Heimskringla - 20.02.1913, Blaðsíða 6

6. BLS' WTNNIPEG, 20. FEBR. 1913.
HEIMSKKINItL/*
MARKET HOTEL
146 Princess St.
á móti markaOunn>
P. O'CONNELL. elgaadl. W1NN1PE«
Beztu vínföufc tindlar og aöhlyuniníf
gM. lsleuzkur veitiutfamaöur N.
Halldórssoo, leiöbeinir lslendiugum.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OGVINDLAE.
VÍNVEITAKI T.H.FRASKR,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, E/gandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
S4m;sta Billiard Hall ( NorövesturlaudiuD
Tlu Pool-bnrö.—Aiskouar v(n og víndlec
Gtatin< og fwöi: $1.00 á dag og þar yfir
Leunon A liobu
Rfgeudor
Hafið þér hósfíögn til sölu
The Starlight Furniture Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notre Dame Ave.
Sfmi (larry 3884
A. H. NOYES
kjOtsau
Cor, Sargcnt & lleverley
Nýjar og tilreiddar i-jöt teaundir
íisknr, fuglar og pylsttr o.fl.
SIMI SHERB. 2272
13-12-12
/rj^vsrjMrsWB^
' DOMINÍON
HOTEL
523 MAINST.WINN l l‘E(í
Björn B. Halhlórsson,
eigandi.
TALSÍMI 1131
BIFREID FYRIR GESTT.
Dagsfœði $l.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina oa
mynmstöflur og legstaða
grimlur. Kostnaðar ftætlanir
gerðar nm innanhús tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEG
PHONE MAIN 4422
0-12-12
Olboga-barnið.
Ilerra ritstj. Ilkr.
þaö Htur helzt iit fyrir, að
Ilkr. sé olbogabarn okkar I/cslte-
búa, því nú um nálægt árlangt
tímabil, hefir ekki sést lina liéðan
á ritfleti þinum. Dettur mér því í
hug, að heilsa upp á þig, reyna
umburðarlyndi þitt og senda þér
fáeinar línur, — trevstandi því að
þú og lesendur þínir virði mér á
betri veg. Engar fréttir lvefi ég þó
að færa þér. Við lifum hér í Gózen-
, andsplássi friðar og eindrægnis.
En hel/.t mætti þó geta um slæmia
útkomu á landsafurðum bænda hér
alment í þessu fylki, sem orsakað-
ist af svo framúrskarandi votviðra
tíð sl. sumar. ]»aö var ekki frítt
íyrir að menn héhlu að Nóallóð
nr. 2 væri á ferðinni, og má ó-
hætt fullyrða, að efnahagur manna
vfirleitt hafi gengið til þtirðar
og jafnvel í áttirnar nio r ö u r og
n i ð u r. Ilaustmánuðirnir nóvem-
ber og desember liðu ]>ó af nátt-
úrunnar hálfu inn í tímanna tal
með ttnaðsríkri veðurblíðu, sem
kom sér vel fvrir þreskingu, sem
einnig gekk seint. Aftur hefir janú-
ar ]>essa árs, það sem af honum
er, hóstað bæði hart og kalt á
menn og málleysingja, og er sá ó-
Fagnaður og nepjtiskapur alt' aö
kenna áhrifum hins alkunna hitans
hatara, Norðra Jötuns.
Hvað heilsufari viðvíkur, þá
hafa margir liér á stóru svæði
orðið meira og minna lasnir og
jafnvel töltivert veikir af ]>essari
íilþektu kvefsýki, sem hefir flogið
hér um alt eins og engisprettan á
Kgyptalandi, Egyptalands-plágan á
tíð Faraós. ]>ó hafa engir dáið úr
þeim kvilla. J>etta og því um likt
muntu nú kalla þttnnar fréttir, en
tjalda verður þvi, sem til er, og
verður þú viö það að una, þvi
andlega ástandiö finst mér hljóta
að vera í nánu sambandi við fjár-
mála ástandið ; því þegar vonirn-
ar bregðast, ]>á verða nienn “mes-
mereraðir" andlegum dofa, og
menn líta með svartsýni á fram-
tíðina.
