Heimskringla - 29.12.1920, Blaðsíða 3

WIN'NIPEG 29. DES. 1920.
Hfil
y dL.ADSÍÐA
.sendu mann haustiS 1845 norSur
til KetilsstaSa í JökulsárhíIS til aS
sækja son sinn, nú skyldi íhann
koma 'heim til foreldra sinna og
vera hj'á þeim. Þau ætluSu aS
láta hann ganga mentaveginn, þó
ekki yrSi af því. MaSurinn, sem
sendur var, hét Jón Jónsson,'
smiSur góSur, enda var hann kall-j
aSur Jón smiSur. Var hann bróS-
ir (sammæSra) Karvels Halldórs-
sonar, föSur Halldórs Karvelsson-
ar bónda í GimlibygS, Man. Jón
og Björn komu sein't um kvöld aS
ÚlfsstöSum( fór upp á baSstofu-
gl'ugga og tilkyntu komu sína,
meS hinin alþektu næturkveSju:
“Hér sé guS’*.
Til óyndis fann Björn fyrst á
ÚlfsstöSum. Hann saknaSi æskiý
stöSvanna á KetilsstöSum, sem!
voru mjög glöggar í hugsjón hans1
til æfiloka. En eftir Jj'ví sem tím- I
in‘n leiS festi hann trygS viS LoS-'
mundarfjörSinn, dalinn fagra og
grösuga inn frá fjarSarbotni, inn
söngrödd háfSi hann fagra, og oft ^neigSur fyrir og reyndi hana, og áSur, þá varS útsýniS eSlilega
var sungiS í gestasamkvæmi á hepnaSist vel aS lækna heima hjá skýrara eftir því sem nær dró.
ÚlfsstöSum: “HvaS er svo glatt ser
sem góSra vina fundur” o. s. frv.
Um velferS bænda í sveit sinni
lét Björn sér ávallt ant. MeS öll-
um umbótamálefnum til viSreisn-
ar Islandi fylgdist hann rækilega
og ritaSi oft hagfræSisgreinar í
NorSanfara. Var sýslunefndar-
maSur, aS eg hygg lengi. Á Þing-
vallafundinn 1873 fór hann sem
fulltrúi NorSur-Múlasýslu. ÞjóS-
Jæja, viS komum til Riverton
kl. 2.25 eftir hádegi, sem fyr seg-
ÚlfsstöSum, útvortissjúk- Vegalengd milli þeirar bæja er! *r> og lentum á landi Mr. J. Jónas-
mndir TóarheiSi svokölluSu, semj
liggur til HéraSs. ÞaS hjálpaSi'
og líka til aS eySa óyndinu, sem
Björn kendi, aS foreldrar hans
lofuSu honum meS sér suSur í
BerufjörS ákemtiferS, fyrsta sum-
ariS, sem hann var á ÚlfsstöSum,
1846. Þá var prestur í BerufirSi
séra Pétur Jónsson, sem áSur
hafSi veriS prestur á KlyppstaS í
iLoSmundarfirSi. Hann og konu
hans önnu Bjömsdóttur voru Úlfs-
etaSahjónin aS heimsækja.
Björn byrjaSi skömmu eftir aS
hann var kominn aS ÚlfsstöSum,
aS læra latneska málfræSi, til
skólaundinbúnings. En litla rækb
sagSi hann aS faSir sinn hefSi lagt
viS aS kenna sér, hefSi meira sagt|
til Eríki syni sínum, sem var næst-|
ur Birni aS aldri, !þ<S ekki yrSi af|
skólagöngu Eiríks fremur en
Björns. Meira ástríkis sagSistj
Björn hafa notiS hjá móSur sinni;
en föSur sínum; hún unni honumj
heitt, og eftir þv!í sem sá, er þetta j
ritar, hefir heyrt henni lýst, hefir
Björn veriS mjög líkur henni.
