Heimskringla - 09.05.1912, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 9, MAl 1912.
5. BCSf
Sherwin - Williamsl
AINT
fyrir alskonar
húsmálningu.
Prýðingar-tfmi nálgast nú.
Dálftið af Slierwin-William8
húsmáli getur prýtt húsið yð- £
ar utan og innan. — Brúkið <í>
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengnr, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið. —
^ CAMERON & CARSCADDEN
QUALITY HARDWARE
^ Wynyard, - Sask. 4
♦ %
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
□
YEITIÐ
ÞÉR LAN
------------ I'
15
Ef svo, þá tryggið hags--
muni yðar með þvf að ger-
ast áskrifandi að “Dun’s”
Legal and Commercial Re-
cord.
Allar upplýsingar veittar
53 er óska.
R. G. DUN&CO.
Winnipeg, Man.
9-5-?
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□aat:
S.D.B.STEPHANSON
Fasteignasali.
LESLIE, - SASK.
Ræktaðar bújarðir til sölu
með vægu verði og góðum skil-
málum. Útvega lán mót veði f
fasteignum. Agent fyrir Lffs
og Eldsábyrgðar félög.
PÁÖL BJARNÁSON
FASTEIGNASALI
1 11 ■pr
SELUR ELDS- LÍFS- OG
SLYSA- ABYRGÐIR OG
ÚTVEGAR PENINGALÁN
WYNYARD : : SASK.
JÓN HÓLM, jrullsmiður á Gimli
gerir við allskyns gullstáss og býr
til samkvæmt pöntunum. — Selur
einnig ágæt gigtarbelti fyrir $1.25.
Gœttu túngu þinnar.
Mr. Georjre R. Scott ritar um
það málefni á þessa leið :
“ Að tala vel er þess virði, að
lög-ð sé rækt við að læra það, —
að vita, hvenær beita skal alvöru
Ojr hvrenær að vera við öllu búinn.
Gættu þess, hvernig þú talar, því
að velg-engni þín er að mestu und-
ir því komin, hvað þú segir, og
hvernig þú segir það.
Tala þú aldrei meðan þú ert
reiður, annars getur svo farið, að
þú segir eitthvað, sem þú síðar
vildir ekki,bafa sagt. Vertu ró-
legur undir öllum kringumstæðum
og láttu þér aldrei verða það á,
að segja ósatt ; því að það er
framtíð þinni hættulegt, að þú
sért þektur að ósannindum, og>
þess utan er það l.jótt. Ef þú ger-
ir þig kunnan að því að segja ó-
satt, þá verður þér ekki trúað,
þegar þú segir satt. Umfram alt
ber þér að tala þannig, að allir,
sem lilusta á mál þitt, fái óbil-
andi sannfæriugu fvrir því, að þú
flytjir rétt mál. Sjáðu til þess, að
loforð þín séu eins áreiðanleg,
eins og þó þú gæfir skriflega skulú-
bindibg, í öllum þínum viðskift-
um, og gerðu jafnan alt, sem í
þínu valdi stendur, til þess að
efna loforð þín. þau tilfelli geta að
höndum borið, að þér v.erði þetta
ómögulegt, en láttu þau verða
eins fá og frekast er unt.
Gættu þess i tali þínu, að ýkja
aldrei, þvj að ef þú reynist ýkinn,
þá lækkar það tiltrú til þín hjá
öllum mönnum, sem eru þess virði
að eiga að vinum, Og sem þér er
hagur að njóta tiltriiar hjá. Tung-
unnar skyldi vel gætt, og orðin,
sem töluð eru, skvldu vel og ná-
kvæmlega yfirveguð.
Vertu ekki ofsafenginn í tali, því
það skapar það álit á þér, að þú
sért bráðlyndur og ekki félagsleg-
ur. Allir ættu að varast háværan
mann, og hávær kona ætti að
vera látin tala við sjálfa sig.
