Heimskringla - 26.01.1921, Blaðsíða 5

WINNIPEG 26. JANÚAR, 1921.
-----*-.rr
/ .........
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA.
Imperiai Bank of
Canada
________y
STOFNSETTUR ÍSW,—AB&WiiEÆ'aT.: TSa-OJW®, 6*fT.
viypteorgaíS-ur: VarasjASur: 7.MM90
MK .....$£.a.%D|MW
212 flthfi f n<»tnlnlon o( Cflnada. SpnrlMjAn.sdefld f hverju fftbfff, «k nifl i
hyrja m< » því n» floctsia tnn e*« mMTm TvMttr j
eru borjr«fl*r atf preffttw yfta* Wl h«»4*«»irt-deflrt. **»«* ^fttr i IHnlHft j
mn y'fcur. Anmajvfnn t l'ffa’AffM iijrctaus ojr JJiyrts*-
OífLá Ecrckans tð Sje'; eg Z'írseto*, Sj&'&sfo*.
eru veigamiklar og ljóðin góð..
Innihaldið er sem hér greinri:
Ágúst H. Bjarnason: Höfuðrit
Henrik Ibsens.
Sigurður Grímsson: Ljóð.
Olav Johan Olsen: Allsherjar-
trúarbrögð Akbars keisara.
J. J. Aðils: Einokunarverzlun
Dana.
Theodor Friðriksson: í meinum,
saga.
Guðm. G. Bárðarson: Tímatal í
jarðfræðinni.
Ágúst H Bjarnason: Trú og
saiínanir.
Avebury: Hjúskapur og vinátta.
Svipall: Kreppur og hrun.
Theódóra Thoroddsen: Þula.
Ágúst H. Bjarnason: Á vestur-
vígstöðvunum.
"Fáein krækiber stökur).
Rtisjá.
III.
Syrpa, 8. ár., ö—9 hefti.
Ritstjóri Sigtr. Jónasson.
Winnipeg 1920.
Syrpa er fjölbreytt að efni að
þessu sinni og kostarík, og mun
hún því mörgum kærkomin. Veiga-
mesta fararnesti hennar að þessu
sinni er fyridestur séra Adams Þor-
grímssonar um Islenzkt þjoðerm
vestan hafs”. Vér erum ekki
prestinum samdóma í öllum atrið-
um, en teljum fyrrilesturinn engu
að síður þarfa hugvekju og vitur-
lega.
Annað í þessu Syrpuhefti er sem
hér fer á eftir:
300 ára afmæli Nýja Englands,
eftir ritstjórann.
Rauðhærða stúlkan týnda, saga
(niðurlag)
Bútar úr ættarsögum Islendinga
á fyrri öldum, eftir Stein Dofra.
Dufferin lávarður, niðurlag.
Heimur og geímur, eftir Þorv.
Thoroddsen.
. Brúðardraugurinn, saga.
Sitt af hverju.
Skrítlur og smávegis.
1 t Ægseat?**
I
Meðmæli fvá ánægðu
fótki.
ERU ÞAÐ SEM GERA DODD’S
KIDNEY PILLS VINSÆLAR.
W. A. Shannon talar fyrir mann
f jöldans þegar hann mælir meÖ
Dodd’s Kidney Pills; þær eru
þektar um alt Canada.
j svona leið tíminn og við nálguð-
| umst áfangastaSinn. Og nú vor-
um vi?S komin a<S keldudalnum
þessu illræmda íhiafti á veginum.
sem var svo örcSugt yfirferðari,
ViS stukkum y.fir fyrstu kelduna.
en yfir þá næstu gat Rúna ekki
stokkið. Hún lyfti pillsunum upp
undir knén og leit ráSaleysislega
til mín.
Styal, Alta, 24. jan. (skeyti):1 "Eg V* ekki stokkið yfir þessa
“Eg er vel ánægður meS árang- keldu, sagSi hún.
ui'inn af brúkun Dodd’s Kidneyi Eg leit niSur fyrir fætur mínar.
