Heimskringla - 30.06.1920, Blaðsíða 5

) WINNIPEjG 30. JúNI, 1920.
HEIMSKRINGLA
mr
5. BLAÐSIÐA
Imperial Bank of
Canada
STOFNSETTUR 1875.—AÐALSKRIFST.: TORONTO, ONT.
Höfuðstóll uppborgaður : $7^00,000. Varasjóður: 7,500,800
Allar eignir.........................$168,000,600
183 ðtbð 1 Donlmiu •( Cands. SpartajöttsdcSld I hitrju fitbfit, og al
byrja SparlHjfiðarrlkntaK noS þtl aS Irasja lan (1.00 etla nietra. Vextlr
ern boranSlr at peulnKum jr*nr frfi lnnlrffrH.decl. öakaS efttr vlSnklft-
am jhnr. AnaeajnleK vltSaklftt neKlana oe ftbyreat.
Otibú Bankans að Gimli og Riverton, Manitoba.
7 \
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ÍSLENDINGA f VESTURHEIMI.
P. O. Box 923, Winnipeg, Manitoba.
f stjórnamefnd félagsins eru: Séra Rögnvaldur Pétursson
forseti, 650 Maryland St., Winnipeg; Jón J. BíldfeJl vara-forseti,
2106 Portage Ave., Wpg.; Sig. Júl. Jóhannesson shrifari, 917 Ing-
ereoll St-, Wpg.; Ásg. I. Rlöndal, varaskrifari, Wynyard, Sask.;
Gísli Jónsson fjármálaritari, 906 Banning St-, Wpg.; Stefán Ein-
arsson vara-fjármálaritari, Riverton, Man-; Ásm. P. Jóhannsson
gjaldkeri, 796 Victor St., Wpg.; séra Albert Kristjánsson vara-
gjaldkeri, Lundar Man.; og Finnur Johnson skjalavörður, 698
Sargent Ave., Wpg.
Fastafundi hefir nefndin fjórða föstudagskv. hvers mánaðar.
ur vakti Grímur fyrstur eftirtekt
Daina á finska skáldinu Runeberg
(1804—1877), er margir kann-
ast við aif iþýðingum Gríms, séra
Matthfasar o. fl;
Vér skulum Iþessu naest virða
ofuríítið fyrir oss skálidið og rit-
höfundinn Grím Thomaen.
Vér höfum kynst ofurlítið em-
bættismanninum bóndanum, al-
P -Tjg Lm.o.n nir.i um og lærdóms'
manninum Grími Thamsen.
“Hver dregur dám aif sínum
sessunaut ’. - Goethe segir:
Wer den Dichter will verstehen,
Musz in Diclhters Lande gehen.”
Vér vitum þegar aíf hvaða bergi
Grímur er brotinn og ennfremiur,
Ihver íslendingur, honum vanda-
laus, hafði mest álhrif á hann.
:En vér viljum vita meir um
hagi hans.
1 1 8. og 19. árg. Tíimarits Hins
ísl. bókmentafélags er merkileg
ritgerð um Platon og Aristoteles
eftir Grím Thomsen. Hann seg-
iist hafa ráðist í mikið stórvirki,
þegar hann tóíkist á hendur að
skýra löndum sínum frá tveimur
hinum ágætustu menningarfröm-
uðum álfu vorrar, en hváð sem
öðru líði, þá muni þó lýsing sín
vera öHu nákvæmari og réttari en
margra annara. er ráðist hafa í
það sama, af Iþví að hann hafi
kynst þeim alf þeirra eigin ritum
og öðrum ritum, ritnum á gríska
tungu. Hann télur sig hafa haift
mikið fyrir að hugsa skírt og
steypa því næst orðin þétt utan
um liugsanirnar. Hann dáir mjög
Aristoteles. Meðal annars segir
hann: “Það er kunnugt, að því
lengur, sem maður I 'heiðu haust-
lofti horfir upp i himininn, því
fleiri stjömur sér maður. Likt
er Aristoteles farið. Því oftar sem
rr~?:’r lee hann, því fleiri sann-
indi finnur maður.” —
Grímur lagði mikla stund á
grískar bókmentir, einkum síðari
hluta æfinnar. Hefir líklega eng-
inn íslenzkur ritlhöifundur á 19.