Viðhafðu ekki löng orð eða
þungskilin í viðræðum þínum, en
veldu algeng orð til þess að gera
hugsanir þínar skiljanlegar. Ein-
földu orðin eru auðskildust, og
það veitir hinum grunnhygnu á-
nægju, að hlusta á þig, ekki síður
en þeim, sem eru skynsamir.
Talaðu hægt og ljóst og graut-
aðu ekki saman málsgreinum þín-
um. ]>ú getur ekki verið o£ var-
kár í þessu efni, ef þú vilt verða
skiiinn rétt.
Láttu þig ekki henda það, að
fara í stælur til þess að auglýsa
yfirburða þekkingu þína ; en að
eins í þegar það er nauðsynlegt til
þess að styrkja einhvern sannleiba,
sem nauðsynlegt er að gera Ijós-
an.
þú getur ekki verið of vandur
að þvi, hvernig þú beitir málrómi
þínum og hverjar hreyflngar þú
hefir í viðræðum þínum, og hvern
svip þii setur á andlit þitt.
það er virði alls þess ómaks og
umhugsunar, sem til þess krefst,
að læra að tala vel, og það marg-
borgar þér alla. þá fyrirhöfn, sem
þú verð til þess.
Vertu góðgjarn í umtali þínu
utn aðra. Reittu ekki til reiði með
því, ‘sem þú segir, en vitnaðu með
taU þínu, að þú búir yfir göfugu
hugarfari.
Mikið ilt getur hlotist af ógxti-
legum orðum, jafnvel fyrir það
málefni, sem þú ert meðmæltur,
og það verður ekki afmáð með
neinum réttlætingar afsökunum.
Tem þú þér þá list, að hugsa
meira en þú segir. Vottaðu göfgi
þitt með daglegu tali þínu, og
vertu eins umburðarlyndur og þér
er hægt í umtali um andstæðinga
þína.
Haga þú svo orðum við vini
þína, að þeir finni velvild þína til
þeirra skína út úr þeim. Smjaðr-
aðu ekki fyrir þeim, né hlað neinu
hóli á þá, og vertu einlægnr í að-
íinslnm þínum um gerðir þeirra.
þegar þig greinir á við þá, þá
tala þii í mildum rómi, og gættu
þess vandlega, að velja hentugan
tíma til þess. Vinirnir ættu að
vera of dýrmætir til þess, að
breyta ógætilega við þá, og þú
skyldir jafnan vera viss um, aö
hafa réttmæta ástæðu til þess þú
takir að þér að leiðrétta þá.
Ilaltu öllum þínum reiðihugsun-
um leyndum, og gæt þess jafnan,
að segia ekkert það, sem skvgt
geti á þá góðvild, sem þú og vinir
þínir berið hvor til annars.
Talaðu eins litið og þér er
mögulegt um einkamál kunningja
þinna, en reyndu að tala hugg-
andi og hughr.eystandi orðum við
alla, sem þú mætir. Eftirskildu
hughreystandi orð í allra eyrum,
ogr reyndu af mætti að koma fram
þeitn til hagnaðar. Láttu orð
vara þinna og hugsanir hjarta
þins vera ævarandi hlessun öllum
þeim, sem þú kynnist. Segðu ekk-
ert orð, sem geti tnóðgað þá, en
vertu öllutn sannur friðareugill.
Tak þú alla handabandi og
þrvstu hendi þeirra alúðlega, og
skildu ekki s>vo við nokkurn, að
þú revnir ekkj að tryggja þér gott
álit hans eðá hennar.
það verður mikil hrevting fyrir
suma, þegar þeir hafa lært að
haga vel orðum sínum, og það
verður mikil hrevting á þjóðfélag-
inu, þegar allir hafa það fram-
ferði, sem göfugu fólki sæ ir.
Talaðtt látlaust og skynsamlega,
og gættu þess, að móðga ekki
nokkurn með orðum þínum, en
reyndu að tala skemtilega um
hvert mál, sem her á góJtta.
