Heimskringla - 16.09.1915, Síða 2

BLS. 2
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 16. SEPT. 1915.
Bendingar til Skólastjóra og Skólakennara.
Lausleg þý'Sing á ræSu, sem Dr. Speechly, forseti GarSyrkju- og
Skógræktar-félags Manitoba, hélt á fundi, sem Skólastjérafélag
fylkisins (Manitoba Trustees Association) hélt í marz 1914..
Það virðist nú vera dálítið ein-
kennilegt, að eg, sem ekki hefi dval-
ið í þessu fylki nærri eins lengi
eins og margir ykkar, heiðruðu til-
heyrendur, skuli koma fram fyrir
ykkur með ráðleggingar viðvíkjandi
því, hvað skuli rækta, og hvað bezt
eigi við hér í þessu loftslagi. En til-
fellið er, að hér er ávalt svo mikill
jsi á fólkinu, að fáir staðnæmast
nógu lengi til að ihuga, hvaða verð-
inæti trjáplöntun og önnur ytri prýði
kann að hafa í sambandi við bænda-
heimilin og sveitaskólana. Mig lang-
ar því til, að geta orðið ykkur að
dálitlu liði, með því að gefa fáein-
ar bendingar. Eg kem svo að segja
með moldugar hendurnar, frá þvi
verki, sem eg hefi verið að vinna í
mínu nágrenni, nefnilega því, að
gróðursetja tré í kringum alþýðu-
skólann okkar heima hjá mér.
Hvers vegna aS rækta tré í kring-
um bamaskólana?
Það eru nokkrar góðar og gildar
ástæður fyrir því, og skal eg fyrst
fram telja nokkrar þeirra, áður en
eg fer að gefa “praktiskar” bend-
ingar viðvíkjandi trjáplöntun.
1) —Fyrst eru augsýnilegu ástæð-
urnar, senr sjálfsagt allir sjá og
skilja á svipstundu. Það er til dæm-
is nauðsynlegt að skýla bygging-
unni fyrir köldum vetrarnæðingum.
og fannkynginu, sem hleðst niður á
vetrum. Hversu fegin verðum vér
skógarbeltinu og skjólinu, þegar
kuldinn nístir hold og bein! Þeir,
sem eiga heima í skógarbeltum, —
vildu als ekki skifta bústað við hina,
sem lifa á nakinni sléttunni. Og
svo er prýðin, sem trén' skapa, alt
árið í kring. Þrátt fyrir þetta er
nekt og gróðurleysi aðaleinkenni
svo margra skóla til sveita. Eg vor-
kenni sannarlega skólakennurunum,
sem eru að reyna að auka fegurðar-
smekk nemenda sinna, með því að
rækta blóm, blómarunna og garð-
ávexti, á auðri sléttunni. Vindur-
inn feykir fræinu á vorin, lemur
r. iður plönturnar á sumrin og eyði-
leggur þær á haustin með kulda-
næðingi og frosti.
Það er algjörlega nauðsynlegt, að
hafa trjárunna og skógarbelti til að
prýða og skýia. Og takið eftir, þið
fullorðna fólkið: Börnin ykkar
leggja sömu rækt við skólann og þið
gjörið, — ef þið vanrækið að gjöra
skólann vel úr garði, aðlaðandi og
skemtandi, þá getur ekki kennarinn
innrætt börnunum alt það góða og
fagra, sem þau eiga að læra og þurfa
að læra á uppvaxtar-árunum.
2) —Svo eru aðrar góðar ástæður
fyrir þvi, að rækta skuli tré, en þær
eru kanske ekki alveg eins augsýni-
legar á yfirborðinu. En góður kenn-
ari metur og skilur þau áhrif, serri
hægt er að beita óbeinlínis, við að
auka skilning, þekkingu og siðferð-
isþrek barnanna. Fyrst og fremst
með því að rækta tré og hlúa að
þeim, læra börnin af sjálfu sér
mikið um loftslagið, og jurtagróður
þann, sem þrífst hér í Vesturland-
inu yfir höfuð. Þau læra einnig að
beita sér við að reikna út afstöðu
trjánna, bygginganna, blómanna, o.
