Skúla um hótellið sé uppspuni.
Fvrirspurnin cr alvég eins orðuð
i og væri verið að grenslast eftir
glæpamanni, því vanalega er búist
'við, að þéir segi rangt frá.
Svar konsúlsins er það, að hann
hafi enga vitneskju getað fengið
um Skúla.
En þá er;Kristján Jónsson ekki
:seinn 'til, .að gefa það út sem stað-
ihæfingu, að Skúli Thoroddsen hafi
áldrei til Riiðu komið, blöð hans
ikalla þetta eitt hið mesta höfuð-
hneyksli, sem komið hafi fyrir í
pólit'skri sögu nokkurrar þjóðar.
Símskeyti eru send út um land og
tíl útlanda til að básúna glæp al-
þingislor'setans.
Haginn áður en þessi maka-
lattsa staðiiæfing var látin á
þrykk úrgang-a, hafði ráðherra
skrifað Skúla .Thoroddsen frá-
munálega ókurteist bréf og kraf-
ist skýrs’lu um :för hans ; auðvitað
að eitis til málamynda, því stað-
haefingm ttm sVik'Skúla var birt á
prenti áðttr en 'Skúli hafði haft
tíma tíl ,að svartt. En við þetta
bréf ráðherra er það markverðast,
að þegar hann þykist hafa í hönd-
um sannanir fvrir því, að Skúli
hafi aldrei til Rúðu komið, þá
fyrst snýr hann sér til hans og
krefst skýrsdu. Ilefði ekki verið
sæmra, að skrifa Skúla þegar í
upphafi og biðja kurteislega um
sönnunargögn fyrir nærveru hans
í Rúðu, heldur en hefja ósæmileg-
ar eftirgrenslanir að báki Sktila og
að honum alveg óáfvrtandi og
fornspurðum ? Aðferðin, sem ráð-
herrann viðhafði, var ósvífinn í
fylsta máta.
En hvað gerir 'S'kúli, þegar hann
fær bréf ráðherrans ? Leggtrr auð-
vitað fram fullnægjandi sönmtnar-
gögn fvrir nærvern sinni í Rúðu
frá 3.—10. júní, hátfðáháldsdagana
En getur þess um feið, að hann
ætli sér ekki, að gefa stjórnarráð-
inu neina frekarí skýrslu, Táti hana
bíða þings, því hann beri ábyrg®
gerða sinn fyrir alþingi, en ekki
fyrir stjórnarráðinu.
En þrátt fyrir sannanir Sk. Th.
fyrir því, að hann hafi í Rúðu ver-
ið, símar stjórnin enn á ný til
danska konstilsins, og þar með lýs-
ir vantrúnaði sínum á sönnunar-
gögnum Skúla. Svarið kemur svo
hljóðandi :
“Við persónulega eftirgrenslun
sýna bækur Ilotel de la Postes að
Skúli Thoroddsen hefir verið þar
frá 3. til 10. júní”.
Nú gat enginn efað lengur. Rað-
herrann varð sjálfur að viður-
kenna opinberlega, að árás hans á
mannorð alþingisforsetans, bæði
innanlands og utan, hefði gersam-
fega veríð ástæðulaus og allar frá-
sagnírnar frá “höfuðhneykslinu”
haugalýgí frá rótum.
Leslie-doktorinn leiðir hjá sér að
minnast á þennan aðal-kafla máls-
ins. það er eftirspilið, sem hann
er gleiðgosalegur yfir, kysuþvottur
ráðherra og blaða hans á gönu-
hlaupinu, óhæfttnni miklu, sem
hann hafði komið af stað. Raunar
getur doktorinn þess, að ráðherr-
ann hafi fengið ámæli fyrir að
greiða Skúla ferðastyrkinn, þar
sem vafi væri á, að hann hefði til
Rúðu komið, og að þetta ámæli
hefði knúð ráðherra til þessarar
eftirgrenslunar. Sannleikurinn er
sá, að ráðherra voru engin ámæli
gerð fvrir það. Hltnn tók það upp
hjá sjálfum sér, að hefja þessar
fyrirspurnir um alþingisforsetann,
— studdur af illgirnisþvaðriHeima
stjórnarblaðanna, og í fullkomnu
heimildarleysi, því þessi för Skúla
var stjórnarráðinu óviðkomandi.
