Heimskringla - 20.02.1913, Blaðsíða 2

1. BLS.
WINNir'EG, 20. FF.BE. 1913.
HKIMSKRINGLA
FLÝTIÐ YÐUR AÐ KAUPA
Heimskringlu
áður en stríðinu er lokið!

Rex Renovators.
Hreinsa og preasa föt ftllum betnr—
Bæöi sótt og skilaö.
Loöskinnafatnaöi sérstaknr gaumur
gefinn.
VERKSTŒÐI 639 Notr^ Dame AVe.
Phoue Garry 5180.
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFRÆÐING AH
907-flOd CONFEDKRATION LIFE BLDG.
WINNIPEG.
Phone Maln 3142
GARLAND & ANDERSON
Arni Anderson E. P Garlaud
LÖGFRÆÐINGAR
204 Sterling Bank Builtling
PHONE: MAIN 15(51.
S. A.SICURDSON&CO.
Húsum skift fyrir lðnd o* lðnd fyrir hús.
Lán og eldsóbyrgð.
Room : 510 McIxtyre Block
Slmi Maii. 4463
3C-1M2
WEST WINNIPEG REALTY CO.
ralsímiIG. 4968 653^Sargent Ave.
* Selja hús og lóðir. útvoga peninsra
* lán,sjóuin eldsábygröir.leigja og sjá
um ioigu ó húsum og stórbyggingum
T. J. CLEMENS
G. ARN A.'jON
B, SIG RÐ4SOV
P. J. THOMSON'
R. Tli. NEWLAND
Verzlar með fast.eingir. fjárlán oir Abyrgðlr
5krifstofa: 310 Mclntvre Block
Talsími Main 4>00
HeimilI Roblin Hotel. Tals. Garry 57 2
NEW Y0RK TAIL0RING C0.
638 SARQE.Vr AVE. SIMI GARRY 504
Föt gerð eftir máli.
Hreinsun,pressnn og aögerðVerö sanngjarut
Fötin sótt ogTafhent.
SEVERN TH0RNE
Selur og gerir við reiðhjöl,
mötorhjól og mótorvagna.
verk; vandadjog ódýrt.
651 Sargent Ave. PhoneX. 5155
Gísli Goodman
TINSMIÐUR.
VERKSTŒÐI;
Cor. Toronto & Notre Danne.
Phone
Qarry 2988
Heimtltn
Gorry 899
W. M. Churcb
Aktygja smiðar og verzlari.
SVIPUR, KAM8AR, BUSTAR, OFL.
Alíar aögerðir vannaöar.
692 Not re' Dame A re. 1VINN TPRO
TH. J0HNS0N
JEWELER
FLYTIJR TIL
248 Main St.,
Síml M. 6606
'Paiil Bjarnssos
FASTEIGN ASALI
SELUIi EI.DS. LfFS- OU
SLYSA- AHYRODIR OG
ÚTVEGA.R PENINGALXN
WYMYARD
SASK.
Bonnar & Trueman
LÖGFRÆÐINGAR.
Sulte 5-7 Nanton Block
Phone Main 766 P. O. Box 234
WINNIPEG. MANITOBA
J. JT. BILDFELL
FASTEIQNA5AI.I.
Unlon’Bank 5th Floor No.
Belnr hús og ióöir, og annaö þa** aö lát-
andi, UtYOgar peuingalAn o, fl.
Phone Maln 2685
Rebekka Guðmunds
dóttir dáin.
Jjá er ég kotn til Winnipeg fyrir
30 árum, kyntist ég þessari góðu
og aö mörgu leyti rrnkln konu, og
höfum viö öll þessi ár verið be/.tu
kunningjar.
ÍÉg ætla ekki að rita um æfi
hennar, að minsta kosti ekki aö
þessu sinhi. En ég ætla aö segja
lesendum Ileimskringlu draum,
sem mig dreymdi milli jóla og ný-
árs í vetur, og sem mér virðist
ljóslega sýna, að var nokkurskon-
ar boöskapur til mín um það, að
nú ætti Rebekka ekki langt eftir.