Þær hafa reyn'st mér mjög — Kálfarnir á Rúnu voru sannar-
veloghefieg-ekkikentmér nokk-!laga fa]legir Qg SVQ öklarnir og
svo litlu, lögulegu fæturnir henn-
Milli svefns ©g vckn.
Eftir Pálma.
Landar mínir! menn og konur!
MuniS þiS eftir fyrstu æfintýr-
ínum ykkar heima á Fróni — eg
í viS ástaæfintýrin. MuniS þiS
:ítir öllum smákrókunum og öllu
imstanginu, sem þiS lögSuS á
i<kkur vegna stúlkunnar, sem ykk-
ir leist vel á? AuSvitaS hafiS
aiS ekki gleymt því — síSur en
svo. Og þiS konur! ÞiS minn-
st líklega ennlþá stundanna, sem
piS voruS aS laga slifsin ykkar og
íárflétturnar á sunnudagsmorgn-
iná, þegar þiS voruS aS búa ykk-
rr til kirkjunnar. MuniS þiS eftir
pví, hvernig þiS veltuS fallegu
vöngunum ykkar frammi fyrir
jpeglinum — litla speglinum ykk-
ir, sem auSvitaS var altof lítill;
fyrir svo myndarleg andlit? Og
muniS þiS eftir því, um hvaS þiS
voruS aS hugsa þá stundum?
AuSvitaS hafiS þiS gleymt miklu
af því, en — þaS er alls ekki svo
auSvelt, aS gleyma meginþræSi
þeirra hugsana frá þeim tíma, því
þaS voru tímarnir, sem voru rík-
astir af Ijúfustu vonum ykkar og
framtíSar-hillingum.
Eg vonast til aS eg meiSi ekki
tilfinningar nokurs manns meS
þessum spumingum, þó aS þær
séu nú dálítiS nærgnögular. AuS-
vitaS voru þessi ástaæfintýri ykk-
, ar á þeim dögum talsvert enda-
^ slepp stundum og skildu aS sjálf-
sögSu eftir djúp spor í barnslegar
tilfinr.ingar, en yfirsjónirnar getiS
þiS aS sjálfsögSu vel fyrirgefiS
ykkur, því þær voru nú einhvern-
veginn svo fallegar. — —
Eg hefi stundum veriS aS segja
ykkur sögur heiman af Fróni, og
eg kann miklu fleiri sögur, sem eg
ætla einhverntíma aS segja ykk-
ur — iþegaT eg er orSinn stór —
en eg hefi hingaS til fariS varlega
aS segja ykkur um ástaæfintýrin
mín. En þaS, aS eg hefi þagaS
um þau, er ekki af því, aS eTg
unni ykkur ekki aS ’brosa aS mér
eSa frásögn minni, heldur af því,
aS þetta er einmifct svo skramíbi
óþægilegt fyrir mig, af því aS
þessi ástaæfintýri eru ávalt leynd-
ar mál, sem heyra aS minsta kosti
tveimur til og — stundum fleiri.
Þær Gunna, Stína, Halla, Lára!
eSa hún Beta, myndu alls ekki
fjrrirgefa mér þaS, ef aS eg mintist
eitthvaS á þær, svo eg biS afsök-
unar á því aS eg nefndi þær. En
Pála, Stebba og Rúna voru allar
svo góSlyndar, aS eg held aS þær
myndu fyrirgefa mér þaS, þó aS
eg segSi frá einhverju smávegis,
sem á mílli okkar fór á sokka-
bandsárunum. En eg nefndi
Rúnu síSast, af því aS hún var
fyrsta stjarnan á ástahimni mín-
um.--------
Eg var víst ekki meira en 16
ára, er eg sá Rúnu fyrst. Hún
hafSi ráSiS sig sem vor- og sum-
arstúlka á næsta bæ vi'S heimili
mitt. Hún var kvennaskólastúlka
— hámentuS — og aS minsta
kosti 6 árum eldri >en eg. Eg
kyntist henni fyrsta daginn, sem
hún var í nýju vistinni, og mér
leist strax ljómandi vel á hana.