það var alþingi, sem veitti þenna
lítilfjörlega styrk til farar alþing-
isforsetans, og það var alþingi en
ekki stjórnarráðinu, sem Sk. Th.
hátti að standa reikning gjörða
sinna.
Itg man svo langt, að þegar
bankahneykslið sæla var á ferðinni
hélt Kristján Jónsson því stööugt
fram, að stjórnarráðið hefði ekk-
ert vald yfir gæslustjórtim Lands-
bankans, vegna þess að þeir væru
kosnir af alþingi. Hið sama er
með Rúðu-för Skúla, nema hvað
það er niiklu fjær valdssviði
stjórnarráðsins að skifta sér af
henni. Skúli fær að eins lítilfjör-
legan fjárstyrk til ákveðinnar far-
ar, cn er ekki skipaðttr starfsmað-
ttr við opinbera stofnun, sem háð
er takmarkalausu eftirliti lands-
stjórnarinnar. En þar var það
Kristján Jónsson sjálfur, sem átti
hlut að máli, en samkvæmur sjálf-
um sér a-tti liann þó að minsta
kosti að vera.
En þá sný ég mér að eftirleikn-
um eða yfirklórinu, því þar um
“brvtur doktorinn aðallega hug-
ann”.
Jtegar ráðherra og blöð hans
urðtt að éta alt ofan í sig sem þau
höfðtt sagt iim “höfuð-hneykslið
mikla”, þ.e.a.s., að Skúli hefði
ekki til Rúðu komið, — snúa þau
við blaðintt og segja það skifti
minstu, hvort hann hafi verið þar
eða ekki, en það sé hneykslið
mesta, að hann hafi ekki haldið
þar ræðu, — komiö opinberlega
fram sem fulltrúi íslands.
En þetta var bæði ráðherra og
blöðum ltans kunnugt frá upphafi,
og var þá ekkert veður úr því
gert. En nú er það notað sem yf-
irklór yfir gönuhlaupið og fljót-
færnisforaðið, sem ráðherra flan-
aði út í. Iíaft hausavígsl á höfuð-
hneykslunum.
Allir vissu í upphafi, að Sk. Th.
var dnginn frönskugarpur, og datt
því hvorki ráðherra né neinum
öðrum í hug, að hann myndi spila
stóra “fígúrtt” við hátíðahöldin.
jtegar svo Skúli kemur til Rúðu,
tekur hann sér gistingu á einu
stærsta hóteli borgarinnar og sýn-
ir þas skjöl sin og skilríki. Einnig
tilkynnir hann forstöðunefnd há-
tíðahaldsins komu sina. Forstöðu-
nefndin hafði falið danska ræðis-
manninum í Rúðu á hendur að
koma boðseðlum til Skúla Th., en
það trúnaðasstarf framkvæmdi
konsúllinn ekki, lokaði að eins
boðseðlana niður, og skilaði þeim
að hátíðahöldunum loknum til
nefndarinnar. Hefði honum þó fyr-
irhafnarlítið verið auðvelt að
koma seðlunum til Skúla, hefði
hann gert sér far um það.
Einnig hafði Guðmundur Finn-
bogason, sem fulltrúi Bókmentafé-
lagsins við hátíðahöldin og er
frönskumaður góður, lofað að
koma Skúla á framfæri, en sveikst
um það, — þóttist hafa gleymt á
hvaða gistihúsi Skúli hefði sagt
sér, að hann ætlaði <að búa. Sem
boðfienna gat Skúli ekkí komið
fram, en við hátíðahöldin var
hann engu að síður, og það fyrir
landsins hönd.
í þessu sambandi skal þess getið
að Skúli Th. hafði ekkert eríndis-
bréf, honum var alveg í sjálfsvald
sitt, hvernig hann kæmi fram við
hátíöahöldin. Og þess má geta, að
fæstir þeirra fulltrúa, sem Rúðu-
hátíðina sóttti, komn opinberlega
fram á ræðupalli, að mestu einn
maðtir fyrir hverja þjóð, og frá
Islandi flutti Guðm. Finnbogason
kveðju og var svo ráð gert fyrir
frá upphafi.
