Heimskringla - 28.01.1920, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 28. JANÚAR, t*?20.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Æ
1.
'2.
3.
4.
3.
6.
7.
8.
9.
10.
1 1.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
Ur œttartölum látiona hermanna.
i.
EiíSur Friðriksson Jónssonar.
A. Föðurætt Eiðs.
llliðir. Nöfn æítfeðra og ættimaeöra.
Há'ífdán konur.gur S'vía. Sonur hans
Skelfiil ko/nungur. . S. h.
,1.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
Skjöldur Konur.gur. ' S. h.
Eirikur konungur. S. h.
Ahckur konungur. S. h.
Vikarr komungur. S. h.
Vætnarr könur.gur. S. h.
Hjaldur konungur. S. h.
Veðra-Grímur, hersir í Sogni. S. h.
Björn buna hersir í Sogni. S. h.
Hiappur landvarnarmaður. S. h.
Þórður íkeggi, átti Vilborgu Ósvaldsdóttui
góða Englalkonungs. Þau fóru til lslands
Bjuggu siðast á Skeggjastöðum. Dóttir þeirra
Helga, átti Ketil'björn hersi Ketilsson. Bjuggu
á Mo'f:'i'i. S. þ
Teitur, bygði Skálholt. Átti Ólöfu Böðvars-
dóttur ifrá Vors. S. þ.
Gis®iir hvíti á Moílfelli. S. h.
lsleifur biskup í Skálholti 1056—1080, átt
Döllu Þorvaldsdóttur. S. þ.
Teitur prestur margláti í Haukadal. S. h
HalJur prestur^ 'biskupsefni, dó í bænum Ut
recht á Niðurlöndum 1150. S. h.
Gissur lögmaður^ dó 2 7. júlí 1206. S. h
Þorvaldur í Hruna, átti Þóru yngri Guðmunds-
dóttuT gríss á Þingvöllum. D. þ.
Halldóra, alsystir Gissurar jarls Þorvaldsson
ar. Hailldóra átti Ketil prest Þorláksson úi
Hítardal. D. þ.
Valgerður, átti Narfa prest ^norrason frá
Skarði. S. þ.
Snorri prestur og lögmaður á Skarði, átti Þóru.
Hann dó 1 332. S. þ.
Ormur lögmaður á Skarði, átti Ó'löfu Jónsdótt-
ur, Sveinssonar, dóu eftir aldamótin 1400. S.þ
Guðormur’ sýslumaður í Stóraskógi í Dölum
drepinn 1381; átti Stefanúu Eirlksdóttur ridd.
ara á Svallbarði við Eyjafjörð, og frú Málmfríð-
ar Lo'ftsdóttur. S. h-
Herra Lolftur ríki á Möðruvöllum í Eyjafirði,
átti Ingibjörgu Pálsdóttur sýsílumanns á Eiðum
austur. Dóttir þeirra Ólöf ríka á Skarði (sjá
ihér síðar). Ástmær Lofts ríka hét Kristín
Oddsdóttir að Ósi í Bolungarvík við Isafjörð
Þórðarsonar, Flosasonar prófasts á Stað i
Ölduhrygg Jónssonar, ErLndssonar sterka lög
manns á Kolbeinsstöðum í Hnappadal, dó|
1 3.12. Lo'ftur riíki átti fjóra sonu með nefndri 42.
Kristínu. Hét einn þeirra:
Skúli, svslumaður í Húnaiþingi. átti Helgu
(yngri) Þorleifsdóttur og Vatnsfjarðar-Kri?t-
ínar, Björnsdóttur Jórsala'fara. S. þ.
Guðmundur Skúlason prestur á Melstað. S.h.
Skúli umboðssýslumaður í Skagalfirði. S, h.
Bjarni lögréttumaður á Álfgeirsvöllum í Skaga
27.
18.
30.
II.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
39.
40.
ifirði. S. h.
Hrólfur sterki, lögréttumaður þar. S. h.
Sigurður sýsilumaður á Víðimýri. S. h.
Hról'fur sýshimaður. S. h.
