Heimskringla - 08.11.1917, Blaðsíða 7

'WINNIPEG, 8. NOV. 1917
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Hudsonsflóa leiðin.
(Niðurl.)
En hvað um landið, «em brautin
é að lig>gja í gegn um? Á land
Jietta ]>á framtíð, sem réttlætt goti
lagningu þessarar brautar, fyrir
utan }>ann ihagnað, sem af braut-
inni stafar, að flytja til hafs þær
vörur, er sendast eiga erlendis?
Elzti atviinnuvegur þessa lands
er vitanlega. dýraveiðin. Ejöldi
mianna hafa stundað þar dýnaveið-
ar og hafa árloga fært inn til “The
Pas”, ®em er verzlu na rin iðstöð
þessa héraðs. stórar birgðir af loð-
skinnum. Verzlunarstöð Hudson
Bay féiagsins í þessum stað keypti
einu sinni að eins á þremur dögum
250,000 vatnsrottu skinn. I>á var
samkepnin, sem járnbrautin hefir
haft í för uiieð sér, ekki byrjuð.
Sömuleiðis fást þarna margar aðr-
ar tegundir a^ loðiskinnum — bifur
otur, mink (silver, black, red) og
möpg öinnur dyr eru veidd þarna í
etórum stýl. Silfur tóur hafa þar
verið veiddar, og tveir ménn að
minsta kosti eru nú farnir að
stunda þar silfur tóu rækt. Eiski-
veiðar eru einnig stundaðar og um
þúsurnd tonn af fiski send þaðan
árlega, hvítfiski, silung, smágeddu
og öðrum fiski. Árið 1916 veitti
stjórnin leyfi að veidd væri styrja
í vötnum þessum og að Mkindum
sökum þess, hve þau liggja norðar-
loga og hve vatnið í þeim er hreint
og kalt, er fiskur þessi frábær að
gæðum. Stór hluti lands þessa er
þakinn greniskógi (spmce) og
skógathögg hofir nú verið byrjað
þar og sögunarmillia sett á fót af fé-
lagi einu, sem nefnist “The Finger
Lum'ber Coimpany”. Sagar þetta fé-
lag daglega um 200,000 fet af borð-
við. Síðast liðið ár vakti það
miik'la eftirtekt, að málmur fanst
víða í klettabeltinu “Great Cana-
dian Sihield”, sem járnbrautin ligg-
ur í gegn um. Norðanvert í Mani-
fcoba ná klettar þessir yfir svæði,
sem er eftir ágizkun um 140 mílur á
lengd og um 25 mílna breitt. Á
einum stað (míla 86) hefir gull
fundist og mámuvinna þar byrjuð,
þó í srnáurn stýd sé enn þá. Aust-
ur af gullstöðvum þessum, nálægt
landamærum Manitoba og Sas-
katchewan, hefir eyrgrýti fundfst í
fcveim stöðum og bendir alt til þees
að námur þessar séu hinar auðug-
ustu. Námuvinna er nú þegar
byrjuð og síðastiiðinn vetur voru
3,600 tonn af eirgrýti tekin úr
þeirri námu. Eirgrýti þetta 'hefir
reynst að vera 22% kopar og er
einnig í því töluvert af járni og
siinki (zink). Á hinum staðnum
þar sem eirgrýti hefir fundist, er í
undirbúningi að námuvinna byrji
áður langt 'liður. Ekki er því ann-
að ihægt að segja, en horfurnar séu
góðar og við frekari leit finst að
líkindum meira af málmi á stöðv-
um þessum. Aflið úr ám og fossum
getur komið að góðum notum við
þenima iðnað
En hefir liandbúnaðurinn nokkra
framtið í þessu ihéraði? Eyrstu
níutíu mílurnar meðfram jánn,-
brautinni er landið mýrlent og
þakið mosa. Undir mosanum fek-
ur við þéttur leir, sem hér og þar
er frosinn. Land þetta getur ekki
lcomið til neinna nota fyr en búið
er að þurka það, og á sumum stöð-
um er vafasamt, hvort þetta ef
mögulegt. Næstu fimtíu til sextíu
mflur er landið klettótt og sá jarð-
vegur, sem þar er, er of grunnur til
þess að koma til neinna nota. Eft-
ir þetta rennur brautin í gegn um
hið svo nefnda “'kir-belti,” sem sýnt
er á kortinu að vera um 10,000 feiv
hyrningsmílur. Margar skoðanir
hafa komið í ljós viðvíkjandi land-
búinaðarthorfum þessara svæða.
