Heimskringla - 13.11.1913, Blaðsíða 4

BLS. 4
WINNIPEG, 13. NÖV. 1913,
HEIUSEKINGC’/G
TYl c 1/ -r»i f-» O Blöndal, báöir góöglaöir, reyua
sír þar í mölinni í jramla tvi-
Pnblished every Thnrsday by
The Viking Press Ltd., (Inc.)
Stjómarnefnd;
H. Marino Hannesson, forspti
Hannes Petursson, vara-forscti
J. H. Skaptason, skrifari-féhirPir
Verö blaósins f Canada og Handar
12.00 nm áriö (fyrir fram bor<ra0).
Bent til Islands $2.00 (fyrir fram
borr«ft).
Allar borganir sendist á skrifstofu
blaósins. Póst eöa Háuka ávísanir stýl-
jst til The Viking Press Ltd.
RÖGNV. PÉTURSSON
E d it o r
P. S. PALSSON,
Advertising Manager,
fTalsimi : Sherbrookc 3105.
Offlce:
729 Sherbrooke Street, Winoipeg
BOX 3171. Talsimi Oarry 4110.
Stephán G. Stephánsson
sextugur.
sönenum” við ‘‘Sá ljósi dagtír liÖ-
inn er". Jón átti ‘‘tenórinn” og
gat svo valið lagiö, sem er næst-
um ókleyít fyrir íslenzka ‘‘bass-
ann”, sem Bensi hefir, af því kana
þarf aö “fara upp” á seinustu
hendingtinni, en þar stígur tenór-
inn sjálfur hæst og upp fyrir allar
hellur. En það var nú samt
það setn skemtilegast og menni-
legast var á “Króknmn” í það
sinn, að undanteknum nokkrum
hestum”.
“A Húsavík kom ég aldrei. þar
býr “Hulda" og kveður um vík
! sína :
“Kinnar fjöllin bylgju blá, und
bjartri mjöll,
Skjálfa öll í öldngljá, sem álfa
höll.----------
Hér er frítt, þó skorti skóg, og
skjól sé lítt,
Kveldskin hlýtt og hitgrúm nóg,
við hafið vítt”. —
óráðið er, hvar teljast rnegi. En
þar er hann ekki dæmdur rétt. Ef
hann er seinn til þess, að krefjast
reikningsskapar, þá er það af
vorkunnsemi hans við lifið._ Hann
vill heldur skrifa syndirnar í sand-
inn, en kasta steininum, treyst-
andi því, þó betrunin sé með öllu
óvís, þá sé þó miskunnsemin
mannúðleg.
Bókmentaskoðun ltans er bæði
santtorjörn og djúpsæ. í bréfi segir
hann á einum stað : “íslenzkár
sögur og leikrit eru enn ekki nema
bergmál utan úr heimi. Að eins
ljóðagjörðin ein ttpprunaleg með
köflum. Islenzkar bókmentir fá
aldrei þann orðstír, sem þær eiga
aí kærum þeim, er bornar voru á
Hringinn, og ba:r eru svo Ijótar,
að ekki skyldi það undra neinn, þó
núverandi leiðtogi Hringsins.Char-
les F. Murphy, og margir af að-
stoöarmönnum hatts, íæru sömu
leiðitta og Tweed — í tukthúsið.
Orsakirnar til hrakfara Hrtngs-
ins að þessu sinni eru margar.
Fyrst sú, að allir stjórnmálaflokk-
ar New York boro-ar, gerðu nú
battdalag gegn hottum ; en þar
næst er William Sulzer orsökin.