það er hægðarleikur, að tala út
í loftið um máfefni, sem þú hefir
enga þekkingu á. Tal er léttvægt,
og> enginn metur það að neinu, ef
talað er um einskisnýt efni. En
þær umræður, sem hafa áhrif, eru
þær, sem vér ættum allir að taka
þátt i.
Vertu lítillátur í öllum viðræð-
um þínum og reyndu ekki að sýn-
ast mestur. En láttu orð þín bera
þaö meö sér, að þú hafir íhugað
málið, sem þú ræðir um, og
ræddu þaö svo, að aðrir sannfær-
ist af þekkingu þinni. Að síðustu:
Láttu ræður þínar bera þess vott,
að þú sért göfugur maður eða
kona, og að þú talir til þess að
skemta og fræða. Vertu jafnan
glaður í bragöi, þegar þú ræðir
við aðra.’’
Sunrianfari.
Eftir 9 ára hlund er Sunnanfari
vaknaður aftur til lífsins, og held-
ur nú 'áfram, þar sem hann hætti i
janúarmánuði 1903, — það er : 1.
blaðið af XI. árg. kom út þá, og
er það því nr. 2, sem nú beldur
fyrst innreið sina í íslenzka bók-
mentaheiminn. Sunnanfari gamli
var ætið fróður og mikill stuðn-
ingur íslenzkum bókmentum, og
eftir því sem hinn endurvakti
Sunnanfari byrjar, eru horfurnax,
að hann verði að engu eftirbátur
fyrri árganga, þeirra, er beztir
voru.
þrjú blöð eða hefti hans hafa
oss borist i hendur, og er hvert
þeirra 8 bls. í stóru broti. auk
tvöfaldrar kápu. Frágangur allur
er hinn bezti og prentun mynd-
anna hefir tekist vel. — Innihald
þessara þriggja Sunnanfara hefta
er
Nr. 2 : Minnisvarði Jóns Sig-
urðssonar með tveimur myndutn.
Inngangsorð Sunnanfara ; Fram-
sýn, kvæði eftir Guðm. Guömunds-
i son ; Tileinkun, kvæði þýtt úr
| Faust ; Bölvaður, saga ; Minuis-
varði Magnúsar konferenzráðs
Stepliensens, eftir J.þ.; Stúlkuvís-
ur, og mynd af þórsmörk.
Nr. 3 : Mynd af Matthíasi þórð-
arsvni fornmenjaverði og grein um
hann ; niðurlag af sögunni Bölv-
aður ; m)rnd og æfiatriði Páls
| Sveinssonar bókbindara ; þjóð-
I menjasafnið, tvær myndir og grein;
j Arni Magnússon, eftir Pálma kenn-
j -ara Pálsson ; Bókmebtafélag Fær-
1 e3r'nga ; Bækur og þingvísur að
síðustu.
Nr. 4 : þar eru myndir og æfi-
I atriði Sveins prófasts Níelssonar,
Skúla læknis Thorarensens, séra
Gísla skálds Thorarensens, Björns
próf. Halldórssonar frá Laufási;
Baugabrot, kvæði ; Ritdómar, o.fl.
Ritstjórar og útgefendur Sunn-
anfara eru þeir feðgar Dr. Jón
1 þorkelsson og Guðbrandur sonur
hans. Var Dr. Jón áður lengst af
ritstjórinn, er blaðinu var haldið
úti í Höfn, Og munu fáir menn
j fjölfróðari nú uppi á Islandi en
j hann. Rithöfundur er hann góður,
! smellinn og einarður og skrifar
fagurt og íburðanmikið mál. Son-
ur hans er og efnismaður. Má því
ganga að því vísu, að Sunnanfarí
nær aftur sínuin fornu vinsældum
í höndum þeirra feðga, sem hann
fyTrum hafðf og teljum vér víst,
að Vestur-íslendingum muni hann
verða kærkominn gestur.
tjtsölumaður Sunnanfara hér
vestra er H. S. Bardal bóksali, og
er verðið hið sama Og áður—$1.00
árgangurinn.-
Vér óskutti Sunnanfara allra
heifla.