Arngrímur sýslumaður á Stórulaugum. S. h. 6.
Páll 'bóndi á Víkingavatni. D. h. 7.
Ingunn í Keldunesi, átti Guðmund Guðmunds- 8.
son prest í Laufási. S. þ. 9.
Guðmundur bóndi á Sandhólum. D. h
Guðrún, átti Árna Árnason úr Eyjafirði. Guð- 1 0.
rún iþessi var alsystir Sveins á Hallbjarnarstöð- 1 |.
um á Tjörnesi, föður Guðnýjar, móður Kristj-
ján Fjalla-Skálds og Björns á Ási, föður séra
Björns prests í Winnipeg. Guðrún bjó síðast 1 2.
í Ærlækjarseili og dó þar 11. felbrúar 1815-
Sonur hennar og Árna var:
Árni, alinn upp hjá Þorsteini bónda Hákonar-
svni í Grjótnesi á Sléttu, og Guðrúnu Péturs-
dóttur konu hans. Árni átti Guðbjörgu Jóns
dóttur'á Vailþjófsstöðum í Gnúpasveit. S. þ.
Jón, fæddur á Vailþjófsstöðum 4. maí 1819.
átti Kristínu Eiríksdóttur í Hafrafellstungu 2 1.
sept. 1 849. Bjuggu allan sinn búskap á Y'ði-
hóli. þ.
Friðrilk Jór uon bóSndi við Mozart, Sask. Bræð-j
ur ’hans Ámi og Benedikt, og systur Guðmunda
og Guðbjörg. Kona Friðriks var Þorgerður
E.Iendsdcitir allþm., er bjó lengi í Garði, og
súðast á Ási í Kelduhverfi. Sonur Friðriks og
Þorgerðar var:
Eiður, iæddur 2. marz 1892 í Nýiabar á Hóls-
fjöllum, fluttist til Canada sumarið 169 3, olst
upp með foreldrrm sínum í Winmpeg. Naut
1 eða 2 vetra æðri skólamentunar. Innritaðist
í Canadáherinn í Wpg. sumariÖ 1915, nq.
15 3206, 1 lth Baitalion, Candaian Enginers.
dó úr sárumi 1 9. desember 1918 á Frakklandi.
Hann var ógiítur og barnlaus.
a. Fcðurætt Eiðs.
Þess er áður getið í 2 7. ættlið A., að óldf rtka
á Skarði væri dóttir Lofts ríka á Möðruvöllum
og konu hans Ingibjargar. Ólöf átti tvö laun-
börn í föðurgarði, áður en hún átti Björn ríka
Þoileifsson. S. h. ]
Sigvaldi, nefndur “langallíf", af hæð sinni.
Hann átti Þuríði Einarsdóttur hirðstjóra, bróð |
ir Bjarna ríka í Sk^rði. S. þ.
Guðmundur Sigvaldason, bjó á Síðu í Skafta-
fellssýslu. S. h.
Skúli, átti Þpru.nni dóttur Marteins Skálholts-
biskuns. S. þ.
Halldór, sjslumaður og klausturhaldari í
Þvkkvabæjarklaustri, átti Ingvildi vænu úr
Skál. S. þ. j
Sigvaildi sýslumaður á Búlandi, átti Elínu Jón®-,
dóttur sýslumanns Óláfssonar, í Strandasýslu.
S. þ,
Eiríkur lögréttumaður á Búlandi. Seinni kona ]
Valgefður Ólafsdóttir. S. þ.
Sigvaldi halti, átti Ólöfu Jórisdóttur á Felli í
Hornafirði. i D. þ.
Guðrún, átti Styrbjörn sterka í Jökuldals-
hlíð. _ S. þ. |
Eiríkur sterki á Ketilsstöðum, átti Sigríði Ei-
ríksdóttur frá Sandbrekku. S. þ..|
Sigvaldi, flutti að Hafrafelllstupgu í Öxarfirði;
átti Kristínu frá Eiríksstöðum á Jökuldal,
komna 'frá Þorsteini jökli á Brú á Jökuldal fyr-
ir og eftir aldamótin 1500, sonur Þorkels
oflficialis í Laufási, Guðbjartssonar flóka. Son-
ur Sigvalda og Kristínar:
Eiríkur í Hafrafellstungu, átti Herborgu Sig-
urðardóttur á Grímsstöðum á Hólsfjöllum.
