Heimskringla - 16.02.1921, Blaðsíða 4

4. RLAÐSiÐA.
HEIMSKRINGLA
......
WINNIPEG 16. FEBRÚAR 192 F
»WSKKB """
--Á7*
MEIiWSKRINQLAS
(Stufouð MW->
K>m«i Gt A hverjum
C4R(>fi>a(]'.ir offf
<«« t«KJL£46 MBMA
Ve»tJ híatSíÍHS »r »3.#» irí-MSUrliui, aé
fcasnn borsaíar fyilrfram. iuiuh 9SJSA.
AJLar hol'gajjh- sai«:4»t rd 3.» - aancai írlalSa-
t&s. Fóat- e9» hanlraá rtwk uttttal Ot
TSb» VIIlh»* Prosjs, Ltd
Ritstjóri og ráðsmaður:
GUNNL. T R. J Ö N S S 0 N ....
jgBBBWB——■ttMWI III ■IIBH'TTmH HWU
WINNIPEG, MANITOBA 16. FEBROAR 1921
Manitoba-þingiÖ.
i.
Fy’lkisþingið kom saman, eins og til stóð,
á fimtudaginn var, og var fjölmenni saman
komið til þess að vera viðstatt þá hátíðlegu
athöfn. Þingsetningin fór fram með viðhöfn
mikilli, eins og siðvenja er til, fallbyssuskot-
um, vopnabraki og skrautsýningu skart-
klaeddra herforingja, er mynduðu lífvörð utan
um fylkisstjórann, er hann í gullofnum tignar-
skrúða sýndi sig lýðnum og þingheimi. Sir
James Aikins er enginn hversdagsmaður, og
í þessu tilfelii eru það ekki klaeðin, sem skapa
manninn. Fylkisstjórinn er manna höfðing-
Iegastur og að andlegu atgerfi ber hann höf-
uð og herðar yfir fjöldann. Er því leitt að
hann skuli ekki tala frá eigin brjósti, er hann
flytur hásætisræðuna, og'að það skuli veia
Norrisstjórnin, sem leggur honum orð í munn.
En fylkisstjórarnir eru aðeins til stáss nú á
dögum, ííkt og konungar í þingræðisiöndun
um, alt er gert í þeirra nafni, þó þeir hafi
ekkert að segja og beri enga ábyrgð; það
eru hinir útvöldu fulltrúar fólksins sem ráða
Sir James las upp stjórnarboðskapinn með
hljómfagurri röddu og tignarsvip, féllu orðin
honum af munni fram sem hægur og hug-
þekkur niðaróður eða Ránarfall:
“Mál hans rann sem Ránarfall,
rómurinn blíður, hár og snjaíl.”
Og menn urðu hrifnir, jáfnvel svo hrifnir, að
þeir veittu því naumast eftritekt hvað stjórn-
arboðskapurinn var fátæklegur og veigalítill,
og var það ekki fyr en þeir lásu blöðin um
kvöldið, að þeir sannfærðust um að svo var.
En svona getur maélskan í töfraveldi sínu vilt
manni sjónir og dáleitt hugann.
Stjórnarboðskapurinn krufinn til mergjar,
er mestmegnis marklaust orðagjálfur og
glamuryrði. Engin nýmæli, sem nokkur
veigur er í, aðeins upptugga um vellíðan
fylkisbúa á árinu, hvernig að stjórnin hafi
drepið engisprettur, hvernig að hún hafi
hjálpað sveitabóndanum með lánum og alls
konar góðverkum, og hvernig hún hafi kom
ið á fót nokkurskonar sáttanefnd, er gera eigi
upp á milli vinnuveitenda og verkamanna í
þrætumálum, og hvað mikið gott hafi af
þessu “iðnráði” (því svo er skepnan kölluð)
leitt. Svo lofar stjórnin að bæta um fyrir
bömum 1 framtíðinm, með því að leggja fyrir
þingið frumvarp þar að lútandi. En með
hverjum hætti það verði, er hulin gáta enn
sem komið er. Námu-auðlegð mikla kvað
stjórnarboðskapurinn vera í norðurhéruðum
fylkisins og hefði stjórnin í hyggju að byggja
járnbraut þangað. Eins hefði stjórnin í
hyggju að nota vatnsorku fylkisins í félagi
við sveitafélögin, til rafleiðslu eða einhverrar
annarar leiðslu, eftir því sem forsjónin hag-
aði sér.
