Heimskringla - 17.03.1920, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 17. MARZ 1920.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Fréttabréf frá Vancouver B. C.
Vancouver 3. marz 1920
Kaeru lesendur Híkr.!
Eg tek ekki penna í hönd til aS
rita í blaSiS af þeirr ástæSu, aS eg
sé færust til þess, 'heldur af þvn ecS
eniginn gefur sig fram til þess.
“MikiS má góSur vilji,” er gamalt
mláltæki. Heimskringla ann öllu, j
sem íslenzkt er, eins vel og hin ís- i
lenzku blöSin. Þyí á hún skiliS |
aS bera fregnir aif okkur löndum
hér. Eg aJtla ekki aS lýsa lands-
laigi eSur veSráttu ,en eg vil benda
á hin ágætu fréttabréf, sem koma i
öSru hvoru í blaSinu eiftir Mrs. M. J
Benedictson í Blaine, Wash. Hún
hefir oft greinilega minst á tíSarfar
sem er hér um bil þaS sama þar og
!hér.
Ekki get eg sagt tölu okkar
landanna hér um slóSir. Þeir eru
dreifSir um borgina og útkjálkana
í kring. Sumt af fólkinu hefir
komiS ihingaS fyrir mörgum árum,
og margar stúlkur giifst annara
íþjóSa mönnum og fáar af þeim
sækja íslenzk mannamót. Líka
Ihafa nokkrir menn gifst hérlendum
konum; iþeir eru og sjaldan meS.
En þrátt fyrir þetta er fólkiS aS
verSa félagslyndara meS ári
hverju. ViS hö'fum hér íslenzkan
VE'icouver-söfnuS, sem var end-
urreistur fyrir tveimur árum. Prest-
ur okkar er séra SigurSur Ó>lafsson,
sem ferSast á milli safnaSa sinna
(ibeggja megin línunnar), meS
mikiíli skyldurækni og áhuga fyrir
kristindómsmálefnum. Tvö síS-
astliSin ár hafSi söfnuSurinn |
barnasamkomu meS jólatré og;
'saölgæiti handa börnunum. Komu
þá um 60 bc^rn íslenzk, undir
'fermingaraldri. Skemt* þau full-
orSna fólkinu og sér meS ágætis
“prógrammi”.
Hér er sqngfélag, sem heitir
Hekla. ÞaS æfir sig í húsum á
víxl, þar sem píanó er, annaShvert
laugardagskvöld á vetrin. Lestr'
arfélagiS Ingólfur á mikiS af bók-
um, sem margir nota og allir mega
hafa aSgang aS fyrir litla borgun. [
Kvenfélag var stofnaS hér fyrir i
rúmlega tveim árum, og hlaut j
nafniS “Sólskin”. NafniS var [
frumlhugsaS af ungri konu( sem
vissi ekki aS barnablaS Lögbergs
heitir því nafni. Eg minnist á
þetta ihér af því, aS á einni sam-
komu kvenfélagsins mintist ferSa-
maSur á aS viS hefSum tekiS
nafn blaSsins. Eg svaraSi því þá,
aS lengi hefSi mátt leita aS nafni,
sem ekiki hefSi veriS notaS áSur
eSa heyrst. ,innig mintist eg á
af hverjú flestar konurnar voru á-
naegSar meS nafniS Sólskin. AS
líkjast nafni er íslenzk andans
hugsun.
MeS þessu systra bandi ásettum
viS okkur aS láta meira ljós skína
í huga vorum, þá skamdegisþokan
hylur geisla sólarinnar. ViS höf-
um fundi einu sinni á hverjum
mánuSi á vetrin, í húsum okkar á
víxl, en á sumrin í skemtigörSum
'borgarinnar. ViS vinnum aS því
aS senda endurskin frá okkar fé-
lagsskap meS því aS gleSja aSra.
A'f því aS sú spurning hefir veriS
lögS 'fyrir mig, hvaS kverrféllagiS
gerSi gott, þá ætla eg aS vera svo
djörf aS telja upp þaS helzta, sem
'félagiS hefir gefiS úr sjóSi. Þeg-
ar þaS var stofnaS í nóvember
1917, sendum viS Jóns SiigurSs-
aonar Ifélaginu í Winnipeg $21.00
* jólakassa handa íslenzku her-
mönnunum. Næst keyptum viS
band í sokka og prjónuSum 24
pör og sendum til sama félags til
úthlutunar; þetta var haustiS 1918.