J>egar því ráðherrablöðin nu
gera allan þennan gauragang yfir
fram'komtt alþingisforsetans þar í
Rúðu, er það að eins hræsnis yfir-
klór, tíl að breiða yfir frumhlaup-
ið mikla og blekkingatilraunir, að
hampa framan í kjósendunum við
í hönd farandi kosningar. — Ráð-
herra hugði í ttpphafi að kremja
Sjálfstæðisflokkinn með því, að
básúna út tttn bygðir og ból, að
einn af flokksins allra-helztu mönn-
tim væri svíkari, lygari, glæpa-
maður. það voru vopnin, sem Kr.
J. httgði að vinna kosningarnar
með. En cr þau vopn féllu lionum
úr greiptim, þá kom eftirspilið, —
iafn veigalítið og vesalmannlegt
og það er.
En með þessari framkomu sinni
hefir Kristján Jónsson gert land-
inu og alþingi svívir^u hína mestu
í útlöndum ; því þó Sk. Th. hefði
aldrei til Rúðuborgar komið, þá
hefðu aflir þelr, sem lá hejður
landsins á hjarta, viljað láta sem
minst bera á því í útlöndum. Sem
er hefir framkoma ráðherra valdið
stórhneyksli og rýrt álit framandi
þjóða á fulltrúaþingi hinnar ís-
lenzku þjóðar.
þetta er sannleikurinn, hvað svo
sem Sig. Júl. Jóhannesson segir.
Ástæðan fyrir því, að ég hefi
blandað mér í þetta mál er sú, að
í mínum verkahring liggur, að sjá
um íslands-fréttir í Heimskringlu,
og þar sem “Rúðu-hneykslisins”
hefir að eins verið getið í þeim, —
er ég seknr! um þá “miklu van-
virðu”! sem Leslie doktorinn fjas-
ar um.
Gmml. Tr. .Jónsson
sprettulindir þeirra og gera þær
eða afurðir þeirra að þjóðeign.
þá fæst lækning meinanna, sem
tryggir það, að fandsbúar fái lífs-
nauðsynjar sínar með sanngjörnu
verði.
er fági sambúð lífsins dygða
krans ;
í síðstu hafnir lán og friður leiði.
Já, lifið heil í skjóli gjafarans.
Þjóðeign matar.
það eru þjóðverjar, sem fyrstir
manna hafa tekið upp það þjóð-
ráð, að gera matvælin að nokkru
leyti að þjóðéign, með því augna-
miði, að koma þeim í liendur neyt-
endanna með svo lágu verði sem
frekast er unt.
Öll matvæli og annar lífskostn-
aður hefir á síðustu árum stigið
svo í verði á þýzkalandi, að al-
þýða manna í borgum landsins
fær ekki undir risið, og mikill
fjöldi fólks líður þar stórneyð, —
jöfnum höndum sökum atvinnu-
leysis og gevpiverðs lífsnauðsynja.
Til þess að bæta úr þessu á-
standi hefir nú bæjarstjórnin í Ber-
lin fyör skömmu sent menn í
fiskíver sjómanna við Norðursjó-
inn, til þess að semja \úð þá um
kaup á öllum fiskafla þeirra jafn-
óðum og hann veiðist, og með
eins lágu verði og fiskimenn geta
selt afla sinn. Fyrstu járnbrautar
vagnhlössin komu til Berlin fyrir
þremur vikum, og seldi þá bæjar-
stjórnin allan fiskinn til smákaup-
manna með þeim skildaga, að þeir
seldu hann aftur til neytenda með
því verði, sem bæjarstjórnin á-
•kvæði. 1 raun réttri er því sama
sem að hún útbýti sjálf þessari
fæðutegund með sem næst inn-
kaupsverði. Og segja blöðin, að
bæjarstjórnin ætli að setja upp 70
sölutorg þar í borginni, til þess
þar að selja eða láta selja ýmsar
lífsnauðsynjar með svo lágu verði,
sem frekast er mögulegt.
Nú hafa aðrar smærri borgir og
bæir á þýzkalandi fetað í fótspor
Berlínar borgar, og gert ráðstaf-
anir til þess, að ýmsar matvæla-
tegundír verði seldar fátækri al-
þýðu með svo lágu verði sem unt
er, — lítiö eitt hærra en heild-
söluverði.
