Heimskringla - 08.09.1920, Blaðsíða 3

WFNNIPEG, 8. SEPT. 1920.
HEIMSK.RINGLA
3. BLAÐSIÐA
Jivernig í öllu lá. Hann þagSi um treysti á móti þér.”
stund og strauk koll drengsins. “Gamli Einar!” var hrópaS
Svo tautaSi hann eins og viS sjálf-! af fólkinu ar var í búSinni. ÞaS
an sig: kom upp ys mikill og allir reyndu j
“Svo þaS er þá svona. — Þeir a® komast sem naest Einari. En
veSjuSu og skipstjórinn tók alla Einar 'hélt áfr^m.;
peningana af pabba þínum, af því i hefir lagt fram krónuna
aS eg fór ekki í krók viS þraelinn. Eans Dora; legSu nu nka fram tíu
Svo hann gerSi þaS. Og — svo f krónurnar, sem þú veSjaSir. Og
lefir pabbi þinn ekki getaS keypti svo reynum viS hvor betur getur.”
þaS, sem hann átti aS kaupa fyrir Jafnvel þó Andersen hefSi nú
mömmu þína — eg skil þaSlO-i hélzt viljaS komast hjá því aS fást
Sválbarði.
(Spitzbergen.)
Vi'ðtal viS Jón lækrsi Ólafsson.
jæja, því er þá svona fariS!” Svo I
tók Einar gam'li tveggja krónu j
pening upp úr vasa sínum og gaf j
drengnum. “Hlauptu nú heim til j
mömmu þinnar og svó getur hún
viS Einar, sá hann strax aS þess
var enginn kostur, eftir ástæSum.
Hann kastaSi því tíu króna seSli
fram á búSariborSiS og rétti fram
hægri hendina sem merki þess, aS
sagt þér hvaS hún vilji láta þig1 værl tilbúinn aS fara í krók
kaupa fyrir þesas peninga. Svona,
vertu nú duglegur drengur.”
Einar stóS upp og setti drenginn j
á steininn. Svo saup hann á flösk-1
unni sinni um leiS og hann tautaSi: |
“Eg held eg verSi aS sjá þræl-
ínn.
Og hann stefndi í áttina til búS- j
ar Gísla kaupmanns. “Fallegurj
drengur — mesti myndar hnokki.!
Svo hugaSur og upplitsdjarfur. — j
Þó hann sé sonur Dóra í Koti, — |
getur hann orSiS aS manni.” — j
----------------Svona hugaSur i
og einarSur hnokki-----------—
ÞaS voru engu færri í buS Gísla
kaupmanns en veriS hafSi áSur
um daginn. Menn voru aS kaupa j
ýmsa hluti til heimilisþarfinda^ og
svo voru aSrir inni í búSinni, sem
eingöngu voru þar til aS eySa tím- j
anum — höfSu ekkert sérstakt aS
gera. ÞaS voru og ávalt einhverj-j
ar nýjungar, sem menn heyrSu í
búS Gísla kaupmanns. Andersen
skipstjóri hafSi stöSugt veriS í ^
, . , j , j í stjórans sást réttast meira og
buðinni þennan dag, og stundum 1
viS Einar gamla. Einar leit a
hendi hans og er hann sá aS skip-
stjórinn rétti fram litlafingur sagSi
hann:
“Eg hefi látiS í ljós, aS mér
þætti skömm aS því, aS eiga viS
þig, nema aS jafn leikur sé háS-
ur.” Einar rétti ifram litlafingur
hægri handar sinnar. Og — svo
tókust þeir á.
Eftir aS þeir hölfSu krækt fingr-
um sínum saman á réttan hátt,
var merki gefiS um aS byrja og
varS skipstjórinn fyrri til. Hann
hnykti hendi Einars alla leiS yfir
borSiS, án þess þó aS rétta upp
fingur hans. En þar fyrst virtist
Einar gera mótspyrnu. Menn sáu
aS andlit beggja mannan þrútn-
j uSu og allir fýlgdust meS hverri
minstu hreyfingu þeirra. “Einar
— ætlar þú aS láta hann draga
þig eins og blautan skinnsokk?