Augu hennar voru stór, andlitslit-
urinn svo hreinn, og varirnar —
já, þaS voru nú einmitt þær, sem
eg várS meSt hrifinn af ----- voru
svo fallega rauSar. Og svo þeg-
ar hún brosti, komu djúpir “spé-
koppar” í kinnarnar á henni. Og
mér virtist altaf einhver bros-
feluleikur vera í kringum þessa
einkennilegu bolla. ÞaS var ein-
hvernveginn svo dularfult og um
leiS yndislegt brosiS hennar
Rúnu. —
ÁSur en eg fer lengra út í þetta
qjni, finst mér réttast aS geta þess,
aS eg var í mikilli þakklætisskuld
viS prestinn minn, blössaSan ka:l-
inn hann séra Hall, enda var eg
mjög kirkjurækinn á þeim dög-
um. Eg held aS presturinn hafi
veriS nokkurnveginn vel ánægSur
yfir því, hvernig eg hefSi kunnaS
“kveriS” mitt, þegar eg gekk til
spurninganna, því aS eg hafSi
lært þaS “reiprennandi" aftur aS
18. kaflanum, þó aS ög hefSi nú
aldrei lagt Svo mikla áherzlu á
þaS, aS brjóta hverja grein til
mergjar. Já, eg hafSi lært þaS
“reiprennandi” aftur á 'bak og á-
fram, og hvaS gerSi þaS svo til
þó aS eg ekki skildi þaS, sem eg
fór meS, alveg ein's vél og há-
lærSur guSfræSingur. — ÞaS fór
þá alveg eins vel á því, þó aS eg
hefSi þaS yfir aftur á bak.
En 18. kaflinn. Um hann var
öSru máli aS gegna, því hann
lærSi eg áldrei, af því aS eg ‘hafSi
notaS þann hlutann af “kverinu”
í “forthlaS”, setn mér fanst svo
vel fyrirgefanlegt, þar sem rjúpur
voru í háu verSi. Þar aS auki
var þessi 18. kafli eittlhvaS um
urs meins síSan eg fór aS brúka
þær. Þetta vil eg aS almenning-
ur fái aS vita.”
Þannig kemst W. A. Shannon,
veílþektur bóndi hér um slóSir, aS
orSi. MeS þesum fáu orSum
gefur Mr. Shannon til kynna á-
stæSuna fyrir vinsældum Dodd's
Kidney Pil'ls í Canada. Þær reyn-
ast öllum vel.
Dodd’s Kidney Pills eru aSeins
nýrnameSal, þær hreinsa og
styrkja nýrun og gera þau hæf til
aS vinna verk sinnar köllunar.
HeilibrigS nýru eru nauSsynleg
hreinu blóSi og hrausfcum lfkama.
Hreint blóS streymir um allan lík-
amann til hinna ýmsu líffæra og
færir þeim naeringu og hei'IlbrigSi
og ver líkamann fyrir sjúkdómum.
SpyrjiS nágranna ySar hvort
Dodd’s Kidney Pills séu ekki gott
nýrnameScd.
Dodd’s Krdney Pills kosta 50c
askjan eSa 6 öskjur fyrir $2.50;
f»st hjá öllum lyftsölum og The
Dodd’s Medicine Co., Limited,
Toror.to, Ont.
hjúskaparlífiS, svo eg gat ekki séS
aS eg h eíSi nokkur minstu not
fyrir hann, og taldi þaS áreiSan-
legt aS eg gæti komist af meS
sjálfsmentun í þeim greinum.
Þetta er aS mínu áliti sönnun þess,
aS eg vaT bráSþroska strákur, þar
sem skoSanir mínar hafa mjög iít-
iS breyzt um þá sálma.
