Heimskringla - 03.02.1916, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 3. PEBBÚAR, 1916.
H E I M S K R I N G L A.
7
Skringilegar hugmyndir
um stríðið.
Það er ekki neina náttúrlegt að
mftanum sýnist sitt hvað um stríðið.
Menn eru nú ekki svo gjörðir, að
þeim sýnist einlægt öllum sama og
svo lita menn á það e-kki eingftngu
frá misjöfnu tilfinningarstigi, held-
ur einnig frá misjöfnu þekkingar-
stigi.
Þýzkir hafa nú með hjálp Búlgara
getað brotist suður um Serbíu og eru
langt á leið komnir til Miklagarðs
og ef að þeir næðu nú Miklagarði,
þá ætla margir, að þeir séu búnir að
vinna mikinn sigur, og að brátt
hljóti að fara að hnllast fyrir Banda-
raönnum. En hvaða gagn hefðu þeir
af Miklagarði. Sú borg væri mikils-
virði fyrir þá, sem ættu mikinn
kaupskipaflota i siglingum og gætu
flutt vftrur til og frá um sundin og
haft herskipastól til að gæta þeirra.
En nú eiga Þýzkir enga fleytu á sjó,
nema fáeina neðansjávarbáta, sem
einlægt fara fækkandi. Þeir liefðu
þvi ekkert gagn af Miklagarði. Og
þó að þeir hefðu Gallipoli skagann
með, þá væri það hið sama.
Og ef að þeir ætluðu að halda járn
brautinni gcgntmi Serbíu til Mikla-
garðs, þá tæki það einar 2—4 milí-
ónir hermanna.
En svo ætla menn að þeir gjori
þetta i þeim tilgangi, að fara með
her manns fyrst til Egyptalands og
svo til Indlands og væri þá Mikla-
garður svo ágætur áfangastaður. En
borg sú cr því að eins góður áfanga-
staður, að létt sé að flytja þangað,
einkum á sjó, nægan forða af vistum
og herbúnaði. — En Þjóðverjar hafa
engin skipin.
Og ef að þeir ætla þaðan til
Egyptalands, þá eru það góðar þús-
und mílur, og þeir yrðu einlægt að
vera vissir uin, að hvergi væri hægt
að brjóta hergarðinn á allri þessari
'teið; því að heiman yrðu þeir hvern
matarbita og hverja kúlu að flytja,
og flytja stftðugt særða menn; og
þarna væru Rússar að austan, en
Bandamenn að vestan, einiægt að
reyna að slíta sundur þráð þenna
eða hftggva sundur þessa lífæð óvina
sinna.
En ef að Þýzkir ætluðu að taka |
Indland, þá þyrftu þeir nú fyrst á
mönnum að halda. Frá Miklágarðí til
Indlands eru 3(H)0 -milur, og alla þá
leið þyrftu þeir að verja og víða
byggja járnbrautir og væru Rússar
þá að norðan og austan, en Bretar
og Frakkar að véstan og i Persafló-
anum og upp með fljótunum. Til
þessarar herferðar þyrftu þeir einar
20 miliónir hermanna og veitti ekki
af, ef að Indur tækju ó rnóti, því að
tala þeirra er yfir 300 inilíónir, óg
eru margir þeirra hcrskáir.
Þessir draumar þeirra, sem eru að
reyna að finna einhvern veg fyrir
Þjóðverja út úr klemmu þeirri, sein
þeir nú eru i, þeir eru því vægast
talað barnalegir, og enguin heilvita
Þjóðverja getur komið annað eins
til hugar. Hitt er annað, sem þeirl
einlægt eru og hafa verið að reyna, j
að egna hlutlausar þjóðir upp á móti
Bretum og Frftkkum, einkum Bret- j
um, því þeir óttast þá mest; og svo
að reyna að koma þjóðunuin í lör.d-i
um Breta til að gjftra uppreist, cg t:I
þessa hafa þcir spæjara sína um all-
an heim, og kaupa upp misyndis-
menn í hverju landi til að gjöra Bret-j
um alla þá bölvun sem þeir g:ta. í j
þessu tilliti hafa þeir miklu áorkað, j
en alt til þessa hefir það þó ekki j
gengið eins vel og þeir ætluðu. Ogj
viða hafa svik þeirra komist upp.
