Heimskringla - 17.03.1920, Blaðsíða 2

1 BLAÐSÍÐA
T'WI
HEIMSKRINGLA
WiNNIPEG, 17. MARZ 1920.
,Umventur Bolsheviki*.
(Þýtt af 0. T. J.)
hjónanna síðan þau fóru frá Winni- En nú, sem fyr, átti hún frekar bágt vriki kenningunum, sem hann hafÓi | heimleiðis. Áður löng stund leið
peg, hvarf nú á svipstundu. Allir með að skilja bendingar Andrésar drukkið í sig í Winnipeg. Nú var i kom hann aftur og var þá með
töluðu í einu og voru óðamála, á frænda síns. Eftir að hún hafði honum meira áhugamál að hlynna konu sína með sér.
meðan verið var að koma hinni horft á hann augnablik, komst hún að búi sínu og geta notað allar hjá-
stóru fjölskyldu Andrésar upp í að þeirri niðurstöðu, að hann stundir sínar til þess að hreinsa
Hingað til hafði Jón litið Mc-
Tavish hjónin tortrygnisaugum
sem
Jón Warzowski starði út um
lestravagnsgiuggann og augnaráð hans nýlega og glæsilega léttivagn.: myndi ekki hafa heyrt sem bezt til iaridið og búa sig undir næstkom- i skoðað þau æðri stéttar fólk,
hans lýsti töluverðum söknuði, er Svo var ekið af stað heimleiðis. hennar; héit hún svo áfram að andi vor. lítið ætti sameiginlegt við hann og|
han nú ieit turna og stórhýsi Wmm- Vikurnar liðu með nýrri um- j syngja hin öruggasta og hækkaði Rósa var bráðþroska og hm efni- hans líka. Að vísu voru þau
■pegborgar hverfa að baki. H^nn hyggju og nýjum störfum. Áður nú rödd sína að miklum mun
þrýsti ásjónu sinni fast upp að en Jangur tími leið voru þau Jón og ..r , * , c
gíérinu og sá síðustu ljóst Portage Anna búin að koma sér fyrir á sínu E*h.at? aUf °g
Avenue hverfa, hallaði sér svo aft- nýja heimiii. Jón hafði þá bygt , J f ^,0.3 ai
u, á bak í hinu dúnmjáka vagns«li og |aglegan kofa á landi sínu., þlr frægÍ‘" J’par sigursess
og stundi vi3. ; FyríU kvöldið efti, .* kofinn var j °g ;.lftuH'ald; ., .
T, , fue- , * !, . t , , .: þar rettlætið er reyrt í bas
Jon hatoi komið til Wmnipeg kommn upp, sat hann og reykti q ran iaetið er kr'nt ___
fyrir nokkrum árum, allsiaus og um þípu sína fyrir utan kofadyrnar og ran=,æl ^1 ’r^n '
, , , r ' D' i e í T ’v i i • i j Eg æstur Bolsheviki verð>
G A.AXFORD
LögfraeSinjur
413 ParlM BIcIk.* Portage og liarry
Tal.síml: Main 3142
WINNIPEG
komuiaus drengur frá Rússlandi. síðsumarsólm dreifði ylgeislum
iegasta; hún hafði þegar lært ýmsa sveitafólk engu síður en hann og
j “Bolsheviki” talshætti, sem hún gat hans> og óneitanlega gengu þau al-|
brugðið fyrir sig. Henni hafði ver- veg sérhlífmslaust að allri sveita-
j ið kent um mikiHeika Jean Jauresj vinnu — en einhvernveginn hafði
og Karl Marx. Hún hafði heyrt honum þó fundist hann verða var
j fólki raðað niður sem tilheyrandi við bil á milli sín og þeirra, sem!
i mismunandi stéttum, almúgastétt- hann yrði að gera sér grein fyrir. 1
1 innir “burgeisa” stéttinni eða auð- j Lögregluþjónnm og kóna hans j
J. K. Sigurdson
Lögfræðingur
214 ENDERTON BLDG.
Phone: M. 4992.