Um þaS sam leyti sendum viS aft-
mr $30.00 til ifymefnds 'félags, til
þess aS hjálpa til aS gleSja ís-
lenzku hermennina. Gamalmenna-
hælinu Betel sendum viS einu sinni
$25.00. Fyrir þetta höfum viS
íengiS viSurkenningu í blöSunum.
°g sölu á hannyrSum, sem h epnaS'
9 1 9 haíSi kvenfélagiS “tombólu” |
ist vel. K’venfélagiS gaf íslenzka
Vanvouver-söfnuSinum helming-
inn af ágóSanum, $61.80. Einn-
ig 'hafa veriS veittir úr sjóSi $18
fyrir blómsveiga; en einn af þeirn
var gefinn yfir félagssystur, er dó;
hún er sú eina, sem viS höfum
minst. Giftingarna'fn hennar var
Mrs McCIinton. — í fjrrravor urSu !
íslenzk hjón fyrir þeim stóra skaSa ^
aS missa heimili sitt í eldi, og alla j
innanhússmuni. Þau komust meS j
naumindum út ásamt þrem börn-
um s’num. Þá reyndist þeim
margur vel. KvenfélaviS Sól-
skfn sendi fljótt $25.00 til konunn- j
ar í hluttekningarskyni. — Þrjár
(fálagskonur 'fluttu sig úr borginni
undir mismunandi kringumstæS-
um; ein af þeim til aS vinna fyrir
sér og tveim dætrum sínum ung-
um. MæSgurnar Mrs. G. Egilsson
og Mrs. M. Col'éman buSu þessari
konu heim ásamt öllum Sólskins-
konum( til aS kveSja þessa félags-
systur. Mr,s. Josephson var beSin
aS afhenda henni $25.00 frá kven-
félaginu. Mörgum konum þótti
gjöfin o'f ‘Iítil, svo þær skutu sam-
an $12.00 og gáfu eldri stúlkunni,
sem varS þann dag 4 ára gömul.
ViS slóun^ hring utan jUm hana og
hin börnin og sungum GoodtempL
arasönginn: “Nú tengjumst 'hönd-
um, kveSum hátt og kvíSum engri
þraut o. s. frv.” MeS þessari at-
höfn var gjöfin afhent meS skri'f-
uSu ávarpi, sem lesiS var upp. AS-
al efniS í því var, aS þetta væri
viSurkenning fyrir starf í íslenzk-
um iféllagsskap. Svo skemtum viS
okkur vel og nutum hinnar vana-
legu íslenzku gestrisni. Á næsta
fundi S e'ftir var kvenfélaginu sent
kvæSi frá þessari konu, sem verS-
ur prentaS aftan viS bréf þetta. —
Önnur félagskonan sem flutti sig
úr borginni, var Mrs. Matthildur
Sveinsson; hún fór ráSskona til
bróSur síns í Blaine, Wash.. Mr.
