Heimskringla - 24.10.1912, Blaðsíða 2

WINNIPEG, 24. OKT. 1912.
HBIMSKKINGEÁ
■< BLS<
Rex Renovators.
01
!
ípa og preisa föt öllom betnr
itt og skilaö.
LoöskÍDuafatnaöi sérstakur gaumar
geflon.
VERKSTŒÐI 639 N»trj Darae AVe.
Phone Garry 5180.
Jón Guðjónsson.
Fiólin Kennari
639 Maigyland Street,. Winnipeg
tekur nemendur fyrir lága borgun.
HANNES MARINO HANNESSON
(Hubbard & Hannesson)
LÖGFRÆÐING AR
10 Bank of llamllton Bldg. VVINNIPBQ
P.O. Box 781
Phone Main 378
“ “ 3142
GARLAND & ANDERSON
Arni Anderson
E. P Garlaud
LÖGFRÆÐINGAR
204 Sterling Bank Building
PHONE: MAIN 1501.
Bonnar & Trueman
LÖGFRÆÐINGAR.
Sulte 5-7 Nanton Block
Phone Mafh 766 P. O. Boi 234
WINNIPBG, : : MANITOBA
cr. BILDFELLi
PASTB10NA5AU.
Union'Bank 5th Floor No. 520
Belnr hds og lóöir, og annaö þar aö lát-
andi. Utvegar peningaláu o. fl.
Phone Maln 2685
S. A.SIGURDSON & C9.
Húsum skift fyrir lönd og lönd fyrir hús.
Lán og eldsábyrgö.
Room : 510 McIntvre Blook
Slmi M&ii. 4463
80-11-12
WEST WINNIPEG REALTY CO.
Tal.símCG. 4968
653.5argent Ave.
Selja hús og löðir, útvega peninga
Ján.sjáum oldsábygröir,leigja og sjá
um leigu á húsum og stórbyggingum
T. J. CLEMEN3
G. ARNAbON
B, SIG 'RÐSSON
P. J. THOMSON
R. TH. NEWLAND
Verzlar meö fasteingir. fjárláu og ál).vrgöi»,
5krifstofa: 310 Mclntyre Biock
Talafmi Main 4700
Helmlli Roblin Hotel. Tal», Garry 572
NEW YORK TAILORING CO.
630 SAROENT AVE. 5IMI GARRY 504
Föt gerð eftir máli.
Hreinsun,pressuu og aögeröVerösanngjarut
Fötin sótfc ogTafhent.
SEVERN THORNE
Selur og gerir við reiðhjðl,
mótorhjól og mótorvagna.
verk.vandad;og ódýrt,
651 Sargent Ave. Phone G. 5155
Gísli Goodman
TINSMIÐUR.
VERK8TŒÐI;
Cor. Toronto & Notre Dame.
Phone
Garry 2988
HeimlllH
Garry 899
13-12-12
W. M. Church
Aktygja smiöur og verzlari.
SVIPUR, KAMBAR, BUSTAR, OFL.
Allar aögeröir vandaöar.
692 Notre\Dnme Ave. WTNNIPEG
TH. JOHNSON
JEWELER
FLVTUR TIL
248 Matn St., - - Siml M. 6606
Paiil Bjarnasoa
FASTEIGNASALI
SELUR ELDS- LÍF8- OG
SLYSA- ABYRGÐIR OG
ÚTVEGAR PENINGALÁN
WYNYARD
SASK.
Gestrisnin á Islandi.
Herra ritstjóri.
í blaði yðar síðastliðna viku
(10. okt.) gefur að líta greinar-
korn, sem færir lesendum blaðs
yðar einkennilega og mjög ótrú-
lega íregn um það, hvernig lönd-
txm þeim, er heimsóttu gömlu fóst-
urjörð sína í sumar, var tekið þar
heima. Ú'g, sem skrifa þessa stuttu
athugasemd við þessa grein, verð
að biðja j'ður að leyfa mér að
koma fram með nokkrar skýring-
ar um þessa umgetnu grein.