Nei, Einar — þangaS en ekki
lengra. Komdu til baka meS
hramminn á honum — svona,
þetta er rétt." (Handleggur skip-
meira.) “SvolítiS betur, Einar„
viS afgreiSsÍuna. Menn hefir unniS fantinn— Einar,
Einar — Gamli Einar! ringur
ha'fSi hann veriS aS hjálpa búSar-
mönnunum
veittu því-ekki mikla eftirtekt, aS
Einar kom þar inn. Hann fór ó- ^
venjulega hljótt. Hann gekk 'beint
aS búSarlborSinu þar sem Ander-
sen skipstjóri var.
“Þú ert Andersen skipstjóri?”
sagSi hann eftir aS þeir höfSu virt
hvorn annan fyrir sér um stund.
‘Eg er aá maður.”
ÞaS varS samstundis þögn í
búSinni. ÞaS var sem alla grvm-
aSi aS eitthvaS óvanalegt væri á
leiSinni.
“Og þú tókst peningana hans
Dóra.” |
“ÞaS var veSmálsfé, sem hann
hafSi tapaS.”
skipstjórans réttist upp. Einar
hafSi unniS! Hann rétti úr sér og
dró þungt andann. Svo strauk
hann gráa háriS sitt frá enninu og
brosti um Ie?8 og hann leit yfir
fólkiS í búSinni, sem réSi sér ekki
fyrir fögnuSi. Svo stakk hann
hendinni í vasa sinn og tók upp
flöskuna sína.
“SjáiS þiS til,” sagSi hann.
‘ Þetta eru síSustu droparnir af
veig gamla Bakkusar, sem eg ætla
aS drekka. Eg hefi veriS kallaS-
ur drykkjumaSur alla æfi mína, og
mér þykir vænt um aS eg gat sýnt
ýkkur aS Einar gamli 'hefir —
Var þaS svo — eg veit þó ekkj fcrátt fyrir þaS —óveiklaSa vöSva
til aS viS höfum reynt meS okk-
ur enn sem komiS er.
“Þú afsagSir aS reyna viS mig,
og þaS var upp sett í byrjun á
milli okkar Dóra, aS mér bæru
peningarnir, ef hann gaeti ekki
þótt han nsé nú kominn á sjötugs
áldur. SjáiS þiS nú til drengir.
Þetta er útfaraminning og útfarar-
viStöfn gamla Bakkusar, sem hér
héfir fram fariS. Á morgun er
hann útlægur um land alt. Og
fengiS neinn' á móti mér.” Brýr þetta eru síSustu droparnir, sem eg
skipstjórans voru farnar aS síga.
“Svo þú heldur ef til vill aS þú
sért svo sterkur, aS viS dalakarl-
arnir rennum fyrir þér aS o-
reyndu? ”
“Þú hefir þegar runniS.”
Nú voru þaS brýr Einars, sem
hnikluSust. “ÞaS hefi eg ekki
drekk á aefi minni.”
Einar setti flöskuna á munn sér
og teygaSi úr henni alt þaS sem eft
ir var í henni áf víni. Svo sveifl-
aSi hann flöskunni yfir höfSi sér.
“Og þetta,” sagSi 'hann um leiS
og ihann kastaSi henni tómri niSur
á búSarborSiS svo aS hún brotn-
gert. Eg lét aSeins þaS álit mittj aSi í þúsund mola, sem hrukku
í ljós, aS þaS væri skömm aS því víSsvegar um búSina, “eru þakkir
aS 'fást viS þig á annan hátt en ái mínartil vínbanns-mjölsveinanna.’
jöfnum grundvelli. Og svo sagSi j Svo ruddi hann sér braut út aS búS
eg aS Dóri léki sér ekki aS mér. j ardyrunum og mönnum virtist
ÞaS hdfir víst enginn heyrt mig hann vera reiSur!!
segja annaS ? ” Einar sneri sér aS
fólkinu, sem var í búSinni.
í fyrstu var þögn, en bráSlega
heyrSist kliSur í miSjum hópnum
og ungur maSur kom ifram.
“Eg var viSstaddur, sagSi
hann. “Einar segir satt.”
Skipstjórinn virti Einar fyrir sér.
ÞaS brá fyrir einkennilegum
glampa í augum hans, er hann sa
hina geisi vöSvamiklu hendi Ein-
ars liggja fram á búSatfborSiS.
SkeS gæti aS hann hefSi sagt of
mikiS.
“Ef þessu er svona variS, skila
eg peningunum aftur til Dóra.’ Og
hann tók upp krónu pening og kast
aSi honum á borSiS. ^
“Nei lagsi — vertu nú hægur.