En til þess nú aö gera ofurlitla
bragarbót, og ba'ta tfpp þær Fnur
sem komnar eru, ]>á vil 6g segja
þér ofurstutta ferðasögu. Já, hún
verður stutt en bjartsýn.
Ilátíð er til heilla bezt. Á nýárs-
dag 1913 tók 6g mér orlofstúr eft-
ir gömlum sið, með orlofsgjaíir.
Nei, bara eítir nútíðarsið, meö alls
ekki neitt. Eg íór keyrandi með
klár, sem heitir C.P.R., og se-m
llestar sveitir heimsins ]>ekkja. —
J»ykt var loft og þrungið snjó,
enda talsvert snjóíall allaií dag-
inn. J>egar til Mozart kom, vagn-
stöð sem ég skildi viö klárinti, var
svo mikjl voðafönn, að engir vegir
sáust, svo ég átti fult í fangi með
að rata inilu vegar, þangað, sern
íerðiuni var lieitiö, til góðkunn-
iugja míns Arna Jónssohar, sem
inargir kalla “Arna írá Brandon”.
En af því ég hafði í ungdæmi mínu
lært eftirfylgjandi leiðarvísis vísu,
í villu vcðri, þessa : “Kristur
minn sem kyntir leið Kalper ba-ði
og Meþkior, Balthas arfa brautin
greið bentí alt í hvert eitt spor”.
]»rjú síðustu nöfnin eru nöfu vitr-
inganna, sem sagan segir að Iler-
ódes hafi sent eftir tilvisun stjörn-
unnar til að leita að barninu i
farjötum Betlehems fyrir 1913 ár-
um síðán ; og af því ég hafði liálf-
gerða trú á leiðsöguafli vísu þess-
arar, ]>á stagaðist ég 4 henni
þangað til ég sá pyramidinn hans
Arna Jónssonar, sem vóru upp-
reistar 20 feta langar viðarrenglur
skamt frá húsi haiis. En þegar , ég
kom þangað heim, þá lá við sjá'ift
að ég þekti mig ekki, sem oft á
séð stað fyrir þeim mönnum, sem
vaðíX í villu og svíma umivegi þá
som fara skal, en ]>ó mest ai
stórri timburhlööu og fjósi, sem
þar var komin, 65 £et á lengd og
35 £et á breidd, ásamt íleiri timb-
iirbt’ggingum, sem þar voru ná-
lægt ; en “logga”-fjósin, sem ég
sá þar fyrir ári síðan, voru öll á
burtu. En m-eð þvi að ég er stál-
minnugur, þá þekti ég iveruhúsið,
og þangað hélt ég heim. Ekki við-
hafði ég ]»á borga og ’bæja hæ-
versku, að berja á hurðina, n-ei, ég
fór rakl-eiöis inti, og vrh þar vin-
um að íagna, enda var mér fagn-
að sem vin. Og dvaldi ég hjá Jxim
hjóimm allan nýársdaginn og nótt-
ina i góðu vfirlæti.
I'.kki vil ég staöhæfa það, að
vinur minn Á. J. sé fjölkunnugur,
en fjölfróður er hann, og það er
mín skoðuii, að þar sé eitt liið
mesta bókah-ei-mili, sem til er í
þessari bj’gð, því hvar sem augað
lítur eru bæöi skápar og hillur
fullar af bókum.
Tá, A. J. helir blessast búskapur-
iim þarna á landi sínu í 6 ár. —
Ilann á nú 30 nautgripi, unga og
gamla, 9 hross (af þeim eru þrjti
hestapör tam-in), 150 ltænsi og svo
nokkur svín, — J>au hjón eiga tvo
iippkonina syni, sem eru hjá þeim,
einhverjir hinir dugl-egustu vinnu-'
jötnar, sem um er að ræða ; og
hafa þeir íeðgar sitt heimilisréttar-
landið hver, öll samanliggjandi.
J>ar að auki á Árni land, sem hann
keypti fyrir tveimur árum. Arni
er r-eglumaður, framsýnn og hag-
synn, svo eru og synir hans.