"öld lasið meira af latneskum bók-
mentum og gnskum en Gnmur;
en svo segja vísir menn, að vart
geti betri skóla rökréttrar hugsun'
ar og sannrar mentunar en hina
* löl r'jcsi pkll' •höfunda meðal
Grikkja og Rómverja. Má með
sanni segja, að Gnmur hafi geng-
ið í þennan skóla sér til ómetan-
legs gagns og að lokum útskrifast
með hárri ágætis einkunn. —
Grímur hefir þýtt mikið úr forn-
grísku; þykja þýðingar hans bera
vott um það, að þýðandinn hafi
skilið vel andann á höfundum,
en eigi lagt kapp á að þýða mjög
orðrétt. “Hann þýðir kvæðið í
heild, en ekki hverja línu út áf
fyrir sig”. Engir menn, er vér
þekkjum, halfa hugsað hærra en
Forn-Grikkir. Og því tekur
Grímur svo miklu ástfóstri við þá.
Séra Mattíhías segir í ritdómi um
lcvæði Gríms 1895, að aif þýðing-
unum þyki sér kórsöngvarnir e'ftir
harmleikaskáldið Sofokles beztir.
Grímur var einn þeirra manna
er barðist gegn því að kensla í
grísku og latínu væri afnumin við
lærða skólann. Kvað hann með
þeirri stéfnu, eins og rétt er. fólg-
in dýrmætan fjársjóð fyrir ung-
linigunum, — og þeirn fengið I
staðinn, eins og nú er komð á
daginn — ýmislegt bragðlaust og
sundurlaust viðbótarhráfl í ýms'
um þeim greinum er áður voru
kendar, en ha'fa eigi nærri eins
mikið menningargildi og fornmál-
in og líklega minna notagildi líka,
þegar öllu er á botninn hvollft.
En Grímur las Ifleira en latnesk-
ar og grískar bókmentir.
Hann las mikið frönsk skáld og
ensk, sömuleiðis þýzk. Af ensk-
um skáldum hafði hann mestar
mætur á Byron og Shelley, er
nefndur hefir verið cor ©ordiium.
Shelley druknaði I Miðjarðarhaf-
inu 1822. Líkið fanst og var
það brent. Hefir Grímtír ort
kvæði um útförina. Þá má og
gera ráð ifyrir, að hið rómaða
sagnaskáld Walter Scott hafi haft
mikil áhrif á Grím.
Af þýzkum skáldum las hann
Goethe og Schrller og svo Uhland,
sem talið er að Ihafi ihaft mikil á-
hrif á Grím.
Uhland var sagnaskáld mikið,
Iheillaður af miðöldunum. — Og
það er Grímur einmitt líka. Hann
er sagnaskáld. Hann hefur nýja
stefnu í íslenzkum skáldskap.
Har.n er “Ballad”-skáld, það er:
allur í sögunni og yrkir oft með
fomum þjóðkvæðabrag. Hér um
bil öll kvæði hans eru sögulegs
efnis. Séra Mattih. Jochumsson
segir í þeim ritdómi, er eg nefndi
áðan: “Hans sagnakveðlingar
sýnast oftlega eintóm parafrase,
eða kveðin orð sögunnar---------
Menn geta sagt, að Bragi eða
kona hans Iðunn, leggi minni
rækt við Grím en Sökkvabekks-
diílsin sjálf, og það má víst oft til
sanns færast. En það er sál sög'
unnar sem hann yrkir fram, og sál
tungunnar um leið---------------
Fjöldi þessara kvæða eru — í
fljótu máli sagt — þjóðgripir,
sagna- og kjarnakveðskapur,
frumlegur og þó sannur, tilgerð-
arlaus og óvenju smellinn, ram-
íslerfzkur í rót og meðferð. Eg
vil taka undir þessi snjöllu, loí-
samlegu og sönnu orð sera Matt-
híasar um skáldbróður sinn.
Eg vík að því aftur, er eg mint-
ist á áðan, þetta: að horfa upp í
himininn. — Grímur horfði upp í
himin sögunnar. Hann sá þar
marga stjömu, er aðrir höfðu eigi
komið auga á. Hann hefir ekki
gefið þjóð sinni neinar skrípa-
myndir hnoðaðar í leir. Hanr
hefir gefð oss sannar lýsingar á
mörgum einkennilegum og mikil
hæfum mönnum og konum bæði
fyr og síðar.