ÞaS eru tíu krónur, sem þér ber aS
borga Dóra, því þaS ert þú, sem
ert aS færast undan því aS fara í
krók viS manninn, sem Dóri
ÞaS var ifariS aS skyggja
menn sáu Einar gamla riSa upp úr
Klaufinni fyrir ofan Eyrina. Fyrir
framan sig reiddi hann dreng-
hnokka. ÞaS var Björn sonur
Steindórs í Koti. Og menn heyrSu
aS Einar gamli var aS tala viS
drenginn^
“— allra efnilegasti hnokki —
ljómandi fallegur strákur. Eg
ætla aS ala þig upp og sjá, hvort
ekki getur orSiS imaSur úr þér. Þú
átt aS glíma viS strákinn hennar
Gunnu minnar. ÞaS eru enn ó-
fúnir þættir í íslenzku þjóSerni!”
Svo hleypti Einar Grána sínum
svo hófatakiS kvaS viS um alla
Eyrina........
Endir.
Jón læknir Ólafsson er nýkom
inn hingaS frá Noregi, eins og frá
var skýrt í Vísi í gær. Hann hafS.
veriS spítalalæknir í Björgvin hálft
ár, er hann réSist laéknir til Spitz-
bergen í fyrra, og var hann þar á
annaS ár. Enginn Islendingur
hefir áSur átt þar vetursetu, svo aS
kunnugt sé, en ey þessa þektu for
fe'Sur vorir og er hennar getiS
Landnámu, og þar kölluS Sval
barSi.. Segir þar aS fjögurra
dægra sigling sé frá Langanesi á
lslandi til “SvalbarSa í Hafsbotn'
TíSindamaSur Vísis hefir náS
tali af lækninum og kunni hann frá
mörgu aS segja.
Han nfór norSur til Spitzberg-
en í maímánuSi 1919 og var þá
ráSinn læknir í þjónustu h.f.
“Kings Bay Kul Coimp. , sem er
norskt félag og rekur kolanám þar
nyrSra. Kings Bay (Konungs
fjörSur) er nyrtsa bygS á vestur
strönd Spitzbergen, rétt viS 79.
stig norSurbreiddar. ÞangaS er
þriggja daga sigling frá Tromsö í
Noregi, — en viS vorum 12
daga,” segir læknirinn, “lentum í
ís og urSum aS ganga af skipinu
viS ísskör í Kings Bay og fara
þaSan fótgangandi inn ýfir lagís-
inn aS stöSinni. ÞaS var uppi fót-
ur og fit þegar viS komum, eins og
altaf þegar fyrsta skipiS kemur á
vorin.”
Spitzbprgen er 68 þúsund fer-
kílóm. og er taliS aS kolalög eyj-
arinnar nái yfir 10 þúsund ferkm.,
en vel geta þau veriS víSar. Kol-
in eru ágæt og hafa 'bæSi veriS
á skipum og járnbrauta-
vögnum. Kolálögin eru misþykk,
1/2—4 metrar, en til jatfnaSar 2
metra þykk.
NorSmenn hafa nú eignast
Spitzbergen og þeir hafa umráS
yfir mestum kolanámunum, en
Englendingar eiga þar og talsverS
ítök hingaS og þangaS, og einnig
Svíar og Rússar.
StöS sú, sem Jón læknir var á,
stendur sunnan megin viS Kings
Bay og voru þar 1 80 menn í vet-
ur (þar af 9 fjölskyldur) . NorSan-
verSu fjarSarins voru 18 menn í
þjónustu ensks félags. Þeir unnu
þar í marmaranámu. Jón var og
læknir þeirra og fór þangaS einu
sinni í mánuSi. — En suSur meS
vesturströndinni eru nokkur bygS-
arlög hingaS og þangaS, en engin
bygS á austurströnd eyjarinnar.
Hvernig er umhorfs þarna í
Kings Bay?
“ÞaS er hrjóstrug flatneskja
meS sjó fram. Þar standa hús fé-
lagsins viS sjóinn. Þau eru úr
timbri, hafa veriS höggvin í Nor-
egi og veriS fljót-reist, þegar norS-
ur kom. Nokkurt bíl er haft á
milli þeirra, svo aS eldur berist
ekki úr einu húsi í annaS, ef kvikna
skyldi í einhverju þeirra. Þau eru
öll raflýst, — aflstöSin rekin meS
gufuafli, því aS kolin eru nóg. Þau
standa skipulega og götur á milli.
