Heimskringla - 05.07.1917, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 5 JÚLl 1917.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐ61ÐA
Um nokkur íslenzk
mannanöfn
Eftir Kr. Ásg. Benediktsson.
(Eramh.)
V
1. Vagp er nafn og þýðir vagn,
kerra. l>að er að sjá., sem uppruni
þess hafi verið í Danmörku. 3?að-
an var Vagn Ákason. Það hefir
verið ærið fátítt og lítið borið á
því á íslandi. Ekki man eg eftir
nema Vagni Eyjólfssyni Lund með
því nafni. Nafnið er í alla staði
gott nafn, og mætti vera fjölnefnd-
ara en er.
2. Valr var nokkuð algengt í
gamla daga, og var fult nafn. Val-
ur hefir þrjár eða fjórar merking-
ar: fallið berlið, fuglsheiti og ann-
ara þjóða maður. Enn getur stofn-
inn verið iaf sögninni velja (vel,
valdi). Stofninn í nafninu Valhöll
er eflaust af sögninni velja. Sú var
trú manna í heiðni, að Óðinn og
Freyja sendu meyjar þær, sem val-
kyrjur hétu, að velja feigð á menn
sem þeim óðni og Freyju þóttu
hæfir til að búa í Valhöll. Eitt af
Óðins heitum er Valtýr, þótt á sfð-
ari tímum sé tekið upp sem rnanns-
nafn. Konunafnið Valdís er bein-
línis valkyrjuheiti; og nafnið Val-
gerður svipað. Að stofninn val sé
dreginn af val fallinna eða vopn-
bitinna roanna, er ólíklegt. Það
væri sama og maðurinn héti Nár.
Mjög líklegt er að valur, annarar
þjóðar maður, hafi verið heiti
þræla eða hertekinna manna og
hafi orðið nafn þrælsins hjá forn-
mönnum. Það er vafalaust, að
merkingin í nafninu Valur hafi
eigi verið bundin við eina af þess-
um þýðingum, heldur fleiri. Má
vel vera, að merkingarnar felist all-
ar í þessum nöfnum. Nöfnin eru
eigi margbreytt: Vaigarður, gam-
alt; Valgeir, tiltölulega ungt, og
eins Valtýr. Valþjófur, gamalt, á-
samt fleirum, sem til eru.
3. Vald er stofn og viðliður, þýð-
ir yfirráð, ríki. Valdarr og Valda-
marr koma ekki mjög snemma til
sögunnar og eru ekki fjölnefnd.
Valdamarr er úr Garðaríki og flutt-
ist til Danmerkur, og náði ekki út-
breiðslu fyr en eftir daga Valda-
I
mars Knútssonar. Valdarr var fá-
nefnt og hefir aldrei náð víða yfir.
Nafnið Valdi hefir hitzt á íslandi;
er runnið af sama stofni. Er talað
áður um Valdimarsnafnið í viðlið.
Samskeytt nöfn eru: Arnaldur,
Haraldur, Hróaldur. Hér fellur v-ið
úr, en heldur sér í þessum nöfn-
um: Ásvaldur, Auðvaldur, Rögn-
Jvaldur, Þorvaldur, ögvaldur. Og
| þessi sleppa ur en taka i: Sigvaldi
Guðvaldi og Þorvaldi. Sigvaldi er
fjölnefndasta nafnið, og hefir það
líklega breiðst út frá ætt Sigvalda
“langalifs”, er ái var Gizzurar bisk-
ups Einarssonar, hins fyrsta lút-
erska biskups á Islandi.
3. Varður er viðliður nafna og
þýðir sama og vörður. Varð er
ekki stofn nafna, nema í tröllkonu-
heitinu Varðrún. En í karlmanna
nöfnum: Hávarður, Játvarður, Sig-
varður og Þorvarður. Nú er Sig-
varður orðinn Sigurður.
5. Vé er nafns stofn. Vé út af fyr-
ir sig merkir griðastað, helgistað,
eða eiginlega vígðan stað, sem
sést af því, að sá heitir “vargur í
véum,” sem misbýður helginni.
Vé í.manna nöfnum merkir goð-
helgi. Végeir hét blótmaður mik-
ill í Sogni og er fyrsti maður með
nafninu. Upphaflega hét hann að
eins Geir, en kaliaður síðar Végeir.
