Heimskringla - 03.05.1917, Qupperneq 5

WINNIPEG, 3. MAÍ 1917
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÍÐA
bókmentum, er sagt að verið hafi
Carlyle og Froude. Hnignan og
£all Rómaveldis eftir Gibbon er
sagt hann hafi kunnað nœrri því
utan bókar. Sú skáldsagan, sem
hann liafði tekið mestu ástfóstri
við var Vanity Fair eftir Thack-
eray.
Árið 1872 sneri Cecil aftur til
Englands til að halda áfram námi
vici Oxford. En heilsan bilaði og
hann varð að hverfa laftur til Suð-
ur-Afriku og var liann þar í fjögur
ár. Á tíinabilinu frá 1876—1881 var
bann ýmist við Oxford eða í Kim-
beraley í SuðurAfríku. Árið 1881
tók hann fullnaðarpróf.
En nú hefst nýtt tímiabil œfi
hans. Því um vorið sama árið
hlaut hann kosningu sem þing-
maður til þings Höfða-nýlendunn-
ar svonefndu. Sýnir það bezt, að
hann hafði þegar aflað sér allmik-
ils álifcs þar, og verið skoðaður
mikilhsefur miaður og líklegur til
valda um nokkurn tíma undan-
farinn.
I>að var lfka þetta sama ár,
1881, sem fundum þeirra Gordons
kínverska og hans fyrst bar sam-
an í Basutólandi. Að flestu leyti
voru mennirnir fjarska ólíkir. En
einmitt með slíkum mönnum rís
oft upp mikil vinátta, enda varð
sú raun á með þeim. Átti Cecil
Rhodes eigi lítið að þakka Gor-
don þroska sinn og lífsstefnu.
Eigi var það sökum valdafíknar
eða löngunar til þess að láta. mikið
á sér bera, að Cecil Rhodes tók að
gefa sig við stjórnmálum. Hann
hafði allra manna minsta tilheig-
ingu til að berast á og skömm á
öllum oflátungsskap og tildri.
En ein hugsjón hafði hertekið
huga hans allan og að því eina
markmiði hugsaði hann sér að
stefna. Það var að sameina Suður-
Afríku undir brezka fánanum.
Sakir þess og hve vel hann lét sér
hepnast að koma því i framkvæmd,
hefir hann verið nefndur einn
helzti frömuður brezka veldisins.
Um all-langt tímabil var sam-
kepni mikil með þeim Cecil Rhodes
og Barnato í sambandi við de-
manta-svæðin. En i þeirri sam-
kepni vann Cecil Rhodes, endia var
hann bæði betri og meiri maður.
Loks fór það svo, að yfirráðin yfir
þeicm runnu saman í eitt, með þeim
skilyrðum, sem Rhodes setti.
Árið 1890 varð hann forsætisráð-
herra Höfðanýlendunnar. Hann
.sat þar ein sex ár að völdum og
kvað æ meir og meir lað honum.
En Rhodes var meira en nokkurt
embætti, sem honum var í hendur
fengið. Hann var meira en stjórn-
málamaður þar í Höfðanýlendu og
forsætisráðherra. Hann var meira
en mikill fjárinálasnillingur og
meira en frömuður brezkra yfir-
ráða. Hann var meina en feikna
mikill auðmaður.
Rhodes var þetta alt. En hann
var um leið maður til þess kjörinn
að skapia. örlög heilla þjóða og ein-
staklinga, eigi að 'eins meðan hans
naut við, heidur um komandi
aldir. Hann var óvenju fágætur
maður. í Sari hans verður vart
hins furðulegasta blendings ólíkra
hvata og fjarskyldra hugsjóna.
Hinum fjórum hlutum hins
brezka veldis vildi hann koma í ó-
rjúfanlegt aamband á lýðvalds-
grundvelli. Það var hið mikla
markmið lífs hans. Sökum þess
leitaðist hann við að koma öllum
rikjum Suður-Afríku í sem bróður-
legast bandalag. En óháð skyldi
það vera nýlendustjórninni á Eng-
landi. Og þetfca átti að vera eins
konar hyrningarsteinn miklu
stærri hugmyndar, er í þvf var
fólgin að láta Bandalag þetta ná
til Indlands, Kanada og Ástralíu.