En eg var kirkjurækinn —
einkanlega ef eg átti von á dansi i
eftir, sem oft bar viS, því þaS er
alveg eSlilegt, þó fólk “lyfti sér
dálítiS upp” eftir aS hafa setiS
aS mimsta kosti þrjá tíma í kirkj-
unni undir langri ræSu og enda-
lausum söng, sem var nú svona
eins og gerist og gengur, þar sem
hver og einn syngur meS sínu nefi,
og svo villast menn þá stundum á
númerunum á sálmunum, svo aS
tveir eSa þrír sálmar hljóma í
senn — allir meS “sínu lagi”.
Eg ætla mér ekki aS fara aS
tala um uppeldi Rúnu. ÞaS hef-
ir aS sjálísögSu veriS gott, því
hún var Þingeyingur og framúr-
skarandi kirkjurækin og — dans-
aSi þar aS auki ljómandi vel. ÞaS
var yndislegt aS dansa viS hana.
AS því komst eg nokkrum dögum
á eftir, aS hún kom í nágrenniS,
því viS ihittumst viS kirkjuna.
ÞaS var óviSjafnanlegt, þegar
Rúna lagSi holduga handlegginn
sinn yfir öxlina á mér, og þegar
vangi hennar svo rjóSur og heitur,
kom svo nærri vanganum á mér,
aS eg fann ylinn, og — svo þeg-
ar hún þreyttist á dansinum, féll
þyngra og þyngra aS brjósti mínu
og samt — þrátt fyrir þreytuna —
hreyfSi sig nákvæmlega í sam-
ræmi viS harmoníku-tónana hans
Jóa, aS þaS var eins og hún væri
sál þeirra.
ÞaS var ekki fyr en seint um
kvöldiS aS fólk fór aS tínast heim
frá messunni —- nei, dansinum
vildi eg sagt hafa, og eg var ekki
sá fyrsti, sem yfirgaf dansskálann.
ViS Rúna áttum samleiS og eg
var meS sjálfum mér glaSur yfir
því. VeSriS var gott — þaS
var yndælt vorkvöld, bjart og
fagurt, eins og kvöldin eru svo oft
heima á Fróni. Þó aS viS Rúna
værum gangandi, vanst okkur
drjúgum á vegiijn fram meS háls-
inum. Eg leiddi hana og mér
fanist eg vera talsvert mikill maS-
ur — sVo mikill maSur, aS mér
fanst eg jafnvel vera gróinn upp
úr fötunum mínum. VestiS mitt
var óvenjulega þröngt um brjóst-
iS og svo þótta mér treyjan mín
of nærskorin undir böndunum.
ViS vorum bæSi þögul. ViS höfS
um hvaS eftir annaS byrjaS aS
tala um eitthvaS, en samræSurnar
höfSu dáiS út af vörum okkar. Og
ar!
“Eg gæti boriS þig yfir keld-
urnar, Rúna, eg er blautur hvort
sem er.”
Rúna leit tíl fóta minna. Þeir
voru þurrir eins og hennar fætur
voru. Hún brosti.
“Eg er of þung fyrir þig.”
“Þú of þung fyrir mig!” Til-
finningar mínar og stærilæti var
dauSasært. En Rúna brosti stöS-
ugt.
‘TJvemig ætlar þú að bera
mig?”
Þetta var þá spurning. AS
bera kvenmann t. d. einls og mó-
poka gat ekki náS nokkurri átt.
Mópoka hafSi eg oft boriS faSms-
lengd. AS taka hana í fangiS —
nei, þaS var líklega hneykslan-
legt.-------
(NiSurl. næst.)
Sölti Hcfgason.
