Heimskringla - 02.07.1919, Síða 4

4. BÁAÐSiÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 2. JÚLI 1919
í HEIMSKBINGLA
(Stofnn!5 1884)
Kemur út á hverjum MitSvikudegl
Ctgefendur og eigendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
VerTS blatisJng í Canada og BandaríkJ-
unum $2.00 um árlC (fyrirfram borgaB).
Btnt til lslands $2.00 (fyrlrfram borgatS).
AHar borganlr sendist ráísmanni blatSs-
I lns. Póst e'óa banka ávísanir stílist til
I The Vlking Press, Ltd.
ii O. T. Johnson, ritstjóri
S. D. B. Stephansfth, ráSsmaður
Skrifttofa t
’ 72» SHERBROeKE STREET, WINXIPE0
' P. «. Box 3171 Talttfmi Garry 4119 j
v...—rrr rv " ----
WINNIPEG, MANITOBA, 2. JÚLl 1919
Afskaplegur gróði
verkstæða og verzlana
Hryllilegur tilhugsunar er sá feikna mikli
gróði, er sumar stórverzlanir landsins hafa
úr býtum borið á meðan stríðið stóð yfir.
Að slíkt hafi átt sér stað dirfist enginn lengur
ur að mótmæla, þar sem það hefir nú verið
sannað með óhrekjandi rökum. Nefnd stjórn-
arinnar, skipuð til að rannsaka orsakir dýr-
tíðarir.nar, hefir átt einna stærstan þátt í að
leiða sannanir þessar í ljós.
Enn er rannsókn nef ,dar þeirrar ekki lok-
ið, en allareiðu þó opinberaður sá sannleik-
ur, að margir af eigendum helztu verzlana
landsins hafi haft úti allar klær til þess að
geta hrept sem mestan gróða, þráft fyrir yfir-
standandi hörmungatíð af völdum stríðsins.
Á meðan hermenn þjóðarinnar voru að hníga
í þúsunda tali á erlendum vígvelli, hafa
gróðamennirnir hér heima fyrir þannig kept
eftir að skara sem bezt eld að eigin kökum
og búa sem mest í haginn fyrir sjálfa sig.
Vissulega hljóta þessir gróðasólgnu auðkýf
ingar að skoðast stórsekir í augum allra rétt-
hugsandi einstaklinga.
Nú er loku fyrir það það skotið, að eigend-
ur verkstæða og verzlana hér í Canada geti
neitað að nokkur “óhæfilegur” gróði hafi átt
sér stað. Margir þeirra hafa þegar verið op-
inberlega yfirheyrðir og þá orðið að játa sekt
sína. — Þannig hefir til dæmis komið í Ijós,
að “Ogilvie kommölunarfélagið” hafi á síð-
asta ári grætt 72% á verzlun sinni. Gróði
þess félags, að frádregnum kostnaði, nam þá
í alt $1,995,414 á einu árí. Mörgu m mun
koma slíkt kynlega fyrir sjónir, en sannleikur
er það samt, sem ekki verður hrakinn.
Sömuleiðis hefir verið dregið fram í dags-
Ijósið, að “Harris Abatoir félagið”, sem
stofnað var 1914 með $800,000 höfuðstól,
hafi á árunum til 1917 átt afgangs, eftir að
hlutavextir voru borgaðir, $1,200,000.
Gróði þessa félags nam á síðasta ári 61 % á
hinum upphaflega höfuðstól. Með slíkum
hætti hafa miíjónamæringarnir verið að skap-
ast hér í Canada á meðan alþýðan var að
merjast undir oki stríðsins.
Sannast hefir, að “Dominion Textile fé-
lagið hafi grætt 300% á innstæðu höfuð-
stól sínum. Mun félag það eitt af allra öfl-
ugustu gróðafélögum landsins. —' ótal fleiri
félög hafa þó sannast að vera gróðafélög í
all-stórkostlegum stíl. Verður nánar frá
þessu skýrt hér í blaðinu, þegar skýrsla ítar-
leg frá ofangreindri nefnd birtist.
Margir munu að sjálfsögðu helzt vilja
skella skuldinni á stjórnina og kenna henni
um ófarir allar. Hún hefði ekki átt að láta
shkt viðgangast og átt að taka sterklega í
taumana að stemma stigu fyrir slíkum feikna-
gróða auðfélaganna. Ekki verður heldur
mótmáelt, að þetta hafi við töluverð rök að #
styðjast. En taka verður þó til greina, að
stjórnin hafði í mörg horn að líta á meðan
stríðið stóð yfir, að hún átti þá við fnörg
umfangsmikil mál að etja og að oft voru lítt
yfirstíganlegir örðugleikar í vegi. Sízt því að
undra, þó margt færi í handaskolum og
mörgu væri ábótavant hér heima fyrir. Eng-
in mannleg stjórn er alfullkomin.