Bismarck og
Sankti-Pétur.
Bæði guð o,g menn vita og vissu
að Vilhjálmur þýzkalandskeisari
I., gerði ekkert riema að ráðíæra
sijr fyrst við kanslarann sinn, hann
Bismarck. Sá skröggur kom keis-
aranttm úr margri klípunni, jafn-
framt því, sem hann kom honum í
keisarasessinn.
Keisaxinn fól sig að síðustu ásjá
Bismarcks gersamlega.
Svo einn góðan veðurdag deyr
Vilhjálmur .keisari Og Bismarck
varð auðvitað að sjá um, að hon-
ttm yrði veitt inngan,ga i himna-
riki.
En þannig var mi ástatt þá í
svipinn, að Bismarck gat ómögu-
lega fylgt keisarantim sínum, sök-
tim þess, að hann var að berja á
Tafnaðarmönmtm. Keisarinn varð
því að bíða í hreinsunareldinum,
ttnz Bismarck kæmi.
Svo dó nú Bistnarck og hitti Vil-
hjálm sinn og báðir löbbuðu þeir í
áttina til himnaríkis. Mikil rigning
var og kalsaveður, og urðu báðir
gagndrepa.
Loks náðu þeir fordyri himna-
ríkis og Bismarck harði að dyrum.
Sankti Pétur opnaði í hálfa gátt
og leit spyrjandi á komumenn.
“Htindavæður, laxi”, sagði Bis-
marck, og vatt um leið miili
handanna ílókahattinn barðastóra,
er hertog.afrúin af Fríslandi hafði
gefiið honum, er þau voru að
bralla saman í Myrkvaskógi.
Keisarinn snýtti sér og þagði
sem gorkúla.
Sankti Pétur hafði nú liðkað
málheinið og gat nú hafið umræð-
ur.
“Hvað viljið þið ?” spurði hann
önugur.
“Eg vil fá húsrúm fyrir keisar-
ann”, svaraði Bismarck.
“Hér er alt fult, svo ómögulegt
ee við að bæta ; við höfum orðið
að leggja flatsængur á gólfið”,
sagði dyravörður.
“Já, en minn góði Pétur, keisar-
inn er enginn algengttr maður, og
einhver af landevðunum þarna inni
ætti að víkja fyrir honum”.
“Ömögulegt! ” og sánkti Pétur
gerði sig líklegan til að skella
hurðinni á nefið á Bismarck.
“Bíddu ögn ; má ég ekki horfa
gegnum riftina og sjá. hvaða mann-
val er inni?” sagði Bistnarck ógn
blíður, og um leið setti hann fót-
inn fyrir hurðina o^ stakk höfðinu
í gættina.
En sú sjón! Öll sætin voru skip-
uð, frá því æðsta til hins lægsta ;
— og hverjum ? Auðvitað Gyð-
ingum, Gyðingum því nær allstað-
ar.
“Hm! Einvalalið,, Pétur minn,
einvalalið”, sagði Bismarck.
‘‘Ja-há”, sagði Pétur og hækk-
aði á honum brúnin ; honum þótti
alténd væntum, þegar stórmenni
hældu löndum hans.
Keisarinn fór nú að ókyrrast og
glömruðit í honum tennnrnar. ■—
Hann mundi það, að hann hafði
hatað Gyðinga næst Dönum, og
þótti nú ráð sitt harla óvænlegt.
En Bismarck hafði hugsað ráðið
sem duga skyldi. Hann hóf upp
raust sína, svo undirtók í sjö
milna fjarlægð og kaplar köstuðu
af skelfingu :i
“það verður uppboð í Helvíti í
kveld! ”
Hann hafði ekki slept fyr síö-
asta orðintt, en allur Gyðinga-
skarinn þaut upp o,g ruddist til
dyra, og ittnan lítillar stundar
voru salir himnaríkis því nær
auðir.