Ég var norður við Winnipeg
Beach um jólin í vetur hjá vinum
og vcnzlafólki, ásamt þremur
yngstu börnum mínum. Og nótt-
ina milli ]>ess 26. og 27. siðastlið-
inn des. dreymdi mig ‘þetta ;
Mér þótt að ég vera staddur í
fremur litlu húsi, sem var eitt
st.iigólf á hæð með háum kjallara
unáir. Ég sat í borðstofunni, sem
sneri á móti suðri og var að lesa
i bók. Ég vissi, að Rebekka sat í
stól á palli framan við húsið og
var að prjóna. En Sigríður dótt-
ir hennar var eitthvaö að starfa
niður í kjallara. Fleira fólk var
ekki í húsinu. Eg vissi í svefnin-
um, að það rann vatnsfall rétt
framan við húsið, og ég heyrði
straumniðinn þar sem ég var að
lesa. Ég heyrði Sigríði kalla :
Ilún móðir tnín féll í ána! Bjarg-
j íð henni! Bjargið henni! I gttðs
| nafni, bjargið henni! 1 guðs nafni
bjargið henni! Ég ikygði frá mér
I bókinni, sem ég var að lesa í.og
hljóp út uin bakdvrnar og fram
ineð ltlið ht'tssins, og sá ég þá, að
Sigríður hafði höfttðið út um
kjallaragluggann, sejn til suðurs
sneri. það rúnntt tárin tiiður eftir
kínnuni hentrar crg hún var auðsjá-
anlega hrædd og kallaði enn :! Ilún
móðir mín datt í ána! Austniá'nn,
j gttðs nafni reyndtt að hjarga
henni! Ég lét ekkf segja inér
þetta tvisvar, því ég var að hraða
fetð og ekki' langt að fara.
Ég kom að ánni, sem rann belj-
andi og fossandi fast ttpp að pail-
intim, er var fýrir framan liúsið
Áin var mjó, en vatnsmikil og
strautnhörð. En Rebekku sá ég
hvergi, itvorki á pall num fyrir
framan húsið né í vatninu. Ég
hljóp nú samt tneð stratimnum,
| sem rann í suðurátt, en hvergi sá
j íp líkið. Mér fanst það sjálfsagt,
að háöldruð kona, sem Rebekka
j var, mttndi fljótlega hafa drttknað
j í svoua vatnsfalli. Og ég hljóp svo
j hart sem mér var ttnt með ánni,
! bar til hún endaði. Og htin endaði
j þannig, aö það vortt raufar í jörö-
j ina, sem vatnið rann í gegntim.
j iíti þó fat, ég enga rauf séð svo
jstóra, að mannslikami gæti farið í
gegnum,
Mér þótti þetta kynlegt, að ég
jskyldi nti ekki finna líkið hér, og
j var að velta þessu í huga mímtm,
■ begar ég sá, ltvar tveir menn komu
j tir sömtt átt og ég hafði komið
j tir. þeir gengu hratt og bar fl jótt
I að ; Jteir höfðu sífta rektina hvor
| um öxl sér, og voru þær skeifu-
j mvndaðar að framan og af þeirri
i gerð, er notaöar eru alment til að
I
: grafíi með. Menn þessir vortt eftir
litliti aö dæma rúmlega þrítugir
! að ahiri, vel í meðailagi á hæð, eri
ihieldtir grannvaxnir. Báðir voru
j þeir .skegglausir, en skolbrúnir á
I hár. þeir virtnst hír ttm hil jafn
! gamlir og jafn háir vortt þeir. Bún-
jingur þeirra var alveg eins. j>eir
jvoru í mórattðum eða mtyldarlit-
tiðttm fötum, nýlegum að sjá cða
! alveg óhættum. “Suðvest"-liatta
* höfðu þeir á höfðum sér jafn lita
jfötunttm. En á fótutn höfðu ]>eir
stígvél, er náðtt í sokkaband. þeir
voru að ölltt leyti mjög líkir. þó
j var annar lítið eitt áreknari ttm
j herðar, og meö lið á ttiefi, en hinn
var réttnefjaður.
