Heimskringla - 07.04.1920, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. APRÍL 1920.
WiNNIPEG, MANITOBA, 7. APRIL 1920.
Yerzlun Canada.
Hvert það land, sem sýnt getur í lok fjár-
Lagsársins vaxandi verzlun og viðskifti innan
iands og utan, er á framfaravegi. Auðsæld
þess og velmegun er mæld á metaskálum
verzlunarskýrslanna, og reynast þær venju-
lega ábyggilegur leiðarvísir í þerm efnum.
Canada er land framtíðarinnar og er á
framfaravegi. Verzlunarskýrslurnar fyrir hið
nýliðna ár færa oss heim sannmn um að svo
sé. Verzlun iandsins fyrir árið 1919 nam
$2,235,928,072 og námu útfluttar vörur af
því $1,29-1,420,372. Otflutt kjöt nam
$108 000,000 og pappír $60,000,000, og er
það þriðjungs hækkun að verðmagni á hvoru
um sig, frá því sem var tvö næstu árin á und-
an. Útflutningur á járn- og stálvöru hefir
aukist um 25 prósent og nam $65,000,000.
Óunninn trjáviður var fluttur úr landi fyrir
$93,215,547, og bifreiðar og mótorvagnar
útfluttar fyrir $16,744,000, sem er 50 pró-
sent hækkun. Unninn trjáviður og pappírs-
deig (Wood Pulp) var útflutt fyrir rúmlega
$40,000,000. Útflutningur á guiii og silfri
er minni á árinu en verið hafði tvö árin næstu
á undan. Eins var það um útflutning osta.
Aftur óx útflutningur smjörs að miklum mun.
Og að öUu saman iögðu stóð útflutningur
mjólkurbúsafurða í stað, nálægt $40,000,000
Útfluttur fiskur nam $45,042,374 og húðir og
loðfeldir $19-435,174, hvorttveggja 30 pró-
sent hækkun frá því árið á undan.
Útfluttar vörur til Bandaríkjanna námu á
árinu $454,686,294 og er það $21,500,000
meira en árið 1918. Raunar flutti Canada
inn frá Bandaríkjunum varning fyrjr $740,-
580,225, sem gefur slæman halía á vora hlið,
og á sök í þeim afföllum, sem nú eru á Can-
adiska dollarnum í Bandaríkjunum. En þó
nú svona hafi hallað á Canada í viðskiftunum
við Bandaríkin, þá verður haihnn á aðra hlið
þegar kemur til viðskiftanna við önnur lönd.
T. d. námu innfluttar vörur til Canada frá
Bretlandi aðeins 87'/2 miljón dollara, en út-
fluttar vörur héðan til Bretlands námu rúmum
$500.000,000, svo að hallinn, sem varð við
Bandaríkin er hér meir en bættur.
Verzlunarhorfurnar í ár eru hinar ákjósan-
legustu að dómi verzlunarfróðra manna. All-
ur heimurinn er opinn fyrir Canadiskum af-
urðum og verði góð uppskera á komandi
hausti ætti árið 1920 að reynast eitt hið mesta
veltiár, sem runnið hefir upp í verzlunarsögu
þessa lands.
Danmörk.
i.
Stórtíðindasamt genst nú í litlu Danmörku-
og munu næst^ dagar leiða það í Ijós, hvort
konungsstjórmn á að haldast við þar í landi
eða lýðveldi að koma í þess stað.
Tildrögin til þessara veðrabrigða á hinum
póntíska himni Danmerkur eiga rót sína að
rekja tii atkvæðagreiðslunnar í Sljesvík og af-
skiftum Zahlestjórnaj-innar af þeim málum, er
konungi og hermannaflokknum hefir mislíkað
mjög.
Strax og stríðinu mikla !auk og friðarþingið
hafði sezt á rökstóia, var það ákveðið að Dan-
ir skyldu fá Sljesvík, því þó að Ðanir hefðu
verið hlutlausir í ófriðnum, þá fanst mönnum
sem réttlátt væri að þeir fengju aftur héruð
þau, sem Þjóðverjar höfðu tekið frá þeim fyr-
ir nærfelt 60 árum síðan. Raunar höfðu
Danir einnig mist Holstein og Lauenburg, en
þau héruð voru áður þýzk að mestu og nú
ramþýzk, svo að ekki þótti vert að gefa Dön-
um þau, þó Bandamenn hefðu hinsvegar
gjarnan unnað Þjóðverjum a^ð missa þau líka.
