Heimskringla - 11.02.1915, Blaðsíða 2

BLS. 2.
HEIMSKRINGLA'
WLNNIPEG, 11. FEBRÚAR 1j15.
THE CROTO DRUG CO.
WINNIPEG
Bætir
fljótlega
Ábyrgst
RHEUMA TIC
TREATMENT
Ver8 $1.50
Raímagns heimilis áhöld.
l.
Hughef Rafmagns Eldavélar
Thor R&fmagns Þvottavélar
Red Raífmagns Þvottavélar
Harley íVacuum Gólf Hrelnsarar
“Laco ’ Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Flxtures**
‘Universal” Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
410 PortaRf Avr.
Phone Matn 4064 Winnlpeg
ViSgjört5ir af öliu tagl fljótt og vel
af hendi leistar.
D. GEORGE & C0.
General House Repairs
Cahlnet Makera and (j phnlaterera
Purntture repalred, upholstered and
cleaned, french polishlng and
Hardwood Finlshlng, Furni-
ture packed for shipment
Chairs neatly re-caned.
Phonr Sher. 2733 309 Shrrhrooke St.
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
Aftal SkrlfMtofa, Wlnnlpeg
$100 SKULDABRÉF SELD
Tilþæglnda þeim sem hafa smá upp-
hæóir til þess aó kaupa, sér 1 hag.
Upplýsingar og vaxtahlutfall fæst
á skrifstofunni.
J. C. Kyle* rftíÍKmaTIiir
42* Maln Street* Wlnnlpeg.
Pian o stil/ing
Ef þú gjörir úrs samning um
aö láta stilla þitt Píano eða
Player Píano, þá ertu æfinlega
viss um að hljóðfæri þitt er 1
góðu standi. Það er ekki að-
eins að það þurfi að stilla
pfano, heldur þar að yfirskoða
þau vandlega.
Samnings verð $6.00 um árið,
borganiegt $2.50 eftir fyrstu
stillingu, $2.00 aðra og $1.50
þriðju.
H. HARRIS
100 SPENCE STREET
CARBON PAPER
for
TYPEWRITER—PENCIL—
PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899.
Systurnar.
Eftir Álf Ormxtungu.
Klstur, tðskur, húsmunir cða ann-
að flutt eBa geymt.
ISABEL BAGGAGE AND
TRANSFER ST0RAGE
GAHIiY
IOP8
S3 ISAREL STREBT
-n
HEILSUTÆP 0G
UPPVAXANDI
BÖRN
Porters Food er blessun fyr-
ir heilsutæp og uppvaxandi
börn. .Sóistaklega tilbúin
meltingar fæða úr hveitimjéii
og haframjöli og það er hægra
að melta það en graut. Það
má brúka það hvort heldur
maður vill sem mat eða drykk
PORTER’S FOOD
Ef brúkað daglega fullnæg
ir og þroskar ungbörn, og
gjörir þau sterk og hraust.
Selt f blikk kollum. 35c og $1.
. 1 öllum lyfsölubúöum.
Þær voru alsystur, og afkvæmi
heiðurshjónanna Rógs og öfundar.
Lýgi var ógnlítið eldri en systir
hennar Hræsni.
Þær voru mjög við aldifr, og eng-
inn mundi eftir þeim, ekki einu
sinni elztu menn, öðruvísi en æfa-
gömlum. En þær báru ellina vel;
þær áttu iíka heilmiklu heimsláni
að fagna.
Þær voru fyrir löngu skildar og
skiftar að öllu öðru en frændsemi.
Samt var það einn góðan veður-
dag, að þær hittust á förnum vegi.
Þær höfðu ekki sézt um all-langan
tíma; enda var nú systurástin kuln-
uð fyrir löngu.
Þær öfunduðu hvor aðra og fanst
hvorri fyrir sig, að hin standa sér
fyrir ljósi. Og strax fóru þær
metast á um, hvor hefði nú stærra
og yfirgripsmeira verksvið meðai
mannanna.
