Heimskringla - 14.12.1916, Blaðsíða 4

BLto. 4.
H t 1 M i> K H I N (j L A
WINNIPEG, 14. DKSEMBER 1916.
HEIMSKTUNGLA
«8tnfnu« 18N6)
Eemur út & hverjum Flmtudesl.
■Ctgefendur og eigendur:
THE VlKlJiG PHESS, LTD.
VerD blaUslns í Canada og Bandarikjun-
um $2.00 um ári« (fyrirfram borgali). Sent
tll lslands $2.00 (fyrirfram borgab).
Allar borganir sendist rábsmanni blali-
slns. Póst eba banka ávísanir stýlist til The
Viklng Press, Ltd.
M. J. SKAPTASON. Ritstjóri
S. D. B. STEPHANSON, rátismat5ur.
Skrifstofa:
T29 SHERBROOKE STREET., WINNIPEG.
P.O. Box 3171 Talsfml Garry 4110
HEIMSKRINGLA er kærkominn
gestur íslenzku hermönnun-
um. Vér sendum hana til vina yð-
ar hvar sem er í Evrópu, á hverri
viku, fyrir að eins 75c í 6 mánuði
eða $1.50 í 12 mánuði
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd
Herbert Henry Asquith.
Herbert Henry Asquith er fæddur í Mor-
ley í Yorkshire hinn 12. september 1852.
Gekk í skóla í London og á Balliol háskóla í
Oxford. Stundaði hann námið vel og þótti
námsmaður ágætur. Að undirbúningsnámi
afloknu stundaði hann lög og gjörðist lög-
maður 1876 og var í félagi með Sir Charles
Russell, og varð á örskömmum tíma frægur
sem lögmaður um land alt. Þingmaður varð
hann árið 1886. En 1892 varð hann innan-
ríkisráðgjafi í stjórnarráði, sem kallað er
Gladstone-Roseberry ráðaneytið.
Síðan hann fór að fást við stjórnmál hef-
irhannverið: fyrst innanríkisráðgjafi, fjár-
málaráðgjafi og forsætisráðherra (premier).
0g öll þessi störf leysti hann svo af hendi, að
þegar hann slepti einu, þá beið annað eftir
honum. Enda mátti sjá það, er hann komst
undir eins í vjnfengi við Gladstone, að mað-
urinn var mikilsvirði, og voru þeir miklir vin-
ir alla tíð meðan Gladstone lifði.
Mr. Asquith hefir komið mörgum og stór-
merkilegum lagaboðum fram til að bæta hag
alþýðu og auka jafnrétti manna. Honum er
eignað lagaboðið um, að konur voru gjörðar
“factory inspectors’’; lögin um “Employers’
Liability” eru honum eignuð, og bættu þau
stórum hag verkamanna; neðri málstofan
hratt þeim fyrst 1893, en Chamberlain hafði
þau fram 1897.
Mr. Asquith er einnig talinn höfundur að
lögunum um ellistyrk gamalla manna. Og þó
kveður einna mest að lögum hans um, að
takmarka vald efri málstofunnar. Þar barð-
ist hann móti hertogunum, jörlunum, lávörð-
unum og auðvaldinu og hafði sigur að lokum,
enda hafði hann öruggan hjálparmann, þar
sem David Lloyd George var. Þeir voru á
sömu hlið í pólitík og flokksmálum, þó að
Lloyd George væri byltingamaður og æstur,
en Asquith varasamur og stiltur.
Á þingi er sagt, að enginn ræðumaður
hafi jafnast á við Asquith síðan Gladstone
gamla leið. Þar kom það skýrast fram, hví-
líkur maður Asquith var; og svo var hann
fjölhæfur, að það var sama, hvort hann tal-
aði um fjárhag eða utanríkis stjórnmál, eða
um verkamannamál, um flotamál, um kyrkju-
mál Vallendinga (Welsh Disestablishment),
eða heimastjórnarmál Ira eða tollfrelsi.