þeir veginn hafa sýnt.”
iiiii uaia a iii. í valds “klíkunni”. Haustdag einn, lágu nú ekki á liði sínu. Hún var
Hann og Anna, hin Iasburða kona sínum yfir umhverfið. Er hann nú FC‘‘ vcs‘“11 ,ia,a aj,U1, hugsaði hún sér að grenslast eftir æfð hjúkrunarkona og vissi hvað
Lans, er nú sat andspæms honum, leit hinar íðandi grasekrur, stráðar Er Rósa gekk hnarreist til sætis hvernig slíkri niðurröðum væri j við áttj. Áður langt leið fór Önnu
höfðu þar háð örugga baráttu kjarrviðarrunnum hér og þar, og • síns, varð hún fyrir miklum von-, háttað þar í sveitmni. að líða betur, hitaveikin rénaði og
fyrstu hjúskaparárm. Á þeim dög- htla stfaumharða Jækinn, sem rann . brigðum. Dauðaþögn! Beiskju- “McTavish fólkið tilheyrir “bur- andradrátturinn varð hægari.
um var Anna ekki lasburða og vann í gegnum eitt hornið á landyhans j þrungm mmtist hún Bolsneviki-: gejsa” stéttinm, er ekki svo, Vera?’ Þessi hlutteknmg og hjálpsemi!
þá margan strangan “þvottadag”. og skamt frá hinum nýbygða kofa fundanna í Winnipeg, þegar fólk j spurði hún. McTavish hjónanna stuðlaði meir
fyrir hma nú hötuðu “burgeisa” hans, snart eignarmeðvitundin í ið hafði klappað henni Iof í fófa. j Allra snöggvast var vera orðlau > i en alt annað til að eyða hinu mikla j
borgarinnar. Þá var nafn þetta fyrsta sinn gleðistreng í brjóst: jafnvel fengið hana til að syngja[svo var e;n° Qg jjós' rynni upp f stéttahatri, sem Jón hafði
ekki til orðið, og um þær mundir hans. Stéttahatrið, sem “Bolshe- aftur. Eitt orð fanst henni nú bezt
höfðu þau þakksamlega veitt vikar” í Winnipeg höfðu innrætt lýsa hinni ríkjandi þögn — varð
verkalaunum sínum móttöku. Eftir honuhi, skipaði ekki öndvegi í fari j hnakkakertari og sagði við sjálfa
Arni Anderson.....E. P. Garland
GARLAN’D & ANDERSON
I.IHiFRŒÐIIVGAR
Phone: Maln 1561 J
SOl Eleotrlc Rallvrny (hnmlters
svo
að stríðið skall á tók alt breyting- hans þessa stundina.
sig: “Fáfræði!”
um.
huga hennar. “Nei,” svaraði hún, lengi í brjósti borið.
“það er Presbyterian-trúar, en j-------------------------
næstu unágrannarnir, Dolan’s fólk- Vorkomíin var ljúf og vonirnar
ið, er kaþólskt.” j bjartar. Einn glaðan dag gekk
Rósa hafði ekki heyrt slík trúar- ! Jón tiJ vinnu sinnar og leið hans lá
RES. ’PHONE: P. R. 3756
_Dr. GEO. H. CARLiSLE
Slundar Eingöngu Eyrna, Augna
Nef og Kverka-sjúkdönoa
ROOM 710 STERLINO BANK
Phone: Maln 1284
Jón fór að fá að stórum mun Rósa hafði þegar tekið ástfóstri j Alvarleg og hugsandi stóð ung
hærri verkalaun, nærri ótrúlega há miklu við unga hestmn þeirra og frú Wells á fætur og mæltist til að br^nJnJ^ur kærði sig samt fram hjá hinum ný ruddu ekrum j
i hans augurn- sem starfsmaður í litla kálfinn. Hennar mesta yndi athöfninm væn lokið með því að ekld um að ]áta á ij bera Qn sem nú Voru ublómlegur hveitiak-
verksmiðjum Canadian Pacific fé- var nú að vaka yfir hvern hreyf-; allir stæðu upp og syngju: “God breyttj urntalsefninu Hét með
lagsins. ingu unganna smáu, er á svo leynd- Save The King”. Augnabliks- :á]f • - g - ’vitneskin um
Næstundangenginn vetur, þegar: ardómsfullan hátt höfðu skroppið grefnja Rósu hvarf þá með öllu, og þetta síðar
1 ~~~ "" U Með fanst [henn' s°n§ur hessl yrfs fag-; Hugarléttir mikill var það Jóni.