Oft heyrir maSur minst á Sölva
Helgason. Héfir hann á sinni tíS
og á sína vísu veriS frægur úti á
íslandi, en afkomendur Islendinga
vestan hafs vita fátt um hann og
aðra sérkennilega menn, sem til
hafa veriS á íslandi, og af því er
þaS gróSi heldur en tap hvers ein-
staklings aS þékkja sem bezt sögu
segir fyrir stöðugt vaxandi vand-
ræði meðal þjóðanna, strlð og styrj-
j'ltlir, hungur og drépsóttir, ójöfn
uð í félagtsUfinu, óstjóm og laga-
leyisi og þar af leiðandi kæruleysi,
einnig ýmsar afvegaleiðandi stefn
ir, er lciða mundi athygli manna
bæði með orðum og gerðum, jafnvel
táknum og kraffaverkum, burtu fná
þcim ffmfflbæira sannleika: onn
freunur það mikla öifugstreymi, er
gera myndi Arart við sig í lifnaðar-
háttum þjóðanna, og opinberast
mundi í yfirgnrofandi sválisýki og
eftirsókn oftir hcgómiegum hlutum,
er mundi svæ'a heiminn í alger)
andvaraleysi. Alt þefta, áS'amt
táknum í sól, túngli og stjörnum,
mundi boða þann merka og af þeim
sannkristnu longi þráða viðburö, og
þá ekki sízt skýrasta merkið, þetta
að aðvörunarboðsikapurinn, boð-
skapurinn um ríkið skyldi boðaður
verða um alla heimsbygðina, til
vitnisburðar öMum þjóðum, og þá
mundi endirinn koina.
Endaði ræðumaður svo með að
sem segir í hjarta sínum: “Herra
minnast á aðferð hins “illa þjóns”,
mfnum dvelst”, og tekur að berja á
samþjónum sínum, en eta og drekka
með svöliurum”. Kvaðst ræðu-
maður sjálfur, ásamt mörgum öðr-
um, oft hafa orðið var við töluvert
hörð högg, bæði í ræðum og ritum,
frá þeim, sem í hjarta sínu' ekki
vúldu kannast við að tíminn væri í
nánd, þótt þeir kanske með vörun-j^*uru® laxerolíunni
um segðu mörg falleg orð, á sama, barnsárunum?
tfma sem iþeir gerðu sér í fylsta \ H'’ernig þig langaði til að kasta
mæli gott af gnægðum þossa heims l>v1 1 skólpfötuna, þegar hún móðir
gæða. Niðurlaigsorð ræðumannsins Hn sneri við þér Irattinu-
voru orð spámannsins Jesaja 51, 7, . 8em betur fer þarft þú ekki að
14. jneyða barnið til að taka meðalið.
Fagrar og fræðandi skuggamynd I Ohamberlain’s Tablets eru bezta
ir voru sýndar á ef tir, og voru víst; niöurhreinsandi meðal handa böm-
AiN
meíöl Rtta a5 vem á hrerju
hetmilL
Hægt að fyrirbyggja
Illkynja'ð kveí-
Yið fyrsta vott af hæsi, ættl
hvert barn„ sem þá.t á í vondu
kvefi, að ffá Ubainiberlan's liósta-
mcöal. Jafnvel kíghósta er liægt
að verjast með því, ef tekið er í
tíma. Mæflur ættu altaf að hafa
flösku af þeesu ágæta meðali á
. heimilinu. öryggistilfinningin er
meðal þetta gefur, er miklu
meira virði en kostnaðurinn.
35c og 65c.
Við bakveiki, máttleysi í öxlum og
hnakkaríg.
Við þessu fáið þér ekkert betur
fullnægjandi en ChamberltÁ’s
Liniment. Hinar læknandi oli-
ur f þessu dýrmæta Linimenf,
munu gefa yður íljótan og al-
gerðan bata.
35c og 65c.
TABi.E~rS 254
eiiir viðistaddir b"!frir af
T>ær verða sýr.dar framvcgis.
þeim- um-
j Þar eru flatar og sykurhúðaðar,
og því ágætar til inntöku, og þær
x.
j vinna fljótt og vel.
Nýr lampi brennir
94% Iofti.
Er betrl en rafmngn og; gna.
Kosta 25c. Fást í öllum lyfjabúð-
um eða með pósti frá
CHAMBERLAIN MEBICINE Co
Dept. 11---------------Ltd.
Toronto, Cana Ja.