I ræðum Asquiths var aldrei nokkurt orð
eða setning ónýtt hjal; hann var aldrei æst-
ur; meiningin var æfinlega skýr og ljós og
svo fylilega tekin fram, að ekki þurfti orði
við að bæta. Hann varð oft að þola árásir og
hroðaskammir af andstæðingum sínum. 5n
aldrei þurfti hann að taka aftur nokkurt orð
eða setningu, sem hann hafði sagt. Hann var
oft hvassorður, og tók rækilega ofan í við
menn fyrir vitleysur eða rangar skoðanir. —
Aldrei sóttist hann eftir lofi annara, og hann
var langt of alvarlegur fyrir keskm eða
kýmni. Slíkt heyrðist aldrei af vörum hans.
Hann gekk æfinlega beint áfram og króka-
laust, og fyrir því ávann hann sér oft virð-
ingu og velvild andstæðinga sinna.
Það, sem kom Asquith til að segja af sér
nú, var ástandið á Grikklandi og Rúmeníu-
málin. Asquith var konservatíve að því leyti,
að hann vildi fara varlega og sjá, hvar hann
sté fæti sínum. En Rúmenar voru of ákafir
og héldu sig miklu meiri menn en þeir voru.
En Grikkir svikulir og prettóttir, sem þeir
hafa ætíð fengið orð fyrir, frá fyrstu tímum,
jafnvel þegar vegur þeirra stóð sem mestur,
og konungur þeirra tól í höndum Vilhjálms
keisara. — Aftur á móti er Lloyd George
kanske ákafamestur allra stjórnmálamcuina
Breta, veruleg hamhleypa. En hins vegar er
Bretinn nú Ioksins_ orðinn reiður og vill láta
ganga að Þjóðverjum með oddi og egg, og
öllum þeirra fylgismönnum. Þeir eru báðir í
Liberal-flokki, Asquith og Lloyd George, og
báðir hafa unnið saman og styðja hvor ann-
an að þessu, sem nú ræður meira en alt ann-
að: að brjóta niður veldi Þjóðverja.
David Lloyd George.
David Lloyd George er fæddur í Man-
chester 1 7. janúar 1863, og er því 10 árum
og tæpum 5 mánuðum yngri en Asquith. —
Misti hann föður sinn, sem var skólakennari,
þegar hann var ársgamall. Móðir hans var
fátæk, en bróðir hennar tók hana til sín með
börnum hennar og hjálpaði henni sem hann
gat. Lloyd George sagði 1898, að þau syst-
kini hefðu sjaldan fengið kjöt að eta og há-
tíð hefði það verið á sunnudögum, þegar
þau fengu sitt eggið hvort. Hann átti fyrst
að verða prestur, en það fórst fyrir, og eftir
vanalegt skólanám fór hann til lögmanns eins.
Árið 1880 var hann farinn að rita í North
Wales Express og voru það mestalt byitinga-
greinar og þær nokkuð ákafar.
Árið 1881 kom hann til London og sá þá
þinghússbyggingarnar í fyrsta sinni.
Lloyd George varð lögmaður árið 1884,
og fór undir eins að bera á honum. Hann
kvæntist 1888 Miss Maggie Owen. Árið 1890
sótti hann um þingmensku í Carnarvon Bor-
oughs og komst inn með 18 atkvæðum um-
fram. Það hlaut að bera á honum á þingi sem
» annarsstaðar, og 1896 sagði Sir William Har-
court, “að litli fingurinn á Lloyd George væri
meira virði en allir skozku þingmennirnir.
Lloyd George barðist á móti Búastríð-
inu. Seinna barðist hann á móti lávörðunum,
þegar Mr. Asquith hóf baráttuna á móti þeim.
Hamaðist hann þá oft og tíðum; enda höt-
uðu þeir hann meira en nokkurn annan. Og
þegar það komst í lög að leggja skatt á land-
eignir aðalsmanna, þá tók út yfir. Þeir sáu,
að þetta var byrjunin að falli þeirra.
Svo kom stríðið, og vildi Lloyd George
strax koma á herskyldulögum um alt landið
og engan undanþiggja, láta þau ganga yfir
Irland líka. Hann var ráðgjafi fjármálanna,
og var sem hann gæti ausið upp milíónum
þar sem enginn vissi af skilding áður. Bretar
voru óviðbúnir stríðinu og höfðu hvorki her
né vopn. Lávarður Kitchener heitinn og lá-
varður Derby útveguðu mennina, en allir
voru ráðalausir með að vopna þá. Þá var
ekki um annað að gjöra en að fá Lloyd Ge-
orge til þess og taka hann frá fjármálunum,
því hann var búinn að koma þeim í ágætt
lag. Lloyd George tók þá til starfa og á ör-
skömmum tíma risu upp vopnasmiðjur um alt
landið, ein stórborgin verkamanna hjá ann-
ari, svo að landið varð krökt af þeim, og öll-
um gat Lloyd George borgað.
