Heimskringla - 16.02.1921, Blaðsíða 6

6. BLAÐSJÐA.
HEIMSKRINGLA
WINiNIPEG 16. FTEBRÚAR 1921
Jessamy áköf. -- “Og frændi minn er ékki vel frísk-1
ur?” Ibætti hún viS meS áhyggjusvip.
‘Nei, eða svo skildist mér á seinasta bréfinu frá
frú Greenhili. Hann hafSi nú nýlega fengiS eitt eSa
tvö hjartveikisköst, og Dr. Upham hafSi Iagt svo
fyrir aS hanh hefSi sem mest ró og næSi.”
Jessamy stundi. Var iþaS hugsanlegt aS Rósa
mundi neita aS gera IboS eftir henni, þó frændi
hennar yrSi miklS veikur. Fyrrum var þaS sjálf-
sagt aS hún væri yfir honum, ef hann varS lasinn.
Flann sagSi Iþá vanalega aS nærvera hennar hefSi
j betri áhrif á sig en nokkuS annaS. Hún lét hend-
urnar fallast niSur í kjöltu sína, meSan hugur henn-
hefSi einhver tælandi áhrif á hana, og hún óskaSi ar sveif » gegnum liSna tímann. Hún hafSi sagt viS
þess aS hún mætti kasta sér í ána og þannig gera Rúpert aS frændi hennar hlyti af og til aS dvelja hjá
enda á öllum sinum armæSu- og eymdarstundum. j beim- Og hann hafSi svaraS, aS þaS væri sér á-
En þaS var synd. Og semþetur fór stóSst hún freist-! nægjuleg tilhugsun, aS ihafa Ihinn góSa, gamla mann
inguna og gekk h'ægt heimleiSis., • ! 3em mest hÍá ser- Har.nm se hefSi veriS ein t og
Jessamy Avenal.
Skáldsaga.
Eftir sama höfund og “Skuggar og sLrin”.
S. M. Long þýddi.
Hún stóS á sama staS enniþá nokkur augnablik
og starSi angufbitin og ólþreyjufull í hiS dimma,
beljandi vatnsflóS. ÞaS var líka'st því sem þaS j
Þegar hún kom heim aftur, var Rakel sofnuS, en
Jessamy var búin meS seinustu skyrtuna, og var aS
taka til í herberginu.
“ÞaS er merkílegt, aS önnur eins stúlka og Jess-
amy er, skuli snerta viS svona vinnu,” ragSi Lucy viS
sjálfa sig. "Gladys hjfSi láitS þaS vera.”
7. KAPITULI.
góSur faSir sinnar elskulegu Jessamy.
Augu hennar fyltust smám saman tárum, en hún
flýtti sér aS þurka þau í burtu. Danton mátti ekki
verSa þess var aS hún væri sorglbitin.
ÞaS var fariS aS dimma, og hún hafSi lofaS
aS koma svo tímanlega til baka, aS hún gæti lesiS
fyrir Rakel, og máske létt eitthvaS undir meS Lucy
viS saumana.
“HafiS þér, jómfrú Jessamy, ekkert heyrt frá
séra Hallowes?” spurSi Danton meS hluttekningu.
ÞaS var síSari hluta miSvil^udags, eSa kringum ^e*’ Danton, ekki eitt orS.
klukkan sjö, aS Danton var í þann veginn aS loka^ ‘EShefi aldrei á æfi minni vitaS neitt lafn óski11'
búSinni, þar sem hann hafSi fengiS vinnu sem búS-| anlegl °S hvarf hans’ 'haS á sJálfan hrúSkaups-
arþjónn, þegar hann var flæmdur burtu frá “The daSinn’ en hó *>aS svo ríkt 1 hu^a mínum aS
Court”, þar sem húsfreyjan hafSi jafnvel sakaS séra Hallowes sé ekk. dámn. ‘
hann um þjófnaS. j “Eins er meS mig, Danton.”
. . . . . , , ! "En þá er spurningin — ef hann er ekki dá-
Hann gekk fram aö dyrunum, þegar pær voru
ail í einu opnaSar, og honum til mikillar undrunar, , . . .