Söknm þess, að ég og konan mín
vorum ein af þeim íslendingum,
sem heimsóttu fósturjörðina í
sumar, þá vil ég í fyrsta lagi, til
I að fyrirbyggja þann misskilning,
'að a 11 i r , sem heim hafi farið,
' hafi sömu söguna að segja, og í
öðru lagi geri ég það vegna þess,
að það er sannfæring mín, að hér
sé mikils til um of j-ært úr þvf,
hvað útlendingar, þ. e. íslenzkir
útlendingar, séu látnir borga fyrir
næturgreiða, hestlán, fvlgd og
fleira. þar stendxjr : ‘‘þeir íslend-
ingar, sem til Islands fóru f sum-
ar, hafa allir sömu söguna að
segja, þeim var seldxir gredði þar
með uppsprengdu verði. Oftlega
fjórfalt liærra en nokkur s<mngirni
var í". Á öðrum stað stendur :
“þeir hugsuðu sem svo þar heima
— þessir Ameríkumenn hafa nóg
a£ skildinguntxm og því réttast, að
láta þá punga út rrteð þá, þeir
eru hvort sem er útlendingar. það
hefir sem sé verið allajafna siðttr
á íslandi, að selja útlendingum alt
tneð uppsprengdu verði, ekki að
etns greiða, heldttr hafa og kaup-
menn hækkað verðið á vörum sín-
um, þegarl þeir skiftu við útlend-
linga”.
Við hjónin ferðuðtimst talsvert
um á Islandi þessar 6 vikur, ér
við dvöldum þar, og get ég sagt
það fyrir okkar reynd, að við vor-
um hæðst ánægð með viðtökurn-
ar og meðferð á okkur hvevetna,
er við komum ; auðvitað vorum
við borin á höndum af ættfólki
okkar og kunningjum, en ég kann-
ast við, að það er ekki rétti mæþ-
kvarðinn, þegar um þetta mál er
að ræða. En á hinn bóginn var
þóknun sú, er ég var beðinn að
greiða fyrir nætur- eða dag-greiða
svo sanngjörn, sem ég frekast gat
httgsað mér hjá okkur óviðkom-
andi fólki ; í sumum tilfellum svo
lítil að undrum sætti, ]>egar mað-
ur vildi ttm leið athuga með sann-
girni, hvernig afstaða fólks yfir-
leitt er, — þeirra, er greiða selja
j á annað borð ; því sá kaupmaður
' t. d., sem gerir mikla umsetning,
er færari til að gefa viðskiftafólki
s nu betri kjör á því sem hann
verzlar með, heldur enn hinn, sem
j litla verzlun gerir. því það má
I gerta því nærri, að greiðasala á ts-
landi er ekki lifvænleg staða, jttfn-
vel ekki þar sem bezt lætur. Og
varla mvndi hann eða þeir, sem
hafa verið að bera þessi vankvæði
upp við yður, vilja skifta við þá
menn á sínum kjörum. Og mér
íinst það jafnvel fyrirgefanleg
1 svnd", þó þeim yrði á að nota
sér það, að taka fyllilega það sem
þeim bar, er þeir áttu við “ríka”
landa sína, er um leið, ef til vill,
voru að gorta af því, að þá mun-
aði ekki mikið um hvern dollarinn,
sem hrykki út úr vasanum. Að
einhver af mönnum þessum, sem
heim fórtt í sumar, hafi mætt ein-
hverjum náunga, sem gert hafi sig
sekan í þessu ódæðif! ), því vil ég
náttúrlega ekki neita ; en mér
finst ekki sanngjarnt, að slá því
út, að svona sé það alment, því
aS það er eins fjarri sannleikanum
sem nokkuð getur verið.
Fregnritari yðar tekur það sér-
staklega fram, að öllum ísknding-
ttm, sem ferðuðust um Suðurland,
beri saman um, að þeir hafi verið
beittir þessari rangsleitni. En nú
er vel að merkja, að það var ein-
mitt á Suðurlandi, sem við hjónin
ferðuöumst í stöðugar þrjár vik-
ur, og fórum alla leiö austur í
Fljótshlíð, upp í Borgarfjörð og
svo suður með sjó, og veit ég ekki
af eánu einasta tilfelli, að við vær-
um látin borga meir en sanngjarnt
var, og því síður að við værum
beitt btögðum af einum eða nein-
um. þvert á móti er mér skylt og
ljúft, að taka það fram í sam-
bandi við þetta, að í fleirum en
einu tilfelli var borgun ekki þegin,
og eru þeir ótaldir kaffibollarnir,
er viö hjón þáðum hjá fólki, er
við áðttr höfðum aldrei séð, og í
emstaka tilfelli máltíðir. þannig
gistum við nótt, þáðum kveldmat
og morgunmat fyrir okkur og sam-
ferðamann okkar hjá preírtshjónijn-
um í Hruna ; var prestur ekki
heima, en dóttir hjónanna, er stóð
okkur fyrir befna, var ófáanleg til
að taka borgun fvrir.
