Heimskringla - 12.10.1916, Blaðsíða 5

WTNNIPEG, 12. OKTÓBER 1916
BLS. I. 1
HEIMSKRINGLa
blaðinu. Árið 1900 kom út dálítið
Ijóðasafn eftir hann, gefið út í
Reykjavik, og annaðist Jón ólafsson
útgáfuna. Kvæðasafn þetta nefndi
höfundurinn: “Vestan hafs”, og mun
það nú löngu útselt og eigi i margra
höndum því eintakafjöldinn var lít-
iíl, er hingað kom vestur.
Að því hefir verið vikið, að Krist-
inn unni af alhug öllu þvi, sem ís-
lenzkt var, ættlandi sínu og þjóð, og
var ávalt fús að kannast við það.
Eigi þó svo, að eigi sæi hann galla í
fari einstaklinganna og þjóðarinnar,
En honum fór þar öðruvisi en þeim,
er glöggvastir eru um gallana, að
hann sá þar kostina lika, og þeim
vildi hann eigi farga láta fyrir neitt,
hvað sem í móti væri boðið. Lét
hann það oft i ljós, að fegurra
skylduverk gæti enginn átt, en að
verða ættlandi og þjóð sinni að sein
mestu liði. Lýsa þessar hugsanir sér
hvað bezt i óprentuðu kvæði: “Is-
land vestanhafs”:
"Hún upplitast sumra í minni sú
mynd,
sem með oss vér heimanað bárum,
og verður svo hugstæð, sem hégilja
blind
og hneyksli með komandi árum,
Heir ætta sér vegsemd og virðing að
* (,á
og vtíld ■— hinir melorða-sjiiku,
og við getum orðið hin stak-tíndu
strá
und stéljum í hreiðrunum mjúku.
Hvort mun það osjáleg örlaga riin
°t> ástúðlegt til j>ess að hgggja,
uð kitra j>ur niðri, á kafi í dtin
og kannske und fúleggjum liggja.
En við þcssir einveru útleiða-menn,
Pn ottuljós vaka’ gfir straumi,
vtð sitjum hér hljóðir og hrifnir enn
t heimalands Jónsvöku draumi.
Vcr leggjum i ylbíteinn austur um
ver
vor orðlausu kvæðin og ræðgr,
er sol-höndutn tárhreinum sægolan
fer
nm systurnar okkar og bræður. —
Vér eigum í hrjóstrunum uppsprettu-
lind
og árskin á snæfjalla gárum.
Jlun hverfur oss aldrei lir minni sti
mynd,
sem með oss að heiman vér bárum.”
Ávalt langaði hann til að hverfa
heim og endurnýja viðkynninguna
við landið. Úr þvi gat þó aldrei orð-
ið; hömluðu því ýmsar kringum-
stæður. 1 sumar, meðan á veikindun-
um stóð, hvarflaði hugur hans þang-
að yenju fremur. Er einsog sú hugs-
un ifinm sér stað nú, eftir á, að það
hafi venð hugur barnsins, sem leit-
aði heim undir vökulokin. Har.n
fann, að hann var íslendingur, þrátt
fyrir 43. ara veru hér, og gat eigi
annað verið, og óskaði eigi annað að
vera. Eitt sinn segir hann: “Þvi
heiti eg, ef mér batnar, að jtá fer eg
heim”. Sagði hann það brosandi, en
með fullri alvöru mun það mælt hafa
verið. ,
Haustið 1910, er samtökin mynd-
j uðust hér meðal Islendinga, að safna
' i minningarsjóð Jóns Sigurðssonar
forseta, til myndastyttunnar, er hon-
um var reist á aldarafmælinu. Átti
Kristinn einn aðal-þáttipn i, að höfð
var sú tilhögun á, að koma þvi af
stað eins og gjört var. Lét hann sér
injög ant um, hvernig ináli þvi
reiddi áf. Orti hann þá og aldar-
minni Jóns Sigurðssonar um vetur-
inn, og er það eitt af hans fegurstu
kvæðum. Er farið var af stað með
það mál, fyrir forgöngu “Menning-
arfélagsins” barst það i tal heima
hjá honum, með hvaða hætti bezt
myndi vera að hreyfá þessu. Itéði
hann þá til, einsog gjört var, að
leitað skyldi undirskrift ýmsra
manna úr öllum flokkum íslendinga
hér í bænum, undir fundarboð, er
kallaði til almenns fundar. Myndi
það helztleiða til samvinnu og sam-
komulags, einsog varð. Taldi hann
málefnið of gott, of sjálfsagt, til þess
að um það mætti verða nokkur á-
greiningur. Um þetta vita fáir, þvi
eigi hefir frá þessu verið sagt áður,
og eigi koin hann við fundarmálin,
og eigi sat hann i nefndinni, er söfn-
unina hafði á hendi.
