Heimskringla - 12.09.1912, Blaðsíða 1

j~HVEm I HVEITI l j
f Vér viljum ráölejrgja öllum '
f bændum, að senda íslenzka f
f korníélaginu f
f ALEX. JOHNSON & CO. f
^ Ilveiti til sölu næstkom. haust. f
* Alex. Johnson & Co. $
^ Eina íslenzka kornfélag. Vér
j getum útvegað hæst verð á öll-
i um korntegundum. Gefið okk-
> ur tækifæri að selja fyrir ykkur
♦
XXVI. ÁR.
■ . .. ■■ ------------------- ------ ' —
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN, 12. SEPTEMBER 1912. m a ho. ,„ , 1 Nr. 50
HEIMKOMA
MR. BORDENS
Rt. Hon. R. L. Borden kom
kom heim úr Englandsför sinni á
föstudaginn var. J»egar hann sté á
land í Quebec, voru samankomnar
margar þúsundjr manna við lend-
ingarstaðinn, er fögnuðu stjórnar-
formanninum með miklutn innileg-
leik, og var borgarstjórinn þar í
broddi fylkingar ; hann hélt ræðu
til heiðurs Mr. Borden og las upp
ávarp frá biorgarráðinu, þar sem
stjórnarformaðurinn var beðinn a£>
vera gestur borgarinnar þá um
daginn, og þáði Mr. Borden það, 1
og var viðhafnarsamsæti haldið
honum til heiðurs og tóku þátt í
því fjöldi manna ; voru þar ráð-
herrar, sambandsþingmenn, hers-
höfðingjar og margt annað stór-
menni, og gerði Quebec borg alt,
sem liægt var, til að heiðra stjórn
arformanninn sem vegsamlegast. |
í Montreal fékk Mr. Borden
sömu viðtökurnar, nema hvað þær
voru ennþá stóríeldp.ri.
Til höfuðborgarinnar Ottawa
kom svo stjórnarformaðurinn á
Sunnudagsmorguninn ; en sökum
þess, hvaða dagur var, var alt
með kyrð, þó borgin væri í há-
tíðaskrúðanum, en á mánudaginn
varð fagnaðurinn því háværari. —
þúsundir manna gengu skrúð-
göngu um göturnar með fána í
höndum, og hljóðfæraslátturinn
glumdi við úr öllum áttum. Borp-
arráðið með borgarstjórann í
broddi fylkingar fór heirn til bú-
staðar stjórnarformannsins, og
bað hann i nafni borgarbúa að
kotna til borgarráðhússins og
heiðra þá með því að hlusta á á-
varp þeirra og heillaóskir. Mr.
Borden þáði boðið með þökkum,
en á leiðinni til ráðhússins var
manngrúinn svo mikill á báðar
hendur, að örðugt var umferðar.
Herfylkingar gengu fyrir og eftir
bifreiðalestinni, sem flutti Mr.
Borden o,g ráðgjala hans, þing-
menn og bæjarráðsmenn, og hafði
slík skrúðför aldrei sést í borginni
áður. Fagnaðarópin glumdu við
úr öllum áttum, þar sem sást til
Mr. Bordens, og má með sanni
segja, að Iáberalar heiðruðu
stjórnarformanninn engu síður en
flokksmenn hans Conservatívar.
þegar til ráðhússins kom, var
það alt fagurlega skrýtt, bæði fán-
um og blómum og ljósum, og í
ljósahafi uppyfir aðaldyrunum stóð j
letrað : “Velkominn heim! ” — A- j
varp borgarbúa, er borgarstjórinn
las, lýsti velþóknun á gerðum !
stjórnarform,annsins og bauð hann i
innilega velkominn heim aftur.