“Er nú rúm fvrir keisarann?”
spurði Bismarck glottandi.
“Já”., sagði sánkti Pétur og var
dattfur í dálkinn, “þið getið komið
inn".
“Ég var ekki að biðja um gist-
ingu fyrir mig, ég kann betur við
kolin og eldinn”, sagði Bismarck
börkulcga. Siðan sneri hann sér að
keisaranum.
‘Vertu nú sæll, Vilhjálmur ; —
þetta verður síðasta þægðin, sem
ég geri þér”.
Að svo mæltu sneri hann frá for-
dyrum himnaríkis og labbaði í
hægðum símim stiginn, sem Gvð-
ingarnir höfðu hlaupið eftir niður
á við.
En Vilhjálmur og sankti Pétur
héldu inn.
G. T. J.
færði í stíliun.
™e DOMINION BANK
Hornl Notre Dame og Sherbrooke Str.
Höfuðstóll uppb. $4,700,000.00
Varasjðður - - $5,700,' >00.00
Allar eignir - - $70,000,000.00
Vér óskum eftir yiðskiftumverz-
lunar manna og ábyrgumst ati pefa
Þeim fullnægju. /Sparisjóósdeild vor
er sú stærsta sem nokRur banki
hefir i borginni.
íbúendur þessa hluta borgarinn-
ar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg.
Nafn vort er full rygging óhnl'-
leika, Byrjið spari innleag fyrir
sjálfa yður, konu yðarog börn.
GHO. H. MATHEWSON, KáSsmaíur
Phone <4nrry 3450

KLONDYKE HÆNUR SaíHrti Klondyke hœna verpir 250 eggjum á ári, fiðrið af þeim er eins og bezta nlL Verð- mætor hænsa bækliupur er lýsir Klon- dyke hœnum verður sendur Ókeypi9 hverjum sem b i ö u r þess. Skrinö; Klonilyke l*<>■■ 11ry Kaiicli MAPLE PAKK, ILLINOIS, O. S. A.
Agrip af reglugjörð
dm heimilisréttarlönd í Canada
Norðvesturlandinu.
Sérhver manneskja, sem fjöh
skyldu hefir fyrir að sjá, og sérs
hver karlmaður, sem orðinu er 18
ára, hefir heimilisrétt til íjórðungs
úr ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
í Manitoba, Saskatchewan og Ab
berta. Umsækjandinn verður sjálf-i
ur að koma á landskrifstofu stjórn
arinnar eða undirskrifstofu í þvi
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilyrðum má faðirf
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
systir umsækjandans sækja umi
landið fyrir hans hönd á hvaða
skrifstofu sem er.
Skyldur. — Sex mánaða á’-*
búð á ári og ræktun á landinu f
þrjú ár. Landnemi má þó búa ál
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-i
jörð hans, eða föðttr, móður, sont
ar, dóttur bróður eða systur hans^
I vissum héruðum hefir landnem-i
inn, sem fullnægt hefir landtöku
skyldum sínum, forkanpsrétt (pre-<
emption) að sectionarfjórðungi á-<
íöstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. Skvldur :—Verður að
sitja 6 mánuði af ári á landinu í
6 ár frá því er heimilisréttarlandið
var tekið (að þeim tíma meðtöld-
um, er til þess þarf að ná eignar-i
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
5U ekrur verður að yrkja auk-i
I reitis.
| Landtökumaður, sem hefir þegar
I uotað heunilisrétt sinn og getus
' ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
, a landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökurn héruðum. Verð
I íu.uu ekran. Skyldur : Verðið að
| stt ja 6 mánttði á landinu á ári í
i þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
J hús, $300.00 virði.
W W. CORT,
Deputy Minister of the lnteriorf
I
S y 1 v í a 235
‘það er satt, ég fann Lorrimore í dag’, sagði
Marlow.