J. B. Tyrell sagði nefnd stjórnarinn-
ar, sem falið var á hendur að rainn-
saka horfur þessa lands, “að land-
Bezta Meðal við
Meltingarieysi
HVt TKPSIN, PANCREATIBÍ, ETC,
BRECÍST SVO OFT.
Nafnkunnur sérfrætSingur, hvers
greina r um maga sjúkdéma hafa
veri® prentahar á flest tungumúl
helmsinsí sagtil nýlega, ah þah, atí
reyna ah lækna vanaleg tilfelli af
magakvillum, meitingarleysi o. s. frv,
metS því atS hella deyfandl metSulum í
magann, etSa at5 brúka pepsin etSa
pancreatln sem hjálp fyrir meltlng-
«na, væri álíka heimskulegt og ati
reyna a?S slökkva bál met5 þvi ab
hella vatnl á reykinn. Hann heldur
því fram meh gildura sönnunum, atS
ntu-tlundu af öllum magakvillum
stafi frá of mlklum súr í maganum,
og ab elna rátSUS viti þessu sé atS taka
fyrir orsökina, nfi. verja súrnum og
koma i veg fyrlr ýlduna. Til þess
rátSleggur hann ats taka teskettS af
Blsurated Magnesla í volgu vatni á
eftir máltítS, etSa hve nær sem tilkonn-
ing finst í maganum. Þetta met5al er
nú alment notatS í Evrópu. Þat5 eytSir
súrnum á svipstundu og styrkir mag-
ann svo hann vinnur sitt verk eins og
■áttúran ætlast til. Til hægtSarauka
Tyrir fertSamenn má taka þatS fram,
flestir lyfsalar selja Bisurated
Magnesla i B gr. töflum, og tvær eöa
ÞrJar af þeim lækna óöar svæsnustu
ateltingarelysiskvalir.
u .1 iu.m* "T«i
spildan vestur incð Churchill ánni
væri ágæfcasta land. Á svæðum
þessum fyrir norðan Winnipeg-vatn
er jarðvegurinn leirkendur og á-
fnamjhaid af sama jarðvegi og í
Manitoba.” Þessi sami maður
sagði enn fremur, að þó land þetta
væri ekki eins auðunnið og arðber-
andi og rækfcað land, som ekki }>arf
annað en sá hveitinu eða öðru í
og híða svo uppskerunnar, þá er
spilda þessi eins álitlegt land til
landbúnaðar eins og nokkurt ann-
að land í Norðvestur Oanada.
William Mclnnes, jarðfræðingur
við útmælingu hraubarinnar, sagði
urn land þetta meðal >annars:
“Alla leið frá Splitwatni og upp
með ánni er þetta leir-litaða land
hreinn jarðvegur, }>ar sem hvergi
getur að líta möl eða hnullunga-
grjót; það stendur ekkert 1 vegi
þess, að land þetta sé ræktað og
virðlst ait henda til þess, að þettia
ætti að geta borið góðan árangur.
Land þetta er víða skógi vaxið og
blómlegt og grösuigt.” Enn freimur
héilt hann því fram, “að þó skoðun
hans væri ekki sú, að alt þetta
svæði—10,000 ferrnílur—væri úrvals
land, þá væri landspifQa þessi þó
yfir höfuð að tala hin állitlegasta
til landhúnaðar.” Aðrir hafa verið
svipiaðrar skoðunar, sem ferðtast
hafa um land þetta, og haldið því
fram, “að frá 50 til 75 prócent af
i landinu meðfram brautinni væri
rækfanlegt land og liandbúnaðar-
horfur þess hinar beztu.” En fram-
tíðin ein verður að skera úr hvem-
ig land þetta reynist í l>essu tilliti
og benda allar líkur til, að það
inuni ekki bregðast vonum nianna.
