Heimskringla - 31.03.1920, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HElMSKRiNGLA
WINNIPEG, 31. MARZ 1920.
HEIMSKRINGLA
l.sisfanS 188« >
Kebiur ót á hverjum MlSvlkude*l
mcefendur og elgendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
VerS blaSslns í Canada og BandarikJ-
unum »2.00 um árlS (fyrlrfram borgaS).
Sent tll Islands *2.00 (tyrtrfram borgaS).
Állar borganlr sendist ráSsmannl blaSs-
Ins. Póst eSa bnuka ávisanir stílist tll
The Vlking Press. Ltð.
Ritstjóri og ráðsmaSur:
GUNNL. TR. JóNSSON
HkrlfMtofai
729 SHERBROOKK
P. O. Box S171
STREET, WWTTlPB®
lalAlMl Gmrrj
WINNIPEG, MANITOBA' 31. MARZ, 1920.
Frjálst sambandsland.
“Alfrjáls þjóð í alfrjálsu landi,” ætti að
vera einkunnarorð allra sannra Canadamanna,
og að því markmiði ættu þeir að vinna ein-
huga og ósleitilega.
Hérlendu blöðin segja að brezka stjórnin
sé þess albúin, að veita Canada allar þærsjálf-
stæðiskröfur, sem þing og stjórn fara fram á,
sé ekki beinlínis heimtaður fullkominn að-
skilnaður. Sé þetta rétt, sem vér ekki efum’
ættu stjórnmálaleiðtogar vorir ekki að vera
seinir á sér og bera fram þessar kröfur um
fullkomið sjálfstæði, því fullkomið sjálfstæði
getur fengist án aðsíkilnaðar.
Réttarstaða Canada í ríkinu, eins og nú
stendur, er sjálfstjórnar nýlenda, eða sem
sumir hafa vi’jað kalla, lýðlenda, líklega fynr
þá sök að það lætur betur í eyrum, þó mein-
ingin sé hin sama. Vér höfum haft fullkomna
sjálfsstjórn í öllum innanlandsmálum og meira
frelsi en alfrjálsar þjóðir. En engu að síður
höfum vér ekki rétt til þess að kallast sjálf-
stæð þjóð, þó sumir hafi verið að glamra um
að svo væri.
En nú er tækifærið að komast í tölu sjálf-
stæðra þjóða.
Canada hefir verið veittur réttur til inn-
göngu í alþjóðasambandið, og um leið og því
boði er tekið, kemst Canada inn í þjóðatölu.
En, eins og áður var fram tekið, þarf að
breyta stöðu Canada í ríkinu, og til þess er
brezka stjórnin reiðubúin.
Sjálfstæðiskröfur vorar ættu að vera í því
fólgnar' að Canada yrði frjálst sambandsland
Bretlands, og að sambandið væri konungurinn
og utanríkismálin, aðeins þetta tvent væri
sameiginlegt. Þannig var sambandið milli
Noregs og Svíþjóðar; þannig var sambandið
milli Austurríkis og Ungverjalands, og þannig
er sambandið milli Danmerkur og Islands.
Canada yrði þá fullveðja ríki í konungssam-
bandi við Bretland og gæti haldið uppi höfði
sem sjálfstæð þjóð í alþjóðasambandinu og í
viðskiftum við aðrar þjóðir.
I sambandsþinginu hefir framtíðarafstaða
Canada gagnvart Bretum komið til umræðu,
og voru ráðherrarnir, Sir Geo. E. Foster og
Hon. Newton W. Rowell einhuga fylgjandi
fullum sjálfstæðiskröfum, sem veittu Canadr
fuMveðja þjóðar réttindi, og virtist mikill meiri
hluti þingmanna samvilja ráðherrunum.
Þó voru nokkrir annars hugar, og gátu #kk-
Vt séð betra fyrir Canada en að vera brezk
nýlenda um aldur og æfi. Helzti maðurinn
með þennan hugsunarhátt, var Hon. W. S.
Fielding, fyrrum fjármálaráðherra Laurier-
stjórnarinnar. Hann sagði að Canadamenn
væru bezt af eins og þeir væru; þeir hefðu
ekkert méð það að gera að vera sjálfstæð
þjóð. Núverandi fyrirkomulag væri í alla
staði ágætt og hið ákjósanlegasta, og sem
brezk sjálfstjórnarnýlenda væri Canada bezt
komið í framtíðinni svo sem verið hefði að
undanförnu.