, , . . i i i * i • Eg ski ySur. okynsemi min segir mer ao hann
en þo enn mein gleöi kom jessamy Avenal ínn 1. • , v c
, , j se dainn, og leymlogreglan segir þao sama. fcn
I hjarta mitt mótmaélir því og hvíslar aS mér:
‘ Jónxfrú Jessamy!" hrópaSi hann. "Er þaS ••
rnögi legt aS þér séuS komnar til þess aS heilsa utp ui-i • i * _______
,, A sama augnabhki heyrou pau ao vagn nam
á mi®‘> I staSar úti fyrir, og rétt á eftir kom einn af búSar-
“Já, eg hefi oft ætlaS mér þaS, Danton," svar- drengjunum þjótandi og sagSi í ákafa: "ÞaS er
aSi hún vingjarnlega. “Eg sagSi viS Lucy, þegar einihver heldri maSur niSri í vagninum, sem kveSst
eg vissi aS þér voruS frændi hennar, aS hún skyldi vi]ja sjá ygur> Danton.”
segja ySur þaS. Eg á heima í sama húsi og hún.! /‘þag hlýtrur aS vera misskilningur,’ sagSi gamli
“Já, eg hefi heyrt þaS,” svaraSi hin unga stúlka.
Hann ’ieit til hennar rannsóknaraugum um leiS
og hann sagSi:
"Hvers vegna vildirSu ekki koma aftur til okk-
ar, góSa Jessamy. Eg sagSi Rósu aS biSja þig um
þaS. Ertu þá reiS viS mig?”
“ReiS viS þig? Eg hefi aldrei veriS reiS,” sagSi
Jessamy. “En þú hefir ekki einu sinni svaraS bréf-
unum mínum, frændi.”
"AS líkindum hefir Rósa aldrei afhent mér þau,”
sagSi hann, og í rómnum fanst hvorki undrun eSa
gremja. “'Hún ibrýtur upp öíll bréf, og segir aS meS
því móti vilji hún koma í veg fyrir alt, sem geti oll-
aS mér geSshræringa. Hún er mjög hyggin og svo
falleg.”
Hann 'horfSi á Jessamy meS saknaSarfullu tilliti
og hélt svo áfram:
“En hún hefir svo mikiS aS hugsa, því sem sag
er altaf húsífyllir af gestum. 'Hún er í miklu uppá-
haldi hjá hertogafrúnni o'g iRósa heimsækir hana
oft. Hi'á okkur á aS verSa stór danssamkoma 14.
þessa mánaSar. Rósa er ung og aSlaSandi, og þaS
er ekki nema náttúrlegt þó hana langi til aS skemta
sér. En eg fyrir mitt leyti hefi ekki ánægju af pess
háttar l'ífi. Mér leiS miklu betur þegar eg gekk í
kringu í görSunum meS þér og talaSi viS þorpsbú-
ana. Eg er of gamall og heilsutæpur til aS þola
þenna hávaSa og ólæti í kringum mig. — E*~ segSu
mér, hvers vegna komst þú ekki ti' mín? ”
ÞaS var auSséS aS hann var veikur. Jessamy
sá þaS á óstyrknum í höndunum, hinu órólega
og heilsulbætandi áhrif á miig. Mér finst eg vera
tálsvert veikur. Og þó mig langi alls ékki til aS
deyja, þá getur vel veríS aS eg eigi ekki langt eftir
óuifaS. Og eg á margt eftir ógert.. Á seinni árum
hefi eg fjarlægst guS, og bágstöddum hefi eg hjálp-
aS miklu minna en eg gerSi áSur. Þegar maSur
færist nær takmarkinu, — hann þagnaSi um stund
og var sem hrollur 'færi um hann, — “verSum viS
aS vera í guSs verndarhöndum; annars er uggvænt
um eiIífSina. ÞaS er voSalegt aS vera í þeirri ó-
vissu. Komdu og vertu mér samferSa heim, Jess-
amy mín. Þá geturSu. talaS viS mig um guS, eins
og Rúpert gerSi. ÞaS var sannarlega friSsælt aS
vera í návist ykkar, og mér fanst eg þá vera nær
himninum en annars.”