Þegar lávarður Kitchener druknaði norð-
an við Skotland og Bretar mistu þar mann-
inn, sem allir treystu og trúðu á, þá var eng-
inn maður talinn fær um, að taka sæti hans;
Robertson, aðstoðarmaður hans tók reyndar
við í orði kveðnu, en aðalmaðurinn var Da-
vid Lloyd George.
Eins og allir vita, hefir nú verið “Coali-
tion Goverpment” á Bretlandi. Með öðrum
orðum: í stjórninni eru menn af öllum stjórn-
málaflokkum landsins. Þarna verða allir að
koma sér saman, hversu ólíkar, sem skoðanir
þeirra eru, og hversu mikið, sem þeir hata
andstæðinga sína hver um sig. Til þess að
halda uppi þannig lagaðri stjórn, þótti enginn
maður jafnfær á Englandi sem Asquith. —
Hann varð að synda á milli allra og hafa þó
sitt fram;' varð að snúa hugum allra að þessu
eina, sem var nauðsynlegra en alt annað.
Hann gat engu komið fram nema að fá stuðn-
ing Liberala, Verkamanna, Unionista og Ira.
En þessi stuðningur var æfinlega ótryggur,
þegar þessir flokkar hötuðu hver annan. —
Hið eina, sem hjálpaði, var það, að þeir höt-
uð Þjóðverja meira.
Oft voru þeir baldnir við Asquith fylgis-
menn hans, og einlægt hefir hann orðið að
sitja á sér; og að Asquith skuli hafa getað
það svo lengi, er vottur um það, hvað mikill
snillingur maðurinn er. Og vafalaust hefir
hann oft átt fult í fangi, að halda Lloyd Ge-
orge í skefjum, og einlægt hefir það verið
erfiðara og erfiðara eftir því sem lengur leið.
LJoyd George var ólíkur Asquith. Hann
var einlægt að berjast; ekki eiginlega fyrir
því, að fá fylgi eins eða annars, heldur fyrir
því, sem hann áleit rétt. Hann vildi brjóta
alt niður, sem kom í bága við það, sem hann
áleit rétt vera; en hugsaði ekkert um það,
hvernig öðrum geðjaðist þetta. Hann barð-
ist fyrir málinu af því hann áleit það rétt og
þessi hugmynd gjörði baráttu hans svo harða
og ákafa; hann var ekki að hugsa um, að
hlífa neinum eða hegna neinum. Hann hefði
fótum troðið vini sína, ef að þeir voru á
rangri hlið.
Það er haft eftir Lloyd George, að þegar
hann var sendur yfir til Irlands, til þess að
koma þar á samkomulagi milli flokkanna, þá
hafi hann sagt, að ef að nokkur maður gaeti
sætt Irana, þá ætti hann að geta það, því að
báðir málspartar vantreystu sér. Og það er
altalað, að hver einasti stjórnmálaflokkur á
Bretlandi vantreysti Lloyd George, nema einn
— og þessi eini flokkur er þjóðin öll. Sem
flokksmanni treystir enginn honum, en sem
Breta treysta honum allir.
Menn eru ekki að rífast um það, hvort
iandeigendur eigi að halda eignum sínum —
land.nu — eða ekki, þegar spurningin blasir
við öilum, hvort nokkurt land geti haldið á-
fram að vera eign Breta, þegar stríðinu er
lokið. Hver hirðir um réttindi verkamanna,
þegar í veði er réttur og íreisi manna til þess
að eiga sjálíir vinnu sína, eða verða þrælar
annara ? Hver hirðlr um atkvæðisrétt kvenna
— þegar frelsi og atkvæðisréttur als mann-
kynsins er í voða? Hver hirðir um heima-
stjórn Iranna, þegar búast má við, að hnef-
inn þýzki sviíti þjóðirnar öllum rétti til að
stjórna sér sjáifar? I málum þessum geta
menn búist við tvennu: Annaðhvort sópar
Lloyd George öílu úr végi sér, eins og menn
sópa kóngulóarvef úr húsum sínum, eða hann
steypist fyiir bakkann niður og kemur kan-
ske aldrei upp aftur, og er það þó nokkuð ó-
Iíklegt. En því er einhvernveginn þannig var-
ið með Lloyd George núna. En þjóðin og
þingið fær honum þetta umboð í hendur, —:
ekki til þess að hann steypist og dragi Eng-
land með sér niður í djúpin, heldur til þess,
að hann hefji harðan aðgang að óvinum
mannkynsins ctg troði Þýzkarann undir fót-
um. Þeir treysta honum til þessa og sýna að
þeim er alvara, og upp frá þessu skal ekkert
til spara, og engum hlífa, hvorki kotungum
eða konungum.