Grímur las mikið fom-norraen-
an skáldslkap og þjóðkvæði mið-
aldanna, eins og kvæði hans bera
rnc6 sér. Ein var sú stefna upp'j
um miðja 19. öfd, er nefnd hefir }
verið Skandinavismus. Hné hún
að þ ví aS sameina öl'l Norðurlönd j
í eitt. Forn-íslenzkar bókment-
ir höfðu gagntekið marga and-
ans menn á Norðuriöndum.
Gríimur einn Islendinga var j
fylgjandi þessari steifnu. —
Af íslenzkum sikáldum hefir
Bjami Tþorar’ensen íhaft lang-
mest álhrilf á íhann. Er Bjarni
frægur fyrir mannlýsingar sínar,
og Grímur kemst lengst í þeim
líka, þó að eigi nái hann Bjarna.
— Það má segja um Grím, að
hann sé "drjúgur á skriði í miðj’
um hötðum”. En “hann flýgur
hvorki djarfast, dýpst né kafar”.
Hann kveður líka sjálfur:
‘Tomgrikkir sögðu: Bezt er hóf
að hafa,
því hamingjan þeim drjúgust
reynist lýðumt
sem hvorici fljúga djarfast, dýpst
né kaifa,
en drjúgir eru á skriði í miðjum
hlíðum.”
Hann skortir “arnarvængja-
takið”. Og það hefir hann sjálf-
sagt ifundið sjálfur.
En hann var "forn í skapi og
•forn í máli,” eins og hann kveður
um Konráð Gíslason. Samt sem
áður hefir hann trú á því, að enn*
séu íslendingar eigi heilllum horfn-
ir. Og er nokkur munur á honum
Bjarni segir, “að mý nú mori þar
efnum, þó að vitanlega verði að
taka tillit til þess, að “tímarnir
breytast og mennirair með".
Bjarni segir, “að m ýnú mori þar
miMi Ifjalla, hvar skatnar skjald-
búnir áður skálmar ristu”. En
Grímur segir: “Táp og fjör og
frískir menn finnast hér á landi
enn”. En oftar kveður það þó
við hjá Grími — Það verður að
segja hverja sögu eins og hún
gengur —, að bmgðð sé nú Is-
lendingum, sbr. meðal annars
síðustu vísuna í kvæðinu Sveinn
PáJsson og Kópur”:
“Þó að Biggi lífið á.
láta þeir núna bíða
í jökuHhlaupi Jökulsá
og jakaburði’ að ríða.”
Islendingur var Grímur frá
hvinfli til Oja. Hann unni þvi
ölllu, er íslenzkast er. Ættjarðar-
ást hans kom ékki fram í orða-
flaumi á mannjundum. Góður
sonur, sem ann móður sinni hug~
ástum, flytur ekki langar ræður
fyrir öðrum um hana. Haren
geymir minxsingu henuar eins og
dýran gimstein. Hún er.honum
o(f helg til þess að tala um hana
við Pétur og Pál. Slíkur sonur
var Grímur Fjallkonunni. Hann
unni henni hugástum. Hann seg-
ir í kvæði tíl hennar úr framandí
landi:
“Sá er beztur sálargróður,
sem að vex í skauti roóður,
; en rótarslitinn visnar vísirt
þótt vökvist hlýrri morgundögg.”
Grímur tók líka trygð við sögu
og bókmentir Islendinga. Úr
fornbókmentunum var honum
komin orðkyngin. — Það sann-
aðist líka á honum, að “röm er sú
taug, er rekka dregur föðurtúna
til.”
Hann kemur úr framandi landi,
úr stórborgalífinu, eftir 30 ára
dvöl ytra, — leitar heim.
“I átthagana andinn leitar,
þó ei sé loðið þar tiíl beitar.
segir hann, og það gat hann sagt
um sjálfan sig. >
Trúmaður var hann á sína vísu,
en byltingamaður enginn í trumál-
um. Hann réðst ei á helgidóm-
ana, eins og sumra manna er sið-
ur, og þó oft helzt þeirra, er ekk-
ert hafa að bjóða í staðinn.