“Eg liefi svo mikið að gjöra”,
sagði Hræsni, “að eg sé ekki út yfir
hclminginn af þvi. Eg hefi eigin-
lega aidrci stundarfrið. Ekki einu
sinni þegar þeír sofa, því þá er eg í
draumum þeirra. An min hreyfa
mennirnir varla legg eða lið; eg
tala nú ckki um blessaða tunguna”.
“Hvar sem tveir eða fleiri tala
saman, þá er eg þar. Eg er á öllum
möguicgum fundum. Og hafi nú svo
viljað til, að eg hafi ætlað að kom
ast hjá að vera þar, þá hefir ávalt
einhver orðið til þess, að senda eftir
mér.
“f samkvæmislifinu skipa eg á
valt hásæti. Þar er eg drotning; all
ir tilbiðja mig, háir sem lágir; og
það tekur upp hcilmikinn tima, eins
og þú getur skilið.
“Eg er heiðursmeðlimur í öllum
kvenfélögum; og er það ótakmark
að verksvið, einsog þú náttúrlega
sérð.
“Svo er eg nú talsvert háttstand
andi í öllum Goodtemplara félög-
um. Þar komast nú ekki allir inn
svo glatt, skaltu vita”, sagði Hræsni
drýgindaleg og fékk sér langan teig
í nefið. Hún var orðin móð.
“Já”, hélt hún áfram. “Og svo að
fylgja öllum þessum aragrúa, sem
deyr, til grafar; þvi engin líkfylgd
er fuilkomin án min.
“Svo er eg sjálfkjörin í öllum
þessum safnaðarnefndum Vestur-
íslendinga. Og er það eitt ærinn
starfi fyrir ekki beisnari persónu
en eg cr orðin, eins og þú liklega
veizt að hefir gengið til hjá þeim
seinni tið. Og sro allur þessi urm
ull af samskota-nefndum, sem alt af
eru að sjóða sjóði. Þarna er Júbil
sjóður, Eimskipa-sjóður, tveir eða
þrir skólasjóðir, Þjóðræknis-sjóður,
Gamaimenna-sjóður og margir fleiri
sem að likindum verða allir soðnir
í einum stórum Gjaldþrotasjóði”,-
Og Hræsnin varp mæðilega öndinni
og fann hjartanlcga til þess, hvað
hreinskilin hún var orðin. En það
var henni heimilt, — hún var að
tala við systur sína.
“Á öllu þessu getur þú séð, „ð eg
er ekki aðgjörðalaus; en aldrei get
eg skiiið, hvað þú getur verið að
slæpast; eg get ekki séð, að þú hafir
nokkuð að gjöra”, — og Hræsni gaut
til systur sinnar augunum með fyr-
irlitningu.
— “Get verið að gjöra? Þú veizt
nú minst um þaðl” sagði Lýgi og
iskraði af kátínu. “Þú ert ekki al
vitur; það úthcimtir hvort sem er
engan spcking að standa í þinni
stöðu. — Það er munur með mig.
“Allstaðar rþar sem um einhver
framkvæmdarmál er að ræða, þá er
eg þar með lifi og sál.
“Eg cr í öllurn stjórnmálum. Þar
er eg ávalt boðin og veikomin; þar
gjörist litið án mín.
“í þingsölunum, þar sem mestu
stjórnrnálamenn og ræðuskörungar
eru samaa komnir, — þar tala EG
hæst.
'TIvar »em um stórkaup og sölur
er að ræða, þá er eg þar. Það er eg,
sem hefi þar mest að scgja; eg, sem
get koniið þar mestu til leiðar. Eg
er bókstaflega sálin í öllu viðskifta
lífinu; ekkert er selt án minnar vit
undar.