Hann lét sig dreymia um nýtt
sambands ráðaneyti og nýtt sam-
bandsþing.
Erfðaskrá hans er ein sú mark-
verðasta, er nokkur maður hefir
eftir sig látið, eins og almenningi
er fyrir löngu kunnugt orðið af
blöðum og tfmaritum. En eftir-
tektarverðast í aambandi við hana
er það, sem fáum er kunnugt, að
hún var samin áður en hann átti
nokkurn hlut til arfleifðar.
Þesisi erfðaskrá átti samt sem áð-
ur miklu til leiðar að koma. Það
er tekið fram í henni, að mia.rkmið-
ið sé ‘‘að stofnsetja stórveldi svo
mikið, að hér eftir verði stríð ó-
hugsandi og verði um leið beztu á-
hugamálum mannkynsins til frain-
kvæmdar.”
Þetta setur erfðaskrá lians beint
í samband við þá hluti, sem nú
eru að gerast í heiminum. Afleið-
ing styrjaldar þessarar vona flest-
ir góðir menn að verði sú, að með
þjóðunum myndist samband svo
traust og örugt, að ]>að komi í veg
fyrir, að stríð eigi sér stað fram-
vegis. ,
Hverju námsmanna styrkurinn,
er Ceeil Rhodes stofnsetti í sam-
bandi við háskólann í Öxnafurðu,
hefir til leiðar komið og er líklegur
til leiðiar að koma um alríkissam-
band brezka veldisins og sainúð
og bræðralag með þjóðunuim, er
efni svo stórt, að eg dirfist ekki
einu sinni á því að ympra.
10.
Háskólaritgerð.
Hvað kemur Cecil Rhodes oss ís-
lendingum við? býst eg við ein-
hver spyrji.
í raun og veru ætti hver einasti
mikill maður og góður að koma
oss íslendingum við ekki siður en
öðrum. Hver slíkur maður hefir
áhrif á líf vort lað einhvevju leyti
um leið og hann hefir áhrif á líf
annarra þjóða. Við erum allir eitt.
Áhrifin, sem Cecil Rhodes hafði.
voru ákaflega mikil. En mest er
um þau áhrif hans vert, er standa
í sambandi við það, hve hyggilega
hiann varði auð sínum. Við há-
skólann í öxnafurðu drekka þeir
efnilegu námsmenn, sem svo eru
hepnir og vel gerðir , að þeir nái f
námsstyrkinn lians, þær hugsjónir
í sig, sem hinn brezki heimur hefir
beztar og göfugastar að bjóða.
Á þann hátt ná áhrif þessa risa-
vaxna manns þá einnig til vor ís-
lendinga. Eins og kunugt er, liafa
tveir ungir námsmenn íslenzkir, er
fengið hafa undirbúnings mentun
sína hér í Winnipeg, notið náms-
styrksins, er hann veitti, og verið
við framhalds nám um nokkur ár
við háskólann í Oxford.
Það eru þeir Skúli Johnson og
Joseph Thorson. Ilinn sfðartaldi
heyrir nú til lögfræðingahópi bæj-
arins og hefir gegnt lögmannsstörf-
um hór um tíina. Nú hefir hann
fyrir nokkuru gengið f herinn, að
dæmi svo margna annarra efnilegra
ungra manna, og er nú ný-lagður
af stað áleiðis til herstöðvanna.
Skúli Johnson gegnir kennara-
störfum hér í bænum, við Wesley
College.
Þess er vert að gcta, að hann
hefir síðastliðinn vetur lagt frain
fyrir háskólann hér í Manitoba há-
skóla ritgerð, sem ciginlega er heil
bók, og myndi að líkindum verða
oinar 200 bls. ef hún yrði gefin út.