Vafalaust mun í landshluta þess-
um rísia upp “nýtt Maniboþa”, sem
ekki er líklegt til þess að sianda
eldri héruðum fylkisins neitt að
baki.
Eyrir utan landbúnaðar mögu-
leika þessara nýju svæða í Manito-
ba cru einnig stór svæði í Saskache-
wan fylki, fyrir norðan ána, sem
fylkið dregur nafn af, er enn hefir
verið lítið hægt að yrkja sökum
þess, hve örðugt hefir verið að
flytja afurðir landsins til markað-
ar. Og enn 'stærri svæði eru með-
fra/m Peace og McKenzie fljótum,
sean lítt bygð eru enn af isömu or-
sökum. Þegar Hudsonsflóa leiðin
verður opnuð, munu öll þessi
svæði koma í betra flutnings sam-
band við vörum'arkaðina í Evrópu
—og eftir þesisu eru þau að bíða.
Flutningsl'eiðin verður þá styttri
og lallur flutningur auðveldari og
kostnaðarminni. íbúar Athabasca
héraðsins verða þá eins nærri
markaði og Fort William er nú,
eins og flutningsleiðinni er nú
háttað.
Þegar kostnaðurinn, sem samfara
er lagningu Hudsonsflóa brautar-
innar, er borinn saman við það,
sem önnur fyrirtæki þjóðarinnar
hafa kostað. þá er hann ekki svo
stórvægilegur. St. Lawrence skurð-
urimn hafði kostnað í för með sér,
sem nam $38,000,000. Höfn er verið
að byggja í Toronto, sem á að
kosta um $20,000,000. Endurbæt-
urnar við Weiland skurðinn eru
sagðar að hafa $50,000,000 kostnað f
för með sér. — Eftir ágizkun mun
lagning Hudsonsflóa brautarinnar
kosta 1 alt, að meðtöldum járn-
brautarstöðvum og öðru í The Pas
og Port Nelson, eittihvað um 26 mil-
jónir dollara. Og þar sem fyrirtæki
þetta er jafn þýðingarmikið, getur
þessi kostnaður ekki talist óhóf-
lega mikill, í samanburði við það,
sem öninur þjóðþarfa fyrirtæki
tæki hafa kostað. Ef hægt verður
að koma vöruflutningi eftir leið
þessari fjóra miánuði á ári og stytta
þannig vegaJengdina til Evrópu-
markaðanna um þúsund mílur, þá
ætti Hudsonsflóa brautin að geta
borgað sig á tiltö'lul'ega stuttum
tíma. (Útdráttur.)
-------o-------
Paradís í óbygðum.
(Eftir Lárus GuSmundsson.)
4
Þetta, sem eg hofi í huga að rita
um, er fegursti kaflinn úr æfintýra-
lífi mínu, þegar. eg var eldgæzlu-
maður (Fire Ranger) Ontario fylk-
isstjórnarinnar sumarið 1917. Eig-
inlega er það aukaþáttur f ferða-
minningum mfnum um það hrika-
lega pláss og ömurlegasta og ljót-
asta land, sem eg hefi um ferðast.
Skeð getur, að eg birti nokkrar lín-
um ferðalag mitt siðar, ef eg héldi
að lesendum blaðsins væri það
geðfelt; en tfmi minn er sem stend-
ur af skornum skamti.
I>að var sunnudaginn 23. sept. s.