Ég sneri nú í áttina á móti
iþeitn, en var að eins húinn að
ganga fá spor, þegar 6g mætti
i þeim. þeir tóku nú rekurnar ítf
1 öxlum scr, og sá réttnefjaði sagði
já íslenzku : “Ilér skulu.m við
grafa”, og stakk ttm leið rektt
sinni í jörðina.
“Ilvaðan komið þið?” spttrði
“Við kommn frá
sagði sá rct-tneljaði.
BORGFIRÐINGAMÓTS-KYÆÐI
13. Febrúar 1913.
Minni íslands.
Að inmnast þín, ísland, er ariskylda barnanna þinna,
og ekkmt er Ijúfata’ en hugsa til ættstöðva sinna.
Vér góðn tneð samvizku getutr. ei skemtifund haldið
ef greiðum ei elskuðu fóstrunm þjóðetmsgjaldið.
Vort ástkæra landið, sem ljósmóðir okkar ert flestra,
þótt langt séum frá þér. og búum í.fjarlægð hér vestra,
Vér munum þtg ennþá, og aldregi munum þér gleyrna,
því eðlis- og lífstaug vor iótgróin hjá þér er heima.
Og hveit sem vér förum, og hvar sem vér erum á jörðu,
og hvað sern að mætiross lífsins í straumunum hörðu,
vér elskum þá staði, hvar áttum vér helgasta dóminn:
vort æskunnar saklevsi’ og vonanna sólfögru blómin,
Vérsendum þér hugskeyti hraðfleyg, f Ijósálfa myndum,
sem herskarar eldlegir birtist í ylþýðum vindum,
og svífi þá fiosttárum silfruðum himininn grætur,
til sofandi þjóðar í húmskugga miðsvetrar-nætur.
Sem draumboðar ljúfir þeir drúpi’ að hvers einstakl-
ings beði,
og dreifi’ inn í sál hveija franttíðarvonum og gleði,
með lifandi hugsjóna lífsafl til þjóðræktar starfa,
og logandi þrá, til að vinua þér eitthvað til þarfa.
Með hi essardi stormgusti hreinsi þeir andloít þitt spilta
sem hlaðið eródaun frá stjórnmála rembingnum trylta,
og sópi burt óeirðar illviðri? rykinu þétta,
svo átti sig fólkið að lokurn, og sjái hið rétta.
Ef gætum vér undrakraft gefið þeim óskboðum voruni,
vér glöð snérum öllurn til hags, þinna barnanna sporum.
En veikur er máttur, þó viljinn og hugur sé góður,
Og vonin sé einhver sá tryggasti viðlagasjóður.
Sá falinna lífskrafta frjóandi, geislar sem krýna,
hann faðmi þig að sér, sem riddarinn unnustu. sína
og geri hvern harðbala grænan, og melana slétta
með grasinu klæði, þar blómin og rósirnar spretfa.
Og fenjum og óræktárflóum og sönduin hann breyti,
í frjósama kornakra, sáðgarða’ og aldinareiti.
Og hlíðarnar fáklæddu fegfi með skógmöttli grænum,
en f jölbTeytta skjól-lunda reisi hjá sérhverjum bænurn.
Og hugvitsins starfsverur, hagar í Jistbrögðum sínum,
þér heini færi aflið úr strengjum og fossunurn þínum.
Þó ljái þeir þjóðinni Ijósið ög hitann og máttinn,
þeir leggja’ eigi niður sinn titrandi hljóðfærasláttinn.
En Ijóðanna, sagnanna. söngsins og listanna dísir,
í sálunnm kveiki þarin eldinn, sem bezt frá sér lýsir.
Þær svffi’ yfir bygö, eins ogsv^nir ineð vordagakliðinn
og syngi’ inn í þjóðina traustið og vonina’ og friðinn.
Hin síðasta óskin og æðsta vor bænin er þessi:
að alvaldur heimanna lífskraftog uppvöxt þinn blessi.