“Og 1 réttarsölunum, þar sem
menn gjöra út um öil sín ágreinings-
mál; þar sem öll stærstu ag alvar-
legustu mál heimsins, ásamt kyrkju-
máiinu fræga, eru útkljáð, — þar
sem rnenn sverja sína dýrustu eiða,
að segja nú satt, ekkert nema sann
leikann, svo hjáipi þeim guð, — ,
er eg þar..
“Þegar stjörnufræðingarnir í
turnum sínum sitja við þessa óskap-
legu sjónauka og rannsaka himin-
geiminn, og segja svo auðtrúa al-
múganum, að þcir hafi fundið
stjörnu, sem bygð sé af iifandi ver-
um; að þeir hafi setí;halastjörnu,
sem stefni beint á mpldarhauginn
þeirra, og.þá og þegar eyðileggi alt,
— fxí er eg þar.
“Og þegar sáiarfræðingarnir seil-
ast út fyrir takmörk hins tímaniega
og rétta að heiminum handfyili
“dularfullum fyrirbrigðum”, — þá
er eg þar.
“Og orðin gullfögru, sem höfð
eru eftir dómaranum forðum: —
‘Hvað er sannicikur?’ og sem enginn
hefir svarað til fullnustu þann du,i
í dag; þá var það alls ekki sagt út
í bláinn, þvi þegar guðfræðingarn-
ir, heimspekingarnir, vísindamenn-
irnir og dómararnir hafa komist að
þeirri niðurstöðu, að þcir viti nú
alian sannleikann, þá eru þeir oft og
tiðum hvað lengst frá þvi, að þekkja
sannleikann, — því þá er eg þar.
“Og þegar elskendurnir leiðast
um laufsali skógarins, og hugljúfi
þeirra máninn lýsir þeim í gegnum
greinar trjánna, þar sem þau alsæ!
af vonardraumum framtíðarinnar
keppast við að sverja hvort öðru
æfilanga trygð og hollustu, — þá
er eg stundum þar á gægjftm.
“Eg er sem sagt beinlínis eða ó-
beinlínis óaðskiljanlegur hluti ein-
staklings hvers, sem að nokkrum
staðaldri tekur þátt í mannlífsbar-
áttunni.
“Og eg hefi meira að segja, en
það er nú ekki á allra vitund”,
sagði Lýgin og hnypti óþirmiicga i
systur sína við hvert orð einsog hún
væri að hlaða byssu, — “setið
kyrkjuþing í Vesturheimi”.
— Hræsni tútnaði út af öfund;
hún fann sér til ósegjanlegrar
gremju, að hún var smáræði i sam-
anburði við systir sína; en hún
vissi, að hún var grobbin og ýkin
og dálítið skreytin.
“Púff, kyrkjuþing!” og röddin var
þrungin af fyrirlitningu. Eg held
það séu engin ósköp, að komast ó
kyrkjuþing. Eg fer til kyrkju og
hlýði á messur á hverjum helgum
degi”, sagði Hræsni og þóttist nú
hafa sigrað systur sína og tekið af
öll tvímæli.
“Já, það er nú gott og blessað”,
sagði Lýgi með ósvífnis gletni. —
“Komið hefi eg i krókbckk þar”.
Hræsni var mát og það fór fyrir
henni, einsog svo ótal niörgom óðr-
um, að bera ótakmarkaða lotningu
fyrir þeim, sem á einhvern hátt
hafa komist til valda og vaxið í
glámsaugum almennings, — liún
faðmaði systur sína og kysti hana
marga og langa kossa, um leið og
hún sagði: “Þú ert mér meiri. En
við erum báðar mönnunum alveg
ómissandi. En nú verð eg að kveðja
þig; það er verið að hringja, eg er
Iíklega orðin of sein fyrir sæti”. —
Og um leið var hún farin. — Það
hefir aldrei frézt greinilega, hvort
hún hafi fengið sæti.
En Hreinskilnin gekk aftur og
fram um götuna, köld og klæðlítil;
henni fanst þá sem oftar, að hún
eiga “hvergi heima”, unz hún hvarf
inn í lítið og hrörlegt hús. Þar
bjuggu bláfátæk hjón með fjölda af
börnum.
