Heimskringla - 08.06.1921, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 8. JÚNI, 1921
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA-
The Dominion
Bank
HORNI NOTRK DAJIE AVE.
SHERBROOKE ST.
OO
H«fa»NtðU nppb............« 6,0«0,«*>
Vftrn«}Aður ..............$
Aliar elgrnir ............«79,000,00«
Sérstakt athygli yeitt viðskift-
um kaupmanna og verzlunarfé-
aga.
SparisjótSsdeildin.
Yextir a£ innstiæðufé greiddir
ja£n tiáir og annarsstaðar.
Vér bjóðum velkomin smá eem
stór viðskifti-
PHOWE A »293.
P. B. TUCKER, RáðsmaSur
ÞAKKARÁVARP
Til stúkunnar “Skuld” nr. 34.
Kæru félagssystkin:"
Innilegar þakkir fyrir þá bróS-
ur og systurlegu hluttékningu í
kjörum mínum meS þeirri höfð"
ing'legu hjálp og fjárveiting sem
bróSir Gunnlaugur Jóhannsson af'
henti mér, aS upphæS $148.05,
sem eg þakka öllum, bræSrum og
systrum, í stúkunni Skuld, af heil
um hug, og óska stúkunni ávalt til
beilla og blessunar í framtiSinni,
í sinni göfugu líknarstarfsemi til
meSlima sinna.
BróSurlegast í Trú, von og kær
.eika, 1 8. maí, 1 92 1
S. Bjömsson
BARNAOULL
MYNDABÓK AN MYNDA.

\
\
\
\
\
\
%
\
%
%
%
%
%
\
\
\
%
%
%
%
\
%
%
%
%
%
\
\
%
\
\
\
\
%
\
%
\
%
\
%
%
\
\
\
\
\
\
\
\
\
\
í AFMÆLISSAMSÆTI
Steinunnar Jónsdóttur.
10, APRÍL, 1921
Aldurshnigin auSarhrund, alla býSur hér
velkomna aS vera vinina 'hjá sér,
afmælisdegi á sem upp er runninn sá
aS votta þakkir vinum þeim sem virSing henni Ijá.
Sem vetur endar og vorsól blóS vermir kalda storS,
eins vilja vinir vanda viSeigandi orS,
til heilla um heiSursgest, sem höfir árin flest
boriS þreyttu baki á í brimöldunum mest.
Nú áttatíu og átta ára ertu, Steinunn, ung
og sorg á burtu sendir, sem ei væri þung
oss vilt stySja um stund, og styrkja vinafund.
En lofum þann sem gæSin gefur og gleSi í lund.
Þér margan daginn mizkun mildur drottinn gaf,
en lífiS draumi líkist sem líSur í gleymsku haf
samt manstu mæra stund, er maí-sól á grund
þín endurnærSi öll smáblóm í elskunnar lund.
Hann gaf þér elsku, ást og trygS, eiginmann og börn
en átti og tók þau aftur, þú enga þektir vöm;
hans hönd sem stýrir heim, hafSi tillbúiS þeim
bl'essunarrikan og betri staS, björtum í sólargeim.
Nú vini hefir þú mæta mist, er meinti sára braut
og lífs á Iöngum vegi, liSiS megna (þraut.
En styrk í guSi stóSst, og strauminn harSa óSst
þú iblíðan föSur baSst um líkn, hans bænaverndin
hlóSst.
Þú hugsar margt !þá ertu ein og alt er hljótt og kyrt,
sem framhjá héfir fariS á flugi tímans myrkt;
þú hugsar um hraðfleygt hjól, um höfn og gleðisól,
sem lýsir þreyttum IeiSina, lífs aS náSarstól.
Hann sem langa lffsinslbraut, lagSi aS fótum þér
þig studd h'efir í stríSi og stefnu ræSur hér;
hans Ijúfust líknarhönr, þín léttir meinin vönd
og vini marga veitir þér hans voldug vébönd.
Og dóttursonur dýri þinn, hann daglega rækir þaS,
sem vandabundinn vinur vel þér hlynnir aS;
og ellidögum á, Iþér umsjón veitir þá,
sem léttir þraut og linar böl, hans laun svo verSi há.
Nú bráSum sjatnar sorg og sút, settum lífs á stig
þín bráðum endar æfin og englar faSma þig;
hér fríSur vinafjöld, vill 'færa þér í kvöld,
óskir ibeztu blessunar og björtust lífsgjöld.
Þér af hjarta þökkum þýtt, þessa kæru stund,
og óskum einum rómi aS eignast slíkan fund.
