Heimskringla - 07.01.1915, Blaðsíða 3

WlHXIPBa, 7. JAflÚAR, IMC.
HEIMSKRINGLA
BLS. 3
af lúteraku kirkjUBoi jrfirleitt t landi þeasu.”
Þegar hann var gagnspurSur, bar vitniS, aS
hann gerSi engan greinarmun milli bókstafs
og plenary-innblástur. "ÞaS merkir, aS
hvert orS í biblíunni sé bókstaflega satt....
AS svo miklu leyti sem niSurstaSa heimspeki-
legra og vísindalegra rannsókna nútímans
eru á móti biblíunni á svæSi jarSfræSi. forr>-
leyfafreeSi, mannkynssögu, landafræSi, líf-
fræSi, og stjörnufræSi, útskúfa eg henni. AS
mínum dómi hlýtur hver maSur, sem trúir
bókstafa- eSa p le n a r y - innblásturs kenn-
ing biblíunnar, aS útskúfa henni”. Þessi vitn-
isburSur, sem fram var lagSur í þeim til-
gangi aS sanna, aS kenningnin um p 1 e n -
a r y - innblástur hafi veriS ráS fyrir gjörS
trú lúterakrar kyrkju á íslandi og þessa sér-
staka safnaSar, er langar leiSir frá, aS koma
meS þá sönnun, er tíl var ætlast. ÞaS má
vera, aS lúterska kyrkjan t Ameríku taki yf-
kleitt þá stefnu, sera hér er tekin fram, en
þaS er engin sönnun þess, aS móSur-kyrkjan,
sem nefnd er í grundvallarlögum þessa sér-
staka safnaðar, fylgi þeirri stefnu, né sönnun
%rir stefnu safnaSarins í þessu efni, nema
vér gjörum þaS, sem vitniS vildi ekki gjöra
•g tökum framburS hans sem eigandi viS sér-
stök atriSi, þar sem hann talar alment. HefSi
þetta vitni haft vitneskju um, aS kyrkjan á
Islandi og þessi sérstaki söfnuSur hefSi sam-
þykt grundvallarlög -stn, án þess gjört væri
*ÚS fyrir trú á plenary - eSa bókstafs-
innblástur, gæti hann sennilega boriS ná-
kvæmlega eins og hann hefir gjört, þó kann-
>wt sé viS sannindi alls þess, sem hann talaSi.
Glenn prestur.
VitniS Glenn ber vitnisburS fyrir sækj-
*ndur á eftir allri vitnaleiSslu sakborninga.
Hann er meSlimur SameinuSu norsku lút-
arsku kyrkjunnar, og segir: “Eg veit ekki til,
«S kyrkjudeild vor hafi nokkuru sinni gjört
sndilega yfirlýsingu um nokkura innblásturs-
dcýringu, en sú skýring, sem alment er nefnd
plenary, en sem sumir kalla bókstafs-
wnblástur, ekki ósjálfráSan innblástur, er sú
dkýring, sem alment er fallist á........AS
*vo miklu leyti, sem eg veit, er engin skýring
á innblæstrinum gefin í játningarritum þess-
um (hér er átt viS iátningar kyrkiufélags us).
Eg myndi segja, aS kjrrkjan skoSar innblást-
wrinn sjálfsagSan”, Hann dregur þá álykt-
aui af skýringu sinni á grundvallarlögum
Þingvalla-safnaSar, að þegar yfirlýsingin um
rétt einstaklingsins til aS beita dómgreind
anni var samþykt, hafi veriS vikiS frá trú
safnaSarins, þótt hann játi: — “Eg held
ekki, aS þau (grundvallarlög) safnaSarins
aali um innblástur”, — aS ályktanir hans sé
Jregnar af ályktimum lútersku kyrkjunnar.
Kr> aftur vantar sönnunina um upphaflega
trú móSurkyrkjunnar og þessa sérstaka safn-
«Sar.
