Heimskringla - 16.09.1915, Side 7

vVINNIPEG, 16. SEPT. 1915.
HEIMSKRINGLA.
BLS. 7.
[ þýzkum læðing.
Ævintýri ameríks vélafræðings á
Þýzkalandi.
Allur hinn mentaði heimur, vinir
sem fjandmenn, hafa dáðst að hinu
volduga og viðtæka njósnara-kerfi
Þýzkalands. Það á ekki sinn lika í
heiminum og hefir orðið að meira
liði hinni þýzku stjórn, en nokkur
annar hluti hinnar ginnefldu striðs-
vélar keisarans. En allur hinn afar-
mikli dugnaður hinna þýzku njósn-
ara víðsvegar um heiminn, getur
naumast bætt upp þá yfirsjón eða
vanrækslu, sem leiddi til þess, að
Charles Bertwood Pray, amerík-
önskum vélafræðingi, tókst að flýja
úr varðhaldinu í Rottenberg.
Hvernig getur því verið varið?
tnunu menn spyrja. Hver er þessi
Pray? Og því skyldi hann vera svo
verðmætur í augum Þjóðverja?
Pray er vélafræðingur frá Flint,
Michigan; vel fær í sinni iðn. Var
hann fyrir tveimur árum síðan gint-
ur með fögrum loforðum til Þýzka-
lands og látinn vinna þar að her-
gagnasmiði. Hann hjálpaði til við
þýzkar uppfyndingar og kyntist til
hlýtar þýzkri hergagnasmíði. Og
nú er hann með allan sinn fróðleik
sloppinn úr höndum Þjóðverja og
kominn i þjónustu Breta.
Þar i liggur mergurinn málsins.
En hér flytjum vér æfintýra Prays,
eins og hann segir hana sjálfur i
enskum blöðum. Hún er næsta
merkileg og fróðleg.
Saga hans er þá svona:
Snemma í ioktóber 1913 tók eg
eftir einkennilegu atvinnutilboði,
sem stóð í blaðinu Detroit Free
Press. Eg hafði góða stöðu, en samt
sem áður gat eg ekki að því gjört að
ihuga þessa auglýsingu nánar. Það
var auglýst eftir dráttlistarinanni og
vélfræðing fyrir vélaverksmiðju, og
að enginn nema vel hæfur maður
þyrfti að reyna að sækja um stöð-
una.
Fyrst í stað sinti eg þessu ekki
nánar; en er auglýsingin birtist
dag eftir dag fór eg að ókyrrast og
fann yfirmanninn á verksmiðju
þeirri, er eg vann á; sýndi honum
auglýsinguna og spurði, hvað hon-
um sýndist; hvort hér mundi gabb
á ferðum eða alvara. Ilann kvað það
ekkert saka, þó eg grenslaðist nánar
eftir því og gaf mér frídag svo eg
gæti skroppið til Detroit, fengið
upplýsingar og svalað forvitni
minni.
Auglýsingin tók það fram, að um-
sækjendur yrðu sjálfir að koma; og
staðurinn sem tilgreindur var, var
Ponchartrain Hotel; en sá sem finna
skyldi nefndist O. J. Flutz. Áður en
eg bað um að hitta hann, gætti eg
að hótelskránni og sá þar að maður
þessi var frá Zossen á Þýzkalandi.
Gat eg þá strax skilið, hvers vegna
mér hafði þótt auglýsingin hjákát-
leg.
Hemphill’s American Leading
Trade School.
AVal skrlfntofn 043 Maln Street,
Wlnnlpeg:.
Jltney, Jltney, Jltney. I»at5 þarf
svo hundrut5um sklftlr af mönum tll
at5 höndla og gjöra vitS Jitney blf-
reiöar, art5samasta starf í bænum.
AtSeins tvær vikur naut5synlegar til
aö læra í okkar sérstaka Jitney
“class” Okkar sérstaka atvinnu-
útvegunar skrifstofa hjálpar þér atJ
velja stöt5u et5a at5 fá Jitney upp k
hlut.
Gas Tractor kenslu bekkur er nú
atS myndast til þess at5 vera til fyrir
vor vinnuna, mikil eftirspurn eftir
Tractor Engíneers fyrir frá $5.00 tll
$8.00 á dag, vegna þess at5 svo
hundruöum sktftir hafa faritS I
strít5it5, og vegna þess at5 hveitl er 1
svo háu vert5i at5 hver Traction véi
vert5ur at5 vinna yfirtíma þetta sum-
ar. Eini virkilegi Automobile og
Gas Tractor skólinn I Winnipeg.