Siðari árin dró hann sig heldur i
hlé, og lagði eigi inikið til mála,
nema ikvæðin, sem hirtust við og við
í blöðunum. Hann hafði lika brugð-
ið fasta-bústað hér í bænuin og var
nú til h'álfs til heimilis norður á
Gimli. En þess meiri var hann heima
— heima var hann allur og hann
sjálfur, þar var bugurinn skýrastur,
þaðan var útsýnið bezt. Minnast
þess flestir, er til lians komu, hve
heimili þeirra var öðruvísi en ann-
ara. Utan dyra köstuðu menn af sér
drunganum; það varð ekki komist
með hann inn. Heim að saékja voru
þau bæði ávalt glaðleg og þægilog og
lilýleg í viðmóti. Samræðurnar voru
alvanlegar, oft fyndnar, en ávalt
hreinskilnar. Hóflegar, en þó aldrei
farið i felur með neitt. Tildur og
sýningar áttu þar ekki heima. Oftar
var það, þó byrjað væri í gamni og
glettni að tala um það hversdagslega,
að áður en varði voru umræðurnar
komnar út í alvörumálin miklu, um
ætlan og tilgang lífsins, um skoðanir
og kenningar, og hvert þær stefndu.
Þannig var oft setið og talað kveld
eftir kveld.
Eina hlið heimilislífsins urðu þeir
aðeins yarir við, er ruákunnugastir
voru, en hinir alls ekki, en það var
hjálpsemin við þá, sem bágstaddir
voru. Þeir, sem hjiálpina þágu, voru
ekki að segja frá þvi; sjálf sögðu
þau ekki frá þvi, en fóru miklu

f
Vér kennum Vér kennum
PITMAN Hraðritun. Success GREGG Hraðritun.
I BUSINESS COLLEGE
Horninu á Portage og Edmonton
Winnipeg - - Man.
DEILDIR AF SKÓLANUM FRÁ HAFI TIL HAFS.
Tækifæri
Það er stöðug eftirspurn
eftir fólki, sem útskrifast
hefir frá SUCCESS skólan-
um. Hundruð af bókhöldur-
um, Hraðriturum, Skrif-
stofustjórum og Skrifurum
g*ta nú fengið stöður. —
Byrjið í dag að undirbúa
yður. Takið tækifærin, sem
berast upp í hendur yðar.
Leggið fé í mentun, — ef
þér gjörið það, þá borgar
það svo margfalda rentu, og
vandamenn yðar og vinir
verða stoltir af yður. —
SUCCESS skólinn er tilbú-
inn að undirbúa yður fyrir
tækifærin.
SKRIFIB YÐUR
STRAX 1 DAGl
INN
Yfirburðir
Beztu meðmælin eru til-
trú fólksins. Það skrifa sig
árlega fleiri stúdentar inn í
SUCCESS, en i alla aðra
verzlunar skóla Winnipeg
borgar samantalda. Skóli
vor er æfinlega á undan öll-
um öðrum í nýjustu hug-
myndum og tækjum, sem
kenslunni við kemur. “Bil-
legir” og “Privat” skólar
eru “dýrir” á hvaða “prís”
sem er. Allar vorar kenslu-
greinar eru kendar af sér-
fræðingum. Ilúspláss og á-
höld öll er margfalt betra
en á öðrum skólum. Stund-
aðu nám á SUCCESS skól-
anum. Hann hcfir gjört —
s 11 c c e s s i starfi sínu
frá byrjun. — SUCCESS
vinnur.