s, frv.; eða með öðrum orðum: þau
læra fyrstu atriðin í þeirri fögru
list sem nefnist “Landscape Gard-
ening”. Einnig er þessi starfi bezta
meðalið til að fræða börnin um
náttúruna og kenna þeim að nota
augun til að sjá það, sem er í kring-
um þau. Þau skilja sambandið á
milli fuglanna og trjánna, milli fugl-
anna og skorkvikindanna og skor-
kvikindanna og uppskerunnar )og
uppskerunnar og velmegunarinnar í
landinu). “Rauðbringan” (Robin)
eyðileggur þúsundir orma á ári
hverju, sem annars myndu stór-
skemma garðávexti, aldini og jafn-
vel korntegundir. Svartfuglinn eyði-
leggur otal orma, sem eru skaðlegir,
þó hann stundum taki fáein hveiti-
korn til að breyta mataræði. Uglan,
sem mörgum er illa við, drepur mýs
og moldvörpur, sem stórskemma oft
korn á ökrum á haustin. Og svona
mætti telja fleiri dæmi. Börnin læra
þarna margt um fuglana og dýrin,
sem er þeiin nauðsynlegt fyrir
seinni tímann, og þau læra líka að
skilja örlítinn kafla i sögu náttúr-
unnar, — alt með þv að rækta tré og
draga til sín fuglana og önnur smá-
dýr, sem eiga sinn þátt í því að
byggja upp eða rífa niður árangur-
inn af verkum mannanna.
1 Og síðast en ekki sízt vil eg
benda á, að trjáplöntun snertir hug-
sjónalíf, og tilfýiningalíf okkar
meira en flestur annar starfi. Þetta
stafar af því, að starfið er seinunn-
ið og langdregið. Það, sem þú rækt-
ar, verður minnisvarði eftir þinn
dag, og gjörir komandi kynslóð rík-
ari, — þess vegna ert þú að vinna
verk, sem er óeigingjarnt og lofs-
vert um leið. Það útheimtir samhug
og samvinnu allra í skólahéraðinu,
tii þess að stofna skógrækt, — þess
▼egna er það starfi, sem eykur fé-
lagslyndi og samhug meðal fólksins.
Velræktaðir runnar og skógarbelti
eru varanleg prýði í hverju byggð-
arlagi; og ef sú prýði er í sam-
bandi við mentastofnun þá, sem að
unglingurinn sækir, — leiðir það
þá ekki af sér meiri ánægju og
betra bændalíf í sveitinni, þegar
fram i sækir? Börnin læra að meta
og sækjast eftir skólagöngunni, ef
alt er fallegt og smekklegt í sam-
bandi við skólann.
“Praktiskar bendingar”.
Nú viljið þið vita fyrir víst, hvern
ig eigi að rækta góð skógarbelti, og
livar skuli planta. Eins og eg hefi
bent á, er fyrst og fremst æskilegt,
að planta svo að skjól fáist. Þess
vegna skal planta að vestan og norð-
vestan til að byrja með. Bezt er að
beltið sé svo sem áttatiu til hundr-
að yards frá byggingunni, svo nægur
leikvöllur fáist. Landið skal undir-
búa sem hér segir: Brjótaskal land-
ið snemma sumars, svo sem tvo
þumlunga á dýpt. Þegar grasrótin
er orðin fúin skal plægja svo sem 5
þumlunga á dýpt, og herfa (disc
harrow) vel á eftir. Svo er væn-
legt, að hreyfa vel moldina (culti-
vate) nokkrum sinnum og plægja
aftur seint á sumrin. Á næsta vori
má svo gjöra plógfar til að setja nið-
.t trén. Trén skal planta dálítið
dýpra en þau stóðu áður og troða
vel moldina að rótunum. Nauðsyn-
legt er, að hafa moldina vel lausa á
yfirborðinu. Trén ættu að vera svo
sem tveggja eða þriggjá ára gömul,
þegar þau eru gróðursett. Bezt er að
setja þau niður með fjögra feta
millibili á alla vegu.
