Heimskringla - 20.09.1917, Síða 5

WINNIFEG, 20. SEPT. 1917
KEIMSKEU^GLA
S. B UA.ÐMÐA\
i
Við ansturglaggann
Kftlr Eíra F. J. Kargmaim.
32.
Þýzkaland.
Ekkert land er mönnam nú önn-
ur eins forvitni að fá vitneskju um
og Þýzkaland. Það er lfka cðli-
legt. Menn vilja gera eér þess sem
allra-glegsta grein, við hvað verið
er að berjast og hver öfl eru starf-
andi í óvinalandinu.
Með enskum þjóðum hcfir hing-
að til fremur iítill skilningur verið
á þýzkuin þjóðháttum. Sú tegund
menningar, sem vaxið hefir upp á
Þýzkalandi, er að mör.gu leyti afar-
ólík þeirri menningu, er ensku-
mælandi þjóðir hafa tileinkað sér.
Og það er óneitanlega galli á enskri
þjóðmenningu, að hún er íremur
skilningslítil gagnvart ólíkum
menningar-tegundum.
Þar hafa Þóðverjar óneitanlega
verið langar leiðir á undan. Þeir
hafa gert sér að skyldu, að kynna
eér og gjörþekkja menningu allra
landa og fært sér í nyt á ýmsan
hátt. Það hefir komið þeim að
góðu haldi nú í styrjöld þessarri.
Samt hefir það orðið augljóst, að
þeir hafa ekki kunnað að meta
menmingu ensku þjóðanna og mis-
skilja lyndiseinkunnir þeirra.
Þjóðverjar þóttust sannfærðir um,
að brezka rfkið myndi liðast sund-
ur og slitna myndi upp úr sam-
bandinu milli eimstakna hluta
þess, um leið og til styrjaldar
kæmi. Þá myndi brezka ríkið
hrynja saman eins og spiiáhús.
Jafnvel írska málið gat gefið
þeim von um borgarastríð, er koma
myndi í veg fyrir að hluttaka Eng-
lendinga í stríðinu yrði Þjóðverj-
um sérlega hættuleg.
1 stað þess hefir sú raun á orðið,
að styrjöidin hefir til þess orðið
að tengja brezku ríkisheildina enn
traustari böndurn en áður. Aldrei
hefir hún verið traustari oig örugg
ari en hún er þann dag í dag.
Það er nú líkast því, að brezka
rfkið sé eitt samfelt landflæmi, í
stað þess að vera 1 mörguin hlut-
um og heimsálfum, með stórhöfin
liggjandi á milli. Sá aðskilnaður
kemur nú alls ekki til greina.
Styrjöldin hefir sannfært heiminn
um, að brezka ríkið er ekkert síður
samvaxin heild en þýzka ríkið.
Og ekki brezka ríkið eitt. Stór-
veldið mikla, sem eitt sinn losnaði
frá brezka ríkinu og síðan hefir
drýgt eigin örlög, Bandaríkin í
Norður-Ameríku, gat eigi til iengd-
ar af sér fengið að standa hjá að-
gerðalaust, en drógst inn i stríðið,
þvert á móti upprunalegri ætlan
sinni.
Svo hafa enskui-mælandi menn
um allan heim til þess fundið, hve
nánum þjóðernisböndum þeir eru
tengdir, að í stríði þessu standa
þeir allir í sömu fylkingunni.
En eins og það var misskilning-
ur af hálfu Þjóðverja að ætla, að
Englendingar léti þá afskiftalaust
svifta frakknesku þjóðina lífi og
sjálfstæði, eins var misskilningi
þeirra á lyndiseinkunnumi Bandæ
ríkja-þjóðar um að kenna, að hún
drógst inn í stríðið. Svo sannfærð-
ir þóttust Þjóðverjar um, að aldrei
kæmi Bandaríkjælýðveldimu til
hugar að leggjast út í stríð þetta,
að þeir virtu orð þjóðarinnar vett-
ugi, ætluðu sér að fara sínu fram,
eins og hún væri ekki til, halda á-
fram að drekkja borgurum hennar
á höfum, hve nær sem þeim sýnd-
ist, í því trausti, að sú þjóð væri
svo friðelsk, að hún léti sér aldrei
hugkvæmast að grípa til vopna.