Sigurbjöm GuSmundsson, sækjandi, bar
þá enn, aS síra FriSrik Bergmann, sérfræS-
mgur sakbomingæ hafi veriS fyrsti prestur
Þingvalla-safnaSar og haldiS áfram aS vera
Cestur hans í tólf, þrettán ár, og aS hann
fi kent, eftir þvf sem vitniS skildi hann,
‘aS öll biblían sé guSs innblásiS orS”. Vitn-
dl reynir ekki aS tala um efniS meS nokk-
Wri nákvæmni.
Síra Steingrimur Þorláksson.
Síra Steingrímur Þoriáksson var kallaSur
iram til aS bera um trú síra Jóns Bjamason-
ar 1889, og 8taShæfir: “Eg get ekki sagt
um, hver innblásturs-skýring hans hafi veriS
'iíJa sé, en eg get tekiS fram, aS hann trúSi
guSs orSi eins og þaS er opinberaS í biblí-
■nni, hinu sanna guSs orSi í heild sinnL Eg
1 viS þaS, aS hann játaSi biblíuna og þaÖ
■Ua og fyllilega innblásna, sem guSs orS.
Eg hefi fylgt sömu stefnu, og þaS er stefna,
siem hann hefir fylgt ávalt síSan eg hefi haft
kynni af honum. Eg veit ekki til, aS kyrkju-
lélagiS hafi nokkura aSra stefnu. ...... Á-
atæðan til þess, aS ekkert er sagt um inn-
blástur í játningunum, er sú, aS þær eru
bygðar á biblíu-grundvelli, játuSu, aS heilög
biblía væri æSsta heimild, og játningamar
*tuddust viS heilaga ritningu og giörSu ráS
tjTTir aS svo væri. ÞaS er gjört ráS fyrir, aS
íil ritning sé innblásiS guSs orS. Þetta er
bygt á vitnisburSi ritningarinnar sjálfrar og
drottins vors sjálfs. Eg á viS staSinn í 2.
Tím., sem hér hefir veriS tilfærSur. Mér
dtilst aS hann merki, aS öll ritning í ritsafni
gamla testamentisins sé innblásin. OrSatil-
•ækiS ‘guSs orS' er samnefni viS ritning og
merkir kanónísku bækumar. Eg skal taka
fram, aS orStækiS: 'biblían er guSs orS' og
l>etta ‘guSs orS er eins og þaS er opinberaS
* kanónískum bókum ritningarinnar’ merkir
sama. Mér hefir skilist þaS vera játaS
*v° og skiliS í kjrrkj* vorri. Eg hefi veriS
restur íslenzkra lúterskra safnaSa í landi
essu síSan eg var vígSur 1887. Eg fullkom-
lega skildi þaS svo, aS söfnuSimir, sem eg
hefi þjónaS á ýmsum tímum í landi þessu,
bafi^ verið skuldbundnir, aS laga sig eftir
játninga- eSa kenningar-mælikvarSa kyrkj-
pnnar á Islandi, eins og tekiS er fram í játn-
«igum, samþyktum af íslenzku kyrkjunni,
aigi síSur en af söfnuSum, sem eg hefi þjón-
aS í kyrkjufélaginu, sem eg tilheyri”. Vitn-
ið lét þá skoSan í ljóa, aS þegar yfirlýsingin
frá 5. júní var samþykt, hafi söfnuSurinn
ekki getaS breytt í samræmi viS trúarkenn-
kigar lúterskrar kyrkju, er sömu játningarrit
kafi og Þingvalla-wfnuður. Þegar hann
var gagnspurSur, bar vitniS, aS kyrkjufélag-
<6 “hafi veriS myndaS til aS kenna þann
lúterska kristindóm, sera þá var kendur á
íslandi og samkvæmt játningunum og heil-
agri ritningu........Folk fra íslandi vissi
vitaskuld, hvernig játningarrit þessi voru
akýrS í kyrkjunni á ísiandi. ...... AS baS
var sami kristindómur, sem kendur var. Mér