Þær tegundir, sem vaxa fljótast og
skýla bezt, eru sem fylgir: — Ein
röð (yzt) willoiv, og svo þrjár til
fjórar raðir af samanblönduðum
maple (30 prósent), askur (45 pró-
sent), elm (9 prósent, cottomvood
(11 prósent), golden willow (4%
prósent) og Russian poplar (Vá pró-
sent). Allar þessar trjátegundir vaxa
all-fljótt. Þegar fram líður og trén
verða of þéttskipuð, má höggva nið-
ur sumt af cottonwood, willow og
jafnvel maple.
Svo eru barr-tré, til dæmis spruce
og tamarack. Þau eru alveg nauð-
synleg til prýðis, en fyrst framanaf
gefa þau ekkert skjól. Bezt er að
setja röð af þeim innan við hinar
tegundirnar, og í röð sér, framund-
an skólanum ef Vill. Það væri æski-
legt að gróðursetja þessar tegundir
tveimur árum seinna en hinar, til
þess að skjól sé fengið fyrir smá-
trén, sem þola illa ofsa þurk og
vind. Þegar fram i sækir má eyði-
leggja þau önnur tré, sem verða of
nærgöngul við þessi barr-tré.
Að síðustu vil eg minnast á
SKrautrunna og blómarunna, sem
eru ómissandi. Bezt er að rækta þá
meðfram gangtröðinni og keyrslu
brautinni, og eins næst skólahúsinu
sjálfu. Má nefna caragara, sem hægt
er að ná til á haustin, og sem verður
fimm til sex feta hátt á fjórum ár-
i;m. Svo eru lilacs, sem allir kann-
ast við. Þau framleiða mjög ilmsæt
blóm og fella ekki lauf fyrri en í
snjóum á haustin. Honeysuckle er
mjög blómskrúðugt fyrri part sum-
ars. Til að fylla upp í hornin er gott
að rækta búska af birki eða moun-
tain ash. Og svo má ekki gleyma
currant, spirea, dogwood og wild
rose og fleiru, sem alstaðar geta
þrifist.
Alt þetta kostar dálitla peninga
auðvitað; en er alls ekki dýrt ef
rétt er farið að öllu. Það er úm að
gjöra að byrja rétt og fá allar upp-
lýsingar til að byrja með. Bezt er
i ð leita til manna, sem þekkja inn á
trjáplöntun, og fá þá til að stýra
verkinu. Það verður happasælast á
endanum.
• • •
Athugasemd þýðanda.
Eg hefi birt þessa þýðingu til
þess að íslenzkum skólastjórum gef-
ist kostur á, að heyra eitthvað um
hreyfingar þær, sem eru að eiga sér
stað nieðal hérlendra. — íslenzkir
skólastjörar hafa ekki sótt fundi
Manitoba Trustees Association eins
vel og æskilegt væri, að undan-
förnu, og þar af leiðandi hefir nýj-
um hugmyndum ekki verið veitt inn
i okkar íslenzku skólahéruð. Eg get
sagt um þetta af langri persónulegri
reynslu, sem skólakennari. Vonandi
er,.að hér eftir ræki allar skóla-
stjórnir betur skyldu sina. Hérað
hvert ætti að borga fargjald fyrir
einn mann, að minsta kosti, úr
hverri skólastjórn, til þess að fara
á fundi Manitoba Trustees Associa-
tion, sem eru haldnir í marz hvert
ár, í Winnipeg og á Búfræðisskólan-
um. Það er ómetanlega mikilsvirði
fyrir svoleiðis menn, að mætast og
skiftast á skoðunum. Svo heyra
þeir ræður frá mentamönnum fylk-
isins, sem gefa þeim nýjar og betri
hugmyndir um skólafyrirkomulag-
ið. Umbætur og framfarir eru nú
mjög miklar í mentamálum, og hver
sem situr heima og fræðist ekki um
þær, verður brátt langt á eftir tím-
anum.