Nú eru líkindin þau, að sá liðs-
afli, jsem þaðan kemur og verður
meiri og meiri með mánuði hverj-
um, riði baggamiuninin í viðskift-
unum. Með sínu afarmikla skiln-
ingsleysi á þjóðarsálinni komu
Þjóðverjar því til leiðar, að þeir
eignuðust þar nýjan óvin, hættu-
Maga-kvillar orsakast
af súr.
Svo sotílr New York læknir.
Svo kalla'ðir magakvillar, svo sem
meltingarleysi, vindur, magaverkur og
uppsölugirni, eru í flestum tilfellum
aö eins vottur þess, aö óiga á sér stat5
í meltingarfærunum, sem orsakar
vind (gas) og súr. Vindurinn þenur
út magann og orsakar brjóstsviöa, og
súrinn veikir og hleypir bólgu í slím-
hútiina. AstæÖaif er því aöallega í
of miklu samsafni af súr, svo fæöan
úldnar og meltingin fer í ólag. — Slík
melting er ónáttúrleg og getur haft
skaölegar afleiðingar, ef ekki er við
gjört í tíma. Til þess ati koma í veg
fyrir aö þetta eigi sér stat5, og til aö
minka súrinn í maganum, þá er bezt
aö taka teskeiö af “bisurated magne-
sia’’ í kvart af glasi af heitu eöa köldu
vatni, á eftir máltíö, eöa hve nær
sem óþægindi finnast í maganum. —
]>etta meöal er ef til vill þatS lang-
bezta, sem til er fyrir súran maga.
Brúkun þess tekur fyrir allan súr og
teppir ylgjuna í maganum á fáeinum
augnablikum. — I>aÖ er ónaufisynlegt
at5 hafa óþségindi í sambandi viö
meltingarfærin, þegar jafn einfalt
efni og “bisurated magnesia” fæst í
öllum lyfjabúöum og er örugt meöal
viÖ vindþembu og súr í maganum.
legri ef til vill en nokkurn, sem
þeir áttu áður.
Það iná svo heita, að Þýzkaland
standi nú uppi einangrað og vina-
laust. 1 þessu stríði er það Þýzkæ
iand cða öllu heldur Prússland
contra mundum — gegn öllum
heimi. Og í öllum styrjölduin hef-
ir samúð heimsins sigrað. Hún
liefir ávalt verið öflugasti salríherj-
inn. Siöfcrði-vitund alls Jjorra
mannkynsins sigrar. Hún kveður
upp sinn dóm og þeim dómi verð-
ur að hlíta.
Þjóðverjar fengust ekki til að
rita undir samninga um alls herjar
gerðardóm, er þjóðirnar legði á.
greiningsmiál sín í, eins og farið var
fram á af friðarþingi f Haag, sök-
um þess, að það svifti þá einu yf-
irburðunum, sem þeir hefði um
fram aðrar þjóðir. Hvaða yfir-
burðir voru það?
Þeir, að geta orðið öllum öðrum
fyrri til, þegar er þeim litist að
leggja út í ófrið, og slegið óvini
sína óviðbúna því rokna höggi, er
þeir seint eða aldrei biði bætur af.
Þeir einir áttu hervél svö full-
komna, að eigi þurfti annað en
þrýsta á ofurlítinn hnapp, svo var
hún komin af stað og runnin langt
inn á land óvinanna.
Einmitt þessir yfirburðir eru það
nú, sem siðferði-vitund iheimsins
kveður upp yfir áfellisdóm sinn.