I>etta skrifa ég til að sýna og
sanna, hvað fá má tir efni þvi sem
hvílir í skauti jarðarinnar hér í
(anada, sé vel og forsjálega á-
halcliö. Og geta min er þaö, að
vinur minn Á.J. sé skuldlaiis eða
skuldlítill, og er það fallegt
blómabú hjá honum eftir svo
stuttan tíma.
J>á ætla ég að víkja mér aö öðru
efni um fáein augnahlik, því brevt-
ing cr til batnaðar sé ]>að í rétta
átt.
I>að var föstudaginii 24. jan. ]».
á., að stofna skyldi til blóts, eða
átveizlu samsætis hér á Les’ie. —
Dagurinrt rann upp dýr og fagtir,
sólin brauzt frant úr fránti skvi,
fegurð vcraldar lýstist <»11. J>ó var
öðru hvoru þrungið loft af þoku
og kafaldsfjúki, en fremnr milt
veður, og íná hér segja, að “gefur
hverjum eins og hann er góðtir
til”, því veðrið fór dagbatnandi.
Um hádegisbiliö kom ég sem um-
sjón-armaður (janitor) fundarhúss
bæjarins iiin í það, og var þar
gauragangur aíl-mikill, smiðir að
setja upp borð og l>ekki. Kveníé-
lagskonurnar isk-nzku — já, ég
skvldi nú segja það —, þær voru
ekki einu sitini á þotum, heldur á
harða hlaupi, ineð fult fangið af
diskum og döllum, kúífullum af
hangikjöti, súrum sviðttm, rúllu-
pilsu og liörðum fiski og brauð-
'me-ti af ót-eljandi sortum. Klukkan
milli 5 og 0 sáust enn engin rnerki
til mannakomu ; en kl. 7 komu
sleðar í tvlftatali, sem fjaðradrífa
úr öllttm áttum, og fyltu fundar-
hús bæjarins 4 svipstundu. Og með
]»ví ég er af öllum, sem til mín
þekkja, álitinn sannsögull maður,
i»a mun ég segja, að þar haíi verið
samankomið tim 250 manns.
Nú þegar búið var að bása sig
niður sem sæ.ti 1-eyföu, þá bauð
forseti samkomunnar W. II. Paul-
son gestina velkomna með tilvöjd-
um orðum og fyndni, eins og lion-
um er lagið. Að lýsa þe-im að-
gangi, sem þ-ar var sýndur við
krásir, g.eri ég ekki, og gef það á-
lit til þeirra af ykkur, lieiðruðu
lesendur, sem einhvern-tíma á æf-
inni hafið verið svangir ; enda leit
út fyrir, að sitmir h-eíðu ekki
bragðað mat í sl. 3 daga. En hv-e
mikið, sem borðað var, þ-á sýndist
sem m-atarforðabúr kvenfélagsins
væri ótæmandi.
Nú með því að íorseti sá, að
sumir höfðu svokallaða kongamál-
tíð, þá sá hann sér ei annað
vænna, en að byrja á skemti-
skránni, og voru til liennar rnarg-
ir kallaðir en fáir útvaldir. Fyrir
minni íslands talaöi Baldur Jóns-
son ; fyrir minni Viestur-lsl-endinga
kandídat Ásm. Gtiðmundsson ;
hann kvað vera líkt ástatt fyrir
sér og Skaða (sjá Eddu), þegar
Iiún átti að velja sér mannsefni
eftir útliti fótanna, sem stóðu út-
undan tjaldskörinni. Hann kvaðst
enn ekki hafa séð nenia fæturnar
af Vestur-lslendin-gum, eti þó litu
þær mjög myndarlega út. Fyrir
ininni bygðarinnar tal-aði Dr. S.
J. Jakobsson frá Dulutli. Allir
þessir vinir töluðu af sinni beztu
dó-mgreind, en margar íslenzkar
ra'ður hefi ég heyrt betri við sams
konar tækifæri hér í Leslie. Ötal
lleiri voru kallaðir upp á ræðu-
pallinn, eftir velþóknan forseta.
