Heimskringla - 04.11.1915, Blaðsíða 4

BLS. 4
HEIMSKRINGLA,
WINNIPEG, 4. NóV. 1915.
HEIMSKEINGLA.
(StofnuS 1S86)
Kemur út á hverjum fimtudegi.
tJtgefendur og eigendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
Ver?5 bla?Jslns í Canada og Bandaríkjunum $2.00 um áritS (fyrirfram
borgat5). Sent til íslands $2.00 (fyrirfram borgab).
Allar borganir sendist rábsmanni blabsins. Póst eba banka ávís-
anir stýlist til The Viking Press, Ltd.
M. J. SKAPTASON, Ritstjóri H. B. SKAPTASON, Rábsmabur.
Skrifstofa:
720 SHEKBROOKE STREET, WINNIPEG.
P. O. IIox 3171 TaJsíml Garry 4110
Þýzkaland hefir þegar
tapað.
(‘Germany is beaten”).
Svo segir blaðstjóri New York Tri-
bune í ritstjórnargrein 28. október.
Þjóðverjar eru nú að komast á
seinasta áfangann: að reyna nú að
vinna, eða halda öllu sem þeir geta
með friðarsamningum.
Menn geta séð þetta í baráttunni
á vígvöllunum, — i Eystrasalti, á
Frakklandi, í Flandern, á Rússlandi
öllu, við Riga — þar sem Þjóðverj-
ar leggja fram alla sína krafta —, í
Alpafjöllum — þar sem þeir tapa
nú hverjum fjallatindinum eftir
ánnan —, á neðansjávarhernaði
þeirra — þar sem Rretar eru búnir
að sökkva eða veiða hér um bil alla
neðansjávarbáta þeirra, en herskip-
in þýzku liggja i hnöppum, sem
scm hundeltir fjárhópar, á höfnum
inni, bak við margfaldar sprengi-
vélagirðingar. Það má sjá það á
hinum seinustu fjörbrotum þeiira,
er þeir fóru að reyna að slátra hin-
nm fámennu Serbum og brjótast
suður til Miklagarðs, ef að þeir
kynnu að geta gjört ilt með því.
um þessum stöðum, og einlægt verð-
ur erfiðara og erfiðara að fá nýja
menn í skarðið fyrir þá, sem falla,
svo að nú eru þeir farnir að taka
hálfvaxna unglinga og gamla menn
og fatlaða.
Það tók fjögur ár, að berjast við
Sunnanmenn, þangað til þeir voru
að þrotum komnir að mönnum, vist-
um og vopnumi Þetta stríð kann að
endast ennþá eitt ár eða tvö, eða
kanske ekki nema nokkra mánuði;
en einlægt hlýtur hann að síga end-
inn Þjóðverja.
Þjóðverjar geta ekki þokað Rúss-
um lengra, og nú verða þeir að sitja
þarna yfir þeim og bíða meðan þeir
i;á sér í vetur. Rússar geta ýtt fram
tuttugu millíónum hermanna enn, ef
að þeir hafa vopn handa þeim og
geta æft þá. En Þjóðverjar geta eig-
ir.lega ekki hreyft sig; ef að þeir
reyna að halda undan, þá eru ófar-
irnar visar, Rússar stökkva þá á þa
og eyðileggja þá. Heldur er það þó,
að þeir geti haldið undan að vestan
og mun ]ió erfitt.
En þó að þeir geti nú eyðilagt
Serba-tetrin, og þó að þeir kæmust
til Miklagarðs, þá eru þeir engu nær
sigrinum fyrir það.
Og ef að þetta getur ekki sann-
fært menn, þá er sulturinn og óá-
nægjan á Þýzkalandi , ummæli
þýzku stjórnmálamannanna, þýzku
blaðanna, þýzka fólksins heima, —
allstaðar bólar á orðinu friður; —
það eins og liggur á hvers manns
vöruin, blasir við hvers manns aug-
um, hvar sem á blað er litið.
Það fylgja þvi allrahanda lýsing-
arorð: sigursæll friður, heiðarleg-
ur friður, friður með viðbótum
landa, friður ef óvinaþjóðirnar
borga allan kostnaðinn, friður ef
vér Þjóðverjarnir fáum að halda öll-
um nýlendum vorum og einhverju í
viðbót, friður ef að vér höldum
Belgíu og Póllandi og Galizíu og
Búkóvínu.