Lærit5 rakara it5nina í Hemphill’s
Canada’s elsta og stærsta rakara
skóla. Kaup borgat5 á met5an þú
ert at5 læra. Sérstaklega lágt inn-
gjald og atvinna ábyrgst næstu 25
nemendum sem byrja Vit5 höfum
meira ókeypis æfingu og höfum
fleiri kennara en nokkur hinna svo
nefndu Rakara Skólar í Winnipeg.
Vit5 kennum einnlg Wire og Wire-
less Telegraphy and Moving Plcture
Operating." Okkar lærisveinar geta I
breltt um frá einnl lærigrein til
anarar án þess at5 borga nokkut)
auka. Skrlfit5 et5a komit5 vit5 og
fáit5 okkar fullkomit5 upplýsinga-
skrá.
Hemphill’s Barber College and
Trade Schools.
Heail Offlces 043 Maln S♦., Wlnnlpeg
Branch at Regina, Sask.
Coiumbia Orain
Co., Limited
242 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og aðra
kornvöru, gefum hxsta verO og
ábyrgjumst áreiOanleg viOskifti
SkrifaOu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 1433.
Er eg svo náði fundi auglýsarans
varð mér dálítið hverft við. Það
var enginn vanalegur hversdags-
maður sem eg hitti fyrir, heldur
höfðinglegur herramaður með aðals-
mannssvip. Er eg spurði, hvort hann
væri Mr. Flutz, svaraði hann mér á
hreinni ensku að svo væri. Eg tjáði
honum erindi mitt. Hann kvað nú
vera orðið of áliðið dags til að
teikna; kvað sér ekki koma til hug-
ar, að láta mig reyna mig við ljós.
Bað hann mig í stað þess, að gjöra
séi þann heiður, að gista upp á sinn
kostnað þar á hótelinu og næsta
rnorgun skyldi eg svo sýna sér til
hvers eg dygði. Boð hans þáði eg;
enda þótt mér fyndist það næsta
undarlegt; en margt undarlegra
lieyrði eg þó frá honum siðar.
Næsta morgun tímanlega var eg
svo aftur í herbergjum hans. Láu þá
á borðinu öll möguleg teikniáhöld,
og öll voru þau þýzk. Bað hann mig
strax að taka til starfa og gjörði eg
það. En ekki hafði eg teiknað langa
stund, þegar hann kvað nóg komið.
Kvaðst hann sjá, að eg væri vel hæf-
ur til þess starfa, sem auglýstur væri
og bað mig þvi næst að koma með
sér til dögurðar.
Yfir borðum sagði hann mér svo,
hvað hann þarfnaðist mín til.
Hann kvað sig vera á ferð um
Bandaríkin til þess að kynnast
verksmiðjuiðnaði, sérstaklega véla-
verksmiðjum, og ætlaði hann sér að
fá tylft vel hæfra vélasmiða og
dráttlistarmanna með sér til Þýzka-
lands til þess að vinna þar á verk-
smiðjum, að endurbótum ýmsra
véla, svo sem mótora og bifreiða, er
við Bandaríkjamenn væruin sínum
landsmönnum fremri í. Hann bauð
mér sex mánaða samning, frian
ferðakostnað fram og aftur, og laun-
in svo há, að yfirsté hugboð mitt. —
—Hann gaf mér tveggja daga frest
til umhugsunar.
Eg hugsaði málið grandgæfi-
lega og gat ómögulega annað séð,
en hér lægi kostaboð fyrir, og þó
eitthvað brigðist, þá voru þetta að
eins sex mánuðir. Og endirinn varð
sa, að jeg undirskrifaði samningana.
Er eg hafði undirskrifað samn-
ingana, sagði Mr. Flutz mér að árið-
andi væri fyrir mig að hafa með-
ferðis skírnar-attesti eða fæðingar-
skírteini; kvað hann það afar áríð-
andi á Þýzkalandi. Eg hafði aldrei
fyrri hugsað um, að afla mér slíkra
skirteina, og skrifaði þvi nú heiin
til föður míns í Rollingford, N. H.,
þar sem eg var fæddur fyrir 40 ár-
um síðan. Faðir minn náði i hin
umbeðnu skírteini og sendi mér til
New York, þvi að þar beið skip,
sem fara átti til Þýzkalands. Þetta
var siðustu dagana í október 1913.