‘ó, Lorrimore. því komstu ekki með hánn’,
sagði lafðin.
‘Ég bauð honum að koma, en haitn afþakkaði
það — fremur kuldalega’.
‘Ö, hann er sjálfsagt búinn að heyra um trúlofun
Andrey’, sagði lafðin.
Sama kvöldið var mannmargt heimboð hjá laiði
Dulcimer, og þangað kom Andrey ásamt lafði Mar-
low. Hún vakti aðdáun allra, eins og vant var.
Sylvía var líka boðin, en hún fór ekki. ‘þegar
ég var á danssamkomunni ttm daginn’, sagði hún við
Mercy, ‘gat ég ekki losnað við að hugsa um liðna
tímann, svo ég gat stundum engu svarað fyrir
hrygð, þeim sem ávörpuðu mig, svo þeir hafa ástæðu
til að halda að ég sé heyrnarlaus. Hvers vegna get-
nr maður ekki gleyimt?’
‘Karlmenn geta stundum, en kvenfólk aldrei’,
svraði Mercy.
Mercy var búin að vera v,eik nokkrar vikur, og
Sylvíu sýndist henni vera að hnigna.
í þrjá daga hafði hvorki Lorrimore né Andrey
komið að finna Sylvíu, en að 'kvöldi hins fjórða dags
heyrði hún rödd Andrey í anddyrinu, og hljóp fram
til að faðma hana að sér.
‘Hiélduð þér ég væri dauð?’ sagði Andrey.
‘Ég veit ekki’, svaraði Svlvía í hryggum róm.
‘Eg hefi átt annríkt’, sagöi Andrey. ‘Hvernig
Hður Meecy?’
‘Heldur skárri', sagði Sylvía.
‘það er gott’, sagði Andrey. ‘þegar þessu kveldi
linnir, eigið þér frí í viku?’
‘Nei’, sagði Sylvía, ‘í fimm daga’. -
‘Mig langar til að biðja yðnr að vera hjá mér
þessa fimm daga, úti á landi’, sagði Andrey.
236 Sögusafn Heimskringlu
‘það er ágætt. Úti á landi ? Ilvert förttm
við ? ’
‘l'il Grangie, eignar minnar’, sv.araði Andrey.
‘Til ættaróðals yðar ?’
‘Já, þér megið t.il að koma, þér þttrfið hvíldar
við eins og ég. Við getum gengið þar um beitilönd-
in okkur til skemtunar’, sagði Andrey.
‘Verður Sir Jordan þar ekki?’ spttrði Sylvia.
‘Nei, hann verðttr í London. Við skuitim ekki
minnast á hann. Við v.erðum þar eins og tvær
skólastelpur, sem eiga frí’, sa,gði Andrey.
‘Já, það skulttm við sannarlega vera’, sagði Syl-
vía, ‘en ég gleymdi Mercy’.
Mercy ko'm inn á þessu augnabliki.
Andrey battð henni að verða með, og þó að
Mercy vær ófáanlegt til þess í fyrstu, lét hún þó
undan á endanttm og kvaðst mundi koma.
Mlarlow lávarðttr varð þeim samferða á lestinni,
°g þegar þatt komtt á lestarstöðina, var vagninn frá
Grange þar fvrir til að flytja þau heim.
‘Hvaða heimili er þetta?’ spurði Sylvía, þegar
hún sá Lynne Court.
‘það er Lvnne Court’, svaraði Andrey með við-
bjóð, ‘en nú komum við bráðttm heim’.
þegar þau sátt Grange, sagði Andrey : ‘Hér á
ég heima’.
‘Ó, en sú fegurð. í'g hafði enga hugmynd um,
að þér væruð jafn háttstandandi stúlka. Eg get
ekki skilið, hvernig sú hugsun er, að vera drotnandi
yfir öllu þessu’, sagði Sjflvía Og hló.
Andrey hló líka og stundi svo.