Börn hans voru öll kend við vé og
hétu: Vébjörn, Végestur, Vémund-
ur, Veðormur, Veðörm og Védís.
Végeir og öil börn hans fóru til ís-
lands, og var Vébjörn Signakappi
fyrir þeim. Hann var bóndi í Isa-
firði. Frá þessu fólki komu miklar
ættir. Stofninn vé í nöfnum á Is-
landi, er frá þessum systkinum
kominn. Vé er viðliður f HlöðVér
og Randver, sem eru afar fánefnd
sem hin fyr töldu. •
6. Veig er viðliður í konunöfn-
um. Veig merkir lög, nærandi og
styrkjandi: goðaveigar. Aðalveig,
Hallveig, Rannveig, Sigurveig, Þór-
veig og ölveig. Alt eru þetta ágæt
konunöfn og fjölnefnd, einkum
Rannveig og Sigurveig. í stofni
mun veig vera til nú í konunafn-
inu Veighildur.
7. Ver er stofn í karlmannanöfn-
um: Vermundur. Nafnið er gam-
alt, fánefnt, en hefir verið uppi ný-
lega og er máske enn Scofninn er
komin af sögninni: verja (ver,
varði). Mundur: fé (mundarlogi,
c: fjárlogi), merkir fjörvörður, gulls
vörður, skati. Nafnið ætti að vera
almennara en það er.
9. Víg er stofn nafna og þýðir
manndráp, af sögninni vega (veg,
vó). Voru nöfnin mörg á vígaöld-
um fornatíma: Vígi, Vigbrandur,
Vigbjóður, Vigfúss, Vígharður, Vig-
lundur. Héðan eru komin nöfnin
Vigdís og Vigríður. Nú eru ekki
uppi nema Vigdís, Vígfús og Víg-
lundur. Auðvitað er Víglundar-
nafnið í sögunni af Víglundi og
Ketilríði, skáldanafn. En er gott
og gilt og er hermannskenning.
Nafnið hefir verið uppi á seinni
tfmum og þekkjast menn undir
því nafni á íslandi og hér í Vestur-
heimi. ^
10. Vikarr var nafn í fornöld og
þýðir víkingur, hermaður úr Vík-
inni. Það hefir líklega aidrei ver-
ið til á Islandi.
11. Vil er stofn nafna, og er merk-
ingin sögð sama og í vili, vilji, ef
það er norrænt. Vilborg Ósvalds-
dóttir er fyrsta kona, sem fyrir
verður með þessu heiti, en móðir
hennar var úlfrún Játmundardótt-
ir Englakonungs. Ásvaldar nafn-
ið, föður hennar, er hæpið nor-
rænt nafn, þó skeð geti að Á og ó
hafi þar skift sætum, eins og í Áli
og óli, og faðir Vilborgar hafi
heitið Ásvaldur, þó ritað sé Ós-
valdur. En af þessari VTlborgu,
dótturdóttur Játmundar konungs,
eru óefað flest Vilborgar nöfn kom-
in á IslÆndi. Hún átti Þórð skeggja
Hrappsson, Bjarnasonar bunu.
Eru miklar ættir frá þeim komnar
um alt Island. Forna myndin af
nafninu Vilhjálmur er komin frá
Norðmönnum í Norðmandíu til
forn Engla. En samt sýnist þessi
vil-stofn viðsjárverður sem nor-
rænn. Þýðingin í stofninum vil
(vili), er auðvitað af sögninni vilji
(vil, vildi). Að nota þá merkingu
sem stofn á undan borg og hjálmi,
kann eg ekki vel við. En nöfnin
eru nú orðin alísienzk, og eru góð
og gild í alla staði. Vilhelm og Vil-
helmína .eru útlend nafnaskrípi og
ættu ekki að nefnast. Nöfnin:
Vilbaldur, Vilgeir, Vilmundur, og
konunafnið Viigerður hafa verið
til, en munu nú afar fátíð.
12. Vin og Vini koma fyrir í við-
KAUPIÐ
Heimskringlu
Blað FÓLKSINS og FRJALSRA skoðana og elsta fréttablað Vestur-lslendinga
Nýtt Kostaboð
Nýir kaupendur að blaðinu, sem senda osa
fyrirfram eins árs andvirði blaðsins, oss að
kostnaðarlausú, mega velja um þRJÁR af
eftirfylgjandi sögum í kaupbætir :
'Sylvía”
‘Hin leyndardómsfullu skjöl”
'DoIores”
‘Jón og Lára”
‘Ættareinkennið”
««I / *t
Lara
Ljosvorourmn
“Hver var hún?”