En stríðið er nú um garð gengið og örðug-
leikarnir þar af leiðancfi margfalt minni. Or
þessu munu stjórmnni því gerðar meiri
kröfur en áður ■— og meðal annars verður
krafist að hún láti ekki viðgangast að verzl-
ana og verkstæða eigenchir fái árlega mokað
saman mörgum miljónum doilara á þjóðar-
innar kostnað. Sjái stjórnin sér ekki fært að
sinna þeim kröfum, er lítil ástæða til að halda
hún verði langiíf í valdasessinum.
Albýða þessa lands er nú vöknuð til
gleggri meðvitundar um hina mörgu galia nú-
verardi skipulags — þar með þó ekki sagt ;
h% •' 'ekir brá bolsbeybmami rússneska.
Þjóð pessa lands cr þe;m mun þroskaðri en
russneska þjóðin, að umbætur hennar miða
eingöngu að því, sem r.othæft er og ábyggi-
legt.
»-■■■■ " " ■■ —--------------------*
Hringhendurnar.
Sérstaklega er áríðandi, að vestur-íslenzk
skáld og hagyrðingar, sern þátt vilja taka í
“hringhendu samkepninni”, sendi sem fyrst
stökur sínar tii skjalavarðar Þjóðræknisfé-
lagsins (S. Sigurjónssonar, 724 Beverley St.,
Winnipeg). Tíminn styttist nú óðum til Is-
lendingadagsins og enginn má verða of seinn.
Hringhendurnar mega ekki berast seinna en
tveimur vikum fyrir þjóðhátíöisdaginn, því
dómnefndin verður að hafa nægan tíma til
þess að Ieysa það vandasama verk af hönd-
um, sem henni hefir verið faiið. — Engir
þurfa að óííast nokkur hlutdrægni eigi sér
stað, þar sem dómararnir fá ekki að vita nöfn
þeirra, sem vísurnar senda. Verða nöfnin
geymd hjá Skjalaverði Þjóðræknisfélagsins
og ekki birt fvr en vísurnar koma út í blöð-
unum.
Vjssulega er þess vert íyrir íslenzk skáld
og hagyrðinga, að keppa um þau verðlaun,
sem í boði ei;u. Eins og áður hefir verið aug-
lýst, er þetta olíumynd eftir J. J. Pálma, Ijós-
myndasmið og listamann í Louisviile í Banda-
ríkjunum. Hann er fram úr skarandi list-
fengur í iðn sinni og heíir lagt sérstaklega
stund á slíkar olíumyndir. Myndin verður
gerð eftir hvaða Ijósmynd sem óskað er eftir
og má fuilyrða, að h^rra Pálmi muni Ieggja
sig til að gera hana sem bezt úr garði. Að
hans sögn eru slíkar inyndir að minsta kosti
30 dollará virði.
Tilboði sínu hrinti hann af stokkum um
það bii er þjóðernishreyfingin ísienzka var
tekin að gera vart við sig hér vestra-—sem
borið hefir nú þann árangur, að vestur-ís-
lenzkt þjóðernisfélag hefir verið myndað
Fyrir honum vakti að glæða þessa hreyfingu
og efla rækt Islendinga hér til dýrmætra sér-
eigna íslenzkrar þjóðar. Rímnahættirnir ís-
lenzku eiga enga sína líka í bókmentum ann-
ara þjóðafcg af þeim er hringhendan, sé hún
vel kveðin, einna fegurst. Þessir gönilu .og
íslenzku hættir, forn-íslenzkcir bókmentir og
íslenzka glíman — alt eru þetta ómetanlegar
séreignir íslenzkrar þjóðar, sem verðskulda
þeim sé á lofti haldið.
Vonandi er, að vestur-íslenzkir ljóðasmiðir
sleppi ekki af þessu tækifæri að íýna rækt
hrínghendunni og stuðla til henni verði nú
sem mestur sómi sýndur.
T - - ..... - - - - ■■
Minni Islands
Lögrétta flytur nýlega útdrátt úr frétt
Heimskringlu, er skýrði frá láti W. S. C.