D.þ.
Kristín, átti Jón Árnason á Víðiihóli (sjá 40.
ættilið A. á undan). S. þ.
Friðrik, átti Þorgerði Erlendsdóttur úr Garði.
S. þ.
Eiður Friðriksson hermaður (sjá ættartölu A.)
B. Móðurætt Eiðs.
1 ættum Skagfirðinga, eftir Pétur Zophonias-
son, prentaðar í Reykjavrk 1914, er föðurætt
Erlendar Gottskálkssonar talin þannig:
Jón biskup Arason á Hólum. S .h.
Magnús prestur á Grenjaðarstað. D. h.
Guðrún, átti Gunnar Egilsson klausturh. D. þ.
Guðrún, átti Halldór Oddsson. D. þ.
Guðrún Halldórsdóittir, átti Bjöm Ambjarnar-
son. 1 S þ.
Sigurður, átti Guðrúnu eldri Þorleifsd. S. þ.
Magnús á Breiðabóli á Svalbarðsströnd. S. h.
Páll á Gunnarsstöðum í Þistilfirði. S. h.
Gottskálkur hreppstjóri í Nýjabæ í Keldu-
hveiifi. S. h.
Erlendur hreppstjóri í Garði og Ási. D. h.
Þorgerður Eij’ndsdóttir og f. k. Sigríðar Finn-
bogadófctur, Þorgerður átti Friðrik Jónsson
frá Víði'hóli/ S. þ.
Eiður Friðriksson Jónssonar, er ritaði sig í
hernum Edward Jöhnson^ no. 153206.. —
Alsystir Eiðs var Bára Friðriksdóttir Johnson,
kvenlæknirí Torrenton, New York ríki, Banda-
ríkjunum. Æfiminning Eiðs birtist í Heims-
kringlu f. á. ásamt mynd. Þeir, eða þær, sem
vilja fá upplýsingar um Eið, geri svo vel og
snúi sér að nefndri æfiminningu, og ættartölum
þessum.
K. Ásg. Benediktsson.
Hafa unnið sér hylli
Canadisknm heimiliim.
Dodd’s Kjdney Pills bjargvættur
kvenna.
V ottorð Mrs. Robert Bell ber
s&nnleikanum vitni.
Gölden Valley, Ont., 20. jan.
(skeyti.)
Eg þjáðifit af nýríiaveiki og
taugarnar voru í ólagi; mér leið illa
á altan hátt. En siðan eg fór að
nota Dodd s Kidney Pjlls er eg sem
ay manneskja og kenni einkjs
meins.
Þannig vottar Mrs. Robert Belil,
mikikmetin bóndakona hér í
bygðinni, og ættu konur, sem líða
áf svipuðum kvillum og hún, að
fara að dæmi hennar og reyna
Dodd’s Kidney Pills.
Dodd’s Kjcmey PlMs eru al'kunn-
ar icn- gjörvalt Canada og eiga
hvervetna vini. Margir eru þeir,
sam þær haifa bætt og margir
munu á eiftir koma. Talið um iþær
við nágrannana og margir munu
endurtaka orð Mrs. Bell og segja:
Eg get aldrei fullþakkað Dodd’s
Kidney Pilils það sem þær gerðu
fyrir mjg.
Dodd’s Kidney Pills 50c askjan
eða sex öslkjur fyrir $2.50, hjá öll-
um lyfsölum og frá The Dodd’s
Medicine Co., Limited, Toronto,
Ont.
greifar, barónar, fursfcar og annað
itórmenni, og grétu eins og börn.
Og loks þúsundir fátæklinga, sem
hún hafði gefið og séð fyrir. Það
v'ar ógrynnisfjöldi.