Kreddulbundinn var hann þó ekki
og hugði sig ei halfa höndlað allan
sannleika. Hann segir á einum
stað: “EkÍcert starf getur verið
mannlegum anda samlboðnara en
að höndla sannleikann.” — Fagr-
ar og háleitar eru hugmyndir hans
u mannað líif; er það að ífinna í
heimspekilegu kvæði eftir hann,
er heilir: “Stjömu'Odda draum-
ur nýrri”. Þar segir meðal ann-
ars svo um lífið meðal hinna
góðu og vitru í betra heimi:
“Því myrkt er þar ei málið neitt,
Meiningin Ijós og skýr,
Þankans er aldrei brögðum beitt,
Beint hann í horfið snýr,
Víifilengjunum vísað frá,
Vafningum hvergi sint,
En orðag'lamur og orða þrá
Útlæg, sem fölsuð mynt.”
Umlburðarlyndi hans og víð-
sýni í trúarefnum kemur vel fram
í vísum í öðrum kalfla Stjörnu-
Odda draums hins nýrra, er heitir:
Exce'lsior.
Þá trúir hann því að vér fáum
að njóta dýranna í öðru lífi. Sjálf-
ur var Grímur annálaður dýravin-
ur, og hefir illa unað iþvá að hugsa
til þess, að vera án þeirra. Hann
segir svo í Paradeisos:
“Sízt muntu vinar sakna þess,
Sem unnir hér í 'heim;
Ann guð þér ibæði ihunds og hests
hafirðu ynd af þeim;
Himins- :fer -dýra her um kring
Hvdllfingar meginás,
I stjörnumerkja miðjum hring
Mörg sérðu dýr á rás.”
Sbr. Rakki, Sótavísur, Skúla'
skeið og Hundurinn.
I síðasta kaflanum, Breiðablik,
kemst hann svo að orði í síðustu
vísunni (hann er í öðrum heimi
og sér eitt undrið öðru meira) :
“Hérvistar dramlbið ifrá mér fer,
Eg finn er kemur þar,
Að állir vöðum vi'llu hér,
Vitrir og heimskingjar.”
Grímur haifði ást miikla á dýrð-
•arklerkum kirkju vorrar, t. d. séra
Hallgrími Péturssyni. Gaf hann
út ölll rit ihans í fcveimur bindum og
vandaði til. 'Ennífremur var þáð
að hans tilhlutun að séra Hall-
grími var reistur minnisvarði sá(
er stendur öðrumegin við Reykja-
víkurdómkirkju. Æt'laðist Grímur
til, að minnisvarði meistara Jóns
biskups Vídálíns kaemi hinumeg-
Nú þykir mér hlíða að telja
upp nokkur kvæði Gríms, þau er
mér þykja bezL
Ásareiðin er eitthvert bezta
kvæði Gríms bæði að dfni og
formi. Það endar á þessu fallega
erindi:
“Þo að fornu björgin brotni(
bili himinn og þorni upp mar,
aflar sortni sóliraar..
Aldrei deyr, þótt alt um þrotni,
endurminning þess er var."
Sverrir konungur er mikilfenig-
legt kvæði. Slíkur maður átti
við Grím, fullúr karimensku, of-
urhugi hinn mesti, en þó drengi'
legur.
Tókastúfur, Halldór Snorrason
og íslenzkar fomkonur, eru öll
sannir kjörgfrípir í íslenzkum
slkáldskap. Þá er ©g “Jarlsníð”
hörkuvel ort.
Engu íslenzku skáidi lætur bet"
ur að yrkja um drauga og foryrij-
ur en Grími. Nægir í því efni
að benda á kvæðið Glámur og
Stökkseyrarreimleikinn. —
Goðmundur á Qlæsivöllum eT
merkilegt kvæði að því leyti að
Grímur lýsir þar einlægni(I) og
bróðerni(l) stjórnmáicimannanna
i— hre::.skil;ii ( !) skósveina hinn-
ar göfugu frúar Pólitíkur.
Náttúrulýh igar Gríms eru þrótt-
miklar og heilsteyptar, eins og
maðurinn var sjálfur. Það er
ekkert fimbulllfamb eða blómagrát
stunur í storminum og sjávarekka
undir hörmum. 1 stuttu máli sagt:
ekki væl og skæl. — Eg læt mér
einungis nægja að benda a kvæð-
ið um Jökulsá áf náttúrukvæðum
Gríms, þar sem hann lætur ána
“spinna úr jakatoga band,
og jökullinn í hafið gægist niður.