TJm kveldið var vegleg veizla
haldin til heiðurs Mr. Borden að
Chateau-Laurier og sátu hana fult
þúsund manna ; þingmenn af báð-
um flokkum voru þar, einnig borg-
arráðið og flestir aðrir leiðandi
menn borgarinnar ; þar voru og
allir ráðgjafarnir sem í borginni
voru staddir. Samsætið fór fram
með hinni mestu viðhöfn, og voru
margar ræður haldnar til heiðurs
stjórnarformanninum. Allir voru
samhuga um, að fagna Mr. Bor-
den sem veglegast og bezt eftir
fjarveruna, vitandi þaö, að hann í
þessari Englandsför sinni hafði
hafði unnið landi og lýð stórgagn,
og komið fram til heiðurs Canada.
Nú er Mr. Borden seztur í for-
sætið og tekinn við stjórnartaum-
unum, Nægur starfi liggur fj*rir
höndum.
SJÖTÍU ÞÚSUNÐ
MANNS FARASTí
Fregnir frá Kína segja, að voða-
legur hvirfilbylur hafi geysað yfir
héraðið Chekiang í ^Kína 29.
ágúst, og hafi hann sópað t burtu
heilum bæjum og þorpum og drep-
ið sem næst 70 þúsundir manna,
en þrjár milíónir manna standa
uppi húsnæðislausar og allslausar.
Neyðin er því hörmuleg, og það
scm verst er, stjórnin er ekki fær
um, að bæta úr henni, svo nokkru
nemi, því hún er í fjárþröng mik-
illi. Einar hjálparvon þessa natið-
stadda fólks eru því hinir útlendu
trúboðar, sem þar dvelja, og hafa
þeir þegat brugðið drengilega við,
og jafnframt skorað á hinn ment-
aða heim, að koma til hjálpar.
Samfara þessum hvirfilbyl voru
gríðarmiklar rigningar, svo ár
flóðu yfir bakka sína og gerðu
stórskemdir ; einnig gekk sjórinn
langt á land upp og gerði stór-
tjón.
það er eins og náttiiran hafi
gengið i bandalag með innanlands
óeirðunum til að eyðileggja, og er
hún öllu stórtækari. — Ástandið r
Kina er hörmulegt.
VILHJÁLMUR
STEFÁNSSON
Ilinn frægi landi vor, landkönn-
unarmaðurinn og mannfræðingur-
inn Vilhjálmur Stefánsson er nú
nýkominn til Seattle ásamt fólaga
sínum, Dr. R. M. Andersen, eftir
fjögra ára rannsóknarferð um ó-
tiygðir Canada.
þeir lögðu upp í þessa. rannsókn-
arferð sína sumarið 1908, og hafa
allan þann tíma verið við rann-
sóknir í norðvestur óbygöum Can-
ada og Alaska, mest í kringum
Coronation Gulf (Krýningarfló-
ann).
þeir félagar hafa gert stórmerki-
legar rannsóknir, sem mikla þýð-
ingu hafa fyriir vísindin, en merki-
legasta má telja hvitu Eskimóana,
sem þeir fundu þar við Krýningar
flóann. Telur Vilhjálmur þá muni
vera afkomendur manna þeirra, er
fylgdu Sir John Frankidn og se
töpuðust þar mn slóðir fyrir um
hundrað árum síðan, eða öllu held
ur afkomendur Norðmanaa þeirra
og Islendinga, er Grænland bygðu
á 11. og 12. öld. — Eskimóar
þessir eru bláeygðir, ljósir á hör-
und og karlmennirnir skeggjaðir ;
en það eru hinir reglulegu Eskimó-
ar ekki. Um 2,000 manns eru af
þessum nýja kynflokkí. —
Síðar meir mun HeMnskring.la
geta frekar um árangur af rann-
sóknum þeirra félaga, og raunir
þær, sem þeir rötuðu L
Vilhjálmur Stefánsson hefir unn-
iö sér heimsfrægð með þessani
rannsóknarferð sinni, og er það
þjóðflokki vorum stór heiður, að
hann skuli vera íslendingur.
þeir munu fáir vera iandarnir,
sem meira hafa vinnið í þarfir vís-
indanna og í aðrar eins mannraun-
ir hafa ratað um dagana og hænn.