Saga þessarar konu er einhver
hin merkilegasta, sem átt hefir sér
stað. Kalmelíulfrúin er, þrátt fyri
alt, í ætt við allar konur. Það
hvílir yfir æfiferli hennar eitthvað
alment, þrátt fyrir öll sérkenni og
a’fbrigði.
Hvernig gera má
hárið fallegt-
Tln infuAtna hriiun la-kn Ihk Jterir uml-
ur...IIArlA hættlr aö drtta af...Vær-
ins: hvrrfur or hAriti verttur ^íjftunrii
.siikimjAkt ok |>ykt.
Dr. Björn ViÖíirðingur.
Norna kerti æifialdurs
okkar flestra er stutt og mjótt.
Bognar það og þrestur stundum,
þrennur, hjaðnar, eyðist fljótt.
Ljós af skari löngum tekur
’lífræningi, er títt og ótt
bregður töfra saxi sínu.
Sá hefir n ú n a slegið brýnu.
Kameliufrúin.
Ekki munu þaiu mörg löndin, er
kki þekkja þetta nafn, nafn Kam-
líufrúarinnar, eða Camille, sem
ún er kölluð' á ensku máli. Það
efir flogið um veröldina eins og
L’ttþvert töifrahnoða. En einkum
r það fyrir leikrit Alexanders
himas með sama nafni, að frægð
essarar konu hefir borist svo vítt.
En hvað vita menn um þessa
onu, sem aðeins varð 23 ára, en
■m þó hefir komið hundruðum
rikhúsvma til að gráta yfir örlög-
m hennar? Hver var þessi synd-
ga kona? Saga ihennar er fáum
unn. Hér eru aðail drættimir.
Hún hét réttu naifni Alphonsine
Tessi og var íátækt sveitabarn.
lún mun ha’fa erft áf móður sinni
lla beztu hæ’fileika hennar, hrein
sik sálarinnar og gáfur. En af
□ ður sínum mun hún hafa erít þá
ilhneigingu til lasta sem hún þurfti
ltaf að þerjast við, og niðurlægði
ana og gerði hana alkunna, hvort-
veggja í senn.
Faðir hennar va .aupmaður í
veitakaupstað, en var drykkfeld-
ir og ruddamenni. Og stuttu eft-
r fæðingu Alplhonsine :.tgði hann
vo hriæðilega hendur á konu sína,
að hún flúði burtu. Var ba dótt-
urinni komið fyrir hjá fátækum
ættingjum, þar sem hún ólst upp í
örbirgð. Þegar hún var 8 ára^ dó
móðir hennar. Var hún þá rekin
burt og varð að hafa ofan af fyrir
sér með betli. En hin óviðjafnan-
Tega ifegurð barnsins, sem öllum
var augljós, þrátt fyrir tötrana,
vakti strax eftirtekt allra lauslæt-
ismanna bygðarlagsins. Áður en
hún var íullra tólf ára hafði hún
mist sakleysi sitt.
Einhver töfrandi yndisleiki
streymdi út frá henni, af fölu and-
litinu, gáfulegu augunum, a föllum
líkama hennar. Og 9álin virtist
vera jafn yndisleg. Faðir hennar
þóttiist því sjá, að honum gæti orð-
ið það að tekjugrein að hagnýta
sér þessa litlu stúlku. Og hann
var nógu mikið illmenni til að
koma henni fyrir hjá alræmdum
kvennamanni. Þar var hún þar til
hún var I 3 ára. Þá vaknaði hún
upp og bVgðaðist sfn fyrir líferni
sitt. Hr* vleikshugsunin reis upp
og óx meö henni sjálfri. Hún flýði
'þvi, en náðist eftir mörg æfintýri
og komst aftur í höndur föðursins.
Hannþóttist ekki vera búinn að
græða nóg fé á hemvi, og koir
henni iþví fyrir hjá konu í París, er
seldi ávexti. Hún var nú I 6 ára
gömuJ, og töfraði alla, konur sem
karla, með æskufegurð sinni. Þeg-
ar hún sást á götunni stansaði fólk
ið og hélt að það væri prinsessa,
sem að gamni sínu hefði 'farið í
vanalegan búnað. Alþýðufólk,
sem kyntist henni^ töfraðist áf lít”
illæti hennar og kurteisi. Og þó
var eitthvað í framkomu hennar
og tilburðum, sem minti á aðals-
göfgi.