Hringurinn sagði Sulzer stríð á
hendur, vegna þess hann vildi ekki
sem ríkisstjóri vera viljalaust
verkfæri í höndum Murphys og
dilka hans. Sulzer varð að þvi
sinni að lúta í lægra haldi, o'
missa ríkisstjóraembættið ; en
hann var ekki af baki dottinn fyr-
jskilið, fyrr en þær verða heima-ir Það- Hann haföi nokkru aður
, ,, ... látiö í kvrþey rannsaka ýmislegt,
fæddar og uppaldar. þessi aðflutti . - r í ,... „ . **
*• v er honum þotti grunsamlegt
áburður verður aldrei annað ett
laglegir fjóshaugar, danskir og
brezkir, norskir 'og þýzkir. Svo
rótgróin er þessi aðdráttarvenja
----—“Neil’ ég kemst ekki,
gjörðum Hringsins, og hafði a
þann hátt fengið mikilsverðar
upplýsingar, er voru skæð vopn á
Hringinn. Ekki var hann fyr leyst-
. ur frá ríkisstjóraembættinu, en
orðtn, að ef sumtr ntdomendur hafln ,ét alíar rþær kærur dynj t
þykjast sjá eitthvað nýstárlegt, j yflr Tammany, sem hann hafði
hjá einhverjum, þá er hann borinn i safnað yottum að, og frá þeirri
saman við hálfa tylft ólíkra út- i stundu byrjaði sá grimmasti hild
Iendra höfunda, sem hann haft I arleikur, sem nokkru sinni hefir
kannske þessa fyrirmynd frá, og' ve"ð haður a pólitislmm vígvelli
1 New York rtkt. Sulzer hefir lengt
Tala vor íslendinga hér vestra J
er eigi stór, en vér erum svo yfir-!
Jætissamir, að vér teljum hvern ; eT1 hið að heilsa!
einasta þeirra ma.m; svo vérsegj-; „sko> mannsæfin kvaö hafa
um : Islendingar hér vestra eru ,enKst . liöugar tvær síöustu ald. __________________________
uin 35,000 manns. Talan er, ef til -r^ sem svarar 15 til 20, lögðum sem hann hYnni að hafa lesið, en ver;g átrúnaöargoð New York
viB, ekki alveg nákvæm, en það ; vig eiu hundrað (15—20 prósent). hefir aldrel- Svo vanir virðast mantta, og þó hann sé að mörgu
scm til kann að vanta, bætist upp prdssar iafnvel náð b ir í 27 Gg í Þesslr listamenn við að bjarga sér ; leyti breiskur, ]>á voru allir þess
með-bví að sumir mælast all-vel i, ‘ . , svona, að ritdómendurnir geta meðvitandi, að þeir, sem honum
mcö þvt, aö sumtr mælast ati vet. kommr langt að vera odauðlegtr! , ’ .. h höfð.t steypt írá völdum, vortt
Stóntíennatala í svo smánm hóp Þe£ar svo er komið, lætur maÖur ^ u Se 1 n< ( * marjrfalt saurugri en hann. Að
er eðlilega ekki stór. þó eigum vér lfSa írá- 40—50 ár milli heimferða. | Að ^tephán hlaut að eyða æsku hefna h^ns, var efst í huga
nokkra. ef þeir tilhevrðu ensku- Annars yrði það kallaÖ bæja-ráp. vngri árutní gegndarlausu margra, en _að sjálfsögöu hefir
mælandi bióðinni er taldir mvndi Þnf sem altaf er nógur tíminn fyr- j stritl, verður jafnan skaði, er bók- mcginþorri kjósend.i steypt 1 atn
Z™ \ 5- oC mátulegt .» ’ji j —- * • » bú, á. - A„ -V b„n8„„m ,yr„ þa
skáldið Stephán G. Stepháns- i siff svo sem tvisvar á öld, svo j Þess hann latl miklð vfir kveðskap
‘En hann er nú að eins J ma8ur sé ekki oftíöur gestur!
“En það vantar meira en ár- upp
er
son.
bóndi”.
Hattn er bóndi í bezta íslenzkum ; 4 40' síðan eg var heima seinast”.
skilningi, á jteim tíma, er allir ís- | En nd eru 40 árin fuunuð) og
lendingar voru bændur, og verald-I hann sextugur Ver8ur það a6
legir og andlegir höfðingjar beztu bí8a þesSj að lsland eÍKnist sWp?
bændurnir. Veraldleg efni hans eru Ekki svo skili8j aS vér ekki 6sk.
ekki mikíl, aftur eru hin í ríkara um a8 þa8 ^eti orSiej ,sem {yrstj
*næli- • en nokkuð verður þess langt að
þeir þráðu heiðvirða og réttláta
stjórn, og voru orðnir þreyttir á
sínuin, og er það ekki á þá vísu a8 láta valdi hinna p6iitisku stiaa
i mælt, finnur hann til þess sjálfur, í manna, setn að eins hugsuðu um
að önttur störf gengu fvrir en þau, að auðSa Slálfa ,siS- . en ske>'ttu
htlu almetmu velsætni og almenn-
Skáldið er nú rúmlega sextugur.