1. að við byrjuðum ferð okkar yfir
'hið meir en mílu langa “Portage”-
haft.á milli vatnanna, og vorum á
leið til Kenora,—eða, öllu heldur, á
leið inn 1 það undra skóglendi, sem
er í grend við Skógavatn (Lake of
the Woods) og Kenora. Haft þetta
er ákaflega bratt. og örðugt yfir-
ferðar eins og svo margir aðrir
staðir é leið þeirri, og eftir að haía
farið tvær íerðir með þungar byrð-
'ar af farangri okkar og sótt bátinn
í þeirri þriðju, þá vorum við orðnir
ærið móðir og lúnir. Þetta gerir 6
mílna göngu með örðugar hyrðar,
og er 'helmingur þeirrar leiðar etftir
afar vondum vegi þar í óbygðufn.
Hiti var, heiðrifkt veður og blíða
logn, og nú lá fyrir okkur að fara
eftir vatni, sem var 12 mílna langt,
að öðru hafti við vatnsbotninn.
Þarna v^oru einnig á ferð þeir
Goltstfeðgar frá Keewatin, eidgæzlu
inenn eins og við, og á heimleið að
skila öllu af sér í vertíðarlokin að
enduðum septemhermánuði. Þess-
ir feðgar voru gagnkunnugir þess-
um óbygðum, búnir að vera þar
gæzlumenn um margra ára bil;
sögðu þeir okkur að við næstu
'höfn væri ágætur áfangastaður,
eins og líka raun varð á. Eftir að
hafa kastað mæðinni og hrest okk-
ur á mat og drykk, lögðum við
samskipa á þetta vatn, sem var
spegilslétt, tært og fagurt, í biíð-
viðri þessa dags, sem farið var að
'halla. Um það bil var tungl hálf-
vaxið, svo við höfðum ofurlitla
birtu þegar kvelda tók. En ein-
kennilega skuggalegt er að ferðast
eftir mjóu vatni með kletta-bökk-
um frá 50—100 háum og mislitum
akógi, því nú voru öli lauf orðin
ljósgul á birki og bjarkar eikum,
en græn á greni og furu: skógarteg-
undum þessum ægir öllum saman
þarna í óbygðunum. Loks náðurn
við hinum fyrirhugaða n-áttstað,
sem var spölkorn frá lendingu, og
var örðugt mjög að rekja götuslóð-
an þangað, því að eins dauf birta
glóði nú á trjátoppum og hæða-
brúnum, en skuggsýnt var niður
við jörðu. Samt íundum við þenna
yndislega blett, sem eg gleymi
aldrei það sem eftir er æfi minnar.
Þotta var iíka sá eini verulega fagri
landsblettur, sem eg rakst á f öllu
ferðalaginu meir en fjóra mánuði.
Blettur þessi er þvínær rennslétt-
ur, kringlóttur flötur, á að gizka
eina ekru að stærð og vaxinn ýmö-
um tegundum af 'harðvellisgrasi,
þar á meðal angandi reyrgrasi, sem
við öll könnumst við. Alt í kring
um þetta fagra rjóður voru raðir
af þráð'beinum trjám, lyftandi tign-
arlegum gulum og grænum blaða-
krómum sínum, og var þar bæði
björk og balsam, furutré og greni-
viður.
Það var þvf lfkast, sem alt fylgd-
ist að þetta blessaða sunnudags-
kveld til að gera stundina ljúfa og
hátíðlega. Að eins nægur vind-
blær andaði til þess að verja
flugna-ófriðnum (ef liann hefir ann-
ars átt 'heima á þessum helga stað),
og með því langt var liðið á kveld,
eftir að hafa komið farangri okkar
upp og gengið frá bátum okkar, þá
kveiktum við upp stórt bál til að
hafa næga birtu við að laga um
okkur, og svo hrestum við okkur á
tesopa; að því loknu breiddum við
tjöldin á dúnmjúkt grasið og vöfð-
uin svo um okkur ullai'voðunum
og lögðumst þannig til hvíldar..
Ekki leið á löngu áður félagar
mfnir voru fallnir í ifastan svefn.