Halldór stúdent SigurSsson á
UlfsstöSum andaSist 1856, 55 ára
gamall. Ekki löngum tíma eftir
þaS fluttist Hildur ekkja hans
norSur í land meS öllum börnum
sínum nema Birni. Keypti hann'
bá ÚlfsstaSi af móSur sinni, og
j
lánaSi vinur hans Jón Árjnasonj
kaupmaSur á SeySisfirSi,-nokkur
hundruS dali til aS borga vissa
upphæS .niSur í jörSinni. Reisti
Björn þá bú á ÚlfsstöSum og gerS,
ist hreppstjóri í LoSmundarfirSi, j
og var þaS til þess er hann flutti
norSur í VopnafjörS 1880( sem
síSar verSur getiS.
Björn kvæntist 1856 HólmfríSij
Einarsdóttur, Stefánssonar prests^
á Presthólum, Lárussonar. MóSiri
HólmfríSar hét Óíöf Jónsdóttir, j
komin af Einari sterka, sem bjó á^
Langanesi. Börn Björns ogj
HólmfríSar voru niíu, og komust
7 til fullorSinsára: 1. Margrét,
fædd 8. júlí 1857; maSur hennar
var Halldór búfræSingur Hjálm-
arsson frá Brékku í MjóafirSi.
Margrét dó í Winnipeg 23. maí
s.l., tveim vikum eftir lát föSur
aíns. 2. Björg, gift Birni A. Blön-
dal; þau bjuggu í Winnipeg, bæSi
látin fyri rmörgum árum. 3. Ól-
öf, gift Gísla GuSmundssyni tin-
smiS, búa í Winnipeg. 4. GuSrún
gift Einari Gríms3yni Scheving(
búa í Montana. 5. Magnús lækn-
ir í Winnipeg, kvæntur Ólöfu dótt-
ur séra Magnúsar J. Skaptasonar.
6. Björn, kvæntur Lilju Sveins-
dóttur Söivasonar, búa í Winni-
peg. 7. Halldór, fæddur 1874,
dáinn ársgamall. 8. Halldór, átti
Anny dóttur Magnúsar Step'hans-
sonar frá Kjarna viS EyjafjörS og
ValgerSar Jónsdóttur Bergmanns,
systur séra FriSriks Bergmanns;
bæSi þau hjón látin. 9. Þorborg,
dó ung.
Björn bjó góSu búi á ÚlfsstöS-
um, átti líka konu, sem var af-
bragSs búkona. Gestrisni var
mikil á heimili þeirra hjóna; og ei
var þaS sjaldan, þegar gestir voru
á ÚlfsstöSum, aS Björn tæki fiSlu
sína og skemti meS henni. Auk
þess söng hann meS eigin róm, því
iiátíS sína 1874 héldu LoSmfirS-
ingar í QlfsstaSa landareign, hjá
svoköIIuSum Álfasteinum, og
gekst Björn mest fyrir fram-
kvæmdu mtil hátíSishaldsins.
Flutti snjalla tölu á hátiíSinni; aSra
tölu þar flutti séra Finnur Þor-
stéinssbn fíá KlyppstaS.
ÁriS 1880 seldi Björn Úlfs-
staSi og keypti í félagi viS Hall-
dór Hjálmarsson tengdason sinn
HaugsstaSi í VopnafirSi og flutt- ema
ist þangaS sama ár.
Þótt þannig færi aS Björn flytti
tiil VopnafjarSar, kvaSst hann alt-
af íhafa saknaS þess aS fara frá
ÚlfsstöSum, þar sem hann hafSi
búiS á hádegistiímábili æfi sinnar.
E nnú var hann kominn í sveit, er
margfa’t var stærri en LoSmund-
arfjörSur; allur sveitaibragur þar
fjörugur; Iþar var leiStogi, sem
dóma meS aSferS sérstakri, aS um 20 mílur, svo viS sáum báSa
’ |
vefja sjúklingin nþéttum voSum, | bæina glögglega, en þó Stonewáll
undnum upp úr köldu vatni.