Þangað litu engir inn, nema alla-
vega lagaðir tunglskinsgcislar um
litlu rúðurnar.
Ofriðurinn og áfengið.
Frá Rússlandi.
Hjá Rússum eru nú.sem kunnugt
er, sett bannlög af zarnum, og
munu þau vera beln afleiðing stríðs
ins mikla.
Um ástandið undir hinum “nýja
sið” er mjög skýr frásögn í $ænska
blaðinu “Reformatoren”, og setjum
vér hér þessa grein í þýðingu. Grein-
in er rituð af dr. Matti Helenius-
Seppala, sem mörgum bindindis-
hlyntum mönnum hér á landi mun
kunnur af hinu mikla ritverki “Al-
koholspörgsmaalet”, sem Helenius
náði doktorsnafnbót fyrir við K.-
hafnar háskóla fyrir nokkrum ár-
um.
Helenius skrifar nú frá Hclsingja-
forsi á Finnlandi: —
Hvað eg sá í Petrograd?
Eina fróttina annari merkilegri
hefi eg heyrt um hið einkennilega
bindindi á Rússlandi, og ákvað eg
því að fara til Petrograd, til þess
að sjá með eigin augum, hvernig á-
standið var.
Þegar í Valkeassaari og á finsku
jámbrautarstöðinni f Petrograd
sást glögglega, að hér voru nýjir sið-
ir gengnir í garð. Ekkert áfengi var
hægt að fá, ekki einu sinni öl og
vín, hvað þá brennivín. Pjöldi
ferðamanna naut matar og ýmsra
óáfengra hressingardrykkja, eh 'ekki
bar á öðru en að menn hefðu góða
lyst. Eg sneri mér til matsveins
nokkurs og spurði, hvort ekki værí
hægt að fá sér öl að minsta kosti.
“Nei, það er alveg ómögulegt”.
“En er þá almenningur ekki ó-
ánægður, og gengur ekki matsalan
ver?”
“Já, ekki eru allir mjög hrifnir af
því að sitja að kaffi- eða tedrykkju,
en almenningur verður að venjast
við'
Á máteölustöðum við járnbraut-
irnár á Pinnlandi er selt öi með
mat, en -i Rússlandi er algjört bind-
indi á slíkúm stöðum. Bindindi
Rússa tekur fram bindindi Finna,
sem þó hefir fengið mikið lof!
Hvar sem eg ferðaðist um í höf-
uðbörg Rússaveldis dag eftir dag,
sá eg eitt og hið sama. Eg lór á gisti
hús og matsölustaði, gekk um aðal
götur og hliðargötur; en mér fanst
einsog eg væri að ganga í svefni
svo gagnólíkt var það nú á móts
við fjrrri daga. Eg sá ekkert af á-
fengum drykkjum, og eg sá enga
drykkjumenn.
Eg var 5 daga f Petrograd og sá
höfuðborgina bæði hversdagslega
og um helgi. Á sunnudaginn héldu
menn nafndág prinsins hátíðlegan;
en mér var ómögulegt að sjá nokk-
urn mann ölvaðan.
Verzlun og veiting -áfengra
drykkja er algjörlega bðnpuð í
Petrograd. Ekki einu sinnr lyrstsl
flokks veitingahús þora að leggja
út í ncina áfengisveitingu. ;Sterkari
víntegundir, — madeira, þortvfn o,
s. frv. — alt er bannað. ölveitinga
húsurn er lokað. Hinn 16. okt. sl
létu’ yfirvöldin hella út öllum öl
birgðum, sem til voru á sölustöðun
um. Sama er að segja um vínsölu
staðina. Að eins á fáum mateölu
stöðum ér hægt að fá léttari vín
tegundir og veikt öl með heitum
mat. Það er alt og sumt, sem eftir
er af áfengissölunni í Petrograd.