"ÞaS er áreiSanlegt aS eg skal koma, ef þú ger-
ir boS eftir mér,” sagSi hún. “En þú verSur fyrst
aS tala um þaS viS Rósu. Og mundu eftir því, aS
ef viS liftum huga o'kkar og hjörtum til guSs, þá
bænheyrir hann okkur.”
Hann strauk viSkvæmnislega um hár hennar.
ÞaS var sem hennar blíSi og mjúki málórmur væri
honum hugsvölun.
“Eg get símaS þér. Undir svo kringumstæSum
munu vinir þínir ekki hindra ferS þína. Nú, þegar
eg horfi á þig, er mér nærri óskiljanlegt, hvernig eg
hefi komist af án þín allan þenna tíma. E ghefi lát-
iS semja erfSaskrá mína; Rósu var þaS sVo mikiS
áhugamál. En eg hefi ásett mér aS gera viSbæti
viS erfSaskrána, og nú ætla eg aS láta verSa af því.
VissuS þér þaS ekki?'
maSurinn og hristi höfuSiS. “ÞaS er enginn —"
ÞaS sveif eins og ský yfir énni hans, er hann Hann þagnaSi er hann heyrSi mannamál niSri í
heyrSi þetta. AS hugsa sér aS jómfrú Jessamy stiganum, sem olli því aS blóSiS steig tíl höfuSs hon-
skyldi búa í sama húsi og aumingja Lucy, dóttir um, en ejssamy stóS upp og sagSi undrandi:
letingjans hans Jaoks. Hann leit snöggvast á bún-l “Hver var þetta?”
ing hennar og sá aS þar var mikill munur frá því sem Þau heyrSu sagt í skipandi og óþolinmæSisleg-
veriS hafSi. Hún var eins falleg og hún hafSi áS- um róm: “Eg vil fá aS hafa tal af George Danton
ur veriS, og Jesamy myndi ætíS bera þaS meS sér — gamla Danton. “Hann hefir veriS þjónn hjá
aS hun væri af góSum ættum. En kjóllinn hennar mér í háa herrans tíS.” ■
var fátæklegur og svarta ullarvetlinga hafSi 'hún á “ÞaS er Sir Jocelyn,” sagSi gamli maSurinn og
hön-dunum. Danton horfSi á hana undrandi og stóS eins og hálf stirSnaSur af gleSi og undrun. “AS
óttasleginn. ; hugsa sér þaS, jómfrú Jessamy, aS þetta skuli vera
“Getum viS ekki fariS eitthvaS og talaS sam- Sir Jocelyn.
an?” sagSi Jessamy í sínum vanalega bfíSa og viS-
feldna róm. “EigiS þér ekki heima ein'hversataSar
hér nálægt, Danton?"
“Eg bý hér uppi á loftinu, jómfrú Jessamy, ef þér
Þau stóSu bæSi á miSju gólfi í hinu 'fremur fá-
tæklega herbergi, þegar baróninn kom inn, fölur í
andliti og hálfgert utan viS sig, og lleit í kringum sig.
Þegar hann kom auga á Jessamy, rak hann upp
viljiS gera mér þann heiSur aS koma þangaS," I lá&‘ gleSióp og ibreid'di faSminn út á móti henni.
svaraSi hann og gékk um leiS á undan henni gegn- “ó- Jessamy — Jessamy, elsku litla stúlkan
um litlar hliSardyr og Ibenti henni á brattan stiga minI hrópaSi hann.
meS mjóum rimum. ‘IÞaS er alls ekki sæmilegt aS
bjóSa annari eins stúlku og ySur hingaS.”
