Heimskringla - 12.10.1916, Blaðsíða 7

"WIKNIPEG, 12. OKTÓBER 1916
HEIMSKRINGLA.
BLá. 7.
MALAD SÉRSTAKLEGA
EYRIR MATREIÐSLUKON-
UR, SEM TEGUND. HEIMTA BEZU

PURITY
98
piOl/R
r«
Ur “Æskuminningum frá Nýja Skotlandi.”
Á öllum eöa flestum lieimilum í ís-
iensiku nýlendunni í Nýja-Skotlandi
voru húslestrar viðhafðir, bœði á
sunnudögum og á kveldin um sjö-
viknaföstuna. Prestur kom þangað
að eins'einu sinni eða tvisvar á ári,
og prédikaði á ensku. — Fyrstu tvö
árin mun enginn prpstur hafa kom-
ið ]>angað. —- En Brynjólfur Brynj-
ólfsson, faðir Magnúsar' sái. lög-
manns, las oft húslestra í skólahús-
inu á sunnudögum. Las liann snjalt
og skörulega og var unun á að
hlýða. Og var skólahúsið l)á jafnan
fult af fóiki.
Hjá foreldrum mínum var lesið í
•lóns Yídalins postillu á hverjum
einasta sunnudegi og hátíðisdegi
frá bví f desembermánuði 1875, að
við fluttumst í nýlenduna, og þang-
að til í júní 1882, að við fórum ]>að-
an fyrir fult og alt. Á hverju ári
voru Passíu-sálmar sira Hallgríms
Péturssonar sungnir á sjöviknaföst-
unni í okkar húsi, og þá var oftast
lesinn kapítuli í Nýja Testamentinu.
Móðir mín átti Guðbrands-biblíu
og lét hún mig lesa í henni daglcga
á hverjum vetri, frá því að við kom-
um í nýlenduna og þangað til eg
varð fermdur (árið 1880). Eg varlát-
inn læra “Átta-kapítula kverið”, og
kunni eg frœðin og fyrstu þrjá kaþ-
itulana utanbókar, þegar eg kom
að heiman (á tíunda ári), en fyrsta
veturinn í nýlendunni lærði eg það
sem eftir var kversins. — En rnikið
leiddist mér að þurfa að lesa það
upp á hverjuin vetri, þangað til eg
fermdist. Eg hcld að íslenssk börn
séu látin læra kverið utanbókar alt
of snemma.
Eg hafði mikið yndi af, að lesa
suma kafla bibiíunnar, einkum þá,
sem sögulegir voru, og veittist mér
þó erfitt í fyrstu, að lesa Guðbrands
biblíu, sökum þess að letrið var
einkenniiegt og líka skammstafanir
svo inargar. Eg man, að eg dáðist
mjög að sumum stóru upphafsstöf-
unum og bókahnútunum, en aftur
á móti þóttu mér flestar myndirnar
afkáralegar og óeðlilegar. — Alt af
vildi móðir mln ráða því, hvaða
kapítula í biblíunni eg las í það og
það skiftið.
Eg man að eg sagði einu sinni við
móður mína, að mér leiddist að
hafa enga nýja skemtilega bók til að
iesa. Eg var þá víst tólf ára gamall.
Hún sagði, að alt af mætti finna eitt
hvað nýtt í biblíunni. Eg sagði, aö
þar væru ekki neinar nýjar sögur,
sem eg hefði gaman af, því eg væri
búinn að lesa oft og mörgum sinn-
um alt það, sem sögulegt væri í
þeirri bók. Þá tók liún biblíuna,
leitaði dáiitla stund og las mér svo
sögu, sein eg hafði aldrei áður tekið
eftir.