Þar voru fyrir 6 aðrir Bandarikja-
menn, sem eins og eg voru ráðnir
af hinum sama manni til 'sama starfs
og eg, og með líkum skilmálum. —
Allir höfðu þeir orðið að ná sér i
fæðingar-skirteini, og allir fengum
við þau Mr. Flutz í hendur, sam-
kvæmt beiðni hans, en sáum þau
aldrei síðar. Siðar komst eg að vit-
neskju um það, að þýzka stjórnin
notaði þessi fæðingar-skírteini —
handa njósnurum sinum, og gáfu
þeir sig út fyrir að vera hinir sömu
sem skírteinin hljóðuðu upp á, og
fengu ræðismenn Bandaríkjanna til
að gefa sér vegabréf sem þeirra
þegnum. Þýzkur njósnari, sem gaf
sig út fyrir að vera eg, var tekinn
fastur á Frakklandi fyrir nokkru
síðan.
Við tókum okkur far til Þýzka-
lands með Kaiser Wilhelm, og lét-
um frá New York 2. nóvember. Mr.
Flutz hélt okkur rikmannlega; en
enginn okkar hafði þá hina minstu
liugmynd um, að við værum að ferð-
ast á kostnað hinnar þýzku stjórn-
ar.
Við lentum i Bremen, héldum svo
þaðan til Hamborgar og síðan til
Berlinar; dvöldum sína tvo dagana
í hverri borg, og fór Mr. Flutz með
okkur eins og við værum aldavinir
hans, — skemti okkur og veitti höfð-
inglega, og þegar við komum til
Zossen, sem var hinn 16. nóvember,
vorum við orðnir ásáttir um það,
að ekkert gæti verið unaðsamlegra
en vera í þýzkri þjónustu. Það eina,
ym skygði á ánægju okkar var það,
áð við urðum að mæta á lögreglu-
síöðvunum; þar vorum við skoð-
aðir likt og fangar, teknar myndir
af okkur, mál og nákvæm lýsing, og
jafnvel fingramót. Vissum við þá
ekki, hvern fjárann þessi tiltekt
hafði að þýða, og þótti næsta kyn-
leg. En nú er inér það elcki lengur
hulið. Þeir njósnarar, sein valdir
voru til að bera okkar nöfn, urðu
að vera sem líkastir okkur í sjón,
að mögulegt var; og hefi eg engan
efa á, að sá maður, sem gaf sig út
fýrir mig, var svo líkur mér í sjón,
að nákomnir mundu hafa átt bágt
með að þekkja okkur í sundur. En
til þess var leikurinn gjörður af
þýzku stjórninni, og að hann var
prýðisvel leikinn, munu fáir neita.
Við unnuin þessa umsömdu sex
mánuði á vélaverksmiðjum í Zos-
sen og likaði okkur ágætlega. Viður-
gjörningur var hinn bezti; kaup
greitt reglulega, og verksmiðjurnar
framúrskarandi að öllum útbúnaði,
svo unun var að vinna þar. Fjórir
okkar héldu samt heim aftur, þegar
hinn umsamdi tími var úti; aðeins
eg og J. F. Wyman frá New York
urðum eftir. Mr. Flutz bauð þeim,
sem heim fóru, 20 mörk ($4.00),
á dag, ef þeir vildu verða kyrrir
aðra sex mánuði; en þeir vildu
ekki sinna því; heimþráin mátti sín
betur en peningagræðgin. Jafnast 4
dollarar í Zossen við 8 dollara i
New York; svo vel var boðið. Við
Wyman fengum 30 mörk á dag.
Flutz tjáði okkur snemma í april,
að hann þyrfti okkar með i annari
verksmiðju, sem hann ætti í Wust-
ernhassen og fórum við þangað fá-
um dögum síðar. Áttum við að gjöra
tilraunir á nýrri uppgötvun i sam-
bandi við varnir eða hlífar á mót-
crvögnum í hernaði.
svo gífurlegur, að nær jafnaðarlega
yfir 4000 stig á Fahrenheit.
Viku eftir að eg hafði tilbúið
hinn fyrsta eldvökva, voru 50 verk-
smiðjur á Þýzkalandi farnar að
gjöra hið sama og loftskipin farin
að gjöra tilraunir með þenna vitis-
eld.