Dálaglegur hugsunarháttur eða hitt þó held-
ur! og sem hefir við það að styðjast, að betr?
sé að þjóðan sé öðrum háð en sjálfstæð,
vegna þess að þá sé hún undir vernd móður-
landsins, en verði að spila upp á eigin spítur,
sé hún sjálfstæð’ og það sé ætíð varhugavert!
Hugsun þessu lík er til niðurdreps öllum sjálf-
stæðishreyfingum, og sýnir þýlyndi og grey-
mensku á hæsta stigi. Og í sannleika er það
vel farið að hún virðist hafa lítinn byr.
Sjálfstæðismálið á enga verri fjandmenn
en þá, sem eru svo miklir föðurlandsvinir að
þeir óttast að valda vandræðum fyrir móður-
landinu, ef einhverju er breytt frá fornum
venjum, og þeir gæta þess ekki, að það er
móðurmnar vilji að þeir verði sjálfstæðir
menn, en verði ekki um aldur og æfi auð-
sveipnir krakkar undir kjólfaldi hennar.
Vér erum vongóðir að Canadamenn hafi þá
manndáð, að bera fram sjálfstæðiskröfur sín-
ar og þeim verði þær veittar án mikilla vand-
kvæða, og að innan skams tíma verði Canada
frjálst sambandsland Bretlands, með öllum
þeón réttindum, sem fullveðja ríki hafa.
Dómsvaldið verður að vera innan lands ó-
skift og fullvalda, en ekki eins og verið hefir,
að leyndarráð Breta hafi þar síðasta orðið.
Að fara dómleiðir þangað hefir bæði reynst
torvelt og dýrt, og er vonandi að þess þurfi
ekki mikið lengur með.
Annað nýmæli, sem fylgja mun í kjölfar
fullveldisins’ er sérstakur Canadiskur fáni —
þjóðflagg.
Engin þjóð, sem sjálfstæð vill kallast, getur
unað því að hafa ekki sinn eigin fána. Vér
virðum brezka fánann og svo mun meginþorri
Canadamanna gera, en ait um það yrði hann
að víkja fyrir því. Alfrjáls þjóð getur engin
þjóð verið undir annarar þjóðar flaggi. Þjóð-
heiðurinn og flaggið eiga samleiðir.
Vér vitum raunar að brezki fámnn er svo
hjartfólginn öilum þorra þeirra Canadamanna,
sem enskir eða skozkir eru að uppruna, að
þeim mundi þykja það hin mesta goðgá, ef
brezki fáninn yrði dreginn af stöng fyrir fult
og alt. Væri þess vegna að sjálfsögðu hyggi-
legra að halda honum jöfnum að virðingu
Canadiska fánanum, meðan þjóðin væri að
hugvendast að breytingunni.
Canada, sem sjálfstætt ríki í konungssam-
bandi við Bretland,, ætti því að vera mark-
miðið. Vér trúum því trauðla, að stjórn-
málamenn vorir reynist þær heybrækur, að
gera sig ánægða með minna en það. TengsK
in við Bretland yrðu öflugri en ekki veikari,
því í vináttu, trausti og fullkomnu sjálfstæði
sköpuðust trygðabönd milli sambandsland-
anna’ sem eldur og sverð gætu ekki rofið.
Manitobaþingið.
i.
Fylkisþinginu var slitið á Iaugardaginn, og
var þess síðasta verk að samþykkja trausts-
yfirlýsingu til Norrisstjórnarinnar. Mun það
nýmæli í þingsögu þessa lands, að þing, sem
hefir endað kjörtímabilið, fari að klikkja út
með þesskonar svanasöng.
En ástæðurnar munu hafa verið þær, að
stjórnin átti miklum mótblástri að sæta í þing-
lokin, og hefir þetta átt að vera balsam á
kaunin, sem komið höfðu í andstreyminu.
Það var ekki nóg, að hinir reglulegu andstæð-
ingar stjórnarinnar bæru á hana þungar -og
miklar sakir, híedur réðust hennar eigin menn
á hana með þungum orðum og ámælum fyrir
svikin loforð og tvöfeldni.