“ÞaS er talsvert betra en þar sem eg bý,” sagSi
Jessamy og brosti þunglyndislega. “Þetta er nett
ogþokkalegt herbergi, og eg vona aS húsibóndi ySar
láti sér farast vel viS ySur. En ósköp eruS þér
þreytulegur.” Hún horfSi á hann og úr augunum
skein góSsemi og hluttekning, sem hann kannaSist
svo vel viS. Hann vísaSi henni til sætis í bezta, „ .
,, , * Tvær persónur, sem honum þotti vænst um af öllum
stolnurn se mtil var í heíberginu, og svo tor hann ao „ . .
11 veróldinm, hofSu fundist þarna. Honum la viS aS
I hoppa og dansa a'f fögnuSi.
8. KAPITULI.
Fyrst í staS var Jessamy eins og utan viS sig.
Hún fann aSeins aS Sir Jocelyn hafSi hana í faSmi
sínum, og hún sá aS tárin streymdu niSur kinnar
hans.
Danton ýfirgaf herbergiS og lét dyrnar aftur.
augnaráSi, þreytudráttunum í andlitinu og veikinda- Lg Hefi sagt Rósu, aS mér sýndist þaS varhugavert,
aS láta konu vera einráSa yfir svo miklum eignum.
ÞaS er ek'ki ætíS iheppilegt aS hafa of mikinn auS,
og ýms vandkvæSi eru þvS samfara. íEg á nóg til
aS gera þig líka vel efnaSa, Jessamy mín; og eg er
ekki hræddur um aS þú farir illa meS eigur þínar.
Og svo hefi eg hugsaS mér aS tilnefna þig sem fjár-
ráSanda sonar míns, ásamt móSur hans. Og eg
biS þig aS annast hann — og hana líka.”
Hann lau't snögglega niSur aS henni og horfSi í
augu hennar meS undarlega kvíSafullu augnaráSi.
og sagSi í þeim róm, sem íbar vott um einhvern óljós-
an grun um, aS framtíS konu hans myndi ekki ætíS
verSa sem björtust. “Hún er ung og fríS. Stund-
um kemur yfir mig eiinhver einkennilegur ótti, er eg
roSanum í vöngum hans. Hún vildi því ekkert
segja, sem komiS gæti honum í geSshræringu.
“Rósa sagSi mér aS þú vildir heldur vera ann-
arsstaSar. ÞaS var auSvitaS a!t mjög hart fyrir þig
og staSurinn geymdi sorglegar cndurminningar. Þú
hefir víst ekki heyrt neitt frá honum, Jessamy mín?”
“Nei, frændi.”
"ÞaS er gáta — óskiljanleg gáta. Rósa
segir aS hann muni hafa komist aS því, aS viS ætl-
uSum aS giftast, og því fariS sína leiS. En eg trúi
því ekki.”
Hann horfSi meS meiri ástúS og viSkvæmni á
hana, er hann hlét áfram: “Þú ert orSin svo föl-
leit og mögur, Jessamy mlín. ViS hvaS vinnurSu
hér í borginni. Hvernig er því variS aS þú ert hjá hUgSa. um hana — eg veit ekki hvers vegna. Sama
Danton, og hvaS hefir hann fyrir stafni? | er ag segja u nabarniS, Þú ert svo sterk og staSföst
“Hann er búSarlþjónn,” svaraSi Jessamy. “Eins Qg svQ góg Qg hyggin. Mér sýnist þú hafa orSiS
og þér var kunnugt gengu allir hans sparipeningar, ástúSlegri ,og blíSlegri viS arunirnar, sem þér hafa
til aS menta syni hans. mætt, því þú'lifir í guSiþínum. — FyrirgefSu henni,
"Er hann virkilega búSanþjónn?" sagSi hann í j jessamy, og lofaSu mér því, aS hjálpa henni, ef þú
angurværum róm. “Þetta er alt saman eitthvaS |
öfugt. lEg hafSi ekki hugmynd um þaS., Eg
skara í eldinn.