Skemtinn var Björn í tali, og
hafSi vanálega eitthvaS til aS tala
um, sem hresti mann. Skapstór
var hann nokkuS, en kunni þó vel
aS stilla skap sitt.
Skömmu eftir aS hann misti
konu sína, fór sjón hans aS verSa
döpur, og varS hann al'veg blind-
ur áriS 1910, eSa nálægt þeim
tíma, og brá honum þá mjög viS,
þegar þau tíhaskifti komu, aS
hann gat ekki lesiS. En sínu and-
lega fjöri hélt hann til dauSadags
aS öllu leyti; aSeins var minniS
fariS aS deyfast um viSburSi í nú-
tíS, en alls ekik í fortíS. Hann
fylgdist meS tímanum til síSustu
stundar^ vildi fá aS vita um hvaS
eina, sem gerSist í heiminum í
stjórnmálum o. s. frv. I Banda-
ríkjunum var hann samvdldismaS-
ur (Repulblican), í Canada íhalds-
maSur (Conservative).
Kært var honum þegar aldur-
hnignir kunningjar komu til hans,
og sátu viS rúm hans, þegar hann
var orSin nkarlægur; aS hverfa
meS þeim í tali til Islands, því þar
átti hann altaf heima í anda.
Ekki má undanfella aS geta
mikiS kvaS aS, og var vinur
Björns, Halldór prófastur Jónssonl ^ss hér’ aS 011 börn Björns gerSu
á Hofi; en hann andaSist ári eftir
aS Björn kom norSur.
Þegar aS útflutningar til Vest-
utheims frá Islandi byrjuSu( vai
Björn á móti þeim hreyfingum.
Hann kvaS þaS ek'ki rétt af mönn-
um, aS yfirgefa fósturjörS sína á
sama tíma og þjóSin væri aS losna
úr magra alda ánauSarhlekkjum;
væri aS fá nýja stiórnarskiá og
verzlunarfrelsi. En svo var kona
hans heldur meS útflutningum,
áleit aS fleiri vegir væru í Ame-
ríku fyrir ungt og efnilegt fólk aS
komast áframá, en á Islandi.
En svo urSu þau forlög Björns
aS flytja til Ameríku. Hann flutti
frá HaugsstöSum austur á Vest-
dalseyri viS SeySisfjörS 1883 og
var þar eitt ár. Fluttist til Ame-
rfku 1884; varS samferSa
Jóni Bjarnasyni, sem þá flutti vest-
ur í annaS sinn, alfarinn fiá Is-
landi.
Eftir aS Björn hafSi dvaliS um
hríS í Winnipeg og fariS ofan til
Nýja lslands og séS þar gamlan
kunningja og sveitunga, Pétur
Pálsson fiá ÁrnastöSum í LoS-
mundarfirSi, fór hann suSur til
Daköta aS leita sér aS framtíSar-
dvalarstaS. Hann staSnæmdist í
Hamilton og réSist þar í vinnu hjá
einbúa til aS hjálpa honum aS
flytja saman og stákka kornbind-
um hans. Ómyndarlegur þotti
honum búskapurinn hja einbúan-
um; ^ekki var til stigi til aS reisa
upp viS stakkana, heldur varS aS
feta sig ofan eftir þeim á forkin-
um.
AS lokinni vinu hjá bónda fór
Björn suSur í IslendingalbygSina í
Dakota, og sá þar marga, sem
hann þekti: Magnús bróSur sinn,
sem bjó í HallsonbygS, Jón Pétur-
son Skjöld, sem þá var verzlunar-
maSur í Hallson, Nikulás Jonsson
á Mountain, og mág sinn Grírn
Einarsson í GarSarbygS. Fór
hann svo norSur til Winnipeg og
sótti fjölskyldoi sína og fluttist al-
farinn suSur til Dakota síSla um
haustiS. Hann keypti land skamt
fyrir sunnan Mountain og bjó þar
13 ár. Hætti búskap 1897. Fór
þá norSur til Winnipeg. og var til
heimilis hjá dóttur sinni Björgu,
þar til hún lézt 1904. ÞaS sama
ár dó HólmfríSur kona hans, og
fór Björn þá suSur til Dakota og
var hjá Margréti dóttur sinni, þar
til hann fór norSur til Winnipeg
til Ólafar dóttur sinnar og var hjá
henni síSustu tvö arin, sem hann
lifSi.