Hvað viðvíkur þessari sérstöku
ræðu, sem þýdd er hér að ofan, vil
eg benda á, að nú er tíminn til að
fara að hugsa fram i veginn og búa
undir næsta ár. — Það má mikið
prýða með því að rækta fáeina
blómarunna á næsta ári, þó ekki sé
meira. Allar upplýsingar viðvíkj-
andi heppilegum aðferðum fást hjá
opinberum stofnunum, svo sem Til-
raunastöðvum rikisstjórnarinnar,
Skógræktarstöðinni og Búnaðar-
skólunum.
“Áfram og uppávið-” þér íslenzku
skólastjórar. Látið ekki skólana
ykkar verða á eftir þeim allra beztu
á meðal hérlendral
S. A. B.
Bréf frá Thor Blöndal.
Kæri H. Skaptason!
Það er nú orðið langt síðan, að
eg hefi sent þér linu, til þess að láta
þig vita um, hvernig oss Canada-
mönnum líði hér úti á Frakklandi
og i Belgíu. Og einnig vantar mig
að þakka þér fyrir Heimskringlu,
sem eg hefi fengið með beztu skil-
um, og hefir hún stytt mér marga
stund, þar sem hún flytur allar
helztu fréttir frá Winnipeg, og alt
sem löndum við kemur.
Það hefir nú margt á dagana drif-
ið sðan eg skrifaði þér siðast; það
var rétt eftir stóru orustuna við
Ypres. Þaðan fórum við á hinn
enda línunnar og háðum þar aðra
stórorustu og töpuðum þar mörgum
inönnum; en vel gjörðu Canada-
menn þar sem vanalega og þótti
mikið til þeirra koma. Ein af beztu
herdeildum Breta, sem vanalega
berst samhliða oss hér, er vön að
spyrja þegar þeir fara i skotgrafirn-
ar, hverjir séu næstir þeim; og ef
það er sagt, að það sé Canada her-
inn segja þeir vanalega: “Þá er oss
óhætt!” Þeim þykja engir á við
Canada-menn, sem verið hafa með
þeim, og hafa séð þá berja á Þjóð-
verjunum.
Við hér úti erum allir við beztu
heilsu, og er það furða, hve lítil
veikindi hér eru; en öllu er hér
lialdið svo hreinu sem mest má
verða, svo að það eru hér engar
landfarsóttir, — bara það sem Þýzk-
arinn sendir oss og er það nú nóg.
En þeim sendingum má nú búast
við hér.
Eg fer vanalega víða um á meðal
Canada manna og stundum upp í
skotgrafir; en þess þarf nú ekki oft
með. En leiðir vorar liggja iðulega
um bæi og þorp, sem eru undir
stöðugri kúlnahríð og er það stund-
um æði ónotalegt. En það er næst-
um því afleitt að vera í þessum bæj-
um, þegar sprengikúlurnar dynja
þar yfir, því þeir skjóta sjaldan á
neitt vist svæði, heldur dreifa þeim
yfir alt, svo maður veit ekki hvar
sú næsta er líkleg að lenda. Vana-
lega lætur maður þá fyrirberast í
kjöllurum, eða ef að þeir eru engir
nálægir, þá í skurðum meðfram veg
uin,; eða hvar annarsstaðar sem
vera vill.
Sprengikúlur keisarans ganga hér
vanalega undir þremur nöfnum:
Fyrst er “Jack Johnson”; það er sú
stærsta þeirra og gjörir hún holu
svo stór-a að hægt er að koma tveim-
ur hestum og vagni þar fyrir. — Þá
er sú, sem kölluð er “Kola-box”; og
er það býsna stór kúla, um 300 pd.
á þyngd, og gjörir hún oft stóran
skaða, þvi að hún dreifir sér. — Og
svo er “Whistling-Willie” 18 pd.;
full af járnarusli, um 350 járnbútar
í henni; það er eins og blístrað sé,
þegar hún kemur yfir; hún er ekki
mjög skaðleg, ef maður er inni í
einhverju skýli, þvi að hún springur
i loftinu, og fer ekki í gegnum al-
menn þök eða börð.