*i ekki kunnugt um neitt ósamræmi á náleg-
■xn tíma milli kyrkjufélagsins, íslenzk lút-
vrska, og norsku sýnódunnar. Eg veit, a8
dra Jón Bjamason hélt því fram aSur kyrkju-
Sélag vort var myndaS, aS ákveSinn mis-
snunur ætti sér staS í grundvallar-kenningar-
•triSum milli kyikjunnar á Islandi og norsku
•ynódunnar, og mismunurina væri í því folg-
bn, aS sonks ifvóclw væri ekki •»»
frjálslynd í kennfngarefnum og kyrkjan á
Islandi, aS hann áliti, aS norska sýnódan
væri of rétt-trúuS. Síra Jón Bjarnason var
mjög frjálslyndur í kenningarefnum, þegar
hann kom fyrst til þessa lands. Breyting hetir
fram komiS síSan á þessum fyrstu tímum í
stefnu síra Jóns í þá átt aS verSa andlegri,
trúrri viS guSs orS og viS játninga lútersku
kyrkjunnar, frá mínu sjónarmiSi........Eg
held, aS í þessari deilu viS bróSur minn hafi
hann haldiS því fram, aS hann væ’i s’áltur
réttur fulltrúi stefnu kyrkjunnar á Islandi og
aS bróSir minn væri fulltrúi norsku sýnód-
unnar. Eg get ekki sagt, hvort orSiS hefir
veruleg breyting í kyrkjunni á íslandi í inn-
blásturs-kenningunni síSan 1906, en eg get
sagt þetta, aS frjálslyndið hefir veriS meira
og meira aS vaxa á íslandi, eftir framkomu
lúterskra manna á íslandi aS dæma, bisk-
upsins og kennaranna viS háskólann”. Þeg-
ar hann var frumspurSur öSru sinni, er fram-
burSur hans svo: “Eftir því, sem eg hefi lit-
iS á, þá er nú munur í kyrkjunni á Islandi,
aS því er innblásturs-kenninguna snertir, og
stefnu hennar í því efni fyrir tuttugu og fimm
árum; frjálslyndiS hefir aukist. Eg vil halda
því fram, aS mikil breyting hefir átt sér staS
í þessu efni, aðallega síSustu tíu eSa fimtán
árin”.
Síra Björn Jónsson.
Síra Bjöm Jónsson var þá aftur kallaSur
af sækjendum í þriSia sinni, og ber hann, aS
1885 hafi síra Jón Bjarnason, eftir því, sem
vitninu skildist, “haldiS mjög stranglega viS
fullan innblástur allrar biblíunnar”; ber vitn-
iS aS efni til hiS sama og síra Steingrímur
Þorláksson, “aS innblásturs-hugmynd síra
FriSriks Bergmanns, eins og hún kom fram
í framburSi hans, er aS mínum skilningi ólík
hinni viSurkendu innblástur3-kenningu, eSa
innblæstri, eins og eg hefi heyrt gjörða grein
fyrir honum af nokkurum guðfræSingi, eSa
veit til aS gjörS sé grein fyrir honum af
nokkurum guSfræSingum lúterskrar kyrkju.
Einber yfirlýsing af hálfu einstaklingsins í
þá átt, aS hann haldi fram og trúi rétti ein-
staklingsins til aS beita dómgreind sinni í
trúarefnum, er ekki trúvilla. Ef aS maSur,
sem notar þann rétt, hafnar til dæmis einni
af kanónískum bókum biblíunnar, víkur hann
frá hinum viSurkendu játningum”.
Margar blaSsíSur meS greinar úr BreiSa-
blikum eftir síra FriSrik, liggja fyrir réttinum
til sönnunar, er benda til efasemdar um mik-
iS af kraftaverkasögunum, sem biblían hefir
meSferSis.
NauÖsynieg hugvekja.