"Já, eg er'oft ihálflúinn, og fyrst framan af varj
‘Væri ekki lafSi Delavel annars vegar mundi alt
mér óhægt um þessa nýju vinnu; en þaS er altaf aS^ hafa komist . gamla » hugsaSi Danton. -En
lagast. Og þér, kæra jómfrú Jessamy, eruS þér enn ( þó hún væri fríSleikskvendi. lþá var eittfliva8 * bláu
hér Lundúnum — aS vinna? Eg má næstum ekki'
hugsa til þess aS þér, sem —"
Eins og þér vitiS, Danton, er vinna heiSarleg
og nauSsynleg,” sagSi hin unga stúlka. Eg er mjög
ánægS yfir aS fá aS vinna. Charlotta kendi mér
eitt sinn aS skreyta 'hatta, sem síSan voru seldir á
Bazar, og sú kunnátta hefir komiS mér aS góSum
notum. Eg kom til aS spyrja, hvort þér hafiS
nokkuS frétt frá The Court". FáiS þér ekki bréf
frá frú Greenhill viS og viS ? ESa er hún þar ekki
ennþá?”
"Jú, hún er þar og af og til fæ eg fréttir í gegn-
um hana.”
Danton, segiS mér eitthvaS um gamla, góSa
heimiliS mitt. LiSur frænda mínum bærilega?”
“Skrifar hann ySur aldrei, jórrlfrú Jessamy?"
“Nei. Eg hefi oft skrifaS honum, en hann hefir
aldrei svaraS.”
£,r þaS mögulegt? En þaS er svo sem í sam-
rærni viS alt annaS. ÞaS virtist sem LafSi Delavel
vilai fjarlægja alla, sem hún vissi aS voru honum
kunnugastir. En þaS lítur svo út, sem hann sé ekki
'heiIsugóSur, jómfrú Jessamy. Annars segir frú
Greenhill aS húsiS sé sífelt fult af gestum, en hús-
bóndann sjái menn sjaldan. Ennfremur segir hún
aS honum þyki sérlega vænt um litla drenginn sinn.
Hann er nú tveggja ára gamall og sérstaklega fallegt
barn.”
ó, hvaS eg hefSi gaman af aS sjá hann,” sagSi
augunum hennar, sem mér geSjaSist ekki aS frá því
fyrsta. Eg býst ekki viS aS hún gefi þaS eftir, aS
Jessamy fari aftur heim.
“Eg hefi heyrt aS þú værir veikur, frændi,”
sagSi Jessamy viS'kvæmnislega, um leiS og hún vís-
aSi honum á sæti og kraup á kné fyrir framan hann.
“Ertu frískari núna?"
“Erindi mitt til borgarinnar var aS tala viS sér-
fræSing, eftir ráSi Dr. Upham.” svaraSi hann.
Hún tók eftir því aS hann var alImikiS orSinn
breyttur, og aS þaS var á honum þreytu- og aftur-
fararsvipur.
“Rósu er ekki mikiS um lækna, en hún áleit bezt
aS eg færi hingaS og talaSi sjálfur viS Mannars, sem
er nafntogaSur 'laéknir. Og eg — eg gladdist yfir
aS komast heiman aS um stund. HúsiS er altof
fult og sumir a'f gestunum eru of fjörugir fyrir mig,
og þeir tala svo hátt aS eyru mín þola þaS ekki.”
Hann horfSi á hana þannig, aS hún sá aS hann
vænti eftir samúS hennar í þessu. ÞaS endurnýjaSi
minningarnar um gamla daga, er hann bar upp fyrir
henni öll sín áhugamál. ÞaS var eins og hann hefSi
alveg gleymt því, hvaS langt var umliSiS síSan þau
höfSu veriS saman.
"Eg sef óvært á nóttunni,” ihélt hann áfram.
“Eg er meS hjartslétt og svo óstyrkur, aS eg get ekki
einu sinni bygt spilahús fyrir litla drenginn minn.
Þú mátt trúa því, aS þaS er skemtilegt bam, Jess-
amy.”
eg spurSi ilíka hvar þú héldir til, og Rósa sagSi mér
aS þú værir utan lands. En frú Greenhill sagSi
mér aS þú mundir vera hér. Ertu hjá vinum þín-
um? Er þaS verdlega gott fólk?"