Þetta var kjarni stjórnarboðskaparins, og
n*iunu flestir játa að fátæklegri gat hann
naumast verið. Menn höfðu haldið, að þar
sem stjórnin var í minnihluta í þinginu, að
hún myndi leggja fram ýms mikilvæg nýmæli,
o^ reyna með því að tmggja sér fylgi, því
hún mátti eiga það nokkurnveginn víst, að
bændaflokkurinn að minsta kosti myndi ekki
haifa risið upp á móti henni, ef svo hefði ver-
ið, þ. e. a. s. hefðu nýmælin miðað til hags-
bóta fyrir almenning, og þá einkum og sér-
staklega bændastéttina og verkamannaflokk-
urinn hefði heldur ekki brugðið fyrir hana
fæti, hefðu nýmælin verið honum þóknanleg.
Og þó að nýmæli hennar hefðu mætt mót-
spyrnu ogverið feld, þá stóð stjórnin Iangtum
betur að vígi frammi fyrir kjósendunum með
nvmæli sín, væri nokkur veigur í þeim á ann-
að borð, heldur en að koma fram fyrir þá
með tvær hendur tógiar, og ekkert að baki
sér nema slóðann sinn. Það virðist þó val
hennar, og raunar ekki nema eðlilegt, því
. /
| dug og djörfung hefir Norrisstjórnin aldrei
hai t 'í lerum sínum.
Margir höfðu búist við að stjórnin mundi
leggja fyrir þingið frumvarp um almennar
hlutfallskosningar, því svo mikið hafði blað
hennar Free Press um kosti þeirra talað. En
Norrisstjórnin brást þar vonum manna sem í
öðru. Hún þorir sýnilega ekkert að aðhaf-
ast upp á eigin spítur, heldur fleygir sér á
náðir þingsins og bíður í auðmýkt og undir-
gefni vilja þess, í þeirri von að henni verði
miskunn sýnd og hún fái að gína nokkrum
mánuðum Iengur yfir kjötkötlunum.
II.
Þinghúsið nýja er mikiil bygging og fögur,
enda ætti svo að vera fyrir 9 miljónir dollara.
Myndastyttur og málverk eru hér og þar til
prýðis, og hefir smekkvísi víðasthvar haft
yfirhöndina. Þingsalurinn er mjög s'kraut-
Iegur, svo að fáir munu aðrir slíkir hér í
landi. Myndir á veggjunum af nöktu fólki
og litskrúð mikið, hvar sem litið er. Féll
skraut þingsalsins mjög vel heim við skrúð-
fylkingu fylkisstjórans, og hinn mikla sæg af
sfkrautbúnu og fögru kvenfólki, sem þar var
til staðar við þingsetninguna. En þingmenn-
irnir stungu þar allmjög í stúf, sumirhverjir.
Mátti sjá suma þeirra engu betur búna en
daglaunamenn við vinnu sína. Voru sumir í
upplituðum fatagörmum, sem hjengu eins og
pokar utan á þeim. T. d. var einn af þess-
um herrum með bláan kraga um hálsinn, með
rautt hálsbindi, í rauðleitum fötum, sem ein-
hverntíma höfðu að líkindum verið blá, 'en
sem sól og væta höfðu upplitað þannig. Bux-
; urnar láu í ótal hlikkjum og höfðu auðsjáan-
lega ekki verið pressaðar frá því þær voru
keyptar, og skórnir, sem maðurinn bar á fót-
unum, höfðu ekki séð svertu eða bursta í há
herrans tíð. Tveir eða þrír aðrir úr þing-
mannasveitinni voru litlu skár búnir. Verka-
manna flokknum til verðugs heiðurs má geta
þess, að þingménn hans voru allir snyrtilega
búnir.
Menn mega ekki misskilja orð vor. Það
er ekki meining vor að niðra nökkrum manni
í þessu sambandi, og jafnvel ekki að finna
að svona klæðnaði á venjulegum þingfund-
um, en við jafn hátíðlegt tækifæri, og þing-
setningin á að vera, og innan um alla þá
skrautsýningu sem henni er samfara, þá er
þannig lagaður klæðnaður ósæmilegur; hann
er brot á allri kurteisi og siðvenjum, og lítils-
virðing við þá hátíðlegu athöfn, þingsetning-
una. Vér höfum verið við þingsetningu í
Ottawa, og í Nova Scotia, og þar voru allir
þingmenn í hátíðabúningum og snyrtilegir.