“Kynjagull”
‘Bróðurdóttir amtmannsins
Sögusafn Heimskringlu
Þessar bœkur fást
keyptar á skrifstofu
Heimskringlu, meðan
upplagið hrekkur.
Enginn auka
kostnaður við póst-
gjald, vér borgum
þann kostnað.
Sylvía ............................ $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ............ 0.30
Dolores ............................. 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl........... 0.40
Jón og Lára ......................... 0.40
Ættareinkennið....................... 0.30
Lára................................. 0.30
Ljósvörðurinn........................ 0.45
Hver var hún?........................ 0.50
Kynjagull ........................... 0.35
Forlagaleikurinn..................... 0.50
Mórauða músin ....................... 0.50
lið nafna. Þó fáum íslenzkum, og
þau, sem til eru, líklega komin af
útlenduin höfðingjanöfnum. Til er
mjög fornt kvenkyns orð, sem skylt
gæti verið þessum viðlið. Það er
orðið vin, og vinjar f eignarfalli, í
elztu germönskum málum, svo sem
wynne og wonne, sem fyrst þýddi:
inodælan stað, en síðar haga eða
góðgresi. Finst það f gömlum
staðanöfnum, sem eru kvenkyns:
Björgyn, Björgvin. Einnig í heiti
jarðar: Friggjar, Fjörgyn (Fjörg-
vin). Faðir Friggjar hét Fjörgynn
eða Fjörgvin, karlm.nafn samstætt
við konunafnið. Karlanöfn eru
þessi: Auðvin, Baldvin, Guðvin
(vini, ini, ni). Guðinson var stund-
um skrifað fyrir Guðnason, fram á
miðaldir. Kvenkynsorðið Hlódyn
hefir þenna stofn. Sumir hald'a
beygingunni ‘vini’ enn þá, sem er
alveg rétt. Eg hefi heyrt marga
segja: “Eg kom frá honum Bald-
vini mínum.” “Eg fékk þetta hjá
honum Baldvini mínum.” Þó nöfn-
in séu útlend að uppruna, þá eru
þau búin að ná festu í málinu um
margaj aldir, og af því að Norður-
landa mála þýðingar finnast í
stofnum og viðlið, verða þau að
teljast íslenzk. Auðvin: auðsins
heirokynni. Baldvin: unaðsstað-
ur Baldurs. Guðni: unaðsstaður
guðanna.
13. Vindur er viðliður í nokkrum
norrænum nöfnum, maður frá
Vindlandi, eins og Gautur, Húni,
Saxi, Vandill. 1 einu nafni heldur
þessi viðliður, sem er í nafninu
Eyvindur, sem er ærið fornt, og
helzt við enn þá, og merkir eybúi.
Sumir halda að vindur hafi orðið
að indur, sem átt getur sér stað,
samkvæmt margbreytni málsins—
að vi verði að u eins og ve að u:
dagverður, dagurður (Dagverðan-
eyri, og Dagurðareyri). Og va í u:
Sigvarður, Sigurður. Halda þeir
sömu fram, að nafnið önundur
hafi verið Anvindur, og Jörundur
hafi verið Jarvindur (orustuvind-
ur). Þetta getur staðist málfræði
lega.
14. Vör er viðliður í konunöfn-
um. Það er kvenkynsmyndin af
lýsingarorðinu varr. Ein af Ásynj-
um hét Vör, “vitr ok spurul, svá at
engi hlutr má hana leyna; þat er
orðtak at kona verði vör þess, er
hon verðr vís.” Mörg konunöín
höfðu þenna viðlið í fornöid, en
hefir fækkað. Þó eru allmörg
tíðkanleg enn: Ásvör, Gunnvör,
Hervör, Salvör, Steinvör og Þórvör.
í einu barlmannsnafni finst við
liðurinn varr. Það er nafnið Há-
varr, sem nú er fánefnt eða týnt.
Jíöfnin eu forn og góð.