Fæst hji öllum lyfsölum ag Hcwne
Ný tegund af olíulampa hefir nýlega Reiaad#*« Ssrk»s, 850 Mu:;i Street
yerxts fundin upp, sem gefur undprsam- VI-, „
lega bjart og fagurt ljós, jafnvel betra WjnnrPe8- IVran.
en gas eta rafmagnsljós. Lampi þessi ......................1,11,11 -v
hefir verið reyndur af sérfræJ5ingui:i ^
Bandaríkjastjórnarinanr og 35 helztu 4 a _
háskólum ríkjanna, og gefist ágætlega. .* R
þess lands, sem þeir eða þeirra eru 1 L3mS‘nn ,brennur ánlyktar, reykjar'
* K I et5a hávatia, og er 1 alla statii tryggur D ^ re p W S f; B U w
rrá komnir, Og þá ekki einungis °ff áhyggilegur. Hann brennir 94 pró- A wAa WLl
í sent af lofti og 6 prós’ent af venjulegri _
skáldanna, stjórnmálamannanna st?*nolu:, ryrsta tslenzka ÚnítarasafnaSar-
. | Uppgotvarinn er Mr. T. T. Johnson, . ,
og ættjaroarvinanna, heldur líka S70 Donaid st„ winnipeg. og býtsur íns 1 Winnipeg, verSur haldinn í
, . hann að senda lampann til 10 daga ó- , . , . ,
þeirra, sem eitthvaö hafa haft til i keypis reynsiu, og jafnvei ah gefa kirkju safnaoarihs aö aflokinni
1 1 .. . I eion lamra meti öllu í hverri bygö , , _
brunns aö bera, gott eða ílt. Þvi þeim manni, sem viii sýna hann öör- messu, sunnudagskvoldiö 6. fébr.
um. SkrifiS i dag eftir upplýsingum. iqo'i
Spyrji'Ö einnig um hvernig hægt sé aö 1»
fá umboö án reynslu, sem gefur frá
$250.00 til $500.00 í laun á mánuöi. |
hefir mér dotti cSÍ hug, aS einhver
sé ef til vill til enn af eldri mönn-
um hér vestra, er þekt hafa Sölva
persónulega, og gæti því skrifaS
óElutadræga lýsingu af honum,
svo maSur geti séS hann í anda á
vallarsýn, og gáfnafar hans og
drattlistarhæfileika. Óskandi aS
einhver geri íþaS og sendi blöSun-
um til birtingar. Einnig hefSi sá,
er þetta skrifar, gaman áf aS sjá
SkrifiU flrftír vertil iafca ronnn. Vór
gaðam spct-aS ySisr penloga.
J. F. McKeizie Co.
Galt Bdáldiag,
(CaT. Princess og flomlatyne)
Wámipeg, Maii.
SpnjíS rrm verS vtirt á þreski
Þorst. S. Borgf jör'5
forseti.
Fred Swanson
ritari.
einhver væri til, sem kynni hana.
G. H. J.
“Næturfælu” Níelsar skálda, ef vÖabeJtom og éfcöIdnWL — Sér.
níaklr5» serwn v5'S jadaon vð*j
o« hBSam partn í þ*er, SetxÆ?;
okkur Jodaon AwSlarrwif ykjuer og
vér nasaxsm £»a vai vffil þ*er rmsS
mjSa aaaagí&rnn «3S« ncjfttTS
W 08» v«la*WwUna og geriS vvtrk.
Tákn tímanna.
í fyrirlestri sfnum sunnudaginn
23- jan., talaði P. Sigurðsson út frá
Matt. 24. kap., um hin ýmsu mörgu j
og glöggu einkenni fcímanna, semj
líkt og vörður fram með vegi, sýndu
á hverjum tíma hvað áliðið væri íj
sögu þessia heims. Mintist hann þá
fyrst og fremst á hina ömurleg’.i
lífsreynslu Gyöingaþjóðarinnar sein
blinduð af ýmsum sjálfvöldum j
trúargrýlum og fölskum kenningum |
liafði aðhafst það, er kórónaðil
hennar mikla andiega fnáfall, í það j
stórum stíl, að hún með réttu móti
hefði orðið að þola dóm og þungar
ásakanir aldanna niður í gognum
tímana, og væri nú öllum, sem fylgj-
ast vildu mieð táknum tímanna, öfl-
ugt viðvörunardæmi, 1. kor. 10,11.