Vér höfum verið við þingsetningu í Reykja-
vík, og voru þingmenn prúðbúnir; og á
brezka þingið höfum vér komið, og þar höfðu
flestallir þingmenn silkihatta og kjólföt, og
var það þó venjulegur þingfundur. Ef nú
að enskur þingmaður hefði ver viðstaddur
þingsetninguna hérna, hefði hann haldið að
sumir af þingmönnum væru skyldari Skræl-
ingjum en siðuðum mönnum. Kurteisi og
smekklegur klæðaburður sakar engan.
III.
Að þingsetningunni lokinni tók þingið sér
hvfld til mánudags. Sátu þingmenn þó
kaffidrykkju hjá forseta þingsetningarkvöld-
ið. Á mánudaginn höfðu þingmenn hvílt sig
og tók þá þingið til óspiltra málanna.
Flokkaskifting þingsins mun vera þannig:
Stjórnarflokkurinn 21, bændaflokkurinn 17,
verkamannaflokkurinn 10 og conservativar
9. Eiinn kvenmaður á sæti á þingi, og er hún
stjórnarmegin. Var hún valin til þess að
svara hásætisræðunni, ásamt Mr. August frá
Dufferin. Gerðist sá sögulegir atburður síð-
degis á mánudaginn og sagðist frúnni vel.
Nafn hennar er Mrs. Rogers, og er hún úr
þing*sveit Winnipegborgar.
Þeir Dixon, leiðtogi verkamannaflokksins,
og séra Albert Kristjánsson, þingmaður St.
Georges kjördæmis, bera fram þingsályktun-
artillögu þess efnis að skora á sambands-
stjórnina að sleppa verkamannaleiðtogunum
lausuín úr fangelsi, svo að þeir geti tekið sæti
sín í þinginu.
Umræðum um hásætisræðuna verður ekki
lokið fyr en í vikulökin.
Hjálmar A. Bergmann
, og
“Tjaldbúðarmálin„
“Og seinast hann kom uppá sögunnar þing
af sannleik með galtómann vasann
og svikinn hvern snefil af sannfæring
fyr’ sjálfshag ef þyrfti að grasa’ ’ann.”
1 síðasta "Lögbergi” (10. febr.) ritar
Hjálmar A. Bergmann langt mál um “Tjald-
búðarmálið”. Er þaS aðeins fyrsti kapítul-
inn í þeirri merku sögu. Byrjar á því að
sfegja frá "sameiningartilrauninni sumarið
916" milli Únítara og ný-guSfræSinga, og
á saga sú aS hreinsa hann af állri siSferSis-
legri ábyrgS í sambandi viS málaferlin ný-
aistöonu. Væri sagan rétit sögS, eins og
'iaiin segir ‘frá, er óhæitt aS -fullyrSa, aS þrátt
fyrir Ihina einikennilegu framkomu ihans í
málaferlynum, hefSi áfellingardómur al-
menningsálltsins orSiS vægari gegn íhonum,
en raun ber vitni. En því er eigi aS heilsa.
Frá engu atriSi þeirrar sögu er rétt skýrt. —
Svo er sagt um Gunnar Lamibason, er hann
sagSi sögu Njálsbrennu í höll SigurSar jarls:
"ok um allar sagnir hállaSi hann mjök til ok
ló víSa”. Er eigi fjarri sanni aS nú segi ann-
ar Gunnar Lam'bason sögu Njáls-brennu, —
en eigi þó í höll SigurSar jarls.
HiS fyrsta, sem hann tijfærir í sögu sinni,
ei aS byrjun iti-1 sameiningarinnar meS ný-
guSfræSingum og Únítörum 'hafi veriS sam-
tal er þeir áttu séra Fr. J. Bergmann og Dr.
Westwood prestur ÚnítarasafnaSarins í
Winnipeg, á Gimli sumariS 1916. Skiftir
þetta engu máli, en iþó er þaS ósatt. Er
mér persónulega um þaS kunnugt, því viS
Dr. Westwood áttum þá IbáSir Iheima á Gimli
og sáumst daglega. Vissi hann ekkert um
þetta mál Ifyr en dftir aS þaS var byrjaS og
eg sagSi Ihonum frá því. Annars var hon-
um meS öllu ókunnugt um þetta mál frá
byrjun til enda.