Fæddur 3. okt. 1853, og tveimur
þriðju æíinnar hefir hann eytt hér
fvrir vestan. Árið 1889 flutti hann
til Alberta og þar hefir hann búið
síðan,
Flestum íslendingum er hann þó
íslenzkari, sem heiina dvelja og hér
sitja. Vitum vér það með vissu,
að hugurinn dvelur þar langvist-
um, og fátt fer fram hjá honum,
er heima gjörist. Ilefir hann oft
langað heim, — en kaupmaður vill
sigla, en Kári ræður. Virðist þó,
sem hann hefði átt heimboö skilið
frá Islandi, og ]>ó fyrr hefði verið.
Kða er hann ennþá sekur skógar-
auaður, eftir 40 ára utanlands
vist ? Gretti ætluðu þó Norðlend-
•ngar að gefa frelsi, ef auönan
!>íða. þegar Vestmanna skipið er
smíðað, fer það fyrstu ferðina
beina leið frá Montreal, og vér för-
um öll með, sem vetlingi getum
valdið. Og þá verður þing ltaldið
á þingvöllum með bændum aust-
an hafs og vestan, til þess að
ræða uin frekari samgöngumál og
framför þjóðinni til efiingar, um
vöruskifti og ýmislegt fleira. þá
verða líka haldnir rithöfundafund-
ir, og rætt um, hvort lengur skuli
borgað háu verði fyrir strandferð- j
ir útlendra reifara-rómana, kring-
um landið, og hvað mikið skuli
tekið til láns úr hugtnj'ndasjóðum
útlendra þjóða.
En eftir bvi viljum vér ekki láta
Stephán bíða, þó hann og önnur
skáld vor hér, séu þá sjálfsögð
er hugttrinn heföi helzt kosið. Seg-
ir hann líka, — svo vér vitnum
ettn til hans eigin orða : “Eg er
nú sextugur, Rögnvaldur minn!
Gumltt Grikkir, sem kyntust þessu
tnaiina bezt, héldu að enginn bæri
sitt bar eftir sextugt”.
“Eg lield það sé nærri sanni.
“Ekkert að marka, þó einhver
hafi þ á uunið vel, ú r f y r r i
fengnu efni, sem hann ald-
rei k o m s t a ð nt e ð að koma
frá sér áður. Eirts og fræ, sem
felst í jörð, kemur fyrst upp að
hausti, þegar einhverri annarj
gróðrar örtröð er aflétt. — Nú
ætla ég mér ekki stórt".
En vér ætlum honutn stórt, ef
heilsá og kraftar ekki bila. Og
hjartanlega óskum vér honum
gæfu og gengis við byrjun sjöunda
tugsiiis.
heffii leyft honum afi lifa 20 árin. með í förinni
Vér teljum þafi ekkí heimbofi frá
Islandi, það sem ritstj. Reykjavík-
urinnar rétti honum viku fyrir af-
mælisdaginn. “Skáldifi ætti afi
búa tíl háðvísu um sjálfan sig, að
sjá ekki, að munur — og mikill
munur — er á því, hver vottar
eitthvað”. þetta á afi vera árétt-
ing fyrir það, sem skáldið hendir j því, aö í þvi felst svo mikil veikl-
gaman að andatrúarmönnum, fyr- j un, að það getur ekki verið ilt.
ir það aö þeir telja alla hclztu Glaður og viðmótsþýður er
nnenn heimsins skoðanabræður j Stephán enn, þó sextugur sé, og
sína. Stephán veit — og það skilst | margt hafi boriö honum þungt að
fleirum —, að það er mikill mun- hendi hin síðari ár. þarf ekki ann-
nr á því, h v e r vottar eitthvaö, að en minna á sonar-missirinn nú
ingsltag.