Björn var gæddur miklum og
góSum andlegum og líkamlegum
hæfileikum. Var vel aS sér í móS-
urmáli sínu og ritaSi fagra hönd
Dönsku las hann og talaSi hanr.
vel. SmiSur var hann á tré og járn
verklaginn á alt, sem hann
alt hvaS þau gátu til aS gera hon-
um lífiS sem ánægjulegast.
1 trúmálum aShyltist Björn
Unitarismus, en var umiburSar-
lyndur gagnvart þeim, sem höfSu
aSrar trúarskoSanir en hann.
Hann lagSi mikla áherzlu á þaS,
aS menn lifSú samkvæmt kenn-
ingu Krists. Hann áleit aS hiS
fagra og góSa, sem finst í heiSn-
um trúarbrögSum, ættu menn aS
meta. aS verSleikum^ t. d. Ása-
trúnni. GySingum sagSi hann aS
bæri viSurkenning fyrir fastheldni
þeirra viS trú sína.
Alla meSvitund hafSi hann, þar
til stundin kom, sem hann þráSi
og beiS Ihugra'kkur; stundin, sem
skáld eitt lýsir þannig: “Ó, bless-
uS stund, þá burtu þokan líS-
ur, sem blindar þessi dauS-
sera leg augu vor. 2. Ó, blessuS stund,
er sérhver rún er ráSin, og rauna-
spurning, sem ér duldist hér.”
Wpg. 10. des. 1920.
Þorl. Jóakimsson (Jackson). um landiS og
Winnipegvatns;
Á ferð og flogi til
Rivertoa.
betur, því aS þaS var eins og
ReykjarmóSa í austurátt. 1 St.
Andrews eru falleg lönd, og er
þaS óefaS mikiS aS þakak vatns-
veituskurSi þeim, er grafinn var
hér fyrir mokkuS mörgum árum
síSan, se mer mikiS mannvirki.
Meira er af ræktuSu landi en eg
bjóst viS aS sjá alla IeiS norSur á
móts viS Gimli. Eftir þaS aS
kemur um 3 mílur norSur fyrir
Gimli, fer aS verSa meiri og
stærri skógur. Þó er töluvert af
sáSlöndum eftir aS kemur 2 míl-
ur frá vatni, allla leiS norSur fyrir
Árnes oig sérstaklega vestur af Ás-
nesi, og víSa er þar mjög fallegt
aS sjá vestur eftir. En óefaS er
þaS, aS all víSa hafa löndin veriS
frá náttúrunnar hendi auSunnari
til akuryrkju, eftir því sem fjær
dregur Winnipegvatni, þó aS þar
séu undantekningar.
•Jæja, áfram héldum viS og
norSur til Riverton var sttífnt.
MeS einnar mílu hraSa eSa þar
um bil á mínútu hverri. 3000—
3300 fet var hæS sú, er viS vor-
um í frá jörSu, eftir aS viS fórum
fram hjá Gimli, og alla leiS þar til
viS áttum eftir um 2 míílur til Riv-
erton aS viS lækkuSum flugiS um
1 700—1800 fet.
Eg má ekki gleyma því aS
minnast á þaS, sem fyrir augun
bar, þá er viS svifum yfir svokall-
aSri Geysisbraut, sem liggur í
beina línu frá Árborg austur aS
Wininpegvatni, og er sú vega-
lengd 1 0 rmílur. Þar h'elfi eg séS
eitthvart þaS fegursta útsýni, sem
eg 'hefi um mína daga litiS. ViS
munu mhafa veriS um 1/i—3
mílur vestan viS vatniS, og þá um
7—7J/2 málu austur af Árborg.