Að fólkinu lærist hið fyrsta þeim sannleik að trúa,
hvar friður og manndómur ríkir, þar sælt er að búa.
Þorskabítur.
Til dæmis : Agli óð á tungu lagði’ ’ann,
sein aðrir svanir hvergi komast nær.
Til dæmis: Þegar mestan sannleik sagði’
’ann
í sögum, lét hanti Snorra skrifa þær,
'I il dæmis : Þegar engilfegurð alla
hann einum léði, þá var Helga fædd.
TildæmiS : Líking gerði’ hann himna halla,
og Hvítársíða birtist skógi klædd.
Vor þjóð á styrk á stöðvum Eyfirðinga
og starf og þrek í bvgðum Rangæings,
og fögur Ijós um lendur Þingeyinga
og lít og táp um héruð Ísfirðings.
Við játum það um bústað allra — INGA
að eitthvað heilagt geymir Sdgan hans,
en óðal Mýramanna og Borgfirðinga
er meira — það er hjarta fósturlands.
Og það er vfst að meðan hjartað hreyfist
er heilsu, kratta, lífs og bata von.
Já, von um það að þjóð og tandi leyfist
að lífga sérhvern viljadauðan son,
og því skal reyna hjartaslög að herða
unz heitu blóði sérhver limur nær,
og rjóðar kmnar fóstru vorrar verða,
sem vorsins drottinn hefði snortið þær.
Sig. Jul. Jóhannesson.
Minni Borgarfjarðar.
Ef drottni mætturn við til synda segja,
við segðum að ’hann hefði stunduin gleymt
að vaka. —- Máske það sé bezt að þegja? —
nei, þögn er lýgi, fals í huga geymt ;
hann gleymdi löngum Ijóss og elds að gæta,
svo limi kól á vorri fósturjörð ;
hann vakti samt— um það er engin þræta -
með þúsund Jjós um ailan Borgarfjörð.
Minni Vestur-íslendinga.
Vaskleiks ykkar veruleg
vitnin eru sýniieg :
akurlöndin eins og haf
undir sólargeisla staf,
þau eru ung og efnissterk
íðjuhanda kraftaverk. —
. Sérhver ykkar bygging ber
— Bjálkakofinn horfinn er —
vott um hagsýut hyggjuvit,
happagjöldin tyrir strit.
Hingað vestur hugsað er
heima þegar slys að ber.
Þegar hjálpar þarf í neyð,
þá er hingað brautin greið.
Og þá byrði, eins og hún stóð,
axlað móts við heimaþjóð
hafið þið, og það var skylt —
þar var ekki málum spilt.
Ykkar hlýja hjartalag
hefir í sér vor og dag.
Altaf breikkar andans svið,
árdagsroða blasir við.
Avalt lægir ofstopann
einlægnin við sannleikann.
Skoðun, hvers sem helzt ’ann er,
hafi ’ún birtu yfir sér
sálarelds úr augum nianns
eða bros frá vörurn hans,
friðland á nú orðið þar,
áður þar sem dauðinn var.
Ykkar ná þau áhrif til
auðlegðar frá ljósi og yl.
í heimi þeim þar liggja lönd
Hka fyrir piógmanns hönd;
eru þar og iðjuveið
efni næg í húsagerð.
Þar á ungt og aukið lið
af þeim gömlu’ að taka við,
er ykkar stríð, um höpp og hag,
hverfur inn í sólarlag.
Kr. Stefánsson.
ekki dottið í ána og druknað! 1
sagöi ég með mestu geðshræringu
“En hvað ætlið þiö að gera
hér?” spurði ég.
“Grafa gröf fyrir líkið, sem er á
leiðinni hingað”, svaraði sá hinn
satni. Og fóru þeir nú báðir að
irrafa gröíina af mesta kappi, en
vaknaði.
Ég kveikti ljós og horfði á úrið
mitt, og vantaði það 10 mínútur í
2. En þá er ég horfði síðast á
það áður en ég sofnaði, var það
En ekki mun ég hafa sofnað fyr
en 15 mínútur eftir 1,
seinna.