og Mrs. Jackson, Victoria, bu,Su
henni 'heim, og aS þeirra ráSi var
gerS þangaS skyndiheimsókn af
körlum og konum meS þeim vana-
lega siS aS ganga inn og slá hring
um heiSursgestinn, sem var þá for-
seti kventfélagsins Sólskin og skrif-
ari safnaSarins. Mr. Á. FriSriks-
son, iforseti safnaSarins, var í
broddi fylkingar, meS dýrindis
hálsfesti( sem hann setti um háls
frú Sveinsson, meS ve'I völdum
orSum. Var þaS vinagjöf frá
'húsráSendum og gestunum. —
KvöldiS leiS í góSu gengi og gam-
anyrSum; en sú, sem gjö'fina, fanst
hún vera meir knýtt viS okkur Is-
lendingana í Vancouver. —
ÞriSja félagskonan, sem fór úr
'borginni, var Mrs. Margrét Cole-
man, sem hafSi lengi dvaliS hjá
móSur sinni meSan maSur hennar
var aS ferSast og finna framtíS-
arheimili fyrir þau. Hún fór til
Seattle, í sitt eigiS hús, sem maSur-
inn hennar hafSi tilbúiS handa
henni og drengjunum þeirra. Þeg-
ar vinir hennar fréttu aS hún ætl-
aSi í burtu, brugSu þeiir fljótt viS
og mynduSu herdeild. Kapteinn
J. Bergmann stýrSi herförinni, og
gékk inn meS fylktu liSi, sem flest
voru konur meS hvíta bögglla, er
iboSuSu IfriS ,svo heimafólk varS
ekki hrætt. Kapteinninn leiddi
konur til sætis og hélt svo snjalla
ræSu og enti meS því aS afhenda
vandaSa leSurbuddu meS fanga
'marki og nokknlm dollurum í, til
Mrs. Colemian frá gestunum. Fleiri
töluSu o gsungu þaS kvöld. AIl-
ir voru glaSir aS sjá ungu konuna,
sem leit út eims og brúSir. Svo
drukkum viS skilnaSarskál í ka'ffi
og iborSuSum saelgæti meS.
Eifct ifjölmennasta gleSimótiS
hafSi kvenfélagiS í vetur á gaml-
árslkvöld. Þau heiSurshjón Mr.
og Mrs. Á. FriSriksson buSu sitt
veglega hús fyrir alla Islendin(ga(
sem vildu koma. 70 manns voru
aSkomamdi, og rúmaSist vel —
flest fullorSiS fóJk. Þar voru all-
ir samtaka í aS skemta sér. H'ljóS-
færasláttur og söngur var alt
kvöldiS. Sumir spiluSu í öSrum
stofum. Líka var svaraS nokkr-
um spursmálum og 'frumort kvæSi
flutt. Minni ársins, sem var aS
líSa, drukkum viS meS kaffi og
hátáSabrauSi. Allir gengu í “takt'
eftir hljóSfæraslætti inn í nýja ár-
iS. Svo tók unga fólkiS viS og
dansaSi um tíma. Allir fóru heim
hjartanlega ánægSir. Þessi sam-
koma minti mig á vísu eftir Stein-
grím 1 horsteinsson: “Sönglíf,
blómlíf finst nú aSeins inni, þar
andinn góSur býr sér sumar til,
meS söng og sögu kærleik vina
kynni í kuldatíS viS arin blossans
yb"
Á hverju sumri fara Islendingar
skemtiferS út úr borginni, eitthvaS
langt; stundum á skipi til Bowen
Island. 1 sumar sem leiS fóru
þeir til Crescent Beach í vagni.
ÞangaS 'fóru um 50 manns. Þetta
mót var ákvarSaS mánuSi áSur,
svo þaS hafSi frézt til nágranna- [
bæja hinumegin línunnar, og komu j
þaSan tvær bifreiSar fullar af
fólki frá Point Roberts og aSrar 2
frá Blaine og kring. Þar var einn-
ig ferSafól'k víSar aS. ÞaS var
eins og þaS vonaSist eftir veruleg-
um Islendingadegi. Þetta var 1 0.
ágúst. Allir hjálpuSust til aS gera
daginn sem skemtilegastan meS
söng og ræSum og upplestri. Þar
heyrSum viS í fyrsta sinni til ung-
frú Hól'mfríSar Árnadóttur frá
New York, sem sagSist ágætlega
um, hvaS Iandarnir austan hafs og
vestan gætu lært hver af öSrum
meS heimsóknum. Þá var komiS
á kapphlaupum og gefin verSlaun.
Þar næst fór fólk aS synda og leika
sér eftir vild. ViS nutum mikill-
ar gestrisni og hjlápar á alla vegu
af Mr. og Mrs. Stonson, sem völdu
ok'kur pláss fast viS hús sit't og gáfu
okkur heitt vatn og mjólk. Þau
áttu heima hér í Vanvouver um
nokkur ár, og voru vel þekt fyrir
aS vera góSir Islendingar.
Seinast ætla eg aS minast á þann
kærkomna gest, séra Kjartan
Helgason prófast, sem hélt hríf-
V
andi 'fyrirle'tur og sýndi myndir
frá Islandi( sem allir dáSust aS.