SUCCESS skólinn heldur hæstu verSlaunum fyrir vélritun t”
í öllu Canada.
SKRIFIÐ YÐUR INN HVENÆR SEM ER.
Skrifið eftir skólaskrá vorri.
Success Kusiness College,Ltd.
F. G. GARBUTT, Pres. I). F. FERGUSON, Prin.
fremur dult með og vildu ekki aug-
lýsa það. Kom þar i ljós skapferli
þeirra beggja og óbeit sú, sem Krist-
inn liafði ávalt á skjalli og lofi.
Um Ijóð hans skal ekkert meira
sagt að sinni, en komið er. Ljóðabók
hans er nú i prentun ogkemur vænt.
anlega bráðum út. Var byrjað á því
verki í sumar; en sjálfur var hann
búinn að undirbúa mestan hluta
þess. Verður þetta safn af úrvals-
ljóðum hans. Er óhætt að fullyrða,
að það| verði fagur minnisvarði
þeirra að heimanförnu, — fyrsta og
inikla útflutninga timabilsins í sögu
íslcndinga sjálfra. Eru kvæði hans
jiýðari niiklu, en átt hefir að venj-
ast, og bera órækan vott þess, að þó
hér væri fyrri kalt, var kúldinn ytra
en ekki innra.
Kristni Stefánssyni þarf eigi áð
lýsa fyrir þeim, sem þektu hann. —
Hann var vaxinn í hærra lagi, styrk-
ur að afli, hæfilega þrekinn og sam-
svaraði vöxturinn sér vel. Ennið var
beint og eigi mjög hátt, hárið mikið
og dökt framan af æfi, en gnánaði
snemma; augun djúp og blá, og allur
var svipurinn drengilegur og mann-
úðlegur. Hægur var liann í viðmóti
og orðvar, og eigi orðmargur, en á-
valt glaðlegur. Lýstu hreyfingar
hans allar eigi bráðri lund en ríkri,
einsog vildi hann sjálfur velja sér
leiðina, en ógjarnan þræða annara
slóðir. Lundin var viðkvæm og til-
finningarnar næmar og sterkar. —
Upplag hans var eigi að leita liðs-
munar, heldur veita þeim, er minni
var máttar og hallað var á. Hann var
fastur í lund og vinhollur og eigi ó-
minnugur J>ess, er honmn féll betur
ða ver. Sannari mann getur varla.
En svo er hann nú frá oss farinn.
Söknum vér þess, að samleiðin varð'
ei lengri, en munum þó ávalt minn-
ast með þakklæti liðna dagsins. Og
mörgum, sem Jiektu hann, mun
verða það, að reika til baka til lið-
nna funda og dvelja um stund i
minningum liðnu áranna, einkum ef
hugurinn leitar á vinafund. Að reika
heim til þeirra, einsog áður en héð-
an af, eins og hann sjálfur kemst að
orði:
‘Að upphimins blá-sæ á stjörnulog-
ans leið,
að roða sólarlags,
j)á sólsetrið opnast um eilífleikans
hlið,
draumsælli fegttrð, um andans eig-
in svið
og öll hans leyndu djáp.”
fíögnv. Pétursson.
Islenzkir hermenn
gengnir úr leik
Frá stríðsbyrjun til 3. október 1916.
Fallnir í orustu.
1. Sigurður Frímann, Selkirk.
2. Sigurður Anderson, Winnipeg.
3. B. B. Bjarnason, Riverton.
4. .1. S. Þorlóksson, systir f W’peg.
5. William Preece, Winnipeg.
6. Ólafur (eða Óli) Johnson, W’peg.
Dánir af sárum.
f. Magdal Hermannsson, W’peg.
8. John M. Anderson, Lundar.
Særðir.