Hljomaði að visu álíkt Iag>,' að heilsa önnu f6r n6 batnandi
ur. Lífið hafði aldrei brosað eins
bjart við honum og þennan sólrfka
vordag. Nú gekk hann til vinnu
sinnar með glöðu geði og vann af
- - ^ nv,i.oa V....U .... iiu uai.ia..u. kappi. — Og svo niðursokkinn í
jóns Warzo <1 ekki fanð varhluta köst og saknaði þá leiksystkina sem hún hafði heyrt á kvikmynda- d frá degj Vildi hann sjá henni verk sitt var hann þennan dag, að
1 I , I 7 I r -V * A a I* in n»i r\ rv 1 1 rlW rr o Lr /~\ rv» tv» 4 , i I ^. . !. ...... . \ Y /__ _ I »T
spánska sýkin illkynjaða geysaði ur eggjum stóru hænunnar.
um Norður-Wininpeg, hafði heimili köflum duttu þó að henni leiðinda
ur.
af henni. Langa hríð íiafði Anna j áinna. Einn sunnudag skömmu
legið við dauðans dyr og að þess- eftir hádegi, stóð hún leiðindafull
urn tíma ekki náð fullum bata. ! við hliðið fyrir framan kofann og
Fyrir tveim mánuðum síðan starði út í bláinn. Alt í einu hófst
hafði Dr. MiIIs, læknir þeirra, ráð- hún þó öll á loft, því nú kom hún
lagt Jóni að fara með Önnu úr auga á gráú hryssurnar hans And-
borginni og út í sveit eða að öðrum résar og sá hann ók í áttina til
kosti að vera viðbúinn því versta. þeirra. Rauk hún samstundis inn
essi tillaga hafði orsakað þýðingar- til foreldra sinna og hrópaði hástöf-
miklar ráðstefnur og bollalegging- um: “Andrés frændi er að koma
a.r, hrint af stokkum erfiðissömum — hann kemur! Að því búnu
bréfaskriftum og bréfalestri, áður hljóp hún út aftur og var komin að
íoksins afráðið var að þau tækju hliðinifum það bil hin þétt skipaða
sig upp og flyttu á slóðir Andrésar kerra Andrésar ók í hlað. Frænk-
bróður Jóns, sem búsettur var í ur hennar stukku undireins ofan úr
einu af norðurhéruðum Alberta kerrunni og Vera> sú elzta, sagði
fytkis. Og þangað var nú ferð- henni að þau væru komin til að
inni heitið, Jóns og Önnu og þeirra fara með hana á sunnudagaskól-
htlu dóttur, Rósu Luxumberg War- ann.
zowski. Rósa hafði aldrei komið á sunnu
Ekki hafði Rósa verið skírð dagaskóla, en aftur á móti oft sótt
“Rósa Luxumberg”; hennar upp- jafnaðarfólks fundi í Winnipeg, er
runalega nafn hafði verið Olga. sérstaklega voru haldnir fyrir börn.
En aldavinur Jóns og skoðana fóst- Vera fullvissaði hana um að hér
bróðir, Fritz Schultz — stálsleginn væri í raun og veru um sama eða
“sápukassa” ræðuskörungur í þágu svipað að ræða, og úrslitin urðu
jafnaðarmenskunnar og bolshe- þau að Rósa lét tilleiðas't að fara
vismans — hafði lagt til að hún með þeim, ofsakát og þrungin til-
væri látin heita þessu nafni, Rósa hlökkun.