það vill og Iika svo vel til, að
við einmitt gistum á sumum af
þeim bæjum, er taldir eru rtpp að
hafi verið sérstök ástæða til að
nefna sem okurstaði, svo sem á
Kárastöðum, sem eru á leiðinni
til þingvalla. þar voru 3 verð-
taxtar, segir fregnritarinn. Ekkert
skal ég um það dæma, hvað marg-
Jir verðtaxtar voru brúkaðir á
i þeim greiðasölustað, en hitt veit
í ég, að við hjónin vorum þar nótt
; og samfylgdarmiaður okkar, borð-
j uðum kveldmat og morgunmat,
og vorum beðin að borga 5 krón-
ttr — skrifa og segi fimm krónur
—. Ég hlýt aö ímynda mér, að
þetta hafi verið lægsti taxtinn ;
en hvers vegna við vorum látin
borga lægsta taxtann, það er mér
nú ráðgáta ; ég var auðvitað ekki
að bera mig borginmannLega af
því hvaö ríkur ég værf, en hitt hef-
ir víst ekki farið fram hjá rteinum,
hvorki þar né annarstaðar, er við
ferðuðumst um landinu, að við
vorum ekki þannig útlítand;, og
því síður að viö gæfttm í skyn, að
við værum ekki fær til að greiða
fyrir alt, er við þáðum af lands-
fólki okkar, enda höfðum við við
þetta tækifæri 5 hesta í förinni, 2
lausa, og það út af fyrir sig bar
ekki vött ttm, að nein gustuk væri
að vila okkur í ; enda kemur
þetta dæmi svo átakanlega í bága
| við sögusögnina í nefndri grein, að
jíslendingar heima hafi sterka hvöt
| til að vera óbilgjarnir i kröfum
sínum við útlenda landa sína og
EngLendinga ; svo þetta Kára-
staða-dæmi er nægiLegt tiL, að
fólk taki ekki ttm of trúanlegar
aðrar tilvísanir í téðri grein.
það er heLdur ekki nauðsynlegt,
að draga fram fleiri dæmi máli
mími tiL sönnttnar, þó ég hafi fleiri
sem eru mjög svipuð þessu.
Hvað viðvíkur okurgjaldi á hest-
láni á ísiandi, verð ég að fara eft-
ir því, seot fram við mig kom
einnig í því efni. Við hjónin ieigð-
um okkur 5 *úrvalshesta austan úr
I.andmannaltreppi frá einum stót-
bóndanum þar, Ólafi í Austvaðs-
holti, og var verðið, sem hann
settj á þessa hesta 2 krónti-r á dag.
fvrir hvern hest, en sjálfan sig
Ireiknaði hann ekki, og má það
hafa verið af sérstökum ásitæðum.
En þetta sagði hann mér að væri
vanaverð þar um slóðir, og fanst
mér það í alla staði mjög sann-
gjörn krafa.
Viðvíkjandi því, að 8 krónttr séu
teknar í gjald á H'otel Revkjavík
ttm sólarhringinn, þá er þaÖ alveg
ré.tt ; ekki vorum við hjón þar til
I gistingar, en einn af þeim, er
i sýndu okkur gestrisni og velvild,
var einmitt eigandi ]>ess hótels,
frti Zoega, sem bauð okkttr heittt
til sin og sýndi okkur um alt hót-
: elið, sem er að mtntt áliti mjög
mvndarlegt í alla staði, og jafn-
ast að mörgú leyti við 2 dollara
hótel hér fvrir vestan, bæði hvað
viðbtinað og mat snertir ; og álit
ég mjög sanngjarna borgtin 8 kr.
um sólarhringinn, takandi alt til
greina. því það, vel að merkja,
að krónan sé á við dollarinn
hérna, eða að dollarinn sé ekki
betri hér en krónan þar, nær engri
átt ; enda átti ég mjög auðvelt
með að sýna þeim fram á það, er
héldu því fram við mig, því það
eina, er ég man eftir að er ódýr-
ara þar en hér, er fiskur, er nokk-
uru muni ; og svo auövitaö vinnu
ltjúahald ; en svo aðrar nauðsynj-
ar nokkuð dýrari en hér.