Það er svo lítið, að menn geta dval
ið dögum saman í borginni, án þess
á nokkurn hátt að verða þess var
Úr goðheimi.
Mér stundum finst, sem svipir sveimi
Úr sögubjörtum goðaheimi;
Frá þjóðsagnanna heimahögum,
1 hljómleik bundnum góðalöguro
— 1 lífs og anda öfugstreymi,
Me8 draummyndum og dæmisögum.
Við frumhelginnar fórnarstalla,
Sem fæddi á draumum sköpun alla,
Hófst risa-andi starfs og stríÖa,
Sem steypti myndir lýSs og tíSa;
Og lætur sköp í skorSur falla,
1 sigurverki völund-smíSa.
Af vaxtareSli eilífs kjarna
Reis áttaviti foldarbarna. —
Eitt gójslahros frá geimsins eldi
VarS gílSsdra'ömur tg himinveldL.—*
Þó breytist leiS og leiSarstjarná.i
ÞaS lýsir heimi aS hinsta kveldi.
Hver spámannshönd óf líking laga
1 lögmálskerfi sinna dafea. —
ViS athvörf nýrra alda’ og þjóSa,
Á öldnum stofn méS nýjum gróSa.
Er leikin breytt :hán sama fiaga,
Og sunginn þáttur sjiinu ljóSa.
41
Og trúin eyöir sjálfs síns syndum,
í sókn, og leit aS feg i myndum.
Svo spretta fegri og fegri blómin,.
Og fegri sýnist morgunljóminn,
Vio gróðrardögg frá lífsins lindum.
1 sannleiks leit, viS sigurhljóminn.
Á rósbaSm Iffs af rót hins smáa,
Sem rís í h-feiSiS fagurbláa;
Þar gróa bFóm í sigursveiginn
Um sérhvert líf, sem brýtur veginn
MeS trú á stríS og styrk þess háa,
AS sannleiks löndum sólar megin.
Pálmi Einarsson.
■
VERZLUNARMARKMIÐ ER
TRYGGING ÞIN
BLUE MBBON
TEA.
Biddu um BLUE RIBB0N Te og vertu viss
um að fá það. Það er talin bezta tegund.
Sendu þessa auglýsingu meÖ 25 centum fyrir BLUE
RIBBON matreiðsiubóðina. Skrifaru nafn cg heimili skýrt.
ir. Þar að auki er þess að gæta, að
PetrogTad nýtur í þessu efni meira
frelsis en aðrir landshlutar á ýms-
um stöðum, t. a. m. Kursck og Wil-
na; á þeim stöðum hefir síðan stríð
ið hófst vcrið algjört aðflutnings-
bann.
Það leiðir af sjálfu sér, að drukn-
ir menn verða fáséðir, enda hefir
hegningin fyrir að sýna sig öivaðan
orðið miklu þyngri en fyr. í Petro-
grad er hegningin vanalega 3 mán-
aða fangelsi, eða 3,000 rúblur í sekt.
— Sumir hafa reynt að neyta suðu-
spirits, en hafa annaðhvort lent i
sjúkrahúsum cða 1 fangelsi. Mat-
söluhús eru opin til kl. 11 að kveld-
inu.
Götulífið í Petrograd er með öðru
móti en fyr. Ræflarnir, sem heima
áttu á götunum, eru horfnir. Jafn-
vel f lélegustu borgarhlutunum er
útlitið betra en áður. 1 einum
strætisvagninum heyrði eg mann
lýsa ánægju sinni meö breyting-
una. Þá rís annar upp og montar
af því, að nú hafi hann heil stígvél,
það hafi hann ekki haft uncjan-
farna vetur.
Já, afleiðingarnar sýna sig. Rúss-
neskir hagfræðingar hafa talið
spamaö Rússlands, sökum áfengis-
bannsins, aðeins septembermánuð
síðastl., nema 360 millíónum rúblna,
eða jafnmikið og allur herskattur
Tyrklands árið 1896.