Alvarlegustu ákærurnar komu frá George
W. Prout, liberal þingmanni fyrir Kildonan
kjördæmið. Þingmaður þessi er faðir hinna
svo nefndu sveitalánféiaga, sem stofnuð hafa
verið víðsvegar um fylkið, undir handarjaðri
og umsjá fylkisstjórnarinnar, og sem telja hef-
ir mátt hið þarflegasta, sem sú stjórn hefir
haft afskifti af, þó vitanlega hugmyndin og
framkvæmdrnar hafi verið Mr. Prouts. Hann
hefir launalaust unnið að því af dugnaði og
einlægni’ að þetta svo nefnda “Rural Credits
System” yrði annað en nafnið tómt og ómynd,
sem virðist hafa verið ætlun Norrisstjórnarinn-
ar að yrði.
I þinginu á föstudaginn sagði Mr. Prout
sögu þessa máls. Sagði að stjórnin hefði frá
því fyrsta gert sitt ýtrasta til að koma hug-
myndinni fyfir kattarnef. Sérstaklega hefði
fjármálaráðherrann, Hon. Edward Brown,
verið sér og hugmyndinni andvígur og unnið
að því af alefii að eyðileggja hana. Sveita-
lánalögin urðu að lögum þvert á móti vilja
hans, því hann hafði lofað bönkunum því að
svo skyldi ekki verða. Hann kom því þá til
leiðar, að þau voru ekki prentuð í lögbirtinga-
blaðinu, og stöfuðu af því hin mestu vand-
ræði. Síðan hefir hann reynt á allar lundir
að draga úr gildi þeirra og^áhrifum, með
breytingum og valdboði. Það var honum
beinlínis að kenna, að þingi bankamanna var
slitið án þess að lánvextir væru fastsettir; og
það er honum að kenna, að bankarnir nú neita
að lána félögunum peninga með 6% vöxtum.
Mr. Brown hefir látist vera vinur sveitalán-
anna í orði kveðnu í þingsalnum, en hann hef-
ir reynst bitrásti fjandknaður þeirra í reynd-
inni. “Hann er hræsnari, og sveitalánslögin
eru ekki óhult í fjármálaráðuneytinu meðan
hann er þar við völd,” voru síðustu orð Mr.
Prouts.
Hinn virðulegi Mr. Brown kvaðst vera
standandi hissa á þessum ákærum, og krossaði
sig á bak og brjóst, og sór að hann væri sak-
laus, og sumir flokksbræður hans urðu jafn-
vel til þess að trúa honum.
II.
Vinur vor Talbot, sem nú er orðinn góður
og gildur conservativ’ var einnig harðorður í
garð stjórnarinnar. Hon. Edward Brown
fékk þar margt þungt orð í eyra fyrir fjár-
málabúskap fylkisstjórnarinnar. En hann er
orðinn því svo^anur, að hann brá sér hvergi,
aðeins glotti um tönn. Voru svo fylkisreikn-
ingar og fjárveitingar samþyktar alveg eins og
Mr. Brown vildi hafa það.
Dómsmálaráðgjafinn fékk og harðar átöd-
ur fyrir eftirlitsleysið með vínbannslögunum,
en sérstaklega þó fyrir f jarveru F. J. T. White,
vínlagaumsjónarmannsins. Maður þessi, sem
væri grunaður um hylmingar með lagabrots-
mönnum, væri nú á Frakklandi ásamt konu
og börnum, á sex mánaða skemtiferð. Væri
eitthvað kynlegt við þetta alt saman, þar sem
laun hans hjá stjórninni væru aðeins $150
á mánuði. Dómsmálaráðherrann hafði lofað
að kalla White fyrir fylkisreikninganefnd
þingsins, en það loforð hafði hann aldrei efnt.
Bar Mr. Talbot það á ráðherrann, að White
væri fjarverandi samkvæmt vilja hans.
En það voru margir fleiri, sem voru harð-
orðir í garð stjórnarinnar. Mr. Dixon gaf
henni rækilega ráðningu, og Capt. Wilton
slæmar piilur, en hinir sauðþægu liðsmenn
voru margfalt, margfalt fleiri, og úrskurðuðu
stjórnina hreina og flekklausa. Og með því
var þinginu slitið. •
III. • /
Kjörtímabilið er úti- og kosningarnar eiga
að fara fram seint í júní eða snemma í júlí-
mánuði. Vér spáum engu um það, hvernig
þær kosningar muni fara. En vissir erum vér
um það að margir hinan sauðþægu stjórnar-
dindla munu fá að húka heima, enda hefir
þingferð sumra þeirra orðið þeim til lítillar
upphefðar, né kjördæmunum, sem sendu þá
til sóma. *
Vér vonum að við næstu kosningar sjái
kjósendur sóma sinn í því að senda menn á
þing, en ekki stefnulausa, viljalausa og and-
lega volaða “attan-í-ossa”. Það hefir verið
altof mikið af slíkum rolum á undanförnum
þingum, og þess vegna hefir svo margt farið
öðruvísi en skyldi.