Heimspekilegra kvæða Gríms
hdfi eg áður minst að nokkru.
Var hann þauliesinn í heimspeki-
legum fræðum, og hafði hann
einkum lagt stund á þýzka heim-
speki. Grími hefir verið fundið
Kosmiigauisiiiin.
aö halda pvi _____
Eftir því sem bezt verður séð
rýma þetta , ,, .
. , f. i una Jeio og iblaðið fer í pressuna
(miovikudaigsm'oilguR) má telja
vist að úrsdit kosninganna í gær
hafi verið þau að Norrisstjórnin sé
fallin. Tdlur Free Press (stjórnar-
blað) Niorrisstjórninni 19 sæti á
næsta þingi, Conservativum 8,
baendaflokknum 10, verkamönn-
um 7, en í vafa er enn með 9. Þrír
j íslendingar eru kosnir: Tómas H.
. Johnson dómsmálastjóri í Winni-
stuttorður og gagnorður, og koma
pao til toractu,
illa. Eg verð
fram, að hann háfi einmitt oft
verið heppinn að samrýma þetta
tvent: efni og form.
eigi sami búningur ungmisy og
'.íryscingsi’egum karlfauski eða for-
ynju. Þetta vissi Grímur. Og það
er líka sannarlega munur á því.
•|
og hann réttur og hæfilegur, þeg-
ar hann suðar við svarkinn (slbr.
Svarkurinn) eða hjalar undurbl. tt
lí kvæðinu Kossinn.
Lakónskur er Grímur, það
, ggafn?T, \*.r’ °° , ,°m£ peg, séra Alibert Kristjánsson í St.
þar í ljós ahrrf fra hmum klass- George Qg Gugm Fjeldstecl (
lisku höfundum, er ihann herir
llesið.
Kvæði
Gríms eru 'magni
iblEmdin og megintýri’’. Hetju-
iskapur fornaldarinnar er runninn
honum í mierg og bein. Hann fyr-
liriítur tildur og prjál nútímans.—
Hann er karlmenskunnar og fom-
eskjunnar skáld.
I Hann er skilgetinn sonur hinn-
tar hrímgu nbrðuráttar.
Grímur hefir þótt enkennilegur
en
“Undrist engi, upp þó vaxi
kvistir kynlegir komnir úr jörðu,
harmafuna hitaðri að neðan
og dfan vökvaðri eldregni tára.
Grímur Thomsen hefir rutt nýja
braut í íslenzkum skáldskap. Og
sú braut, er hann hefir brotið, ligg-
ur í norður.
Brynleifur Tobíasson.
—Islendingur.
Úr bréfijícð norðan.
“Fyrir allnokkru síðan, eg held
það hafi verið rétt eftir sumar-
málin, lýsti prestur vor hér við kosningu. sem vissir eru taldir, og
Gimli. Valfasætin eru 8 ‘hér í
bænum og eiitt í Emerson. Eng'
inn va'fi er á því að bæjarkosningin
hefir gengið á móti stjóminni, því
tcdið er víSt að verkaimenn eigi 3
þeirra sem eftir eru og conservativ-
ar 3. lEm þá tvö eiftir handa
stjórninni. I Ðmerson er og nokk-
urnveginn víst að þingmannsefni
bænda sé kosið. Hæstur varð
Dixon hér í bænum með ytfrrgniæf-
andi meirihluta og Smith í Bran-
don. Eru þeir báðir verkamanna-
fulltrúar. Var við því búist að
báðir þessir bæir mundu kjósa
verkamannafulltrúa, því atkvæða-
magn verkamanna á báðum þeim
stöðum er ylfirgnæfandi. Qrslit'
unum mega Islendingar una hið
bezta með þrjá 'fu'lltrúa á þingi og
alla mjög hæfa menn. Er það
fyrsta skifti að svo rnargir Islend-
ingar eiga sam'tímis sæti á löggjaf-
atþingi hér í landi. Hingað til
hefir aðeins einn í senn átt sæti hér
í Manitobaþinginu, en þrír þegar
flest hefir vexið í Dakota þinginu.
Þrátt fyrir allan andróðurit^i gegn
“útlendingunum”, hafa 7 náð
Fljótið því yfir af stólnum, að
næstkomandi sunnudag prédik-
aði í sinn stáð maður, er hér var
að ferðast um og selja bækur,
Sigurður nokkur Siigvaldason, er
alllir kannast við. Gat þess að
maður þessi væri sanntruaður o-g
boðaði eigi annað en það sem öli'
um væri holt að heyra, hina einu,
sönnu og réttu evangelísku trú.