Hún dæmir það óhæfu, að ein
þjóð hafi leyfi til að sitja á svik-
ráðum við aðra. í við9kiftum
þjóðanna álítur hún það óhæfu
jafu-mikla og það væri einum ná-
granna að afla sér tækja til þess á
hentugum tíma að ráðast að ná-
búa sinum, beita hann líkamlegu
ofbeldi og svifta hann jörðum
hans.
Og þessa óhæfu álítur hún svo
feikna-mikla, að engin þjóð gæti
gert sig seka um hana, ef þjóðar-
heildin fengi að ráða. Einstakling-
ar geta verið varmenni—fantar. En
heilar þjóðir geta naumast verið
það. Svo langt er siðmenningunni
komið.
Hefði þýzka þjóðin fengið að
ráða, eru litlar líkur til, að lent
hefði út í stríð þetta. Einvalds-
stjórninni þýzku er um að kenna
og því vopni, sem hún ávalt beitir,
—ihervaldinu.
Nú virðist siðferðivitund heims-
ins hafa komist að þeirri niður-
stöðu: Að semja frið við þá ein-
valdsstjórn, sem kom stríðinu af
stað, og sek er um það mannúöar-
leysi, sem það hofir verið liáð með,
væri fásinná. Þá væri Öll fórnin til
einskis. Henni er ekki trúandi og
verður aldrei trúað. Hún kemur á-
valt til að sitja á svikráðum við
nágranna sína. Hún hlífist þess
aldrei, að lauga löndin blóði, ef
hún býst við einhverjum ávinn-
ingi.
En við þýzka þjóð má semja
frið. Eái þjóðin sjálf að ráða, ger-
ir hún sig naumast seka um slíkt
athæfi í ókominni tíð. Henni ætti
að mega trúa ekkert 'síður en
nokkurri annarri þjóð, jafnvel þó
hermenskuhugurinn. sé meira sam-
vaxinn eðli hennar en nokkurrar
þjóðar annarrar.
Og engin þjóðstjórn myndi jafn-
feikna óvönd ið vopnum og raun
er á orðin með þýzku einvalds-
stjórnina. Engin þjóðstjórn
myndi verja öðru eins ógrynni fjár
til njósna og samsæra og spelivirkja
um allan heim. Engim þjóðstjórn
myndi verja mikium hluta fjár-
muna sinna til svívirðilegra svika
og pretta eins og raun hefir á orðið
með keisarastjórnina. Engin þjóð1
stjórn myndi beita jafn-óheiðarleg-
um brögðum og þeim, að etja Jap-
önum og Mexico-mömnum gegn
Bandaríkjum. Emgin þjóðstjórn
myndi hafa þá sviksemi í frammi,
sem nú er orðin uppvfs í Argen-
tinu, þar sem keisarastjórnin hefir
haft þá óhæfu í frammi, að nota
sænska sendiherranm sem verkfæri
og láta hann senda Þjóðverjum
skeyti um skipin frá Argentínu, er
sökkva skuli.
Likindin eru til, að með því
svika tafli fái þeir Argentínu í ó-
vinahópinn—eina kornyrkjulandið
í stórum stfl, sem enn er hlutlaust,
og snúi þeirri samúð, er þeir hafa
átt að fagna í Svfþjóð, algcrlega
gegn sér. Með svikseminni liafa
þeir þá svikið sjálfa sig verst.
Eafbáta hernaðinn myndi iíka
nokkur þjóðstjórn naumast við-
hafa. Siðferði-vitundin leyfði henni
það ekki. Um brottflutning fólks
frá Belgíu og þrældóminn, sem það
og Pólverjar og Serbar hafa verið
hneptir í, þarf ekki að tala. Engin
þjóðstjórn myndi láta sig annað
eins þrælmensku athæfi henda.