Stjórnarskiftin
á íslandi.
Kvalafull hefir stjórnarfæðingin
heima á Fróni, og lengi hefir hún verið á leið-
ínm. En nú er hríðinm létt og króinn í heim-
inn kominn, en ekki er honum spáð langra
lífdaga, að því er ráða má af nýkomnum
blöðiim að heiman.
Bræðingsstjórnin, sem setið hefir að völd-
um síðan 1916, undir forustu Jóns Magnús-
sonar, sagði af sér í þingbyrjun í fýrrasumar,
en flokkasundrungin var svo mikil í þinginu,
að ekki tókst að mynda neina í hennar stað,
og leið svo þingið.
Svo var gengið til alþingiskosninga og
bjuggust menn nú við, að einhver einn flokk-
ur mundi hafa svo mikinn meirihluta að þeim
loknum’ að honum tækist að mynda stjórn ein-
um saman, án sambræðslu við aðra flokka.
En það fór á alt annan veg. Flokkarnir voru
á ennþá meira riðli eftir kosningarnar, en ver-
ið hafði fyrir þær, og virtist enginn öðrum
sterkari. Heimastjórnarflokkurinn varð fyr-
ir þeim hnekki að missa foringja sinn í
Reykjavík, sjálfan stjórnarformanninn, Jón
Magnússon. Héldu því margir að stjórnar-
formenska hans væri þar með særð því hol-
undarsári, sem mundi leiða hána til bana. En
svo reyndist þó ekki.
Þegar þingið kom saman í annari viku fe-
brúar, skoraði helmingur þingmanna, eða
einum betur, á Jón Magnússon að halda á-
fram stjórnarformenskunin, þrátt fyrir það
þó hann væri ekki þingmaður, og má það
furðanlegt heita í þingræðislandi, að ganga
út fyrir þingið í því valL Raunar vitum vér
að slíkt hefir viðgengist í Danmörku um með-
ráðgjafa, en stjórnarformenn hafa síðastlið-
in 18 ár verið þingmenn, að undanskildum
þeim fáu vikunv sem Holstein Hleiðrugreifi
var vð völd. Á Bretlandi, og öllum hinum
mörgu sjálfsstjórnar nýlendum Breta, verða
ráðgjafarnir að vera þingmenn. Sama er á
Frakklandi og Italíu, og víðasthvar annars-
staðar. En þingræðið á íslandi er líklega
með öðrum hætti, og er því ekkert um það að
fást
Tverr flokkar gengust fyrir þessari áskorun
til Jóns Magnússonar, Heimastjórnarmenn og
bændaflokkurinn, en Sjálfstæðismenn og
flokksleysingjar stóðu hjá og höfðust ekki að,
enda mun sundrung hafa verið talsverð í her-
búðum þeirra. Fyrst var búist við að hinn
gamli fulltrm sjálfstæðismanna í stjórninni,
Sigurður Eggerz fjármálaráðherra, yrði kyr,
því bændur höfðu og skorað á hann; en þar
sem að eiginn flokkur ráðherrans vildi ekkert
vera við hina nýju stjórn bendlaður, mun Sig-
urði ekki hafa þótt fýsilegt að sitja í henni
áfram. Að atvinnumálaráðherrann, Sigurður
Jónsson frá Yztafelli, sem var fulltrúi bænda-
fiokksins, yrði ekki áfram- voru allir ásáttir
um.
Eftir miklar boHaleggingar og mannabrask,
komst þessi nýja stjórn loksins úr burðarliðn-
um, og er hún skipuð tveimur heimastjórnar-
mönnum og einum flokksleysingja. Fram-
sóknarflokkurinn eða bændaflokkurinn hefir
ekki neinn sinna manna í stjórninni, og þó stóð
hann að myndun hennar.
Stjórnarformaðurinn er, eins og
áður er sagt, Jpn Magnússon fyrr-
um þingmaður Reykvíkinga og
Ieiðtogi Heimastjórnarflokksins —
gætmn maður og góður.