í Budapest hefir bæjarstjórnin
sett upp bakarí og brauðmarkaði
og svo hefir það reynst vel, að
verzlunin hefir þrefaldast á skömm-
um tíma. Nú er verið að koma
þar á mjóTkursölu á sama hátt og
slátrunarhús og kjötsölutorg er
verið að byggja. Bæ jarstjórnin hef-
ir samíð við griparæktarmenn, að
kaupa alla framleiðslu þeirra og
selja hana með kostverði. Enn-
fremur er bæjarstjórnin þar að
rækta stórt svæði til þess að fram-
leiða garðávexti, er hún ætlar að
selja með kostverðí.
Frakkland er og að taka spor í
sömu áttina. Margar bæja og
sveitastjórnir þar hafa gert ráð-
stafanir til þess að stofna sölu-
torg, þar sem almenningur eigi
kost á, að kaupa matvæli með
lágu verðí. Fæðutegundir er sagð-
ar afardýrar þar í landí, og því
mikil nauðsvn til að lagfæring
i komist þar á söluverð þeirra nauð
synja, sem a menningur þarf dag-
lega að nota.
Einokunarfélögin í Bandaríkjun-
um hafa haft lag á, að koma lífs-
nauðsynjum í svo hátt verð, að
jafnvel í því góða landi fær al-
þýða manna naumast rönd við
reist að afla sér nægilegs uiðnr-
væris, sérstaklega í stórborgunum.
Sú hre^'fing er því nú á síðari ár-
um að gera vart við sig, að bæj-
arstjórnir þar taki upp sömu að-
ferð, sem að framan cr getið um
að nú sé komin í framkvfemd viða
í Evrópu löndum.
Tilraunir þær, sem Bandaríkja-
stjórnin hefir á síðari árum — sér-
Staklega undir stjórn Roosevelts
— gert til þess, að koma fram á-
bvrgð á hendur samsteypu- og ein-
okunarfélögunum þar, hafa reynst
harla léttvægar í afleiðingunnm, —
því enginn hefir orðið var við, að
vöruverð hafi í nokkru einasta til-
felli lækkað sem afleiðing af þeim
tilra'unum ; heldur þvert á móti
fara lífsnauðsynjar þar stöðugt
hækkandi i verði og samsteypufé-
lögin þroskast þar eins og fífill í
túni. — J>að virðist því nokkurn
veginn fullsannað, að málshöfðanir
á hendur þessum félögum orka þvi
ekki, að knvja fram verðlækkun á
vörum þeim, er þau selja. En hitt
er ráðið óbrigðula, sem Evrópu-
borgirnar hafa nú tekið upp, að
taka frá þessum félögum uþp-
Siifiirbníðkau]}.
i
Mánudaginn 9. október sl. höfðu
Mr. og Mrs. Wilhjálmur Guðjón
Johnson, að 28 Madison St., St. j
Jatnes, verið 25 ár í hjónabandi,
og í tilefni af því kom um 40
manns heim til þeirra um kveldið,
til að samfagna þeim.
þegar gestirnir höfðu tekið af
sér yfirhafnÍT, voru dregin fram
borð og halðin allskonar sælgæti,'
sem gestirnir höfðu meðferðis.
Brúðhjónin voru látin sitja fyrir
stafni. — þar næst ávarpaði Mrs.
A. Johnson brúðhjónin á þessa
leið :
Við systkinin og vinir höfum
komið hingað í kveld til að minn-
ast tuttugasta og fimta brúð-
kaupsdags ykkar. Við óskum ykk-
ur af alhuga margra slíkra daga
framvegis. Til minnis um þennan
heiðursdag vkkar góðu hjóna, höf-
um við öll í sameiningu fært ykk-
ur litla gjöf. það er innileg ósk
okkar allra, að framtíð ykkar
megi vera eins björt eins og silfr-
ið, sem hér með fylgir. Við biðj-
um guð að blessa ykkar ókominn
æfiferil.— Sömuleiðis afhenti Mrs.
A. Johnson brúðhjónunum köku-
fat úr silfri og í því 50 dollara í
25 centa silfurpeningum.