Stjórnarskiftin
Hinn 10. desember kom út yfir-
lýsingin um það, að myndað væri
hið nýja stjórnarráð Breta, og er
það með svo skjótum atburðum,
að fá dæmi eru til slíks, því að
þarna þarf að setja eða skipa í 34
ráðgjafasæti, nýjum mönnum, —
mönnum af öllum flokkum, sem
vissir eru um það, að hafa fylgi
allra flokksmanna sinna; mönn-
um, sem eiga að taka fram þeim,
sem fyrir voru í sætmu að dugn-
aði og viturleik; mönnum, sem
bera velferð landsins svo heita í
brjósti sér, að þeir vilja leggja ah
í sölurnar til að vinna stríð þetta
og koma Þjóðverjum á kné; —
mönnum með svo mikilli orku og
áhuga, að ráð óvinanna svigni fyr-
ir; mönnum, svo áköfum og fram-
kvæmdarsömum, að þeir taki hin-
um ráðgjfunum fram, sem á undan
voru.
Það efast enginn um góðan vilja
hinnar nýju stjornar, eoa viturleik
hennar, samvizkusemi og áhuga;
en mönnum þóttu þeir ekki vera
nogu djartir, ekki vera nógu harð-
ir í garð Þjóðverja og allra þeirra*
vina.
Þessi hinn nýji flokkur, með Mr.
Lloyd George í fararbroddi, mann-
inn, sem fjöldi Breta og ekki síður
Þjóðverja, segir að sé gæddur
djöfulóðri framkvæmdarsemi (dia-
bolical energy), — vill láta hart
mæta hörðu og hnúa skafa um nas-
ir Grikkjakonungi og hans líkum.
Þeir minnast þess, að það er verið
að berjast um líf eða dauða, um
frelsi eða ánauð. Kurteisin er þá
flónska; vægðin er sama og áð
tortíma og eyðileggja sjálfan sig
og málin, sem menn berjast fyrir.
Við blóði stokkna úlfahópana duga
engin kjassmæli, heldur brandur-
ofbeldismannanna. i inn eða kúlan- Við eiðrofana 8ilda
I engir samningar; við svikarana
engin grið; við landráðamanninn
engin vægð; við þrælana — ekk-
ert annað en svipuólin.
Þetta hið nýja ráð Breta verður
því stríðsráð. Þessir menn allir eru
einráðnir í því, að láta nú til skarar
skríða, þó að skálmar og axir
í prældom i hundrað þúsundatali; sonurinn ^ verðl blóði drifnar. Tíminn emn
ungur og meyjan slitin úr faðmi móður sinn-; verður að sýua- hvort beim lukkast
ar; móðir og faðir tekinn frá ungum börn-lbetur en bmum* sem lo8ðu allau
um eða hjálparvana gamalmennum, sem þá1 sinn mermska vllja °8 vit fram- b°
verða harmþrungin að leggjast út af og' að beir færu upp á síðkastið kan-
deyja. Aldrei nokkurntíma í heiminum á I ske nokkuð varlega. En framan af
hans verstu og grimmustu dögum, hafa dæmi var Það ema ráðið; þeir máttu
verið til annars eins; því að þetta er alt ekki fara barðara °8 bafi beir
gjört með svo köldu blóði og yfirlögðu ráði t>okk fyrir- t>ví ,að beir hafa gjört
Árni Eggertson
sækir um ControDer-stöðu.
Belgian Relief Fund.