9. Kolskeggur Þorsteinsson, W’peg.
10. Hörður Þorsteinsson, W’peg>-
11. Tryggvi Þorsteinsson.ÁWpeg.
12. Guðm. Goodman, W’peg.
13. Björgvin Johnson, W’peg.
4. Konráð Johnson, W’peg.
5. Krfstján Kernested; W’peg.
16. Jóhannes Magnússon, W’peg.
17. Júlíus Alfred, W’peg.
18. Björgvin Anderson, W’peg.
19. H. S. Sigurðsson, W’peg.
20. Gunnl. Hávarðsson, W’peg.
21. Sigurður H. Goodman, Piney.
22 Karl Anderson, Selkirk.
23. .1. S. Sigurðsson, Selkirk.
24. Mr. Þorvaldsson, Bradenbury.
25. Magnús J. ólafsson, Foam Lake,
Særður og hertekinn.
26. J. V. Austmann, W’peg.
Herteknir ósærðir.
27. *Steini Sigurðssón, W”peg.
28. Jóel Pétursson, IVinnipeg.
29. Pétur Jónasson, W’peg.
Sjúkur.
31. Einar Magnússon, W”peg.
Horfinn.
31. Rútur Sölvason, Westbourne.
Græddir sára sinna.
.T. V. Austmann
Kolskeggur Þorsteinsson.
Hálfsögð saga.
í Lögbcrgi sem út kom 28. septem.
ber, er greinarkorn, er ritstjóri kall-
ar “Úrskurður á móti aljjýðunni”.
Grein þes*si talar um viðskifti
strætisvagnafélagsins og ibúa W'inni-
peg borgar, sérstaklega þeirra, er
lifa fyrir vestan Arlington stra-ti,
nálægt Sargent Ave., nefnilega fólk-
ið, sem bað um framlenging braut-
arinnar á Sargent Ave. vestur til
W'all strætis, og áflítur greinarhöí-
undurinn Mr. P. A. McDonald, þann
er úrskurðardómari var i því máli
hafa dæmt félaginu í vil en móti al-
þýðunni.
“Sjaldan er nema hálfsögð saga,
þegar einn segir frá", segir máltæk-
ið, og svo má vera með þetta. Fyrst
má geta Jiess, að eftir að stríðið
byrjaði, kunngjörði strætisvagna fé-
lagið bæjarráðinu, að það ekki legði
í neinn kostnað annan en þann, er
það ekki gæti hjá komist meðan að
stríðið stendur yfir, sem meinar að
halda við og starfrækja þær brautir,
er félagið nú hefir. Annað er Jiað, er
félagið bar ifyrir sig og ekki að á-
stæðulausu í þessu máli. Það eru
“Jitney” vagnarnir á Sargent Ave.,
sem tekið hafa afar mikið af þeim
inntektum, er félagið hefði á þvi
stræti, væru þeir ekki.
Hvernig væri nú, að fólk það, sem
biður um iframlenging brautarinnar
á Sargcnt Ave., færi til bæjarráðsins
og fengi ráðið til að banna “Jitney”
að renna á Sargent Ave.? Sjá siðan,
hvort mögulegt mundi að fá braut-
ina lengda vestur að W'all St.
Vér skuluni nú hugleiða ofurlitið
strætisvagnafélagið og “Jitney” kör-
in. Hvert strætiskar, er félagið hefir
nú af nýjustu gjörð, kostar um 6
þúsund dollara. Félagið borgar 20
dollara á ári til bæjarins af hverju
kari, og þar á ofan 5c af hverjum
dollar, sem það tekur inn, að ótöldu
því afar fé, sem liggur í brautunuim.
Það hefir borgað fyrir 16 feta breiða
braut af asphalt (eða steinsteypu)
eftir endilöngum Sargent og Ellice
strætum, og Jitney körin renna eftir
þeirri braut og slíta henni, rétt eins
og þeim parti brautarinnar, sem bær
inn hefir kostað; Jitney borgar bæn-
um $10.00 á ári; það er alt. Ekki gefa
þeir neinum vinnu, nema sjálfum
sér. En það tekur 5 menn að renna
einu strætiskari yfir daginn. Stræt-
iskörin verða að vera komin út kl. 6
að morgni og mega ekki hætta fyrri
en kl. 2 næsta morgun. “Jitney” má
byrja Jiegar því sýnist og hætta eftir
vild. HöfUndur greinarinnar í Lög-
bergi fcrðast með ‘Jitney’ frá Ar-
lington stræti austur á hornið a
Portage og Notre Dame Ave fyrir öc;
það er öll sú vegalengd, sem hann
kemst á ‘Jitney’: en hann getur ierð-
ast með strætiskari fná Arlington á
hvaða stað sem er i borginni, sem
strætjskarabraut liggur til og það
fyrir 3c til 5c. Eða því lætur ekki
borgarstjórnin ‘Jitney’ flytja fólk
sömu vegalengd og strætiskörin.