Afmælisdegi á þig aftur glaSa sjá
aS ári IiSnu, ef aS okkur endast KfiS má.
Ef guÖsnáSin ætlar hér, þín aldur lengja ár,
vér biSjum hann þig blessa, þín burt öll þerra tár.
Eins óskum allir vér, sem inni sitjum hér,
aS síSsta kalliS komi þér til Krists, hvar dýrSin er.
Einn viðstaddur

%
%
%
%
\
t
%
%
%
\
<
\
\
\
%
%
%
\
%
%
\
%
\
%
%
%
\
%
\
%
\
“s
%
%
s
\
%
%
\
%
Kæru
aS ofan
börn:—Fyrirsögnin hér
er nafn á bók er H. C.
eSa hengúlinn gekk sitt á hvort
eins og endranær og stóri kopar"
skífuskjöldurinn neSst á honum
glansaSi sem úr gulli væri. En
Anderson skrifaSi, barnavinurinn þaS var ekkert af öllu þessu augna
alkunni, sem höfundur var aS fall" gamni sem drengurinn hafSi aug-
egu sögunum fyrir 'börn og ung- un á. Nei — þaS var rokkurinn
Iinga, sem Steingrímur Trorsteins" hennar mömmu hans, sem hann
son íslenzkaSi. Mörg, eSa flest af horfSi á og stóS beint niSur und"
ykkur, hafa eflaust lesiS þær. an klukkunni út viS þiliS. ÞaS var
Þessi myndabók án mynda er aS
vásu ekki einungis skrLfuS fyrir
börn, heldur fyrir fullorSna líka
En sumir kaflarnir í henni eru ætl"
aðir börnum. Og þá ætlar Barna"
gull aS flytja smátt og smátt. Alls
hann sem drengnum var meira
gefiS um en alt annaS innan húss.
En þaS var víst af því aS hann
mátti aldrei snerta hann; hefSi
hann árætt þaS voru hjólin kom*
fingurna á honum. En þaS
ín a
eru kaflarnir 33 og fyrirsagnir gat veriS slærnt aS fá þau á Iitlu
þeirra eru: “Fyrsta kvöldiS” hendumar. Þegar mamma hans
AnnaS kvöldiS’’ o. s. frv. En sat °g spann, stóS hann fyrir aft-
þaS spaugilega viS þessa kafla er 1 an rokkinn og horfSi tímum sam"
þaS, aS höfundurinn þykist ekki an a verkiS snúast í honum, á
sjálfur segja frá því sem fyrir aug" ^ fleygihraða snældunnar og stóra
aS ber, heldur lætur hann mán-, hjólsins. Út af því öllu var hann
ann (tungliS) segja frá því; en 1 oft 'hugsi; og stundum svæfSi rokk
þaS gerir hann auSvitaS aS gamni hljóSiS hann. Hæ — hæ — ef
sínu, og frá'sögnin verður einnig hann gæti spunniS á rokkinn!
vöku. Alt í einu sér hún eitthvaS HljóSfærasIáttur fyllir loftiS, og
á gólfinu. Hún hrekkur viS og
hnippir olboganum í síSuna á
manninum sínum, og biSur fyrir
sér. MaSur hennar sperrir opin
augun, sem glaðvakandi hefSi ver.
iS, en gekk samt illa aS sjá hvaS
rnorgun nótt og fl. Þar stóSu
aSi stírurnar úr augunum stöSugt
á .milli þess, er hann horfSi á
drenginn.
“Nei — þaS er Albert,” sagði
hann loks forviSa.
fer einn af þeim.
skemtilegri fyrir þaS. Hér á^e’ftir Pabbi og mamma sváfu. Hann
j leit fyrst á þau, síSan á rokkinn.
j Lítill Iber fótur fæddist undan
FJÓRÐA sænginni hægt og hægt. Litlu síS-
j ar hlunkaSi í gólfinu. Og þar stóS
nú drengurinn. Hann leit ennþá
viS til aS sjá hvort mamma og
pabbi svæfu. Jú, þau sváfu vært.