Luxumberg. Ungfrú Wells, kennari Briar Hill
Emu sinni þegar Olga litla las skólans, hafði ákveðið að þessi
upp nokkur brennheit stef úr sunnudagur skyldi hátíðlegur hald-
bæklingi, sem Fritz hafði lánað mn í minmngu Sambandsdagsins,
þeim, hafði hann kveðið upp þann jafnframt því að vanaleg sunnu-
dóm, að hún væri altof efnileg og dagaskólakensla færi fram. Eins
gáfuð síúlka til að ganga undir svo og kennarinn hafði til ætlað, tóku
algengu nafni. Og í því sambandi flest af börnum sveitarinnar þáít í
hafði han nefnt “Rósu Luxumberg’ þeirri sérstöku athöfn. Söngvar
leikhusum 1 Winmpeg — faðir a]veg batnag águr hann færi tiJ Ed- bann heyrði ei hót til mannsins, sem
hennar ætið hraðað þeim út þeg-
ar byrjað var að syngja það. En
þá var áðeins sungið eitt stef, en
nú langt ljóð og án efa sungu börn-
ín
monton til að afla búinu vetrar- var að nálgast hann, fyr en hann
vista. Dróg því ferð þá eins lengi stóð rétt v?.ð hlið hans. Þá le.it
og hann gat, og það var ekki fyr en hann skyndilega upp og, sér til
síðla í októbermánuði, að hann undrunar, horfði beint í augu —
Dr. M. B.'HctUdorson
401 BOVD BITII.DINCÍ 5
Tals.: Maln 8088. Cor. Port og Edm.
Stundar einvöröungu berklasýkl
og aöra lungnasjúkdöma. Er «>•
nnna á skrifstefu sinnl kt. 11 til 12
í-“>. kl- 2 til 4 e. m.—Helmill aö
4b Ailoway Ave.
Talnfral: Maln 5307.
Ðr. J. G. Snidal
TANiVLtEKNIR
014 Somcrset Block
Portag-e Ave. WINNIPEQ
það yndislega. Fastákvað loksms afréð að jata’ til skarar Fritz Schultz.
Rósa að Iáta Veru kenna sér þetta
lag, eins fljótt og auðið væri.
Undireins og Andrés var kom-
inn heim til Jóns, rétti hann Ivan
syni sínum aktkumana og kallaði
á Jón af:
Jón heilsaði fornvini sínum með
ínnilegri gleði. Settust þeir að því
búnu niður, skiftust á spurningum
og ræddu sameigmleg málefni. Lá
Jóni við að verða höggdofa yfir
skríða með ferð þessa.
Morgunmn, sem hann lagði af
stað, var risið árla úr rekkju.
Anna bjó til morgunmatinn nægi-
i r ii . i .i* i lega senmma til þess að hann gæti
on 3 si is. un sund stoðuþeir fanð um s6jarUppkomu Við ýmsum þeim nýjungum, sem vinur
iræ ur u ai ega a a inu, djupt borgjj fékk h6n ákafa hóstahviðu hans kunn> fra að se8Ía> Það var
so n!r \Sani a: . °su VSr Ja naí er gerði Jón skelkaðann. En hún eins °8 samúðarbandið, sem tengt
eigin eg a vi ja vi a hvað væri að kvagst fuj]viss ag þetta væri ekk: hafði þá til forna, væri nú til muna
gerast og hljop þv. t.l oður sins en ^ en ,ítllsháttar kvef> sem al. tognað - eða svo fanst Jóni.