Þegar við fórum frá Nýja-Skot-
landi, voru mörg blöðin 1 þessari
miklu bók orðin býsna lúin, og var
það að mestu mér að kenna. En við
töpuðum henni úr farangri okkar á
leiðinni vestur til Winnipeg. — Eft-
ir það las eg ekki biblíuna mér til
bað.þá Brynjólf Brynjólsson og Sig-
urð skáld Jóhannesson, að hlýða
mér yfir íslenzka kverið. — Eann eg
þá, að eg hafði haft mikið gagn af
þvf, að lesa Guðbrands biblíu.
Plest af börnum þeim, sem fermd-
ust þar í nýlendunni, lærðu enska
kverið, sem á þeim arum var notað
af enskumælandi lúterskum söfn-
uðum í Nýja-Skotlandi og víðar í
Ameríku. Var það kver fremur
stutt og auðlært.-
Presturinn, sem fermdi mig, hét
David Luther Roth, af þýzkum ætt-
um, all-miKill rithöfundur og fræði-
maður. Eitt hð helzta ritverk lians
er: “Aea^.e and the Aeadians”. Er
fyrsti napítuli þeirrar bókar ein-
göngu um fund Vínlands og íslend-
inga að fornu. Og munu þeir Brynj-
ólfur Brynjólfsson og Sigurður Jó-
hannesson (frá Manaskál) liala gef-
ið honum ýmsar upplýsingar því
viðvíkjandi. ----—
Eg og systir mín lásum bænir á
kveldin, þar á meðal kveldljóð sira
Hallgríms Péturssonar. Á morgn-
ana, strax og við komum út undir
bert loft, lásum við stutta bæn og
signdum okkur. Og þenna sið munu
flest-öll börn þar í nýiendunni hafa
haft. Æfinlega lásum við borðbæn
fyrir hverja máltíð. Og sumir lásu
bæn bæði fyrir og eftir máltíð. Móð-
ir mín sagði, að l>að liefði verið sið-
ur hjá foreldrum sínum. Hún sagði
iíka, að hún liefði alt af þérað föð-
ur sinn. En ekki vildi luin að við
(börnin liennar) þéruðum sig.
Þegar eg fór að heiman, þó ekki
væri nema stutta bæjarleið, þá gekk
móðir mín æfinlega út úr húsinu
með mér, kysti mig og bað guð að
fylgja mér og varðveita mig. Og ef
eg ætlaði að vera í burtu um nokk-
urn tíma, þá gekk hún með mér á
leið, góðan spöl, gaf mér eitthvert
heilræði og bað guð að vera með
mér.
Móðir mín hafði sérlega gott
minni, og hún kunni utanbókar
mikið af sálmum og kvæðum, þul-
um og gátum, og svo mikið af sög-
um (þjóðsögnum og sönnum sög-
um), að hún virtist alt af gcta sagt
okkúr, börnum sínum, nýja og nýja
sögu. En allar þær sögur, sem hún
sagði okkur, voru að meira eða
minna leyti lærdómsríkar og fræð-
andi. Og þegar hún lauk við að
segja söguna, þá benti hún okkur
jafnan á eitthvert atriði í henni,
atriði, sem við áttum sérstaklega að
íhuga. — Hún hafði líka gaman af,
að leggja fyrir okkur léttar gátur
og létt reikningsdæmi. Sjálf var hún en
prýðisvel að sér í reikningi, og gat á
svipstundu reiknað l>au dæmi í
huganum, sem sumir gátu ekki
bakmælgi ætti sér stað þar, heldur
virtist mér sem alt það fólk væri
systkini. Og aldrei síðan að eg fór
þaðan, hefi eg orðið var við eins
gott og einlægt samkomuiag milli
fólks yfirleitt. — Ef til vill hefir sam-
eiginleg barátta fóiksins, þar í ný-
bygðinni, átt góðau þátt í þvi. —
Og þrátt fyrir fátæktina, erfiðið og
baslið alt, þá virtust allir þar vera
giaðir og hressir. Eg heyrði fclk
syngja og kveða við vinnu sína, og
segja hvert öðru sögur og æfintýri.