Þ
1. Þjóð er stofn nafna og þýðir
landslýður. Stofninn var settur
framan við wafnorð, lýsingarorð og
atviksorð í fornöld. Þau juku
merkinguna eða táknuðu það,.sem
almenning varðaði. Aðalnöfnin
eru þessi: Þjóðgeirr, Þjóðólfur,
Þjóðrekur, og konunöfnin: Þjóð-
hjörg, Þjóðgerður, Þjóðhildur.
Þar sem fundist hafa nöfn eða
stofninum Þétt(marr), eru þau
þýzk, og af þessum stofni. Diðrik
og Þiðrik eru þýzk; á íslenzku:
Þjóðrekur og Þýðrekur.
2. Þór er konungur stofna f
mannanöfnum, fyrir merkingu og
fjöld þerenda. Það er algengast f
ísl. nöfnum karla og kvenna, i
stofni og viðlið, einkum í fornöld.
Af Þór er nafnið Þórir, og sam
stæða konumafnið Þóra. Bæði
þessi nöfn eru algeng í viðlið
Þessi nöfn leiddu öll önnur nöfi^ á
Þorfinnur, Þorgautur, Þorgeir, og sögninni svara, og þýðir: sá.
Þorgils (Þorgisl), Þorgrímur, Þór-
haddur, Þórhallur, Þórir, Þorkell,
Þorlákur, Þorleifur, Þorleikur, Þor-
móður, Þóroddur, Þórólfur, Þor-
steinn, Þorvaldur, Þorvarður, Þor-
viður, Þóröður. Kvenkyns: Þóra,
Þórarna, Þorbjörg, Þórdís, Þór-
hildur, Þorlaug, Þórleif, Þórhalla-
Þorveig, Þórunn, Þórríður og mörg
fleiri. Þessi hafa þór í viðlið: Arn-
lór, Bergþór, Bjarnþór, Eyþór,
sem heldur uppi svörum, andmæl-
andi, kappræðumaður, andsvörull.
Nafnið er stutt, hefir góða merk-
ingu og ætti að baldast við í mál-
inu íslenzka.
Hér eru búnir stofnar manna-
nafna. Eru flestir þeirra taldir;
þeir léttvægari eftir skildir, þ6
fáir.
Er þcim
Gunnþór, Hallþór, Hjálmþór, Hall- [ sumstaðar
raðað hér um hiL þ»
sé nokkur brestur á.
dór, Steindór; og konunöfn: Arn-! Stofnum nafnanna er raðað ctftir
þóna, Astaþóra, Bcrgþóra, Eggþóra, stafröð undantekningarlítið. Þýð-
Eyþóra, Gunnþóra, Halldóra, m. fl. ingu nafnanna geta menn fundið í
Þórsnöfnin eru sérkenni ísl. þjóð- stofni eða viðlið nafnsins. Sjálf-
arinnar nú, og mega með engu stæð nöfn segja til sín. Megin þorrí
móti leggjast niður. ! norrænna nafna er talinn, þó nokk-
! urir séu feldir úr.
valkyrju heiti í Grímnismálum. —■—
Þrúður hét dóttir Þórs og Sifjar, og
er ein áf Ásynjum. Nafnið er skylt
lýsingarorðinu þrúðigr, nú þrúðg-,
ur: öflugur, máttugur, tröllauk-
inn. Bústaður Þórs hét líka Þrúð-
vangr og hamar hans þrúðhamar
(hinn máttki hamar). Niafnið er
sjálfstætt og líka haft f viðlið. Á
íslandi hafa þessi nöfn- verið uppi:
Arnþrúður, Geirþrúður, Jarðþrúð-
ur ok kannske Herþrúður. Á síð-
ari tímum hefir nafnið Sigþrúður |
komið til sögunnar. Rangt er að
rita nafnlð Þrúða, heldur Þrúður.
öll eru nöfnin fögur og gjörvileg.
Jarðþrúður ætti að sleppa ð-inu í
nafni sinu, því það er þar hús-
gangur og ekki aðialsborið.
4. Þýr, týr,—þér, tér, eru molar af
sama kletti. Stofnar þessir finn-
ast í viðlið^í forna daga, í karlm,-
nöfnum. Þó tóku Danir Þýr(i) og
smeltu á eirna drotningu sína.