Við vorum allir lúnir eiftlr erfiði
dagsins, og það fcvöfaldar sæhi'nia
fyrir heilbrigðan mann að fá þá
góðan hvíldarstað, 'auk nægjuscm-
innar, sem því fylgir að nafa leyst
af Ihendi gott dagsverk í hvaða
verkahring sem er. En þrátt fyrir
það var mér ómögulegt að festa
dúr. Þegar eg leit upp í himin-
hvolfið, sem var dökkleitt efst, en
lítið ljósara að neðan, og eg fór að
virða fyrir mér í þossari sælukyrð
ailan þann aragrúa af skínandi
stjörnuim og plánetum, sem v;ð
mér tindruðu og eg man ekki eftir
að hafa nokkurn tíma séð skírata
himinhvolf en einmitt þá. Sökum
þessa varð eg hugfanginn eins og
barn, eins og saklaust óþroskað
barrt, sem sér óumiræðilega fegurð,
en hefir enga greind eða skilning
til að sundurgreina þetta eða finna
]yvf réttan stað. Eg fór að reyna að
hugsa — dýpra og dýpra, hærra og
hærra. Mér fanst eg vera kominn
inni í eitthvert horn eða afkima á
okkar 'fyriifliuguðu paradís hand-
an við haf clauðans. Það angaði
ilmurinn fyiir vitum mínum og
óumræðileg íegurð starði við aug-
anu hátt og lágt, hvar sem litið
var. öll þreyfca var frá mér horfin
og mér fanat eg vera eins iheilbrigð-
ur á sál og líkama cins og frekast
mættl verða. Enigin orð á eg hæfi-
teg til að vegsama þann konung,
sem á þetta alt og ræður og stjórn-
ar þessu smikia alveldi. Loksins
hrópaði eg háifhátt: “Hvílkt herra-
dæmi! Enginn dauðlegur maður
4 orð eða ihugsun til að útmála
magt þína og mikið veldi, þú kon-
unigur konunganna og drottinn
drotnanna; alt er ómælileg fegurð
og dásernd, livert sem litið er. Ein
eiMf ómælanleg fegurð og stór-
merki. Hvernig dirfist nokkur
heilvita maður að mæla þig á
jarðneskan kvarða. Á j'arðneska
vísu, lfkt og ófullkominn mann.
Láta þenna drottin allsherjar
lenda f stökustu vandræðum með
stjórn sína og ráðstafanir, taka aft-
ur annað veitfið það sem ihann lofar
hina stundina breyzkum börnum
börnuin sínum; drekkja svo öllu
vandræða baslinu, nema fáeinum
hræðum á okkar syndum spiltu
jörð. Iðrast svo eftir þetta bráð-
ræði, því eðlilega þurfti nú að nýju
hundruð eða þúsundir ára til að
fylla iheiminn aiftur af möinnum og
skepnum, og engin vissa fyrir, að
þeir yrðu ihótinu betri en þeir, sem
toríímt var!
Hvílfk óskapleg fásinna, að setja
svarta vandi'æðableitti á þann
mikla drottin, sem heldur öllum
■stjörnum og plánetumu í j#fnvægi
og á réttri braut. Slíkt getur eng-
inn gert, sem hrifinn verður af
sömu tilfinningum er ihjá mér
vöknuðu þessa mæturstund, með
alla þessa miklu fegurð fyrir aug-
uninn. Og og fór að hugsa um trú-
arbrögðin okkar í heimi þessum,
og eg gat eiginlega ekkert eða
sáralítið samhcngi og samband
fundið í þeim flókna vef til að
vera nógu hreint og einlægt og ó-
brotið til að lofa og vegsama þennia
himneska alföður öll blóðskuld
og píslardauði varð biksvart í
mfnum augum. Það urðu kolsvart-
ir blettir á þessum himneska
himni, sem byrgðu og skygðu á ó-
umræðilegu fegurðina og almættis-
kraftinn. Hvað skyldu margar ald-
ir þurfa að renna inn í eilífðarinn-
ar endalausa haf, áður en bræður
og systur, sem heim þenna byggja,
trúa í hjartans einlægni á einn
sánnan allsherjar föður og telja
sig krókalaust ihans börn?