Flestir kváðu viö þann sam-a ton,
að þeir væru hel’.t til m-ettir og
fæðan mundi hafa stigið þeim til
liöfttðsins og ltugsanaíæri þeirra
þvi mjög á reyki. Einn meðal
þeirra, sem var kallaður upp, var
Bjariii Júlítis frá Winnipeg ; ítann
mintist með fögrum oröttm á end-
iirminningar æskuáranna og æsku-
stöðvarnar allra þeirra, sem fædd-
ir voru á Fróni; hann kvað nú
vera ta'kiíæri að minnast þess sem
ógleyinanlegs arfs, sem við ættum
frá fööurlandiiiu ; tala hans var
stutt, en skipuleg og viðkvæm, og
Iieíir hlotið' að snerta liina ltelgu
streiigi föðurlaudsástar allra viö-
staddra.
Ilornleikarafiokkur “Keslie Band’
skemti öðru hverju, sem stjórnað
var af tingti-m Islenditigi, Guðm.
O. Goodmanson ; og það er mín
skoðtin, að ef honu-m endist aldttr
til, og hann ekki legst í leti og ó-
mensku, sem ég trauðla trúi, því
pilturinn er framúrskarandi nám-
lús og hann gæddttr þeirn hæfileik-
um, — að hann ætti að geta orð-
ið próíessor í söngfræði áður en
mörg ár líöa ; og eigum við þar í
áændum heiðarkgan m-erkishera ís-
lenzku þjjójðarinnar í framtíðinni.
Ilann-var ekki búinn að v-era n-e-ma
mánuð hér í ivrra, ]>eg-ar liann tók
við stjórn hornleikarafiokksins. —
Páll Magnússón og svnir hans 2
erti í ílokki þcssum ; liitt eru ensk-
ir, 6 að tölu.
Að skemtiskránni allokinni voru
sannarlega sýnd handatilþrif, að
ryöja boröu.m og bekkju.m burtu,
og farið að dansa, er liélst til kl.
6 að morgni.
Samkoma þessi var ein hin feg-
ursta að siðprýði og st-jórn, því
engin vindrykkja var þar um hönd
liöfð, og mtm hennar lengi minst
verða.
Með heillaóskum til allra og
blessunarríkt komandi ár.
læsli-e, jan. 27., 1913.
I/. Árnason.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
J»etta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viðurkenn-
iitgu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður -- eru hin
eðlílegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til að setjast hér í
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu t
Happasælu Manitoba.
SkrifiÖ eftir frekari upplýsingum til :
JOS. BUUKF, Tndnntrial Bureau, Winnipeg, Manituba.
JAS. UABTNEY, 77 York Street, Toronto, Ontario.
J. E. TENNANT. Gretna, Manitoba.
W. IV. UNSWOItTII Emertion, Manitoba;
S. A BEDF0RD.
Deputg Minnister of Agriculiure,
Winnipeg, Manitoba.
Meö þvl aö biöja fefiniega um
‘T.L. CIGA H,” t>á ertu viss aö
fA áKtstan viudil.
(CNION MADE)
Wentern Cigor
Thotnas Lee, eieandi WinnnipeK
\/irlTUR MAÐUR er vaikár með að diekka ein-
* göDgu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
DREWRY’S REDWOOD LflGER
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann.
«
:
*
«*
:
:
| E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. |
Rafmagns
Viðgerðir
Í1 jótt og, hap, lega gcrðai’
Ef Ijósvírar yðar eru f ólagi, símið
GARRY 4108
Eða ef þér óskið breytinga eða ný
tœJci sett inn, þá reynið oss.
Yór getnm fnllnægt yðnr.
H. P. ELECTRIC,
TTMl Nlierbrouke WIY.MI’Ef
TAJjS. G 4108
Sigrún M. Baldwinson
^TEACHER 0F PIAN0 ;
727 Sherbrooke St. PhoneG. 2414
að þnð bom-
, arsigaðang.
^Ly lýsa í Heim-
VÍSt skringln !
I) o 1 o r e s 95
en í þetta sinn lét ég hana vera fjarverandi í hlífðar-
skvni við yður’.
