Heimskringla - 28.12.1911, Blaðsíða 4

Heimskringla - 28.12.1911, Blaðsíða 4
WINNIPEG, 21. DES. 1911. HEIMSKRINGLA 4. BLS. Hcitttllífituilft r°msM“ k’™.th"mdíí' m HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING COMPANY, LIMITED VerS bluOsins ( Canada nir Randaríkjum, Í2.00 nm éri6 (fyrir fram borgað). Seut til Islands $2.00 (fyrir fram borgað). Ii. L. BALDWINisON, Editur & Manager 729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110 Kvenfólkið í miimihluta i; iaS á Marokko minnast minnast meö nokkru máliö, þá væri það | villandi fyrir skoðun almennings __ Manntalsskýrslur Canada, allstaðar. pað, sem ég sjálfur sem nýverið eru útkomnar, eru j hafði sagt við þýzka sendiherrann .eftirtektaverðar, hvað snertir mis- | hann dag, var sýnilega eingöngu mun á fjölda karla og kvenna. 1 öllu landinu eru karlmennirnir talsvert fleiri en í sumum borgum Austurfylkjanna er kvenþjóðin talsvert fjölmennari. í öllu Can- ada eru 3,805,350 karlmenn, en 3,376,937 kvenmenn, og eru því karlmennirnir nær 130 þúsundum fleiri, og er það talsverður mun- ur. Sérstaklega eru það Vestur- fylkin, sem hafa allmikla fleirtölu karlmanna, og kemur það til af þvi, að þati fylki eru þéttskipuð frumbýlingum, sem annað tveggja eru ókvæntir, eða eiga fjölskyldur sínar heima á ættjörðinni. — En í Austurfylkjunum hagar því öðru- vísi til, hvað þessu viðvíkur. 1 Ontario er karlþjóðin í meiri- hluta, svo nemur 65þ£ þústtndi, — karlar 1,299,403, kvenmenn 1,223,- 955. 1 Toronto borg er þó kven- þjóðin i meirihluta, svo nemur 4,000, og eru því þar margar blómarósir, sem aldréi geta fengið sér mann, ttema að sækja hann í annað bygðarlag. í borginni Ilam- ilton er svipað ástatt, eöa þó öllu ver, því kvenþjóðin telur 47,437 .en karlmennirnir að eins 39,640. — Líkt er í I.ondon ; þar er kven- þjóðin rúmum þrem þúsundum í meirihluta. 1 höfuðborginni sjálfri, Ottawa, eru 38,353 kvenmenn, móti 34,835 karlmönnum. Aftur fyrirsjáanlegt, að margar tingfrúr þurfa að vérða piparmeyjar eða flvtja í burttt. 1 Quebec fylki eru 1,012,506 karl- menn, en 992,500 kvenmenn, og er því karllýðurinn 19,705 í meiri- hluta. f Montral borg er kven- þjóðin einnig í minnihluta. Aftur á móti telur Quebec borg 43,213 kvenmenn, móti að eins 39,687 þar þvt hálfu fjórða þúsundi í meirihluta. í sjávarfylkjunum eru hlutföllin jaínari. í New Brunswick eru 179,- 865 karlmenn, en 172,425 kven- menn. 1 borginni St. John er kven- þjóðin hálftt öðru þúsundi í meiri- hluta. — f Nova Scotia ertt 10 þúsund fleiri karlmenn en kven- menn, 251,019 móti 241,020. En í Ilalifax borg er kvenþjóðin að eins rúmt hundrað í íleirtölu. —. A Prince Kdward eyju eru 47,065 karlmenn o<r 46,657 kvenmenn, og er þar jafnast ákomið hlutfalls- lega. í Vesturfvlkjunum er mismunur- inn stærstur. í Manitoba ertt 250,196 karl- menn og 205,675 kvenmenn ; mun- ttrinn tæp 45 þúsund. Og í Winni- peg borg, þar sem enginn hörgull virðist vera á kvenfólki, telja skýrslurnar 70,017 karlmenn, en að eins 57,970 kvenmenn, eða rúmlega 12 þúsund fleiri karla en konur. í Saskatchewan ertt 289,114 karlmenn, en kvenþjóðin að eins 198,778, og er það rúmar 90 þús- nndir, sem kvenþjóðin er í