Líka finnast í þessum stofnamol-
um: þírr og terr. Merkingin er:
þræll og þý, amlóði, ambátt; það
er fólk í þrældómshelsi. Þessi
ko.must annað hvort aldrei til Is-
lands eða mjög sjaldian. Þó eru
viðliðirnir í nöfnunum Hjámtýr
og Kolþerna. Hjálmtýr hefir sprott-
ið upp í seinni tíð, en Kolþerna er
hagvant framan úr tímum. Þessi
nöfn mættu missa sig.
5. Þjófr hefir líklega verið sjálf-
stætt nafn í giamla daga, því bæir
á Islandi lieita Þjóísstaðir. Má
vera að frumstofninn eigi skylt við
þýr. Getur vel skeð, að forfeður
vorir hafi vikið þýr í þjóf; Yalþjóf-
ur sé þræll frá öðrum þjóðum; Val
þýðir annara þjóða þræll, þjófur.
Yalþjófur bendir þá á, að maður-
inn sé hertekinn frá suður Bret-
landi, en Húnþjófur hertekinn frá
suður Þýzkalandi. Friðþjófur er
haldið að meini þann, sem stelur
friðnum—ifriðrofi. Fáein voru þessi
þjófs nöfn á Islandi: Herþjófur,
Geirþjófur, Gunnþjófur, Valþjófur.
Nú eru þau öll dottin úr sögunni
og koma tæplega aftur. Yið sum
þeirra er nokkuð sögulegt, og því
er þeirra getið hér.
Norðurlöndum, að ríki og liefð, sér-
staklega í Svíþjóð og Noregi, og ís-
land varð eigi eftirbátur fóstur-
jarðarinnar, Noregs. Þór var lítlð
dýrkaður á Þjóðverjalandi og nafn
hans fánefnt í forna daga. Þar hét
hann Þunar, og sama hjá Gotum.
Þórsnafn fluttist til Englands með
Dönum og viarð Þur. Thur helzt.
enn við—Arthur: Arnþór. En
forn-Englar nefndu Þór Þunor, og
fimtudaginn Þunores-dag (Þórs-
dag). Þunor hét enskur maður á
7. öld. Auðvitað er norræna mynd-
in Þór saman dregin iir Þonarr,
Þunarr, sem sagt er að sé sama
nafn og Donner á þýzku. Upphaf-
lega er ú en ekki ó í Þórsnafninu,
og segja rúnasteinar til þess. Frum
hljóðstafurinn í nafninu var breið-
ur, og er það f supium nöfnum enn
þá, sem sé þegar viðliður byrjar á
hljóðstaf: Þórálfur, Þórarinn, Þór-
ey. Einnig á undan h-i: Þórhall-
ur. Og enn eru undantekningar í
nöfnunum Þórður (saman dregið
af Þór-röður) og konunöfnum:
Þórdís, Þórný og Þórvör. Konu-
nafnið Þórrfður er nú stytt í Þur-
fður. Þegar stofninn Þór er hafð-
ur í viðlið og linur staíur fer á
undan (1 eða n), breytist orðið í
dór og ór: Halldór, Halldóra, Stein-
dór og 1 nöfnum ýmist Arnþór,
Arpór, Arnþóra, Arnóra. Þórs-
nöfnin voru ákaflega mörg og fjöl-
breytin. Eru þessi stofnnöfn, karl-
kyns: Þórarinn, Þórálfur, Þor-
bergur, Þorbjörn, Þorbrandur, i
1. öl er stofn í mannanöfnum.
Ö1 eru þorstadrykkir af ýmislegri
gerð, að fornu og nýju; sumir á-
fengir, sumir ekki. Konur bjuggu
stundum til drykki þessa og báru
mönnum. Kendu skáld konur oft
við öl, sem annan starfa þeirra.
ölmóður, ölver, ölviður, og ölrún,
ölveig. Eru nöfnin mjög fáheyrð.
Ölveig hefir verið uppi nýlega; má
vera að sum hinna séu til, en fá-
gæt munu þau.
2. özurr er fult nafn, og ekki svo
fánefnt í gamla daga. özur özur-
arson, skáld Vestfirðinga, er dáinn
um 1874. Á síðári tímum hefir
nafnið aðallega átt heima á Vest-
fjörðum. Þar eru menn enn með
þessu nafni. Aðal uppruni wafns-
ins mun vera í Svíþjóð í fornöld.