hann bandaði henn. burtu. Þar batnað yrð] um hádegl. Rétt j Næsta morgun kunngerði Fritz
þeim sfifum kom Ivan sonur And erint^ sitt» er Jón sat við hlið hans
résar, og hálf hikandi tó'k Jón þá þögull og alvarlegur. Var hann
“íuu‘ !,U l.111/1!1' ,LI11 " að búa sig af stað. Sagði hann Iv- komiim, að hann sagði, sem um-
s i u, eyrði hun Andres gn fyrir verkum Qg reyndi meg 6]i]u boðsmaður BoIsÉeviká flokksins í
móti að tala kjark í konu sína. Winnipeg', er nú fýsti að færa
Kvað þá þrjá daga, sem hann yrði starfshring sinn út á við og til
að heiman, ekki verða lengi að sveitahéraðanna. Markmiðið væri
Iíða. j að útnefna og velja einn erindreka
c , , . * , Allan tímann, sem hann var í 1 hverri sveit, til þess að tala máli
n un e e 1 botnað upp ne burtu yar hann ^ mjög konu flokksins á meðal almúgans. Jón
ni ui í neinu; æfö nun bv> að sinnar vegna og kvi'gas,]eginn ]ag§j reyndi að láta sér mikið finnast um
ugsa um þa og gleymdi þvi. I hann af stað heim]ei5is ()x kvíSi i trúnaðartraust það, er honum nú
Næsta morgun var Rósa að leika sá um a]]an helming, þegar hann!var auðsýnt; enda höfðu postular
ser aö hi,num nýhoggna smáviði, j átti ageins eftir há]fa mf]u heim ag Bolshevismans eigi vanrækt að fuli-
sem Jon var að hoggva upp í ná- h6si sfnu og sá R6su vera ag bfða vissa hann um hverjir yrðu þeir út-
með voru henni allar bjargir baftn-
aðar að komast eftjr hvað þeim
bræðrum fór nú á milli. En
þeir
segja: “Láttu þá afskiftalausa,
Jón, það er þér fyrir beztu. Við
Ieggjum ekki mikinn trúnað á slíkt
hér.” Rósa braut heila sinn um
þetta, er hún kvaddi frænkur sínar.
n fékk e
í neinu;
munda við veginn. Heyrðu þau
þá hófadyn nærri sér og Iitu upp.
Og hafði hýrnað til muna yfir Jóni-
því hánn bjóst við að einhver væri
að koma, sem hann gæti talað við,
— með sjálfum sér saknaði hann
einlægt félagsskaparins og sam-
og Jón við bað orðið himin lifandi voru sungnir, ljóð upp lesin og leik-
yfir heiðrinum. Ekki vissi hann in stutt samtöl. Hugur Rósu var verkamannanna í Winnipeg. En
sjálfur nein veruleg deili á þessari gagntekinn ofg er athöfnin var því þegar hann leit niður veginn og sá
Rósu; en vinur hans Fritz fullviss- nær á enda, hvíslaði hún að kenn- að aðkomandinn var í einkennis-
aði hann um, að hún væri talin í aranum og mælti: “Eg kann eittjbúningi hins ríðandi lögregluliðs,
röð með stórkvendum sögunnar— ljóð, sem eg get sungið.” va‘ð hann brátt niðurlútur og tók
réttnefnd hugsjónahetja jafnaðar- Ungfrú Wells var jafnan hið j að veifa öxinni með enn meiri
stefnunnar. Úr því leið svo ekki mesta gleðiefni, að sjá börn fvlgj-; hraða en áður. Lét sem hann sæi
á löngu oð Olga litla væri endur- ast með því, sem fram fór, og tók ekki aðkomumanninn og tók ekki
skírð og látin heita Rósa; sjaldan því vel þessari tillögu Rósu. Þeg- j und’r, er hann kastaði glaðlega til
gleymdi Jón heldur aukanafninu ar ungi pilturinn, sem var að lesa hans kveðju um leið og hann fór
‘Luxumberg’, sízt þegar honum var upp “The Light Brigade”> hafði
' mikið niðri fyrir eða algáður. j lokið við síðasta stefið, leiddi hún
Á ferðalaginu þuklaði Jón inni- Rósu upp á pailinn og gerði hana
lega við og við um all-stóran kunnuga. Kvað hún Briar Hill
bur.ka af bankaseðlum> sem hann skólann nú hafa eignast nýjan
að sið samlanda sinna bar í vasan- nemanda, sem ætlaði að syngja.
om. Var það aleiga þeirra og pen- j Alveg ófeimin, því oft hafði húr
ingunum átti að verja fyrir “fjórð- sungið við opinber tækifæri áður
ung úr fermflu”, sem Andrés hafði sneri Rósa sér að áheyrendunum og
’haft augastað á handa Jóni og fá söng með skærri röddu:
mátti með “rýmilegum kjörum”.