Ritstjórinn ber Þjóðverja og nú-
verandi ástand þeirra saman við á-
stand Sunnanmanna í þrælastrið-
inu. Sunnanmenn voru dæmdir, —
þeir hlutu að tapa, nema þeir ynnu
stórkostlega sigra á vígvöllunum og
það skjótlega. Þeir voru færri, þá
vantaði alt; þeir voru útilokaðir
trá verzlun. Eff að Jieir áttu að sigra
— þá þurftu þeir að eyðileggja all-
nn her Norðanmanna.
En þetta gátu Sunnanmenn aldrei.
Þeir unnu marga bardaga. Þeir gátu
safnað miklu liði, oft á vissa staði og
unnið þar sigur eins og Þjóðverjar;
cn þeir unnu svo lítið með þessum
sigrum, og einlægt urðu herflokkar
þeirra fámennari og fámennari. —
Norðanmenn hiifðu allan heiminn
s.ð sækja vopn og vistir til eins og
Bandamenn nú; en Sunnanmenn
gátu hvergi komist og ekki fleytu ýtt
út fyrir landsteinana, alveg eins og
Þjóðverjar og Austurríkismenn nú
orðið. ,
I þrælastriðinu tóku menn alment
ckki eftir þessu fyrri en undir hið
síðasta.
Eins og Norðurríkin voru svo
iniklu aflmeiri að öllu heldur en
Suðurríkin, eins eru Bandamenn
(Bretar, Frakkar, Rússar og ítalir)
margfalt aflmeiri en Þjóðverjar. —
Þeir hafa meiri mannfjölda í liind-
nnum; fleiri hermenn; margfald-
an skipastól; margfalt lánstraust.
Það er því litt hugsanlegt, eða ó-
hugsanlegt. að Þjóðverjar sigri; því
hinn hugsanlegi tími fyrir þá að
sigra var allra fyrst, meðan hinir
voru óviðbúnir, en nú er hann fyrir
Iöngu liðinn.
Þýzkum er nú hægt og hægt að
blæða út; þýzkir hermenn eru að
bana óvinum sínum á öllum köntum,
að austan og vestan og sunnan. En
þeir falla líka þjóðverjarnir á öll-
Það sem Þýzkaland er að reyna nú
er að þreyta óvini sina, gjöra þá
leiða á ófriðnum og vigunum og
kostnaðinum. Þeir eru enn einu
sinni að reyna að kaupa Rússa eins
og þeir keyptu Búlgara og Tyrki og
reyndu að kaupa Spánverja. Og þeir
lofa gulli og grænum skógum, sem
þeir eiga ekki. Þeir lofa Rússum
Miklagarði og Galizíu, eins og þeir
lofuðu Tyrkjum F.gyptlandi og Búlg-
örum Serbíu.
Og nú, þegar þeir sjá að þeir kom-
ast ekki lengra með vopnum, þá er
að fara að vekja friðartalið. Þeir
senda menn út um allan heim að
prédika fyrir þjóðunum, hvað óguð-
legt það sé að berjast svona. Allir
góðir menn verði nú að hjálpa til að
koma á friði. — Er þetta ekki bið
blóðugasta háð, sem heimurinn hef-
ir nokkurntíma séð? Mcnnirnir, sem
ófriðinn byrjuðu, og mennirnir, sem
deyddu fólkið, stálu eignunum, sem
rufu eiðana við saklausa Belgi,
eyddu landið, brendu borgirnar,
fóru ennþá ver með Pólland og Gal-
izíu sem nú eru að slátra Serbum,
sein aldrei höfðu mein þeim gjört;
mennirnir, sein ætluðu að verða
drotnar heimsins og voru búnir að
blása þeim hugmyndum inn i hjörtu
allra þjóðverja í tvo mannsaldra, —
þeir eru nú alt í einu orðnir elsiku-
legustu guðsbörn og friðarpostular.
Mennirnir, sem lögðu út í þetta til
aí' stela og ræna löndunum af hin-
um þjóðunum: Belgíu, Luxemburg
Noi ður-Frakklandi, Pólen og Kúr-
landi (Galizíu og Búkóvina eigin-
lega líka af félögum sínum) —, þeir
sjá nú vel, að þeir eru að þrotum
komnir, hvað vopnaviðskifti snertir.
En nú vilja þeir hefja annan slag,
stjórnmálaslag, sem háður sé með
tungunni og öllum þeim klókindum
og brögðum og klækjum sem mann-
legt vit getur upphugsað.