Því næst skýrir greinarfhö'fundurinn frá
samtali Únítara viS séra FriSrik, en getur
ekki um hvenær þaS hafi veriS, heldur
nok'kru ef'tir þann stóra átburS, sem gerSist
á Gimli, sem eins og á aS dagsetja alt, sem
etftir þaS gerSist. Segir hann aS fyrst hafi
"tveir leikmenn úr hópi Únítara, Joseph B.
Skaptason og Jón Víum, fariS á fund hans,
til þess aS komaist eftir, hvort ihann væri fús
á aS eiga tal viS mig um myndun nýs kifkju-
félags” o. s. frv.. Því hafi veriS vel tekiS,
og hafi eg svo heimsótt hann, og viS ráSgert
aS boSa til fundar meS nokkrum mönnum
til aS ræSa um þetta. En til þess eitthvaS
yrSi til aS ræSa um, hdfSi séra FriSrik sam-
iS uppkast til kirkjufélagslaga o. s. frv. Er
á fund kom Voru al!ir óániægSir meS laga-
uppkast þetta Þrátt fyrir þaS ákveSa Úní-t-
arar aS 'kalla saman almennan fund, og
leggja fyrir hann þetta frumvarp, og á þenna
fund er séra Fr. J. B. boSaSur. Fyrir fund
þenna ljær hann mér svo lagafrumvarp þetta
sem hann sjálfur var þó óánægSur meS og
vildi ekki bera upp fyrir sínum söfnuSi,
kemur á 'fundinn, er haldinn var skömrnu
síSar, — verSur þá þess vís aS Únítarar hafa
e’kki breytt um hjartalag, né ásett sér aS ger-
ast lútíherskir menn, sem hann hafSi þó hugs-
aS; fer svo af fundinum og hreýfir ekki þessu
máli framar.
Þannig skýrir þá greinarh-öf. fri þessum
atburSum.
Rétt sögS er sagan á þessa leiS. Vetur-
inn 1916 flytur séra FriSrik fyrirlestur í
kirkju TjaldibúSarsafnaSar, er 'hann kalIaSi:
“Hvert stefnir?”. Athugar hann þar stefnu
Kirkjufélagsins: "Skugga dauSans — sifja-
slitin meS Austur- og Vestur-lslendingum og
banat-ilræSi viS Lslenz'kuna — og myrkur —
gamla guSfræSi, svefnhýsiS og gamalmenna
hæliS, sem veriS er aS koma okkur V'estur-
Islendingum fyrir á”. MeS fyrirlestur þenna
fer hann vestur til VatnabygSa og flytur
hann í félagshúsi íslendinga viS Foam Lake.
Þá eá hann nokkrar nætur um kyrt -hjá hr.
Jóni Víum kaupmanni í Foam Lake, er hann
þekti vel sunnan frá Dakota. Berast þá
kiiikjumál í tal, og meSal annars aS meiri
samvinna væri æskileg milli hinna frjáls-
lyndu flokka.
Sumardaginn Ifyrsta hinn 20. apríl heldur
ÚnítarasöfnuSurinn f Winnipeg 25 ára af-
mælishátíS aína. Á áTfmælishátíSinni flytur
séra FriSri'k ágæta ræSu, og minnislt þar á,
aS þaS væri bæSi æskilegt og nauSsynlegt
fyrir hina frjálslyndu íslenzku söfnuSi aS
stailfa meira í sameiningu í framtíSinni; á
samkomu þessari var Jón Víum staddur og
allir þeir er síSar tóku þátt í sameiningartil-
rauninni frá Únftara hálfu. U-m sumariS 1.
júilí kemur Jón tO bæjarins og vortm viS
staddir heima hjá Capt. J. B. Skaptason
sunnudagskvöldiS 2. júlí. Barsit þá í tal,
hvort ekki væri viSeigandi aS fariS væri
heim til séra FriSriks, og frá hállfu Únítara
brotiS upp á því, aS gerSar væru einhverjar
tilraunir frá beggja hálfu til samvinnu og
sameiningar ,í framtíSinni. VarS þaS úr aS
þeir skyldu fara suSur til hans morguninn
eftir, ef hann væri viSlátinn. Til þess aS
komast eftir því, símaSi Jón honum um
kvöldiS og mæltu þeir mót meS sér morg-
uninn éftir kl. 1 0.