TUTTUGAST A OG
KVÖLDIÐ
Taktu nú eftir því sem máninn
sagSi:
“ÞaS var fyrir mörgum árum. Hann gekk hægt og æti lega yfir
Og þaS var hér í Kaupmanna- a<5 rokknum, og byrjaði sam"
höfn! Eg gægðist inn um glugga á stundis aS spinna! “Gaman, gam"
herbergi sem fátæk fjölskylda bjó ar*I Þó eg sé á náttkjólnum gerir
í. Paibbi og mamma sváfu; en son" ta® ekkert til I Hitt var verra, aS
ur þeirra litli, var vakandi. Tjöld" strengirnir hlupu af rokknum alt í
in sem fyrir rúminu hans voru, einu; fór hjóliS þá harSara og
blöktuðu til og frá og drenghnokk svo urraSi meira í því. Eg
inn leit út um smugurnar. Fyrst kysti á gulu Iokkana hans og Ijós-
hélt eg aS rann væri aS horfa á bláu augun í jþeim svifum, þvi
klukku, er hékk þar á veggnum; gluggablæjan var ekki öll dregin
hún var skrautgripur mikill, máluS niSur og geislar mínir komust þar
rauSum, grænum og öSrum slá- inn-
andi litum. Upp á henni stóS; Mamma hans neri sér í rúminu
gaukur úr kopar. BlýlóSin glitruSu i og vaknaSi; hún leit út aS glugg"
eins og nýfægt silfur. Og óróinn anum eins og meira í draumi en
Eg hafSi augun af þessu fátæk'
lega herbergi — því eg sé víSa!
Eg Jeit inn í sal einn í Róm. Hann
er allur prýddur marmara-guSum
eSa mönnum. Geislar mínir smugu
þar inn og slógu ljóma á hvelf"
inguna, svo eg sá þá. Þar stóS
Jason, þar stóS Kristur og post-
ulamir tóif. Þar voru stytturnar
morgun og fl. og fl. Þar stóSu
egyptskir guSir á háum stöllum,
tlígulegir og fagrir og skamt frá sat
listamaSurinn í draumi, eins og
forSum hjá rokknum hennar
mömmu hans. Eg sendi geisla
minn niSur ó brjóst harrs og mér
virtist þaS bærast; marmaraguS"
irnir tóku víst eftir því og virt"
ust bifast á stöllum sínum. Þetta
var unaSsleg sjón I
Þetta er nú alt saman fyrir
löngu skeS. En í gær, sagði mán-
inn, leit eg niSur á höfn eina á
austurströnd Sjálands. Þar í kring
eru indælir skógar og grasi vaxnar
hæSir. Þar er einnig gamalt höfS"
jngjasetur meS rauSleitum múr-
veggjum. Skamt þar frá er kaup"
staSur dálítill, meS fáeinum kirkj"
um og óteljandi eplagörSum. Skip
meS logandi blysum lýsa upp höfn
ina og ruggast ekkert á sléttum
vatnsfletinum. Svanir líða aftur og
fram um hann meS kvaki. Alt er
hátíSlegt. HvaS stendur til?
kvæSi eru lesin og ræSur fluttar.
Hverjum er veriS aS halda veizlu?
I miSjum einum bátnum stendur
maSur, hár og bjartleitur og þrek-
vaxinn, í stórri kápu. Augu hans
eru blá en háriS hv'ítt. Eg þekti
hann og hugsaSi um stytturnar
fögru í Róm, meS öllum ógleytm"
anlegu listaverkunum; eg hugsaði
um fátæklega herbergiS — í
Grænugötu held eg aS þaS hafi
veriS — og um litla drenginn sem
þar stóS á náttkjólum sínum úti á
gólfi og spann á rokk mömmu
sinnar. Hjól tímans hefir snúist
sem rokkhjól síSan og menn tigna
nú aSra guSi en þá voru tignaSir.
En sumir nýju guSanna sem menn
lengi tigna, eru úr steini — já, úr
köldum steini!
Frá skipinu hljómar: Húrra, —
húrra! fyrir Albert Þorvaldsenf
AF VÖRUM BARNA
Tveggja ára gömul stúlka er
Arnrún hét sagði í fyrsta sinni er
hún ferSaSist meS járnlbrautar"
lest, og beiS eftir aS hún færi af
staS: “Pabbi, paibbi, getur nú lest"
in dregiS mig?”
Fimm ára drengur er HörSur
hét, var aS útskýra fyrir systir
sinni hvaS ySi af vatninu, sem
rynni niSur úr þvottaskálunum í
bæjunum: “ÞaS fer niS ir þessa
pípu,” sagSi hann, “og út í stræti
og undir því alla leiS langt,
langt — — en hann komst ekki
lengra, því þá tók systir hans fram
í------"Já — já — langt niSur
til Eatons!" Þetta var í vestur-
hluta Winnipegbæjar.
Barn prests nokkurs sem geSjaS
ist ekki aS hinum löngu ræðum
pabba síns, kallaði einu sinni svo
hátt í kirkjunni aS allir heyrSu:
"Amen! pa'bbi, Amen!”