Og aldrei heyrði eg neinn (hvorki
karl né konu) kvarta eða tala æðrú-
orð, hversu þung sem lífskjörin
voru.—
Hvað var það, sem gaf þessu fólki
svo mikið sálarþrek, að það gat
með slíkri hugprýði, þolgæði og ró-
semi borið þær þungu þrautir, sem
frumbýlingslífið á Elgsheiðum hafði
í fijr með sér? Var það hin kristi-
lega uppfræðsla, sem það liafði hlot-
ið í æsku? Eða var það meðfætt
andlegt atgjörvi og þolgæði? — Ef
til vill var það hvorttveggja.
J. Magnús Bjarnason.
—(Nýtt Kirkjublað).
Dauðinn.
Eftir
DR. FRANK CRANE.
Takið ofan lmttana. Maðurinn er
dauður! Þér hafið elt hann yfir,
hæðirnar og liálsana; sem spor-j
hundar hafið þér fylgt slóð hans i j
gegnum skógana, gjört honum fyrir- j
sát, þar sem hann átti heima; þér
hafið elt hann úr einu fylgsninu í
annað og nú loksins hafið þér náð
lionum. Hann liggur þarna með
starandi, stirðnuðum augum; með
útbreiddum örmum og dökka holu
í brjóstinu; hreyfingarlaus liggur
hann, rólegur og meinlaus, rétt sem |
viðarbútur einn — steindaqður.
Takið ofan hattana! Hann vai
glæpamaður þjófur, morðingi.
þeir hafa engin not af þessu framar,
— en verða naktir að standa frammi
fyrir dómara sínum.
Dauðinn er sá eini prestur, sem
menn geta ekki annað en metið svo
mikils, að taka eftir orðum hans.
Dauðinn er hinn eini skynsamlegi
atburður í lífinu, sem algjörlega
eyðileggur flónsku vora.
Hann er hið skarpvitrasta bragð
náttúrunnar, að máta speki mann-
anna og gjöra enda á brögð og
j brellur þeirra.
Án dáuðans gætum vér ekki skil-
ið lífið. Því að allar hinar illu
stofnanir mannfélagsins eru svo
gamlar og hæruverðar; en hinar út-
slitnu veiljur svo stálslegnar; hé-
1 góinlegt æði svo óstöðvandi, og á-
! striðurnar svo tryltar, að lífið yrði
i fljótt að hamslausu æði og tryll-
aj 1 ingi, ef að kaldur dauðinn kæmi
, , , , . - I ekki einhverri vitglóru inn lijá
hrak inanna, en þo var hann mað- j
ur með ódauðlega sálu, skapaða af .... .. .
Dauðinn er postuli réttlætisins,
GISLI GOODMAN
TINSMIÐUR.
Verkstœ’Si:—Horni Toronto St. o g
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 20S8
Helmllta
Garry S09
J. J. BILDFELL
PASTEIGNASALI.
Unlon Bank 5th. Floor No. 520
Selur hús og ló5ir, og annaU þar atl
lútandl. útvegar peningalán o.fl.
Phone Maln 2HS5.
PAUL BJARNASON
PASTEIGNASALI.
Selur elds, lífs, og slysaábyrgU og
útvegar peningalán.
WYNYARD,
SASK.
Þýzka menningin.
B. J. f. V. lætur “Landið” flytja
mjög eftirtektaverða skýrslu uin
menningu og framfarir Þýzkalands,
sem endar á þessum orðum: —
“Þessar fáu tölur sýna, að þýzku
þjóðinni hefir hepnast á 40 blessun-
arríkum friðarárum, að komast í
öndvegissæti heimsins í menning,
vísindum og verzlun. Þessar tölur
sýna liina miklu yfirburði þýzku
þjóðarinnar á nálega öllum sviðum
andlegiar starfsemi og þjóðlegrar.