Danir urðu næsta glaðir yfir þessum væn-
fegu horfum. En gleðin varð ekki Iangvinn,
því menn sáu að afturkoma Sljesvíkur inn í
danska ríkið hafði slæman dilk í eftirdragi,
sem gat haft alvarlegar afleiðingar í framtíð
inni fyrir hina litlu þjóð. Svo var orðið hátt-
að í Sljesvík að Þjóðverjar voru orðnir þar í
miklum meirihluta, Suður-Sljesvík að heita
mátti alþýzk og Mið-SIjesvík þýzk að mestu
leyti. Aðeins norðurhlutinn, sem heita mátti
danskur. Þó að Sljesvík fyrir 60 árum síðan
hefði verið því nær aldönsk, þá höfðu hin
þýzku yfirráð og áhrif valdið þessum breyt-
ingum; Danir höfðu ýmist verið flæmdir úr
landi eða verið þröngvað til að gerast þýzkir,
og þó að eldri kynslóðin héldi við danska
þjóðernið eftir mætti, þá var þó öðruvísi var-
ið með þá yngri- sem að alla sína mentun varð
að sækja í þýzka skóla, og hafði blandað
blóði við Þjóðverja og átti nú alþýzk afkvæmi
MikiII meirihluta Sljesvíkurmanna var því ann-
aðhvort aðkomnir Þjóðverjar, er tekið höfðu
þar heimilifsang, eða þá þýzk-danskir Þjóð-
verjar, sem voru engu frekar dansksinnaðir cn
hinir fvrnefndu Aðeins í Nofður-Sljesvík
hötðu Danir staðist þýzku álrifin og haldið
við turgu sína og þj íðerni, þrátt fyrir núklar
og margvíslegar oRóknir af hendi hmna þýzku
yfirvalda.
Zahlestjórnin var alls þessa meðvitandi.
Hún hafði þegar í ófriðarlokin, eftir fengin
fyrstu loforð bandamanna um að Sljesvík
skyldi afhent Dönum, gert leiðtoga Dana í
Sljesvík, Hansen-Nörremölle, að ráðherra, er
gæta skyldi Sljesvíkurmálanna. Maður þessi
hafði setið á Ríkisþingi Þýzkalands um rnörg
ár og verið duglegur og/ótrauður málsvari
hinna undirokuðu þjóðbræðra sinna. Strax
og hann var kominn í Zahlestjórnina gerði
hann meðráðgjöfum sínum kunna hina sönnu
afstöðu málanna. Augu stjórnarinnar opnuð-
ust þá brátt fyrir hættunni, sem af því gæti
. stafað að fá Sljesvík eins og hún legði sig suð-
ur að Kielarskurðinum, því að hálf miljón
Þjóðverja fylgdi með í kaupunum. Og þó nú
að alt gæti gengið friðsamlega til fyrstu árm,
þá mundu þeir tímar koma að Þýzkaland næði
sér aftur eftir áföllin, og þá væri Danmörk
í yfirvofandi hættu stödd, því að hinn þýzki
hluti Sljesvíkur mundi þá áreiðanlega vilja
sameinast Þýzkalandi aftur, og koma vand-
ræðum af stað- og þýzka stjórnin mundi þá
ekki sein á sér að blanda sér inn í málin og
koma hinum “undirokuðu” þjóðbræðrum
sínum til hjálpar, líkt og prússneska stjórnin
hafði áður gert; og þá sæi Danmörk sína
sæng út breidda. Nei, Zahlestjórnin komst
því að þeirri niðurstöðu, að happavænlegast
væri fyrir Danmörku að fá aðeins danska
hlutann af Sljesvík og lofa Þjóðverjum að
halda þýzka hlutanum.
Er þessi stefna stjórnarinnar varð kunn
urðu íhaldsmenn í Danmörku og hermanna-
flokkurinn óðir og uppvægir. Brígsluðu
stjórninni um heigulshátt og Þjóðverjavináttu.