Sólarhringur leið og á öðrum
morgni frá því þau fóru frá Winnir
peg, brunaði lestin inn á brautar-
stöðina við Aurora, sem var enda-
stöð ferðar þeirra. Ail-stór hóp-
ur af þorpsfólki hafði safnast á
stöðinm að “sjá lestma koma” og
innan stundar kom Jón þar auga á
Andrés bróður sinn. Var það
fagnaðarfundur og tómleikatilfinn-
ing sú, sem legið hafði eins og mar-
tröð yfir hugusunum Warzowski
“Eg Bolsheviki nefnist nú,
það nafn eg hreykin ber;
því uppreisn þráir andi minn,
unz ólga blóðið fer!
Sé orsök slíks þér ekki kunn,
binn örfa ski’ning má
að lítir þinna bræðra böl,
er böðlar grimmir hrjá.”
Þ i?ar hún hafði lokið við fyrsta
fram hjá.
“Pabbi, sástu ekki þennan mann
í bláu fötunum?” spurði Rósa.
“Hann heitir “Mounty Mac”, Ivan
og Vera kalla hann því nofni. Iv-
an segir að hann sé afbragðs hesta-
maður og þykir vænt um hann.”
Jón svaraði ekki. Hér ræddi
um einn af herrum hinna hötuðu
laga, sem Fritz Schultz hafði varað
hann ÝÍð áður en hann fór frá
Winnipeg.
Ekki leið á löngu að Jón og fjöl-
skylda hans voru tekm með vinar-
örmum inn félagslíf sveitarinnar.
hans þar meðfram veginum. Sá völdu, þegar stjórninni væri koll-
hana veifa höndunum all óðslega.! steyPl °8 beir reðu lögum og lof-
og er hann var kominn svo nærri að um 1 landinu.
geta heyrt til hennar, hrópaði hún: j En nú fanst honum tími til kom-
“Ó, pabbi, pabbi! Mamma er/ inn að hann fengi sem nákvæmast-
svo veik og eg get ekki fengið hana ar “upplýsingar” í sambanid við
til að tala.” þetta alt. “Segðu mér greinilega,
ÖrvæntingarfuIIur hraðaði Jón hvað þið hafið í hyggju að gera, er
sér heim og fann Önnu þar nær þið takið við völdum,” mælti hann.
meðvitundarlausa og auðsjáanlega! “Það er nú svona, Jón minn,”
við dauðans dyr. Honum var strax svaraði Fritz, ‘að þar sem þú nú
skiljanlegt, að ef láeknishjálp feng-í átt að eins þessar fáu ekrur, eigum
ist ekki undireins væri öll von úti. við þá ‘sameigendur’’ alt landið.
Hálfgert ráðaleysi greip hann og 1 »
yar hann á báðum áttum, hvortj AÐEINS SANNGJARNT.
vogandi væn að skilja við Onnu
eina meðan hann færi og gerðij Mrs. Mary Stiller skrifaði oss frá
Dr. J. Stefánsson
401 BOVD BUILDIIVG
Hornl Portuge Are. og Edmonton St. !
Stundar elngöngu
últd
, . . - augna, eyrna,
nef og kverka-sjukdóraa. AÖ hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5. e.k. j
Phone: Maln 3088
027 McMillan Ave. Winnipeg
Ver hofum fullar hlrgíir hrein-
meö Iyfseöia yíar hingaö, vér
ustu lyfja og meSala. Komií
gerum meöulin nákvœmlega eftir
ávísunum lknanna. Vér sinnum
glft'lnga'leyfF.°ntUnUm
COLCLEUGH & CO.
Notre Dunte og Sherhrooke Ste.