Þær sanna, að Þýzkaland getur
þraukað og treyst á mátt sinn og
megin”.
Þessi lofsamlegu ummæli um
Þýzkaland hefir B. J. auðvitað eftir
þýzkum heimildum, en í þær heim-
ildir hefir sýnilega vantað skýringu
á því, hvers vegna þessi hámentaða
])jóð, Þjóðverjar, leiddi ófriðar
hörmungarnar yfir heiininn, þrátt
fyrir það að af 10,000 þýzkum ný-
liðum eru að eins 2 óskrifandi, en
af eíiskum 100 og frönskum 320,
og þrátt fyriv það, að verzlun og
framleiðsla Þýzkalands hefir auk-
ist svo og blómgast, að það skarar
langt fram úr Englandi og Prakk-
landi í fiestum greinum, eftir því
sem skýrslan segir. — Maður skyldi
ætla, að Þjóðverjum hafi verið
flestir vegir færir í friði, úr þvf að
þeir hafa eflst svo og blómgast “á
40 blessunarríkum friðarárum”.
Vegna þess, að svo vel stendur
á, að eg get einmitt bætt svolitlu
við þessa glæsilegu skýrslu, sem ef
til vill gtur gjört mönnum það
skiljanlegt, hvers vegna “öndvegis-
þjóðin” varð til þess, að leiða ó-
friðar-hörmungarnar yfir heiminn,
þá langar mig til að biðja Vísi fyr-
ir fáeinai' tölur, sem eg líka hefi eft-
ir þýzkum heimildum. — Það er
samanburður á ýmsum glæpum,
sem framdir hafa verið á Þýzka-
landi og Englandi á sama tíma, 10
ára skeiði, bygður á því, hve mörg
glæpamál komu fyrir dómstólana í
hvoru landi fyrir sig.
Miklar sögur hafa gengið af því,
að Þjóðverjar hafi verið djarftækii'
til kvenna í ófriði þessum, þar sem
þeir liafa vaðið yfir lönd óvinaniia.
ólíklegt er, að þær sögur séu
sannar, þgar þeess er gætt, að
Þjóðverjar verja árlega 878 milíón-
um marka til kenslumála. Líklegra
alvöldum, eilífum guði. Lifandi var
hann hrakinn og smáður en dauð-
ur er hann göfugur og tignarlegur,
heilagur sem kyrkjan. Við þröskuld
dauðans fellur hatrið niður og of-
sóknin stöðvast, verður að reyk ein-
um, brotnar við þessar grindur eins
og hafaldan, sem risavaxin fellur að
hömrum upp.
Dauðinn er sá eini helgidómur,
sem allir menn viðurkenna og virða,
— hann einn getur mýkt hin hörð-
ustu hjörtu og ógnað þeim, sem
ekkert guðlegt vald viðurkenna.
Líf mannsins getur verið saurugt
og auðvirðilegt, en þegar því lýkur,
þá eru mörkin, sem það skilur eftir,
tignarleg og hátíðleg.
Við dauðann breiðist hin dular-
fulla fegurð eilífðarinnar yfir hið
grófgjörða andlit tímans.
Dauðinn er hinn mikli lýðveldis-
postuli; örlaganornin lítur háð-
brosi til liinna voldugu stórhöfð-
ingja.
Söngflokkarnir leika sorgarijóð, er
líkfylgdin teygir sig eftir strætum
borganna, milli hinna þéttu manna-
raða, þegar hinn dauði herforingi
eða þjóðhöfðingi er til grafar bor-
inn í musterinu, þar sem hann á að
hvílast, smurður með hinum ríku
og voldugu. — En í þröngu bak-
stræti eru líkmennirnir að bera 1
líkvagninn líkið fátæka mannsins
til þess að flytja það út í grafreit-
inn. Hinn heimsfrægi hershöfðingi
og hinn umkomulausi fátæklingur
verða báðir að skríða gegnum sama,
þrönga og dimnm hliðið, þar sem öll
auðæfi^ allar nafnbætur og allir
krossar verða eftir að skiljast og
göfugmenskunnar, miskunnseminn-
ar og kærleikans. Vörum hans getur
enginn lokað.