þetta er i flýti skrifað, og þess
vegna ekki eins vel frá því gengið
eins og é.g hefði viljað hafa það.
En um leið gleðst ég af, að þetta
gaf mér tilefni til, að vekja upp
þá þakklætistilfinningu, er við
lijónin höfurn borið til landsmanna
' okkar heima, fyrir þá velvild og
' gestrisni, er o k k u r var sýnd
hvevetna, og álít ég rétt og skyld-
ugt, að halda þeirri staðhæfing
fram, að yfirleitt og að öllum
jafnaði, takandi um ledð til greina
afstöðu og kringumstæður lands-
manna, er meðferð á fólki, er ferð-
iast ttm á Islandi, á greiðasölu-
stöðunum, sém Ltér myndi kallað
.vera á hótelum, — í alla staði for-
svaranleg, og í flestum tilfellum
'lteiðarleg frá þeirra manna hálfu,
er standa fyrir þessum gistihús-
| utn ; að undanteknu því, að á of
mörgum þess háttar stöðum er
of mikið afskiftaleysi af stjórn
| þeirra sveita eða hreppa, er slikir
staðir finnast í, að því er snertir
sölu og brúkun á áfengum drykkj-
um, sem allmikið orð leikur á, að
eigi sér stað ; en beinlínis af eigin
j reynd í því efni,| get ég ekki lull-
iyrt um, enda var ég ekki að leita
, uppi þess háttar veitingar ; og er
I það að minsta kosti fyrir mig full-
uægjandi trygging, að maður sjálf-
j ur geti l>æði frajmleitt ranglæti
i margvíslegt í viðkynning og um-
| gengni við fólk, með því aðv við-
hafa og fylgja ýmsum óhollum og
skaðlegum vana, og einni af þeim
er ltin hryllilega misbrúkun á á-
j íengisnautn ; en margir menn, og
það oft beztu menn að öðru leyti,
' álíta ómögulegt fyrir sig að eiga
að heilsa upp á kttnningja sinn og
eiga að hafa góða stund með hon-
um, án þess fyrst að ske*ða að
meira eða minna leyti þá beztu
gáfu mannsins frá skaparans hendi
| — þá fvrst álítur maðurinn sig
færan til að hafa sem kallað er
“góðan títna”. Og það er því um
Leið bending inín til allra landa
| minna hér vestra, er hafa í hyggju
að heimsækja æ'ttjörðina, að um
leið og þeir ef til vill ekki geta
undan því koimist, að vera boðið
|í staupinu, þá samt að gjalda al-
I veg sérstaklega varhuga við, að
| láta ekki þá tilhneiging bera sig
’of langt, að endurfttndir vina og
ættmanna á gamla landinu færi
manni ekki þá gLeðinautn, er eðli-
lega hver væntir eftir að njóta, án
þess að hafa herra Bakktts þar
mitt á meöal.
* Og að endingu : Mín reynsla er
iþað, af heimför minni í sttmar, að
; jafnvel þó ferö mín hefði kostaö
mig tvöfalt við það, sem hún kost-
;aði mig, þá vildi ég ekki hafa tap-
| að af tækifærinu, að heimsækja
I landið og ættmenn og landa vfir-
leitt.
J>aö má margt um land og þjóð
segja á svona ferðalagi, og ég á-
lít, að íslendingar fæddir á ís-
landi, en hafandi verið í fjarlægu
landi um 20 til 25 ára skeið, hafi
þeir farið af landintt eftir að þeir
voru orðnir aLsjáandi andlega og
líkamlega meint, — aðj þá geti þeir
betur séð galla og kosti á þjóðlíf-
EMPIRE
Navy
PLUG
CHEWING
T0BACC0
Hvað gamli hafnsögu-
maðurinn segir:
“Að stýra skipi tryggilega í höfn er ekkert
hægðarverk. Við vinnu eða í frístundum er
mikil nægjusemi í Empire Navy Plug munntóbaki.”