Frá Wittenberg var eg sendur til
Krupp verksmiðjanna i Essen. Þar
komst eg fyrst að þvi, hver þessi
undarlegi Mr. Flutz var í raun og
veru. Var hann enginn annar en
greifinn von Schnellmann, einn af
hæst settu njósnurum hinnar þýzku
stjórnar. Var það tilviljun ein, að eg
komst að þv, hver hann var. En það
skiftir nú minstu.
Eg get ekki annað en dáðst að
Krupp verksmiðjunum. Þær eru
Þessir hervagnar áttu að smiðast sönn fyrirmynd sem hergagna verk-
frábrugðnir frá því, sem áður tíðk-
aðist. Að utan voru stálplötur, að
innan járnplötur, en á milli var mul-
ið gler (pulverized glass). — Átti
þannig smíðaður vagn að þola kúlna
él i bardögum, án þess að saka. Og
tilraunir okkar hafa sannreynt það
nú i ófriðnum, að mulið gler þannig
fyrirkomið, er öruggari hlíf en þris-
var sinnum þykkri málmplötur.
Við vorum lengi að fást við als
kyns tilraunir og smiði á þessum
liervögnum, og fundum ekkert at-
hugavert við það, og ekki var það
heldur að heyra á öðrum. Enginn
bjóst við ófriði. Flutz hvatti mig og
uppörfaði til að gjöra tilraun eftir
tilraun á ýmsu, er bæta mátti flutn-
ingstæki, og þó þær tilraunir mis-
liepnuðust, þá lét hann sér það i
léttu rúmi liggja. “Reyndu aftur og
aftur þar til það tekst’’, voru orð
hans.
Þarna er sá mikli munur á ensk-
um og ameríkskum verksmiðjueig-
endum og hinum þýzku. Hjá þeim
fyrnefndu. er það kostnaðurinn
fyrst og fremst og síðast; en hjá
Þjóðverjum — að minsta kosti hvað
herbúnað snertir — er það árangur-
inn fyrst og siðast og ávalt; kostn-
aður og fyrirhöfn er ekki talið, sé
árangurinn ákjósanlegur.
Meðal annars vann eg all-lengi að
því, að koma könnunarljósum á her-
vagna þessa,. og koma því þannig
fyrir, að sama vélin og knúði vagn-
inn, framleiddi einnig ljósið, og það
eins þótt vagninn stæði kyrr. Einn-
ig vann eg að þvi að útbúa sem bezt
mótor-lestir, — einn mótor fyrir
marga vagna. Var mikið gjört að
þeim smiðum.
Næst var komið til min með stór-
skotabyssu, sem þannig var útbúin,
að hlaupið var kælt eftir skot hvert,
með oliu; en þeir voru ekki á-
nægðir með, hvernig það var gjört,
lcváðu aðferðina, sem notuð væri,
of tafsama. Vildu að eg byggi til
dælu á byssuvagninn, til að dæla
olíu i og frá byssunni; en dælan
átti að knýjast áfram af sömu mótor-
vél og vagninn. Við tilraunir mínar
kom það fram, að nauðsyn bar til
að nota mjög mikið af oliu og píp-
uin, svo að kælingin yrði sem með
þyrfti; en rúm það, sem þessi út-
búnaður tók, var svo mikið, að mér
fanst það næstum ógjörningur, að
smiðjur, — mikilfenglegar og tröll-
auknar. Eg vann þar í tvo mánuði
að smíðum ýmissa drápsvéla, og
hélt að þvi búnu aftur til Zossen, og
var þar þegar þau miklu tíðindi
báru að höndum, að Evrópu friðn-
um var slitið og Þýzkaland dró sinn
þunga brand úr sliðrum, og otaði
drápsvélum sínum i allar áttir, —
drápsvélunum, sem sjálfur eg hafði
hjálpað til að smíða. Nú áttu þær
að sýna til hvers þær dygðu.
Þegar fréttirnar af stríðinu fóru
að berast, var Pray i vanda stadd-
ur. Hann var hlyntur Bretum og
bandamönnum þeirra, en andvígur
Þjóðverjum, og þá skoðun sína lét
hann óspart uppi, og fór jafnvel ó-
mildum orðum um keisarann sjálf-
an. Fyrir það var hann tekinn fast-
ur. Pray þótti í rauninni vænt um
það, því hann hélt að nú gæfist sér
tækifæri til að komast burtu frá
Þýzkalandi og ganga í þjónustu
cnsks verksmiðjufélags; hann bjóst
sem sé við, að ameríkanski kon-
súllinnjinundi blanda sér i sakirnar,
er hann fengi að vita að hann vær;
í varðhaldi. En Pray varð ekki káp-
an úr því klæðinu. Hann var að
visu stuttlega yfirheyrður, en að
undirlagi von Schnellmanns var
hann laus látinn og sagt að fara aft-
ur til vinnu sinnar; en gæzla var
höfð á honuiii eftir það.