Líka liggur fyrir rétti ritgjörS meS fyrir-
sögn: "NauSsynleg hugvekja”, gefin út af
síra Jóni Biarnasyni 1879. 50 prentaSar
blaSsíSur. Miklu af ritgjörS þessari er var-
iS til aS verja frjálslyndiS í kenningum
hans, gegn þeirri kæru, aS hann sé aS út-
breiSa “nýgjörfings-villudóm" í kenning-
unni. Hann fer hörSum orSum um guS-
fræSiskóla Missouri-sýnódunnar í St. Louis,
og staShæfir: “Missouri-sýnódan er hin
lang-ófrjálslyndasta lútersk kyrkjudeild, sem
enn hefir komiS fram í mannkynssögunni.
Sé í einhverju andæft á móti guðfræSi þessa
kyrkjufélags, þá er eins og komiS viS sjálfan
augastein norsku sýnódunnar”, og norsku
sýnódunni er skipaS í sama flokk af hinum
velæruverSuga höfundi. BaSum er kent
um “kredduslátt”. “Undir eins og hinn lút-
erski páfi, Walther, í St. Louis, talar, heyr'st
bergmáliS jafnskjótt í hverju holti og hæS,
þar sem norskir sýnódu-prestar búa, og eins,
ef þögn verSur í kreddu-smiSju Missouri-
sýnódunnar, verSur líka þögn í norsku sýn-
ódunni". Og margar svo-nefndar “smíS-
aSar kreddur” eru gjörSar aS umtalsefni.
í henni stendur þetta: “Um innblástur ritn-
ingarinnar kennir nú t. a. m. ekki einn ein-
asti guSfræSingur lútersku kyrkjunnar á þess-
um tímum sama sem Missouri-sýnódan hefir
‘slegiS föstu’, og þetta eina atriSi er nóg til
aS gjöra hina lútersku guSfræSinga utan
Missouri-sýnódunnar og þeirra sýnódna, sem
henni hafa gengiS á hönd, aS trúvillingum”,
eftir mælikvarSa Missouri-sýnódunnar. “HiS
lakasta viS norsku sýnóduna er nú ef til vill
ekki þaS, aS hún hefir tekiS eftir Missouri
sýnódunni svo marga bogna og óheilsusam-
lega lærdóma og framfylgir þeim meS því-
líkum ofsa og áfergju, heldur þaS, aS hún
ber þaS ávalt fram blákalt, aS hún sé ein-
mitt aS gróSursetja hér í Ameríku óbreytt-
an lærdóm móSurkyrkjunnar norsku, og þaS
enda þótt hún hafi fengiS svo mörg mótmæli
frá hinum merkustu guSfræSingum bæSi
meSal presta og háskólakennára í Noregi.
.......ÞaS er meira en óheppilegt, aS Is-
lendingar skyldi leiSast inn í norsku sýnód-
una, áSur en þeir þektu trúarstefnu hennar
aS neinu og eins áSur en þeir kyntust neitt
öSrum trúarfélögum þessa lands. En til þess,
aS sá hluti íslendinga, sem er hugsandi og
skynsamur, þurfi ekki framvegis í blindni aS
leiSast inn í kyrkjufélag þetta, hefi eg ritaS
hugvekju þessa. Eg álít þaS beina skyldu
mína, aS sýna mönnum fram á, út í hvaS
þeir ganga, sem kasta sér í arma norsku sýn-
ódunnar”. Þetta er mikilsvert til aS sýna,
um hvaSa farveg hugmyndir síra Jóns
Bjarnasonar runnu sex árum áSur en kyrkju-
félagiS var myndaS 1885, og hvort kyrkju-
félagiS í raun og veru hafi meS hann sem
forseta samþykt kenningar norsku sýnód-
unnar, sem síra Jón Bjarnason fyrirdæmdi.
Þetta gefur í stuttu máli aSalefni sannana-
gagnanna, sem ná yfir 400 prentaSar blaS-
síSur.
FramborSur sérfræSinganíia kmfinn.