Einnig prédikaSi hann á sunnudag.
Hann dróg huga fólks aS því, sem
hann talaSi ujn, sem var fróSlegt
og göfgandi. Þótti mörgum leiS-
inlegt hvaS viSstaSa hans var stutt
hér, því marga langaSi til aS taJa
viS hann sem bróSur, um “ylhýra
máliS” og ættjörSina kæru. ViS
þökkum samt fyrir komuna, þó
hún væri stutt, og hugheilar óskir
biSjum viS séra Kjartan aS flytja
Fjallkonunni, móSur vorri. —
Þetta segi eg fyrir hönd okkar
Vancouver-Islendinga, og vona aS
þiS virSiS vel og fyrirgefiS ófu'll-
komlegleikann.
ValgerSur Josephson.
Til kvenfélagsins Sólskin.
Nú kveS eg ySur, kæru fljóS,
meS klökkum systur huga.
Eg er nú bæSi hrygg og hljóS,
því harmur vi'll mig buga,
aS skilja góSa vini viS
æ veldur sorg og .rega,
og eySir sálar yndi og friS
á ótal marga vega.
Þó félag vort sé ennþá ungt,
nú aSeins tveggja vetra,
og undir fæti yrSi þungt,
er ekkert félag betra;
því gleSja og hugga göfugt er
og ræSa mannlífs sárin,
aS því jafnan unun þér,
þótt ennþá falli bárin.
Eg veit þiS elskiS alla tíS
vort ættar JandiS góSa;
og sögur þess og IjóS og lýS
og lífiS æsku jóSa;
og vort hiS 'fagra móSur mál,
sem máli engu lýtur,
sem yngii/, gfeSur, auSgar sál
og ávalt ‘lifa hlýtur.
MeS þökk eg greini í muna mér
þaer mætu gleSilstundir,
er , “Sólskin” rnitt, eg sat hjá þér,
oft svásum gæSum undir.
Svo, kæra félag, ósika eg
þér allra lífsins gæSa,
og gæfan æ þinn greiSi veg
til gl'æstra sigurhæSa.
II.
OpiS bréf til Kr. Ólafssonar frá
Foam Lake, nú til heimilis aS
273 Simcoe St., Wpg.
HeiSraSi vinur!
Eg mun hafa veriS búinn aS
[ vitrustu mennimir, sem sitja heima
[ 'þegar veriS er aS burSast meS al-
| menningsm'ál. Néfndin tók sér
viku hvíld og svo hélt hún sinn
fund, án þess þó aS allir nefndar'
menn væru á þeim fundi. HefSi
j nefndin haft fríjar hendur( þá
J hefSi 'hún máske gengiS milli bo'Is
j og höfuSs á minnisvarSakróanuiv j mátt ráSa, þá hefSi eg hafiS sam-
á þessum fundi. En almennings- j skotin samtímis, bæSi fyrir hina
5 senda1 fundurinn hafSi séS viS því meS [ föllnu og þá lifandi, svo aS hægt
Svo alt, hefSi VeriS aS sjá hvort
um, aS nóg fé fengist ekki fyr en
á dómsdegi, þá hafi hinir fríjar
hendur til aS 'hefja sín samskot
strax daginn eftir. Samþykt aS
fundi sé slítiS.
Þannig var þá málinu ráSiS til
lykta( og sé eg ekki hvernig því
verSur breytt héSan af. HefSi eg
dragast á þaS viS þig,
þér nokkrar línur viS tækifæri og atkvæSagreiSslu sinni.
láta þig vita, ef nokkuS gerSist sem nefndin gat gert, var aS ráS- hærri metum hjá almermingi,
söguiluegt hér um slóSir( á meSan
þú ert aS leita aS heilsuhafa í
Winnipeg.
HingaS til hefir veriS mjög, tíS-
indalítiS. En nú er minnisvarSa-
máliS komiS til sögunnar og hafa
veriS haldnir um þa, þrír fundir á
svo sem mánetSar tíma. Þú veizt
aS máliS var flókiS og samkynja
minnisvarSamálinu, sem Islertding-
ar sprungu á í fyrra um allan Vest-
urheim.