Þetta er óefað hugmyndin og Jivi
senda þeir sína beztu menn út um
heiminn og kaupa, ef þeir geta, blöð-
in í hverju Iandi til að fara að pré-
dika frið. En undir liggur hug-
myndin að halda sem mestu, ef ekki
öllu, sem þeir hafa nú klófest; halda
öllu því, sem þeir eru nú búnir að
ræna eða myrða svo og svo margar
millíónir enn. Og láti enginn sér til
bugar koma, að Þjóðverjar hætti að
liugsa um, að Iggeja undir sig heim-
inn. Það gjöra þeir aldrei fyrri en
allir möguleikar til þess eru teknir
úr höndum þeirra.
Borgið Heimskringlu og hjálp-
ið henni til a$ standa í skilum
eins og vera ber.
i
Fall Novo-Georgievsk.
Aldrei í sögu mannkynsins hefir
nokkur borg eða kastali verði var-
ir.n eins og þessi kastali Rússa; ald-
rei nokkurntíma hefir sóknin verið
eins hörð á nokkurn stað. 240,000
inanna falla af Þjóðverjum áður 'en
þeir vinna. Rússar vörðu ræningj-
ur.um feðraleifð sína; þeir voru
settir þarna til þess að tefja fyrir
Þjóðverjum, meðan hinir bræður
þeirra slyppu úr herkvíum þeim,
sem þeir voru í, er þeir yfirgáfu
Warshau. Þessar 70 þúsundir Rússa
vissu vel, að þeir áttu lífið að láta,
svo að hinn herinn slyppi og föður-
landinu yrði bjargað. Fúslega ætl-
uðu þeir að fórna lifinu. Einbeitt-
ir horfðu þeir í augu hinna mý-
mörgu herskara Þjóðverja, sem kom
með dauðann i höndum.
Brennandi, rænandi, myrðandi
hiifðu Þjóðverjar farið yfir hið ve-
sada Pólland. Oft hefir verið til
Belgíu tekið fyrir það, hvað Þýzkir
hafi þar illa fram komið. En Belgía
er sein blómreitur i skrúði sínu hjá
Póllandi. Þarna voru hermennirn-
ir sendir áfram, að ræna landinu,
borgunum handa pjóðverjum, en
myrða alla, sem fyrir stæðu og það
vildu hindra. Það var Þjóðverjinn,
sem var að víkka út kvíarnar og
laka löndin af nágrönnum sinum.
Prófessorarnir og blaðamennirnir og
aðalsmennirnir, allur hinn lærði
lýður Þjóðverja, var orðinn fulltrúa
um það, að Þjóðverjar ættu heimt-
ingu á þessu. Og prófessorarnir
voru svo búnir að umsnúa siðfræð-
inni og klerkarnir trúnni, að j>að
var eiginlega heilög skylda Þjóð-
verja, að ræna Pólverja landinu, lif-
inu og eignunum, og taka landið og
eigurnar og umbæturnar handa ser
og sinum eftirkomendum, eins og
Friðrik Prússakonungur mikli, sæll-
ar minningar, byrjaði með svo mikl-
nm heiðri og sóma! Og fremstur í
öllu þessu var náttúrlega blessaður
keisarinn, hann Vilhjálmur blóð, því
að hann græddi mest á því. Honum
bar heiðurinn og vegsemdin og
völdin.
Og Jiarna voru bændurnir úr
Pommern og Westfalen og Hannov-
er og Sachsen og Slesiu og Bajern
reknir áfram til að taka vígið. Hin
vanalega stórskotahríð gekk náttúr-
lcga dag og nótt, marga daga og næt-
ur samfleytt, að brjóta virkin, að
sálga sem flestum og trylla kastala-
menn, ef hægt væri.
Og svo byrjaði þetta trylta áhlaup,
sem heimurinn aldrei hefir séð fyrri
eða heyrt getið um annað eins. Þeir
hlupu jjangað til allir voru dauðir.
Aðrar raðir komu á eftir; þær deyja
líka, — en það gjörir ekkert. Manns-
lifið er einskisvirði, segja prófess-
orar Þjóðverja, og það sem mestu
ræður, Vilhjálmur blóð Ííka. Þeim
í'er þó að standa stuggur af þessu,
Þjóðverjum; en Vilhjálmur og hin-
ir þýzku herforingjar skipa þeim
nieð harðri hendi; líf þeirra er ekki
meira virði jen líf hundanna eða úlf—
anna. Og svo eru þeir fyltir af víni!