í þessum 'hugleiðingum sá eg
birtu slá upp á norðurhvel himins-
svo eg sneri mér til norðurs, og þá
blikaði þar einkennilega fagur
ixigi af norðurljósum, og upp úr
lionum greiddust geislatindar, svo
mér fanst þetta líkast kórónu og
eg skírði þessa ljósadýrð aiheinis-
kórónu á höfði þessa mikla kon-
ungs, isem á öll dásemdarverkin,
sem á alt smátt og stórt; sem vill
að við, ófullkomnu börnin lians,
gerum alt gott og fagurt; scm
vill, að við ®éum líka fagrar stjörn-
ur á himini andans og sálarinnar,
—sem er partur af lians guðdóm-
lega eðli: föðurarfur vor.
Það var tvent, sem eg öfundaði á
þessari stundu. Hið fyrra var:
stjörnufræðingarnir. Mér fanst, að
þrátt fyrir það, hve undur lftið
þefr vita inn í guðs mikla meistara-
smíði, þá væru þeir svo langt um
hærri og sfcærri hörn en við alþýðu-
börnin og einlægt að feta sig upp
eftir þessum undur fagra himna-
stiga og komast því miklu nær
dýrðaralveldi hins mikla konungs.
Og mér fanst þeir hlytu að verða
sannir ágætis menn, að hafa isífelt
fyrir augum sínum slika fegurð.
Og eg heid, að spekingurinn með
barnshjartað, Björn Gunnlaugsson,
hljóti að vera næstur guði af öllum
okikar liðnu ágætismönnum á ætt-
jörð vorri. — Og í öðru lagi öfund-
aði eg skáldin, og í fyrsta sinni ósk-
aði eg mér að vera nú orðinn skáid,
og þá ihefði eg sannarlega ort sálm
eða kvæði, sem ekki hefði verið
tómur hégómi eða andlaust glam-
■ur, — því nóg var efni að smfða úr.
En eg varð ekki skáld, og eg verð
aldrei skáld; svo eg fór að leita í
'huga mínum oftir lofgjörð annara,
og mundi nokkrar fagrar setningar
eftir Davíð konung: en ait fanst
mér það of staglsamt og fleðulegt.
Svo fór eg að leita í næstum óvið-
jafnanlega fögru og inndælu sálm-
unum bans séra Valdemars Briem;
en að þessu sinni fanst mér alt of
veikt hjá þeim elskuverða manni.
Svo fór eg f gömlu sálmabóklna og
þar fann eg það sem mér féll bezt
og mér var vel kunnugt, nr. 2, há-
Hví að eldast of
snemma?
Það er misskilnfngur að halda,
að eitt af lögum náttúrunnar sé, að
maðurinn verði að gjörast gamall
á vissum aJdri. Ellin kemur fyr
eða seinna eftir því hvernig maður
lifir. Maðurlnn eldist vegna þess,
að lífs-frumlur hans eitrast. Ef þú
vilt tefja fyrir allinni og verjast öll-
um deyðandi eiturefnum í melting-
arfærum þínum, þá brúkaðu Trin-
er’s Ameriean Elixir of Bitter Wine
—I>etta meðal bregst aldrei að
lækna harðlífi, meltingarleysi, höf-
uðverk, taugaástyrk og aðra kvilla
samfara meltingarelysi. Þú getur
keypt það 1 öllum lyfjabúðum; —
verðið hefir hækkað dálítið, en
meðul sem eru billeg nú á dögum,
eru bara ónýtt gutl. Neitið þeim
og heimtið Triner’s American El-
ixir of Bitter Wine. Ef þú verulega
þarfnast ábyggilegs meðals við
gigt, amidlifceverk, bakverk, tognun,
bólgu o.sjfrv., þá heimtið TrineEe
Liniment. 1 lyfjabúðum. — Jos.
Triner, Manufacturing Ohemist,
1333—1343 S. Ashland Ave, Ohicago,
tíðasálmurinn mikli, og eg fór með
alt, sem eg mundi af honura:
“Þér mikli guð sé me-sti prís;
vor mildi guð vér þökkum þér;
hver er svo sem þú íhár og vís,
hver svo sem þú frá eilífð er?”