Skemtiskip til Islands.
New York,
FerSamannafélagiS
& Whitcomlb Co., sem
kunnasta ferSamannafélag Banda
ríkjanna, er í þann veginn aS
senda skemtiskip til Islands. Skip-
iS heitir “The Emperor of India,
og kvaS vera fyrirtaks skip. Legg"
ur þaS upp í förina 25. þ. m., og
verður fyrst fariS til New Found"
lands, þaðan svo beint til Reykja-
víkur. En dvölin þar verður ekki
löng. Þá verður fariS norSur til
Akureyrar, og þar næst til Gríms"
eyjar, til þess aS horfa á miSnæt"
urssólina. AS því búnu heldur skip
iS beint til nyrstu tanga Noregs.
íslandsförin verSur því æriS
snubbótt og stuttarleg, sem sjá má
á þessum bré'fkafla frá hr. ASal-
stein Kristjánssyni, í
Dagsettum 19. maí.
Raymondj — The Eperor of India
er nafn-S kemur lil Reýkjavíkur 2. júlí, dvel
ur þar 2—3 kl.st., aSeins gefur
farþegum tíma til þess aS fara í
land. ViSdvöl verSur heldur ekki
lengri á Akureyri. Þeir taka ekki
farþega aSra léiSina, nema ef ein"
hverjir hætta viS aS fara á sein'
ustu stundu. Svo þaS eru litlar
líkur til
sé aS sjá á Islandi; þeir óttuSust
einnig aS Reykjavík gæti ekki tek'
iS á móti gestum. Þeir taka um
500 farþega, voru íbúnir aS fá
yfir 400 síSast þegar eg frétti.”
Vænta má aS þegar félagiS
sendir skemtiskip næst til lslands,
sem vonandi verSur næsta sumar,
aS þá verSi viSdvölin lengri og
landiS skoSaS nánar en nú á aS
verSa.
Úlía-böfn.
minstu mannasiSu. Þau hlupu á
fjórum fótum, komu engu mann"
legu hljóSi upp, og vildu heldur
vera meS hundum en mönnum.
Annar Englendingur á Indlandi
lýsir svo einum dreng, er hann sá,
og náSst hafSi frá úlfum. “Hann
gekk hálfboginn, hoppaSi um á
“afturfótunum” en stundum hönd.
unum öSru hverju til jarSar. Ekki
kom hann upp nokkru mannlegu
hljóSi, hegSáSi sér eins og skepna
og vildi heldur hráan mat en soS'
Mjög er óvíst, hvernig manna-
mál er til orðiS í upphafi og aldrei
hefir þaS veriS skýrt til hlýtar.
Mundi sá maSur læra aS láta
hugsanir sínar í ljós meS nokkrum
greinanlegurh raddhljóSum, er ál'
inn væri upp frá barndómi innan
um dýr og aldrei hefSi heyrt
mannamál?
Um þetta efni hefir enskur maS
nýlega ritaS fróSlega bók.
ur
Hann heitir Sir William Bamfylde
Fuller. Segir hann einkennilegar
sögur frá Indlandi af hinum svo-
kölluSu “úlfa"'börnum", og telur
þær sögur sanna, aS börn þau, er
alist upp meS dýrum, læri hvorki
aS tala né ganga upprétt.
SíSastliSin 80 ár, halfa aS
minsta kosti níu þessara úlfa"‘barna
náSst frá “fósturforeldrum”
Engin breyting verSur á þessum
börnum, þó aS þau séu lengi meS
mönnum. Eitt barn, sem náSist frá
úlfum á Indlandi, var haft á geS-
veikrahæli árin 1867 til 1895.
ÞaS var drengur og náSist viS
grenismunna, þar sem hann var aS
eta meS úlfi.
Aldrei IærSist honum á þessum
28 árum aS ganga fyllilega upp"
réttum, aldrei aS tala, og hiS eina,
sem honum lærSist, var aS eta
meS fingrunum í staS þess aS
háma í sig eins og úlífur eSa hund'
alveg óhætt aS
prests.
fara aS læra til
Ungir læknar nefna sjúkdóma
latneskum nöfnum; en gamlir
læknar kalla þá sínu gamla, góða
nafni.
MaSurinn er ekki sviftur öllUm
tækifærum í heiminuim. Kæri hann
sig nokkuS um þaS, getur hann
aS öllum jafnaSi gifst.