Og allur heimruinn er nú að byrja
að þekkja þá og kynnast þeini betur
og betur ineð degi hverjum.
Bláu vetlingarnir.
h'ftir Frederic Boutet.
Frú Presles hafði verið að lita eft-
ir bftrnum i barnahælinu allan dag-: t,j(>st hérna
Members of the Commercial Educators’ Association
E. J. O’Sullivan,
M- A. Pres.
ESTABL/SHED
Stærsti verzlunarskóli í Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókliald. hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink-
um kennarar. öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið. komið
eða fónið Main 45 eftir ókeypis verðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.
u]
hann leit framan i hana, þá sýnd-
ist henni jafnvel, að augun hefðu
iika breyzt.
“Eg særðist”, sagði hann; “særð-
ist hættulega. ---- Nú er eg orðinn
heill aftur. ------ Eg vissi að þú
H- ----------• Og mig
inn, eins og hún var vön að gjftra á|jángaði til að lita inn til þin -------
til
áður en eg færi------”
Ilún reyndi að herða upp hugann
til að tala og gat varla varist gráti.
“Hvers vegna kaustu að heim-
sækja mig ”
ilann roðnaði dálitið en horfði
fast í augu hennar.
“Vegna Jiess, að mig langaði ekki
til að sjá neina áðra en ]jig.
Hún sagði ekkert. Hún var seztl
við borðið og reyndi að verjasti
skjálfta, — en hann svaraði því,;
sem lnin kom ekki orðum að:
“Já, einmitt þig. Eg hefi verið ij
Paris siðan i byrjun vikunnar —.
Nei, eg hefi engan heimsótt. Migj
langaði að sjá þig-------- þig —j
hingað til að spyrja þig------
fá vitneskju um ———”
“Það veiztu vel”, hvtslaði hún
lágt, og leit upp eftir stutta þftgn.
Hann fölnaði, og grátkrampi fór
yfir amilitið, en hann vildi ekki
gráta, og til þess að leyna geðs-
hræringuin sinum, benti hann á
borðinu og reyndi að hlæja.
“Þú hefir ekkert breyzt, ----- alt
af jafn-iðin. —— En þessa vetlinga j
máttu ekki senda i burtu, ------ þá
verð eg að fá, má eg það ekki?”
Þá gat hún ekki lengur varist
grátinum og kastaði sér i fang hon-
um.
,“Og þú ferð------þú ferð á morg-
un?” kveinaði hún með svo veikri
rftdd, að hann hélt að hún myndi
liða i ómegin.
"Heyrðu mig”, hvislaði hann;
“eg er eigingjarn. —— Nú eins og
fyrrum bý eg þér sorg”.
Hún svaraði ekki. Hún hristi að
eins hftfuðið til að segja honuin að
og eg hafði ekki þrek til þess f.vr, jþessi sorg væri annars eðlis. Þar
---- en á morgun fer eg aftur-----var enginn samanburður mftguleg-
Hann þagnaði skyndilega, en eftir! ur.----Það vissi hún full vel. Og
stutta þögn hélt hann hægt áfram.jenn betur vissi hún það daginn eft-
eins og hann hugsaði upphátt: ir, þegar hann var farinn og hún
“Eg ætlaði að segja þér, að núisat heima við arineldinn og lamp-
vissi eg. --- Já, já, nú veit eg það, I ann sinn, og henni þótti ekki fram-
heyrðu. Eg veit, hvernig eg hefi ar óvistlegt né cinmanalegt inni. Og
verið og hvernig þú ert. — —— |
Smátt og smátt hefir mér skilist
liað. —— Eg hefi séð —------- sann-i
leikann.----»—- Eg segi þér.satt.