Orauminn sagði ég inorguninn
eftir herra PTrlga Sturlusyni —
sem ég dvaldi hjá — og konu hans
sem er móöursystir barna minna ;
sönntleiöis Jóni Kernested lög-
regludómara, sem ]>ar á heima, og
svo æðimörgum hér í borginni ;
svo ekki er hægt fvrir neinn að
segja með sanni, að ég haft búið
I þetta tíl eftir að Rebekka var lið-
Winnipeg", (ið lík.
Hvað frásögnina snertir
ir Rebekku, og sagði kona mér,
.seirt nýlega hafði séð liana, að hún
væri frísk og við góða heilsu, og
byggi í “cottage” næst við biið
Gtiðmundar sonar síns, og Sig-
ríður dóttir hennar væri hjá benni,
en ekki lleira fólk. þetta hús ‘,(cot-
tasre), sem þær mæðgur bjuggu í,
lítur alveg út eins og það, er ég
sá í svefninum.
Já, og það var hún Rebekka,
gamla kunningjakonan mín, sem
mætti mér fyrst af öllum í öðru
lífi, þegar ég dó hérna um árið og
eða jafnvel var leita að helvíti. Ég hafði
lengi veriö vantrúaður á svo
tnargt, sem kirkj'an kendi ; en sízt
af öllti trúöi ég þ.ví, að gttð, sem
gæzkuríkur faðir, mundi láta syttd-
ir feðranna koma fram á börnun-
uin í þriðja og fjórða lið. Ég trúði
|jví ekki, að “undir eins og sálin
væri skilin við ltkamann, færi ht'tn
til eilífrar gleði eða eilífra kvala
eftir því sem maðurinn hafði til
unnið”. Engin endttrreisn! Engin
líkn eftir dauðann!
að frétta
líkfylgd
>aðan?"
i ferðinni”,
eru í henni?” spurði
“Hvað er
‘ þáð er
svaraði sá sami.
“Hverjir
1éy enn.
“Viö tókum ekki eftir neinttm,
nema henni gömlu Rebekku".
“Henni Rebekku! Er það víst
að þið sæuð hana?” hrópaði ég.
“Já, það er alveg víst, hún sat
á líkkistunni”.
get eg
saet með sanni, að ég er ekki i
vafa ttm neitt. Ekkert er í þoktt,
lieldur alt svo ljóst sem í vöktt
hefði gerst, og rcði ég sjálfur
A. S. BAKDAL
Selur lfkkistnr og annast nm ntfarir. Allnr
útbánHCur sá bezti. Knfremur s''lur haun
allskonar mmnisvaröa og J^gst^ina.
843 SHERBRCOKE STREET
Phone Garry 2152
er alt í efa, og við vitum þar ekk-
ert um ; og það er líka be/.t.
þessir náungar, sem þykjast
vera svo vitrir, að þeir geti frætt
aðra um það, hvað við tekur eftir
dauðann, eru sárpínandi heimsk-
ingjar. það er alt og sumt.
Winnipeg, 9. febr. 1913.
S. J. Austmann.
KENNaRA VANTAR.
við barnaskólann að Reykjavík P.
O. fyrir 4 mánaða kenslu, sem
byrji 1. marz til júnímánaðarloka
1913. TJmsækjendur tiltaki menta-
stig og kaupupphæð. Tilboð send-
ist til undirskrifaðs fyrir seitiasta
febrúar.
Reykjavík, Man., . jan. 1913.
Kristiun Goodman,
Sec’y-Treas.
KENNARA VANTAR
við Geysir-skóla, nr. 776, frá 1.
marz til 30. júní 1913. Kennari til-
taki kaup og mentastig. Tilboð-
um verðttr veitt móttaka af und-
irrituðum til 15. febr. 1913.
Geysir, 20. jan. 1913.
Jón Pálsson,
Sec’y-Treas.
KENNARA VANTAR
fyrir Thor School, Nr. 1430. Kensl-
an frá 1. apríl til 1. desembier 1913
Umsækjendur sendi tilboð sín til
undirskrifaðs fyrir 20. marz og til-
greini þar kaup það, sem hann eða
ltana vantar. •
Brú P.O., 22. jan. 1913.