í október byrjun — þannig held-
ur Pray áfram sögu sinni —, var eg
boðaður á fund von Schnellmann,
og tjáði hann mér að eg yrði að fara
til verksmiðjunnar í Marienfelt og
vinna þar fram eftir vetrinum. Eg
var ófús á það, og sagði greifanum
skýrt og skorinort, að eg vildi helzt
liætta að vinna fyrir þýzku stjórn-
ina; að hugur minn stefndi til Eng-
lands. Greifinn brosti aðeins og
svaraði því einu, að ef eg vildi ekki
vinna fyrir borgun fyrir hina þýzku
stjórn, þá yrði eg látinn gjöra það
kauplaust. Eg þverskallaðist samt
sem áður, og fór eg heim þangað
scm eg bjó, án þess að nokkuð yrði
útkljáð. En þegar eg kom þangað,
varð eg skjótt þess áskynja, að mér
höfðu verið gjörðar þungar búsifj-
ar: Allir pappírar mínir voru nii
borfnir og sömuleiðis bankabók
mín, og innan fárra minútna var eg
heiinsóttur af herforingjum, sem
koma öllum þessum aukaútbúnaði báðu mig að fylgjast með sér. Vor-
fyrir í einum mótorvagni. Eg tjáði j um y*®» e8 °S Wyman, báðir síðan
Mr. Flutz þetta; en liann svaraði þvi
einu, að sér stæði á sama, hversu
ill-mögulegt það væri, svo framar-
lcga sem það væri mögulegt, þá yrði
það að gjörast, og það varð að vera,
sem hann vildi, og það tókst um
síðir svo vel mátti við una.
Um likt leyti vann eg að þvi að
lcoma þvi í framkvæmd, að könnun-
arljósið og byssan sjálf gætu unnið
samtimis og verið stjórnað með
sömu lyftistöng. Það tókst og- var
talin mikil umbót.
Seint í inaímánuði 1914 vorum
við Wyman sendir til W’ittenberg;
voru þar einnig fyrirmyndar verk-
smiðjur og virtist Flutz vera eig-
andi þcirra. Vitanlega eru allar þess-
ar verksmiðjur eign hins opinbera;
fluttir í fangelsi, þar sem fyrir voru
1400 herteknir rússneskir fyrirlið-
ar. Þar vorum við i haldi til þess 14.
nóvember. Þá var eg tekinn þaðan
og skilinn frá Wyman. Hvað af hon-
um hefir orðið, hefi eg enga hug-
inynd um; ef honum hefir ekki
tckist að komast undan, eru allar
likur til að hann sé dauður.
Eftir þetta var eg á stöðugu far-
aldri úr einu fangelsi í annað; var
í fangelsum i Berlin Wittenberg,
Dantzig, Strassburg, Marienfelt og
Rottenberg; en þaðan tólcst mér um
siðir að sleppa þann 18. mai sl.
Eftir mikla örðugleika komst
hann yfir landamærin til Sviss. Þar
dvaldi hann um hríð; en illa varð
honum til vinnu, því mönnum þótti
cn eg efast mikillega um, að ibúar j hann tortryggilegur. Klæddur tötr-
þeirra staða, sem þær eru í, viti Um og vegabréfslaus ferðaðist hann
að svo er, og verkamennirnir ekki því fótgangandi bæja á milli og gát
stundum leynst í flutningsvögnum.
Um siðir komst hann inn á Frakk-
heldur
í Wittenberg kyntist eg floteldin-
um.
Flutz kom til mín dag einn og
spurði mig, hvort eg kynni að búa til
thermite. Eg játti því. Við brúkum
hann i Bandaríkjnum, þegar málrn-
ur er soðinn saman og óvenjulega
mikill hiti er nauðsynlegur. Mér
tókst að gjöra þennan eld-vökva og
síðan að búa til dósir, sem gátu
haldið honum.