——- Á hættunnar stund og i þján-
ingunum, þegar eg særðist, ———
þegar eg hélt að eg nnindi deyja,
----* þegar eg var mæddur ------ og
þegar eg harðist i orustunni. --—I
— ’Maður verðúr að hafa eitthvað
til að festa hugann við,-skilurðu. (
— eitthvað, sem eltir mann, sem j
huggar, sem stælir þróttinn.
Og það varst þú —------”.
Hann þagnaði eitt andartak o
hélt svo áfram:
gagntekin af hamingju og kvíða
fór hún með ákefð að telja lykkj-
urnar á bláu vetlingunum, sem hann
átti að fá. (Visir).
Bréf Huirua Rewha Maori her-
manns tii foreidra sinna.
i Þ-cgar F.nglendingar fóru að
j hyggja Nýja Sjáland í suðurhöfum,
; skamt fná Ástralíu, þá var þar þjóð
i sú fyrir, sem kólluðu sig Maori. Þeir
I voru herskáir mjög og niáluðu and-
lit sin scm villimenn. En vel voru
það er ekki
™? D0M1NI0N BANK
Horut Notre Diinr ug Sherhrooke
Street.
Hfifnðntðll nppb....
Varanjððnr .........
Allar rlsnlr........
. »6.000.000
. «7.000.000
. «7H,000,000
Vér ðskum eftir viðsklftum verz-
lunarmanna og ábyrgjumst að gefa
belm fullnægju. SparlsjððHdeiId vor
er sú stærsta sem nokkur bankl hef-
lr i borginnl.
lbúendur þessa bluta borgarlnnar
ðska uD skifta vlS stofnum sem þelr
vlta að er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygglng ðhlutlelka.
Byrjið sparl innlegg fyrir ejátfa
yður, l
konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráíismaíur
PHOXE GAHHV 3450
Columbia Grain
Co., Limited
242 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupuni hveiti og aðra
kornvöru, gefiun Iræsta verð og
íbyrgjiumt árciðaitleg viðskifti
Skrifaðu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 1433.
iH
H’-
on Easy Payments
hverjum degi, síðan hörnin voru
flutt þíingað eftir að ófriðurinnj
hófst; nú var hún á heiinleið. —-
Klukkan var orðin sjö; það var kalt, j
dimt á götunum og vindurinn lamdi
krapasnjónum framan i haiia. En j
frú Presles hraðaði ekki ferðj
sinni; hún hálf kveið alt af fyrir að
koma heim til sin, því þar var ekk-
ert, sem haldið gæti endurminning-
um hennar i skefjum um Iftngu vetr-
arkveldin.
Þegar komið var á Saint-Sulpice
torgið, var eins og vindurinn réðist
að henni úr öllum áttum, og hún
krefti hendurnar utan um regnhlíf-
ina og hraðaði sér eins og hún mátti
heim til sín.
“Það er ekkert liréf til yðar”,
sagði dyravörðurinn; siðan ófrið-
urinn hófst, var liann hættur að færa
íbúum hússins bréfin.
I’rú Presles hneigði höfuðið og
hélt áfram. Hún átti ekki von á
neinu bréfi. Hver skyldi svo sem
skrifa henni? Hún átti engan ætt-
ingja og var hætt að umgangast vin-
konur sinar frá æsknárunum.
Ilún gekk upp á annað Ioft. Þar
hafði hún búið í þessi þrjú ár. sem
hún hafði verið einsönml. Það var
kalt þar og ónotalegt, en húsgftgnin
voru snotur. Hún var all-vel efnuð,
en liafði þó enga þjónustustúlku:
hún vildi hafa sem mest að gjöra
sjálf ogneinfká spáét á, til þess að
að geta líknað hágstöddum þeim
mun meira.