minni- hluta. í Allærta er þó munurinn enn me ri að tiltölu, þvi þar eru karl- mennirnir 224,417, en kvenfólkið 151,017. í British Columbia eru 106,883 karlmenn timfram kvenmenn, og er það hltitfallslega mestur mis- munur. Karlmenn eru taldir 243,- 835, en kvenmenn 136,952. f Van- couver borg ertt 74,390 karlmenn, en kvenþjóðin telur að eins rúm 49Jý þúsund. f Yukon eru fimm menn ttm eina kontt. ■ hæfilegt fyrir leyndarráðsathugan ! ir, og fjármálastjórinn ræddi þvi ! að eins frá alþjóðlevu sjónarmiði 1 ttm málið. það, scm hann sagöi, j er á allra vitund. þar var engin j krafa gerð til yfirburða vorra í ■ alþjólðamálum, og hvergi int að því, að kröfur þjóðverja va-ru ! gagnstæðar hagsmunum vorum. Aðalefni ræðunnar var um það, að þar sem hagsmunir .vorir væru | háðir áhrifum, þá ætluðum vér | ekki að láta ganga fram hjá oss mér fanst andinn í tilkynningum hennar vera svo, að það væri ó- samboðið virðingu Breta, að gefa nokkra skýringu á ræðu Lloyd George. En segja skal ég þinginu, að þýzki sendiherrann hafði sagt mér, hvað væri að gerast í Aga- dir, þó það gæti þá ekki orðið opinberað. Eg tók fram við sendi- herrann, að það, sem sagt hefði verið og sagt ky.nni að verða væri ekki ætlað til þess, að hindra á nokkurn hátt samn'ngstilraunir þjóðverja við F rakka. þvert á móti væri það einlæg ósk vor, að samningar mættu takast ; en að syar þýzku stjórnarin’nar væri sérlega móðgandi bæði fyrir oss og Frakka sjálfa, og benti til þess, að hætta. vofði yfir, ef samningar tækust ekkii Við þetta sat, þar til 27. júli, að þýzki sendiherrann gerði þá yfir- Iýsingu, að þýzka stjórnin vonaði, að brezki ráðgjafinn skildi, að um- ræður milli hans og þýzka sendi- herrans hefðu gert það ljóst, að tilgangur þjóðverja væri ekki sá, að hnekkja að neinu leyti hags- tnunum Breta, og að hann láti þessa getið í þinginu, án þess að oðru leyti að opinbera viðræður ! etns og málið væri oss óviðkom- milli stjórnanna. þjóðverjar gætu komandi, og nær sem vér létum ekki opinberlega rætt samnings- atriðin við Frakka, að öðru levti en því, að segja, að landspildur þær, sem í orði er að skift verði á, værtt algerlega séreign þjóð- verja og Frakka, og liagsmtxnum þannig fara með oss, þá værum vér hættir að vera til sem stór- ' veldi. í fvrstu var þessum um- ' mælum vel tekið, og eitt þýzkt blað sagði, að ef orðið þýzkaland væri sett í staðinn fyrir England, þá hefði ræðan vel getað hafa ver- ið frá munni einhvers þýzks stjórn- ! arráðgjafa. Kn orð ræðunnar liöu ! þjóöverjum fljótt úr minni, og nú er efnið orðið umvafið ímyndun, ( sem æst hefir huga þeirra tals- , vert. Vér Bretar gátum ekki með vissu vitað, að hve miklu leyti hagsmunum vorum þar kynni að vera hætta búín af þessum leið- I angri þjóðverja, og ef samnings- tilrannir við Frakka yrðu að engu, þá yrðum vér neyddir til, ! að hefjast handa til þess að vernda hagsmttni vora þar, og til ! að gerast málsaðilar í öllum framtíftarumræðum ttm landið ; að þess lengur, sem þjóðverjar héldu sér við Agadir, ]>ess meiri hætta yrði á því, að þeir gætu komist þaðttn burtu, og þess meiri yrði þörfin fyrir oss, að tak- ! ast á hendttr vernd brezkra hags- mttna þar. Kg óskaði