Þenna sálm sauð séra Helgi Hálf-
dánarson upp og tók af honum
tvö vers f ómakslaun, en að engu
er hann betri og aldrei læt eg mína
þökk í té fyrir þann ygreiða.
Ambrosíus biskup, sem upphaflega
orti þenna mikla sálm, hefir hlotið
að vera háður líkum áhrifum og eg
var þessa stund, þegar hann orti
‘Te Deum.”
Eg hefi marga stund setið með
mikilli ánægju i kirkju og hlýtt á
góðar ræður, og eg ber mikla virð-
ingu fyrir allri sannri játning í
nafni trúarinnar, hvaða nafni sem
hún ber. En aldrei hefir mér þðið
eins hjartanlega vel eins og í þess-
ari óbygða-paradís sunnudags-
kveldið 23. sept. s. 1.
------o------
Rás viðburðanna.
(Framh. frá 3. bls.)
Kanzlara-skifti á Þýzkalandi.
Einlægar fregnir hafa verið um
bað fram og aftur, að dr. Miehaelis
hafi sagt af sér kanzlara-eml>ætti,
eða væri sjálfsagður til að gera
það, um leið og keisarinn hyrfi
heim aftur úr Miklagarðsför sinni.
En svo hefir þetta jafnótt verið
börið til baka.
Nú kemur fregn um, að þetta sé
þegar orðið og sá tilnefndur, er orð-
ið hafi eftirmaður hans. Er það
Georg von Hertling grelfi, forsætis-
i'áðherra á Bæjaralandi. Aftur er
sagt, að Miöhaelis hafi orðið for-
sætisráðherra á Prússlandi.
Sé þetta rétt, eru líkur allmiklar
til að óánægja með atfarir Prússa í
sambandi við herstjórn og land-
stjórn, hafi verið orðin býsna megn
á Bæjaralandi, enda hefir oftar en
eiinu sinni verið um hana talað.
Það er öldungis nýtt að sækja
kanzlara suður til Bæjaralands og
er fremur ólíklegt að Prússar kunni
því lengi, að lúta hans boðum og
banni. .
Fregnir eftir fanga einum frá
Austur-Prússlandi hafa borist til
Washington í opinberum fréttum.
Segir hermaður þessi, að andi upp-
reistar og jafnaðarmensku sé svo að
magnast á Þýzkalandi á skömmum
tíma, að menn eigi von á að valdi
junkaranna verði farið að hnigna
' með vorinu og að hervaldið sé
að finna upp alls konar harðstjórn-
aráð til að bæia niður.
Hann segir líka sögu, bessi her-
maður, af dátum, sem skilji for-
ingja sína eftir og hlaupi beint frá
þeim, þegar skoteldur dynur yifir,
og hvernig foringjar, er hataðir sé
af liðsmönnum sínum, falli á or-
ustuvelli með kúluskot í baki —
Þessar fregnir eru ekki bafðar eftir
til þess þeim sé trúað. Þær geta
verið bæði sannar og ósannar. En
þó þær hefði allar við sannsögu-
lega atburði að styðjast, sanna
þær lítið. Margur er misjafn sauð-
ur í mörgu fé. Alt þetta getur hafa
átt sér stað, en er fromur undan-
tekning en regla.
(Én allar fregnir fara samt a®
verða óáreiðanlegt fals, ef ekkerfc
er til í þvf, að ó Þýzkalandi sé
vaxandi ólag og óánægja, bæði í
stjórnmálum og fjárm.álum. Jafn>
aðarmenn munu láta í véðri vaka
býsna eindregið, að þeir skuli yf-
Irgefa verkstæðin, ef styrjöldin
haldi áfram í vetur. Sums staðar
eru hermenn farnir að taka bátt f
uppþotum, sem verða, jafnvel í
Berlín.
Fólkið á Þýzkalandi, mikill hluti
alþýðu að minsta kosti, heimtar
frið og heimtar, að hann komist á
sem bráðast. Bf til vill verða þær
kröfur látnar liggja í þagnargildi
um stund, fyrir sigurvinningar þær
á Italíu og á Rússlandi, sem heA'-
veldið nú getur hrósað sér af.