Lífið á til fyrirgefningu, sem er
gott og hlessað, en dauðanum fylgir
gleymskan, sem er ennþá betra.
TIL VINA OG AÐSTANDENDA
HERMANNANNA.
JÓN SIGURÐSSON, I.O.D.E., fé-
lagið óskar þess, að vinir og aö-
standendur hermanna þeirra hinna
íslenzku, sem nú eru farnir, sendi
utanáskrift hvers eins hermanns til
forstöðukonu félagsins Mrs. J. B.
Skaptason, 378 Maryland St., Winni-
peg.— Félaginu ríður á að vita rétta
utanáskrift þeirra og breytingar,
undir eins og þær verjða, svo að þær
beðnir að láta þetta ekki undan-
falla.
J. J. Swanson
H. G. Hinrikpson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG
penlnea ml51ar.
Talsíml Main 2597
Cor. Portage and Garry, Wlnnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
LðGFHÆÐIBIGAR.
215—216—217 CURRIE BUILDING
Phone Main 3142
WINNIPEG
Arni Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LÖGFRÆÐINGAR.
Phone Main 1561
801 Electric Railway Cbambirt.
(slenzkir hestar
til sölu
skemtunar eða dægrastyttingar,
þangað til nýjasta útgáfa íslenzku
biblíunar kom hingað vestur. Þá
las eg hana mér til ánægju, sérstak-1
lega vegna íslenzkunnar fögru, sem
á henni er, og sem eg varö svo lií'if-
inn af.
Einu sinni kom gamall skozkur
bóndi til foreldra ininna, og var
nætursakir. Ilann kom auga á Guð-
brands-biblíuna um kveldið og
spurði, hvaða “ógnar-bók” þetta
væri. „
“Þetta er biblían á íslenzku ,
sagði eg.
“Ja, nú er eg hissa!” sagði liann
eftir að hafa skoðað bókina í kiók
og kring. “Þetta er sannarloga
myndarleg bók. Það er ofurlítill
munur á lienni eða ensku útgáfunni
sein er svo iítil, að þú getur stung-
ið henni í vestisvasa þinn. Og það
sér þó hver lieilvita maður, að það
hlýtur að vera meira af guðsorði í
þessari íslenzku þiblíu, heidur en
þeirri ensku”.
ITann sagðist ætla að minnast á
þetta við prestinn sinn, þegar hann
kæmi heim.
Daginn áður en eg var fermdur,
spurði presturinn mig aðallega úr
ýmsum köflum hiblíunnar, einkum
úr Nýja Testamentinu, á ensku, en
Árni Eggei'tsson hefir til sólu
nokkra íslenzka reiðhesta. Þeir,
sem óska eftir að eignast einn eða
fleiri, ættu að snúa sér til hans sem
fyrst. Hestarnir allir fallegir og á-
byrgstir að vera bæði hraustir og
góðir.
Einnið eða skrifið til:
A. EGGERTSSON,
302 Trust & Loan Bldg., Winnipeg.
Talsími: Main 6302.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSET BLK.
Portage Avenue. VVINNIPEG
YÐAR
þénustu reiðubúnir
Bezta útkoma
E. J. BA WLF & CO.
617 Grain Exchange, Winnipeg.
KORNVÖRU-
KAUPMENN.
Dr. G. J. Gislason
Phyaiclnn nnil Surireon
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Asamt
innvortis sjúkdómum o g upp-
skurtSi.
1S South 3rd St., Grniid Pori's, N.D.
Dr. J. Stefárs«on
401 BOV D BtIILI>l\G
Horni Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er ati hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 e.h.
Phone: Main 3088.