Hva'5 eg heyrði í Petrograd.
Eg heimsótti nokkra helztu leið-
toga f bindindishreyfingunni rúss-
nesku, sem annaðhvort sjálfir hafa
talað við zarinn eða ráðherra og
stjórnmálamenn. Allir fullyrtu þeir,
að vaid brcnnivínsins á Rússlandi
sé bíötið á bak. Það sögðu þeir
hikladst, dúmainaðurinn Tschelis-
how og Mirtow prestur, sem báðir
höfðu talað við zarinn, og á sama
máli voru hinir góðkunnu iækn-
ar, Nisehegorodtsew og Mendél-
sohn.
Þetta er ekki augnahiiksæsing.
Það er þegar kunugt orðið, að zar-
inn hefir ákveðið, að öll brennivíns
verzlun Rúgsaríkis skuli hætta fyr-
ir fult og ait. Rússneska þjóðin tók
því með miklum fögnuSi.Rlððin tala
mikið um.málið, og um lanci alt
eru haldnar þakklætisguðsþjónust-
ur í þessu til efni.
Glæpum hefir fækkað svo mjög,
að það er nú hætt við bygging ým-
issa áður fyrirhugaðra fangahúsa.
Sjúklingar i sjúkrahúsum i Petro-
grad'eru færri en áður.
Sparisjóðir eru fyllri en áður, svo
að við suma þeirra hefir orðið að
bæta starfskröftum.
Færri eldsvoðar en áður voru, og
slökkvilið borgarinnar hefir í seinni
tíð haft óvenjulega lítið að gjöra.
• • *
Af öllu, sem eg hefi heyrt og séð
(segir Helenius), er auðráðið, að
Rússland er að gjörbreytast. Og
breytingin er árciðánlega til batn-
aðar. (D. ö. þýddi).
—Vísir.
Galdra-Loftur.
Eg hafði raunar nbkkra^hugmynd
um Galdra-Loft áðúr. En 'síðan eg
sá hann leikinn, lifandi fyrír aug-
um mínum,' hefi eg okki' "verið i
rónni fyr en eg nókktlhn vegino gat
skipað honuin vissan Stáð í lifsskoð^
unarkerfi minu, gjört hann saiöfí
nefndan við önnur þau' brbt, sem
hinn mikli reiknimcistari, lífið, hef-
ir fengið fner að glíma vlð.'
Það er ógurlegt að sjá hann. Þar
virðist farið i landajeit um svört-
ustu hyldýpi manntegrar sálar. Og
auðnin, myrkrið, er mikið.
En þó er þar nóg ..ríkidæmi. Stein-
unn, sem bepst fyrir gæfu sinni qg
ófæddu barni sipu,- sem umhyert'jst'
svo af heift,' að, hún vill láta barn
I.ofts, han^ eigið andlit, standa á
dóinsdegi, jiískrænit af löstum,; ^og
krefja hapn« nfikningssk^par'. ýyg^
sáiu'sinpL^rrr, cn síðaöi, fyi;jfgefur
honum alveg, áður hún gangi i
dauðann — slik sál er fjarsjóður,.