TalaSíst þá svo til aS eg skyldi fara suS-
ur og hitta séra FriSrik upp úr hádegi, og
gerSi eg þaS. Kom ökkur saman um aS
æskilegt væri aS af samtökum gæti orSiS,
og myndi helzt vera um samband aS ræSa
milli hinna einstöku 'safnaSa innan sameigin-
legs kirkjufélags. Til þess þyilfti aS bera
3Íg saman viS þá, sem 'fyrir þessum málum
stæSu. VarS þaS úr, aS boSaS skyldi til
heimulegs fundar meS nokkrum mönnum í
fundarsal TjaldbúSarkirkju fimtudaginn 1 3.
júlí. Þenna dag komu saman 1 0—1 2 manns.
MeSal þeirra, sem mættu fyrir hönd Tjald-
búSarsafnaSar voru, auk séra FriSriks, Ó.
S. Thorgeirsson, Pétur Thomson, BárSur
SigurSsson, Hjálmar A. Bergmann, og frá
hálfu Únítara: ThorSt. S. BorgfjörS, Jóhann-
es SigurSsson, Hannes Pétursson, Stefán
Pétursson og eg. Einhverjir voru þar fleiri.
HiS fyrsta sem fundurinn gerSi, var aS velja
forseta, og var séra FriSrik kosinn forseti, en
eg var settur skrifari. Eftir aS mál þetta
hafSi veriS rætt fram og aftur, voru forséti
og skri'fari skipaSir til þess aS búa til upp-
kast aS sambandslögum, svo hægt væri aS
ræSa einhverjar ákveSnar tillögur, og á-
kveSiS aS koma næst saman eftir tvær vik-
ur. 1 samningi þessara laga átti eg engan
þátt. Tvívegis kom eg suSur ti'l
séra FriSriks og sýndi hann mér þá
srlfnaSarlög, sem sölfnuSirnir í
Saisk., er gengu úr Kirkjufélaginu,
höfSu -telkiS sér og fanst mér þau
í öllum dfnum frjálsleg og góS.
ASeins var talaS um aS k-oma á
fót kirkjufélagi, eins og lagafrum-j
varp þaS -ber méS sér, er birt er,
hér í blaSinu. Á fund var komiS -
aftur Ihinn 27. júllí. LagSi séra
FriSrik fram frumvarp isit't til
kirkjufélagslaga. Hinir sömu voru
á fundi aS undan-teknum Jóhann-
esi SigurSs3yni, er eigi gat komiS.
Aftur voru þar Loftur Jörundsson
og Ólafur Pétursson. MeS frum-
varpiS voru allir allVel ánægSir,
aS undantekinni þriSju gr., er
komst svo aS orSi, aS “óakoriS J
samvizku- og kenningafrelsi"
skvldi ráSa in-nan hins fyrirhugaSa
kirfcjufélags. KvaS Hjálmar A.
Bergmann aS þaS mundi verSa
s'koSaS sem nokkuS óákveSin
stefna. Þorst. BorgfjörS víldi og
láta þaS tekiS fram, í hverju sam-
bandi viS kiifcjuna á Islandi sikyldi
fólgiS, þar sem ekiki væri um þaS
aS ræSa aS vér stæSum undir
sltjórn hennar. Var frumvarpinu
vísaS alftur og áfcveSiS aS hafa
funid seinna.
Doni) 5
fKIDMEV
Dodd’s Bývr.flpSStar mrm buta
— ifotír*
50e aátjfcm <0» G Uýf fy*
*r «2.50, os 2á* hj4 SBn fefaH.
mm «8n £cí T1m DodT. !