Þýzkarinn var svo ókurteis um
daginn, að senda oss þar sem eg var
n;eð féiögum minum í tjöldum, um
25 kúlur af mismunandi stærð, og
slt sendu þeir þetta án pantana frá
oss. Þær lentu sumar alt í kring á
plássi því, sem við höfðum tjöldin;
einn maður særðist lítillega, en af
öðrum tók hún fótinn og dó hann
daginn eftir. Það mátti sjá ferð á
fólki þann morgun; menn lágu hér
og þar, sumir i skurðum og hvar
annarsstaðar, sem þeir héldu að sér
væri óhætt. Eg hafðist við með öðr-
um félaga fyrir aftan stórt tré, og
vorum við vist eins óhultir þar sem
uokkursstaðar annarsstaðar.
En skrítnast mun þér þykia að
heyra, að eftir að skothríðin er bú-
in, þá er vanalegast fult af mönnum
í kringum holurnar, til þess að tína
upp brotin af kúlunum; þá hamast
liver í kapp við annan; það er eins
og þeir væru að grafa eftir gulli. —
Hér úti kalla þeir það “Souveneer
Alleman”, og eru þeir títt sendir til
Englands til kunningja þar. — Eg
gæti haft fulla poka af því, en mig
vantar ekki að vera að burðast með
þetta fjárans járnarusl.
Siðferði er hið bezta hér úti og
stafar það mikið af, að hér er varla
r ögulegt fyrir herinn að fá áfenga
drykki. Það er seldur hér drykkur,
sem þeir kalla bjór, en er eiiginn
bjór; hefir ekki neitt áfengi i sér og
er á bragðið eins og súrblanda var
heima á gamla landinu; en þeir
kalla það bjór svo að við gleymum
ekki nafninu. Þá er nú annar drykk-
ur sem er mikið um hönd hafður
hér hjá okkur, og er það kaffi; búa
Erakkar til það bezta kaffi, sem eg
liefi smakkað, og getur vel farið svo
að það verði mér að bana, því að
mikið drekk eg af því. Og þá eru
nú góðu vindlarnir frönsku; það má
fá hér fyrirtaksgóðan vindil fyrir 2
cent, eins góðan og fyrir 10 cents i
Winnipeg.
Ekki gengur neitt stirt að gjöra sig
skiljanlegan hér úti, hvort heldur er
á Frakklandi eða i Belgíu. Tómas
Atkins er jafngóður á báðum mál-
unum. Það hefir myndast nýtt mál
hér úti sem við köllum ensk-frönsku
— sinn helmingurinn af hvoru með
dálítið af flæmsku innanum og svo
öðrum tungumálum, sem enginn
skilur. Enskir segja að það sé frakk-
neska, en franskir segja það sé eng-
elska. En vanalega er það hvorugt.
En það ber ekki á öðru en það skilji
hvað annað viðvíkjandi kaupum og
sölum.
Við höfum haft það hægt hér fyrir
langan tíma, og höfum við hér þá
vanalega nógar skemtanir, það er að
segja, við sjáum sjálfir fyrir skemt-
ununum. Við höfum tvær söng-
skemtanir á viku; Enskir hafa aðra
en Canadamenn hina, og eru þær fyr
irtaksgóðar. Við höfum hér mikið af
góðum hæfileikamönnum. Það eru
nú margir góðir leikendur í hern-
um, sem hafa leikið á sumum af hin-
um stærstu leikhúsum í London og
viðar; þeir eru hér bara óbreyttir
hermenn. Svo að þú getur séð, að
við höfum hér eins góðar skemtanir
og þær sem fást á leikhúsunum í
Winnipeg; og það kostar ekki neitt.
Enda kemur það sér nú betur, því
að það er hart á manni að reyna að
tolla í tízkunni á $6 á mánuði; en
það er alt, sem þeir vilja borga hér
úti. En þegar maður er á Frakk-
landi, þá verður maður að reyna að
vera með.