Ein er ástæðan enn fyrir ósigri
Hringsins, og ekki sú hin minsta :
Áður fyrr var hattn leikinn í því,
að vinna kosningar með svikum,—
láta bófa og ruslaralýð greiða
margsinnis atkvæði í stað fjar
verandi mattna, eða þeirra, sen
dauðir voru ; og einnig var Hring-
urinn leikinn í því, að fylla at-
kvæðakassana, ef á lág, tneö nöfn-
um sinna kandídata. En að þessu
sinni gátu Tatnmany-menn ekk
kontið sínum gömlu klækjum við,
fvrir þá'SÖk, að lögreglan var á
móti þeitn. Grunur lék á þvi, að
margir af yfirntönnum lögreglunn
ar væru Tatnmany-menn, en til
þess að koma í veg fyrir, að þeir
hjálpuðu Hringnum, gaf Kleine
borgarstjóri, kveldiö fyrir kosn-
ingarnar, út þá skipun, að allir
lögregludeildaforingjar skyldu færð
til, og fengin til umráða önnttr
svæði yfir kosningadaginn, er þeir
| værtt ókunnugir í. Eins var fjöld-
j inn allur af velþektum sæmdar-
i mönnutn gerðir að lögregluþjón-
j ttm þennan dag, til að vakta yfir
j reglu og velsætni. þetta var rot- !
Iliræmdastri og voldugasta «f j hoffg fyrir ltinar gömlu siövenjur
T ammanyhringurinn.
Hvað verður um Tammany ?
Verður hattn endurreistur með nýj-
um kröftum og með nýju fyrir-
komulagi ? Eða verður hann mold-
aður fyrir fult og alt ? þaltnig
spyrja menn nú. Sutnir vilja end-
urreisa hann, og fá atorkusama
og heiðarlega menn til aö stjórna
honum. Aðrir, svo sem blafiið
New York World, vilja að Ilring-
urinn verði brotinn fyrir fult og
alt, og nafnið Tammany aldrei
framar eitdurvakið. En .illílcstir
eru satnmála um það, að Charles
F. Murphy verði að leggja forust-
una niður, og á því er enginn vafi,
að svo verður, þó hann raunar
þvertaki fyrir það.
Eftir hrakfarirnar, sem Tantm-
any hringurinn beið fyrir 40 árutn,
þegar Tweed var hrundið, varð
gagngerð breyting á stjórn batts ;
heiðarlegir menn skipuðu hana, og
Hriitgurinn fékk ágætis orð á S'g
ttm tima, og var hann talinn hin
heiðviröasta ’og heiðarlegasta
stjórnmálaklikka í ríkittu. En svo
fór aftur aö sækja í gamla horhð,
er Johtt Kelly gerðist leiðtogi
| Hringsins ; hann var það í tutt-
ugu ár, og gerði hann Tatnmany
illræmdan mjög fyrir fjárglæfra og
spillingu. þá varð Richard Crook-
er leiðtogi haits, og vann hann
j þafi þrekvirki, að sameina undir
merkjum Hrinvsins skríl og annan
óbótalvð, samhliða mörgum af
heiðvirðustu mönnutn borgarinn
\ ar. Hann vissi, að nauðsynlegt
! var, til bess að Hrittgurinn gæti
j uáð verulegri fótfestu, að hann
i hefði allar stéttir nianiva undir
merkjum sínum. þetta tókst hon-
um, og vö!d Ilringsins uxu með
ári hverju ; en er jarðvegurinu tók
j að hitna um of, lagði Croker nið-
; ur forustuna og fór til Irlands og
j keynti bar landsetur, og hefir síð-
! an átt þar heimili og lifir við auð
i og allsnægtir, en helzta starfsemi
hans erti veðreiðar. Til Bandaríkj-
j anna hefir hann enga löngun aö
koma aftur. Suinir spá þvi, að
í Murphy, sem er íri eins og Crok-
er, muni fylgja dæmi hans og
flvtja til írlands alfarinn, og það
hið bráðasta, bví annars muni
hann verða nevdditr til að fara
sömu leiðina og Tweed.