Það er fagurt og kærleiksríkt fyrirtæki,
sem þeir hafa í fangi á Lundar, Man.: að
halda samkomu til styrktar hinum allslausu,
kúguðu og marghröktu Belgum. — Þó að ný-
lenda þessi sé með hinum yngri bygðum Is-
lendinga, þá fylgist hún með tímanum og
viðburðunum eins vel — ef ekki betur — en
nokkur önnur bygð Islendinga. Hún er “upp
to date”, sem menn segja. Hún veit og skil-
ur, hvað nú er að fara fram í heiminum. Hún
finnur, að hér á allur heimur hlut að málum.
I nýlendu þesari blæða hjörtu manna og hríf-
ast til sorgar og með aumkvunar yfir þeim
blóðugu hörmungum, sem saklausir menn
verða að þola af hendi
Hryllingin og skelfingin sraýgur sem sverð í
gegnum sálir þeirra, er þeir hugsa um barna-
morðin, konumorðin, brennurnar, svívirðing-
arnar, ránin, og nú seinast, þegar brauðbitinn
er tekinn frá munnum hinna ungu og ósjálf-
bjarga, hinna sjúku og hjálparlausu. Og svo
ofan á alt þetta, þegar fólkið, konur og karl-
ar, ungir og gamlir, eru nauðugir fluttir burtu
þrældóm í hundrað
og svo vísindalegri niðurröðun og tilhögun, af t>essum- sem nu koma, mögulegt
mönnum þeim, sem telja sig öllum mannflokk-
um æðri, af foringjum og höfðingjum þeirra,
sem byggja veldi sitt og stórmensku á því,
að útrýma úr hjörtum sínum öllum mannleg-
um tilfinningum, svo að dýrið eitt verður eft-
ir með blóði stokkinn hvoptinn og augun
sindrandi af hatri og grimd.
Og það eru þessir menn, sem troða nú
„ stálvörðum hælunum eina þjóðma eftir aðra,
og steypa yfir þær skelfingu og dauða, og
hinum seigpínandi sultarkvölum; því að
þeirra ætlun er, að afmá þjóðina, eina eftir
aðra, svo að ekki verði af þeim annað eftir
en þrælar þeirra.
. Til þessara hinna kúguðu og margkvöldu
karla og kvenna, ungra barna og ósjálfbjarga
gamalmenna, hverfur nú hugur og með-
aumkvun Islendinganna á Lundar og sveitun-
um þar í kring; og heiður sé þeim fyrir öll
þeirra framlög, og blessun fylgi hverri mál-
tíðinni, sem þeir senda til að seðja hungrað-
an karl eða konu, eða börnin ungu, eða hina
eliihrumu, höltu og fötluðu; því að af full-
vöxnu fólki er nú ekki eftir í Belgíu, eða verð-
ur bráðlega ekkert annað eftir en þeir, sem
fatlaðir eru, fótar- eða handarvana, sjúkir
menn eða kryplingar, — þeir einir.sem að
Þjóðverjar geta ekki notað til að þræla út.
Það er þeirra miskunn. 40 þúsundir tóku þeir
úr borginni Ghent núna og svo er um allar
bygðir og borgir Belgíu. Hugsið yður hvern-
ig færi, ef taka ætti alla, bókstaflega alla
vinnandi menn og konur úr sveitum yðar og
bæjum, og skilja hitt bjargarlaust eftir! —
Þetta er skeð í Belgíu; það er búið .að gjöra
það. Og þér eruð nú að leggja fram yðar
skerf til að reyna að halda lífinu í hinum, sem
eftir eru. Guð blessi allar tilraunir yðar og
láti þær gleðja aumingjana og seðja hungrið
og gefa hinum vonlausu von og hinum kjark-
Iausu dug til að draga fram lífið þangað til
refsingin nær óbótamönnunum og líknin og
réttvísin réttir Yið
eru nú til dauðans
hag þeirra, sem kvaldir
að sigra. Og allra heilla óskum
vér hinu nýja ráði og nýja mönn-
um, sem nú taka við stjórninni. Ef
að það hefir nokkra þýðingu, að
vera einbeittur og spara ekkert til
þess að ná ákveðnu marki, þá ætti
það að sýna sig nú.
Og nú heyrum vér, að sama
hreyfingin sé á Frakklandi. Þeir
vilja einnig setja hina einbeittustu
menn fyrir málin; mennina, sem
ekkert vilja til spara og engum
hlífa, — svo að þeir geti unnið
sigur.