Hér um daginn sá eg landa vorn
Kolskegg Þorsteinsson. Hann var ný
keminn frá Englandi, þar sein hann
liafði verið á sjúkrahúsi. Kalli var
hinn hressasti og sagðist hafa haft
það gott á Englandi. Hann er nú
Corporal í sinni gömlu hersveit. —
einnig sá eg þrjá aðra landa, sem
eru nú komnir hingað: tveir Sig-
urðssynir og Einar Magnússon; —
hann þekti eg í Winnipeg. Þeir voru
í 43. Batt., én eru nú i 16. Batt., og
eflaust eru þeir nú í Kilt.
Þeir höfðu verið tvisvar sinnum í
skotgröfunum, þegar eg átti tal við
þá og létu all-vel yfir því.
Oss (The Sanitary Corps) voru
sendir 3 menn, i staðinn fyrir menn
sein við höfðum misl, og var einn
þeirra frá Winnipeg; hann heitir
IJ. Angers og er vel þektur meðal
landa í Winnipeg; honum líkar lífið
vel hér úti.
Við höfum hér nóg af öllum hlut-
um; nóg að borða og meira tóbak,
en eg hefi nokkurntíma brúkað áð-
ur; svo þú getur séð að við höfum
'yfir litlu að kvarta, því það er sjald-
gæft að hermenn hafi haft næstum
alla hluti eins og þeir væru heima
hjá sér — rétt á bardagavellinum.
En svo missir maður stundum alt
sem maður hefir. Eg hefi tvisvar
tapað öllu sem eg hefi haft af fötum
og öðru; en maður fyllir furðan-
lega í skörðin, og nú hefi eg eins
inikið og áður.
Allir hermenn, sem verið hafa hér
úti yfir 3 mánuði eru nú að fá 7
daga frí til að fara heim til Eng-
lands, og hafa margir af Canada-
inönnum farið; en það gengur nú
heldur seint, því að ekki er hægt að
láta marga fara i einu. Eg býst við
að mitt frí komi i október. Það er
sagt að Lundúnabúar haJi harðan,
tima, að skilja hermenn þegar þeir
lcoma heim; þeir segja, að fólk flykk
ist utan um þá á götunum til þess
að hlusta á þá, og ef að þú gætir
lieyrt til þeirra hér úti, þá mundir
þú hlægja þig veikan.
Jæja, kæri kunningi! Eg hefi nú
ekki meira að senda þér í þetta
sinn. Skal senda þér línu þegar
citthvað nýtt gjörist.
Með beztu óskum um góða líðan.
Þinn
Thor Blöndal.
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
ASal Skrlfxtofa, Wlnnlpeg.
$100 SKULDABRÉF SELD
Tll þæglnda þelm sem hafa smá. upp
hætSIr tll þess atS kaupa, sér I hag.
Upplýslngar og vaxtahlutfall fst &
skrifstofunnl.
J. C. KYIíE, rflttsmatSur
428 Main Street. WINNIPEG
Te BorSs skraf No. 2.
“The proof of the pudding is the eating.”
Te gæði sannast bezt með því að drekka það.
Hinn mikli fjöldi og sí vaxandi her fólks sem stöðugt
drekkur
BUE RIBBON
TEA
velur það fylstu vitund. Það þekkir þess afburði—
óbrygðulleikan—og sparnaðinn.
Það þekkir þess skýrleika. Heilbrigð skynsemi sýnir
að hin nýja tvöfalda umbúð er sönnun fyrir því að það
heldur sínum krafti. Tugir þúsunda hafa sannað gæði
Blue RibBon með því að drekka það. Gjörð þú það
sama. Fáðu peninga þína til baka ef þér og þeim ber
ekki saman.
Fréttabréf.
(Frá fréttaritara Hkr.).
Markerville, 1. sept. 1915.
Næstliðinn mánuð hefir verið hér
agæt tið, svo vart muna menn jafn
góða tíð næstliðin 25 ár, yfir ágúst
inánuð. Heyvinna var byrjuð seint,
en hefir gengið vel, þó margir eigi
enn mikið óheyjað. Akraslátturinn
stendur nú yfir; nokkrir eru búnir.
Útlitið er gott með uppskeruna; akr-
ar eru vel sprottnir; ekki frosnir.