Hófst nú Iangur og harður bardagi, bæði í
þinginu og í blöðunum. En meðan á þessum
deilum stóð hafði friðarþingið samþykt að
bera það undir Sijesvíkurbúa sjálfa, hvort þeir
vildu sameinast Danmörku eða ekki, og var
Sljesvík skift niður í þrjú belti, Norður-, Mið-
og Suður-, og skylcÉ atkvæðagreiðsla fara
fram í einu í senn. Var á allra vitorði að
Norðurbeltið mundi hallast að Dönum og Suð-
urbeltið að Þjóðverjum, en Mið-beltið var í
efa, en þar var borgin Flensborg, sem margir
Danir áttu heima í, og þar var Flensborg Avis,
langhelzta danska blaðið í Sljesvík. Höfðu
því margir Danir hug á því að Flensborg
kæmist aftur undir Danmörku.
Atkvæðagreiðslan í Norður-beltinu fór eins
og við var búist, að Danir urðu þar í miklum
meirihluta og var Norður-SIjesvík formlega
afhent Dönum nokkrum dögum síðar og
danska flaggið dregið á stöng. ,
En á annan veg fór með M'ðbeltið. Danir j
urðu þar í miklum minnihluta' urðu naumlega |
fjórðungsdrættingar á við Þjóðverja. Jafn- j
ve! Flensborg gaf Þjóðverjum mikinn meiri-
hluta. Atkvæðagreiðslan sýndi það ótví-
ræðiiega að Mið-Sljesvík vildi ekki sameinast
Danmörku, og frá því var horfið að láta j
nokkra atkvæðagreiðslu fara fram í Suður-
Sljesvík, álitið alveg þýðingarlaust, þvf Þjóð- j
verjar höfðu þar augsýniiega töglin og hagld-
irnar. •
Sljesvíkíurbúar höfðu því gefið þann úr-
skurð að norðurbúarnir vildu sameinast Dan- j
mörku, en mið- og suðurbúar vera kyrrir und- !
ir þýzkri stjórn, og virtist ekki nema réttlátt i
að fólkið fengi að ráða.
II.
Að minsta kosti fanst Zahlestjórninni það,
og hún skoðaði atkvæðagreiðsluna í Mið-
Sljesvík sem fullnaðarúrslit. Norður-Sljesvík
hafði heimzt úr herleiðingunni, og það varð
að Iáta sér nægja. Og stjórnin og fylgismenn
hennar þökkuðu himnaföðumum fý’rir að
frelsa Danmörku frá þeim voða að fá hálfa
miljón Þjóðverja fyrir þegna.
En nú sikeður það merkilega að konungur-
'n:i Kristján X.t hervæddist á móti stjórn sinr.i
og heimtar að krafist sé Póið Siésvíkur af full-
trúaráði íriðarþingsins, þrátt fyrir atkvæða-
greiðslur.a, eða þá að öórum kosti að Mið-
Sljesvík með Flensborg yrði sett undir al-
þjóðayfirráð. Að hafa hana undir þýzkum
yfirráðum vildi Hans Hátign ómögulega. Her-
mannaflokkurinn, sem gætir sára lítið í Dan-
mörku, og hægrimenn, með blöðin ‘Berlingske
Tidende” og “Dagens Nyheder”, gengu í
Bandalag við konung, og jafnvel vinstrimenn
undir forustu I. C. Christensen og N. Neer-
gaard hömuðust á stjórninni. En stjórmn sat
iast við sinn keip og taldi úrslit atkvæða-
greiðslunnar endanleg í þessu máli. Konung-
ur gerði sér þá hægt um hönd og rak atl ráðu-
neytið frá völdum og mun þess ekki dæmi í
nokkru þingræðislandi.
Fór nú að grána gamanið fyrir alvöru.
Ríkisþingið, sem hafði lokið setu sinni nokkr-
um vikum áður, var hér að engu spurt til ráða,
og neitaði konungur að kalla það saman, þeg-
ar Zahle heimtaði það. Nei, konungur vildi
ekkert heyra um þing eða þingbundna stjórn.
Hann var konungurinn og vildi ráða ríki sínu.
Ráðuneyti varð hann að fá sér til hjálpar, og
sneri því Rátignin sér til vinstrimanna leiðtog-
ans N. Neergaard. En þó nú að Neergaard
væri svarinn óvinur Zahlestjórnarinnar þá vildi
hann ekki að gengið væri fram hjá þinginu.
Neitaði hann að verða við bón konungs, nema
því aðeins að þingið yrði fyrst kallað saman
og féllist á þessar gerðir. Konungur neitaði
að skifta sér nokkuð af þinginu, og Neergaard
neitaði þá að verða stjórnarformaður.