Öll BreiSuvíkurbygS og Hnaúsa-
bygS blasti viS aS austan, meS
spegilgljáandi Winnipegvatni aust
ur af; VíSis- og ÁrborgarbyigSir
meS ökrum og engjum aS vestan.
Geysis- og FljótabygSir máttu
heita niSurundan, sem einnig hafa
mikiS af engjum og akurlöndum,
meSfram Islendingafljóti er glans-
andi í heiSríkjunni og sólskininu
liggur í bugSum og krókum gegn-
Rivertonbæ til
en aS norSan
blasti viS Riverton og Isafolcíar-
bygS öll, sem er mjög falleg aS
sjá. Mik'leyjan, Blackey og fleiri þag er en þag er gjnhve,. skratt-
eyjar, sem eg ekki er kunnur, sá- inn sem heyrist mikiS í.”
sonar. Hann er sonur Jónasar,
bróSur kapt. Sigtryggs Jór.asson-
ar, fyrrum þingmanns og land-
námsmanns Nýja Islands. Mr. J.
Jónasson er dugnaSarmaSur roi'k-
iU; hann er giftur hérlendri konu.
Þar gistum viS nóttina eftir, ann-
aS var ekki u maS tala, enda kom
þar fram viS okkur hin alkunna,
góSa íslenzka gestrisni í allan
máta. En viS urSum aS flytja
loft fariS þaSan og norSur fyrir
bæinn Riverton, og Capt. Leitdh
lenti á landi Mr. Th. Thorarinsson-
ar; þar var meira rúm og sléttlendi
sem þarf til þess aS taka fólk ipp,
svo óhætt sé. Hr. Sveinn Thor-
valdson kaupm. í Riverton var sá
fyrsti, er borgaSi fyrir aS verSa
þar upphafinn; svo fóru 20 manns
í Riverton upp, þar á meSál G. J.
Guttormsson skáld. Hann hafSi
helzt orS á því, þá er hann kom
niSur til jarSar aftur, aS sér þætti
þaS lakast aS mega ekki vera alt-
af uppi, aS verSa aS koma niSur
aftur.
Ein kona 61 árs gömul, gat ekki
staSiS þaS af sér aS lyfta sér upp.
ÞaS var Mrs. Helga Jónsson, sem
heima á í Riverton. Eg hafSi
gaman af gömlu konunni, þegar
hún var komin til jarSarinnar og
komin út úr bátnum. ÞaS, sem
henni varS fyrst aS orSi, var'-
“Þetta er sú bezta skemtun, sem
eg hefi fengiS um.iTÚna daga. All-
ir ættu aS fara upp, já, börnin
líka.” SíSan sneri hún sér á hæli
eins og ung væri, og segir viS
konu er hjá stóS: “Því ferS þú
ekki upp? ÞaS er nær en aS fara
á samkomurnar og dansana." —
Og er hún kvaddi mig, baS hún
guS aS launa mér fyrir aS hafa
koimS meS þetta áhald ofan eftir
(n.l. loftbátinn).
AnnaS var og, sem kom fyrir á
þessari síSari ferS minni, sem eg
hafSi gaman af aS frétta af.
Krákkar voru úti skamt frá húsi
sínu á heimili skamt fyrir sunnan
Geysirbrautina, þá er viS svifum
þar yfir. En er þau sáu okkur,
hlupu þau inn til pábba síns og
báSu hann aS koma út til þess aS
sjá stóra fálkann, sem væri aS
fljúga þar > fir. Gamli maSurinn
lét ekki \ sér standa aS ganga út
aS sjá fálkann, og horfir lengi í
loft upp, þar til einhver spyr hann
á hvaS hann sé a* horfa. Hann
svarar: “'Ja/eg veit ekki, hvaS
og
Eg ætlaSi aS vera búinn aS
senda Heimskringlu þessar línui
fyrir löngu síSan; en svo hugsaSi
eg mér aS hætta viS þaS( af þvi
eg gat um ferS mína til Árborgar í
flugbátnum. En sakir þess aS
sumt af fólki á Rivprton hefir
mælst til þess aS eg segSi ferSa-
sögu af þessari síSari ferS, þá eru
hér fáar línur.