að segja alt |>etta þá, meðan vér enn biðum úrslita saítiningstilraunanna við Frakka og sem vér vonuðum, að mvndtt takast vel ; því heföi ég ekki sagt þetta þá, þá gat þögn mín hafa valdið óánægjtt síðar, ef þýzkaland hefði leiöst til aö á- i Breta a'lgerlega óviðkomandi. það virðist því viöeigandi, að láta j hlutaðeigandi þjóðir einar ttm j samningana, og vér óskum inni- i fega, aö öll ágreiningsmál milli [tjóðverja og Frakka, í hjálendu- ; tnálum þeirra og sérstaklega i Af- I ríku, tnegi útkljást á friðsamleg- j an hátt, þjóðverjar geta ekki, jafnvel þó þetta takist, búist við algerðri sátt við Frakka, en þaö myndi mjög stuðla til góðs sam- j komulags. Sé England mcðmælt j þessu, þá sé Jtjálpin mest í því, að | friða þjóðarandann á Frakklattdi, j sem nú fyrir rangan skilning á málinu sé í talsverðum æsingi. þingið sér, að andinn í þessari yfirlýsingu er friðsamlegur, bæði gagnvart oss og Frökkum. Kg lét ánægjtt mina í ljósi yfir þessu, og átti þá nokkurt frekar tal við sendiherrann, og lýsti hrygð tninni yfir þvt, að Bretar hefðtt misskilið stefnu þjóðverja, cn spurði jafn- fr.-imt við hverjtt öðru heiöi mátt búast, þar setn þjóðverjar hefðii fvrirvaralaust sent herskip á frið- helga höfn í Marokko, setn talin væri bezt herskipastöð þar í landi. þetta atferli hefði sameinað ltttgi allsa brezkra þegna, og ég beiiti Itonutti á, að eftir tilkynningu Beztar og fjölbreyttastar NÝJÁRSGJAFIR Hjá G. THOMAS, 674 Sargent Avenue. í búð minni er nú meira af GULL SILFUR - VáRXIXGI ojr með lœora en nokkrn sinrti áðnr.oo- meira úrval til nýjárs- o'jafa trefa landar hvertri fenarir) en Geta má nm : PF.MANTS-HRIXGI á ölln verr'i KLUKKUR. ÚR og GULLSTÁSS um teo-nnrbim r ccS af ir niðnrsettu verði. er þess t iiði að koma við í búðinni oy vavniníri rtn. G. TH0MAS, 674 Sargent Avenue. GULL OG SILFURSMIÐUR Talsími Sherbrooke 2542 3. lita, að vér með þögninni sýndinn , mína til ltans þann 4. júlí, hefðu áhugaleysi á málintt. þýzki sendi- j þjóðverjar engu svarað, þar til hcrrann gat engar ttpplýsingar ; vftir 24. jult, og jafnvel þá hefði veitt mér, en lét í ljósi, að hug- j SVt>r þeirra verið svo lagað, að toð mitt ttttt skentd brezkra hags- j baö heföi ekki getaö sefaö hugi * Br<*t;». Ko- buröi til aÖ vér létum mttna lteföi ekki við rök að ast, Ofr kvaðst viss ttm, að s;n hefði ckki í huga, að ná það ltefði ekki stj’ðj- I Breta. Eg lagði til, stjórn | ver/.l- ! Hygðnm hér eftir kvrt liggja það sem liðið vært, en á þessari sið- tinarvfirráðum þar. E<r sagöi hon- , ustl1 tilkynningn þjóðverja. Frakk ttm þá, tið aðsetur þý/.ka hérskips- j ;,r vorit i stöðugu sambandi við friðhelgtt Agadirs liöfn I °ss «g Litiiðti ráða vorra í öllttm j atriðum, sem líkleg væru til aö liafa áhrif á hagsmuni vora ; og samningarnir milli Frakka og Breta, sem gerðir vortt áriö 1904, væru ekki opinberaðir fyr en í síð- ustu viku. Engin brezk stjórn gæti vogað sér að hleypa þjóðinni út í blóðuga stvsjöld, án þess að hafa öflugan þjóðvilja sér að baki. Hann benti á, að fyrir fáum ár- ttm hefði mikið verið talað um stríð milli Rússa og Frakka, en deilumál þeirra hefðu jöfnttð verið á friðsamlegatt hátt, og nú værl mesta vinfengi með þeim j)jóðum. Afl og ítuðlegð þýzkalnds v*æri í sjálfu sér næg trygging þess, að engar þjóðir mttndu leita ófriðar við það stórveldi. Kn þýzka þjóð- legri þeim, sent eftir in ætti að muna, að það land, hana. Manitobavatn Grunnavatn ; son frá Sleðbrjót). Stutt ágrip af landnámssögu íslendinga í Alberta héraðintt, með myndttm af ýmsttm möiin- um þar ; eftir Jónas J. Hún- fjörð. 