Auk þe«s heimta verkamenn
hærri laun og viðunanJegra fæði.
Sulturinn gerir menini grama og
þegar hann sverfur að á anna'ð
borð, grípa menn til óyndisúrræöa.
Sagt er að 25 hermenn hafi tckiö
þátt í einu uppþotinu í Berlfn.
Auk þess fer þaö í vöxt, að loftskip
Frakka og Engiendmga fari til
Þýzkalands og sendi sprengikúlum
niður yfir hæina með svo og svo
miklu eigna og manntjóni. Þetta
hjálpar til að gera alþýðu manna
gramari og gramari við hernaðar
ósómann.
Sagt er að loftskip hafi gert mfk-
ið tjóni í Essen. Sprengikúlur féllu
niður á dýrasýning eina mikla, sean
þar var í algleymingi, og fjölsótt af
lierinönnuin aðallega. Þar eiga 800
hermenn að hafa mist lífið.
Lífið víða á Þýzkalandi hefir tek
ið á sig all breytilegan blæ, eins og
ekki er nein furða, eftir þeim fregn-
um, sem berast. Börn eru látfn
hátta að sagt er kl. 4 síðdegis og
fara ekki á fætur fyrr en kl. 10 að
morgni, sökum þess að væri þau
vakandi, myndi hungrið naga, en
ekki unt úr að bæta nema af
skórnum skamti.
í Austurríki er ]>ó ástandið lak-
ara. í Yfnarborg hafa nýlega verið
svo megn uppþot sakir vistaskorts,
að skotfæra verksmiðjur voru
sprengdar upp, og voru það mest
konur, er tóku þátt í. Hið sama er
sagt að 'hafi átt sér stað í bæjunum
Pressburg, Brunn og Laiback. Lög-
regluliðið varð til þess neytt að
sögn að skjóta á múginn og margir
urðu særðir. Samt sem áður geta
þetta verið einstök dæmi, sem ekki
er mikið á að byggja.
Northeliffe lávarður fer ííklega
nærri um þetta, er Jiann segir, að
einn þriðjungur þýzkrar þjóðar sé
orðinn sárleiður og vondur út af
stríðtau, en tveir þriðjungar hcnn-
ar lialdi sér blýföstum við þá
sannfæringu að verið sé að leiða.
liernaðinn til lykta með dýrlegum
sigri fyrir stjórnina; og efla síðustu.
viðburði þá í trúnnl um langan
tíma, að Ifkinduin.
HEIMSKRINGLA er kærkomrac
pestur íslenzku hermönnun-
um. Vér sendum hana til vina ytl-
ar hvar sem er í Evrépu, á hverri
viku, fyrir að eins 75c í 6 mánuði
eða $1.50 í 12 mánuði
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd!
HÆSTA verð borgað fyrir Rjóma
ÞaS borgar sig ekki fyrir yður aS búa til smjör a8
sumrinu. SendiS oss rjómann og fáiS penmga fyrir
hann. Fljót borgun og ánaegjuleg viSskifti. Flutn-
ingsbrúsar seldir á heildsöluverSi.—SkrifiS eftir á-
skriftar-spjöldum (Shipping Tags).
DOMINION CREAMERIES, A,i..n, og
LOÐSKINN I HÚÐIR! ITLL
Ef þér viljið hljóta fljótnstu skil á andvirði
og hæsta veró iyrir lóðskinn, húðir, nll og
fl. sendió þetta til.
Frank Massin, Brandon, Man.
Dept H.
Skrifið eftir prfmiBtt og shipþing fcags.
---—-------------------------------------------
BORÐVIÐUR MOULDINGS. I
ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
VerSskrá verSur send hverjum þeim er þess óakar
THE EMP/RE SASH <& DOOR CO., LTD.
Henry Ave. Eaat, Wmnipeg, Msn., Tdlopkone: Main 2511