ViS lögSum af staS frá River
Park 7. okt. kl. 1 e. h., lentum aS
Riverton kl. 2.25. Vegalengdin
mun Vera kringum 80—86 mílur,
en vindur var heldur hagstæSur,
austan suSaustan. VeSur haldur
gottt, einkum þegar norSur dró.
Þá er lagt var af staS frá lending-
arstaSnum í River Park, og búiS
aS ná þeirri hæS í loift upp sem
þurfa þykir, til þess aS svífa yfir
Winnipeg, sem er nú orSiS æSi
stór ummáls (þ. e. 2000—2500
fet frá jörSu), var stefnt norSur
vestan til yfir Winnipeg, og svo
um miSja vegu milli Selkirk- og
Árborgarjárnbrautanna, þar til aS
kom æSi langt norSur fyrir Sel-
kirk, norSan til yfir Clandiboy.
Þá var haldiS meira í austur, svo
þegar viS fórum framhjá Winni-
peg Beach, munum viS hafa veriS
um 3 mílur vestur frá Winnipeg-
vatni, og svipaS því alla leiS norS-
ur aS Riverton.
ÞaS er eins og dreymandi aS
sjá hér þaS, sem fyrir augaS ber,
úr loftfarinu, þegar maSur fer aS
ferSast langt. Þá er viS vorum
komnir um 18 mílur norSur af
Winnipeg, blöstu viS bæirnir
West Selkirk og Stonewall, þó
LæknisfræSi var hann líka viS værum búnir aS sjá þá löngu
ust og. Eg mun seint gleyma Svo þakak eg öllum Riverton
þeirri stund er eg hafSi þetta út- kúum og þeim öSrum, sem sýndu
•rml

L4<
Pk«t«
9m IU(Hwv
Jllft. THOHBi F. JL im
Dr. GEO. H. CARUkLE
Mu<u Blngöncu Byraa.
Jfaf og KTarka-aJlkMaa
tOOU Tis
l’h«n«i A2601
Or. rn. B. Hallctmrsan
<*1 IOTB Bl’U.BUI6
Tala.1 A352I. Cor. I’ort. »ar Kda.
•tunöar •lnTárSunru BarktwaVM
o* aSra lunaDarJúkdöiaa. Br au
flnna & nkrlfstofu slnai kl. U llt M
t~m. og kl. 2 til 4 o. m.—HaJaalU aC
4B Alloway Avo.
Talalaali
ASS8B
Dr. J. Q. Snidal
TABWLIEKmB
•14 Soacrwt Bloefe
Portago Avo. WWNIM
Dr. J. StefánssoÐ
4»1 BOTD BVILOUía
*W»I f.rtaca Ara a( llanlii sa
Itialar olnKBnKu aarna •naa,
BOf »B kvorka-alQkdéma. AB UUaa
frá kL 1B tll lt f.k. •■ kL 1 UJ •. ak.
Phoaoi Ain
UT MaMtllan Avo. WlulM
Vér kðfnna fallar blri
mab lyfa.Bla r»ar
aata lyfja og ra.Bala. Kaaam
{•rum moBulln aAkvmml«c» mfítr
viauaum Iknanna. Y4v slnnam
utanrvoka pBntunum og laitam
KtfUBBUUyfL
COLCLEUGH & CO. (
Botro Dumo og Sherbrooka
Phoaeot B7MI o« I7IM
rgnir brvka- 4
hlaara*, wMr \
la. Kantl f
A. S. BARDAL
aalur lTkklotur o* aiiut am U-
fartr. AUur llitulur «A ItalL
VBllffmur aalur >aan ati.kouaar
Mlanlovarba n l.xitolnA i i
II* (nUEOOiC* *T.