Og alveg sama hreyfingin er *nú
hjá Rússum. Þeir steyptu Sturmer,
forsætisráðgjafa. Og þó að vér vit-
um óglögt um, hvað gjörist þar
eystra, þá eru dylgjur um, að
þingið (duman) sé að sópa úr sæt-
um mönnum öllum, sem þeir af ein-
hverjum ástæðum eru hræddir um,
að séu linir í baráttunni á móti
Þýzkum eða þá mótfallnir lýðveld-
is-hreyfingum þeim, sem nú þjóta
um hinar víðlendu sléttur Rússí
lands eins og sléttueldar fara um
grasi vaxna landfláka á haustdegi.
Athugasemdir
Glenboro 9. des. 1916.
Herra ritstjóri Hkr.! Viljið þér
gjöra svo vei og ljá þessum Jínum
rúm 1 blaði yðar
Lögberg getur þess 30. nóv., að
borgarréttindaiögum Canada hafi
verið nýlega breytt, svo að nú þurfi
menn að vera búsettir 5 ár 1 land-
inu til þess að öðlast borgararétt-
indi, í stað 3. ára, sem áður var.
Þetta cr ekki rétt hjá blaðinu; —
gömiu lögin eru í gildi eins og þau
hafa verið. Hver sá sem búsettur
hefir verið í Ganada í 3 ár, getur
tekið borgarabréf samkvæmt gömlu
lögunum.
En það voru samin ný borgara-
réttindalög í Canada 1914, sem samt
óskar eftir fylgi Islendinga.
Biður alla þá, sem vilja og
geta hjálpað til kosningadag-
inn, að gefa sig fram strax.
LANDAR! Komið fslending í Con-
trollers stöðuna!
J. J. Vopni
Fyrir bœjarfuiltrúa
Óskar eftir fylgi m
Islendinga í
4. kjördeild
koma ekkert í bága við gömlu lög-
in. Það eru alríkis borgararéttinda-
lögin (Imperial Naturalization Act).
Samkvæmt þeim geta menn fengið
borgarabréf, sem gildir fyrir alt
brezka rfkið og eru skilyrðin sem
fylgir:
1. Að hafa verið búsettur í brezka
ríkinu í fimm ár eða í þjónustu
hins opinbera sömu tímalengd,
af síðustu 8 árunum áður en sótt
er um borgarabréf.
2. Að hafa verið í - Canada ekki
minna en eitt ár strax á undan
umsókn og ennfrmeur að hafa
átt heima áður í Canada eða öðr
um hiutum brezka veldisins fjög-
ur ár af þeim siðustu átta árum,
á undan umsókn um borgara-
réttindi.
3. Gott mannorð.
4. Góða þekkingu á annaðhvort
ensku eða frönsku máli.
5. Ásetning — ef borgararéttindin
eru veitt, að halda áfram að vera
búsettur innan brezka veldisins
eða ganga f eða halda áfram að
vera f þjónustu ífins opfnbera.
Þessi lög gengu í gildi í Canada I.
jan. 1915. , Tungumála-ákvæði lag-
anna hindrar það að allir geti tekið
borgarabréf samkvæmt þessum lög-
um.
----Þess er einnig getið f Lögb-
7. des., að Mrs. Laufey ólafsson,
sem dó að Skálholt P.O. 26. nóv.,
hafi átt hcima f Argyle bygðinni. —
Hún hefir aldrei, mér vitanlega,
verið f Argyle. Þau hjón voru í Glen
boro í fjölda mörg ár og sfðustu 2
árin í Skálholt bygðinni, þar sem
hún dó. Bæði Glenboro og Skálholt
eru í Cypress bygðinni. Hún eftir-
skildi eiginmann og 2 sonu, ekki 2
dætur eins og Lögberg sagði.
Sama blað getur þess einnig, að
Kristján ísfeld
Sama blað getur þess einnig (7.
des., að Kristján ísfeld frá Cypress
River hafi gifst Krlstbjörgu Good-
man 22. nóv. Þetta «r ekki rétt. Það
var Kjartan ísfeld, son,ur Kristjáns
Isfeld, Cypress River, sem gekk að
eiga Kristbjörgu dóttur Jóns bónda
Goodman, að Glenboro, Man., 22.
nóv. sl.
Virðingarfylst G. J. Oleson.