Hann hefir lagt hana fram til um-
sagnar háskólians í því skyni, að
öðlast Magister artium lærdóms-
gráðuna (M.A.), ef liáskólanum
sýndist rltgerðin svo at' hendi
leyst. að hún gefi honum rétt og
tilkall til.
ltitgerð ])essa nefnir hann: A
Century of Sonnet-Wrting in Ice-
landic (1807—1907), being an article
comprising all the Sonnets, pub-
lished in Iceland togther with an
Introduction, translations, annot-
ations and Appendices.
Á fslenzku mundi nafn ritgeðar-
innar verða eitthvað á þessa leið:
Sonnettu-skáldskapur einnar ald-
ar á íslenzku (1807—1907), ritgerð,
sem nær yfir .allar sonnettur, err
birzt hafa á íslenzku, með formála,
þýðingum, skýringum og viðauk-
um.
Orðið sonnetta er ítalska. Það
er smækkunarorð af orðinu suono,
híjóð. Eiginlega merkir þá orðið
sonnetta ofurlítið hljóð. Þetta
nafn hefir fest sig við ítalskian
bragarhátt með fjórtán hending-
um og rími ákveðnu eftir föstuin
reglum. Það er alroent viðurkent
að vera vandasamasti og listfeng-
asti bragarhátturinn, sem fram
hefir komið í skáldskap ]>jóðanna.
Þau skáld, er bezt hafa getað
leikið sér, bæði mcð hugsanir og
búning, hafa ætíð unnað ]>essum
sonnettu bragarhætti. Einkum
]>ykir hann lientugur í höndum
l)ess, sem með kann að fara, tii
þess að velta fram einni tilfinninga
og luigsana öldu og láfca hana svo
eihs og falla aftur að landi.
Sonnettur eru tiltölulega fáar í
íslenzkum ljóðum. Þó hafa flest
heldri skálda vorra leikið sér að
sonnefctu-bragarhættinum við og
við. Hefir það tekist misjafnlega,
eins og eðlilegt er, stundum allvel,
stundum miður. Naumast verður
sagt, að nokkurt skáldia vorra
hafi lagt nokkura sérstaka rækt
við þenna erfiða bragarhátt. Það
er fremur eins og augnabliks til-
viljan, þegar skáldin íslenzku
bregða honum fyrir sig.
Bezta hugmynd um sonnettu-
bragarháttinn fá lesendur vorir
líklega með því að rifja upp fyrir
sér Eg bið aS heilsa, eftir Jónas
Hallgrímsson:
Nú andar suðrið sælum vindum
þfðum:
á sjónum allar bárur smáar rísa
og flykkjast heim að fögru landi
ísa,
að fósturjarðar minnar strönd og
hlíðum.
Ó heilsið öllum heima rómi blíð-
um
um liæð og sund i drottins ást
og friði;
kyssi þið, bárur, bát á fiskimiði.
blási þið vindar! hlýtt á kinn-
um fríðum.
Vorboðinn ljúfi, fuglinn trúr,
sem fer
Eg set Peninga
i vasa ydar
MEÐ ÞVÍ AÐ SETJA TENNUR
I MUNN YÐAR
ÞETTA ER ÞAÐ, sem eg virkilega geri fyrir yður, ef þér komið til mín og
látið mig gera þau verk, sem nauðsynleg eru til þess að tönnur yðar
verði heilbrigðar og sterkar. — Eg skal lækna tann-kvilla þá, sem þjá
yður. Eg skal endurskapa tönnurnar, sem eru að eyðast eða alveg farnar.
Eg skal búa svo um tönnur yðar, að þær hætti að eyðast og detta burtu. Þá
getið þér haft yfir að ráða góðri heilsu, líkams þreki og starfsþoli.
Expression
Plates
Heilt "set” af tönnum, búifc til
eftir uppfyndingu minni, sem
eg hefi sjálfur fullkomnati,
sem gefur ytiur i annatS sinn
unglegan og etþilegan svip á.
andlititS. Þessa "Expression
Plates” gefa ytSur einnig full
not tanna ytSar. Þær lita út
eins og lifandi tönnur. Þær
eru hreinlegar og hvítar og
stærtS þeirra og afstatSa etns
og á "lifandi” tönnum.