Þeir hlaupa áfram, æstir og tryltir
af víninu, með það eitt fyrir augum,
cð drepa og drepa. þeir hlupu á
móti röðum fallbyssanna í kastalan-
um, en — á bak við þá var líka önn-
ur röð, fallbyssur þeirra eiyin
manna. Og ef að þeir hlupu ekki
nógu hart, ef að þeir hikuðu sig, —
þá dundi á þá skothriðin frá þeirra
eigin mönnum. Dauðinn var ekki
eins viss að framan eins og að aftan!
Eru þeir nú jafn sekir — inenn-
irnir sem verjast og þeir sem á sækja
— mennirnir, sem eru að verja eig-
ur sínar, óðul og heimili, konur sín-
ar og börn, eða hinir, sem vilja taka
alt þetta af þeim? Er nokkur munur
á manninum, sem alvopnaður brýzt
inn í hús nágranna síns og fer að
drepa konuna og börnin, eða mann-
inum, sem stekkur kanske vopnlaus
upp úr rúmi sínu og fer að verja
þau? Vér heyrum margan manninn,
og það þá, sem lærðir kallast, segja,
að enginn munur sé á þeim. Þýzku
vísindin segja, að sá hafi réttinn,
sem hnefana hefir sterkari. Það er
nú orðið ölluin vitanlegt, að þeir
komu þessu á stað. Það hefðí nú
verið friður í heiminum, ef að þeir
hefðu ekki verið. Hin þýzka kenning
var sú, að Þjóðverjar ættu heiminn.
Þeir byrjuðu núna að taka hann. Og
aðalpostuli þeirrar kenningar var
Members of theCommercial Educators’ Assoeiation
Stærsti verzlunarskóli í Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókhald, hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink-
urn kennarar. Öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið, komifi
eða fónið Main 45 eftir ókeypis verðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.
Goritzía fallin.
Vilhjálmur blóð, með Junkerunum
og hershiifðingjunum þýzku. 1 or-
ustunni við Novo-Georgievsk hefir
liann sýnt, hvernig hann rekur
þegna sina áfram, samvizkulaust og
miskunnarlaust, til rána og þjófnað-
ar, til morða og brenna.
A þessi siðfræði nú að fá vald yf-
ir heiminum og hjörtum manna? —
Eiga þessir og þvílíkir höfðingjar
að ráða lögum og lofum? Eiga menn
að samþykkja réttmæti gjörða þeirra
með því, að skriða felmtsfullir inn í
holur sínar til að frelsa sitt eigið
skinn, en láta varga þessa æða taum-
laust yfir heiminn? Eru menn svo
heimskir að ætla sér, að fara að pré-
dika úlfinum frið, meðan hann
stendur yfir volgri bráðinni og slit-
ur hana i sig?
Er ekki mál að hnekkja þessu, —
hnekkja þessu hermannavaldi Þjóð-
verja? Er ekki mál að hnekkja þess-
ari vitfirringar-valdafýkn og drotn-
unargirni hinna þýzku aðalsmanna,
hermanna, höfðingja og fursta? Er
ekki tími til kominn, að hnekkja
kenningum þeim, sem hafa umhverft
huga og hjörtum allrar hinnar þýzku
þjóðar, svo að hún gleypti við þess-
um drotnunar hugmyndum? Er
ekki mál til komið, að hnekkja hin-
um ramma materialismus, sem neit-
ar og slær stryki yfir sálina, sam-
vizkuna og ábyrgðina, og sem eigin-
lega stendur undir öllu þessu, hvar
í heimi sem er, hvort sem það er hjá
gulum eða hvítum mönnum, hjá
Þjóðverjum eða öðrum? Því að
liann kemur víðar fram en hjá Þjóð-
verjum, þó að í öðrum myndum sé—
materialismusinn sá. En án haiis
hefði þetta aldrei getað fyrir komið.
Bretinn, Frakkinn og Rússinn sáu
þetta og skildu og þeir hlupu til að
stöðva illræðismennina, — menn-
ina, sem alt þetta byrjuðu. Og til
daganna enda eiga þeir heiður og
þökk skilið fyrir. Stöðvið jiið morð-
ingjajin! Takið l)ið innbrotsþjóf-
inn! hljóma köllin í daglegu lífi. En
nú er þetta svo óendanlega, ósegjan-
lega, ófyrirgefanlega djöfullegt at-
hæfi Þjóðverja, að allur samanburð-
ur er ómögulegur. — En eitt er víst:
það verður að hefta þá, eða heimur-
inn verður allur þrælar ]ieirra. Og
rnenn geta séð forsmekk af því í
slriði þessu, — af bardaganum við
Novo-Georgievsk.