Hún lagði hattinn og yfirhftfnina j
frá sér, tendraði ljós og kveikti upp
i ofninum. Við nánari athugun
mátti sjá, að hún mundi varlt vera j
yfir þritugt og að hún var falleg j
kona. En ftskugult hárið, grá augun 1
og fftlt andlitið, það virtist alt
renna saman og alt var jafn lit-j
laust, af því það hvíldi svo djúpurl !
sorgarhlær yfir svipnum, sem aldreí 11
vM-tist hafa þekt kvenlegt glys.
Hún gleypti inatinn sinn á fáumj
minútum og settist svo við aðj
prjóna bláa vetlinga. Hún keypti ogj
bjó til ýmislegt, sem til fatnaðarj
heyrði, og sendi livern pakkann á
fætur ftðrum til hersins i milli þess.
sem hún hjúkraði særðum inönnum j
og annaðist munaðarleysingjana á
hælinu.
Hún var nú með fingurna á vetl-
ingnum; hún prjónaði i ákafa og
reyndi að sökkva sér niður i vinn-
una og i að þylja upp líknarverkin,
scm hún ætlaði að gjöra dagixin eft-
ir, — en svo skyndilega var dyra-
bjftllunni hringt. Hún hrftkk við ogj
furðaði sig mjftg á þvi, að hún
skyldi vera sótt heim, en gekk til j
dyra og lauk upp.
Náföl hrftklaðist hún nokkur skref j
j aftur, því frammi fyrir henni stóð
| inaður hennar, Claude Presles,
hjúpaður síðri hermannaúlpu, sem
gjörði að verkum, að hann virtist
miklu hærri en hann var.
“Það er eg”, sagði hann í lágum,
titrandi róm. i4Eg er kominn, —
eg er komtftn11——”
Itann var kominn inn. Hún kom I
engu orði úpp; það var eins og tek-
| ið væri f.vrir kverkar henni.
Hún hafði ekki séð hann i þrjú
ár. I þessi fjögur ár, sem þap hftfðu
búið saman, hafði hann stftðugt
kvalið hana ok loks farið frá henni,
án þess að hafa aðra ástæðu til þess,
en að honum þóknaðist það.
Það hafði konunni fallið þyngra,
en allar aðrar ávirðingar. hans, því
hún unni honum þrátt fyrir alt.
| Hún hafði aldrei viljað skilja við
hann, en hún gjorði enga tilraun tjl
þess að hitta hann aftur. Og hún
forðaðist alla kunningja sina til þess
að fá ekki neinar' fregnir af svalli
hans.
Frú Prestes reyndi að ná valdi
yfir tilfinningum sinum. Hún horfði
á man nsinn. Han nstóð frammi fyr-
ir henni og hafði lagt herma.inahúf-
una á horðið. Bjarminn frá lampan-
Ulll féll ‘I andlit hans, seiil bar ljos er ur„tenant Pepelin, srm var fyrsti franski herforingin, er hleypti
merki þreytll Og þjáninga. Svarta inn [ Bisas ibroddi frönsku fyikinganna er þær gjöröu Ahlaup. Og var hann
llárið var orðið hæruskotið, Og þegar særöur i áhlaupinu. Xú kvongaðist hann nýlega i St. Jaqucs kirkju í Paris.
NDIRRITAÐUR veitirmóttöku sér-
stökum lokuöum tilboðum á skrif
stof þessari þangað til kl. 4. e.m. I
| á þriðjutlaginn 13da febrúar, 1916 um
at5 leggja til “Brooms and Brushes”, J
í “Chain”, “Coal”, “Hardware”, “Hose”,
í ‘Oils and Greases”, “Packing”, “Paint
j and Paint Oils”, “Manilla Rope”, “Wlre j
Rope”, and “Steam Pipe, Valves and
j Fittings”, sem Departmental Dredging 1
i Plant í Manitoba þarfnast fyrir fjár- t
hagárið 1916—1917.
Hvert tilbolS verííur að sendast í sér-
i stöku umslagi og skrifist utan á: i
“Tender for Hardware Manitoba”,
“Tender for Chain Manitoba o.s.frv.
eftir því sem vi?J á.