Fregnsafn.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
— Kosningar hafa nú farið fram
í tveim ríkjum Bandaríkjanna,
Maine og Vermont, og hafa Repú-
lilikar borið hærra hlut i báðum.
Kosningar í Vermont fóru fram 3.
þ.m. og voru þær merkastar fyrir
það, að })ar reyndi nýi Roosevelt-
llokkurinn í fyrsta sinni styrk sinn
og undraði flesta, hve mikið fylgi
hann hafði. Ríkisstjóri varð eng-
inn löglega kosinn, því til þess að
ná kosningu þarf helming greiddra
atkvæða, en það fékk enginn hinna
íimm umsækjenda. Repúblika ríkis-
stjóraefnið fékk 26,000 atk-væði,
Demókratinn 23,000, Fratnsóknar-
flokkurinn eða Roosevelt sinninn
17,500, og bindindismanna kandí-
datinn og Jafnaðarmanna um 2000
atkvæði hvor. Verður nú neðri
málstofa ríkisþingsins að kjó!sa
rikisstjóra, og sigrar þá Repúbik-
aninn, því andstæðingarnir, Dem-
kratar og Framsóknarmenn eru í
minnihluta ; hafa Repitblikar 102
þingmenn, Demókratar 44 og
Framsóknarmenn 14. Báðir kon-
gressmennirnir eru og Repúblikan-
ar. Engu að síður ltafa Repúblikar
aldrei haft jafnlítið fylgi og þetta
í Vermont og verið ætíð megnugir
að kjósa ríkisstjórann við hinar
almennu kosningar. Dcmókratar
ttnnu mikið á við koshingarnar. —
Aftur fóru þeir ófarir við kosniug-
arnar í Maine, sem fram fóru 9.
þ.m. Núverandi ríklsstjóri, Demó-
jvr, tinn Frederick W. Plaisted, féll,
cn Kosningu náði Repúbikinn Wm.
Haines, með 4000 atkvæða yfir-
burðum. þeir tveir voru að eins i
kffiri. Við kosningarnar 1910 hafði
Plaisted 6,500 atkvæði umfram
gagnsækjanda sinn, svo hér er
g? gnger t tap fyrir Demókrata.
Rattnar ber þess að gayta, að ríkið
Mai::. liefir lt af verið sterk rep-
| úhlikanskt, að undanskildu við
j kosningarnar 1910, og kom það
iþví fáum að óvörttm, þó það sner-
ist a'ftur á þá sveifina. Af fjórum
kongressmönnum er eintt Demó-
krat. En i Maine þinginu verða
flokkarnir seim næst jafnir.— Kosn-
ingarnar í þessttm tveimur ríkjum
! gefa ekkert hugboð um hin endi-
legu úrslit í nóvember. Undirbún-
insrskosningar hafa farið fram í
California og Kansas ríkjunum,
og hafa Repúblikanar beðiö þar ó-
sigur fyrir Framsóknarmönnum,
og veröur því baráttan aðallega
milli þeirra stðarnefndu og Demó-
krata. Spádómar ganga Woodrow
Wilson í vil, og eru menn í óða
önn að veðja á hann. Kosninga-
bardaginn er nú byrjaður fyrir al-
jvöru, og ferðast mælskugarpar
ilokkanna ríki úr ríki. Forsetaefnin
jeru lika komin á stúfana og hafa
j þegítr haldið ræður á nokkrum
stöðum. Wilson byrjaði kosninga-
bardaga sinn í New York og átti
þar góðum undirtektum að fagna.