Frost hefir ekki komið á þessu
sumri, og víðast vel þurrir, svo að
vænta má að kornið verði bæði gott
og mikið, ef ekki koma óhöpp hér
eftir, sein spilli nýtingunni.
Almenn heilbrigði og velliðun er
nú hér um pláss.
Getið skal þess, að 2. ágúst síðast-
liðinn var hér hátiðahald á Marker-
ville. En mjög er nú íslenzkur þjóð-
minningardagur farinn að tapa gildi
sínu hér, og getur naumast lengur
heitið Islendingadagur, þegar dag-
skrá er meira en að hálfu leyti á
ensku. Það er raunalegt, að einn
d:<gur á árinu — aðeins einn — er
ákveðinn að vera minningardagur á
arinu Islendinga vestanhafs, um ís-
lenzkt þjóðerni heima og hér; dag-
ur til að minnast þess landsins, sem
er oss helgast allra landa, — og þó
vilja menn ekki prýða hann að ein-
vörðungu með elskaða ylhýra mál-
inu, — málinu, sem ber af öðrum
liíandi tungumáluin, sem gull af
eiri. Auðvitað er þetta i samræmi
við þá kenningu, að það sé lifs-
spursmál að tortíma öllu íslenzku,
öllu því, sem lslendingar eiga göfug-
ast í eigu sinni: þjóðerni, móður-
ináli og bókmentum; — það standi
þeim fyrir þrifum i þessu landi. —
Auðvitað er þessu slegið um sig, án
þess að rökstyðja það; verður ald-
rei rökstutt heldur.— Svo ekki meira
um það að þessu sinni.
Nýlega er farinn héðan heimleið-
is herra Jón Jónsson, frá Gardar,
fyrrum þingmaður North Dakota;
var hér á kynnisferð til þeirra
hjóna St.G.St. og konu hans. Sagði
liann almenna vellíðan þar syðra og
góðar uppskeruhorfur.
Seint í júní síðastliðinn gekk einn
fslendingur héðan í herþjónustu
Rreta, Þórhallur Þórhallsson, stjúp-
sonur Jóhanns Björnssonar á Tinda-
stól, 18 ára að aldri; myndarlegur
piltur, ættaður úr Dalasýslu á ís-
landi. Hann er innritaður: “Pte.
Thory Johnson. Larel Camp. 50th
Batt. C. Company. Calgary,, Alta.”
™E D0MINI0N BANK
Hornl Notre Dome og Sherbrooke
Street.
HhfuffNtöll uppb........... $6,000,000
Vnrnnjófcur ............... $7,000,000
Allnr eignlr...............$78,000,000
Vér óskum eftir vit5skiftum verz-
lunarmanna og: ábyrgjumst at5 gefa
þeim fullnægju. Sparisjóósdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
ir í borginni.
fbúendur þessa hluta borgarinnar
óska at5 skifta vit5 stofnum sem þeir
vita aó er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
Byrjiti spari innlegg fyrir sjálfa
yóur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, RáSsmaSur
PHONE GARRY 3450
BrúkaÖar saumavélar met5 hæfl-
legu vert5i; nýjar Singer vélar, fyrir
peninga út í hönd et5a til leigu.
Partar í allar tegundir af vélum;
at5gjört5 á öllum tegundum af Phon-
ographs á mjög lágu vert5i.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta” og
verksmala.
Sérstðk kostabotS & lnnanbúss
munum. KomltS tll okkar fyrst, þltl
munlS ekki þurfa aS fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
503—Jí05 NOTRE DAME AVENUE.
Talslml Garry 3884.
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
J. W. QIIINN, elgnndl
Kunna manna bezt að fara með
LOÐSKINNA
FATNAÐ
Viðgerðir og breytingar
á fatnaði.
Phone Garry 1098 83 IsabelSt.
horni McDermot
Þegar þú þarfnast bygginga efni eía eldivið
D. D. Wood & Sons.
----------------— Limited---------------------
Verzla með sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, lime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eidaðar pípur,
sand steypu steinar, “Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Talsími: Garry 2620 eða 3842
Skrifstofa: Horni Ross og Arlington St.