I»að tilkynnist öllum sem tilbotS leggja I
fram að tilboðunum vertiur ekki veitt I
móttaka nema þau séu skráð á prentað j
, eyðublað og undirrituð með eiginhand-
j ar undirskrift frambjóðenda; þessi
; eyðublöð . má fá frá Department of i
Public Works, Ottawa, og á skrifstofu *
i Mr. A. J. Stevens, Acting District Engi-
neer, 702 Notre Dame Investment Build-
ing, Winnipeg, Manitoba.
Hverju tilboði verður að fylgja á- !
vísun viðurkend af skrásettum banka
, er borgist til Honourable Minister of |
Public Works og nemi þeirri upphæð
j sem ákveðin er i eyðublöðunum til ;
tilboðsins og tapar umsækjandi upp- i
; hæð þessari ef hann vill ekki ganga að i
j samningunum þegar hann er kvaddur
j til þess eða ef að liann uppfvllir ekki j
I þenna gjörða samning. En ef að til- !
boði hans verður ekki tekið, þá fær J
hann ávísunina aftur.
Stjórnardeildln skulbindur sig ekki ,
til þess að taka lægsta tilboði eða
nokkurt þeirra.
í umboði ráðgjafans,
R. C. DESROCHES,
skrifari.
Department of Public Works,
Ottawa, January 21, 1916
Blöð sem flytja þessa auglýsingu án
leyfis fá enga borgun fyrir.—90558.
hinum uð bt*rjast fyrir hið brezka
vcldi, sem va*ru þeir af þeirra þjóð-
arstofni. Hréfið, sem hér cr, sýnir,
hvort þetta cru villimenn, þó að lit-
ur þcirra sé ckki eins hvitur og vor.
Aísend vísa.
Kveðið við glugga ganials bómla
norður i óbygðum:
Þeir segja hann Vilhjálm vera
(tauðan
og vikinn héðan, íerusnauðan:
en hvar hann lenti er helzt óvíst.
En ef eg ætti þar um að dæma,
þá álít eg að megi sæma.
að telja' ’ann þar sem tönn er gnist.
“En
slílct. maður verður að hafa vissu I
fyrir þvi, að einhverjum þyki væntj
um mann. Maður verður að vita,
að heima í húsi einu, sem maður
þekkir, á heimili. sem maður þra-
vekji titfinningar manns endur-
róm. að þar hcima sé' n aniu
beðið i angist og þrá, að þar
sé vonin og fyrirheitið — i fram-
tiðinni. Allir umhverfis mig.
allir áttn þeir þetta á einn eða ann-
an liátt og eg öfundaði ]>á
Frú Presles fól andlitið i hftnd-
um sýr, hún leit ekki upp en sagði
með htjóinlausri riidd:
“Eg hefi líka verið ftfundsjúk ”,
“Siðar meir -------— siðar meir,
lieyrirðu, þegar reynslan hefir kenl
inaiini - , þá liagar ínaður sér
ftðru visi. Þess vegna kom eg
nóg að hugsu sér j þeir gefnir og hafa nú tekið upp
mentun og siðu og trú hvítra manna.
t>eir komu fúslega fram að hjálpa
Bretum, sem einn hluti Bretaveldis
og herjast nú með þeim á vigvollun-
um og þykja hinir hruustústu. Eng-
in þjóð viltra manna hefir tekið
menningunni eins fljótt og gjftrsam-
lega eins og þeir.
Hér setjum vér bréf eins þeirra,
skrifað á hreinni ensku. Hann heit-
ir Huirua Revdha og skrifar til for-
eldra sinna i R.awhiti i Nýja ,.ja-
landi.
i islenzkri þýðingu er bréfið á
þessa leið:
“Kom til inin, far frá mér, bréf
Og þess vegna kveð eg yður þessum
orðum: Eg sendi yður því aftur
kve'ðju mína, ftlluin minum frænd-
um, sem þar lifa, og eg gat ekki séð
og kvatt áður en eg för. Hamingjan
ein kann að stýra fótmálum mínum.
svo að eg komi aftur. Kveðju mina
sendi eg yður ölþnn aftur enn einu
sinni, þvi að sú skipan hefir komið
til vor, að vér cigum nú að fara í
brjóst fylkinganna, inn í brenngndi
skothriðareldana. f marga daga hftf
Um yér verið þess albúnir,. eins og
vér vorum búnir að segja og lofast;
til að gjöra. Þér skuluð þvi ekki láta;
yður það nokkru skifta. En gleymið |
ekki að skrifa mér.