Hjálpræði þýzkrar þjóðar virðist
nú undir því komið, að hcnni
igeti skilist, að það sé einmitt keis-
arastjórnin, sem hefir steypt henni
út í ógæfuna. Keisarastjórnina
verði hún að reka af höndum sér,
eða taka völdin af henni iheð ein-
J*1-—....-----fjlf Jk....Í.S-Z. .JLL—
hverjum ihætti, og hervaldinu
verði hún að hnekkja, svo enginn
grunur geti á því leikið, að þjóðín
sitji á svikráðum við nágranna
sína.
Fyrir allra hluta sakir snýst hug-
ur liins m'eivtaða heims nú ineira
um Þýzkaland, en nokkurt annað
land. Og það verður svo, löngu
eftir að styrjöld þessi er um garð
gengin. Stríðið er nú orðið stríð
inilli iýðvalds og einvalds. Það
er stríð milli þeirrar menningar
tegundar, sem ber bervald og ein-
vald á hcrðum sér, og þeirrar
menningar, sem iætur lýðvaldið
vaxa og þroskast í skjóli sínii.
Eigi eru menn nú eins sólgnir í
að vita til grunns um nokkura
þjóð, eins og einmitt Þjóðverja.
Engar bækur fá nú aðra eins ut-
breiðsiu cins og bækur þeirra
Achermans og Gerards, sendiherra
Bandaríkjanna, sem var um fjögur
ár á Þýzkalandi, og hefir leitast
við að gera sér ihina nákvæmustu
grein orsakanna til stríðsins.
Bækur eins og þeirra eru dagblöðr
in að prenta upp í heilu lagi og
gjalda feikna verð fyrir, um leið og
þau á hinn bóginn fá fjölda af
kaupendum.
Það sannfærir mig um, að það
hafi ekki verið misreiknað, að gefa
lesendum þessa blaðs sem mestan
og rækilegastan fróðleik um Þýzka-
land. Ekkert, sem nú er unt að
bjóða, ætti að koma íslenzkum
blaðlesendum eins vel og vera tek-
ið með eins miklum þökkum.
Þ\tí verður haldið áfram enn um
hríð og ekkert ómak sparað til þess
að láta þann fróðleik vera sem
sannastan og ábyggilegastan, en
um leið eins skemtilegan aflestrar
og föng ,eru á.
Á Þýzkaiandi er þungamiðja við-
burðanna, sem eru að gerast.
Þýzkaland verður Jjungamiðja
allrar umhugsunar heimsins um
ianga tíð. Og spurnin mikla þessi,
sem hafa ætti ávalt í huga:
A nútíðar-menningin a‘S ala ein-
vald og hervald, eSa á hún aS
hrista hvorttvegga af sér?
Menningargildi kristin-
dómsiss.
Fyrirlestur ffuttur í TjaldbúSar-
kirkju í Winnipeg 5. júní 1917.
Eftir síra Pál SigurSsson.
(Niðurl.j
Það, sem hér hefir nú verið sagt
um menningargildi kristindóms-
inis, og þar af leiðandi afstöðu og
verkefni kristinnar kirkju almient,
á og við um hverja kirkju út af
fyrir sig. Og þá einnig um kirkju
íslendinga í Vesturheimi.
Um það latriði skal eg ekki vera
langorður.
. Sönn lýsing á hinni vestur-ís-
lenzku kirkju er öllum til sýnis í
hinni að mörgu leyti svo ágætu
bók síra Er. ,1. Bergmanns: “Trú og
þekking”, sem enginn vestur-íst
lenzkur guðfræðingur eða prestur
ætti að láta ólesna.
Lýsingin sú á hinni vestur-ísl.
kirkju, kirkjufélaginu, frá guð-
fræðilegu sjónarmiði, er sönn, af
því að það er lýsing hinna vestur-
ísl. presta sjálfra—og það fyrir rétti,
—á þeim guðfræðilega grundvelli,
sem kirkjan sú byggir á afstöðu
sfna til trúar og menningar.
Og grundvöllurinn er: Alger bók-
stafsinnblástur allrar biblíunnar.