Russells, Islandsvinarins mikla. Sömuleiðis
birtir ritstjóri Lögréttu þýðingu eftir sjálfan
sig á hinu fagra kvæði, er Russell heit. orti til
Islands og nefndi “Iceland revisited”. Kvæði
það kom út í bóþ hans “Ifceland” og vottar
fyllilega, að sá látni hafi verið góðum skáld-
hæfileikum gæddur. — Af því svo fáir af
Vestur-íslendingum, til þess að gera, munu
lesa Lögréttu, getum vér eigi stilt oss um að
birta hér með hina ágætu þýðingu ritstjóra
hennar á þessu snjalla kvæði:
ÍSLAND,
. ?’MlLfeiSl
Eftir W. S. C. Russell
Þú, kæra Island, eyjan fríð!
Það er svo Ijúft um sumartíð
að ferðast um þinn fjallasaJ
og finna’ í dölum bændaval.
Við opnar dyr er útrétt hönd,,
við alla vegi’ um dal og strönd.
Þú heiilar enn þá huga minn,
er heilsa’ eg þér í annað sinn.
Þú vorsins daga ljóma land
með ljósra nátta gullinband
um hamrastall og hnjúkafjöll,
sem hreykja’ á tindum bjartri mjöll;
með veglaust heiðavídda land
og vatnaglaum um hlíð og sand.
Þú töfraey með ís og bál
átt ætíð hlut í minni sál. N
Þú dimmra nátta draumaland
með dauða’ og vetrar ógna grand,
með norðan kulda storma stríð
og steypiélja kafaldshríð,
en heimilanna hlýju’ og ró
í heiðadal á kafi’ í snjó!
Ó, stormsins kongur, still þinn mátt!
Við strönd og dal vert þú í sátt!
Þú hríms og elda jötna jörð
með jökulgosa umbrot hörð
og gíg, er eiturgufu spýr,
er glóðrautt ijökultindinn flýr
hið bráðna hraun, sem breiðir grand
og böl um gróið sveitaland,
ber hátt með sigri öld af öld
þinn eldfjallstind með jökulskjöld!
Þú skálda’, söngva og sagna ey,
sem sögufræðum gleymir ei
um hreystiþjóð frá heiðnum sið,
sem hefndir blóðs lét trufla frið,
unz krossins máttur stríðsins stál
gat stilt, og mýkt og göfgað sál.
Þér mentgyðjur gleymi ei,
þú goðum trygga Snorra ey!
Af veírum herjað, vígt af sól,
þú víkinganna forna ból,
er kusu sæstríð heldur hörð,
en Haralds ok á feðra jörð,
og reistu’ á áður áuðri slóð
upp arinstöðvar frjálsri þjóð!
Þú hörpuland með hetjulýð,
þitt haldist frelsi alla tíð! ,
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ISLENDINGA í VESTURHEIMI
P.O. Box 923, Winnipeg, Manitoba.
í Mtjórnarnefnri félagslns eru: Séra Kögnvaldur PéturnMon, forseti.
650 Maryland str., Winnipeg; J6n J. Bilrifell, vara-forseti, 2106 Portage
ave., Wpg.; Slg. Jfil. JóhannesMon, skrifari, 957 Ingersoll str., Wpg.; Asg. I.
Illönriahl, vara-skrifari, Wynyjtrd, Sask.; S. D. B. Stephanton, fjármála-
ritari, 729 Sherbrooke str., Wpg.; Stefftn EinarNNon, vara-fjármálaritari,
Arborg, Man.; An». P. JöhnnnMMon, gjaldkeri, 796 Victor str., Wpg.; séra
Albert KriMtjfinMMon, vara-gjaldk., Lundar, Man.; og Sigurhjörn Sigur-
jönMMon, skjalavörCur, 724 Beverley str., Wpg.
Fastaíuurii hefir nefnriin fjórtSa föMturiaaTMkv. hverM mfmnðar.
Jón J ónsson
á BirkivöIIum.
Samuel Gompers
Eins og skýrt var frá í síðasta blaði, hlaut
Samuel Gompers nýlega endurkosningu sem
forseti iðnfélaga sambandsins í Bandaríkjun-
um. Er þetta ótvíræður vottur þess, í hve
m.iklum hávegum hann er enn hafður á meðal
verkamanna syðra og að öfgá- og æsinga-
menn, sem þráðu að hrinda honum sem fyrst
frá völdum, séu þar að svo komnu í miklum
minni hluta.