“Margt smátt gjörir eitt stórt”
segir gamalt orStak, sem vel á viS
þegar um útistandandi skuldir
blaða er að raeÖa. Ef allar smá-
skuldir, sem Heimskringla á úti-
standandi væru borgaÖar á þessu
hausti, yrSi þaS stór upphæS og
góSur búbætir fyrir blaSiS. ------
MuniS þaS, kæru skiftavinir, aS
borga skuldir ySar viS blaSiS nú
í haust.
Stórheiðarleg f ramkoma
Vér urðum hrifnir af Jiakklæti og
virðingu til kvenréttinda-félagsins
“Sigurvon” á Gimli, þegar vér brut-
um upp bréfið frá Mrs. Kristíönu B.
Þórðarson með hinum rausnarlegu
jólagjöfum til hermannanna, 96 döl-
uni. Vér vissum það, að drengskap-
urinn var til hjá löndum, tilfinning-
in fyrir þrautum hermannanna var
til hjá konum sem körlum. Þarna
kemur það líka fram í rausnarlegum
stýl, og það svo alment; — það eru
ekki einstöku menn og konur, held-
ur menn og konur í stórum hópum.
Vér erum þeim öllum þakklátir fyr-
ir hönd hermannanna og fyrir sóma
þann, sem þeir og þær afla ölíum ís-
lendingum.
Fá öðrum stöðum eru líka að
koma gjafir, og svo munu inargir
senda gjafirnar sjáifir frá sér til Ev
rópu. Og svo eru fleiri hér í Winni-
peg, sem taka á móti gjöfuin, sem
vér( vitum ekki uni. Ætti nú enginn
íslendingur í striði þessu að fara
varhluta jólagjafanna og hins hlýja
hugarþels, sem fylgir frá þektum og
oþektum löndum hans. Þeir sjá þá,
að hugheilar óskir landa þeirra
fylgja þeim, þó að þeir séu fjarri í
öðrum löndum. Vér skiljum ]iað,
hinir, sein heima sitjum, að um leið
og þeir eru að berjast með Rretum
og F’rökkuin og Belguin, þá eru þeir
einnig að berjast fyrir oss, sem hér
sitjum heima, fyrir réttlætinu og
frelsinu og menningunni.
Orustan við Dvína.
Sextíu daga er hún búin að standa.
það er stórt Rússland og þar fara
fram atburðir stórkostlegir. Menn
berjast þar á 800 mílna spildu,—
lieilar borgirnar eru brendar hver af
annari; löndin eru sviðin, fólkið er
horfið. En ennþá berjast Rússar við
Dvinafljótið, á 150 mílum, frá Riga
«.g suðaustur til Dvinsk. Samt sækja
hinir frægustu herforingjar Þjóð-
verja þar á, eða að minsta kosti einn
af þeirra frægustu herforingjum,
Hindenburg gamli; og hann hefir
haldið þar uppi stöðugum bardaga í
n.eira en 50 daga, eða nær 60, og
ekkert tilsparað.
Þegar orustan byrjaði, voru . , >ð-
verjar í hæsta gengi sinu þar austur
trá. Það stóð ekkert fyrir þeim. —
Sprengikúlnahríðarnar gengu fyrir
þeim og eyddu öllu lifandi fvrir
framan þá, og svo ruddust fram fylk-
ingar þeirra og fylgdu ■ hríðunum
eftir. Foringjar Þjóðverja og marg-
ir aðrir héldu þá að ekkert gæti
stöðvað þá. Rússar sjálfir bjuggust
ckki við, að geta haldið Riga eða
varnað ovinunum austur yfir Dvina-
fljótið. Þá vantaði skotfærin til
þess. En einhvernveginn lagaðist
það þó nokkuð. Verksmiðjur ]ieirra
unnu nótt og dag og Japanar scnrl
þeim stöðugt á hverjum degi skot-
færi, og Bretar sendu þeim þau líka
á skipum, sem ’fóru norður fyrir
Noreg og lentu við Archangel.