Samkvæmt þvl ber guð ábyrgð á
hverju orði, sem í biblíunni stend-
ur, hverri þjóðsögn Gyðingaþjóð-
arinnar, sem þar er (sbr. Asna Bíle-
ams—Jósúa og sólin—o.fl. o.fl.—),
öllum annálum og hverrr bölbæn,
isem þar finst og svo á allri heims-
skoðun biblíunnar þar ofan í
kaupið. Á þessum allsherjar inn-
blástursgrundvelli biblíunnar er
svo trúfræðin og siðfræðin bygð,
sem fólkið á að halda sér dauða-
haldi í, enn í dag, hvort sem því er
l>að ljúft eða leitt. Engin tilfinn-
ing og engin greind einstaklings-
ins má hér koma nærri, ekki nema
þá í hálfum hljóðum. Heidur er
það hið einasta skilyrði fyrir sálu-
hjálp og eilífu lífi, að ihalda sér fast
við ákvæði kirkjunnar.
En hv’að iguð or hér látinn sjá í
gegn um fingur við hinum inikla
skrípaleik á sviði eilífðarmálanna!
Slíkt athæfi lilýtur að verða til-
finnanlegt áliyggjuefni öllum sönn-
um vinum kirkjunnar og eilífðar-
málanna, en hinum til athlægis.
Það sorglega er, að sú kirkja, som
þannig lýsir sjálfri sér, liefir stefnt
til lands, frá guðfræðilegu og þar
af leiðandi trúarlegu sjónarmiði,
og leitast við að hafa alt sitt “á
þurru landi,” þar sem það þó var
hlutverk hennar að leggja út á hin
margvíslegu svið lífsins með sann-
leiksanda kristindómsins, frekar
en að fúna í naustum.
Eini maðurinn, sem í viðurkenn-
ingu þesssa hættir sér út og leggur
leið sína á svið þekkingarinnar,
hann fær engan af samverkamönn-
um sfnium með sér—já, frekar last
en lof fyrir að vera ekki kyr.
Þó hrópað væri þar úti á sviðum
um lijálp,—það gerði minna til;
þeir máttu eiga sig.
Alveg hlutdrægislaust fæ eg ekki
betur séð, en að hin fyrmefnda
bók: “Trú og þekking”, beri hinn
ljósasta vott um það, sem hér að
frarnan hefir verið reynt að benda
á: Að lífsskilyrði fyrir kirkjuna—■
svo framarlega sem konungdómur-
inn á ekki að verða tekinn frá
henni og gefinn öðrum, sem er þess
verðugri en hún—, sé lifandi guðs-
trú inn á við, og öflug starfsemi út
á við, En til þess verður gangur-
inn að lærast hækjulaust.
Sjálif ber bókin vott um afburða-
starfsemi á sviði þekkingarinnar í
guðfræðiiegum efnum, og er víða
innblásin af áhuga hinnar kristnu
trúar. Bókin er því lofsverður
bókmentalegur minnisvarði, hver
svo sem í hlut hefði átt, sjálf vobt-
ur um menningargildi kristin-
dómsins, og fslendingum vestan
hafs og austan til sóma.
Eins og allir vita, situr kirkjufé-
lagið rólegt við sinn sama keip; og
sýnist mér það sorglegur vottur
um hið andlega ástand kirkjunnar.
Spáir það alt öðru en góðu um af-
drif hinnar vestur-íslenzku kirkju
yfirleitt.
Eg á bágt með að trúa, að sjálft
fólkið, og það íslendingar, haldi
það út til lengdar, að leika þenn-
an “skollaleik” á sviði eilííðarmál-
anna, að láta binda fyrir augun á
sér með “officiellum” yfirlýsingum,
svo að það ekki fái séð hlutina rétt
eins og þeir eru. Hvað er þá orðið
um hina ísl. náttúrugreind? Er
hin íslenzka lund farin nokkuð að
skemmast á ameríkönsku leitun-
um?