ÞaS er sannaS svo ekki verSur um deilt,
jafnvel þó framburSur sérfræSinganna sé
tekinn gildur, aS ekkert samræmi á sér staS
um innblásturs-kenninguna meSal lútersku
kyrknanna í Ameríku, sem svipuS grund-
vallarlög hafa og játningar; sömuleiSis, aS
samkvæmt grundvallarlögum og játningar-
ritum þessa safnaSar og móSurkyrkjunnar,
er ekki unt aS segja, aS nokkur sérstök inn-
blásturs-kenning hafi veriS samþykt af þeim.
Og allir 9érfræSingamir, nema þeir, sem eru
frá Missouri-sýnódunni, viSurkenna rétt ein-
staklingsins til aS beita dómgreind sinni. en
eru aS eins ósáttir um, hve langt má fara í
aS beita þeim rétti viS skýringar ritningar-
innar. Allir sérfræSingarnir játa, aS hvor-
ugt af þessum grundvallarlaga ákvæSum
benda serstaklega til eSa fela í sér yfirlýs-
ingu, sem haldi fram nokkurri sérstakri inn-
blásturs-skýringu. GripiS er til ráSfyrir-
gjörSs skilnings í því sambandi. Og er sanna
skal, fyrir hverju ráS hafi veriS gjört í því
sambandi og byggja á því trúvillu-kæru,
verSur sá þröskuldur sækjendum í vegi, aS
eigin sérfræSingar þeirra halda ekki fram
sömu skýringu á innblæstrinum. Hafa verS-
ur hugfast, aS ekki er nóg, aS einhver viSur-
kend biblíu-innblásturs-kenning sé gjörS aS
forsendu. Greinarmunur er á milli kenning-
anna um íullan eSa nægilegan innblástur,
bókstafs-innblástur, ósjálfráSan innblástur,
andakrafts-innblástur, og plenary - inn-
blástur. SömuleiSis, innblástur ritningarinn-
ar ‘í heild sinni’, er ónóg til aS ná því marki,
er útheimtist, til þess þaS sé sannaS, aS þessi
grundvallarlög hafi gjört ráS fyrir p 1 e n -
a r y -innblæstri, en ekki bókstafs-innblæstri,
ósjálfráSum innblæstri, andakrafts-inn-
blæstri, útgeislunar- (irradiant) -inn-
blæstri,, innblæstri aS nokkru leyti og per-
sónu-innblæstji. ÞaS er fróSlegt aS kryfja
framburS sérfræSinganna til mergjar. Síra
Björn Jónsson, forseti kyrkjufélagsins, hafn-
ar bæSi bókstafs-innblæstri og ósjálfráSum
innblæstri, og hittir naglann á höfuóiS, þeg-
ar hann vitnar (eins og Robertson líka
gjörSi), aS heitin, sem eiga aS skilgreina ó-
líkar innblásturs-skýringar og orSiS inn-
blástur sé viShaft “í ólíkri merkingu af ýms-
um kennurum”, og aS þaS sé “skilgreining
mnblásturs-kenningarinnar fremur en nafn-
iS, sem henni er gefiS”, sem um er vert.
SömuleiSis kemur síra FriSrik Bergmann, af
’.álfu sakborninga, saman viS sækjendur um,
“aS gjört sé ráS fyrir innblæstri ritningar-
innar”, en bætir viS: “en þaS er alt annaS en
aS halda því fram, aS innblásturinn feli í sér
hugmyndina um óskeikulleik eSa villuleysi",
og staShæfir, aS hver sá, sem hafni “inn-
blæstri biblíunnar sé ótrúhneigSur maSur”.