$15.00.
Varanlegar Crowns og
Bridges
Þar sem plata er óþörf, kem-
ur mitt varanlega “Bridge-
work’’ aö góðum notum og
fyllir auða staöinn í tann-
garðinum; sama reglan sem
viöhöfö er í tilbúningum á,
"Expression Plates” en undir
stööu atriöiö í "Bridges” þess-
um, svo þetta hvorutveggja
gefur andíitinu alveg eölileg-
an svip. Bezta vöndun it verki
og efni — hreint gull brúkaö
til bak fyllingar og tönnin
veröur hvít og hrein "lifandi
tönn.”
$7 Hver Tönn.
Alt erk mltt fibyrgnt að vera vnndaii.
Porcelain og Gull
fyllingar
Porcelain fyllingar mínar eru
svo vandaðar og gott verk, aÖ
tönnur fylta*' þannig eru ó-
þekkjanlegar frá heilbrig'Öu
tönnunum og endast eins lengi
og tönnin. ,
Gull innfyllingar oru mótaöar
eftir tannholunni og svo inn-
límdar með jementi, svo tönn-
in verður eins sterk og hún
nokkurntíma áöur var.
Hvaða tannlæknlnicar,
lem þór þarfnlst, atend-
ur hfiu yður tll boða
hér.
■Vottortl ok meðmæll 1
hnndratlatali frfi verzl-
unarmönnnm, Iðgmðnn-
um og preatum.
AlIIr akoðaðlr koNtnaðarlauat. — I*ér eruð mér ekkeit skuld-
bundnir ]>ó eg hafl Refið yður rflðleKginKur viövfkjandl tönn-
yðar...Komlð eðn tlltaklð A hvuöa timn þér viljlö koma, f
Kegnum tnlsfmnn.
Dr. Robinson
Birks Building, Winnipeg.
DENTAL SPECIALIST
með fjaðrabliki háa vegialeysu
í sumardal að kveða kvæðin þin!
Heilsaðu einkum, ef að fyrir ber
engil, með húfu’ og rauðan skúf,
í peysu;
Þröstur minn góðui'! það er
stúlkan mfn.
Hvernig hefir nú Skúli Johnson
farið með ])essai' íslenzku sonnett-
ur? Hann hefir þýtt þær alliar
með liinni mestu nákvæmni á
enska tungu. Hann hefir haldið
sama bragarhætti ávalt, skapað
enskar sonnettur upp úr þeim ís-
lenzku. Auk nákvæmninnar, sem
sýnd er í því, að láta hugsan hvergi
raskast, er málið á ensku sonnett-
unum vandiað skáldamál. Slíkar
þýðingar gerir enginn nema sá, sem
getur leikið sér með enska tungu,
hefir þaullesið enskan skáldskap
og er þar að auki heilmikill iiag-
yrðingur.
Opið bréf
til
Dr. Sig. Júl. Jóhanenssonar.
Góði kunningi!
Eg held að landnámssögu þáttur
minn ætli að gera út af við þig 1
vissum skilningi.
Eg sendi þér hógværar sannanir
fyrir því, að ávarp þitt til mín í
Lögbergi 5. þ.m væri bygt á öfug-
um staðhæfingum. En svo eru
komin tvö eint. af Lögbergi síðan
og ritgerð þessi kemur ekki.
Auðvitað kæini þér vel, að óhugs-
aður, ósannur og jnniihaldslaus
orðaflaumur mætti óátalið gilda
út til alþýðunnar sein sönnun fyr-
ir þínum málstað. En ef til vill
kann eg ver við, að þú gyllir þig
utan á minn kostnað.
ari röksemdafærslu cn sú, að ráð-
ast á mig, iivað sem efni og ástæð-
um líður, og máske jafnframt því,
að nota tækifærið til að kjassa
.Steplian D. B. St., sem ráðsmann
i Heimskringlu, með þvl að auglýsa
fyrir talþýðu, að hann hafi að
mestu leyti einn bygt bæinn Leslie,
svo að ])ér kynni þess vegna að líð-
ast betur og óátalað að snoppunga
Heimskringlu, eins og dutlungar
bjóða.