Heimili: 105 Oiivia St. Tals. G. 2315
reiknað með penna, nema með löng-
um tíma, þó skólagengnir væru. En
hún var líka rím-kæn (kunni fingra-
rímið vel); og bjó liún til almanak
á hverju hausti fyrir næsta ár, og
var það látið ganga hús frá húsi
um alla nýlenduna, til þess, að hver
sem vildi, gæti tekið eftirrit af því.
Og var því jafnan lokið fyrir nýár.
Var almanak hennar skrifað með
“settletri”, og var þar ýmislegt, auk
tímataisins, t. d. gátur, þjóðsagnir
o. s. frv.
Mjög mikið var móðir mín á móti
þvi, að unniíj væri á sunnudögum,
að nauðsynjalausu. Eg man oftir
því, að þegar eg var lítill, þá áleit
eg það stóra synd, að tálga spítu á
sunnudegi. En samt var mér aldrei
bannað, að taka þátt í saklausri
skemtun á helgum, og eg mátti jafn-
an spila marías eða v i s t, þeg-
ar búið var að lesa á sunnudögum.
Á jólanótt mátti eg samt aldrei á
spilum snerta, og aldrei á föstudag-
inn ianga. —------Og mjög þótti
móður minni dansinn fáfengilegur;
en í ýmsum skeintunum okkar barn
anna tók hún þátt, og var mikið
um það hugað, að við værum sem
oftast glöð og ánægð. Og hún reyndi
að liaga þvf svo til, að öll vinna
væri okkur skeintileg, — væri hálf
gjörður leikur fyrir okkur.
væri að Englendingar gjörðu sig
seka um slíkt. — En látum okkur
sjá: Þessar þýzku heimildir, sem
eg fer eftir, segja að á 10 árum liafi
komið fyrir dómstólana á Þýzka-
landi 9,381 nauðungarmál, — en á
saina tíma komu fyrir á Englandi
216 mál af sama tagi. — Mál út af
glæpsamieguin meiðslum og áverk-
um voru á sama tíma 1,262 á Eng-
landi, en á Þýzkalandi 172,153. —
Mál út af glæpsamlegum skemdum
og eyðileggingu á eignum annara
voru 358 á Englandi, en tæp 26 þús.
á Þýzkalandi.
Þessar fáu tölur sýna það, hvor
lessara tveggja þjóða er líklegri til
að hafa átt upptökin að ófriðmim-
Þær sýna líka, að það er ekki víst,
aö það sé alt lýgi, sem “óvinir
Þýzkalands” liafa breitt út um "af-
reksverk” Þjóðverja í Beigíu, Norð-
ur-Erakklandi og víðar. Og loks
sýna þær það, að það er fleira, er
hefir áhrif á menning þjóðanna en
milíónirnar, sem varið er til kenslu
mála. Það má vel vera, að Þýzka-
iand standi framarlega í röðinn
verziun og vísindum, en “öndvegis-
sætið í menning” er dálítið efasamt
að þeir eigi með réttu.—(Þ. i Vísir).
B0RÐVIÐUR
SASH, D00RS AND
M0ULDINGS.
Vér höfum fullar blrgöir hrein- 7
ustu lyfja og: metiala. KomiTJ A
meö lyfsetJla yðar hingað, vér ▼
gerum meðulin nákvæmlega eftir
ávísan læknisins. Vér sinnum
utansveita pöntunum og seljum
giftingaleyfi.
COLCLEUGH & CO.
Notre Damr A Shcrbrooke St».
Phone Garry 2690—2691
*
*
*
. -n*. %v
ViS höfum fullkomnar byrgSir
al öllum tegundum.
VerSskrá verSur send hverjum, sem
æskir þess.