Frá húsunum liggur stutt járn-
braut upp aS tfjal'li, þar sem nám-
urnar eru. Höfnin í Kings Bay er
ágæt og hafnartækin góS. Kolun-
um ekiS í vögnuin fram á hafnar-
er bakkann og steypt í stór skip, sem
höifS eru til flutninga.”
HvaS er lengi auSur sjór?
“Misjafntl Oftast frá maí til
septemberloka, en stundum getur
veriS íslaust svo aS segja allan
veturinn. Isjakarnir eru aldrei
mjög stórir. Þeir berast frá aust-
urströnd Spitzíbergen, sunnan um
eyjuna.’
Hvernig er vistin?
,’Ágæt. Nóg af öllum vistum.
Alt sem vildi, mátti geytma óskemt
og tilkostnaSarlaust í kuldanum.
LandiS eitt íshús eins og Surtshell-
ir. Mjólk er nægileg, því aS
námumennirnir fluttu kýr meS sér
frá Noregi. Neyzluvatn var sótt 1
vögnum á veturnar í stöSuvatn,
en á sumrin var því veitt um vatns-
leiSslúr inn í hvert hús og um allar
námurnar., ViS bjuggum viS
nargskonar þægindi, höfSum t. d.
gufuböS, þegar viS vildum og raf-
magnsljós í hverjum krók og
kima. Sími var í hverju húsi.
-iisu.ar ágætt. MeSan eg var í
Kings Bay dó enginn fúllorSinn
naSur. en eitt barn, sem kom
sjúkt. Þar var og stórt sjúkra-
rús. ”
Hvernig var um skemtanir?
“EélagiS sá okkur ifyrir nógum
og góSum bókum, sem mikiS voru
lesnar. Félagsskapur var góSur.
/lenn -kcimu o'ftast saman á hverju
kvöldi, skemtu sér viS söng og
samtöl, spil eSa tafl. Oft var far-
“3 á skí Sum, stundum langar leiS-
ir. Þá höfSu menn nesti og á-
breiSur og lágu stundum úti nótt
og nótt í veiSimannakofum, göml-
um og nýjum, sem nóg var af. Alt-
af höfSu menn þá byssur meS sér
vegna bjarndýra (ísbjarna), sem
altaf rrátti búast viS aS mæta. Þó
var lítiS af þeim í vetur.”
Hvernig var vinnu háttaS í
námunum?
“Menn vinan nætur og daga all-
an ársins hring, skiftast í þrjá
flokka, 30 í hverjum og vinna 8
stundir í senn."
Var nokkur veiSi stunduS,
“Já. — Tófur — 'hvítar og blá-
ar — voru mjög veiddar aS vetr.
inum og mest í gildrur. Belgirn-
ir eru í háu verSi, þeir hvítu um
500 kr. eSa rneira, hinir bláu 1000
kr. og þar yfir. Menn hafa stund-
aS veiSiskap í Spitzbergen öldum
saman, fyrst hvalveiSar og síSar
dýraveiSar. VeiSimenn frá Nor-
egi liggja þar oft úti. 1 vetur voru
t. d. tveir NorSmenn og ein kona
norSur og austur af Kings Bay, en
þaS voru engar fréttir komnar af
þeim, þegar eg fór. — Á sumrurh
gengu^ lax inn í firSi og silungur í
Stundum koma þorskhlaupt
en þau eru stopul. Á vorin eru
selir skotnir, þar sem þeir liggja á
ísnum viS vakir, sem þeir hafa
sjálfir gert sér. Á sumrin kemur
urmull af fugli, æSarvarp er meS
ströndum fram um alt Spitzberg-
en, svartfugl í ibjörgum, eins og
íér, gæsir koma í stórhópum og
máfar og fleiri sjólfuglar.”
HvaS er aS segja' um skifting
dags og nætur; hvernig er þSar-
lariS?
“ÞaS er dimt nætur og daga í
21/2 inánuS. Þá fer aS bjarma af
degi. Sól sér fyrst 9. marz en
síSast 26. októtaer. Albjart er 4
mánuSi og sól þá á loifti nætur sem
daga.
Kuldinn á vetrum tr oftast 20
til 25 stig (C.), örsjaldan 40 stig.