' Til aS byrja meS þá verS eg aS
minna þig á samkomuna, sem 'hér
var haldin til aS fagna heimkomn-
um hermönnum á síSastliSnu
hausti. ÞaS var safnaS fé til
þeirrar samkomu á meSal almenn-
ings og náSust saman um $1 700.
SamkomukostnaSur var um $ 1 200
og a'fgangurinn, $500, settur í
minnisvarSasjóS. Ef mig minnir
rétt,, þá var minnisvarSasjóSur ís-
lendinga byrjaSur meS sömu upp-
hæS. Þessi $500 lágu nú í bank-
anum og maSur skyldi halda aS
ast á kostnaSinn. Tók hún nú ti!
óspilltra málanna og hjó af hvert
þúsundiS á fætur öSru, þar til ekki
voru eftír .nama 5000. Hefi eg
aldreí »éS þúsundir dala hrynja
jafn Pljótt, og hefSu þeir falliS á
gólfiS í staSinn fyrir aS fjúka út í
veSur og vind, þá hefSi þaS veriS
dálagleg hrúga.. Kom þaS til
mála aS skera af eitt eSur tvö
meira, en var “slútteraS” meS því
aS haifa JágmarkskostnaS 3 þús.,
en hámarkskostnaS 5 þús. Skyldi
minnisvarSinn hvorki vera höU,
ho'f né hospital, eSur hæli af neinni
tegund, heldur blátt áfram “Obel-
isk" í einu eSur öSru formi.
HvaS er Obelisk ? ’ segii; þú.
Nú, veiztu þaS ekki? Nú, jæja
væri í
sál
eSur líkami, þ. e. hugsjónin eða
veraldllegur hagnaSur.
Fleira er svo ekki aS segja hér
um aS þessu sinni, og vona eg aS
þú takir viljann fyrir verkiS og af'
sakir þó eg hafi fariS fljótt yfir
þessa minnisvarSasögu.
MeS beztu óskum
J. Janusson.
III.
Bjargvættur bænda( !)
Nú í nokkrum síSustu númerum
Voraldar hefir hr. Jóhannesson lát-
iS all mikiS yfir því aS hann eetti
nú aS fara aS verSa bjargvæí.ur
vor bændanna, en slá nokkuS af
hjálpræSi sínu viS verkamennina.
máske eg víti þaS ekki sjáTfurTen ÞeÍLr (verkame™) missa þar víst
þaS gerir ekki svo mikiS til, maSur | einkverJIr sPÓn úr askinum sín-
verSur aS slá um sig meS þessum Um( ’}’ þegar Vomldar-dpktorinn
stóru útlendu orSumWiS og viS, j hætt,r aS sjá heim farborSa. Já,
svo almenningur hugsi aS menn I hann ætlar ná reyndar ekki aS yf'
yi'ti eitthvaS og kunni fleira
bjagaSa íslenzku; þú skilur!
j irgefa þá alveg, sem betur fer.
Hann ætlar aS hafa þá á bak viS
Þannig endaSi þá ne'fndarfund-
þaS hefSi fariS vel um þá og þeir
hefSu átt aS vera hæst ánægSir urinn- °S næst var svo fynr
meS sitt hlutskifti. En svo mun
ekki hafa veriS, því þegar fólkiS
gekk ifram hjá bankaholunni —
eg er hér aS tala um Royal Bank-
ann --- þá heyrSust dalirnir vera
aS hrópa á hjálp til aS losna úr
varShaldinu. ÞaS lítur út fyrir
sem þetta neySaróp dalanna hafi
látiS hæst í eyrum nokkurra heim-
kominna hermanna, því þeir lögSu
á vaSiS, ÚtveguSu sér uppdrátt
af byggingu, sem áætlaS var aS
myndi kosta $1500.00. LögSu
svo alt saman fyrir bæjarstjórnina
og verzlunarráSiS, ásamt oddvit-
um hinna tveggja sveita, Foam
Lake og Beaver. Þannig sá minn-
isvarSamáliS ljós dagsins. ÞaS
var fætt í þennan heim og lá nú í
rei'fum í höndum ofangreindra em'
bættismanna. AS 'kyrkja króann
strax þótti þeim víst ekki viSeig-
and’i, og þessa $1500.00 sem á-
ætlaS var aS þaS kostaSi aS koma
honum á legg, höfSu þeir ekki
handbæra þá í svipinn. Eina ráS-
iS, sem þeir sáu, var aS kalla á al-
menning sér til fulltingis( og þaS
tó'ku þeir. ÞaS var uppha'f aS
hinum fyrsta fundi.