Þessum úthrópaSa erki-trúvilling kemur
þannig saman viS forseta kyrkjufélagsins,
um aS ritningin sé iimblásin. Innblástur í
sambandi viS biblíuna er aS nokkuru leyti
óákveSiS orStæki. ÞaS er einungis þegar
því er haldiS fram, aS einhver sérstök teg-
und, stig, háttur eSa aSferS hafi veriS grund-
vaiIaratriSi í upprunalegri trú safnaSarins,
eins óg hér er haldiS fram um p le n a r y -
innblástur, aS nauSsynlegt er, aS viShafa ná-
kvæmni í vali orSsins. SérfræSingarnir staS-
festa einungis þessa niSurstöSu, þegar fram-
burSur þeirra er vandlega íhugaSur. Þeir
bera þaS hvaS eftir annaS, aS lúterskir söfn-
uSir, sem hefSi sömu grundvallarlög og játn-
ingar og þessi söfnuSur, myndi álíta sak-
borninga seka um trúvillu gagnvart lúterskri
trú, sökum yfirlýsingarinnar frá 5. júní. Samt
sem áSur, þegar sá sérfræSingur er spurSur
um hans sérstöku innblásturs-skýringu, sem
nauSsynlega hlýt jr aS vera mælistikan, sem
hann notar til aS skera úr um slíkt trúvillu-
atriSi, þá er engin samkvæmni í mælikvarS-
anum, — skilningi þess sérfræSings, sem þá
er um aS ræSa, Þegar þess er krafist, aS
gjörS sé grein fyrir, út frá hvaSa sérstakri teg-
und innblásturs gengiS sé og þaS verSur
ljóst, aS þær brjóta bág hver viS aSra, verSa
um leiS ályktanir sérfræSinganna um þaS,
hvort þaS, sem um er aS ræSa sé trúvilla,
engisverSar og sönnunin fer út um þúfur.
RannsakiS þá sérstöku trú hvers þessarra
velæruverSugu sérfræSinga um innblástur-
inn, mælikvarSann, sem hann notar til aS
skera úr um trúvilluna. TakiS líka eftir hin-
um ólíku lútersku kyrkjudeildum og kyrkju-
félögum, sem fyrir munn fulltrúa tala um
þetta efni, en allar eru kallaSar lúterskar.
Tveir aS eins, síra Kristinn Ólafsson og síra
Steingrímur Þorláksson, fyrir utan síra Björn
Jónsson, eru frá pessu íslenzka kyrkjufélagi.
Prófessor Ness, f-rá norsku lútersku Samein-
uSu kyrkjunni, er síra Kristni og síra Stein-
grími sammála aS því leyti, aS hann vill ekki
segja, aS hann trúi plenary - innblæstri.
Síra Kristinn og síra Steingrímur láta sér
nægja aS staShæfa, aS biblían “í heild sinni”
sé innblásin,—almennur talsháttur (generali-
zation) einungis, þegar tekiS er tillit til fram-
burSar þeirra, aS engin sérstök innblásturs-
tegund sé tekin fram í grundvallarlögum
safnaSarins, né kyrkjufélagsins, né móSur-
kyrkjunnar á Islandi. Prófessor Ness vill ekki
fara nær því aS láta í ljós skoSanir sínar á
innblæstrinum, en þaS, aS eigiS kyrkjufé-
lag hans (Hin SameinaSa norska lúterska
kyrkja), “hallist aS p 1 e n a r ý - innblást-
urs skýringunni”. Hann áræSir ekki aS staS-
hæfa, hvort þaS beint aShyllist þá skýringu,
eSa standi þar sem þaS stóS fyrir tuttugu ár-
um gagnvart plenary - innblæstri. Foss-
mark prestur lætur sömu kyrkjudeild, þá
norsku lútersku, hafa bundist bókstafs-inn-
blæstri og átti meS því viS, samkvæmt fram-
burSi sínum, aS guS hafi valiS sjálf orSin,
sem viShöfS eru, gegnum alla biblíuna; —
skýring, sem í raun og veru er eins eintrján-
ingsleg og ósjálfráSur innblástur, en sam-
kvæmt henni reit guSdómurinn meS hendi
mannsins biblíuna spjaldanna á milli. Walper
prestur frá þýzk lútersku kyrkjudeildinni og
Missouri-sýnódunni, staShæfir líka eins og
Fossmark, sem fekk skoSanir sínar frá þýzka
prestaskólanum í Missouri, aS kyrkjudeild
hans hafi aS grundvelli fastheldni viS bók-
stafs-innblástur. BæSi þessi vitni viSur-
kenna, aS grundvallarlögin og trúarjátning-
arnar hafi ekkert orS um þetta atriSi, en fylla
skarSiS meS 2. Tím. 3,16, sem viSurkent
er, aS eigi viS gamla testamentiS einungis.