Og Russky gamli tók á móti þeim,
og hefir hann verið talinn einhver
bezti hershöfðingi Rússa, þegar
Nikulás stóri fór frá; og smámsaman
úckkaði hann þýzku spæjurunum i
liði Rússa. Það voru flest herfor-
ingjar, æðri og lægri. Þeir létu ein-
lægt Þjóðverja vita um allar hreyf-
Nú eru Italir loksins búnir að ná
kastalanum Goritzía (á þýzku Görz),
sem þeir eru búnir að berjast um i
fimm mánuði. Kastali þessi er aust-
anmegin Izonzo-árinnar i löndum
Austurríkis, norður af botni Adria-
flóa, nálægt 22 milum norður af
hafnarborg Austurrikis, Trieste. —
Vastali þessi var svo rammgjör, að
liann var talinn alveg óvinnandi.
Liggur hann á hásléttu einni, sem
Carso kallast, og er sléttan sundur-
grafin öll af gjám ög sprungum; en
fjallahryggir liggja í skeifu utanum
kastalann og voru þar á otal víg-
garðar eða einn óslitinn víggarður.
Þtir voru sem múrveggir sjálfs kast-
í.lans. Þarna var sótt og varið af
l.inni mestu hreysti. Austurríkis-
rnenn gatu ekki trúað því, að þeir
myndu nokkurntíma tapa þessu
vígi. Enda var þar engum fært að
.akja að nema hinum röskustu
fjallabúum; því að þeir þurftu að
k’ifrast upp snarbratta klettana, því
nær á öllum stöðum. En ítalir marg-
ir eru bjargmenn betri en nokkur
örinur þjóð. Og loksins tókst það.
En með kastalanum opnaðist þeim
leiðin til Trieste, því að óður en
hann var unninn gátu þeir ekkert
komist þar áfram.
Þetta er hinn mesti sigur ítala
enn sem komið er, og er ekki ólík-
iegt, að þeir sígi nú lengra þarna
í.ustur, — taki Trieste og Istriu-
.'.kagann og haldi lengra austur i
dalina þarna.
Kastalinn var unninn 22. eða 23.
október. En fregnin var í fyrstu ó-
Ijós. ]>ví að ítalir eru vanir að tala
lítið um sigurvinningar fyrri, en
þeir eru búnir að búa vel um sig á
stöðvum þeim, sem þeir hafa unnið.
,ngar Rússa, svo að þeim kom ekk-
ert á óvart. Fóru þá Rússar að leita
hjá sér og lauk þvi svo, að þeir
fundu 250 herforingja, sem allir
urðu uppvísir að þessu. Þeir voru
náttúrlega teknir og skotnir og þá
i inkaði víst mikið um fréttaburð-
inn.
Og nú, eftir meira en 50 daga or-
uslur, eru Þýzkir engu nær að ná
Riga eða Dvinsk, en þegar þeir byrj-
uðu. Má geta þess um leið, að á degi
hverjum hafa þeir að jafnaði skotið
100,000 sprengikúlum á Rússa.
Borgið Heimskringlu bændur—
MuniS eftir Heimskringlu þegar
þér seljið uppskeru yðar þetta
haust. — Þetta er líka uppskeru-
tími hennar.
ÞVZKIR BYGGJA NVJAR
SKOTGRAFIR.
Það lítur út, sem Þjóðverjar séu
farnir að búast við því, að verða að
halda undan af núverandi stöðvum
sinum í Flandern og Frakklandi;
þv að þeir eru óðum að búa sér til
nýjar skotgrafir austanmegin við
Scheldefljótið þar sem Antverpen
stendur við.
Þeir taka alla Belga og skipa þeim
að vinna í skurðunum; en ef að
þeir vilja ekki vinna, þá hverfa þeir
einhvernveginn. Þeir eru teknir og
fluttir burtu — enginn veit hvert;
Hklega eitthvað austur á Þýzkaland.
í hundaraðatali hafa þeir þannig
verið fluttir burtu úr borginni Brus-
sel í Belgíu.
UPPLÝSINGA EYÐUBLAÐ.
Nafn ....................................................
Heimilisfang .........................................
Aldur ....................................... ......
Nafn og heimilisfang foreldra eða nánustu ættmenna.......
Nafn konu og barna, ef kvongaður........................
Heimilisfang þeirra ..................................
Staða hermannsins áður en hann gekk í herinn.........'...
Utanáskrift hermannsins nú...............................
Vinir og vandamenn, eða aðrir, sem til þekkja eru vinsam-
lega beðnir að fylla inn þetta eyðublað og senda það til —
HEIMSKRINGLA,
Box 3171, Winnipeg, Man.