Þá minnist þú á Bjarna Þórðar-
son og Guðrúnu konu hans, og
segir að henni sé illa launað með
l>ví að haida nafni liennar út af
síðum landnámssögunanr.
Hér leikur þú gamla tilfinr inga-
málið.
Hefir auðsjáanlega undir þínum
hlýja verndarvæng gamla heiðurs-
konu, sem er verið að svifta jafn-
rétti og fara svo háðunglega með.
Hvert skáldskapargildi sonnettur
þessar kynni að verða álitnar að
hafia í enskum bókmentum, skal
eg láta ósagt. Sjálfir myndum við
íslendingar ekki álita sonnetturn-
ar beztu kvæðin okkar, — naum-
ast. En við eitthvað varð að
binda sig, og svo voru kvæði und-
ir þessum bragarhætti valin. Enda
kemur ekki sonnettan fram í nein-
um bókmentum fyrr en skóldin
eru farin að geta leikið sér og
treysta sér til að dansa á all-s kon-
ar bragarfótum.
Bókinni er skift niður í kafla og
í liverjum kafla allar þær sonnett-
ur, sem til eru eftir hvern höfund.
Hver kafli byrjar (1 )með uppiýs-
ingum um höfundinn, stuttan og
fáorðan. Svo kemur (2) íslenzki
textinn.. Þar næst (3) þýðing á
ensku ,þar sem frummáli er nó-
kvæmlega fylgt, bæði merkingu og
sniði. Þá keinur ítarleg og lærð
skýring í sambandi við hverja
sonnettu. Eru þær skýringar ým-
ist málfræðilegs eðlis, eða gagnrýni,
eoa útlisban, eðah iiðstæð dæmi úr
öðrum bókmentuin. Viðaukanur
eru þrír: (1) Sonnettu skóldskapur
eftir 1907; (2) braglist; (3) skrá yfir
heimildarrit.
Nefndin, sem dæma á um ritsmíð
þessa af hálfu háskólans, er skip-
um þrem mönnum. Vegna íslenzk-
unnar varð eg einn í nefndinni með
þeim prófessor Osbcrne og pró-
fessor Clark, sem báðir eril kennar-
ar við háskólann. Ritgerðin kom
því fyrst í mínar hendur og hafði
eg hana um iangan tíma í vetur
til að lesa, hve nær sem eg fekk
tómstund til frá öðrum skyldu-
störfum. Það er mikið verk, ef vel
á að vera af hendi ley-st. En eg
hia.fði stór-mikla ánægju af, vegna
þess hve afar-mikils fróðleiks og
liekkingar verður vart hjá svo
ungum manni og hve mikil loforð
eg þarna þóttist finna um liöfund,
sem verða myndi þjóð vorri og
þjóðerni til sóma í ókominni tíð,
ef honum endist aldur.
Eyrst kannast þú við að hafa
fengið f vetur bréf frá mér, sem þú
ekki hafir svarað, og biður velvirð-
ingar ó því. Það er líka auðvelt
fyrir mig að fyrirgefa þér það, að
þú ekki svaraðir mér. En hitt
kom mér ver, að eg lagði frímerkt
bréf innan í tii þín, og bað þig að
skrifa utan á það til hlutaðeigandi
roanns, sem þér var kunnur, af því
hann hafði ritað i Lögherg, en
bréí þefcta hefir engan árangur
haft. Eg liefi dálitla ástæðu til að
halda, að þetta sé þér að kenna,
af því að seinna skrifaði eg þér
beint um sama efni og bað þig að
útvega mér úrlausn; en það hefir
þú virt að vettugi. Óbeinlínis að
mintsa kosti er það þó skylda þín,
að gefa skýringar þeim, sem vilja
færa sér f nyt bendingar blaðs
þíns.