Og hér er rétt aS taka þaS fram, aS mismun-
urinn á trú þeirra prófessor Ness og síra
Kristins, sem báSir hafna bókstafs- og ó-
sjálfráSum innblæstri og eru prestar í sömu
kyrkjudeild og Fossmark, sem á hinn bóginn
staShæfir, aS bókstafs-innblástur sé kenn-
ing þeirrar sömu kyrkjudeildar, er ljóst dæmi,
(Framhald á 7. bl».).
Með innstæði í banka
geturðu kepyt með
vildarvcrði.
Þú veist að hvað eina
cr dýrara verðurðu að
kaupa f lán—Hversveg-
na ekki að temja sér
sjálfsafneitun um tíma ef nauðsyn ber til, má opna spari-
sjóðsreikning við Union Banka Canada, og með peninga
f höndum má kaupa með peningaverði. Sá afsláttur
hjálpar til að auka bankainnstæðu þína, og þú hefir
gert góða byrjun í áttina til frjálslegs sjálfstæðis.
LOGAN AVE. OG SARGENT AVE., 0TIB0
A. A. WALCOT, Bankastjóri
VIÐ VÍXLUM
GRAMAPHONE RECORDS
FYRIR lSc. HVERT
Skrifl‘5 eía símiTS eftir bók No. 4 sem útskýrir okkar fyrlrkomnlag.
Vib sendum Records hvert sem er í Canada.
The Talking Machine Record Exchange
3, GLINES nLOCK, PORTAGE AVE. WINNIPEG, MAN.
Glines Block er beint á móti Monarch Theatre.
Phone Main 2119
BELGI EINN FRÁ ST. BONI-
FACE HEIM KOMINN
FRÁ BELGÍU.
Hann fór héðan 22.júli, eða áður
en stríðið byrjaði. Kom hann til
Ostend i Belgíu þann 15. ágúst, og
þaðan fór hann í land upp til þess
að sjá vin sinn i Maauen. En á leið
þangað rakst hann á herfflokk þýzk-
an, og höfðu verið saman i flokkn-
um 17,000; en svo liöfðu þeir mætt
þar Belgum og Englendingum, og
var þar barist þegar, og er bardag-
anum lauk, stóðu ekki uppi nema
400 Þjóðverjar, — hitt var alt fallið.
Þýzkir liöfðu þá smalað saman nokk
urum hundruðum Belga til að grafa
hina dauðu, og voru þeir að því,
þegar ferðamenn hittu þá. Strax
voru þeir teknir og látnir fara að
grafa líkin með hinum.
Siðan héldu þeir til Thorou og
mættu þá eitthvað sex til sjö hundr-
uð borgarmönnum, sem voru að
flýja bæinn, þvi að eitthvað 7000
Þjóðverjar voru á lciðinni þangað,
Þeir fóru nú inn i fyrsta húsið, sem
þeir komu að og földu sig i skáp
einum á lofti uppi. En svo komu
Þýzkir og leituðu um húsið og fundu
St. Boniface manninn og féiaga hans
Voru þeir nú látnir ganga með flokk-
inum hálfan fimta klukkutíma. Vildu
ferðamenn fara til Ostend, en fengu
ekki, en komust í þess stað til Kor-
tryk. Að sögumaður var ekki skot-
inn, þakkaði hann þvi, að hann
sýndi þeim leiðarbréf hér að vest-
an, er hann hafði fengið hjá Ame-
ríku manni nokkrum.
Allstaðar, þar sem þeir fóru, var
landið eitt brunaflag og sýndu Þjóð-
verjar af sér grimd mikla og höfðu
skemtun af. Mest af tiinanum voru
þeir meira eða minna druknir.