Svo kom nú fundurinn og al-
menninigurinn, þessi vanalegi al-
menningur, sem lætur sig opiniber
mál nokkru varSa. Hinn almenn-
ingurinn sat heima og situr þar
þangaS til fyrri almenningurinn er
búinn aS afráSa eitthvaS. Þá
eyraS á meSan hann er aS koma
fótunum undir oss bændagarmana,
hendi aS kalla annan almennan en hverni« hann ætlar aS fara aS
fund, til aS yfirlíta gerSir nefndar- bví’ haS veit hann ekki sÍalfur-
innar. Sá almenningsfundur er nú ; Annars væri hann víst buinn aS út'
nýafstaSinn. Var hartn vitaskuld I skyra baS fyrir 088 ti] aS sera 053
ver sóttur en sá fyrri. I vonbetri styrkia oss
* Var nú minnisvarSakróinn
hinni nýju og endurbættu útgáfu
syndur fundarmönnum, og getur
getiS því nærri aS hallar-, ho'f-,
hospitals- og hælismönnum hafi
nolkkuS brugSiS í brún. Nefndar-
menn mæltu meS hinni nýju út-
gáfu ásámt ýmsum úr hópi fundar-
manna; en H'menn mæltu á móti.
VarS iþaS nú loksins ljóst, sem aS
hefSi átt aS vera ljóst frá byrjun,
aS hér var um tvö málefni aS ræSa
sem ekki vildu samrýmast undir
einu og sama nafni. AnnaS mál-
efniS var minnisvarSi til heiSurs
föllnum hermönnum. Hitt var
samkomusalur fyrir lifandi aftur
trunni a
sig. Sjálfur hefir hann v j: aldrei
veriS bóndi og verSur líkL ta ekki
heldur hér eftir. En sá ga’M er á
mörgum bændum aS þei. fást
hreint ekki ti.1 aS trúa því, aS m nn
geti kent öSrum þaS, sem þeir e i
kunna sjálfir. En ekki þaff nein \
aS efast um( aS leiSbeiningum, er
aS gagni gætu komiS, yrSi vel tek-
iS, ekki síSur í sambandi viS bú-
skap en hverja aSra atvinnugrein.
En hvort Voraldar-doktorinn er
þess umkominn aS eiga nokkura
heillavænlegan þátt þar í, þó hann
annars vildi, þaS mun íramtíSin og
reynslan sýna og sanna. ÞaS geta
víst flestir séS og skiliS, aS enn
horfna hermenn, eSa þá eitthvaS, sem komiS er miSar star,fseml Vor-
sem almenningur, er heima sat og ! afdar fremur aS því aS villa ill
áldrei sá mannsblóS, gæti notaS
sér ti'l gagns.
AnnaS var olía, hitt var vatn,
og gat því ekki blandast saman.
Þetta hefSi almenningur átt aS
sj'á í 'byrjun og sparaS sér þannig
mikiS af (fundarhöldunum. En svo
get eg nú eki JáS "enskinum”, þó
honum sæist yfir í þessu efni, þar
sem Islendingar virSast hafa
strandaS á sama skeri meS sitt
“VarSamál”.
Þegar fundinum varS þetta
sá seinni -- fram ljóst, þá varS skamt til úrslita.
kemur hann
meS sitt almenningsálit, sem er
vitaskuld gagnstætt ákvörSunum
fyrra almenningsins.
Fundinum var nú sýndur króinn
og beSinn aS skera úr hvaS gera
skyldi viS hann. Enginn var hissa
á því þótt króinn væri fæddur.
ÞaS var eins og allir hefSu búist
VÍS aS svo mundi fara fyr eSur
seinna. Þó var ekki hægt aS
merkja á neinum, aS hann væri
sérlega glaSur aS sjá hann, og hafa
víst þessir $ I 500.00, sem uppeldiS
áttí aS kosta, veriS nokkur orsök
til þess.