Þú byrjar á því að týna fram á-
stæður, sem eg kvartaði um, að
I engar liefðu verið í ritdómi þínum
um landnámssögu mína. Og ]>að
var nú virðingarvert, þó þær
kæmu nokkuð eftir dúk og disk.
En hvernig eru nú þessar ástæð-
ur þínar?
Alira fyrst sanna þær ótvfræðan,
sterkan vilja til að spilla fyrir mér
og sverta mig. Veit eg þó ekki til,
að eg liafi nokkurn tima stigið á
skóþveng þinn.
Til að sanna það, að eg hefði átt
að tilfæra landnenmna í réttri röð
eins og þú heimtar, ]>á var inér nær
að koma með Stephan D. B. Steph-
anson og Charles Clark.
Þannig veður þú elginn í hlut-
um, sem þú berð ekkert skynbragð
á. Af 40 mönnum, sem eg tilfæri f
sögu minni, hafa 38 komið inn í
bygðina á undan Stephani og C.
GUark. Þeir komu báðir út með
sömu lest og Piama dag og eg og
hinir tveir komu ári seinna,
Getur ])ú ekki sjólfur séð, að
engin önnur lmgmynd felst í l>ess-
En ef eg skyldi n-ú þrátt fyrir alt
og alt koma mér svo vel við þessa
konu, að hún byði mér inn, gæfi
mér kaffi og leyfði mér að geta um
sig í næsta landnámssögukafla
inínum, þá býst eg við að álit þitt
færi að minka á henni jafnvel þó
aðrir þykist þekkja hana «.ð því,
að Ihún mundi bera sig vel, þó
hlaupið væri fram hjá lienni i ann-
að sinn.
Hins vegar geri eg mér von um,
að þeir séu fáir til, sem álíta það
réttláta aðferð, að nota það fyrir
brigzl á mig, að eg haldi jæssari
heiðurskonu út af síðum land-
námssögunnar, þó og af einhverj-
um óstæðum gæti ekki tekið hana
í fyrsta kafla minn,
Eg veit sjálfur, að landnámssaga
mín er ófullkomin, þó þér hafi með
ítrekuðum tilraunum ekki tekist
að finna neitt, sein fellir hana i
verði. Og hvort sem þiað er fyrir of
mikið ljós eða heldur mikið myrk-
ur.'í sálu þinni, þá er eg sannfærð-
ur um, að þú verður ekki beðinn
að rita sögu þessarar þygðar, og
máttu naumast við þvf búast, úr
því þú gast ekki á 7 árum, sem þú
segist hafa dvalið hér, komið því
í verk að telja ístendinga í aust-
asta hluta bygðarinnar, sem þér
var ])ó trúað fyrir.
Sérðu ekki, Siggi minn,
sem ]>ó flestir vita,
að það er sálar svangur þinn,
sem tilreiðir Bita?
Með vinsemd,
Friðrik GuSmundsson.
Mozart, 21. apr. 1917.
Vér viljum benda lesendum vor-
um á l>að, að ‘‘Viðskiftadálkur
Heimskringlu” á 8. bls. gerir þeim,
sem hann nota. liægt um vik að
ciga í viðskiftum öllum. — Aug-
lýsið í 'honum það som þér hafið til
sölu eða viljið kaupa eða ef þér
þurfið á vinnufólki að halda.
Eg veit ekki iaí neinum íslend-
ingi á hans reki, sein líklegur er til
að geta leyst þetta ætlunarverk
jafn-sómasamlega af hendi. Mín.
um þekkingarskorti er um að
kenna—því .sízt af öllu vildi eg gera
nokkurum rangt til—ef Skúli á með-
al Iand.a vorra marga jafnaldra, er
ieika þetta eftir honum.
Hann hefii" .sérstaklega lagt
stund á gömlu málin, grf.sku og
latlnu, og í þeim er hann kennari.
Sá sem les skýringarnar í ritgerð
lians, verður ])ess var, að hann
muni hafa tekið álíka óstfóstri við
grfska höfunda og bent var á að
Cecil Rhodes liefði gert. Það er
þeim mun mikilsverðara, sem þeim
fækkar nú óðum í mentalöndun-
um, er það gera. Skúli sýnist
kunna þá á fingrum sér.