Þýzkir drepa ungbörnin.
Eftirfylgjandi segist hann liafa
liorft á sjálfur, eða frétt af áreiðan-
legum mönnum; Við Leghcm höfðu
margir Pjóðverjar fallið. Svo komu
þar 94 Þjóðverjar. Þeir lcituðu um
húsin og deyddu 17 börn kornung,
bæði stúlkur og drengi. Þar var það,
að þeir neyddu bakarann, að baka
brauð fyrir þá i 2 daga og 3 nætur.
Og þegar liann var orðinn uppgef-
inn og máttlaus af svefnlcysi, svo
að hann gat ekkert gjört, þá opnuðu
þeir dyrnar á bakara ofninum, tóku
hann og tróðu honum þar inn og
bökuðu hann lifandi. Daginn eftir
dó kona hans líka af sorg og skelf-
ingu.
Við Morselle tóku Þjóðverjar vind-
inylluna, og settu vélabyssu ofan á
hana. Englendingar komu þar, og
sögðu þeir félagar þeim, hvar þeir
Þýzku væru faldir. Brctarnir höfðu
smáa fallbyssu með sér. Skutu þeir
nú á mylluna og hröktu Þjóðvera
burtu, en myllan brann. Nokkrum
dögum seinna komu Þjóðverjar aft-
ur, og sökuðu smið cinn um það, að
liafa svikið þá, og skutu hann. Einn j
af vinum hans tók likið, flutti það
til kyrkju og ætlaði að grafa. En
hinir Þýzku tóku hann og létu hann
flytja líkið út til skotgrafa nokkura,
sem áður höfðu grafnar verið, og
létu hann taka likið úr kistunni og
fleygja þvi í gröfina. Þegar það var
búið, skutu þeir hann.
Þá sagði þessi ferðamaður, að
borgarstjjórinn i Kortrýk hefði ver-
ið settur i fangelsi og einnig sonur
hans með honum, dagínn sem þeir
fóru, af því að bærinn gat ekki borg-
a ðþrjár millíónir franka, sem Þjóð-
verjar heimtuðu. Seinna voru þeir
fcðgar báðir skotnir.
Hann heitir Jules Decraene þessi
Belgi, og kom hingað til Winnipeg
14. desember.
1915
Mun auka um eitt ár orðstír
Hjá verzlunarmanni yðar, eða írá:
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
BrúkatSar saamavélar met hæfl-
legu verSl.; nýjar Slnger vélar,
fyrlr peninga út í hönd e*a ti! ietign
Partar í allar tegundir af véium;
atSgjörti á öllum tegundum af Phoa-
nographs á mjög lágu vertSS.
Sími Garry 824
J, E. BRYANS
531 SARGENT AVR
Okkur vantar duglega "agenth” og
verksmala.
Phone Mnln 5181 17» Por« S«.
FRANK TOSE
Artist and Taxidermist
SendlV mór dýrnhiifníJIn, »em þlH
viljih iAta Mioppo ðto
Kaupi stór dýrshöfut5, Elk tennur,
og ógörfwö lobskinn og húhir.
BiíSjið um ókeypis bækling: meú
myndum.
Kistur, töskur, húsmunir eö& ann-
aö flutt eöa geyrat.
ISABEL BAGGAGE AND
TRANSFER STORAGE
^GAREY
1008 83 ISADEL STRIBT
HEILSUTÆP 0G
UPPVAXANDI
BÖRN
Porters Food er blessuu fyr-
ir lieilsutæp og uppvaxandi
börn. Sérstaklega tilbúin
meltingar íæða úr hveitimjöli
og haframjöli og það er hægra
að melta það en graut, Það
má brúka það hvort heldur
maður vill sem mat eða drykk
P0RTETS F00D
Ef brúkað daglega fullnæg-
'ir og þroskar ungbörn, og
gjörir þau sterk og hraust.
Selt i blikk kollum, 35c og $1.
1 öllum lyfsölubúðum.