Á sumrum verSur varla hejitara í
skugga en 12 stig. 1 maí fer aS
vora, en gróSur er ekki mikill.
Snjór er ekki meiri þar á láglendi
en hér. Stundum er stormasamt,
en þokur sjaldan.”
Er líklegt aS bygS haldist á
Spitzbergen ?
“ÞaS er vafalaust. Þar er alt í
uppgangi. Kaup hátt og mikil
aSsókn þangaS norSur. NorS-
menn hafa nú eignast landiS og
hyggja gott til auSæfa þess. Þar
hefir fundist steinolía og ýmsir
málmar, en kolin eru aSal-auSs-
uppsprettan. Um 200 þúsund
smálestir hafa veriS unnar árlega
undanfarin ár, en búist viS aS
framleiSslan fimmfaldist á næstu
arum. Auk NorSmanna, eru þar
Englendingar, Svíar og nokkrir
Rússar. Þar er stór ToftskeytastöS
í Green Harbour og smástöSvar á
nokkrum stöSum, t. d. í Kings Bay
svo aS viS fengum fregnir tvisvar
á dag utan úr heiimi. Spitzbergen
er líka ferSamannaland og stjórn
Noregs lætur halda uppi farþega-
ferSum þangaS á sumrin. Búsett-
ir menn una vel þar nyrSrat hafa
sumir veriS árum saman, og þaS er
orSiS orStak í Noregi aS Spitz-
bergen seiSi til sín.”
Geta Islendingar fengiS kol frá
Spitzbergen?
Vafalaust, þegar fram líSa
stundir. Hér hefir veriS stofnaS
félag til þess aS útvega kol þaSan,
en þaS hefir alt strandaS á vant-
andi útflutningsleyfi. Kolaþörfin
er svo mikil í Noregi í svip, aS
NorSmenn mega ekkert missa, en
eg
trúi ekki öSru en aS Islandi
sxini einhvemtíma gott af Spitz-
bergen.”
LandiS mun koma ókunnum
undarlega fyrir sjónir?
Já, jafnvel Islendingum! HvaS
er íslenzkt skamdegi 'hjá “Mörke-
tiden” — meira en 1 0 vikna óslit
in nótt, og hvaS er íslerizkt lang-
degi eSa “dagur kvöldlaus” hjá
fjögra mánaSa óslitnu sólfari?
Á Spitzbergen komast menn
ekki aSeins í annaS land, heldur
annan heim! Mannheimur er horf-
inn sjónum og auSnin endalaus
sezt aS völdum. Þegar klukkan
boSar 'hádegi á vetrum, getur ver-
iS svo niSdimt, aS ekki sjái handa
skil, en um miSnætti getur veriS
orSiS heiSskírt og svo bjart, aS
lesa megi víS tunglskin og norSur-
ljós. NæturdýrS.inni verSur ekki
meS orSum lýst, þegar tungl skín
í heiSi og sér yfir ísiþakiS land og
haf, nema ef vök og vök sézt til
hafst en himininn allur logandi í
norSurljósum. Á sumrin er birt-
an og kyrSin enn meiri en hér, en
þó geta men nvaknaS viS brak og
bresti, eins og himinn og jörS séu
aS forganga, þegar skriSjökla-
sporSarnir eru aS brotna og falla
í sjó.
Spitzbergen er svo einkennilegt
og töfrandi land, aS menn geta
varla gert sér rétta hugmynd um
þaS, nema þeir sjái þaS. Mér
virtist þaS halfa mikil áhrif á alla,
sem þangaS komu, og sjálfsagt
væri 'skáldum og heimspekingum
gott aS vera þar aS vetrinum. —
“I kyrSinni og dimmunni aS
dreyam þaS land,
sem dagsljósiS skín ekki á,”
eins og skáldiS kvaS.
Eg læt ósagt hvort eg muni fara
þangaS öSru sinni. Hitt veit eg
aS fegurS landsins gengur mér
ekki úr minnum.”
Jón læknir hefir lagt mikla stund
á sögu Spitzbergens og er stór
fróSur um auSælfi lauidsins og alla
staSháttu. Hann hefir samiS bók
um Spitzbergen, sem prentuS
verSur á norsku og kemur út í
haust eSa vetur.
(Vísir.)