4. Saga ; “Tekin að láni’’. 5. Hel/.tu viðburðir og mannalát. Almanakið er skemtilegt að vanda. Myndirnar af íslenzku land- netnunum í Alberta bæði prýða ritið og gera sögu landnámsins miklu fullkomnari og tippbyggi- áratugi lesa ’tts í hinni friðhelgtt Agndirs ltiifn mvndaöi að minsta kosti einveldi á verzlunarlegttm tækifærtun. þrem dögttm eftir að ræðan var j lialdin, sagði þýzki sendiherrann j mér, að stjórn sinni ltefði ekki i orðið htighvarf með að senda her- skjp til Agadir, en að engttm ! mönnum hefði verið hleypt þar á j lattd, og aö þjóðverjmn hefði ald- j rei dottið í liug, að gera herskipa- stöð á Marokko ströndum, og i a-tluðu sér aldrei að hugsa til þess. j Og að ef kröfur þý/.kalands værtt of miklar á hendur Frökkum, þá væri þýzka stjórnin viðbúin aö slá eg get sagt að undanteknum 1 eð a 2 smáatriðimi, )á var deiltt- efniö mifli Frakka og þjóðverja r.ss óviðkomandi, og að alt, sem vér sögðttm nr gérðttm, miðaöi til <róðs satnkómitlags með tttálsaðil- tim. Eg skal nú athuga orsaJcirnar, sem lágtt til þeirrar æsingar, sem ntál þetta licfir ollað. Samningar hítfa nti tekjst með þjóðverjtim og Frökkttm. Báðir gáftt nokknð eft- ir, og báðir græddtt nokkuði það cr stór heiðttr þeitn, sem gerðtt að þeim tókst af þeim í sambandi við Marokko og í öðrum greinum, en aS andinn Sí,tnntngana, aö þeim tókst það í frönskttm og enskttm blöðum I sv° veI-„Þritt b’rir æstan þjóðar- anda í Iöndttm þeirra. Kn margir hafá siðan rætt um, hve nálægt ófriðartakmarkinu vér vorum ttm þ;er mitndir. það er jafnan margt Sir Edward Grey stimttin væri þannig, að það mið- aði ekki til friðsamlegra úrslita. Eg sagði honum, að spurt myndi verða í þinginu um, hvað væri að gerast í Agadir, og vildi því vita, hvort ég mætti segja, að þýzka stjórnin hefði tilkynt mér, . að engum mönnum hefði verið hlevpt á land þar. Sendiherrann bað mig að gera ekki í þinginu neina staðhæfingu um þetta prí- j vat samtal, þar til hann hefði j rætt við stjórn sína. Næsta dag, sagði hann mér, að þýzka stjórnin j vildi ekki, að máliö væri rætt í oor Marolílíft-máli/V enska hiníf>n«. í tilefni af ræðu og írjdruKKo maiio. ,)eirri sem Llov(1 (^orRe hefSi J ílutt, og jafnframt því færði hann I mér þá fregn, sem nti hefir verið j opinberuð á þýzkalandi. j Hr. Lloyd George hafði ekki í ræðu sinni haldið öðru fram en því, að vér ættum heimtingu á, að vera eins af st.