Þar finnast nöfn á rúnasteinum:
Antsuar jafnt og Usur, og And-
swar og líka Atsur og Assur. Er
þá nafnið af forsetningunni and
Lækningarnar sem
eru “kraftaverkum”
nœst, eru nú gerðar á
Winnipeg Mineral
Springs Sanitarium.
Eru mjög eSIilegar, vegna
þess, að náttúran sjálf er á
bak við þær.
Fyrir 25 árum var einn af lækn-
um vorum álitinn að vera ólækn-
andi sjúklingur, — en hann fann
út, að lögmáli náttúrunnar hafðl
skaparinn útbúið meðal fyrir sjúk-
leik mannanna eíkki síður on dýr-
anna.
Það er marg sannað, að dýr
merkurinnar kunna að lækna
veikindi sín sjálf, — stundum fara
þau svo hundruðum mílna skiftir
til þess að komast að komast a®
til þess að komast að málmkend-
um uppsprettum.
Svo það er ekki að undra þó að
læknir, sem var sjálfur hrifinn af
grafarbakkanum og hefir þar að
auki séð fleiri hundruð manna og
dýra læknuð á líkan hátt, hafi ó-
bilandi trú á öflum náttúrunnar
til lækninga.
Síðan veröldin var til, hefir veikt
fólk flykst að heilsubrunnum víð»
vegar um heiminn, til þess að
drekka af þeim og baða sig f
þeirra iífgefandi vatni. Margar
undursamlegar lækningar hafa
þannig gjörst.
Verkiamir þess a vatns hafa í ó-
tal tilfellum líkst kraftaverkum.
Þetta óviðjafnanlega náttúru
meðal er gott fyrir þig, ef þú ert
veikur.
Þetta málmblandaða vatn er ó-
brigðult meðaJ til að hreinsa mag-
ann, þarmana, lifrina og nýrun. —
Brennisteinninn í því hreinsar
blóðið; járnið i því styrkir blóð-
ið, og klórínið í í því drepur eótfc-
gerlana.
Það er ekkert dautt og rotið efní
í þessu vatni, heldur er bað lifandí
og Hfgefandi, gérstaklega ætlað til
lækninga frá náttúrunnar hendi.
Það gjörir ekkert tii hvað veikí
þín heitir, — að cins þarftu að
drekka og þvo líkama þinn úr
þessu náttúrunnar undra vatni.
Komið og sjáið sjálfir. Ef þér
getið ekki komið, ]>á skrifið eftir
vi nisburðuin fólks, scm læknasfc
hefir af gigt, þvagteppu, ný"na-
veiki, blöðrusteinum. gylliniæð og
kvensjúkdómum, meÞingarlcysi og
hægðaleysi, skinnkvillum, tauga-
veiklun, hjaUabilun og af mörgum
öðrum sjúkdómum.
Þoir scm ekki gefca komið á
heilsuhæli vort, geta látið se’>d»
sér vatnijö, — en ]>að er margfalt
betra, að koma og dvelja um tíma
hjá oss.
Þcir sem á hælið koma, njó‘a
leiðbeiningar lækna vo~ra, — einn-
ig rafmagnsnudd, og svo eru sum-
um sefctar sérstakar reglur hvað
matarhæfi snertir, og sem n!*uð-
synlegt þykir að sinna.
Annað hvort skrifið oss eða
komið. Allar upplýsingar eru fús-
lega gefnar með pósti. Læknar vor-
ir geta máske læknað yður í heima-
húsum, svo skrifið þeim um veiki
yðar.
™S MINERAL SPRINGS
SANITARIUM
Desalaberry
WINNIPEG,
Ave.,
Elmwood,
MANITOBA.
LOÐSKINN J HtÍÐIR 1 ULL
Ef þár viljið hljóta fljótnstu skil & andvirði
og hœsta verð fyrir lóðskinn, húðir, nll og
íl. sendið þetta til.
Frank Massin, Brandon, Man.
Dept H.
Skrifið eftir prísum og shipping tags.
B0RÐVIÐUR
SASH, DOORS AND
MOULDÍWGS.
ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
VerSskrá verSur send hverjum þeim er þess óskar
THE EMPiRE SASH <fc DOOR CO., L7D.
Henry Ave. Eaat, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511