‘Get ég fengið annan fatnað á meðan?’ spurði
Kussell.
‘Já, ég hefi snotran klæðnað lianda yður’.
‘Ég sé hann ekki’.
‘Hann er í næsta herbcrgi’.
Russell var í afar vondu skapi, en foringinn sat
brosandi, eins og hann hefði engan tilgang með þess-
ari rannsókn.
‘Flýtið þér yður nú', sagði hann.
það var ekkert undanLæri. ITann var í valdi
þessa manns og varð að hlýða.
Svo tók hann a-f sér hálsknýtið og hálslíniÖ, eins
og hann væri að búa hálsinn undir exi böðulsins.
‘Flýtið }>ér yður nú’, sagði foringinn, ‘ég get ekki
verið hér nema fáar mínútur, og ef þér getið ekki
skift um fatnað í na'rveru minni, sendi ég hingað 12
m-enn til að hjálpa yður til þess’. i
‘Verð ég að gera það?’ spurði aumingja karlinn.
‘Auðvitað. J>etta er einskis vert’.
Russell stundi, fór úr frakkanum og leit svo
bænaratigum til foringjans, sem benti honum að halda
áfram.
‘Flýtið ]>ér yður nú', sagði hann-, ‘{xt hafið má-
ske saiimað einhverja verðmæta, inuni bak við fóðrið;
við höfuiVi oft fundið margt fémætt á þeim stað’.
‘En ég liefi ekkert falið í fatnaði mínum’.
’Já, þér segið ]>að, og ég er liklcga neyddur til
að trúa vður. lín ég ætla nú að segja yður nokkuð.
% stóð fyrir utan herbergisdyrnar yðar í gærkveldi
og lieyrði á tal ykkar Rivers. J>ér vitið, hvað ]x-r
sögðuð við hann og hvaö hann sagði við yður. J>ér
mintust eitthvað á, að ]>ér hefðuð 30,000 punda ríkis-
skuldabréf í vörzlum yðar, sem |>ér vilduð fela, og
Rivers gaf yður það ráð, að sauma þau inn í fötin.
96 Sögusafn Heimskringlu
5Iér er ógeöfelt að standa á hleri, en þegar maður
hevrir anttað eins og ]>etta, getur maður naumast
varist því. Og ]>ess vegna ætla ég nú að rannsaka
klæönað yðar, herlxrgi, koffort og alt sem }>ér hafið.
]>ér þttrfið ekkcrt að segja, ég get fesið alt á andliti
vðar. Ég býst við, að ]>ér viljið ekki láta mig fá
]>eningana, en ég hætti ekki við að leita fyr cn é-g
finn þá’.
J>að var se-m eldingu hefði slegið niður við fætur
Russells, svo agndofa var hann. Eina huggtinin var,
að skeð gæti, að skuldabréfin fyndust ekki. Aö tala
var gagnslaust.
Loks var Russell kominn úr öllum fötunum og
stóð nú skjálfandi og kengboginn á steingólfinu.
‘Nú megið ]x'r fara þarna inn’, sagði for-inginn,
‘ég kem líka’.
Russell gekk í þá átt, sem honum var bent ; en
foringinn böglaðí fötum ltans saman og gekk á eítir
honum. þegar Russell kom inn í herbergið, sá ltann
ílíkur nokkrar liggja þar á bekk einum. þær voru
nýlegar, og þegar hann tók þær upp, sá hann að það
var hermanna einkennisbúningtir með all-mikltt gttll-
stássi.
‘þarna’, sagöi foringinn, ‘þennan klæðnað átti
vinur mimi, sem ég kyntist fyrir mánuði siðan.
Hann skildi ]»att eftir þarna og fór burt í öðrum föt-
um, eins og 6g tel víst að þér farið burt í þessum,
en skiljiö yðar eftir. Eigandi þessa klæðnaðar var
vnrhershöfðingi, og hann bölvaði líka svo mikið og
hát-t, að ég hefi aldréi hevrt annað eins’.
Russell fór nú í fötin, sem voru af beztu tegund,
skrýdd axlaskúfum og gullskrautsaumtiðum snúrum
og borðum. FIna]>par og keðjur með ljómandi gljáa.