Flutz sagði mér að nota ætti þenn-
an eld-vökva til þess að breyta vatni
í gufu með meiri hraða en orðið
gæti með vanalegu móti; en næsta
ólíkleg fanst mér sú saga hans, þó
ekki grunaði mig þá hið sanna, þvi
að breyta vatni í gufu á þennan hátt
væri ærið kostnaðarsamt.
En sannleikans varð eg um siðir
meðvitandi: Eg hafði í grann-
leysi verið hafður til að búa til það
djöfullegasta drápstól, sem hugsast
getur. Þessi floteldur er sem sé það
helzta, sem loftskipin þýzku brúka
til dráps og eyðileggingar. Þau
þeyta þessum drápsdósum yfir bæi
og borgir og kveikja i húsum og
drepa hvert mannsbarn, sem slettu
fær af eldvökva þessum. Hitinn er
land og þá fór að greiðast úr fyrir
honum; en markmið hans var Lon-
don og jiangað náði liann um síðir
eftir sex vikna flakk.
í London brosti hamingjusólin
við honum að nýju: Hann komst
fljótlega á framfæri við brezku j
stjórnina, og nú hefir hann hærri j
laun, en hann nokkru sinni hafði j
gjört sér i hugarlund.
Það er ekki að undra að Charles
Bertwood Pray hefir verið kallaður
fyrir uppfyndinganefnd hermála-
ráðsins, sein er undir forustu Fish-
ers lávarðar, og þar kynst Sir Hif-
am Maxim og öðrum frægum vis-
indamönnum, sem skipa þá nefnd,
og þar orðið að leysa frá skjóðunni
og segja frá því, hvernig Þjóðverjar
búa til drápsvélar sinar.
Hvöt.
Girnstu hregsti, frama og frækni,
föOurlandiO kallar þig.
Sýndu þína sonar-rækni.
Sár eru mörg og þörf á lækni.
Með innstæði í banka
geturðu kepyt með
vildarverði.
Þú veist að hvað eina
er dýrara verðurðu að
kaupa í lán—Hversveg-
na ekki að temja sér
sjálfsafneitun um tíma ef nauðsyn ber til, má opna spari-
sjóðsreikning við Union Banka Canada, og með peninga
í höndum má kaupa með peningaverði. Sá afsláttur
hjálpar til að auka bankainnstæðu þína, og þú hefir
gert góða byrjun 1 áttina til frjálslegs sjálfstæðis.
OF CANADA
L0GAN AVE. OG SARGENT AVE., ÚTIB0
A. A. Walcot, bankastjóri
Kendur arfi Canada
komdu i þarfir \andvarna.
Vindu starfa vikinga,
vanda i djarfur styrjalda.
Sjálfs af vild i hlauptu her,
huga fyldur treystu þér.
Helga skyldu á heröum ber
hver sem gildur drengur er.
Hnyklist brá og þrútni af þrá;
þrekið má ei falla i dá.
Sízt við tjáir styrjar stjá
standa hjá og glápa á.
HetjumóÖ i hvers eins sjóö
hertu, bróöir, vals á slóö, —
þó falli þjóð á Frakka lóð,
og fossi blóð þar heljan vóð.
Húnar makleg hreppi gjöld,
þó hristi nakið sverð og skjöld.
Hrólfs- mun -Kraka kappa fjöld
koma á bak við þeirra tjöld.
Ærnra saka greiðið gjöld,
grimdin vaki fram á kvöld;
sár þó flaki sundur öld
sverðið nakið rjúfi skjöld.
Ota flein við unda-hregg
inn í leyni hvar býr negg;
Alerðu bein og brjóttu legg.
Bind ei skeinu nokkrum segg.
Drag úr skeiðum fægðan fal,
féndur sneið í þykkan val.
Hann í neyð sitt hjarta fal.
Honum leiðir vísa skal.
Hver vill hlíf fyrir hauðrið sitt,
hjörvadrifan verði stytt.
Verðu líf og landið þitt,
lýðinn, víf og húsið mitt!
J. G. G.
Sextíu manns geta fengið aðgang
að læra rakaraiðn undir eins. TÖ
þess að verða fullnuma þarf aðeins
8 vikur. Áhöld ókeypis og kaup
borgað meðan verið er að læra.
Nemendur fá staði að enduðu námi
fyrir $15 til $20 á viku. Vér höfum
hundruð af stöðum þar sem þér
getið byrjað á eigin reikning. Eftir-
spurn eftir rökurum er æfinlega
mikil. Til þess að verða góður rak-
ari verðið þér að skrifast út frá
Alþjóða rakarafélaginu.