Mun nú ekki, þegar J>etta er dhug-
að hlutdrægnislaust, ásamt öðru
fleiru, er til mætti tína ef þyrfti
dómur Mr. P. A. McDonalds álítast
nokkuð sanngjarn?
Eg vildi ráða Lögbergs greinar-
höfundinum til að fá borgarstjurn-
ina- til að tnka ‘Jitney’ körin af Sar-
gent Ave. og sjá svo hvort mögulegt
mundi að fá brautina framlengda.
N. Ottenson.
með öllu saman 400 ton á þyngd og
euginn vegur að hreyfast nema að fá
nýja olíu.
Þjóðverjar komust nú að því að
bryntröllið var strandað þarna, og
nú óx þeim hugur og vilöu hefna
sfn, því að Jieir voru stórreiðir yfir
mannfallinu. Og nú komu þeir í
hópum og þyrptust utan um vagn-
inn. En brynjan var svo þykk, að
l>eir fundu hvergi smugti til að
skjóta innum. Þeir fóru upp á vagn-
inn, skriðu þar um sem flugur á
dauðum hrosshaus, og var J>ó ó-
greitt uppgöngu, því að einlægt
stóð kúlnastraumurinn út um rifur
á hliðunum og allavega. fSumir fóru
að skríða undir fætur tröllsins að
framan og aftan, og óspart létu l>eir
þá ganga kúlnahrfð og kastvélar
(bombs). En hvergi gátu þeir fund-
ið rifu og hvergi komust þeir inn,
og einlægt hrundu félagar þeirra
niður. Það var eins og þessir djöfl-
ar inni í bákni þessu væru að leika
sér að þeim.
Á meðan þessi rimma stóð voru
Bretar að búa um sig í skotgröfun-
um, sein þeir höfðu tekið; en nú
fóru þeir að litast uníf og sáu livar
Þjóðverjar voru lcafþéttir utan um
bryntröllið og morandi ofan á því.
Þeim hafði verið skipað, að fara
ekki lengra en í grafirnar, sem þeir
nú voru í. En nú var nýliði þeirra
þarna illa staddur og gátu því eng-
in bönd haldið þcim. Þeir stukku
upp úr gröfunum, herópið gall og
á liarða hlaupi komu þeir og urðu
þar skjót umskifti. Þjóðverjar tóku
á rás_ þegar þeim skall saman,
allié þeir, sem ekki lágu dauðir og
særðir; en Bretar fylktu aftur fyrir
framan drekann. Því að þegar Bret-
arnir sem voru í brynvagninum,
heyrðu ópin félaga sinná, þá köll-
uðu þeir út: “Okkur líður vel, og
ef að þið útvegið kerlingunni (vél-
inni) góðan olíusopa að drekka, þá
getum við lagt á stað aftur”.
Hinir sendu því menn óðara eftir
olíunni og biðu á meðan þangað ti!1
hún kom og héldu svo með bryn-
tröllinú sigri hrósandi heiin í graf-
irnar aftur; en 250 Þjóðverjar lágu
þarna steindauðir — auk þeirra, er
særðir og fangnir voru.
syðri hergarðinum á Rússlandi £
nokkra mánuði. En svo varð það
uppskátt, að hún væri kona og var
hún send lieim til Kieff. En hún
strauk frá varðmönnunuin og komst
í herinn aftur. Enginn vissi, hvar
hún var, þangað til hún nýlega
fanst særð á spítalanum í Khar-
koff.
Kafbáturinn Bremen.
Bremen var hið nýja og stóra neð-
ansjávarskip Þjóðverja, sem fór af
stað með vörur til Ameríku, en kom
hvergi fram.