“Já, eg er hjá vinum, sem eg hefi kynst hér.”
“Eru þeir góSir viS þig? Ertu oft í samkvæm-
um? Ó, eg vildi óska aS eg hefSi þig oiftar hjá mér
á “The Court", eins og í gamla daga. ÞaS er svo
endurnærandi fyrir mig aS horfa á þig, og þetta er
sama mjúka og kælándi hendin, sem þú svo oft
straukst blítt og mjúklega um enni mér, er eg kom til
þín meS sorgir mínar og áhyggjur. Getur þú fyrir-
gefiS mér og komiS heim meS mér, Jessamy? ”
Tárin k'omu fram í augun á Jessamy, en hún
þorSi ekki aS segja honum ástæSumar, eins og þær
voru í raun og veru. Hlún 'lá meS höfuSiS viS brjóst
hans og fann aS hjartaS sló óreglulega, og þaS gerSi
hana hrædda. Nei, hún þorSi ekki aS opinbear
honum, hvernig Rósa hafSi fariS á bák viS hann í
öllu.
“Eg hefSi meS sannri ánægju fariS heim meS
þér, elsku frændi," svaraSi hún, “því eg hefi sakn-
aS þínj En þú verSur aS segja 'Rósu, aS eg geti
ekki komiS í þaS Ihús, þar sem hún er hæstráSandi,
nema hún hafi samþykt þaS og boSiS mér aS koma ’, iHa staddur peningalega.
‘En eg skal fá hana til aS geraþaS,” sagSi hann rétti Ihonum hendina.
ákafur. “Eg segi henni aS þú hafir svo mikil holl
getur.
“Því lofa eg þér, frændi minn.”
"Og nú vildi eg gjarna heilsa upp á Danton,”
sagSi hann. “Eg skal einnig sjá fyrir honum. Eg
hafSi enga hugmynd um, aS hann yrSi aS vera búS-
arþjónn, til þess aS vinna fyrir sér.”.
Danton kom inn og Sir Jocelyn talaSi vingjam-
lega viS Ihann, jafnvel þó hann væri einjs og utan
viS sig. iHann sagSist fara heim sama kvöldiS, og
svo æblaS i hann daginn eftir aS senda Jessamy
skeyti um aS koma. Ef enginn af vinum 'hennar
gæti fylgt henni, þá skyldi Danton fylgja henni á-
leiSis. Svo spurSi ihann Jessamy, hvar hún ætti
heima og hvort Ihann gæti ekki ekiS henni heim.
Hann minti aS Rósa hefSi sagt sér, aS ihún væri hjá
Bryants á Barkley Square.
Jessamy svaraSi aS hún byggi ekki hjá Bryants,
og aS hún vildi heldur fara gangandi heim.
Hann hneigSi sig án þess aS mótmæla, því hann
hafSi veriS vanur aS láta hana ráSa. Svo tók hanm
upp vasábók sína til aS gefa Danton bankaávísun.
Hunn sagSi aS hann skyldi fylgjast meS Jessamy til
“The Court” og dvelja þar nokkra daga, og þá gæti
hann gert ráSstafanir viSví'kjandi framtíS hans.
Han hefSi engan grun haft um aS hann væri svona
SíSan stóS hann upp og
Meira.
Ít<
TO YOU
WHO ARE CONSIDERING
A BUSINESS TRAINING
Yoar sdectíon af a Coöege is an itmportant step tor yom.
The Success Btnbiess College of Winnipeg, ta a strong rali-
etAt school, highly reoommended by the Publio and rtscognired
by empJoycr* for its thoroughne** and effioiency. Tbo individual
attentíon aí oor 30 expeit instructors places our gmduate* ín the
Strperior. ptreferred list Writo for free pwwpwás*. Lnnoll at
any timc, day or evening olaasea
^ SUCCES5
BUSINESS COLLEQE, Ltd.
EDMQNTON BLOCK — OFPOSITE BOYD BUELDLNG
CQRNER PORTAGE AND EDMONTQN
WINNIPEG, MANITOBA.