Óefað er Samuel Gompers nú í röð öflug-
ustu og áhrifamestu verkamanna leiðtoga í
heimi. Við framkomu sína á meðan stríðið
stóð yfir hefir hann getið sér þann örðstír er
seint mun fyrnast. Áhrif hans voru þá ekki
bundin eingöngu við verkamanan hreyfing-
una hér í landi, heldur náðu alla leið til
Evrópu.
Þegar alt var að fara í bál og brand á með-
al verkamanna á Engiandi, voru það áhrif
hans, sem oft einna mest höstuðu á storminn.
Hvarvetna hefir stilling hans og gætni, sam-
fara fram úr skarandi leiðtoga hæfileikum,
komið honum að góðu haldi. Ferðir hans
til Evrópu báru mikinn og víðtækan árangur.
Mun óhætt að fullyrða. að einna mest fyrir á-
hrif hans hafi málum verkamanna verið beint
í jafn æskilegt horf á friðarþinginu.
Þess'um merka leiðtoga verkamanna-
hreyfingarinnar verður ekki betur lýst í fáum
dráttum, en gert er í smágrein, sem nýlega
birtist í einu enska blaðinu hér. Grein sú var
send að sunnan um það bil að endurkosning
Gompers var um gajð gengin, og hljóðar
þannig í íslenzkri þýðingu:
“Yfirráð Samuel Gompers í iðnfélaga sam-
bandi Bandaríkjanna haldast enn óskert, eftir
37 ára embættistíð hans. Endurkosning
hans á verkamanna þinginu í Atlantic City, er
óvinir hans fyrir mörgum mánuðum síðan
spáðu að verða myndi hans ‘Waterloo’, er
sterkur vottur um að áhrif hans ráði mestu.
Og daglega birtast enn augljósari sannanir, þó
ef til vill séu þær mörgum ekki eins áþreifan-
legar, sem heimfært geta, h\ e öfluglega Gom-
pers stýrir og sveigir að vilja sínum verka-
manna hreyfingu Bandaríkjanna.
Gompers lætur sér ekki eingöngu nægja að
ná embætti; hann stjórnar til fulls hinu stóra
og umfangsmikla verkamanna sambandi. Yf-
irráð hans eru meira en nafnið tómt, hann
er stjórnandi í orðsins fysta skilningi.
Hvernig stendur á þessum miklu yfirráð-
um Gompers? Þau orsakast af því, að hann
er óneitanlega í tölu atkvæða og áhrifa-
mestu stjórnmálamanna veraldar. Enskur . _ ,,
~ , íii •, c • >í Winnipeg uiTi 2 ár. Þar gekk hann
Gyðmgur, sameinar hann hebreska mikilnæfni að eiga fyrrj konu gfna Þ6r(,ísi Guð.
og brezka fastheldni. Þegar hann talar til
fylgjenda sinna, annað hvort frá ræðupalli
eða í blöðunum, prédikar hann enga flókna
þjóðmegunaríræði (social philosophy), held-
ur srtertir strengi þeirra instu eftirlangana
eða óánægju. Hann frestar stundum, en neitr
ar aldrei orustu. Hann velur jafnan hólm-
gönguvöllinn. Bardaga-aðferð (strategy)
hans er afar einföld: ‘Orsakaðu skiftingu á
meðal mótstöðumanna þinna, og yfirbugaðu
svo þá, sem linástir eru fyrir.’
Gompers er ekki einn í ráðum. Honum
fylgir að málum órjúfandi fylking af undir-
foringium, sem ekki þafa verið valdir sökum
afburða gáfna, þó flestir séu þeir hinir hæf-
ustu menn, heldur aðallega sökum þégnholl-
ustu þeirra og staðfestu.
Engum vafa cr undirorpið að möguleikar
Gompers að viðhalda íhalds-stefnu sinni
(conservatism) eru komnir undir afstöðu
verkveitendanna, að þeir séu viljugir að fjalla
úm verkamanna mál í anda sanngirni og sam-
úðar. Og eins þvL að núverandi Iöggjafar-
þing (congress) veiti góðar undirtökur hin-
um ýmsu ráðstöfunum, sem gerðar voru á
Verkamanna þinginu og sem miða að marg-
víslegri eflingu á lífskjörum verkalýðsins.