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511
A. S. BAROAL
selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaöur sá bestt.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvaróa og iegstelna. : :
813 SHERBROOKE ST.
Pnone G. 2152 WINNIPRO
r
ÍSögusafn Heimskringlu
Hið íslenzka fólk, sem tók sér ból-
festu á Elgsheiöum í Nýja-Skotlandi
yfir höfuð sérlega vel upplýst
var
4
4
4
♦
4
4
4
4
4
4
vel hugsandi, orðvart og hjálpsamt
Aldrei varð eg var við, að þar vær
nokkur kali á milli manna, eða að
KaupiÖ og borgið Heimskringlu!
Vér eigum margar smáupphæðir
útistandandi, sem nema stórri upp-
liæð allar samanlagðar. Oss væri
þvf mjög kært, að vinir vorir allir
myndu eftir Heimskringlu í haust
og borguðu henni það sem þeir
I skulda.
Eftirfarandi bækur eru til sölu á Heimskrmglu, — meS-
an upplagið hrekkur. Sendar póstfrítt hvert sem er:
Sylvía ......................... $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ........ 0.30
Dolores ......................... 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl....... 0.40
Jón og Lára ..................... 0.40
Ættareinkennið..........-....... 0.30
Lára............................. 0.30
Ljósvörðurinn ..............-... 0.43
Hver var hún? ................... 0.50
Forlagaleikurinn................. 0.55
Kynjagull ....................... 0.35
Sérstök Kjörkaup
Ef pantað er fyrir $1.00 eða meira, gefum vér 10
prósent afslátt. Og ef allar bækurnar eru pant-
aðar í einu, seljum vér þær á — að eins þrjá
dollara tuttugu og fimm cents ($3.25). Borgun
fylgi pöntunum.
I
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ um
heimilisréttariönd í Canada
og NorðvesturÍanuinu.
Hver, sem heflr fyrir fjólskyldu a»
já. ehur karlmahur eldrl en 18 ára, get-
ur tekitS heimilisrétt á fjórhung úr
seetion af óteknu stjórnarlandi í Manl-
toba, Saskatchewan og Alberta. Um-
sækjandi erSur sjálfur ati koma á.
landskrifstofu stjórnarinnar, eha und-
irskrifstofu hennar í því hérahi. í um-
bo'ði annars má taka land á öllumi
landskrifstofum stjórnarinnar (en ekkí
á undir skrifstofum) meö vlssum skil-
yrBum.
SKYLDCRi—Sex mánaða ábúð og
rœktun iandpins á h.verju af þremur
árum. Landnemi má búa með vissum
skilyrðum innan 9 milna frá heimilis-
réttarlandl sínu, á landi sem ekki er
minna en 80 ekrur. Sæmilegt iveru-
hús verður að byggja, að undanteknu
jjegar ábúðarskyldurnar eru fullnægð-
ar innan 9 mílna fjarlægð á öðru landi,
eins og fyr er frá greint.
Búpening má hafa á landínu f
stað ræktunar undir vissur- skilyrðuin.
vissum héruðum getur góður og
efnilegur landnemi fengið forkaups-
rétt, á fjórðungi sectionar meðfram
landi sínu. Verð $3.00 fyrir ekru hverja
SKYLDURi—Sex mánaða ábúð 6.
hverju hinna næstu þriggja ára eftir
að hann hefir unnið sér inn elgnar-
bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu, og
auk þess ræktað 60 ekrur á hinu seinna
landí. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengið um leið og hann tekur
heimilisréttarbréfið, en þó með vissum
skllyrðum.
Landneml sem eytt hefur helmllis-
rétti sínum, getur fengið heimilisrétt-
arland keypt í vissum héruðum. Verð
$3.00 fyrir hverja ekru. SKYLDUH:-
Verður að sitja á landinu 6 mánuði at*
hverju af þremur næstu árum, rækta
50 ekrur og reisa hús á landinú, sem er
$300.00 virði.
w. w. conr,
Deputy Minister of the Interlor.
Blöð, sem flytja þessa auglýslngu
leyfislaust fá enga borgun fyrlr.