Sagði hann að hann hefði leyfi
frá sér að prédika og boða guðs-
orð í öllum kirkjum hér í bygð
innan sinna sokma. Hvatti Hann
mjög Ifðlk til að sækja messuna
og l'áta eigi á sér standa. En svo
vildi til að eg hafði þá rótt áður
keypt að Sigurði bók hans, sem
hann var að ferðast með og selja
Bók þessi er mjög einkenRÍlegt rst,
að líkindum álveg einstök í sinni
röð. Bókin er gefin út á Island
og heitir: “Guð minn! Guð minn!
Hví híefir þú yfirgie'fið mig?” Eg
hafði blaðað dálítið í þessari ein
án eía bætist eitthvað við þá tölu
seinna.
BJARNI BJÖRNSSON
heldur
Kveldskemtun
a<S
Wynyard 1 júlí
Mozart 5. júlí
Elfros 6. júlí
Leslie 7. júlí
Kandahar 10 júlí
Hláturinn er sálariífi mannanna
það sama og sólin er jarðargróð-
anum.
MarmeGasolineEngines
Ókeypls'- Vöruskrá, með mynd-
um, ýfir Marine Gasoline og Oil
Engines; Propellers; Tuttugu og
sex mismunandi söluverð. Brúk-
aðar Engines. Skrífið. 1 ilnefnið
______________ ______ þetta blað. . )
kennilegu ritsmíð, en varð að jat? Canadsan Bost & Eng’ne Exchange
að eg skldi lítið í henni. Er höf. í oronto, Ont.
að segja frá umvendingu sinni, ■■ i. .......
köl'Iun og helgun. Talar Andinn
við hann sem maður við mann og
fræðir hann um ýmsa hluti. Með- |
all annars sagði hann honum: Þ\i
er múlasnafolinn sem Kristur reið |
á inn til Jerúsalem”. — Er eg nú
' ryrði þessa yfirilýsingu prests-
ins og að þessi maður boðaði
’iina eínu sönnu trú, 'og að kirkjan
opnaSi dyr sínar fyrir þvílíkum
boðskap og kannaðist þar við sína
eigin kenning, fór eg að hugsa um
hvert væri verið að stefna, Alt
má fólki segja svo lengi sem það
er flutt í nafni vissra kenninga.
En óskiljanlega er það stórt sálu-
hjálparatriði, hvort folinn var
maður eða múlasni, sem Kristur
reið á inn til Jerúsalem, og er eigi
laust við að oss virðist annað eins
og þetta lítilsvirðing á allri trúar-
skoðun.”
J.
Aths.
Hvort þetta, sem bréfritari tal-
ar um, er Mtilsvirðir.g á trúnni eða
eigi, fer eftir þeim kilningi, sem
menn leggja í trú, hvort hún á að
vera skynsamleg a óskynsam'
leg. Eigi hún að vera óskyn-
samleg, getur þetta eigi talist lít-
ilsvirðing. En að Sigurður messi
veldur eigi vítum. Cvr sömu eru
“folamir”, þó einhver lítilsháttar
munur kunni að eiga ser stað r
málvekurð og gangi hugsananna.
Góð vinnukona
óskast til að gera venjuleg húsverk
á bóndábýli skamt frá Wyr.yard,
Sask. Aðeins þrjár fullorðnar
manneskjur í fjölskýldunni. Far-
gjald sent elf óskað er. Svarið
strax.
J. J. Stefánsson
Box 20, Wynyard, Sask.
40—41
Reiðhjólaaðgerðir
leysítar fljótt og vel afhendL
Höfum til sölu
Perfect Bicycle
Einnig gömul reiðhjól í góðu
standh
Empire Cyde Co.
J. E. C. WILUAMS
eigandh
641 Notre Dazne Ave.
Farbréf til íslands
og annara landa Evrópu útvegar
undirritaður. Gefur einnig allar
upplýsingar viðvíkjandi skipaferð-
um, fargjöldum og öðru er að
flutningi lýtur. Útvegar vegabréf.
Skrifið mér.
Arni Eggertson,
1 1 ni M/* A RUrr WmnmAM