INTERNATIONAL BARBER
COLLEGE.
Alexander Ave. Fyrstu dyr vestan
við Main St., Winnieg.
Islenzkur ráðsmaður hér.
NÝ VERKST0FA
Vér erum nú færir um að taka á
móti öllum fatnaði frá yður til að
hreinsa fötin þín án þess að væta
þau fyrir lágt verð:
Suits Steamed and Pressed 50c
Pants Steamed and Pressed 25c
Suits Dry Cleaned..$2.00
Pants Dry Cleaned....50c
Fáið yður verðlista vorn á öllum
aðgjörðum skófatnaðar.
Empress Laundry Co.Ltd.
Phone St. John S00
COR. AIKENS AND DUFFERIN
THORSTEÍNSSON BROS.
Byggja hús. Selja lótSir. Útvega
lán og eldsábyrgóir.
Phone Maln 2992
Room 815-17 Somerset Block
Talstml Maln 5302
Dr. J. G. SNÆDAL
TANNLÆKNIR
Suite 313 Enderton Block
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
J. J. BILDFELL
FASTEIGXASALiI.
Unton Itank r»th. Floor \o. 520
Selur hús og lóóir, og annat5 þar at5
lútandi. Útvegar peningalán o.fl.
Phone Maln 20S5.
E. J. SKJÖLD
DISPENSING CIIKMIST
Cor. Simcoe and Wellington Sts.
Phone Garry 4368 WIWIPEG
PAUL BJARNASON
FASTEIGXASALI.
Selur elds, lífs, og slysaábyrg1® og
útvegar peningalán.
WYNYARD,
SASK.
Vér höfum fullar bir»cölr hrniun-tu iyfja
og meöala, KomiÖ meö lyfsoöla yöar hi.ng-
að vór gerum meóuiin nAkvæmle«a eftir
AvlsaD lmknisins. Vér siuuum utausveita
pönnunni oir selium giftiuiraloyfi,
COLCLEUGH & CO.
V»*rre Damr Ave. «i Sherhrooke 9t-
Phone Garrv 2G90—2693
J. J. Swanson
H. G. Hinriksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASAUAR OG
lienlnKn miblar.
Talsími Main 2597
Cor. Portage and Garry, Winnipeg
LÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó viögeró á meóan þú
bíbur. Karlmanna skór hálf botn-
at5ir (saumat5) 15 mínútur, gútta-
bergs hælar (don’t slip) eba lebur,
2 mínútur. STEWART, 193 I’aclfic
Ave. Fyrsta búb fyrir austan aóal-
stræti.
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFR/EÐINGAR.
907—908 Confederatlon Llfe Bldgr.
Fhone Maln 8142
WINNIPEO
SHAW’S
Stærsta og elsta brúkabra fata-
sölubúbin í Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND& ANDERSON
LÖGFRÆÐINGAR.
Phone Maln 1561
801 Electric Railway Chambers.
GISLI GOODMAN
TINSMIDUR
St. Og
Verkstæbi:—Horni Toronto
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 29S8
Helmllla
Garry 899
Dr. G. J. GISLASON
Physlclan and Snrareon
Athygll veltt Augna, Eyrna og:
Kverka Sjúkdðmum. Asamt
lnnvortls sjúkdómum og upp-
skurtll.
18 Sonth 3rd St., Grand Forka, N.D.
A. S. BARDAL
selur líkklstur oe annast um útfarlr.
\llur útbúnahur sá. bestl. Ennfrem-
ur selur hann allskonar mtnnlsvartla
og legsteina.
813 Sherbrooke Street.
Phone Garry 2162 WINNIPEQ.
Dr. J. STEFÁNSSON
401 BOYD BUILDING
Hornl Portage Ave. og Edmonton Bt.
Stundar elngöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er aö hltta
fr& kl. 10 tll 12 f.h. og kl. í til S o.h.
Talatml Maln 4742
Helmlll: 106 Olivla St. Tals. G. »11
MARKET HOTEL
146 Princess 8t.
& mótl markatllnum
Bestu vlnföng vindlar og aöhlyn-
tng gótS. Islenzkur veltlngamatS-
ur N. Halldorsson, leltSbelnlr Is-
lendingum.
P. O’CONNEL, elarandl WINNIPBG