— Fangar í ríkisfangelsinu t
Jackson, Mich., í Bandarikjunum,
gerðu uppreist gegn yfirmönnum
fangelsisins nýverið, og kvað svo
ramt að henni, að herlið varð að
kalla til að j’firbuga fangana og
koma friði á. Ástæðan fyrir þess-
ari uppreist fanganna var sú, að
maturinn, sem föngunum var bor-
inn, þótti vondur, og höfðu fang-
arnir kvartað yfir því, en enga
leiðréttingu fengið mála sinna. Öx
þá óánægjan með degi hverjum,
unz til þeirra úrræða var gripið,
að gera uppreist. Fyrst var að
eins ráðist á brytann, er hann
kom inn í mátsalinn ; var hent að
honum skálum, diskum og öðru
því, er á borðinu var, en hann
slapp þó undan lítt meiddur. Yfir-
völdin héldu nú, að hér með væri
búið, en svo reyndist ekki. Næsta
dag, er fangarnir voru færðir i
verkstofurnar, nedtuðu þeir að
vinna, og er fangaverðirnir höfðu
í hótunum, var ráðist á þá og
þeirn misþyrmt. Fangarnir voru
nú yfirráðendur um stund, því
margir fattgavarðanna höfðu flúið,
er þeir sáu ófarir félaga sinna. En
þá kont herlið, og voru fangarnir
yfirbugaðir og reknir í klefa sína,
og þeir, sem forsprakkar liöfðtt
veriö, færöir fjötraðir í neðanjarð-
arklefa. Margir liéldu nú, að hér
við mundi lenda, og að fangelsis-
yfirvöldin mundu ekki hegna föng-
unum með öðrtt en vatni og
brauðt í nokkra daga, en svo
revndist ekki. Meiri hluti fang-
anna slttppu að vísu með það, en
62, sem taldir höföu verið leið-
andi, urðu að þola þyngri refs-
ingu. þeir voru sem sé allir teknir
og húðstrýktir og það af grtmd
mikilli ; voru fangarnir lamdir á
bert bakið með þykkum leðuról-
um, blej'ttiun í saltlegi, og fékk
hver fangi frá 10—30 högg, sem
íláðtt húðina af bakinu. Nokkrir
fangahna gátu ekki afborið þessa
refsingtt, og féllu í yfirlið, og varö
að leggja 10 á sjúkrahúsið. Refs-
ing þessi fór fram eftir fyrri daga
venju : var tunna bttndin á stiga,
sem næst miðju, síðan voru fang-
arnir bundnir yíir tunnuna á þann
hátt, að hendur og fætur voru
revrðar við stigarimarnar. Einn
af fangavörðuntim segir svo frá :
Eftir að tíu menn höfðtt veriö húð-
strýktir, var gólfið löðrað blóði,
líkt og sláturhús, því hvert högg
Idró blóð. Ég býst við, að menn
I þessir hafi verðskuldað þessa refs-
| ingu, en ekki hefði ég viljað vera
böðull þeirra, þó allir peningar
Bandaríkjanna hefðu staðið mér
til boða. — Flest af blöðum
Bandaríkjanna telja þessa refsingu
fanganna hina mestu óhæfu og fara
hörðum orðttm um fangelsisyfir-
völdin. Eitt blaðið segir : Yér
hrakyrðum fangelsisyfirvöldin á
Rússlandi fyrir meðferð þeirra á
föngunum þar, en hér í himim
frjálsu Bandaríkjum, er þá sömu
fantameðferðii ni beitt. — Skorað
liefir verið á rí isstjórann, aÖ reka
fangclsisstjóraim írá völdum, og
vfirleitt ríkir gremja um öll Banda
ríkin yfir þessari nýuppteknu refsi-
aðferð í Jackson fangelsinu.
— Líkur ertt til, að Lloyd George
fjármálaráðgjafi Breta heimsæki
Bandaríkin á næsta sttmri. Hefir
hann fengið margítrekað heimboð
frá Welsh-mönmvm, er þar búa, og
nú fyrir fáum dögttm kom sendi-
nefnd á fund hans af Welsh-Ame-
ríkönum, sem lögðu hart að hon-
um, að koma vestur yfir hafið.
Hann gaf góðan ádrátt, en engin
skýlaus loforð.