Tatntnany hringurinu er alrætnd-
ttr um alla Aimeríku fyrir að vera
sú sterkasta félagsmyndun, sem
til er, stoftiuð eingöngu í því
augnamiði, að ná á sitt vald all-
flestuin opinberum embætturn, og
nota þau svo til ráns og fjár-
dráttar. Allar bær stofnatiir, sem
lögin ekki heimila, og þær eru
margar í New York borg, sem
öðruni stórborgum, voru að ein-
hverju levti undir vernd Hrings-
ins, og fruldu homim svo ærið fé
fyrir vernditta. ()11 ólifnaðarhús,
hverju nafni sem nefnast, spilahús,
danssalir, veðmálahús, drykkju-
krár og pútnahús stóðu í sam-
bandi við hann, — það voru þær
mennin<rarstofnanir, cr hann veittx
þjóðinni. Frá spila- og veðmála-
húsum hafði Hringuriun tekjur,
sem svaraði hálfri þriðju milión
dollara árlega, er þær guldu höfð-
ingjutn flokksins sem mútufé. Frá
ólifnaðarhúsum, drykkjukrám og
dansknæpum, er álitið að Hring-
urinn hafi dregið ennþá drýgri
tekjur.
Einnig seldi Hringurinn em-
bætti fyrir ærna peninga, og þeir,
sem fengu eitthvert verk að vinna
fyrir hið opinbera, urðu að borga
Hringnum ríflega fyrir þau hlunn-
indi ; og begar um stærri bygg
ingar var að ræða, urðu verkhaf-
ar að pn'alda hringnum ákveðini.
liluta samnings upphæðarinnar, og
skifti það oftlega tugum þúsunda
dala. Einnig urðu hinir minnihátt-
ar verkamenn borgarinnar, svo
sem lögregluþjónar, skrifarar og
jafnvel daglaunamciin, að gjalda
Ilringnum vissan hluta af launurn
sínum á borgunardögum, ella'
mistu þeir vinnuna umsvifalaust.
Hringurinn mokaði saman fé á'
þennan hátt, og honum stóð á'
satna, með hverjutn liætti það var
fen"-ið.
Var fé þessu svo varið um kosn-
in~ar til að kaupa fyrir atkvæði,
og koma þjónum Hringsins til em-
bætta, og svo tnun drjúgur skerf-
ur hafa gengið í vasa höfðingj-
anna sjálfra.
Vel væri bví, ef þesSari pest
væri létt af þjóðinni sem allra
fyrst, og nú er fvrst stóra sporið
stigið.
Eimskipafélag Islands.
Frá Icelandic River hafa þessir
kcypt hluti í Eimskipafélaginu :
Oddur Thorsteinsson ... kr. 375
Jón Th. Árnason ... ...... — 250
Pétur Tónsson ... — 250
Björn Hjörleifsson - 250
Lárus Th. Björnsson — 125
Jón Hildibrandsson — 125
Gestur Guðtnundsson ... — 125
Marinó Briem — 125
Hálídan Sigmundsson... — 125
Hallur Hallsson ... — 125
Sigurður Christoplverson — 125
Páll Vídalín — 125
Jónas Tónassott — 125
Siirv’aldi B. Vatnsdal ... — 125
Timóteus B. Vatnsdal ... — 125
Thorvaldur Thorarinsson — 25
Samtals kr. 2,525
'• Borgið Heimskringlu!
n-
Framan af æfi var Stephán lctt-
lyndur og glaður. Hann haíði og
hefir sterka trú á því sanna og
góða. Sérstaklega því sanna, því
þar nýtur vitið sín bezt. Við hinu
góða, sumu hverju, hefir hann
goldið meir varhuga, því margt
er það gott kallað, sem er bezt af
hinum rnörgu pólitisku klikkum
Bandarík janna hefir verið til þess-
arar stundar Tatnmany-hringur-
inn í New York. A8 ttafninu til
hefir Hringurinn verið skipaður
Demókrötum, en allir beztu menn
Demókrata flokksins, bæði í New
York ríkinu og annarstaðar í
Bandaríkjttnum, hafa haft hina
megnustu fyrirlitningu á Hringn-
unv. En svo hefir hanu verið vold-
ugur, að þó leiðandi menn hans
hver á fætur öðrum hafi orðiÖ
uppvísir, að hinum verstu klækj-
um, og hafi jafnvel lent í hegning
Hringsíns oir eyðilagði hinar síð- i
ustu sitrurvonir hatts.