Fjármálaráðherrann er Magn-
ús Guðmundsson fyrsti þing-
maður Skagfirðinga og áð-
ur skrifstofustjóri fjármáladeildar
stjórnarráðsins. Þetta er annað
kjörtímabil hans á þingi. Hann
kvað vera dugnaðarmaður og vel
látinn innan þings og utan. Hann
hefir verið talinn langsum megrn í
Sjálfstæðisflokknum, en er nú
flokksleysingi. *
Atvinnumálaráðherrann er Pétur
Jónssort frá Gautlöndum, þmg-
maður Suður-Þingeyinga. Hann
er heirnastjórnarmaður en hlyntui
Framsóknarflokknum. Á þingi
hefir hann setið um 30 ár, og þótt
jafnan nýtur þingmaður og sæmdar
bóndi heima í héraði.. En hann
er nú farinn að eldast og því ekki
til stórræðanna.
Stjórnin nýja er því e*kki skipuð
neinum afburðamönnum eða bylt-
ingagjörnum ofurhugum, og er það
að sjálfsögðu vel til fallið, eins og
þingið er nú skipað, enda marg-
reynt að afburðamennirmr eru ekki
ætíð beztu stjórnararnir..
Vér teljum eftirsjá að Sigurði
Eggerz úr stjórninni. Vér höfum
haft mætur á honum frá því hann
var ráðherra í fyrra skiftið, og
skoðum hann sem einn allra heil-
lyndasta stjórnmálamann hinnar ís-
lenzku þjóðar.
En nýju stjórninni óskum vér
! engu að síður góðs gengis, og von-
verjg um af alhug að hún megi sem mestu
Dodd’s Kidney Pills, 50c askjan,
eða sex öskjur fyrir $2.50, hjá öll-
um iyfsöium eða frá
The DODD’S MEDICINE Co.
Toronto, Ont.
léttir nokkuS á heima fyrir, og
Bandaríkin hafa tekiS þaS aS sér,
aS reyna aS sjá þeim, sem heima
sitja, 'farborSa meS matvaeli.
góðu til vegar koma um sína daga.
Hungursneyðin í Vín.
Borgarstjórinn í Vín, Max Win-
ter, segir aS nú sé í Vín um 550
þús. börn og unglingar innan 19
ára og aS af þeim svelti 300.000!
Matvaelaúthlutuniinni er þannig
háttaS, aS hver borgarbúi >fær hér
um bil /4 hluta þess sem taliS er
aS menn komist af meS minst til
þess aS geta lifaS sæmilegu lífi.
Og oft er
skamtur til.
BRETLAND
Lloyd George og H. H. Asquith
eru nú komnir í hár saman út af
því hvor þeirra sé í raun og' veru
leiStogi liberaMokksins. Lloyd
George hefir skoraS á alla sanna
lilberala aS gera bandalag viS í-
haldsmenn til iþess aS hægt verSi
aS veita viSnám hinni sívaxandi
jafnaSarmannahreyfingu, sem nú
fljúgi yfir landiS eins og eldur í
sinu og sem miSi aS tortímingu
auSsældar ríkisins. Asquith aft-
ur á móti hefir skoraS á alla sanan
liberala aS yfirgefa Lloyd George,
sem vikiS hafi fra hinni grundvöll-
uSu flokksstefnu. HræSslu Lloyct
George viS jafnaSarmenskuna
kallar Asquith hölfuSóra, og er þaS
aS heyra á sem gamli maSurinn sé
viljugur aS gera bandalag viS
verkamannaiflokkinn viS næstu
kosningar, til þess aS velta Lloyd
George stjórninni úr sessi.
ÁstandiS á Irlandi fer versnandi
meS degi hverjum, svo aldrei hefir
verrá veriS í sögunni en nú, segii
London Times. MorS eru dag-
,nu sinni svona stór : ,]egir a6burSir. og menn eru hvergi
Born á aldrinum 2— óhultir um Kf ega limu AUur.
6 ára fá /i pela af mjólk á dag, en hníginn dómari, Bell aS nafni var
ddri börn enga mjólk. Kjöt sést' um hábjartan dag á föstudaginn
tekinn út úr sporvagni í Dublin og
varla^ etf til viill einu sinni á mánuSi
svolítill biti. Sykur og kartöflur
eru ekki til, oglfeitmeti nær ekkert.
ASalfæSan er næringarlítiS græn-
meti.