Einn sunnudag 1839 dirfðist
hún í fyrsta sinni að fara út ein og
fylgdarlaus. Á leiðinni fór hún
inn í gestgjafahús eitt til þess að
standa af sér regnskúr. Eigandi
húesins varð strax hrifinn af
henni, þrátt fyrir sín 50 ár og báuð
henni til miðdegisverðar með sér.
Hún lét tilleiðast. Þar fann hún
í fyrsta skifti sætleik sjampaní-öl-
vímunnar. Hún gleymdi hvert
hún hafði upphaflega ætlað sér.
Hún fann að hún var orðin rík og
hamingjusöm. Og áður en kvöld-
ið var liðið hafði þessi nýi aðdá-
andi hennar leigt handa henni her-
bergi og gefið henni 3000 franka.
Eftir þetta byrjaði það Itf þess-
arar stúlku, sem síðan hefir verið
£.vo mörgum óþrotlegt umtalsefni.
Samband hennar við gestgjaf-
ann stóð ekki lengi. Hún breytti
nafni sínu og lét kalla sig Maríu
Duplesis. Skrautlegur búnaður
hennar, siðlausir lifnaðarhættir og
cstjómleg eyðsla, jafnframt dá-
samlegri samúð og hluttekningu
við fátæka og ógæfuisama, gerði
hana fljótt að undraverðri mann-
eskju í augum blaða og álls þorra
manna. Án þess að vita sjálf,
hvernig á því stóð var hún orðin
ein af eftirsóknarverðustu konum
samtíðarinnar. Skáld ' og lista-
rrrenn sáu í henni holdgun sinna
fegurstu hugsjóna, fyrir fegurðar
sakir. Og jafn'framt var hún á-
gætlega vel mentuð af samræðum
og umgengni við lærða menn og
konur. Og það varð til að
auka enn meir á fegurð henn-
af. Fegurð hennar virtist
váxa undursamtlega með hverjum
deginum. Hún hafði svart hár, er
náði henni til fóta, er það féll
laust. Andlitið var líkast því, og
er á myndum Maríu meyjar. Aug-
un voru djúp og dökk, augabrýrn"
ar fagurle^a bogamyndaðar, og
nefið og varimar einkar fallegt.
Hálsinn og mjallhvít brjóstin voru
eins og yifirnáttúrleg^ en kyntu þó
ástríður mannanna í Ijósan loga. !
Konunglegir menn streymdu að
sölum hennar og gáfu henni of;
fjár. Franskur herforingi einn bað
um leyfi til að fá að borga skuldir ]
hennar, sem þá voru 80,000 frank-
ar. Ujtgir aðalsmenn þyrptust að |
henni, og án þess að missa nokkuð
af yndisleik sínum, varpaði hún,
sér úr faðmi í faðim, stundum ofsa-
kát eins og barn, stundum sokinn
niður í angur og iðrun fullvaxinnar
konu. Hún gerði gott í stómm
stíl. En notaði þó áfskaplegt fé
til klæðnaðar. Nærföt hennar ein
saman voru sett kniplingum, sem
kostuðu 30,000 franka. Tekjur
hennar voru konunglegar, en þó
var hún í botnlausum skuldum.
Nafnið “Kamalíufrúin” fékk
hún vegna þess, að hún bar vana-
lega kamalíublóm í hárinu, og
undir því nafni gengur hún í leikriti
A. Dumas, sem nú er feikið á öll-
um leikhúsum hins siðaða heims.
Dumas sá hana fyrst 20 ára
gamla á leikhúsi einu í París, þar
sem hún var með gömlum rúss-
neskum stjórnimálamanni. Fegurð
hennar og óhamingja hafði mjög
mikil áhrif á hann. Fékk hann vin
sinn einn til að kynna sig henni. Þá
í fyrsta skifti komu fram sjúk-
dómseinkenni hennar^ sem síðar
leiddi hana til bana.