þegar þau fóru ofan úr vagninuim, fylgdi Andrey
Sylvíu til herbergja hennar.
þegar þær voru búnar að ltafa fataskifti, fórtt
þær ofan til dagverðar.
S y 1 v í a 237
Að lokinni máltiðinni gen.gti þær inn í samkomu-
salinn, og á eftir jxeim kom lávarðurinn og sagði :
‘Er nokknð í samningum yöar, Signora, setn
bannar yður að vera næturgali kunningjum yðar til
skemtunar ?’
‘Ef það væri, skeytti ég því ekki og borgaði
skaðabætur’, sagði Sylvía og leiddi Audrey að pianó-
inu.
Að fám sekúndum liðnttm ómaði hin fagra rödd
Sylvíu um salinn og út tnm gluggana, sem vortt
oi>nir.
‘H(ve ágæt stúlka,, og hve ágæt rödd’, sagði lá-
varðurinn við sjálían sig.
Nokkru áður en þetta skeði, kom Trale þjótandi
inn til frú Parson með þeitn hraða, seim gerði hana
og Neville hálfhrædd.
‘Hafið þið náð þrælnum?’ spurði Neville.
‘Nei, en Sir Jordan er farinn’, svaraði Trale.
‘Farinn?’ sagði Neville.
‘Já, til London, en ég hefi áreiðanlegan mann á
hælum hans. En — ég ætlaði að s/egja yður, að
Miss Andrey er hér’.
‘Miss Andrey hér?’ sagði Neville.
‘Já, á Grange. Ilún kom hingað með lávaröin-
ttm Og ungri stúlku’.
‘Andrey hér, og hún veit ekkert um þrælintt.
Ég verð að íara að finna hana, og segja henni eins
og er’, sagði Neville.
‘Ekkert bráðræði’, sagði Trale.
‘En ég v.erð að finna Andrev, mína kæru, litlu
Andrey’, sagði Neville.
Trale sá,r að ekki tjáði að hindra hann, fóru þeir
því áleiðis til Grange, en þegar þeir komu inn í
blómagarðinn, greip Trale i hann og sagði :
‘Ekki lengra strax’.
238 Sögusafn Heimskringlu
Máske hún komi út á pallinn’, sagði Neville o.g
horfði á opna glyggana.
Á sama attgnabKki heyrðtt þeir syngjandi kv.en-
röddti.
‘En ltvað þetta er inndæll söngttr’, sagði Trale.
Neville rak upp undrunaróp.
‘Guð minn góður! ’ sagði hann og greip í Trale.,;
hverrar rödd er þetta?.’
‘ÍH*. 1 : i 1
J
XIJ. KAPÍTUIJ.
Áhrifamiklir v i ð b tt r ð i r.
Neville skalf sem strá í vindi og Trale ltorfði ál
hantt undrandi.
‘Ilvað gengttr að yðttr, Nevillie?’ spurði Trale.
‘Röddin — heyrið þér hana ekki?’
‘Já, hún er fögur ; það er rödd ltinnar nafn-
kunnu söngmeyjar’, svaraði Trale.
‘Hvað þá, nei, jtað er rödd Sylvíu. Ég þekki
hana meðal þúsurtd annara radda, ég verð að fara’.
‘Nei, það er Signora Stella, sem syngur’, sagði
Trale og tók í Neville.
‘Nei, nei’, sagði Neville. ‘Ég þekki stúlkuna,'
sem er að syngja, ég hefi heyrt rödd hennar of oft
til þess að þekkja hana ekki. En ég má ekk fara
strax, liún heldur að ég sé dauður’.
‘Að þér séuð dauður?’
‘Já’, sagði Neviile, ‘ég get ekki sagt yður alt, en
ég elska hana af ölltt hjarta. Við urðum aðskilin í
Ástnalíu, og hún heldttr að ég sé dauðttr. Ég tná'
ekki finna hana fyrstur — þér verðið aö se.gja henni,
að ég sé lifandi, Trale’.