Phone Garry 2690—2691
A. S. BARDAL
selur Mkklstur og annast um út-
farlr. Allur útbúnaSur sá beeti.
Ennfremur selur hann aliskonar
minnisvarba og legstelna. ; :
«13 ÍHERBHOOKE ST.
Phone «. 3153 WINNIPHG
TH. JOHNSON,
Ormakari og Gullsmiðvi’
Selur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt atbygli
og vltSgJÖröUm
248 Main St.
veltt pöntunum
útan af landl.
Phone M. 6606
GISLI GOODMAN
TINSMIÐIJR.
V«rkstæ$l:—Hornl Toronto Bt.
Notre Dame Ave.
Phonf
Garry 2»HH
Helmllli
Gnrry 811
næstu nágrönnum þeirra aðvart.
Hann rauk út á hlaðið og horfði
æðislega upp og niður veginn, og
sá, sér til mestu hugfróunar, ríð-
ndi mann nálgast. Þegar maður
Santa Rosa, California, 31. janúar
síðastliðinn: “Triner’s American
Elixir of Bitter Wine er mitt uppá-
halds meðal. Eg hefi þjáðst lengi
af illkynjaðri höfuðveiki og gat
J. J. SwnnMon
H. G. Htnriknnom
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG ... ...
ponluKH mlðtar.
Talnfml Maln 2597
HOH Purln Rnlldinvr Wlnnlpes
sá kom nær, þekti hann hver það \ ekki sofið nema mjög óreglulega.
var — “Mounty Mac”. Eins fljótt' En nú hefi eg unnið heilsu m na að
og fætur toguðu hljóp Jón til móts j fulhi og nýt óblandinnar ánægju af
við hann. Undangengna mánuði lífinu. Áður gat eg ekki sofið fyr-
hafði hann kynst lögreglumanni ir höfuðverknum og öðrum óþæg-
þessum íítið eitt, svo segja mátti
þeir væru málkunnugir — þó ætíð
hefði Jón kappkostað að hæfileg
fjarlægð væri á miiIH þeirra. En
nú gleymdi hann öllu slíku, og í
N. IIlKlty PÍHher A. L. JohannHon
Fisher and Johannson
Suite 19, Willlninn Bnlldin^
413 Granvllle Street
Yancouver. B. C.
Telephone: Seymour 879
Tók Jón nú að sjá þá hhð hérlends mnr miklu hugaræsingu blandaði
félagöJíf sem hann hafði ekl ; n óspart saman ensku og rúss-
haldið að væri til. Hingað t, ku. E- “Mounty Mac” var
hafði harrn icynst fáum utan sam-
löndum sínur- Alúð og gestrisni
hluttek>-
i!t:u •
ur i
slíkum tilfell-
indum.” Það virðist því ekkija
nema sanngjarnt, að almenningur
fái glögga hugmynd um hin bless-
unarríku áhrif, sem Triner’s Ame-
rican Elixir of Bitter Wine hefír
haft. Biðjið lyfsalan yðar um
Triner’s meðölin og hafið þau ávalt
við hendina, svo sem Triner’s An-
gelica Bitter Tonic, sem er flestu
um oe LJningsgóður og eftir að betra til þess að byggja upp heils-
h. nn h f? næJt fáein hughreyst- j una. — Joseph Triner Company,
stefíð, vc;tti hún því eftirtekt að nágranna har.b var honum ný opin
frærdi hennar var að benda tiTberun, og bólaði nú minna og ingarorð td Jóns, keyrði hann hest 1333—43 S. Ashland Ave., Chi-
heníi í sýnilegri geðshræringu.! minna á hugsunum hans á BoJshe- sinn spoi .m og hélt á harða stökki cago, III.
J. H. Straumfjörð
úrsmiSur og gullsmiíur-
Allar viRgerðir fljótt og vel aí
hendi ieystar.
676 Sargent Ave.
Talsími Sherbr. 805.
TORFASON BROS.
Eldiviðarsögun
Phone Garry 4253
681 Alverstone St., Winnipeg