Ccl LkUTa
prestskap, er aSeins óslk greinar-
höf., -er hann fram þer nú, en kom
auSvitaS aldrei -til mála. Um ihitt
Fundur sá, er var'var talaS, aS í framtíSinni væri
hinn síSasti þessara manna, var eigi óhugsandi aS söfnuSirnir tveir
kal-laSur saman af séra FriSrik á gætu sam'einast; gæti þaS orS-
sama staS 1 7. ágúst. LagSihann ’ ið báSum fyrir beztu, en ótíma-
þá á ný fram frumvarpiS meS á- bært þótti aS hreyfa því eins og
orSnum brevtingum, og var þá þá var ástatt; en ef svo gæti fariS
talaS um aS ef þaS næSi sam- þá var talaS um aS kirkja Úní-t—
þykki fundarins, sfcyldi hver söfn- arasafnaSarims yrSi seld og verS
uS-ur um sig kalla tfl fundar meS þaS, sem fyrir hana fengist lagt f
sér og boSa [þangaS leiSandi sjóS til aS útibreiSa kirfcjufélagiS
menn innaíi slíns fliokks og taka og koma á fót föistu kennaraem-
einhver ákvæSi í því ðfni. Ef all- bæ'ti í íslenzku viS Manitobahá-
ir yrSu á ei'tt mál sáttir, skyldi þá skólann. En þaS kom öllum sam-
næst boSaS til sameiginlegs fund- an um, aS áSur en til þess gætí
ar. L.ofítur JörundsSon hafSi á komiS, færi bezt á aS sjá, hvern-
móti þvlí í 3. gr. frumv. aS trúar- ig kirkjufélagshugmynd'inni reiddí
iátningarnar væru eigi bindandi, af. EJgi var aS heyra annaS en
“heldur aSeins til leiSbeiningar". aS allir væru sáttir meS, aS eg:
En Hjálmar skýrSi þaS sVo fyrir héldi áfram aS sinna prestverkum
honum,, aS þaS væri atriSiS. sem innan þessa kirkjufélags, þó lög-
deflt hefSi veriS um í máli Þing- maSurinn sjái sig nú eftir því, aS
valla safnaSar. og sem TjaldíbúS- hafa ekki andmælt því þá.
a’isöfnuSur hefSi haldiS fram gegn HvaS þaS áhrærir aS þessi
Kiifcjufélaginu, op- gerSi hann sig samein-ing hafi veriS óhugsanleg
ániægSan meS þaS. FrumvarniS frá sjónarmiSi séra FriSrifcs, geta
var samþykt. mleS því viSlögSu, lesendur bezt dæimt um eftir laga-
aS almennu fundirnir gerSu sínar fri’mvarpihu sjálfu. Hann gerSí
athugasem-dir viS þaS, og mætti ráS fyrir aS hver -söfnuður hefSi
ha‘fa ihliSsjón alf þeim atíhuga- sína ákveSnu játningu, og hvorki
semdum, þegar loiks yrSi gengiS þyrfti eSa væri mögulegt aS taka.:
'ní 'ögunum aS síSustu. Þá stakk þær játningar öSruvísi fram en í
H:á'lmar A. -Bergmann upp á því, meginatriS-um, eins og giert er f
^S Kii'kjuifélaginu væri einnig lögunum. AS þaS hafi veriS ó-
boSin sameining á iþessum grund- hugsandi aftur síSar aS mynda
velli. og var hann fcosinn í einu saimeiginlegan söfnuS á grundvellí
hlióSi til aS bera þaS mál upp viS slfkra Iaga, finst Víst engum nema
þaS. g-";r)arhöf. sjálfum. ÞaS er ekki
Hinn almenni fundur Únítara eingöngu sjálfsagt, heldur óhjá-
var haldinn í Únítarakirkjunni kvæmilegt, aS leyfa mönnum þaS
hinfl 2 7. sept. Á fundinum voru skoSanalfrelsi, sem ráSgert er l
staddir þessir utanbæjarmenn: Úr lögunuim, ef um frjálsan söfnuS
Álf-tavatnsbygS: iséra Alibert E. j er aS ræSa.
Kristjánsson, Jón SigurSsson, ÁriS 1893, þegar veriS var aS
Níels Hallsson, Eiríkur GuS- end-urre'na Hallson-söfnuS, lýsti
mundsson, J. S. Jónsson og Páll séra FriSrik því yfir, aS menn
Þeykdal; úr Nýja Islandi: Sveinn hlytu aS leggja mismunandi skiln-
Thorvaldsson, Sig. J. Vídal, Jó- ing í meginatriSi trúarinnar og
hannes SigurSslson, B. B. Obon, i væri ekki hægt aS eins'korSa þá
Stephen Thorson o. fl. Á fund-' viS neitt víst. Og samkvæmt því
inum komu fraim skiftar skoSanir tók hann menn þá inn í söfnuSinn
um inngangsgreinina, og þessi orS, er hvoriki sögSuist trúa -innlblæetri
í 3. gr.: “og Jðsús Krisbur og fagn-! biblíunnar eSa eilífri útskúfun. Þó
aSarerindi hans", er sumir vildu var hann þá í kirkj-ófélaginu og
l-'áta h'IjóSa svo: "og fagnaSarer- ekki sakaSur uJm vantrú. En
indi Jesú Krists'. Á fundinum hann hafSi engan Hjálmar sér ViS
sat séra F-riSrik, fyrir tilmæli Ún-
aS leiSbeina sér í þessu efni, og
ítaranefndarinnar. Eigi vildi hann Hjálmar engan Magnús Pálsison til
fallast á þessar breytingar. AS. aS leiSa sig í allan sannleika!