maðurinn
inu íslenzka, heldur enn aðrir,
hvort þeir eru útlendingar eða
menn og konur., sem fædd eru í
útlandi, en þó af islenzkum for-
eldrum. þar með bætist það ofan
á, að reynsla þeirra þar heima og
svo síðar á lífsleiðinni dvöl þeirra
með mjenningar og framfara þjóð,
skerpir hæfileika þeirra til að
dæma um hluti og menn a£ per-
sónulegri reynd og heilbrigðu hugs-
unarfari, sem þeir hafa öðlast við
það, að hafa alíð ef til vill þann
hluta af æfi sinni, er þeir voru
orðnir fullveðja og andlega full-
þroska menn, ekki sízt ef þeir gátu
rutt sér þannig lagaða braut i
liinu nýja fósturlandi sínu, að þeir
bæði voru viljugir og höfðu tæki-
færi til að láta framfara og menn-
ingarblóð þarlendu þjóðarinnar
eins og blandast síntt eigin blóði.
það er mitt álit, að ferð heim
til Islands af þeim sem þess eru
megnugir peningalega, er það sem
margborgar sig. Annarsvegar strit
ið og stöðug vinna, sem flestir
hér verða að leggja á sig, er il-
menna vinnu stunda ; en hins veg-
ar æðisgangur margra annara i
auðæfasafn, og sem leggja' 4 þann
hátt mjög hart á sig, og því nuð-
ur stundum gera sig aö nokkurs
konar steingervingum og tapa sín-
um meöfæddu hæfileikum til að sjá
og geta dæmt ttm hið fagra og
góða í heiminum, sem hann (mað-
ttrinn) af skaparans tilætlun á að
njóta og hafa unun af. En för til
gamla landsins er eitt það bezta,
sem ég get hugsað mér til að end-
I urlífga þessa hæfileika mannsins ;
j því náttúrufegurðin íslenzka, á
heiöskírum sumarmorgni, nærri
hvar sem maður er staddur, ef
maðttr að eins er í sínu rétta eðli,
— er eitt af því, sem getur hjálp-
að mannirtum, íslenzka að minsta
kosti, að vakna til meðvitundar
um það, að rólegt lif, jafnvel í
fátækt, er gæfusamara og í eðli
sínu í samræmi við tilgang skap-
arans, heldur en vTanalega hug-
sjónalausa lifið borgalýðsins, sem
verður að lifa í hávaða og glaum
mitíma stórborgalífsins. þetta sér
maðttr, þegar maðttr kemur til
gamla landsins, eftir að hafa verið
úti í hávaöasömu stórborgalífi
um> mörg ár. það vaknar þá, að
minsta kosti hjá þeim, sem vilja
opna sig fvrir þeim áhrifum, sem
íslenzka náttúran býður hverju
sínu barni, og þeim af börmtmtm
j sinum, sem orðið hafa að vfirgefa
sig og leita gæfunnar í útlöndúm,
!er l>etta enn atiðveldara að verða
i aðnjótandi að.
Og þess vegna segi ég til allra :
j Ef ykkur hefir ekki tekist að finna
frið fyrir órólega sál ykkar í stór-
borginni hér vestan hafs, eða vkk-
ur finst að þið þarfnist hvíldar
fyrir líkama og sál, þá farið til
gamja landsins, og þó ykkur finn-
ist það verða útdráttarsamara en
þið gerðuð ráð fyrir þá unnið
bræðrum ykkar og systrum að
njóta góðs af því, hvað þið hafið
haft mörg tækifæri framyfir þau
hér í upptakalandinu fyrir vestan,
og látið það verða ykkur gleðiefni
að hafa getað með peningumi ykk-
ar og góðttm áhrifum lagt lítinn
skerf við dvöl ykkar heima til að
gera þjóðina, sem hún svo mjög
þarfnast að verða, andlega og lík-
amlega sjálfstæð.
G. P. Thordarson.
Tilhugalíf í Vestur-Afríku.