— Konungsfjölskyldan brezka er
ekki sérlega samrýnd um þessar
mándir, og er það prinsessa Mar-
ía, einkadóttir konungshjónanna,
sem er orsökin til misklíðarinnar.
Ilún hefir verið uppalin í ströng-
um aga, upp á gamla vísu, og
aldrei fengið að hafa vinstúlkur á
líkorn aldri og hún s-jálf. Nú liefir
prinsessan ekki getað borið harð-
ýðgi móður sinnar lengur og klag-
að fvrir ömmtt sinni, Alexöndru
ekkjudrotningu, sem tekið liefir að
sér að rétta hluta hennar. það,
sent prinsessan er sérstaklega
gröm við móður sína yfir er, að
þegar veizla er í konungshöllinni
°g ungar stúlkur eru til staðar,
þá er hún verst búin af þeim öll-
um. Kjólar hennar eru jrerðir eftir
fvrirskipan drottningarinnar, sem
fvrirlíttir tízkuna, og stingur því
búningur prinsessunnar mjög í stúf
við hina skrautlegu kjóla og
hatta, sem aðrar ungar stúlkur
bera. Prinsessan heimtar nú, að
liún fái að hafa kjóla eftir tízku-
sniði, og að hún megi sjálf haia
hönd í bagga með að velja búnað
sinn. Einnig heimtar hún að fá að
njóta hins satna frelsis og frænkur
hennar, hertogadæturnar af Fife
og Connaught hafa að jafnaði haft.
En drottningin hefir algerlega
daufheyrst við þessum bænum eða
kröfttm dóttur sinnar, og hegnt
hettni fyrir mótþróann með stofu-
fangelsi oftar en einu sinni. Alex-
andra ekkjudrottning hefir talað
máli prinsessunnar rækilega, en
það hefir að eins gert ilt verra,
því María drottning fyrirlítur og
hatar Alexöndru af alhuga, vegna
þess, hvað hún er unnandi gleði
og skemtunum, því sjálf er María
drottning frábitin öllu slíku ; bæn-
arsíimkomnr og líknarstarfsemi, er
það htlzta, sem hún heíir áhuga
á. Eru því sífeldar rimmur milli
þeirra drottninganna, og þó Ge-
org konungur sé sagður sammála
móðtir sinni, þá forðast hann sem
rnest að blanda sér í sakirnar, og
er setn mest í burtu frá heimilinu,
aí iíann getur. — Annars er Mar-
ía drottning lítt elskuð af höfð-
ingjakonum á Bretlandi og því
síðttr af almenningi, en Alexandra
er átrúnaðargoð allra.
— Georg Bretakonungur hefir
sæmt hinn nýja Japanskeisara
sokkabandsorðunni, og var prins
Arthtir, sonur hertogans af Con-
naught, sendur austur þangað til
að hengja hana á keisarann og
jafnframt til að vera við jarðarför
hins látna keisarai sem fram á, að
fara innan fárra daga. Margir
prinsar og stórhöfðingjar frá fiest-
um þjóðtim heimsins, verða þar til
staðar. Frá Bandaríkjunum er
Knox utanríkisráðherra.
— Nii er talið víst, að I’ort Nel-
son verði endastöð Hudsonsflóa
brautarmnar. Járnbrauta ráðgjaf-
inn hefir verið þar nyrðra og litist
tnjög vel á þann stað.
— Kolanámaslys varð við bæinn
Bruay á Frakklandi 3. þ.m. og
mistu þar 37 manns lífið. Slysið
orsakaðist af sprengingu, sem lok-
aði útgönguntim, og köfnuðu menn
irnir til dauða. Lík þeirra náðust
næsta dag, en alla nóttina stóðu
ættmenni, börni konur og mæður
hinna inniluktu námamanna við
námaopin og biðu í þeirri voninni,
að þeim vrði bjargað ; en er vonin
brást og að eins líkin náðust,
urðu harmakvein syrgjendanna
hljóðbær langar leiðir. Allflestir
þeirra, er lífintt týtidu, voru fjöl-
skvldufeður, eða stoð og stvtta
aldurhniginna foreldra. Rúmlega
100 hörn eru eftirskilin föðurlaus
sem afleiðing af slysinu.