Pkoaei NMBT WI.VHPM

TH. JOHNSON,
Úrm*kari og GulIimiSu*
S«lur gifting&]*yfl*kr«i
HBretakt athygrll veltt pöntuuuB
o* vttUtJörbum dtan af laniL
148 llula St. Pkoaei A463T
synt alt fyrir augum mér. Eg
skrifaSi þá þesas vaglstýfSu val
hendu:
Bæja milli Bifröst hér
nú byggjum vér.
Á henni ferSist ÓSinn hver
er ætlar sér.
Nú er Sleipnir fenginn og allir
geta þar fyrir ferSast í ’oftinu. sem
vilja.
okkur velvild og greiSa, þá er yiS
vorum þar norSurfrá, og vona, aS
framtíSin sýni, aS meS loftsigl-
ingu mverSi stytt leiSin milli
Wininpeg og Árborgar og River-
ton, þegar góSar loftvélar eru
fengnar, þar viS gátum sýnt aS
mögulegt er aS fara þessa leiS á
jafn lítilli vél og viS brúkuSum.
River Park 27. nóv. 1920.
N. Ottenson.
Me'San þér tefjlS í banum getiS þér
haldtS <11 á hellbrlsrSishœll voru-
[HCAOACHE,
LO*S ow
MEMORV
POCW4 S
EYESienT
SCtATICA1
PAINS
RI60RS
NERVOUSNESS
FAIX.TY NtrrwnoN
TATION
THE HEART
5TOMACH
TFOU*LE
NAUSS.AU
CKACHE
oNSTiwnoN
WEAX
MONtYS
'CONDITIONS
PILES MAY
CAUSE
GYLLINI-
ÆÐ.
GISLI GOODMAN

TimsMnftrB.
V^rkstwDl:—Hornt Toro»t®
Notre Dant Ato.
K. tft
11mm
A8847

J. J. Swhiai
H. a Hlnrfkwon
J. J. SWANSON & CO.
FASTKIGTAHAI.AB «« «
V^iinca mlOlar.
Talilml A0349
«•8 Paris Bulldliuí
Wtmmtpcv
Tannlænir
Dr. H. C. JEFFREY,
Vvrkstofa yflr B.nk of Commem
(Alexa.nder A Maln St.)
ShrtfotofutIa.il 0 f. h. fll SAO e. h,
Mll tUBJTunt*! tntuS.
Veldur mörgum sjúkdóm-
um, og þú getur teklð öll
þau einkÁleyfis m«6öl, sem
fAst, án nokkurs bata.
— EÖa þú getur reynt
alla þá áburði sem til eru
til engra nota.
lul vorður aldrei laus við
kvilla þennan með því <og
þvl til sönnunar er að eKk-
ert hefir gagnað þér af þvl,
sem þú hefir reynt).
EN VI1.TTT KT> TAKA
EFTIR?
Vér eyðileggjmn en náttúran sjálf nemur burt það sem ves-
öld þe8S&ri veldur, og til þess notum vér rafmagnsstrauma. Fá-
ir þú enga bót borgar þú oss ekkert. I>ú eyðir engum tíma og
ert ekki látinn liggja í rúminu. Læknlngln tekur frá 1 klukku-
tlma til 10 daga, eftir ástæðnro. Ef þú gebur eigi komið þá
akrifaðu oss.
TTtanáakrift vor er: Dept. 5.
AXTELL & THOMAS
Núningar og raftnagnilækningar
175 MAYTAIR AVE. — WINNIPEO, MAN.
Heifsuhæli vort að 175 Mayfair Ave. er stórt og rúmmikið
með öllum nýjustu þægindum. —
Stetán Sölvason
TEAGHER OF FIANO
Fhone N. 6794
Ste. 11 Slsinore Blk., Maryland 8t
Pólskt
Rlóð.
Afar rpennandi akáldasaga
í þýftsngu eftir
Gest Pálsson og Sig Jéoatien.
Kostar 75 cent póstfrítt.
Sendíð pantanir til
The Viking Press,
Itd.
Box 3171 Wkm.Tj*