Af Iþ essari og annari meiri við-
kynningu við Kamelíulfrúna, satmdi
Dumas hið fræga leikrit sitt.
Stuttu þar á eftir fóru dauða-
merkin að gera vart við sig á þess-
ari undarlegu, eftirsóttu konu. En
þó vítðist það enri auka fegurð
hennar. Duðamerkið geislaði af
andliti henar eins og emhver ljómi.
Við jarðarför hennar mættu
Vitaðsgjafa vorrar tungu
vindar erja og hríðar sá.
Snorra sjóður, Ara auður
eru dreifðir til og frá.
Út í Höfn og Öxnafurðu
eftirleitin þarf að ná, —
Fýrisvelli fara á Skeiði,
Furðustrandir, Gnítaheiði..
Gísla fylgsni í Geirþjófsfirði
geymir ennþá dýran málm.
Gersemum frá aldaöðli
út er fleygt, í ntosa og hálm.
Heldur skyldi af Héðni moka
Hrundum stáfni en kveða sálm,
Gunnars haug til gripa brjóta,
gjálli ofan af Njáli róta.
Andi rnanns, er orðum safnar,
alla vega þarf að gá —
njósnir hafa í nausti hverju,
nesjaÆúð og dala-krá,
ganlga reka að Gjögri og Horni,
guða vel á ömmu skjá.
Margspurull og minnisgóður
maðurinn sé og óljúgfróður.
Enn á gulli ormur liggur^
æfi lan’ga fóstru trúr —
fræðidís, er Háva hefir
helgað sinna nækta búr.
Viðlfirðingur var að leysa
viðfangsefni flóknu úr,
þegar ‘inn fölvi fjögramaki
fræðiljósið tók af raki.
Ungur gat hann fræði-flúða
fossa stiklað, eins og lax;
gekk því fram með glöðu bragði,
gunnreifur, til næsta dags.
Árdagsfákur æsku sýnir
eldimerlað, blóðrautt fax.
Alt fer það í aftans skugga
eins og ljós í héluglugga.
Gerðist Björn, þó vanheill væri,
víðförull um tíima og rúm.
Ungur sér til öndveg’s niddi
eins og sagan ber um Glúm.
Alt of snemma augun góðu
yfir dró hið þögla húm,
sá sem getur orðstír eigi
úrva'lsmanninn rænt, þó deyi.
Forðum sýndi Gunnar Gjúki
göfga list, er tánum sló
eina hörpu > ormagarði;
ailar nöði-ur féllu í ró.
Tónakyngi og málsins máttur
menn og guði saman dró,
Óðinn fékk af orðgnótt sinni
átrúnað hjá kynslóðinni.
Snild og kraftur málsins, magna
manndóminn að verja land
fyrir 'hverru föru-tízku,
fúsri til að vinna grand.
Visnuð tunga veitir höfði
vanka, og hálsi tjóðurband.
Dýrgrip skal til orðstírs eiga.
Ættlerana vil eg feiga.
Drengur sá. er fóstru fræðum
fram í dauða tryggur er,
göfgi sinnar móður meturt
Mímisbrunn fyrir skemdum ver,
Draupnisgull í heiðri hefir,
Hliðskjálf kýs og byggir sér —
þokkagyðjur þessum manni
-þjóna munu í dáinsranni.
Guðm. Friðjónsson.
—Skímir.
Bttra en öll svokölluö hármeöul er
hiö gamla og góöa heimalyf, sem búi'ð
er til úr blöndu af Bay Rum, Lavona
(de Composee) og dálitlu af Menthol
Crystals. Reynið það einu slnni og sjá-
ið hverniir fer. Hvaða lyfsali sem er
gietur sett lyfið saman sem hér segir:
Bay Rum 6 únzur, Lavona de Cempasee
2 únzur og Menthol Crystals drachm.
Ef þú vilt það ilmandi, bættu við ein-
um drachm af uppáhalds ilmvatni þínu.