órþjóðunum, þar var engin krafa gerð til yfirburða og ekki sagt, að hærttuleg tima- mót stæðu yfir, en að eins laus- lega getið um ófriðarmögnleika. þýzka stjórnin taldi það ósam- boðið virðingtt sinni, eftir ræðu Lloyd George, að gefa nokkra skýr ingu um Agadir sendiförtna, og (Niðurlag). þennan dag, 2J. júlí, sagði hr. Lloyd George mér, að hann yrði að flytja ræðu í borgarstjóra- veizlunni í Mansion Ilouse þá um kveldið, og hann ráðgaðist við Asquith stjórnarformann og mig itm hvað hann ætti að tala. þá voru liðnir 14 dagar frá því herra Asqufth hafði haldið stutta ræðu ttm Marokko málið í þingintt. Vér vorum allir áhyggjttfttllir yfir því máli, og oss fanst, að ef einn leið- andi ráðgjafi héldi ræðu, án þess fólk, sem virðist hafa ánægjn af því, að kveikja ófriðareld, og að blása að þeim kolitm, sem kveikt getn blóðttgar styrjaldir. A'iðvíkjandi ræðu herra P'eber í þýzka þinginu, þá skýrði hann tnálið rækilega og sýndi fram á, hverjar afleiðingarnar hefðu orðið af því, ef ekki hefði oröið af samn- ingum, — þá hefði oröið, eftir vanalegum reglum, að kalla sam- an fleir-þjóða fund, en þýzkaland hefði ekki viljað sækja slíkan fund, né láta aörar þjóðir ráða málum sinum að neintt leyti. En ef sltkur fundur hefði verið haldinn, ojr þjóðverjar ekki sætt sijr við á- lyktanir hans, þá hefðum vér orð- ið að horfa upp á Frakka, þjóð- verja og Spánverja skipa liði á lendur s'nar í Marokko, ojr þessar þrjár þjóðir hefðu svo gert með sér samnínga ttm skifting lands- ins, sem enjrin vissa er fyrir, að oss hefði verið jreðfeld, ef vér hefð- ttm eng-an hlut átt þar í máli. En ég vona, að úrslit deilumálsins sýni, að utanríkisdeildin hafl ekki beitt neinu ttndirferli, þó að leyni- sem hefði öflugasta landher i lteimi ojr stóran ojr sístækkandi sjóflota, þ.yrfti að forðast að gera nokkttð það, sem vekti grunsemd annara þjóða á tiiganjri hennar. tnann taldi sennilegt, að þýzka- land byggi ekki yfir neinttm ófrið- ar-áleituntim. En nábúaþjóðirnar óskuðtt að eins aö' mega njóta jafnréttis við það mikla veldi. Sir Kdward Grey sýndi fram á, að Kngland mætti ekki einangra si<r frá öðrttm þjóðum, því að þá yrði þjóðin að byggja lierflota, sem ekki eingönjrtt jafngilti her- flota hverra annara tveggja þjóða, lieldttr væri fgildi alls herskipa- flota heimsins. Kf þý/.kaland hefði engan httg á, að leita á réttindi annara þjóða, þá myndi alt ófrið- artal detta niður innan tveggja eða þriggja ára. England œtti.nú í sátt og samlvndi við allar þjóð- ir, að því er réttindi landsins í Kvr'ópu snerti. En Marokko yrði framvegis aðal-defluefnið, ojr vér gátum eigi, eigin hagsmttna vegna, tekið minni þátt í þýzk-frönsktt deilunni, en vér gerðttm, tfl þess að ræk ja - skyldit vora vfð Frakka. Hafi deilttmál þetta verið varan< 1etra til 1vkta skifti vor miðað til l>css, að við- ltalda varanlegum friði í heimim itm, og bannijr vona ég nð þingið líti á málið. Almanakið er ódýrasta íslenzka bókin vestanhafs ojr ætti að vera á hverjtt islen/.ktt heimili. ÚR BRÉFI. og ttmhverfis 1 llið liðna ár hefir verið hið eftir Jón Jóns- mesta hörmungaár Alberta og Mc- Kenzie óbygðanna. Fleiri menn, ltafa frosið og druknað þetta ár en tiokkurt annað ttndangengið í sögu landsins. Margir glöddust hér við fregnina ttm stjórnarskiftin í Ottawa. Og gera menn sér von um, að nýja stjórnin greiði götu okkar hér, svo að vér fáum sannað auðlegð ó- bygðanna. Indtáni hér sá silfurtóu í sL viku. Hann tók á sprett eftir henni og eftir klukkustundar hlaup náði ltann henni og rotaði hana. Skinn- ið mctið $700.00. J>etta má virð- ast