lokum var neifnd kosin, er hafa' HvaS fyrir oss öllum vakti me8
alkýldi þetta mál meS höndum, og safnaSasameiningunni 1919 skýra
vinna aS því aS sam'eining mætíti samningsatriSin bezt sjálf, og eru
takast. Lengra var ekiki fariS aS/ þau birt hér fólfci tfl álits. MeS
bvií sinni. Var spurt aS, hvort þá var séra Jafcob Kristinsson á-
TialdbúSarsöfnuSur myndi nú nævSur. en ailSvitaS sagSi grein-
eigi gangast fyrir samskonar fund- aihöf. aS h^nn væri Únftari. Prest
aiihaldi hjá sér og skipa nefnd til ætluSum vér aS fa frá Islandi, og
bess aS vinna aS þessu -máli, og þ":-rra erinda ætlaSi eg heim til
kvaSist séra FriSrik gjarna vilja Islands þá um sumariS. Var þaS
koma því til vegar. En aftur- öllum kunnugt og ekkert fariS dult
kippur mun hafa veriS kominn í meS þær ráSagerSir. En frá
suma nefndarmenn hans, og gat þeirri ferS varS eg aS hverfa
Ó. S. Thorgeirsson þess viS mig vegna málaiferlanna sem Hjálmar
seinna um veturinn, en sjálfur var; hleypti þá af staS ogþeir létu hafa
hann mjög láfram um aS þessi mál j sig til aS feSra hinir miiklu trú-
sætu tekist. En óspart var nú ró- spakingar Sigfús Anderson, Lín-
iS undir viS báSa málsaSila a'f dál Hallgírmsson, Carl Anderson,
þeim, siem óttuSust framtííS O. S. Thorgeirsson og GuSm.
Kirkj-ufélagsins lútherska, ef íþesisi, Axlford!
ráS tækjust, aS vekja tortrygni1 ÞaS -s'em hann tílfærir úr fram-
hjá báSum. Hvort séra FriSrifc burSi imínum fyrir rétti sannar a8-
var algerlega horfinn frlá því aS eins þaS, seim bæSi ný-guSfræS-
hugsa til sameiningar milli þessara ifgar og Ún'ítarar hafa jafnan hald
floifcka áSur en hann andaSist, læt iS fram, aS trúin væri séreign
eg ósa-gt; en eitt er víst, aS ekki mannsins, og gætu því ekki sikoS-
hefir hann hugsaS tfl sameiningar anir eins eSá annars veriS bind-
v'S KirkjufélagiS eftir síSustu andi fyrir heildina. Og þaS var
greinum hans aS dæma í Heims- | skoSun séra FriSriks-------og Hjálm-
kringlu, er ritaSar voru síSustu ars sjállfs fram til síSustu tíma.
vikurnar fyrir andlát hans. Og ÞaS var eigi meiningin aS stlofna
haustiS 1917 sagði hann viS okk- sö-fnuS þar sem mönnuim væri
ur Stephan G. Stephansson, er meinaS aS hafa sjálífstæSar skoS-
vornrm staddir heima hjá h-onúm, j anir. Hvorugur söfnuSurinn átti
aS þá fyrst kæmist sú lögun á í fé-I aS ganga “inn líM hinn, enda var
lagsllífi Islendinga er ákjósanleg þaS hvergi tékiS fram í samning-
væri, þegar frjálslyndu mennirnir í um. AS Hjlámar hafi sjálfur
gætu í einingu fariS aS starfa valdiS því, aS eigi var sameining- •
saman. ' armálinu hreyft innan TjaldibúS-
AS þaS hefSi veriS undirskiliS 3,rrafnaSar, -má vel vera, en um
meS myn-dun bes-sa fyrirhug.->Sa þaS höfum vér ekkert sagt, þótt
kirkjufélags, aS eg legSi niSur eiJhver hafi sagt honum þaS, því