Eg þarf ekki aS segja þér, hvaS
sagt var á þessum fundi, því þaS
var hér um bil þaS sama á ensku
eins og sagt var í íslenzku blöSun-
um í fyrra, þegar minnisvarSamál-
iS var til umræSu. Endirinn varS
sá aS þessi almenningur vísaSi
málinu til nefndar, eftir þaS aS
samiþykt hafSi veriS meS öllum at-
kvæSunr aS króinn skyld halda
lífi, ef dkki limum.
Eg . arS nú sá óhappamaSur aS
lend.. nefndinni, eins og þú getur
nærri, þar sem eg pkki hafSi vit til
aS sátja heima — iþaS eru æfcíS
Samþykt
1 einu hljóSi aS Foam , , . » , c , ,
. : um ananrs texsi: að hafa nokkur a
Lake buar( meS tilstyrk Foam
verk á oss bændum heldur en
góSverk. ÞaS mun vera óhætt aS
fullyrSa, aS flestir, sem nokkurri
verulegri lífsreynslu eru búnir aS
ná, viSurkenni aS ánægja feli í
sér sanna og verulega sælu og IriS,
en óánægian þar á móti verulega
1 vansælu og nofkkurskonar andleg-
ar kvalir og ófriS. • Samkvæmt
þessum viSurkenda og marg'
reynda sannleika, þá er hver sá,
| sem útbreiSir og sáir frækorni ó-
i ánægju, aS vinna alvarlega og á-
; takanlega ilt verk — er aS skapa
helvíti í hjörtum þeirra, sem hon-
Lake og Beaver sVeita, komi upp
minnisvarSa fyrir fallna hermenn,
sem heima áttu á fyrnefndu svæSi
áSur en iþeir fóru í stríSiS. Sam-
þykt í einu hljóSi aS félagsskap
aítuikcminna hermanna séu af-
hentir þeir $500.00, sem nú eru til
geymslu í Royal bankanum og af-
gangs voru 'frá síSustu samskotum.
Samlþykt aS almennra samskota
sé leitaS til þess aS ná saman fé
fyrir minnisvarSann, og þegar því
sé lokiS, þá séu hafin ný samskot
til aukningar fyrir hermannasjóS-
inn. Saruþykt aS nú séu allir á-
naegSii, .g engin sundrung eSur
misskilnmgur eigi sér StaS. Sam-
þykt aS 1 1 manna nefnd sé kosin
til aS heí ja t handa meS fjársöfn-
hri'f á. Sama sem hann tæki sig
til og helti olíu í eld, sem ætti og
þyrfti endilega aS slökkva. Þetta
geta allir, sem annars hafa óbrjál-
aSa skynsemi, séS aS er dagsatt.
En sá, eSa hver og einn( sem eyk-
ur ánægju og stuSlar aS velgengni
og andlegum þroska, hann sáir
frækornum sælunnar, friSarins, á-
nægjunnar og róseminnar. Hann
vinnur góSverk, hann stySlar aS
því aS skapa himnaríki í hjörtum
þeirra, er áhrif hans nó til.. Jæja.
ef hugsandi menn vilja meS gaum-
gæfni afchuga veraldarsöguna, þá
'finna þeir og sjá aS þar er ekkert
nýtt aS ýmsar egundir af djöflum í
mannlegri mynd komi fram á sjón-
arsviSiS og þykist vera himinbom-
sér viS Krist og látist vera frelsar-
unina nu á , esta sumri, og aS hún ar og heilagar verur; jafni sjálfum
starfi trf dómsdags ef þörf gerist, ar mannkynsins. En áhrif slíkra
en gefist ah ei upp fyr en verkinu | falIs-Krista geta orSiS mjög víS-
tæk, en síSur mjög langvarandi.
er lokiS c,r minnisvarSinn upp
settur, Meíi þeim fyrirvara þó,
aS éf hinn vifcri almenningur, sem
ekki hafSi tíma eSur tækifæri til
aS sa kja þessa almennu fundi,
skyldi reynast svo tregur á centun-
Kæru landar, gætum vor fyrir
falsi og táli, úr hvaSa átt sem þaS
kann aS koma.
M. Ingimarsson.