En hvað sem því líður, þá er það
samt ekki ómöguleg hugsun, að
svo kynni að fara, að menn færu
að hugsa sig um, hvort það virki-
lega svari kosntaði, að vera að
leggja hart á sig til þess að halda
þeim kristindómi við lýði, sem að
svo mörgu leyti svipar til viðbætis-
ins við bókina—lífsbókina.
Vildu ekki kirkjunnar menn at-
huga þennan mögulegleika?
Islendingar hafa ekki hingað til
viljað vera eftirbátar annara í
neinu. En þegar litið er á hið
vestur-fslenzka kirkjulíf, þá er út-
lit og horfur alt annað en glæsilegt.
Að eins örlítið brot allra Islend-
inga í Vesturheimi tilheyra nokk-
urri kirkju. Og þetta litla brot er
svo aftur sundrað í flokka, sem
heldur munu hafa horn í síðu
hvers annars; og það á þeim tím-
um, sem kirkjudeildirnar umhvcrf-
is eru að sameinast, af því að kröf-
ur tímans knýja á.
Á meðan ástandið er svona, sé eg
ekki að ávinningurinn af viðleitni
vor kirkjunnar manna verði stór.
Á hinn bóginn knýja verkefnin al-
staðar á kirkjunnar dyr.
Orð mín eru því ekki töluð í
þeirri meiningu, að reita neinn til
reiði, heldur af brýnni þörf: Til
þess að beina þeirri hugsun til
allra þeirra, sem kannast við verð-
mæti kri'stindómsins og sjá kröfur
tímanna, og til kirkjunnar manna
ekki isízt, til frekari athugunar;
hvort ekki muni eins fallegt og
kri'stilegt að sameina kraftana fáu
og smáu, um áhugamálin, eilífðar-
málin, í stað þess að sundra þeim,
þó þeir séu ekki allir eins að útliti
og atgerfi.
Kirkja vorra tíma má ekki við
því, iað útiloka þá fáu, sem vilja
leggja sinn litla skerf til þeirra
mála, þó þeir séu ekki allir steyptir
í sama mótinu.
En hið sameiginlega áhugamál
vort hlýtur þó að vera það, að hin-
ir andlegu lífsstraumar kristindóms-
ins fái, óhindrað af oss, að gagn-
sýra menningu vora á öllum henn-
ar margvíslegu sviðum. Því það
skuluð þér vita, að menningar-
gildi kristindómsins og sáluhjálp
er ekki fólgin í því að kunna allar
“játningarnar”, heldur verður oss
liið ómissandi verðmæti kristin-
dómsins að sama skapi ljóst, sem
andi kristindómsins verður “hold
af voru holdi” og “bein af vorum
beinum,” sjálfum oss samgróinn,
sem liluti vors eigin lífs.
“Ekki mun hver sá, er við mig
segir: Herra, lierra, ganga inn í
himnaríki, heldur sá, er gjörir vilja
föður míns, sem er í himninum”.
(Jesús Kristur, Matt. 7 21).
Aths. — Fyrir milligöngu kaup-
enda blaðsins höifum vér birt allan
þenna fyrirlestur, þó ekki séum vér
samdóma- skoðun þeirri, sem hér
kemur í ljós, í öllum atriðum. Sú
stefna bendir heldur ekki á mikla
nýrri þroskun, að verða endilega
að kasta hnútum f garð einhverra,
um leið og eitthvcrt mál er rætt.
Þessi siður, eða ósiður öllu heldur,
finst oss ætti sem fyrst að leggjast
niður.—Ritst.
Dánarfregn.
Þann 31. ágúst síðastl. lézt að
heimili sínu að Árborg P.O. ekkjan
Guðrún Björg Guðmundsdóttir
Austfjörð, 67 ára gömul. Hún var
fædd 12. september árið 1850 á
Hafrafelli í Fellum í Fljótsdalshér-
aði, í Norður-Múlasýslu á Isiandi.