--- þræta stendur nú milli Breta
og Bandaríkjamanna út af Panama
skurðinum, og ertt líkur til, að
margar fleiri Evr' "þjóðir muni
skerast í leikinn r.; tyðja Breta-
Orsakirnar til j rar þrætu
ligigja í frumvarpi því ttm ákvarð-
anir viðvíkjandi Panama skurðin-
um, sem Bandaríkjaþingið sam-
þvkti nýverið, og Taft, þvert a
m-óti því sem alment t ar búist
við í útlandinu, staðfesti þessi lög
r ð undirskrift sinni. Lög j.essi
eru ttm það, hvernig skurðinu'n
skuli stjórnað, og jafnframt reglur
ttm notkun hans. þegar byrjað var
aö grafa skurðinn, gerðu Banda-
menn og Bretar samninga ttm,
hvernig skipaferðum ttm skurðinn
skvldi hagað, og átti eftir þeim
'sairtningum aö gera öllum skipum
jafnt undir höfði. En er leið á
skurðgröftinn, fanst það brátt., að
Bandamenn vildu að skip sín
BRIJKIÐ
OGILVIE'S
Royal House'hold Fiour
I brnuð, f kðkur, f Pies, f sœtabrauð, er
Loi/al Household" ómeiigað, kjarngott
ogHholt, og atið eins. j
BIÐJIÐ MATSALANN UM ÞAÐ.
The Ogilvie Flour Mills Co. Ltd.
Wimiipeg

fengju að fara um skurðinn álögu-
laust, þrátt fyrir samningsákvæð-
ið um, að þeirra skip yrðu sömu
lögum háð og annara þjóða. j>eg-
ar svo til þingsins koms og þetta
áminsta frumvarp var lagt fyrira
voru Bandaríkjaskipin. undanþegin
álögum, en annara þjóða skip
skyldu greiða skurðtoll. Bretar
hófu þegar mótmæli gegn frum-
varpinu, en Washington þingið gaf
þeim engan ganm, og frumvarpið
var samþykt með miklum meiri-
hluta af báðum þingdeildum, og
Taft undirskrifaði lögin. Banda-
menn færðu sér til málsbóta, að
þeir hefðu bygt skurðinn fyrir
sína peninga, og ættu þar af leið-
andi að vera rétthærri en aðrar
þjóðir. Bretar héldu því engu að
síður fram, að hér væri um samn-
ingsrof að ræða, og var Taft for-
seta valin mörg hörð orð í brezk-
um blöðum, kallaður samningsrofi
og svikari og fleiri slíkum nöfnum.
Heimtuðu nú Bretar, að þessari
þrætu væri vísað til gerðardóms-
ins í Haag- á Hollandi og studdu
Frakkar þá tillögu, en Bandamenn
þverneittiðu, og við það situr enn
sem komið er. — Blöð Bandaríkj-
anna svara árásum Breta á þann
liátt, að enginn geti bannað
Bandaríkjastjórn, að greiða
skipum stnttm tollinn aftur, ef
krafinn væri, og kæmi þá í sama
stað niður, hvort skipunum væri
lileypt gegnttm skuröinn álögu-
laust, eða tollurinn væri af þeim
krafinn og goldinn þeim aftur. —
Panatna skurðurinn verður opnað-
ur til umferða á komandi sttmri.
— Akvörðun hefir nú verið tekin
af járnhrautaráðgjafa Borden-
stjórnarinnar, Hon. Frank Coch-
rane, að Port Nelson skuli vera
endastöð Htidsonsílóa járnbraut-
arinnar við fióann og þar með að-
al hafnarbær. Vafið var á milli
Port Nelson og Fort Churehill, og
áleit ráðgjafinn fvrri staðinn
heppilegri, vegna þess, að is lægi
þar skemur, og höfn væri betri.
sem komið hefði á Winnipeg vatni
í þeirra minnum.