Sýndi ræðuimaður fram á, hvern-
ig sú þjóð, samkvæmt glöggum spá-
dómum gamlatestamentiisins um
fæðing Krists, starf hans, lff og
dauða, hefði getað þekt sinn vitj- n .. , n ,, , ,
unartíma, Jesja 9, 6, 7,53. kap. 61, 1-1 Verður cfluttur 1 Goodtemplarahus-
3: Mika 5, 1: Dan. 9. 25. Og hvernigj mu a oargent Ave., sunnudaginn
þeir, sem “algáðir” eru á yfirstand- j 30. jan. kl. 7 síðdegis
andi tímum, og ekki eru blindaðir
af erfikenningum eða druknir af
f ilskenningu þess safnaðar, sem
tiáknaður er með konunni f Opin- . . . ,
bemnarb, 17. kap., auðveldlega getaj°£ jæIur cms og væn hann guo
'iylgs: með í táknum tímanna, sam-| (2. Þess. 2 kap.). Er hann kom-
svæhit rás viðburðanna og hinum inn? Hver Jjá? Eða getum við
vænst hans í náinni framtíð?
Ný-útkomin saga:
‘Skugfar og Skin’
Eftir Ethel Hebble.
Þýdd af S. M. Long.
470 blaðsíður af spennandi lesmáSi
Yerð $1.00
THE VIKING PRESS, LTD.
Box 3171, Winnipeg.
Fvrirlestur
Efni: Hinn mikli Andkristur,
maður syndarinnar, glötunar son-
urinn, sem setur sig í musteri guðs
VIT-0-NET
The V it-O-Net er segulmagn-
aS heilbrigðisklæSi og kerour í
staðinn ifyrir meSöl í öluro
s’ líkdómum, og gerir í mörgurr
tilfellum undursamlegar lækn-
mgar. LátiS ekki tækifærið
fram hjá fara, komiS og reyr.iS
þaS.
PF-t’o A S8C9
304 DQNALDA BLQCK,
Donald St., Winnipeg. ý
Roinm 1?. C’ement Dlock,
íiianöon.
Þykt og kllegt k£r
Fá þeir sem brúka
0H HnÉ -t "•
Hvað er sennilegast? Hvað segja
mrögu, glöggu spádómum ritning-
Arinnar, þó einkum hinum mikla
spádómi f'relsara í Matt. 24. kap. | ... , . .
T>ar sem hann, eftir að hafa varað merkm.
lærisveina sína við að láta ekkij Fagrar og fróðlegar skugga
hlekkjaist al afvegaleiðandi stefn- myndir verða sýndar.
um eða skelfast af ógnandi tíðind-1 Allir velkomnir.
um tímanna, lýsir ástandinu niðurj
eftir öldimum, á öllum sviðum, og P. Sigurðsson.
Engin ástæSa til aS vera sköll-
ófctur.
HármeSaliS er ódýrt, en árang-
urinn mikfll og góSur, því fylgir
full ábyrgS, ef því er gefin sann-
gjörn reynsla. Póstpöptun veitt
•érstök atlhygli. VerS $2.20 flask-
an, eSa $10.00, ef 5 flöskur eru
keyptar í einu; flutningsgj ald í
verSinu. BúiS til af
L. B. Hair TonicCo.
273 Lizzie St., Winnipeg, Man.
Til sölu í flestum lyfjábúSum í
Winnipeg, og hjá Sigurdson &
Thorvaldson, Riverton og Gimli
og Lundau: Trading Co., Lundar
og Eriksdala. ^