Guðrún sál. var mjög hjartagóð
kona, sterktrúuð og guðhrædd, og
ráðvönd með afbrigðum. — Austri
er vinsamlega beðinn að taka upp
þessa dánarfregn.
íCanada:
F- Finnbogason________________Arnes
Magnús Tait ________________ Antler
Páll Anderson_____Cypress Biver
Sigtryggur Sigvaldason _ Baldur
Lárus F. Beck ___________ Beckville
Hjálmar O. Ixjptsson ... Bredenbury
Thorst. J. Gíslason ..........Brown
Jónas J. Hunfjörd........Burnt Lake
Oskar Olson ......... Churehbridge
St. ó. Eiríksson .... Dog Creek
J. T. Friðriksson.............Dafoe
O. O. Johannson, Elfros, Sask
John Janusson ________ Foam Lake
B. Thordarson.................._... Gimli
G. J. Oleson ..,......_.... Glenboro
Jóhann K. Johnson_____________Hecla
Jón Jóhannson, Holar, Sask.
F. Finnbogason______________Hnausa
Andrés J. J. Skagfeld ........ Hove
S. Thorwaldson, Rlverton, Man.
Arni Jónsson................Isafold
Andrés J. Skagfeld ......... Ideal
Jónas J. Húnfjörð.........Innisfail
G. Thordarson ... Keewatin, Ont.
Jónas Samson_______________Kristnes
J. T. Friðriksson_________ Kandahar
Ó. Thorleifsson .......... Langruth
Th. Thorwaldson, Lcslie, Sask.
Óskar Olson _............ Lögberg
P. Bjarnason ____________ Lillesve
Guðm. Guðmundsson ........Lundar
Pétur Bjarnason ______Markland
E. Guðmundsson________Mary Hill
John S. Laxdal_____________ Mozart
Jónas J. Húnfjörð-------Markerville
Paul Kernested______________Narrow*
Gunnlaugur Helgason.............Ncs
Andrés J. Skagfeld........Oak Point
St. . Eiríksson........ Oak View
Pétur Bjarnason __4.......... Otto
Sig. A. Anderson______ Pine Valley
Jónas J. Húnfjörð_______________Red Deer
Ingim. Erlendsson ....... Reykjavík
Gunnl. Sölvason__________ Selkirk
Paul Kernested.............Siglunes
Hallur Hallsson ______ Silver Bay
A. Johnson ...........„.„ Sinclair
Andrés J. Skagfeld____St. Laurent
Snorri Jónsson ___________Tantallon
J. A. J. Líndal _________ Victoria
Jón Sigurðsson______________ Vidir
Pétur Bjarnason____________Vestfold
Ben. B. Bjarnason_________Vaneouver
Thórarinn Stefánsson, Winnipegosis
Ólafur Thorleifsaon...Wild Oak
Sig. Slgurðsson---Winnipeg Beach
Thiðrik Eyvindsson.......Westbourna
Paul Bjarnason______________Wynyard
1 Baadaríkjunum:
Jóhann Jóhannseon______________Akra
Thorgils Aemundsson_________ Blain*
Sigurður Johnson i___________Bantry
Jóhann Jóhannsson ________ Cavaliar
S. M. Breiðfjörð___________Edinburg
S. M. Breiðfjörð ___________ Garðar
Elís Austmann_______________Grafton
Arnl Magnússon............Hallaon
Jóhann Jóhannsson________Hensel
G. A. Dalsaann__________Ivanhoe
Gunnar Kriatjánssan...... MUton
Col. Paul Johnsan______Mountain
G. A. Dalmann ....... Minneota
G. Karveksson ....._„ Pt. Roberts
Einar H. Jahnson___Spanish Fork
Jón Jónsson, bóksali_____fivold
Sigurður Johnson__________Upham
-----o-----
Frá vinnu og algerlega
vonsnauð-
_____ v.
RN DODD'S KIDNRY PILLS LÆKN-
LÐL CiIGT HBNNAR
Frfl Larhapelle akýrlr frá 1>t( hrerntg
afirlr kvillar hennar elnnlg harfn^
þffar húa hrðkalli l>etta ágæta
•aiaálaka aýrnamettal.