Ef verkveitendur Bandaríkjanna Canada hennaííur austan hafs;
velja þá stefnu, að lækka núver-
andi verkaiaun eða gera tilraun að
endurnýja fyrverancla fyrirkomu-
lag hvað snertir ‘sameiginlega
samningsgerð’ (collective bargain-
ing), þá verður Gompers annað-
hvort tilneyddur að berjast gegn
þeim með öllum vopnum eða að
öðrum kosti að sjá verkamenn
víkja undan merkjum hans.—Und-
ir slíkum kringumstæðum er eng-
um vafa bundið hvað Gompers
muni gera. Hann mun berjast.
Eins mun fara, ef núverandi
þing hugsar sér að fara með tals-
menn verkamanna og ráðstafanir
eins og tíðkaðist á hinum liðnu
‘Cannon-Aldrich dögum’ þá verður
Gompers tilneyddur að hætta bar-
áttu sinni gegn byltingamönnum og
að hefja þá allsherjar hreyfingu áj
meðal verkamanna, sem óhjá-
k\femilega hlýtur að hafa stórkost-
iegar afleiðÍRgar.”
Jón var fæddur 5. nóvember 1863,
á Tóftum í Þykkvabæ, dó 21. febrú-
ar 1919, á Birkivöllum í Nýja íslandi.
J-ón var sonur Jóms bónda Einars-
sionar, sem bygði upp nýbýiið Tóftir
og bjó þar; kona hans var Guðrún
Jónsdóttir, systir Ólafs bónda í Há-
varðarkoti í Þykkvabæ. Einar afi
Jóns bjó i Stöðukoti, Þykkvabæ,
átti ólöfu Þórðardóttur Jónssonar
og Helgu Sveinsdóttur frá Rauða-
felli. Einar var sonur Magnúsar
bónda Háarima í Þykkvabæ, sonar
Jóns Sæmundssonar og Ingibjargar
dóttur Böðvars sýslumanns Jóns-
sonar í Vestmannaeyjum og klaust-
urha’dar á hálfu Kirkjubæjar-
klaustri. Böðvar var sonur Jóns
Ólafssonar -í öxnakeldu og Eiínar
Þórðardóttur lögréttumanns á ökr-
um. Móðurætt Þórðar á ökrum er
komin frá Óiöfu ríku Loftsdóttur á
Skarði.
Jón Jónsson á Birkivölium var al-
inn upp hjá ólafi móðurbróður sín-
um í Hávarðarkoti, við algenga
bændavinnu. Ungur fór hann í ver
og stundaði fiskiveiðar á Suður-
landi á ýmsum stöðum. Um tví-
tugsaldur fór bann austur á Seyðis-
fjörð og var þar um skeið. Árið
1888 flutti hann tii Canada og dvaldi
mundsdóttur frá Kumblavík
Langanesi f Þingeyjarsýslu. Möðir
Þórdísar var Sigríður Jónsdóttir
Sigurðssonar, Sigurðssonar á Syðra-
Lóni á Langanesi ólafssonar. Móð
ir Sigríðar var Þórdís Eymundsdótt-
ir, Eymundssonar í Kumblavík, ól-
afssona.r á Skálum, Finnbogasonar á
Hauksstöðum í Vopnafirði, Stein-
rnóðssonar, Árna«onar prefcts
Vaiianesi (dó 1635), Þorvarðssonar
prófasts þar, Magnússonar. Sigríð
ur móðir Þórdísar var seinni kona
Gunnars Gíslasonar, hins velþekta
fræðimanns í Nýja ísiandi, er dó 21.
marz 1898. Börn Jóns á BTrkivöllum,
og Þórdísar: Guðrún Sigríður, kona
Sigvaida S. Vidal, og ólafur, ógift-
ur, á Birkivöllum. — Seinni kona
•Tóns á Birkivöllum er Kristín Lilja
Gunnarsdóttir Gíslasonar, nýnefnds,
og giftust þau 17. okt. 1900, voru
barniaus. Kristín Lilja var áður
gift Guttormi Jónssyni, ættuðni# úr
Norður-Múlasýslu, er dó 5. nóvem-
ber 1898. Börn þeirra: Gunnar, gift-
ur bóndi í Riverton: Margrét, gift
hérlendum manni í Winnipeg: Svan-
herg, giftur Bertiínu Sigurðardótt-
■ir, búa á Birkivöllum í Árnesbygð,
•orniT Jieirra Sigu’rgeir KrfStinn
Guttonnur. Svanberg var lengi
verður getið annars staðar.