70% af öllum kork'töppum í
heimi er búin til á Spáni. HvaS
Canada skiftir þaS mál mikiS nú,
er ekki meS vissu hægt aS segja.
sin'
Á Indlandi ber þaS oft viS, aS
úlfar ræni ungbörnum, en þeir
aS nokkur lslendingurj drepa bau ekki æfjnlega £nskur
heimsæki ættjörSina með þessu
fyrsta fólksflutningsskipi beina
leiS frá Bandaríkjunum. Eg gerSi
margar tilraunir til þess að fá þess.
ari ferSaáætlun breytt, þannig aS
viðdvöl yrSi lengri í Rvík,, ti d.
meS því að stytta tímann í Noregi,
en þess var enginn kostur. Hér
veit enginn um aS neitt markverkt
heríforingi, William Sleeman, birti
fyrstur manna áreiðanlegar sögu'
sagnir af íundnum úlfabörnum ár-
iS 1849. Hann háfSi sjálfur séS
2 börn, sem náSst höfSu úr varga"
klóm, þegar þau. voru orSin svo
stór, aS þau komust ekki lengur
greni úllfannia.
Á hvorugu þeirra mátti sjá hina
ínn í
“Ef hvolpur er alinn upp ein-
angraSur frá hundum, þá kemu:
þó hundseSliS fram í honum í öll'
um háttum hans," segir höfundur
fyrrgreindrar bókar. “Ekki missir
gaukurinn neitt af eSlisháttum sín-
um, þó aS smáfuglar fóstri hann,
en barn, sem elst upp meS villidýr
um, verSur ekki fremra öpum í
háttum eSa vitsmunum.”
Vísir.
Bóndi nokkur átti 2 uppkomna
sonu. Annar var prestur, hinn vín"
sali. Eitt sinn er gestÍT nokkrir voru
hjá bónda, ibarst taliS aS sonum
hans, og meSal annars spyr einn
aSkomumanna hvaS þeir stundi
og hvernig þeir komist áfram.
“Annar,” svaraSi bóndi,, "þjónar
guði, en hinn skrattanum, og geng
ur báSum vel!”
um til aS ganga spölkom um úti.
En hvernig eignuSust þér landiS?'
”Eg erfSi þaS eftir forfeSur
mína”, svaraSi lávarSurinn.
”En hvernig ei'gnuSust forfeS'
ur ySar þaS?"
"þeir erfSu þaS eftir sína for'
feSur.”
”En hvernig eignuSust þeirra
forfeSur landiS?”
“Þeir börSust viS einhverja um
þaS, og unnu,” sagSi lávarSurir.n
hreykinn.
“Einmitt þaS,” sagSi námamaS
urinn, færSi sig nær lávarSinujn
og horfSi hvast á hann. “Eg ætla
aS gera þaS sama, og berjast við
ySur um þaS."
ÚRVALSSTUNDIR
í GAMNI
ÞaS var auSvitaS til þess ætl'
ast aS skórnir væru stærri en
fæturnir. En getirSu komiS kven-
fólki til þess aS trúa því, er þér
”Hvernig gekk hveitibrauSs-
dagaferSálagiS ? ”
"Ó, ljómandi vel; eg skyldi nú
segja þaS. ViS höfSum peninga
afgangs þegar viS komum til baka
— og viS elskum hvort annaS
enn!”
'Einnar þeim mörgu, sem sótt
íiafa hina síSustu hljómleika Páls
lsólfssonar, fan«t svo mikiS til um
þaS, er hann heyrSi þar, aS hann
mælti þetta vísuerindi af munni
fram, þegar hann kom úr kirkj'
unni, og munu glöggir menn 'kenna
yfirbragS þess og renna grun í
ættarböndin:
Þegar Páls eg fór á fund,
flugu líkur, er sýgur blóm,
eina lifSi eg úrvalsstund
inn í tóna helgidóm.
Mbl.
MaSur sem vann í kolanámu á i
Englandi, var einu sinni á gangi á
landareign Derby’s lávarSar. Altj
í einu kemur lávarSurinn aS hon"
um og spyr hvort hann viti hver
sé eigandi þessa bletts sem hann
sé aS ganga um. “Nei,” svaraSi
námumaSurinn," en á aS gizka,
mun hann vera eign ySar, lávarS-
ur! Sjálfur á eg engan landskika,
en eins fyrir þaS langar mig stund.
Skuggar og Skin
Eftir Ethel Hebble.
Þýdd af S. M. Long.
470 bla'SsíSar af spennandi Iesmáíi
Yerð $1.00
THE VIKING PRESS, LTD.