1 enskum bókmentum er hann
hvarvetna heiroa og kemur þaðia.n
með hliðstæð dæmi til að varpa
nýju ljósi yfir. Jafnvel Dante, stór-
skáldið ítalska og þær bækur, sean
út af verkum hans hafa spunnist,
hefir hann kynt sér og tileinkað.
Þess ber að geta, að norræna
fornfræði hefir hann ekki fyrir sig
lagt sem sérstaka námsgrein. Bók-
in myndi hafa orðið enn meira
metfé með því móti. En íslenzk-
una eins og hiin er nú á dögum
kann hann alveg furðulega vel, og
fært liefir hann sér í nyt þann
fróðleik, sem orðabækuvnai' veita.
Islenzkt þjóðerni á enn góðar
taugar í fari voru Vestur-lslend-
inga, meðan til eru ungir menn
með oss, er aðra eins ræktarsemi
sýna tungu vorri og bókmentum
og Skúli Johnson hefir gert. Ef
að eins fleiri vildu feta f fótspor
hans!
Sökum vandvirkni, þekkingar
og lærdóms, er ritgerð þessi ber
vott um, er liún mér meira fagnað-
arefni en flest annað bókmenta-
legs eðlis, sem unnið hefir verið af
Vestur-íslendingi. Hún ber vott
um sannmentaðan mann í orðsins
beztu merkingu.
HVAÐA GAGN ER í ÞVÍ
AÐ REYNÁ AD SPARA?
ÞatS hefir ekkert gott í för meS sér aS reyna aS eins
aS nurla saman sem mestu fé. Nirfinglegt athæfi
er aS safna fé aS eins peninganna vegna.
Söfnum fé voru eins og viS á svo vér getum
variS því vel.
$500 upphæS er hægt fyrir hvern algengan mann aS
verja þannig, aS fé þetta efli varanlega lífsánægju
hans og velmegun hans. Gæti hann þannig búiS í
haginn fyrir sig meS því aS eySa $ 1 í hitt og þetta
í íimm hundruð tilfellum?
Fyrirhyggjusamur maður gerir sér ljósa grein fyrir því,
hvernig hann á að verja fé sínu—til þess að bæta heim-
iliskjör sín, gera endurbætur á eignum sínum eða í
starfi sínu, undirbúa sig betur hvað þekkingu og æf-
ingu snertir undir einhverja sérstaka iðn, o.s.frv. Hvert
innlegg í sparisjóðinn er í huga þess manns partur af
fyrirfram borgun fyrir það, sem hann þráir að hljóta.
Eærið yður í nyt sparisjóðsdeild Western bankans, 811
Main St. Þar fáið þér 4 prct. vexti af sparisjóði, sem
draga má út með ávfsun, og 5 prct. af fé, sem lagt er inn
fyrir lengri tíma. Einnig bjóðum vér viðskiftareikn-
inga með góðum skilmálum. Markmið vort er, að gera
alla ánægða. Einnig erum vér reiðubúnir að gefa við-
skiftavinum vorum allar upplýsingar ókeypis viðvíkj-
andi öllu, sem að sparisjóðs reikningum lýtur, og við-
víkjandi áreiðanleika og fjárhagslegri afstöðu’vorri.
Komið inn til vor og ræðið málið ítarlega við oss.
WESTERN BANKERS
611 MAIN STREET PHONE MAIN 4323
?1.00 opnar parisjóðs reikning.
n*/ • Vér borgum undantekningarlaust
Kjorni hæsta verð. Flutningabrúsar lagðir
til fyrir heildsöluverð.
Sætur og Súr Fljót afgreiðsla, góð skil og kur-
teis framkoma er trygð með því að
KevDtur verzla við
Jk a V y JL SÆTUR OG SÚR
DOMINION CREAMERY COMPANY
ASHERN, MAN, OG BRANDON, MAN.