ótrúleg saga, en margir sáu manninn leggja af stað á eftir tó- unni, og þegar hann kom með hana sáust þess ljós merki að hún ltafði verið rottið. C. Eymundson. Almanakið nýja. Almanak herra Ó. S. Thorgeirs- sonar fvrir árið 1912 er nýútkomið í saffla broti og áðnr, og rúmar 130 bls. að stærð. Innihald ])ess er — uuk tímatalsins og skrá yfir myrkva, árstíðirnar og ýmislegs annars fróðleiks, sem tekur yfir 20 bls. af ritinu — sem fylgir ; 1. Selkirk jarl, með mynd 1 eftir Baldttr Jónsson, B.A. 2. Safn til Landnámssögu íslend- inga í Vesturheimi. (þáttur ttm íslendinga austan við Fort McMurrav, 1. des. 1911. ... 1 ----Stjórnin hefir aítekið blaða- flutning hingáð norður yfir vetrar- mánuðina, — aö eins bréf verða flutt, á hundasleðum. þegar ís levsir af ánni að vori, fá menn fvrst blaðafréttir. J>ær 5 olíubortinat'vélar, sem hér ftafa unnið í sttmar, ertt allar hætt- ar starfi, þar til næsta vor, og þá bætast að minsta kosti 5 aðrar véþtr við, svo að 10 olittborar verða þá starfandi. Jtað er gott Titlit fvrir, að liér ætli að hepnast að fá steinolfu. Tveir af þeim 5 brunnttm, sem vortt grafnir í sum- ar er leiö, Itafa í sér nú þegar nokkuð af “criide oil1’—óhreinsaðri' olíu. Mikil kepni er nú í mönnum, að ná sér í góðar olíulóðir. Tveir P'rakkar komtt hingað frá Edmon- leitt, þá hafa af- ton í þeim erindagerðum rétt áð- ttr en jörð fratts. Jreint leizt svo vel á lóð, sem ég hafði mælt mér og eignaö, að annar þeirra mældi hana út í sínu nafni og ætlaði að komast á ttndan mér til Edmon- ton til að skrásetja hana þar. En «r þeir héldu heimleiðis eftir ánni, brá ég mér þvert yfir land eftir Indíána brautinni og hafði kyn- blending fyrir leiðsögumann til Athabasca Landing, og kom til Edmonton 6 dögum á undan Frökkunum, og held því lóðinni. Htin veröur unnin af alefli að vori, með því að anötigir menn ertt mér til stuönings. þeir hafa keypt eina þá Jæztu borunarvél, sem hægt er aÖ fá og fengið æfða menn frá Bandaríkjunuttí til að stjórna vél- inni. — Hingað er búist við ös af auðmönnum á næsta vori til að rannsaka rikidæmi landsins. 1 R BREFI frá Blaine, Wash., 14. des. 1911 : “Löndum líður held- ttr vel yfir það heila tekið. Upp- skeran með bezta móti, og vinnan við niðursuðu húsin hér með lengsta móti og vel launuð. Tíðih liin bezta, að nndanteknum 4 dög- ttm i nóvember, þá dreif niður 11 þttmlttnga snjó, og þá var hörku- frost í tvo sólarhringa”. Helzlu blöð vara við álúni í mat. Mörg þúsund manns ltafa vafa- aust lesið þær nytsömu greinar, sem nýlega hafa birtar verið í ýmsttm helztn blöðum Ameriktt og Canada, gegn ]æim skaðvænlega vana, að nota álún í mat. Unz þar að kemttr, að stjórn Canada- lands fylgir dæmi Englands,Frakk- lands og- þýzkalands og bannar meö lögiwn að nota álún í mat,— þá er að eins eitt ráð við álúni, og það er það, að kattpa eingöngu það bakaraduft, sem hefir efúin skýrlega skráð á umbúðirnar. ýýýývýý.; f f f ? y I t Fkriíið yður fyrir ? HEIMSKRIN GLU v *:* svo að þér aretið íe- y £ tíð fylgst með aðal ♦% .*. málum íslendirg’a f hér og heima. X y V ♦.« ♦*♦ ♦% ♦*♦ ♦% ♦% ♦% ♦%♦% ♦% ♦% ♦% ♦*! f ❖ ■.♦VVVV’

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.