Pú uppleysir Crystalana í Bay Rum og
lætur síðan í 8 únza flösku, bætir svo
við Lavona ogr ilmvatnlnu og: hristir vel,
og láttu það síðan standa í klukku-
tíma áður en þú brúkar það. Láttu
síðan dálítið í mjúka dulu og nuggaðu
því með henni inn i hársrótina. Gerðu
þetta kvölds og morguns, og þú munt
fijótlega verða var mismunarins. Hár.
tð fer að vaxa, væringin hVerfur, og
það verður silkimjúkt og gljáandi.
Hver kvenmaður getur fengið þykt og
mjúkt hár og hver skallamaður hár-
vöxt aZ nýju.
Allir lyfsalar geta selt þér þessa
hlöndun. Hún er mjög ódyr og getur
ekki orðiZ aZ melni.
Æfiminning.
Guðfinna Finnsdóttir, kona
Björns G. Sveinssonar, Hensel, N.
D., andaðist að heimili þeirra
hjóna 4. nóvember 1918, eftir 3
mánaða sjúkdómslegu. Hennar
var minst með eftirfylgjandi lín-
um:
Guð-finna var fædd á Hallberu-
húsum á Völlum í Suður-Múlasýslu
1. júlí 1868. Foreldrar ’hennar
voru hjónin Finnur Bjarnason og
Jarðþrúður Eyjólfsdóttir. Þau
dóu í Swan River bygð, Man, árið
1914. Faðir Finns va: Bjarr.i
Bjarnason, lengi bóndi j Kols-
staðagerði á Völlum, en &'ð as'.u
búskaparár sín á Freyshói. m í
Skógum í Suður-Múlasýslu. M ' -
ir Finns, kona Bjarna, hét Giið-
finna Einarsdóttir bónda á Stóra-
bakka í Hróarstungu. Foreldrar
Jarðþrúðar voru Eyjólfur bóndi, í
Litla-Sandfelli í Skriðdal^ Bene-
diktsson bónda á Kolsstöðum,
Rafnssonar og Ragnhildar Sigurð-
ardóttur bónda á Mýrum í Skrið-
dal, Eiríkssonar.
Systkin Guðfinnu sálugu eru 'þrjú
á lífi: Bjarr.i bóndi í Swan River
bygð; Borghildur, kona Jóhanns
G. Sveinssonar bónda í sömu bygð
og Anna Kr;stbjörg líka í Swan
River.
Guðfinna sál. fluttist með forf
eldrum sínum árið I 876 vestur um-
haf til Nýja lslands, og þaðan með
.cirn til Norður-Dakota 1881, og
var hún þar hjó þeim í A.v*-«^yg'o,
fyrir norðan Tunguá, þar til hún
2. júní 1891 gJttist tíirni Guó-
mundssyni. Hann flutíEt með
föður sínuim Guðmundi Sveins-
syni frá Stóru-Hvalsá í Bæjar-
hreppi í Hrútfirði, til Dakota
1883.
Birni og Guðfinnu var sex barna
auðið, 4 á 'lífi: 1. Jarðþrúður; 2.
Lilja Sigurdríf; 3. Elínborg Stein-
vör; 4. Björn; öll heima hjá föður
sínum.
Guðfinna sál. var stilt og dag-
farsprúð kona, fámálg og orðvcr,
þolinimóð í mótlæti á Kfsleiðinni.
Bar hún banalegukross sinn án
þess að kvarta. Hún var mjög
skýlduræKÍn og umhyggjusöm við
mann sinn og börn. Var trúkona
og lagði ásarnt manni sínum rækt
við að gróðursetja bjá börnum
sínum kristilegt siðferði, eins og
hinn kristilegi alvörublær, er bvílir
yfir heimilinu, ber vott um.
Hin látna var lögð til hvíldar í
grafreit Vídalínssafnaðar þann 6.
nóvemiber 1918 Sökum land-
farssóttarinnar, sem þá gekk í Da-
kota bygðunum, vnr ekki útfarar-
athöfn höfð í kirkjunni, en hús-
kveðja var haldin af séra K. K. Ól-
afssyni, að viðstöddum nágrönn'
um og nokknim lengra að komn-
um.
Vinur hinnar látnu.
-----X---------