St. Hearl 4« Mascouche, Que., 1?.
áffúst (special). — Algrerlega læknu®
af glgt, aem hún hafCi þjátist af f
fimm ár, mælir frú Joseph Lachapelle
sterkleya Bedd’s Kidnay plllum
vi4 alla, sem þjáSir eru af einhverrl
tecund af nýraaveikl.
"Hf yat ekki unnitt og var a?5 missa
alla von,” kemst frú Lachapelle sjálf
aS ortJi, “em Dedd’s Kidney pillur
lssknutJu mij. Ekki eingöngu þjáöist
«*: af *ig:t, heldur taugaveiklun, bak-
verk og hefuíverk. Sömuleibis áttt
eg atJ stritJa viS vond útbrot á hör-
undinu (eczema).
“Rg reyndi mer* mehul, en árang-
urslltitJ. Kemst eg þá a« þeirri nit5-
urstööu aí nýru mín orsökutJu allan
minn lasleika eg byrjaöi atS brúka
Dedd’s Kiáney pillur. Átta öskjur af
þelm læknuiu mig.
“Ef einhver kena vill skrifa mér
um þetta, mun eg ■vara henni metS
mestu ánægju.”
Frú Lachapelle þjátJist af kvillum»
sem orsökutJust af slæmum nýrum.
f>ess vegna iæknutJu Dodd’s pillur
hana. Þær lækna at5 eins veik nýru.
Spyrjit5 nágranna yt5ar um þær.
Dodd’s Kidney Pills kosta 50 cents
askj&n et5a sex eskjur fyrir $2.50. —
FAst í öllum lyfjabút5um, eT5a hjá
The Dodd’s Medicine Co., Limited, Tor
onto, Ont.
‘Jacksonian9
VEGGJA-LÚSA
0G
C0CKR0ACH
Eítur
“Eina veggjalúaa eitrið «em kem-
ur að gagni”—þeta segir fólkið, og
það hefir reynt margt konar fc«g-
undir. — Þetta eitur drepur allan
veggja maur strax og það er brúk-
að. Eg sendi þennan “Extermina-
tor” í hvern bæ og borg 1 Vestur-
Canada, alla leið til Prinee Rupert
í B. C. — og alst&ðar dugar það
jafnvel — og kaupendur þesa nota
þa'ö ir eftir ár. — Jacksonian er
ekki selt á Isegra verði en önnur
pöddu eitur, en þaö má reiöa sig á
a‘ð þaö dugir. — Komið eða skrifið
eftir fullum upplýsingum.
HARRY MITCHELL,
4SG PORTAGE AVE.
’Phone Sher. ,912 Winnlpeg

55^23
HRAÐRITARA -
OG BÓKHALD- „
ARA VANTAR 1
Það er orðið öröugt að fá
»ft skrifstofufólk vegna
þess hvað margir karlmenn
hafa gengið í herinn. Þeir
sem lært hafa á SUCCESS
BUSINESS Collegre ganga
fyrir. Success skólinn er sá
stsersti, stcrkasti, ábyggileg-
asti verzlunarskóli bæjarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til s&mans
—höfum einnig 10 deildar-
skóla víðsvegar um Veatur-
landið ; innritum meira en
5,000 nemendur árlega og
eru kennarar vorir æfðir,
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
Porlapt' og Rdnoiton
WINNIPEG

Látið oss búa til fyr- !
ir yður vetrarfötin
Besta’ efni.
Vandað verk og sann-
gjarnt verð.
H. Gunn & Co.
mýtiak* akraddarar
370 POKTAaZ Ave., Wlnnipeg
Phone M. 7404