Ekki einasta misti Tammany- j
hringurinn öll völd í New York j
borg, heldur og einttig í rikisþing-j
inu. Hafði ltann áðnr mikinn meiri j
hluta í neðri málstofunni, en nú j
telur hann þar að eins 48 fylgjend- }
ur af 125. Eftirtektaverðast viö j
þitigmannakosningarnar var, að j
38 þeirra þingtnanna, er atkvæði j
greiddu gegn Sulzer, féllu. Sýnir j
það bezt, hvaða augum kjósendur
hafa litið á burtvikning hans ; og
í 6. k jördeild New York borgar er
arhúsinu, þá hefir hringurinn stað- I hann kosinn með rneir en helmingi j
ið jafn heill og ógurlegur eftir ! fleiri atkvæðttm, en hinir tveir J
sem áður. Hann ltefir í fjölda- í gagnsækjendur hans fengtt báðir j
mörg ár breitt hramma sína yfir 1 til samans, og það þrátt fyrir það I
öll stjórnarvöld New York borgar ; að Tammanv gerði alt, sem hægt
og eins, h v e r bað er, sem fram- fvrrir fáum árum. En hann telur °g ríkisins líka síðustu árin, óg var til að fella hann. Er það Tam-
ber gjafir úr góðum sjóði hjarta j ekki gesti eða gangandi harma !hafi einhver orðið svo djarfur, að mativ slæmur löðrttngur ofan á]
síns. En smáleg afmælisgjöf iieiði 'sína. Við Eggert Jóhannsson vor- !rísa Ke,ín ofurvaldi hans> Þa heflr alt annað, að sá maðurinn, som ;
v> KAtv - , , . , . r . sa binn sami verið vægðarlaust Ilringurinn ætlaði að eyðileg<rja, !
þetta þott af nkarv vnanm. utn gesttr v husv hans „u fyr.r brotinn & bak aftur> 0fr SIIringur. skuli þrem vikum eítir yað tann !
“Eg hlg,kka til með ykkur, að prem árum síðanr "Var þá hin inn ekki við hann skilið fyr en sviftur embætti, vera sendur á
þið fáið nú að skreppa heim”, aldna móðir hans nýdáin og jarð- j hann var orðinn gjöreyðilagður þingið og þannig hafinn til vegs
skrifaði lianu í marz i fyrra, er vifí sett daginn áður en við komum. maöur. Kn jafnvel þeir voldugustu að nýjtt, og varla mun Sulzer hlífa
vorum í undirbúningi með hevm- En ekki heyrðum við æðru orð, en j [alla’ ÞeKar Þeir kunna ser ekhert Murphy og Támmany-mönnum
, r - ., „ , „ ’x t ■ hof’ °íf svo for fYnr Tammany héðan af. Má því gera ráð fyrir,
ferð. Ég hafðv nývenð skrvfað hon- J viötokurnar Mýlegar og goðar fra , vi8 kosninjrarnar þri«judaginn 4. að mikfl tíðindi séu í vændum; þvf
um þá, um efni, er okkur tór á j enai ^eg’trfít h jona. Ilefir þó hin nóvember. ekki mun heldtir Whitman, sak-
rnilli, og var það eitt aðalerindið . síðari burtför vakið minningu um Aldrei, í þau hundrað ár, sem sóktiari New York borgar, liggja á
heim. Stakk ég þar upp á, aö!þá fyrri. Hringurinn hefir verið við líði, ut- Bði sftm, til að draga Tammany-
hann slægi í förina með. “Verst Mörgnm íremur hefir Stephán ían einu sinni- hefir hann fariS aðr‘ hneYkslin fram 1 dagsljósið og fá
ar eins hrakfarir. Undantekningin stofglaepaseggjunum liegnt.
var þá Tweed var leiðtogi hans. í dattðadæmdra klefanum í Sing !
Sá náungi stal blátt áfratn stór- Sing situr Becker, lögregluyfir-1
upphæðum úr fjárhirzlu borgarinn- maður, verkfæri Tammany hrings-
ar’ °g er Það um síðir komst i ins, til dauða dæmdur fvrir morð-
ljós, blöskraði mönnum svo spill- ið á Rosenthal spilavitiseiganda,
ing Ilringsins, að honum var . sera kærur hafði borið á Tammany
stej-pt frá völdum og Tweed og lögregluembættismenn utn fjár-
að | félagi hans Sweeney lentu báðir í glæfra. Nú, þá Tammanv er sígr-
ræoa stefnur í trú e5a skoÖun. í ; he^nin^arhúsinu ; en aðallega var aöur, ocf ekki lenjrur megnu^ur aÖ
ádeilum er hann sjaldan stórorð- Þa6 skrípamyndatnálarinn Nast, bjarga Becker, mun hann viljugur
laatjjB
HEILLAOSK
til Eimskipafélags íslands
þykir mér þú manst svo litið, verið afskiftasamur um félagsmál,
hvernig v a r, sem von er, því ] og lagt oftast það hollasta til.