Fyrir ári var 5. hvert barn í
í borginni viS dauSann af hungri
og rúmur hel'mingur allra barna
leiS sult. ASeins I 0. hvert barn
fék knokkurnveginn viSunanlegt
fæSi. Nú er ástandiS miklu verra
eins og sjá má á því, aS í janúar
1918 dóu þar í borginni 17,1 aí
hverju þúsundi, en 42,3 af þúsundi
í október 1919.
Veikindi magnast. Börnin hætta
aS þroskast og vaxa; þau hafa
ekki þrek till þess aS ganga í skóla.
Af andvana börnum fæddust 20
prósent fleiri 1919 hefldur
venjulega. Er þaS aSallega því
aS kenna, hvaS mæSumar hafa
átt viS mikiS harSrétti aS búa.
Berklaveiki geysar í algleymingi og
af þeim sem deyja er þaS fjórSi
hver maSur, sem deyr úr henni.
FæSingum fækkar afskaplega
því aS þaS gengur glæpi næst aS
bera böm í heiminn þar sem þann-
ig er ástatt. Og hvílíkt örvænt-
ingaræSi hefir gripiS íbúana sést
bezt á því, aS þaS hefir veriS yfir
végaS hvort skuli heldur fórnaS á
altari dauSans, þeim börnum^ sem
eru í sjúkrcihúsuinum, eSa þeim sem
eru í heimahúsum, því aS öll geta
þau ekki lifaS. Og foreldrar svifta
sig lífi, til þess aS eta ekki matinn
f já munni barna sinna.---------
Þannig eru hinar hræSilegu frá-
sagnir frá ástandinu í Vín og verSa
þær ekki rengdar. ÞaS er því
engin furSa, þótt hlutlausar þjóSir
hafi brugSist vel viS þeirri mála-
leitun, aS taka þaSan börn til fóst-
urs. Sviss ætlar aS taka 30,000
börn og NorSurlönd 7—8000
hvert. VerSur þaS til samans 5.
hlutinn af þeim börnum, sem hung
urdauSinn vofir yfiri En viS þaS
skotinn til dauSs a miSri götunni
fyrir allra augum. MorSingjarnir
komust undan. Þrjú hundruS
Sinn Feiners hafa veriS sendir í
fangelsi á Englandi, og vom í þeim
Ihóp margir merkir menn og mæt-
ir. Mestu umtali hefir valdiS
handtaka Williasm O Brian bæjár"
fullltrúa í Duiblin; hann hafSi veriS
skipaSur af brezku stjórninni í á-
byrgSarmikÍa nefnd í sambandi
viS rekstur kolanáma, og virtist
vinna verk sitt aif alúS og sam-
vizkusemi. Alt í einu var honum
varpaS 1 fangelsi og haldiS þar án
rannsóknar í fleiri vikur. Tók
hann þá þaS ráS aS svelta sig til
lausnar eSa dauSa, og gekk þaS
en svo langt aS nær dauSa en lífi var
hann fluttur úr fangelsinu á sjúkra-
hús. Þegar þetta fréttist varS-
hörS rimma í þinginu. Verka-
menn og Irar urSu óSir og upp-
vægir og hallimæltu stjóminni
harSlega. Mr. Bonar Law svar-
aSi fyrir hönd stjórnarinnar og
kvaS þetta leiSinda tilfelli, en hjá
slíku yrSi ekki komist, eins og nú
væri ástatt; O’Brian væri Sinn Fein
og hann hefSi veriS hneptur í
fangelsi aS undirlagi landstjóra Ir-
lands, Frenöh lávarSar. Arthur
Henderson, verkamannaleiStoginn
kvaS þaS menn, eins og French
lávarS og Bonar Law, sem mesta
sökina ættu á því hörmungaástandi
sem nú væri á írlandi. BlaSiS
London Öhronicle sagSi, aS einsog
nú væri komiS málunum, væri
ekki nema um tvent aS velja, ann-
aShvort aS kúga Ira til hlýSni meS
hervaldi, eSa gefa þeim fullkomiS
sjálfstæSi, millivegur væri ófram-
kvæmanlegur.
Skáldkonan Mrs. Humphry
Ward, andaSist í Lundúnum 24.
þ. m. Hún samdi alls 24 skáld-
sögur, lítiS eitt áf ljóSum og skrif-
aSi talsvert í blöS og tímarit.
I
f