Arl1 Andernou...K. P. Gariaad
GARLAND & ANDERSON
L0tiFH(KBINGAR
801
Phone;
Electrlc
A21Ö7
lioiÍTTay Ckaub«ra
RES. ’PHONB: P. R. S755
Dr. GEO. H. CAJUiSLE
■'iís ST.-j.-.-.m.r,"-
ROOM 71» RUUNa BAMK
l’honc: A2001
n
Dr. /W. g. Ha/Jdoi
MTB IVIUHHG
TalM.: A8821. Cor. Port. og Edm.
t*ra "
flnna á
kl- 2 tll * e. tfeiitll X
4f» Alloway Ave.
i «n. og Ldm.
skrlrsi.fi iftti n
Talstml: A8SS0
Dr. y. G. Srtidal
TANNLOfiKJÍIR
Somcraet Hlock
v.rtatr. Ave. WINNIPEO
I gamni.
Eitt sinn var enskur lávarSur á
ferS um Irland og meS honum
írskur fylgdarmaSur. VarS nú
fyrir þeim gálgi viS veginn, og
hafSi sakamaSur veriS hengdur
þar ekki alls fyrir löngu. LávarS-
urinn horfSi um stund á gálgann
og mælti siSan: ' HvaS heldur þú
aS yrSi um þig, Patrik, ef gálginn
sá ama tækóþaS sem honum ber,”
“Þá yrSi eg einn á ferSt” svar-
aSi Irinn.
“Þetta er hræSilegt stríS, sonur
minn,” sagSi írskur munkur á einu
sjúkraihúsinu á Frakklandi viS írsk-
an hermann, sem borinn var þar
inn og allur var flakandi í sárum.
FJinn særSi leit á munkinn og
mælti: “Já, ifaSir sæll, þetta er
óttalegt stríS, en þaS er þó betra
en ekkert stríS.”
Hildar sennu hendingar
Frækinn Pálmi fallinn er,
fleins í gjálfur hætti' ’ann sér,
Johnson skálm er bitra bert
brytjaSi hjálminn eins og gler.
Fimur drengur féll á jörS ;
feigSarstrengur tök meS hörS
reirir í kengi Rússans hjörS,
rautt í mengi höggvast skörð.
SigurS Lenin enn hér á,
út sem glennir mælsku gjá;
hann skal renna hólminn á,
heljarmenni’ er talinn sál!
FlaggiS rauSa fram sá ber,
fæstir nauS þá kvíSa hér;
hugar blauSur hann því er,
hvergi kauSinn treystir sér.
S. J. Á.
Stan
naf
frá
Dr. J. StefÍBcson
4*1 HYD IVUUMIO
»1 Pavta*. Avc. H Ete.ata. St.
.Fi, UI u r . U1 ,rTS
— Phonei A3521
€27 McMlllau Ave. Wlnnlpcf
i S
é f
h hraln
.V, vér
1» attlr
alnnom
•I sa)]u«
Vér héfun fall*r
ma* Ijrf.eVta T*tJ
•Hu lffja ar aaat
. araw «a«gli» aAk-
áyioanaja ÚtMH.
otanav.M. Matui
*Uiia»a)aya.
GGLXUÆU&H éc co.
l»o*va Mai I oar IknkrMk, Sta.
Phonea: N7Ö59 ogr N7650
t 5
« f
A. S. BARDAL
*atar llkhlstur oc anaant um út-
íaatr. Aliar AthénaSur >á beatl.
Minéaaaaar aalur b*n attakonar
mlnnlavarka o« la«atalia«. t t
na umuooKB st.
Phone: N6607 WINNIPEG
TR JOHN90N,
Ormakari mg GuUauúSur
Stíur
MlUalt
Phone: A4637
GISLI GOOÐMAN
miHwia.
st.
TiVkstnTll:—Hornt Toronto
Notr* Dame Avo.
A8847
H^mdis
. N6542
Jf* Jk RntMoa H. Q. HkrllaMMi
J. 1 SWANSQM k CO.
WA
Talalml A634t>
Wlaalfec
J. H. Strasmfjörð
AUsr vflHsrtttr fJjótt og vel sf
haaiii iaymtALT.
»1 himt in.
Talsisai Btertr. «S.
Pólskt
Bióð.
Afar spennandi skáldasaga
í þýtngn eftir
Gest PáUsan og Ság Jónassen. j
Kostar 75 oent póstfrítL
SemhH pantanir til
The VikÍBg Pcess,
Dd.
Box 3171 Winnipac
Kaujpið
Keimskringlfl.