Lýsing sú helzta af Jóni heitnum
á Birkivöllum er í fáum orðum
þessi: Hann var vel meðalmaður á
hæð, iiðlega vaxinn, dökkur á hár
og nettfríður sýnum. Síglaður og
málhreyfur og spaugsamur alla-
jafna, og þó sérStaklegá, er mest
blés á móti. Sérstaklega gestrisinn
og hjálpsamur, oft og tíðum yfir efni
fram. Munu allir, sem honum kynt-
ust til muna fljótt hafa fundið lund-
ernis einkenni þessi hjá honum.
Ekki naut Jón kenslu í uppvexti
sínum, frekar en þá var títt. Jón
var bókhneigður og las alt, sem al-
menningur á kost á, og unni öllum
fróðleik og sögu. Átti ættartölu
sína og unni íslenzkri sagnfræði,
var íslendingur hreinn og beinn, en
fylgdist þó með hérlendun) málum
af áhuga. Talaði enska tungu sæmi-
lega og las, þrátt fyrir að búa norð-
ur/í Nýja íslandi nær 30 ár, þar sem
eldra fólk á fá tækifæri að læra
þá tungu.
Jón var góður söngmaður og for-
söngvari f bygð sinni. Var stöðug-
ur við barnatrú sína tii sfðasta and-
artaks.
Banamein/Jóns var spánska veik-
in, er snerist upp í lungnabólgu.
Hann var jarðsunginn í Árnesgraf-
reit þann 25. febrúar 1919, af séra N.
Steingfiml Þoriákssyni frá Selkirk.
að viðstöddiim allmörgum bygðar-
mönnmn, þrátt fyrir hörku gadd-
veður þann dag. Enn fremur fylgdi
honum til grafar fólk úr Geysis- og
Hnausa-bygðum. Þess skal enn
frefnur getið, að kona Jóns heitins,
Kristín Liija, var farin til Winni-
peg að mæta syni sínum, áður en
Jón lagðist banaleguna. Hún lá þar
veik þá maður hennar dó, og gat
eigi fylgt honum til grafar. Ram-
búð þeirra var hin ástúðlegasta og
bezta. Kveður hún nú eiginmann
sinn með innilegustu endurminn-
ingum og syrgjandi tilfinningum f
hoimiii sínu. — f guðsfriði hvfli
hinn látni!
Ekkja, sonur og vandamenn.
JÓN JÓNSSON
Birkivöllum.
F. 5, nóv. 1863— d. 21. febr. 1919.
Eg líð f leiðlsu og harmi,
Eg líð í vöku og draum.
Mér titra tár á hvarmi,
í tímans hvikum straum
Þín ástúð ekki lengur
Mitt ylar mædda geð,
Mér brast þinn blíðu strengur.
Eg berst hér straumi með.
|
Eg lít í leiðslu’ og dvala
Vort iíf í stundarheim.
Eg lít til sælusala,
Er svifinn ert’ til heim.
Að drottlns Mknarlandi,
Þar ljósið aldrei dvín,
1 traustu trygðabandi.
Þar trú um eilífð skfn.
Eg iít á leiðið bleika
Við iagar fríða strönd,
Eg kysi blys þar kveikja
Og krystals-geisla-bönd,
Og yndisstrauma yngja
Með aihuga og sál.
Og sálma dýra syngja
Og segui björmuð mál.
Eg flyt þér kveðju, kæri!
Og kveð þig hinsta sinn,
Og þrótt og þrekið mæri
Og þankann biíða—þinn.
Þfn minning máluð stendur,
Þótt marmar> sé ei greypt,
LTm hjarta og hugarlendur
í helgri umgjörð steypt..
Undir nafni ekkjunnar.
Kr. Ásg. Benediktsson.
Suður-Jótland.
Eftir Holger Wiehe.
I.
Það ætti að vera öllum Norður-
iandabúum hið mesta gleðiefni, að
Danir eiga nú að fá Suður-Jótland,
éða mikinn hluta þess, aftur. Styrk-
ur eins Norðurlandsins er styrkur
allra, enda er afturskilun Suður-
Jótlands ekki nema fullnæging rétt-
iætisins. Víða um Noreg, Svíþjóð
og íslani^ hafa heyrst samfagnaðar-
re.ddir rit af hinum mikla viðburði,
isem fer í hönd, en a]l*margirv)ru lítt
kunnugir Suður-Jótlandi og suður-
jótskum högum yfir höfuð að tala.
ísland er nú orðið sjálfstætt ríki, en
etftir er að vita, hve vel fslendingum
ínuni takast að varðveita tungu