Mr. IV. G. Johnson þakkaði -
heimsóknina og gjöfina með ræðu. í
Hann sagði, að þótt silfurpening-
ar væru mikilsvirði til sín, þá !
væri góðir vinir mikils meira j
virði, sem hann var viss um að |
allir gestirnir væru.
þar næst talaði Th. Johnson ]
nokkur hlýleg orð til brúðhjón- |
anna. Ilann sagði að sér væri á- I
nægla, að hafa tækifæri til að tala |
til þeirra á þeirra 25 ára heiðurs- j
degi, og óskaði að þau mættu lifa
til að halda gullbrúðkaup sitt að
25 árum liðnum.
Sömuleiðis hélt Páll Thorláks-
son snjalla ræðu. Hann benti á,
hvað það væri þýðingarmikið og
ábyrgðarfult, að lifa lengi í hjóna-
bandi. Hjmn sagði, að brúðhjónun-
um hefði tekist vel að ala upp
börn sín, og óskaði að það mætti
verða svo framvegis.
þá íhittu þeir stuttar ræður :
Jón Swanson, M. Johnson, A.
Johnson og K. Johnson, og báðu
þeir allir fyrir brúðhjónunum og j
óskuðu þeim langra lífdaga. — Að i
loknum ræðum var sungið : ‘Hvað j
er svo glatt”, o. s. frv. Mr. og
Mrs. A. Jóhnson sungu sólós. Mrs.
P. Thorláksson lék mörg falleg
lög á píanó, og mun fiestum hafa |
þótt það góð skemtun. Klukkan
12 var sirngið : “Nú er tíð vér
skulum skilja”, o. s. frv. Að end-
ingu var sungið “Eldgamla Isa-
föld.
Mr. K. Ásg. Benediktsson sendi
brúðhjónunum kvæði það, sem hér
fer á eftir :
það hallar út heiðskírum degi,
Vér horfum á stjarnanna fjöld.
Og Sagan á silfurfleyi
Nú siglir í hafnir í kvöld.
Og tuttugu og fimm vér teljum
Hin trúföstu áranna f.jöld ;
Og heillaóskrr vonglaðir veljum
I>eim Vilhjálm’ og Oddný’ í '
kvöld.
þú silfurbrúðkaups syng minni,
0, Saga, á' gullm spjöld.
0, Guð og gæfan þeim inni
Oll gæöi og auðnunnar fjöld.
Já, fratntíðin friðínn og gæði
þeim flytji sérhverja stund.
A sæluland síglöð þati bæði
þá svífi á Almættis fund.
Seinna barst Mr. og Mrs. W. G.
Johnson eftirfarandi kvæði í hend-
ur eftir Magnús Markússon ;
J>að er svo ljúft að ,líta farnar
brautir
og lesa margt, sem tíminn hefir
skráð,
þar vinir gengu gegnum sæld og
þrautir
vtö geislaskin frá himins djúpu
náð ;
já, þá er sælt við silfurbikar fyltan
að signa þökkum löngu horfna
stund,
þá æskan brosti björt við feril
gyltan
og böndutn ástar tengdi hal og
sprund.
Og nú er leið í fjórðung aldar
farin
og fögru tímans sigurmarki náð ;
sjá starfið krýnir bjartur blóma
skarinn
eð bending, sem er helgu letri
skráð.
Hvert spor til frama fortið ykkur
greiði,
fAKKARAVARP.
! Innilegustu hjartans þakkir
' votta ég öllum, sem sýndu mér
! hluttekning við fráfall míns ást-
I kæra eiginmanns, Skúla ó. Magn-
ússonar, sem andaðist hér í bæ
14. þ. m. Ég þakka bæði fyrir
j blóm þau, sem send voru á kistu
j hans og fyrir peninga, sem mér
hafa verið færðir. Einnig þakka
ég foreldrum mínum, sem tóku
I mig og börnin á heimili sitt, í
sjúkdómslegu mannsins míns, og
foreldrum hans þakka ég fyrir það
örlæti, að þau borguðu legukostn-
! að hans á sjúkrahúsinu. Sigurður
j bróöir hans sýndi það kærleiks-
| verk, að láta taka úr sér blóð, til
þess að rej-na að létta sjúkdóms-
þjánino-ar hans, og systir mín lief-
ir sýnt mér mikla hjálp og alúð í
sorg minni. Síðast en ekki síst vil
ég þakka Hr. Brandson, sem Í6tund
aði manninn minn af mikilli ná-
kvæmni meðan hann var veikur.