Það var engin sérstök ástæða fyr-:
ir mig að skrifa þetta bréf önnur n
sú, að við Maori-hermennirnir er-j
um að fara i slaginn, að efna það,
sem vér komum hingað til að gjftra.
Herforingjar vorir eru hér hjá oss,
og hafa ávarpað okkur, og eru nú j
að kcnnu okkur striðsaðferð þá.
sem hér á við. Eg var búinn að fáj
yðar ástrika bréf og mér líður vel. j
En það eina, sein mig hryggir er, að j
eg heyri ekki anr^ið en enska tungu. I
En þó að svo sé, þá læt eg það ekki j
fá á mig. Eg finn það nú, að andij
minn og sál og likami er ekki mín
eign framai'. En það skíftir'engu, I
Mae, eg skal fylgja óskum þínuin,
sem þú skrifaðir. Iig óska að yður
liði vel og lilið við góða heilsu.
þetta hið stórkostlega bardagaár.
En ef að líkaini minn skyldi far-j
ast og sjálfur eg hverfa úr heimi j
þessum yfir í inyrkur næturinnar,
þá skalt þú. Rewihi, fara til Kor-
orarcka pósthússins. Peningarnir
eru geymdir þar handa þér. Og fyrst
að Te Kawa er “rangatira”, þá fáðu
hann til að hjálpa þér við þetta. Ef
að eg lifi, ])á tek eg sjálfur á móti
þeim, það er alt. En hugur
minn verður hjá yður, þangað til eg
dey.
Gæti yðar skaparinn og verndi og j
styrki yður við <>11 yðar störf þar I
heima. Ástarkveðju mina sendi eg j
þér, faðir, og þér, móðir min. og
ftllu fólkinu heima”.
Maori þjóðiu býr á Nýja Sjálandi í
milt og fl.'ttii ástarkM ðju til loi í suðurhöfum. l-'vrstur fann land það |
ehlra mmna i Rewhi og Mac. hin-|
hvernveginn óljóst rennur mér þaðj
I hug. að þett.a sé mitt seinasta bréf. j
Einn franski kappinn giftist.
SH AW’S
Stærsta og elsta brúkaðra fata-
solubúö í Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
GISLI GOODMAN
TIYSMim II.
Verk.stæÖi:—Horni Toronto St. og
Notre Dame Ave.
Phonc
tinrry 2»SS
tleimlli.H
Gnrry StMI
LÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó vlSger'ö á meöan þú
bíöur. Karlmanna skór bálf botn-
aSir (saumaö) 15 mínútur, gútta-
bergs hælar (don't slip) eUa letiur,
2 mínútur. STBWAHT, 193 Pnclfle
Ave. Fyrsta búö fyrir austan aöal-
stræti.
J. J. BILDFELL
FASTEK.MSAM.
IhIod Haitk r»tb. Floor Xo. 520
Selur hús og; lóöir, og annaö þar aU
lútandi. útvegar peningalán o.fl.
Ptionc Altiln 26S5.
PAUL BJARNASON
KASTKKiNASALI.
Selur elds, lífs, og slysaábyrgö
útvegar peningalán.
WYNYARD,
—i---------------
0»
SASK.
J. J. Swanson
H. G. Hinrlksson
J. J. SWANSON & CO.
F VSTEIGNAS.A I.AH OG
lietiiilKH miÖInr.
Talsíml Maín 2597
A^or.v Portage and Garry, Winnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
I.AGFIÍ \ II.
907—908 Confederation Life Bldg.