ísland má ekki bera saman við ! Ef spurt væri að, hvar Stephán
annað en sjálft sig — og alt sem | stæði í félagsmálum, yrði þvi ekki
verra er! Ég er hræddur þú verð- svarað nema á einn veg : “hann
ir svo bölsýnu. Ég skal lána þér er frelsis megin”. þar hefir hann
mína seinustu minning um Sauð-
árkrók : Tveir danskir lausak-vup-
menn, á segldöllum sínum, við
akkeri á höfninni. Tvær sjómattna-
ávalt staðið, hvort um er
ur, en tniklu fremur fyndinn og
búðir, litlar og Ijótar, kúrðar í •' stundum jafnvel hæðinn.
íjöru-urðinni, og enginn maður í j Sumum hefir fundist hann lvelzt
J»eim. Jón á Víðimýri .og “Bensv” til vorkunnsamvvr yið skoðanir, er
með tilhjálp tímaritsins Harpers i að seg.ja alt, sem hann veit, nm
Weekly, senv kom þeim á kné. — j Tlringinn, og þannig vinna sér til
Hver eftirköstin verða að þessu 'lífs. Mun þá margt koma á dag-
sinni, mun bráðlega koma í ljós ; Jínn, sem nú er í mvrkrunmvv
rannsókn er þegar hafin á sumvtm j bulið.
Sjálfstœði og sjálfstjórn, efnaleg og andleg:
einkuni i niítitS, framtift—sjóve%, landveg!
IGLINGAÖI/DlN er endurfædd! Vorið er lijá oss!l
Arsól hins komandi hásumiars, víktu ei frá ossfll
Fornöldin vonbjarta framtíð í arma sér tekur,
frægð sinni og dýrð hana krýnir, og örvar og vekur.
Smám samati komumst vér leiðina lengra og hærra,
— langskipum fjölgar, og kraftarnir finna sér stærra
hlutverk að vinna, sem landvörn og þjóðarvörn lýtur,
— losar um fjötra og okið að síðustu brýtvtr.
»»l Ihl i : l ‘ ‘ í ' ' ! '
Striðsmenn vors föðurlands! Blóðrisa í böndum vér sjáum
barn vorra drauma — vort frelsi, sem allir vér þráum :
Islenzka ríkiö í helgustu hugmyndtim borið—
hjartkæra, elskaða þjóðlífsins komandi voriðll
Bræður og systur! Þott stort eigi stígið vér fáum,
strikinu þráðbeinu höldum unz takmarki náum.
Landást og þjóðást vor heimtar af hendi vér ynnvtm
hluttöku drjúga — vér einhuga tölunv og vinntvm.
*■- . J*3
Tökurn nú, Vestanmenn, fast á, og allir í einu.
Áfram til sigurs, og þokumst ei írá fyrir neinu.
Brennandi áliugans samtök og átök oss orni,
íslenzka seiglan oss styðji og þrótturinn forni.
Setjfim nvt, Auð jötun, lausan til landsins vors þarfa,
látum hann hatnrajtnan knýja fram öflin til starfa.
Sýnum nú allir — hver einasti íslenzkur maður,
ísland sé lífs vors hinn kærasti, helgasti staðurll
Hér er sá máttur, sem fratnkvæmd úr hugviti hrífur.
iHér. er sá kraftur, er starfrækt fær myhd þá, er svííur
sjón vorri fyrir. — Hvort mun eigi draumur sá daga :
— draumurinn fagri, að vér verðum, Island, þ í n saga ?,
Látum hann birtast, og látum hann dýrðlegan skínall
Láttu hann, Vestmaöur, ttppfylla sálina þína ;
— Austrið og Vestrið í einingar samvinnu böndum
íslenzkri þjóðarheill tengjast, á framtíðar löndum! I
Þorst. Þ. Þobsteinkson.
D