Nú er fullyrt, að það liggi bundið
við bryggjur í Falmouth á Suður-
Englandi, og er haft eftir Banda-
rfkjamanni einuin, Dr. McKenzie,
sem er majór í Bretaher.
Bremen var hlaðið liinum dýrasta.
varningi og var hann talinn 25 mil-
íón dollara virði. Yarningurinn var:
Litarefni og gimsteinar. Hefir ein-
hver tapað þar góðri fúlgu. — En ef
Bremen hefði ekki mætt einhverjui i
farartálma, þá hefði skipið átt ein-
hversstaðar að vera komið fraín fyr-
ir löngu.
Nýtt verzlunar
námsskeið.
Nýjir stúdentar mega nú byrja
haustnám sitt á WINNIPEG
BUSINESS COLLEGE.— Skrifið
eftir skólaskrá vorri með öllum
upplýsingum. Munið, að það
eru einungis TVEIR skólar í
Canada, sem kenna hina ágætu
einföldu Paragon hraðritun, nfl.
Regina Federal Business College.
og Winnipeg Business College.
Það er og verður mikil eftirspurn
eftir skrifstofu-fólki. Byrjið því
nám yðar sem fyrst á öðrum
hvorum af þessum velþektu
verzlunarskólum.
GEO. S. HOUSTON, ráðsmaður.
Hreinskilið svar.
Wilson, forséti Bandaríkjánnn,
fékk nýlega bréf frá þýzk-sinnuðum
íra, Jeremiah O’Leary að nafni, og
forseta Ameriean Truth Soeiety. —
Efni bréfsins var það, að Banda-
ríkjaforseti yrði að sýna sig sein vin
Þjóðver^, ef hann vildi hafa at-
kvæði þessara félagsmanna Leary’s
við næstu kosningar. — Wilson
svaraði skjótlega: “Það myndi stór-
lega hryggja mig og vera niér móti
skapi, að ]>iggja atkvæði yðar eða
nokkurs manns sem yður er líkur.
Og þar eð þér hafið kunningsskap
við marga J>á menn, sem svikulir
eru Bandaríkjunum, þá bið eg yður
að láta þá vita þetta”.
Notið Kostaboð Heimskringlu til
Nýrra Kaupenda.
Lesið Kostaboð Heimskringlu til
nýrra kauj>enda. Sumar sögurnar
eru óðum að ganga upp, og ættu
þeir því, sem er hugleikiö að fá ein-
hverja vissa sögu, að panta í tíma.
Rússnesk prinserca á vígvöllunum.
Prinsessa Volonsky, 22. ára gömul,
hefir verið á- vígvöllunum og í bar-
dögunum í dularbúningi sem her-
maður. Snemma í stríðinu féll eigin-
maður hennar og svo faðir hennar
og bróðir. Hefir hún þá viljað licfna
þeirra, og skar hún hár sitt, klædd-
ist karlmannabúningi og gekk í her-
inn, sem óbreyttur liðsmaður og
barðist með öðrum hermönnum á
™E DOMINION BANK
Hornl Nntrf Drnnr oic SlierHrooke
Street.

Hnrii7i«tAii ui»pt».....
V«rn«jAður .............
Allar eticnlr...........

Vér óskura eftir vlTJsklftum v«rz-
lunarmanna og ábyrgjumst at5 g«fa
þelm fullnægju. SjiarisJoösdeild vor
er su stærsta sem nokkur b&nki hef-
Ir í borglnni.
íbúendur þessa hluta borgarinn&r
óska &TJ skifta vih stofnum sem þair
vlta ab er algerlega trygg. N&fn
vort er fulltrygging óhlutlelka.
ByrjiÓ spari innlegg fyrir sjálfa
yóur. konu og börn.
W. M. HAMILTON, RáSsmaður
PHONK (íARRY H4.VI
MARKET HOTEL
14(1 l*rluoeMM Strn-t
á móti markaöinum
Bestu vínföng, vindlar og aö-
hlyning góö. islenkur veitinga-
maöur N. Halldórsson, leiöbeln-
ir íslendingum.