Hægrimenn, sem aldrei hafa sérlega venð
gefnir fyrir þingræði og þjóðvilja, gáfu þá
konungi það ráð að vera ekkert að eltast við
þingleiðtogana, velja sér heldur ráðuneyti af
utanþingsmönnum, sem samúð hefðu með
Hans Hátign í baráttunni fyrir heiðri ( ! ) hins
danska ríkis, og þótti konungi þetta þjóðráð
og fékk mann þann, er Liebe heitir og er
hæstaréttar málafærslumaður, til þess að
mynda stjórn. Liebe tók tvejm höndum við
heiðrinum, og innan sólarhrings hafði hann
stjórnina fullmyndaða. Var hún mestmegn-
ir skipuð herforingjum og allir vita hvernig
danskir herforingjar eru.
Nú fanSt flokksmönnum Zahlestjórnarinnar
keyra fram úr öllu hófi, er rétt kjörin þingræð-
isstjórn varð að lúta fyrir þessari konunglegu
scimsuðu, sem gefið hafði verið nafnið ráðu-
neyti. Radikala-flokkurinn, sem Zahlestjórn-
in var úr- hélt þegar fund og samþykti yfirlýs-
ingu þess efnis, að konungurinn hefði gengið í
berhögg við vilja þings og þjóðar, og að hann
yrði að bera ábyrgð fyrir þinginu á gerðum
sínum. Jafnaðarmenn, sem hafa verið banda-
menn stjórnarinnar síðastliðin 7 ár, tóku enn
dýpra í árinni; þeir bemlíms hótuðu að reka
konung frá völdum og koma á fót lýðveldi, og
virtist sú hugjnynd að falla í frjóan jarðveg í
Kaupmannahöfn, því múgur og margmenni
streymdi um götur borgarinnar og hrópuðu:
♦“Niður með konunginn! Lengi lifi lýðveldið! ’
Miðstjórn jafnaðarmannaflokksins samþykti
því næst að kalla á allsherjar verkfall um alla
Danmörku, til þess að knýja konunginn til að
kalla saman ríkisþingið og radikalaflokkurinn
félst á þá hugmynd. Var nefnd send á kon-
ungsfund og honum tilkynt hvað væri í ráði,
og að eina ráðið til þess að fyrirbyg’gja verk-
falKð væri að kalla saman þingið. En kon-
ungur sat fastur við sinn keip og afsagði að
kalla saman þingið. En Liebe, stjórnarfor-
maðurinn kvaðst viljugur til þess, að láta nýj-
ar kosningar fara fram, en við gamla þingið
vildi hann e'kkert hafa saman að sælda.
En með því að kjörtímíabil þingsins er ekki
úti, og ný og frjáislynd kosningalög áttu a<)
samþykkjast, áður en gengið væri til kosn-
inga, hefði Zahlestjórnin verið við völdin,
vildi sendinefndin ekki aðhyllast tilboð Liebe
um nýjar kosningar undir núverandi fyrir-
komulagi. Honum var því tilkynt að alls-
herjarverkfallið byrjaði að viku liðinni, ef
hann yrði ekki við kröfum sendinefndarinnar
fyrir þann tíma.
III.
Naumast getur nokkrum manni hlandast
hugur um að Kristján Danakonungur hefir far-
ið hér mjög óviturlega að ráði sínu. Að ganga
í berhögg við þing þjóðarinnar kostaði Charl-
es I. Englandskonung höfuðið' og Konstantin
Grikkjakonung, sem og er náfrændi Dana-
konungs, kórónuna, og væri því ekki að undra
þó Kfistján X. ætti eftir að sæta útlegð með
honum. ^
Eins munu flestir hugsandi menn vera sam-
mála Zahlestjórninni um það, að ekki sé eftir-
sóknarvert fyrir smá þjóð sem Dani, að fá heil
þýzk héruð undir sig, því ægilegt getur Þýzka-
land órðið aftur, og hvað gáeti vesalings litla
Danmörk gert, ef hrammur jötunsins listi
hana?
Danir hafa fengið hinn danska hluta Sljes-
víkur, það ættu þeir að láta sér nægja. Þeir
eru ekkr ménn fyrir meiru en sínu.
IV.