Hattiir með fjöldamörgum skrautfjöðrum, skrautlegt
sverð í svo fallegti belti, að það heíði hæft konungi.
Russell var hinn ánægðasti, einkum yfir efninu í föt-
D o 1 o r e s 97
tinum, seni,skraddara-náttúran kom lionu-m til að
strjúka höndunum um upp og ofau. J>-egar hann var
komiun í fötin, stóð liann þar hnakkabrattur og
keipréttur.
‘J»ér tnegið vcra mér þakklátur fyrir þennan
fatnaö’, sagði foringinn. ‘J>ér lítið út eins og lier-
togiun frá W-ellington. Fötin fara yður snildarlega
vel, og sverðið, þér verðið að spenna beltið um yður
svo alt sé fullkomið’.
það var með sjáanlegri gleði, að Russell spenti
lxltiö titn ,sig. Foringinn fékk hann til að ganga aft-
nr og fratn um gólfið, og dáðist svo mjög að karl-
mensktt ltans og tíguleik, að Rttssell gleymdi alger-
lega að liann var fangi og átti á hættu að missa
peninga.
Foringinn bjóst nú til að fara, benti á klæðnað
Russells, sem hann hafði ltaldið ttndir hendi sér, og
sagði :
‘J>að verður erfitt, að eiga við þessi föt’.
‘Flvers vegna?’ spurði Russell.
‘það cr ég sem verð að rannsaka þau’, svaraði
foritiginn. ‘Við erutn vanir, að rannsaka klæðnað á
]»ann hátt, að stinga títuprjónum í gegnum hann all-
staðar, en í þesstt tilfelli ertt 30,000 pund einhvers-
staðar falin, svo ég verð að spretta þei-m í sundur
ögn fyrir ögn ; en í þessari borg er enginn, sem get-
ur sattmað þau saman aftur, og því segi ég það, að
þér vcrðið að skoða einkennisbúninginn sem yðar eig-
in eign, þegar þér farið, sem ég vona aö v-erði bráð-
um. J>etta herbergi megið þér hafa út af fyrir yður;
í dag skoða ég fötin og á morgttn hitt herbergið’.—
Að þesstt sögðu fór haim út og læsti dyrttnttm.
98 Sögttsafn Heimskringlu
16. KAPÍTULI.
Rttssell heimsækir þenna glaða
k o n u n g.
Kvöld þess dags undraðist Russell yfir því, að
liaitn fékk bréf. Ilann opnaði það og las ]>essi orð á
ensktt :
‘Konunginttm þóknast af sinni mildi að
‘að veita lávarði Russell móttöku í kveld’.
J>etta var skrifað á vanalegan bréfpappír og ekk-
ert nafn tindir. Maðttrinn, setn kom með það, sagðf
ekki eitt orð.
J>egar Russell var búinn að lesa bréfið, vissi hann
ekki, hvaðan á sig stóð veðrið. Hver er kongurinn?
Hver er lávarðttr Russell?. Eftir langa og ítarlega
ttmhugsun komst liann að ]>eirri n-iðurstöðti, að liann
væri sjálfur lávarður Rtissell, hinn nafnkunni enski
stjórnmálamaður. J»etta var að sönnu misgáningur,
en eðlil-egur sa-mt, því ai umgengni sinni við höfðiugj-
ana sem skraddari, hlaut hann að hafa tileinkað sér
æðri lífsskoöuii, málfæri og fra-mkomu. A'ð því er
persónttlega eiginleika snerti, fanst honum hann
standa ofar en lávarðttr Jolm Rttssell. þ-etta alt f
sambandi við nafnið, hafði vakið þá imyndun hjá
Karlistunum, að hann væri enskttr lávarður.
En konungurinn, ltver var hann ? Loks komst
hann að þeirri niðurstöðti, að það hlyti að vera
Don Carlos sjálfur, sem hann ætti nú að mæta
framini fyrir.
J>rátt fyrir margra ára umgengni við höfðingja
Englands, kvoið hann samt fvrir að eiga nú að mæta