Edvald Ólafsson.
Sec’y-l’reas.
Borgið Heimskringlu
Eru liinir stærstu og hezt
kunnu húsgagnasalar í Canacla
CÓLFDÚKAR og
GÓLFTEPPI,
TJÖLD og
FORHENGI,
Marg fjölbreyttar.
KOMIÐ FÐA SKRTFIÐ:
CÁNADA FliRNITURE MFC CO.
W I MH.fi
HESTHÚS.
IIESTAR ALDIR, SELDIR
OG LEIGÐIK.
Leigjendur sóktir og keyrðir
1 þangað seni ]>eir öska.
Eg hefi beztu keyrslutnenn.
E. IRVINE, Eigandi
5-8-12
432 NOTKE DAME AVE.
SÍMI GARRY 3308
í T0MSTUNDUNUM
En nú var é.g orðinit að andlegri
vertt, og varð mér fyrst af öllu að
fara af stað og leita að víti. Og
eins og ég sagði, varð Rebekka
f}rrsta veran, sem cg mætti og
JÍ>AÐ ER SAGT, AÐ MARGT
megi gera sér og sfnum til göðs
og nytsemds, f tómstundunum. Og
| það er rétt. Sumir eyða öllttm
sínttm lómstundum til að skemta
sér; en aftttr aðrir til hins betra
að læta ýmislegt sjálfum sér til
jgagns í lífinu. Með þvf að eyða
[ fáum mfnútum, 1 tómstundum, til
I að ekrifa til HEIMSKRINGLU
og gerast kaupandi hennar, gerið
| þér ómetanlegt gagn, — þess fleiri
sem kaupa þess lengnr litir fs-
lenzkan Vestanhafs.
dratiminn þannig, að Rebekka ætti fullvissaði mig ttm, að hvorki væri
ekki langt eftir. til ltimnaríki né helvíti. Lífið hinu-
Aðrir httgðti þetta vera fvrir megin var alt öðruvísi. Frá þessu
veikindum fólks hennar, og enn'cr nákvæmlega sagt í drattmi mín-
aðrir, að þetta væri marklaust um eftir dauðann.
ruirl, eins og allir aðrir draumar. j Skyldi það fá að rætast, að
það fyrsta sem ég gerði, þegar j Rebekka Guðmundsdóttir verði
er ég kom í borgina norðan frá | fvrst til að mæta mér ? Eða skyldi
“Lof sé guði! Hún hefir þá * Winnipeg Beach, var að spyrja eft- nokkurt líf vera hér eftir ? þetta
Þarítu að hafa eitt-
hvað til að lesa?
Hvcr sá scm vill fá sér
eitthvaD nýfct aö le.«a í
iiverri vikn,fet i aö frorasfc
kanpandi lleimskringlu.
— Hún færir leseDdum
'luurn ýmiskonar nýjnn
fróöleik 52 sinnum á ári
fyrir aöcÍDS $2.00. Viltu
ekki vera meO!
™! D0M1NI0N BANK
llorni Notre Damc og Shcrbrookc Str.
Höfuðstóll uppb. $4,70(',000.00
Varasjðður - - $5,700,<'0n.i)()
Allar eignir - - £70,000,000.00
Vér óskum eftir viðskifttt”t verz-
lunar iiianna ok ábyreumst atf tefa
peitu fullnsBRju. jSparisjóAsdeild vor
er sú stærsta seiu nokflur b„nki
hefir 1 bortí i ii ni.
Ibúendtir þf'ssa hlutá horirariiin-
ar óska að slíifta vió stofnun sem
i eir vita að er Rlgerlej’a tryjjg.
Nafn vort. er full rygcitut ó'i"l -
leika, ByrjiA spaii iiinWtr fyrir
sjálfa yður, kouu yðar ott börn.
C. M. DENIS0N, ráðsmaður.
I*lione <4ni*ry 3 1 5 O