Mikið er látið af hugprýði Good-
mans, osr segja hinir, að honum sé
það að þakka, að þeir komust lif-
andi af ; enda er hann þaulvanur
vatninu og góður bátstjóri.
Því ekki að barjast.
Brezkur blaðamaður hefir ný-
lega ritað í eitt af blöðum París-
arborgar um Panamaskurðs-málið,
sem all-mjög hefir æst Breta, af
því þeim þykja reglur þær, er
Bandaríkjamienn hafa sett um
notkun skurðarins, vera sér all-
mjög í óhaa. Blaðritari þessi bend-
ir á ástæður þær, sem Bretar
gætu haft til þess, að segja Banda-
ríkjamönnum stríð á hendur ; en
tekur jafinframt fram, að ekkert
verði af sliku stríði, af ástæðum,
sem öllum séu Ijósar. það sem sé,
að ekkert ynnist tr.eð hernaði, af
því fyrst, að Bandarikjaþjóðin sé
svo sett, að hún sé óvinnandi, og
í öðru lagi vegna þess, að þó
Bretar gætu eyðilagt herflota
Bandaríkjanna og skotið niður vígi
þeirra við hafnstaði landsins, og
gert þeim á annan hátt ýmislegt
tjón, þá hins vegar hafi Bandar‘k-
in það á valdi sinu, að svelta
brezku þjóðina, og hjá þvi verði
að komast i lengstu lög.
3réf á krifstoíu Hkr. eiga:
Miss Guðrún Benediktsson.
H. S. Hielgason.
Miss Agústa J. Bergmann.
Mrs. Ó. T. Anderson.
Miss IJora Bergthorsson.
Mr. G. Goodman.
Eigendur bréfanna eru beðnir að
vitja þeirra sem fyrst.
Landar í hrakningi.
þrír Islendingar tirðu fyrir slæm-
ttm lirakningi á Winnipeg vatni í
óveðrinu á föstudaginn var. þeir
höfðu lagt frá Gim’i um inorgun-
inn á gasoline bát, og ætluðu til
Mikleyjar að sækja hr. J. G.
Christie, hótelshaldara á Gimli,
og félaga hans, er þar voru við
fuglaveiðar. Er komið var 7 mílur
| norður frá bænum, brotnaði stýr-
ið á bátnum. Köstuðu bátverjar
þá akkerum, en óveðrið var þá
orðið syo mikið, að þau náðu ekki
festu, og rak bátinn fram og aft-
i ur um vatnið, og áttu bátverjar
fult í fangi með að verjast áföll-
um. Eftir að hafa hrakist þannig
allan da,ginn og næstu nótt, sáu
þeir giiíubát ekki langt ttndan, og
llom h;mn þeim til bjargar. Voru
landarnir þá þjakaðir mjög af vos
búð og áreynslu, en náðu sér þó
brátt aftur.
Bátverjarnir sem þannig hrökt-
ust vortt : Sæmundur Borgfjörð,
aldraður maður héðan úr Winni- ;
peg ; Hafidór Goodman, o? Vil- !
hjálmur Seheving, uaglingspiltur |
frá Gimli. — Borgfjörð, sem er
gaatiall formaður frá íslandi, og
sem hefir átt i mörgum svaðilför-
um, sagðist aldrei hafa verið á sjó
í verra ofviðri. Eins sögðu hinir,
að þetta væri hið versta veður,

Jii’
Paírnt hardwall
vepjglíni (Empiie
tegundin)gert úr
ÚJips, «ierir bctiii
vegglírn en nokk-
urt annað vcgg-
líms efni cða svo
n e f n t vegglíms-
íirildi. : :
PLÁSTER BOAujJ
ELDVARNAR-
YEGQLtMS
RIMLAR og
H LJÓDDE ÝFIR.
Manitoba Gypsum
Company, Limited
woxipo;