Eg bið góðan guð að launa öllu
þessu fólki fyrir kærleiksverk þess.
Winnipeg, 23. okt. 1911.
Mrs. Skiili ó. Magnússon.
Það er alvecr víst, að
Það borcrarsijr að aug-
lýsa í Heimskringlu.
TÆKIFÆRANNA LAND.
Hér skulu taldir að eins fáir þeirra miklu yfir-
burða, sem Manitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óska að bæta lífskjör sin, ættn
að taka sér bólíestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BÓNDANS.
Frjósemi jarðvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðrarstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býður bændasonum ókeypis búnaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jafngildir þeim beztu
simiar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgandi framleiðslustofnanir í vorum óðfluga
stækkandi borgum, sækjast efUr allskyns h.indverks-
mönnum, og borga þeim hæztu gildandi viuuulaun.
Algengir verkamenn geta^og fengið næga atvinnu með
beztu launum. Hér eru yfirgnæfandi atv;nnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJÁRHYGGJENDA.
Manitoba býður gnægð rafaíls til framleiðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar eg ótæmandi auðs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Agæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óðfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og íramtakssemi óviðjaínanleg tækilæri og
starfsarð um fram fvlstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. IIARTNEY, 77 York Street, Toronto. Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg. Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Mc-ntreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
.1. .1.
Dep 'ty Mii.istei- of Aíiic dture «nd 11uniin'**t"o■ >. W nn pee
DÁy A I ICTI N. 0TTENS0N, River
ÍSUlvALliM 1 Park, Wacnipeg. |
Ljóömæli Páls Jónssonar í bandi (3) 85
Sama bók (aö eins 2eint. (8) 60
Jökulrósir 15
Dalarósir (8) 20
Hamlet (3) 45
Tíöiudi Prestafélagsins í hinu forna
Hó.askifti (2) 15
Grant skipstjón (2) 40
Böm óveðursins (3) 55
Umhvertis jöröina á áttatlu dögum (3) 60
Blindi maöurinr (3) 15
Fjúrolaöaöi smárinn (3) 10
Kapitola (1 II.|Bindum) (3) 1.25
Eggert ólafsson (B, J.) 15
Jón Ólafssonar Ljóömæli í skrautbaadi (3) 60
Kristiufræöi (2) 45
KvæÖi Hauuesar Blöndal (2) 15
Mannkynssaga (P. M.) l.bandi (5) 85
Mestur í heimi, í b.
Prestkosningin, Leikrit, eftir Þ.E., 1 b. (3) 30
Ljóöabók M. Markússouar 50
Ritreglur (V. X), í b. 20
Sundreg ur, 1 b. 15
Veröi ljós 15
Vestan hafs os austan, Prjár sftgnr eftir
E. H., í b. 90
VtldnKarnir á Hálogandi eftir H. Ibsen 25
Þorlákur^helgi 15
Ofurefli. skálds.’(E. H.) 1 b. 1.50
ólof t .ísi (í) 45 I
Smælingjar, 5 sögur (E. H.), í b- 85
SkeirtisCgur eftii S. J. Jóhannesson 1907 25
Kvæöi eftir sama frá 1905 25
Ljóömæli eftir sama. (Meö mynd höfund-
arins) lrá 1897 25
(3)
Safn til sÖf?a or lsl. bókmentn í b., III.
bindi og þaö sem út er komið
af því fjóröa (53c) 9.
íslendingasaga eftir B, Melsted I. bindi
bandi, ogþaö sem út er komiö af 2, b. (25c) 2,
Lýsing íslands eftir Þ. Thoroddsön í b.(16c) 1.
Fernir forníslenzkir rtmnaflokkar, er
Finnur Jónsson «af út, bandl (5c;
Alþingisstaöur hinn forni eftir Sig. Uuö-
inundson, 1 b. (4c)
Um kristnitökuna áriö 1000, eftir B. M.