Phone Main 3142
\A IW lPKfl
Arni Anderson E. P. Garlan4
GARLAND& ANDERSON
I.rtCFII K»l m; a h.
Phone Maln 1561
•01 Electric Railway Chatnb.r*
Tasman árið 1(542. Captain Cook j
kom þar næst árið 17(51 og tök það
i nafni Bretakonungs Georgs III.
Fvrst tóku hvitir inenn sér þar bol-j
festu árið 1S1 1. En engin varð veru- j
leg hygging landsins fyrri en áriðj
183!I. Og sérstftk nýlenda Breta varð
það árið 1841. og var þá selt þar ný-
lendustjórn. Nú hefir Nýja Sjálandj
landsstjórn og Iftggjafarþing. Skólar!
ern þar um alt landið. Árið io!4
var fyrst farið að bo'ða þar trú, <.g.
var fyrsti kristniboðinn Rev. Sam-
uel Marsden. Árið 1888 vorii þar
hvitir menn rúm (iOd.OOO, en uær
50,000 Maoris.
Maoris þessir eru nú allir kristnir,
en áður voru þeir heiðnir og hftfðu
öljósa hugmynd um Guð. Þeir hftfðu
líka trú og Forn-Grikkir og aðrar
])jóðir, að lifið hefði kviknað úr
myrkrunum. En þeir hftfðu slerkn
trú á mannssálina og að hún lifði
eftir dauða líkamans og færi til ann-
ars heims. sem var uiniir jftrðunni.
Þaðan koinu þeir aftur stundum til
að ráðleggja vinum sinum og refsa j
óvinurn sínum. Þeir ræktuðu landið
nokkuð, smábletti, og hftfðu lftg, þó
að óskrifuð væpu. Margir voru þarj
þjóðflokkar af sama Maori-kyninu;
en lágu i einlægum ófriði og styrj- j
ftldum hver við annan, og voru a-
kaflega hraustir og herskáir, cn j
mannskapsmenn og drenglundaðir.j
Þeir eru af sama kyni og eyjarbúarj
á Sandvikureyjunum.
Nýja Sjáland hefir eflst ágaflega
mikið og fólki fjftlgað feikna mikið
{ á seinni áruin, og er stjórnarfyrir-
j koniulag þar talið eitthvert bezta i
heimi. Mest, nærri allir, eru þar
Bretar, að fráskyidum frumbyggjum
þessuin Nlaoris. En þeir komu nieð
Dr. G. J. GISLASON
l*h>nl«*lnn uim! SurffoD
AMiygll veltt Augna, Eyrna o|
Kverka Sjúkdóinum Anamt
Innvortls sjúkdómum or upp-
KkurÖl.
fs Sondi 3r«l St., (»rau«l F«>rks, H.D.
TttUfmi \iiiii» r»:i«2
Dr. J. G SNÆDAL
T \ \ \ l. F.K \ 11«
Sulte 313 Enderton Block
Cor. Portage Ave. og Ilargrave St.
Dr. J. Stefánsson
401 HO\ l> III ILDI\G
Horni Portage Ave. og Eilmonton St.
Stundar eingönpu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er aö hitta
fró kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 e.h.
TALSÍMI: MAIN 4742
Heimili: 1Ú5 Olivia St. Tals. G. 2315
*
t
\ „..............
J COLCLEUGH CO.
*
Vér höfum fullar birgöir hrein- V
ustu lyfja og me'öala. Komið A
meö lyfseöla vöar hingaö, vér ▼
gcrum meöulin nákvæmlega eftir
óvísan læknisins. Vér sinnum
utansveita pÖntunum og seljum
giftingaleyfi.
\otr«» niim«‘ it' Sli**rl»r«M»ke St«.
Phone Garry 2690- -2691
0
0
*
é
A. S. BARDAL
selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaöur sá besti.
Ennfremur selur hann allskon-ir
minnisvaröa og legstcina. : :
813 SHERBROOKK ST.
Phone G. 2152 WINNIPKG