P. O-CONNKL, Eigandl Wlnulp«*K
Víst geta þeir fleiri verið; en elcki
hefi eg getaö fundið fleiri, cftir ná-
kvæma skoðun á öllum nafnalist-
uin, sem prentaðir hafa verið.
Nöfnin Johnson, Anderson og fleiri
eru jafnt á mönnum, sem kynjaðir
eru frá brezku eyjunum, Skandin-
avíu eða íslandi, nú á dögum. Líka
eru ménn með nöfnunum Goodinan
og Freeman, sem ómögulegt er að,
segja hverrar þjóðar eru.
Winnipeg, 4. október 1916.
S. J. A.
Þýzkir ráðast á tröllið.
Þjóðverjar gjöra harða árás á nýja
bryntröllið brezka.
í tveggja daga bardögunum norð-
an við Somme, þar sem Brétar gengu
svo hraustlega fram og tóku einarð
þúsundir fanga af Þjóðverjuin og
ráku þá úr einum fjórum smábæj-
um og iiéldu öllum skotgröfum
þeirra — komu margar sögur fyrir,
gom nýstárlegar eru, og er þetta ein
þeirra:
Það var eitt af þessum skríðandi,
stálvörðu tröllum þeirra Bretanna,
sem labbaði áfram og ruddist gegn-
um fylkingar þeirra, yfir skotgrafir
þeirra, beint á failbyssugarða
þeirra; velti sumum frá sér, en tróð
suinar undir hinum þungu fótum
sínum. Þeir höfðu Bretamir tekið
seinasta hæjinn, Gueudeeourt, og
voru farnir að búa um sig í öflug-
ustu skotgröfum Þjóðverja; en bryn
vagninn stansaði ekki, lieldur
þrammaði áfram til þess að vita,
hvort liann fyndi ekki fleiri grafir,
og sinti cngu, þó að lúðrarnir köll-
uðu til hans að snúa aftur. Honum
var þykt fýrir hlustum, og svo hafði
tröllið smakkað þýzkt blóð og vildi
meira. Hann labbaði því áfram og
stefndi austur til Berlínar, og var
kominn spottakorn, er hann rakst
á skotgrtif cina, sem enginn vissi af
áður. TröTlið tók undir eins til
starfa, klofaði yfir skotgröfina og
sendi kúlnahríðina til beggja handa
og varð mannfall mikið; Þjóðverjar
hrundu niður sem flugur. En svo
þegar tröllið ætlaöi að hreyfa sig,
þá gekk hvergi; olían, sem knúði
risann áfram, var búin en vagn.inn

FULLKOMIN SJÓN
HOFUÐYERKUR HORFINN
Biluð sjón gjörir alla vinnu erfiða og frístundir þreytandi.
Augnveikur maður nýtur sín ekki. Vér Köfum bezta úibúnað
og þauivana sérfræðinga til þess að lækna alla augnakvilla.
— Sérstakur gaumur gefinn fóiki utan af landi.
Þægindi og ánægja auðkenna verk vort.
RI Citl OPTOMETBIST
• *J • * Ci. L tVÍII, asd opticiasí
Áður yfir gleraugnadeild Eaton’s.
211 Enderton Building, Portage and Hargrave, WINNIPEG
TIRE EXCHASGE — TIUE EXCHAXGE — TIRE EXCHAAGE
I Tire Exchange
TOGLEÐUR HRINGIR
Nýir og brúkaðir af öllum tegudum.
VULCANIZING VIÐGJÖRÐ.
Bara fóniíS Main 3602, vi?5 sendum
ÓMAKIÐ YÐUR EKKl eftir hrlngunum og skilum þelm aft-
,uul' ur/þegar viSgjörSin er búin.
Bændur — sendiö okkur gömlu togleöurshringina yöar; vér
gjörum viC þá, ef þeir eru þess virBi, eSa kaupum þá hæsta
veröi, ef þeir eru of slitnir til viTSgjöröar.
U
>1
a
a
w
*
Thompson Commission Co.
318—320 Hargrave St. Phone: Main 3602
H
5
H
'A
O
S
►
3
, Cl
B
TIRE EXCHANGE — TIRE EXCHAXGE
TIRE EXCHAXGE