Olsen (6c) 9C
íslenzkt fornbréfasafn,7. biudi innbund-
iö, 3 h. af 8 b. (1 70) 27.80
Biskupasðgur, II. b. innbundiö (42c) 5.15
Landfræöissaga íslands eftir £>. Th., 4.
b. iunbundiö (55c). .7.75
Rithöfunda tal á íslandi 1400-1882, ef-
tir J. B., 1 bandi (7c) 1.00
Upphaf allsherjarríkis á íslandi eftir
K. Maurer, i b. (7c) 1
Auöfneöi, e. A. ól., í bandi (6c) 1
Presta og prófastatal á (slandi 1869, í b.(9c 1
Norönrlaudasaga eftir P. Melsted, i b.(8c) 1
Nýjatestameutiö, i vönduöu bandi (lOc)
90
Sama, íódýru bandi
Kóralbók P. GuÖjónssonar
Sama bók í bandi
Svartfjallasynir
Aldamót (Matt. Joch,)
Harpa
Feröaminningar i bandi,
Eóndinn
(8c)
(5)
(4)
(5)
Minningarit] (Matt. Joch.)
Týndi faöirinn
Nasroddin. í bandi
Ljóömæli J. Þórönrsonar
Ljóðmæli Gestur Pálssou
Maximi Petrow
Leyn'-sambandiö
Hinu óttalegi leyndardón.j
Sverö og bagall
Waldimer Nlhilisti
Ljóömæii M. Joch I,-V. b«i . 1. skrautb. (15) 4,00
Afmælisdagar GuÖan Fiuubogasouar 1.00
Bréf Tómarar Sœmnnds.sou
Sam a bók í skrautbandi
íslenzk-ensk oröabók, G. T. ’/.oega
Gegnum brim og bt>öa
Ríkisréttindi íslands
Systurnar frá Grænadal
Œfintýri handa börnum
Vísnakver Páls lögmans Vldulins
Ljóömæli Sig. Júl. JóuauDrKsou
Sögur frá Alhambra
Minningarrit Templara 1 vönduöu "bandi
Sama bók, í bandi
Pétur blásturbelgur
Jón Arason
Skipiö sekkur
Jóh. M. Bjamason, Ljóömæli
Maöur og Kona
Fjaröa mál
Bema mál
Oddur Lögmaður
Grettis Ljóð.
Dular, Smá',ögur
Hinrík Heilráöi, Sagc
Andvari 1911
Œfisaga Benjamin Frankíics
Sögusafn þjóöviljans I—II árp. 35C; III árg. 20c
IV árg. *20c; V.árg. 20; VI 4S; VII. 4$: VIII.
árg. 55: lX.árg. 55; X. árg. 55; JXI. ftrg. 55;
Xll.árg. 45; XIII. árg, 45 : XIV. árg, 55,
XVT. árg. 30: X Vi. árg. 25 ; X Vii/árg. 45 ; XViii
órg. 55; XiX, árg. 25.
Alt sögusafn þjóöviljan selt á $7.00
Eldraunin (Skáldsaga) 50
Vallyes sögur 5^
Valdimar munkur $0
Kyulegur þjófur ^5
Sagan af stargaði Stórvirkssyni 1 bandi 50
óbundin 3
Rtmur af Sörla sterka Fbandi 40
óbundin 30
Myndin af flskiskipinu 1.10
Bækur söglufélagsins Reykavlk;
Morðbréfabæklingur 1^3$
Byskupasögur, 1—6, 1,95
Aldarfarsbók Páls lögmanns Vfdalin 4S
Tyrkjarániö,I—IV, 2,90
Guðfrœöingatal frá 1707—07 l.|0
Bæknr Sögufélagsins fá áskrifendur fyrir
nœrri hálfviröi,—$3.80.
Umboösmenn mínir í Selkirk eru Dalman
bræöur.
Tðlurnar 1 svigum tákna buröargjald,er send-
i t með pðntuuum
(2) 45
(2) 40
(2) 50
(2) 3«
(4) 75
(4) 1.15
(30) .1.80
90
50
35
30
1.25
1.00
30
1.6S
1.50
30
0
60
55
1 25
25
10
95
65
«0
30
"•5
45