Menn mega ekki halda að “radi
kalafiokkunnn” í Danmörku eig’
nokkuð skylt við þann flokk manna
sem hér er kallaður “radicals” og
heimfæt er upp á svæsnustu æsinga
menn og stjórnleysingja. Nei,
raa...»lar i Da..mori.u cju f:ja:s-
iyndi flckkurinn þar í landi og er
skipaður mesta mannvali Dana.
Flokkurinn er klofningur úr vinstri-
mannaflokknum og varð hann til
með þeim hætti að hinir gömlu
fylgjendur Viggo Hörups, eins hins
ígætasta stjórnmálamanns er Dan- Dodd’s Kidney PiUs, 50c askjan.
ir haía átt nú á síðari tímum, gátu: eða ,ex ötkjur fyrir j2.50, kjá jfl.
um lyfsölum eða frá
The DODD’S MEDICINE Co.
ikki átt samleið með Alberti og I. i
C. Christensen, sem höfðu þá tekið j
völdin yfir vinstrimönnum. Þaðj
voru aðcins 8 þingmenn, sem úr
flokknum gengu, en mætustu menn
flokksins voru í þeim fámenna
hóp, svo sem Herman Trier- Theö-
dore Zahle og Christopher Krabbé,
og helzta blað Dana, Politiken, sem
bá hafði rithöfundana Dr. Edward
Brandes og Ove Rode fyrir ritstjóra
gerðist málgagn hins nýja flokks.
Þetta var árið 1903. Síðan hefir
svo ásmegin, að I
Toronto, Ont.
og sat kyr heima. En þungt var
mannmum mnan brjósts.
Því hefir og verið fleygt, að
þessi margumræddi Dr. Sig. Júl.
Jóhannesson, ætli að sækja um
þingmensku fyrir Winnipeg við
næstu fylkUkosningar undir merkj-
, *,, um verkamannaflokksins.
fiokknum vax.ð svo asmegm, að; Ætli að McKenzie King, leiðtogi
nu um langan t.ma hef.r hann venð liberalflokksirrS( muni Jeggja biess.
stjornarflokkur Dana og kom.ðj un s{na yfír það framboð; ætii aS
miklu og goðu t.l le.ðar. Og . j gamlir og góðir ]lbera,ar meðaI
Kaupmannahofn hafa vmstnmenn þjóðflokks vors munj draga f efa
ekk. verið t.l s.ðan radikalflokkur- heil,lyndl mannsins við liberalstefn-
mn var myndaður. , una eftir að ^ hefjr kom|st á
; Nafnkunnustu og ágætustu menft framboðslista verkamanna og skip-
'?ana eru flestir í þessum flokki. ar sæti í miðstjórn flokksins?
Dr. Georg Brandes, Dr. Edward £ða mun þeim nægja yfjrlýsing
Brandes, Dr. Peter Munch, Henrik frá honum: “£g er líka góður
Cavling' Zahle, Hermann Tri-! liberal( maður ]ifandi. eg
er, Eric Scavenius, Christopher
Hage og Ove Rode, eru nöfn, sem
fræg eru orðin víða um heim. All-
ir eru inenn þessir í radikal flokkn-
um og flestir hafa þeir verið í Zahle
stjórninni eða henni mjög nákomn-
ir.
Og þetta eru menmrnir, sem
Kristján konungur kallar landráða-
j menn, vegna þess að þeir vilja ekki
! taka Mið-Sljesvík hershöndum’ eft-
| ir að hún hefir ótvíræðilega gefið
tii kynna að hún vilji ekkert hafa
! við Danmörku saman að sælda.
Hamskiftingur-
inn.
sem er í
miðstjórn liberalflokksins”.
Og bændum gefur hann þá yfir-
lýsingu, að hann sé einnig bænda-
flokksmaður.
Já, sumir menn eru skapaðfr
með þeim ósköpum, að halda að
þeir séu yfirnáttúrlegar verur.
Hvað mundu menn annars hugsa
i um þann mann, sem samtímis væri
| safnaðarfulltrúi í Únítarasöfnuðin-
um og Fyrsta lúterska söfnuðinum,
jskipaði sömu trúnaðarstöðuna í
þeim báðum, en væri þó ennfremur
að míuiga til við kaþólsku kirkjuna
og dilla henni framan í almenningi ?
Mundi slíkur maður lengi í háveg-
um hafður?