Ferðamaður í Nigeria héraðinu í
Vestur-Aíríku skýrir þannig frá
þrautum þeim, er ungir menn
verða að ganga í gegnum í því
ltéraði :
I>egar ungur maður biður sér
stúlku, verður hann að vinna hjá
foreldrum hennar um þriggja ára
tíma fyrir ekkert, og jafnframt
verðttr hann að gefa þeim eins
margar og dýrmætar gjafir eins
og hann á ráð á. En oft kemur
það fyrir, að enduðu þessu tíma-
bili, að stúlkan segir sér ekki hafa
komið gifting til hugar, þó hún
virðingar og kurteisis vegna hafi
verið vingjarnleg við manninn. —
Hinn næsti biöill hennar verður að
vinn,a hjá foreldrum hennar önnur
þrjú ár ; svo að þeir, sem margar
dætur eiga, hafa völ á nægum
vinnukrafti ókeypis um margra
ára tíma. Ef biðlarnir gera sig
ekki ásátta með þetta gabb, tnega
þeir búast við, að deyja bráðlega
af eiturbyrlun ; því að konur hér-
aðsins hafa stofnað með sér leyni-
félag og þær láta ekki að sér hæða
en hefna sín gritnmilega á hverjum
þeim, sem þær álíta að geri sér
hinn minsta órétt.
Gleymið ekki, að utanáskrift sr..
Magnúsar Skaptasonar og Fróða
er : 81 Eugenie St., Norwood
Grove, Man.
JÖN JÖNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fy>ir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Borgðð Heimskringlu!
Eru hinir stærstu og bezt
kunnu húsgagnasalar f Canada
GÓLFDÚKAR og
GÓLFTEPPI,
TJÖLD og
FORHENGI,
Marg fjölbreyttar.
KOMIÐ EÐA SKRIFIÐ:
CANADA FURNITURE IYIFC CO.
VV l A.M l*K(i
EF J>AÐ KEMUR FRÁ
B.J.WRAY
MATVÖKUSALA.
I>A ER þAÐ GOTT.
Viðskifti íslendinga óskast.
bOðin á horni
Notre Dame & Home
Talsími : Garry 3236.
••••••••••••••••••••••••
Ráðsmaður óskast. |
Vér óskum eftir reyndum
og duglegum manni, sem er
jafnvígur á íslenzku ogensku,
til þess að hafa umsjón með
ltinni íslenzku deild vorri. —
Slíkum manni bjóðum vér
góð kjör.
Vér óskum einnig eftir á-
reiðanlegum untþoðssölum út
um land.
Mikil bekjugrein fyrir dugn-
aðarmenn. FinniÖ okkur eða
skrifiö sem fyrst.
THE MARX-WATT REALTY
C0MPANY.
788 Main Street, Winnipeg
™í D0MINI0N BANK
Uorni Notre Dame og Sherbrooke Str.
Hðfuðstóll uppb. $4,700,000.00
Varasjóður - - $5,700,0OC.O()
Allar eignir - - $70,000,000.00
Vér óskum eft.ir viðskiftumverz-
lunar manna og ábyrgumst afl ttefa
þeim fulInæKju. Sparisjóðsdeild vor
er sú stærsta sem nokfeur banki
hefir f borginni.
íbúendur þessa hluta borKarinn-
ar óska ad skifta við stofnun sem
beír vita að er algerlega trygg.
Nafn vort er fulltrygging óhul'-
leika, Byrjið spari innlegg fyrir
sjálfa yður, konu yðar og bðrn.
QEO. H. MATHEWSON, RáSsmaftur
Plione Oarry 3 4 5 0
C.F.R. LOl
C.P.R. Lönd til BÖla, f town-
ships 25 til 32, Ranges 10 til 17,
að báðum meðtöldum, vestur af
2 hádgisbaug. Þessi lönd f&st
keypt með 6 eða 10 ára borgun-
ar tfma. Yextir 6 per cent.
Kaupendum er tilkynt að A. H.
Abbott, að Foam Lake, S. D. B.
Stephanson að Leslie; Arni
Kristinsson að Elfros; Backland
að Mozart og Kerr Bros. aðal
sölu umboðamenn.alls heraðsins
að Wynyard, Sask., eru þeir
einu skipaðir umboðsmenn til
að sslja C.P.R. lörtd. Þeir sem
borga peninga fyrir C.P.R. lönd
til annara en þessara framan-
greindu manna, bera sjálfir
ábyrgð á þvf.
Kaupið pessi lönd nú. Verð
þeirra verður brdðlega sett upp
KERR BROTHERS
OENERAL SALBS AQBNTS
WYNYARD :: :: SASK.