sem ekki verður metinn. — Og hin
barnslega, ósnortna sál biskups-
dótturinnar, sem lífið hefir ekki enn
þá blettað, en vantar alian þroska
og getur að eins óttast hin myrku
öfl, ensog smábarnið hræðist Grýlu,
umhugsunarlaust, af eðlishvöt. Og
þó sést, að sál hennar er að vakna-
En vöknunin verður óttaleg. Hún
er engilbarn, sem vaknar upp í hel-
víti. —
En stórfenglegastur er Galdra-
Loftur sjálfur. Hann er ekki i upp-
hafi vondur maður. En hann er
metnaðargjarn fram úr hófi og
sjálfsclskur. Það hcfir hann frá föð-
ur sínum. Hann er afburðamaður að
gáfum og lærdómi, “geni”, og við
lestur huldra fræða vaknar hjá hon-
um áköf löngun til þess, einsog
hann segir, “að standa með alia
þekkingu mannanna á þröskuldin-
um til hins ókunna”. Þcssi löngun
fær byr undir báða vængi, þegar
hann hefir látið eftir sjálfselsku
sinni og holdsfýsnum og flekað
Steinunni, sem hann ann ekki, þótt
hann haldi það i svip. Ein syndin
býður annari heim. Eftir að hann
hefir náð ást Disu, þráir hann að
losna við Steinunni. En það er ekkt
auðvelt. Ilún ver sig sem vargynja,
sig og barnið. Hræðileg orð fara á
inilli þeirra. Og hið iila nær við pá
baráttu sterkari tökum á honum.
Framþróun þess er auðséð. Fyrst
vill hann losna með hægu móti. Svo
segir hann henni frá þvi, hvernig
eigi að óska mann dauðan — en
getur ekki sagt orðin, sem þar til
heyra, skelfist við að sjá ofan i
undirdjúp sálar sinnar, þar sem
óskin lá, orðvana og bundin. En
eftir samtalið við föður sinn, —
sem ber mikinn hluta hinnar siðferð
islegu ábyrgðar á dauða Steinunn-
ar — finst honum kreppa svo að
sér, að hann kastar samvizkunni
fyrir borð — biður hið illa vald að
drepa hana, og gefur þvi í staðinn
sál sina, — “frá eilífð til eilífðar”.
Strax á eftir ógnar honurti, hvað
hann hefir gjört, en hann'er bund-
inn. Með grátandi rödd endurtekur
hann sáttmálann. —
Svo druknar Steinunn. Loftur er
viss um, að ósk síni hefirt valdið
dauða hennar. Og nú er siðasta eld-
raunin eftir. Honum ógna syndir
sínar, finnast þær stærri en svo, að
þær verði fyrirgefnar. Og sáttmal-
inn. — Hið illa hefir vald á honum.
Halfri vildi ná valdi á þvi. örvænt-
ing, hóflaus metnaður og rangsnúin
iðrun hvetja hann til að stíga sið-
asta sporið, reyna að ná Rauð-
skinnu Gottskálks.grímma, til þess
að verða ofan á. ;jQg eftir ægileg at-
vik í kyrkjunni, þar sem orgeltón-
arnir augnablik veita honum svo
mikla.fró, að hann getijr beðið guð
— þótt bænin lendi á steinmúr —
og hapn finnur, að hann getur ekki
fyrirgefið sér sjálfur, þá fer hann
að særa. Hann gefur sig enn hinu
illa, á meðan vofur biskupanna
hrópa: “Vei, vei”, — deyjandi berg-
mál hans vondu samvizku — tryll-
ist og íejluf til jarðar.
Það, sem að síðustu gjörir Loft
óðan^er það, að hann getur ekki
orðið djöfull. í fyrsta lagi af því, að
hann hefir samvizku-leifar, sem
eru óslökkvandi eldur i gegnum alt
myrkrið. Og í öðru lagi af því, að
það er ekki á mannanna valdi, að
‘ná hinu takmarkalausa, hvorki hinu
óendanlega góða, né óendanlega
iila. bangað stendur hugur hans
ætíð, og þess vegna er öll barátta
hans dauðadæmd frá byrjun. En
hann er kominn af. langt til þess að
geta snúið aftur.
Og í þcsari ægilegu Iífssögu um
baráttu milli góðs og ills, þar sera
hið illa stei dur fyrir oss sem sjá'f-
stætt, voðalegt .vald, eru svo mikil
spekidjúp, að Loftur gctur gjört ráð
f.yrir því, að hið illa og góða, sé ef
tii viíl runnið. frá sömu uppsprettu
*•----------n----------------------
(Eraijihald á 9. bls.)
J
f