Stjórnmála afstöðu Voraldar-
mannsins er gersamiega eins varið.
Vér sögðum eitt sinn að Vorald-
armaðurinn væri þríhöfðaður á
stórnmálasviðinu’ og að eitt höfuð-
ið væri liberal, annað væri helgað
verkamönnum, og hið þriðja í
þjónustu bændaflokksins; öllum
þessum flokkum hefði maðurinn
svarið trúnaðareiða, þó allir hefðu
þeir mismunandi stefnur, og öllum
teldi hann. sig einlægur, þó einum
væri aðeins hægt að fylgja, þá á
hólminn væri komið.
Ef menn hafa efast um sannleik
ann í þessari samlíkingu, þá ætti sá
efi að hafa horfið er þeir lásu Vor-
öld, se msegir frá stjórnarkosningu
verkamannaflokksins. Þar er sagt
að meðal annara í miðstjórn þessa
flokks sé Dr. Sig. Júl. Jóhannesson,
sem ætla má að sé sami maðurinn
og skipar ritstjórnarsess Voraldar.
Nokkru áður er þess getið í Vor-
öld, að í miðstjórn Iiberalflokksins
hér í fyikinu sé, ásamt öðrum, mað-
I ur nokkur, sem kallaður er Dr. Sig.
Júl. Jóhannesson. Og á flokks-
þingi liberala í Ottawa í ágúst, var
| maður með þessu nafni einn af
fuiitrúunum frá Winnipeg. Mun
mega gera ráð fyrir því, að alt sé
þetta sami maðunnn; og að því er
vér bezt vitum, mun það enginn
annar en virðulegur stjórnarnefnd-
armaður verkamannaflokksins og
ritstjóri bændablaðsins (!) Vor-
öld.
Hann þjónar því tveimur herrum
opinberlega. Getur hann reynst
báðum trúr?
Er bændaflokkurinn hélt þing
sitt í Brandom var það á marrra
vitorði að áður um getinn Dr. Sig.
Júl. Jóhannesson, hafði sterkan
hug á því að sækja þingið og reync
að komast í flokksstjórnina, en
sökum þess að hann hafði nýlega
brugðist bændum meinlega í Ass-
'niboia kosnmgunni, þorði hann
ekki að sýna þar sína fríðu ásjónu
Fréttabérf.
Vogum 31. marz 1920.
Flestöll fréttabréf byrja á tíSar-
farsfréttum. Um hana má líka
margt segja í vetur, því hún hefir
veriS margbreytt og kvikul ------
næstum eins og pólitíkin. ÖSru-
hverju haifa veriS blíSviSri og
hlákur þennan mánuS, en oftast
stormar og stórviSri á milli. Þó,
tók út yfir alt 15. og 16. þ. m.
Fyrra daginn var gott veSur um
morguninn, en fór aS rigna og
héldu menn komna vortíS. En
þegar fram ó daginn leiS gerSi
snjóbleytuveSur, og frysti undir
kvöldiS og gerSi norSan rokviSri,
er ,hélt alla nóttina og næsta dag,
svo varla var fært húsa « milli.
Mun þaS vera mesta harSviSri, er
komiS hefir hér í mörg ár. Þó
urSu e'kki skaSar hér af þessu.
veSri en hætt voru skólabörn kom-
in víSa, því þau eiga langan veg aS
sækja á sumum stöSum hér í strjál-
býlinu — víSa 3—4 mílur — en
flestir vitjuSu þeirra í tíma. Eftir
veSriS brá til batnaSar og hugSu
menn harSindunum lokiS, en síS
ustu dagana hefir hlaSiS niSur snjó
svo ilt er orSiS umferSar, en frost-
in eru lítil.
Veturinn er því orSinn býsna
langur, því kal'Ia mátti aS hann
byrjaSi meS október. Þó er von-
andi aS heybirgSir verSi nægar.
þótt innistaSa verSi næsta mánuS,
enda má búast viS aS talsvert hey
þurfi handa kúm í maímánuSi.
Mun þó vera búiS aS selja hátt á
4. þúsund tonn af heyi héSan úr
SigluneshéraSi.
S
Heilsufar hefir yfirleitt vefiS gott
hér um slóSir í vetur. Engin um-
gangsveiki og enginn dáiS, svo eg
yiti. En fjrrir vestan vatniS hefir
/